เด็กเอ๋ย เด็กน้อย

สมัยเด็กๆจำได้ว่า แม่จะให้เงินเบี้ยเลี้ยง วันละห้าบาท ในวันที่ไม่ไปโรงเรียน

ตอนนั้นอยู่ ป 2 จำได้ว่า ช่างรู้สึกโก้เก๋ ภูมิใจเหลือเกิน กับคำว่า เบี้ยเลี้ยง

"อ้ะ เอาเบี้ยเลี้ยงไป"

"ถ้าทำแบบนี้ เดี๊ยวหักเบี้ยเลี้ยงนะ"

เด็กอายุเจ็ดแปดขวบ แค่นี้ก็รู้สึกดีใจแล้ว ที่มีเงินเป็นของตัวเอง

...ได้บริหารเอง...

จะเอาไปทำอะไร เท่าไหร่ ยังไง แม่ไม่เคยถาม
เงินเธอ จัดการเองละกัน



พอได้มา ก็วิ่งจู๊ดดดด ไปซื้อเป๊ปซี่ ที่ร้านแถวบ้านเทแบ่งใส่ถุงเล็กๆไว้ขายทีละหนึ่งบาท
มัดปากถุง แล้วก็แช่ช่องฟรีซไว้

ไอ้เราก็วิ่งไปซื้อมาดูดๆๆ (ดูดที่ก้นถุง ตรงที่เป็นปลายแหลมๆ นึกออกมะ)

แหม ช่างเป็นนวัตกรรมที่ถูกใจเด็กน้อยดีแท้ 5555


วันไหนไม่กินเป๊ปซี่ ก็ซื้อหนมถุงละบาท
ท๊อฟฟี่มั่ง อะไรมั่ง ตามประสา

แต่

เงินที่เหลือ กลับมาหยอดกระปุก...เก็บ!!!

มีแววงกแต่เล็กแต่น้อย (ฮา!)



วันไปโรงเรียน ได้วันละสิบบาท

ที่โรงเรียนก็ดั๊น มีโครงการรับฝากเงินให้เด็ก
คือเอาเงินมาฝากไว้ที่ครู ครูก็จะจดๆๆไว้
แล้วก็เอาไปฝากธนาคารให้เด็ก

แหม ช่างปลูกฝังความงกกันแต่เล็กแต่น้อย

จำได้ว่า คุณครูชอบเรียกมาเก็บเงินก่อนพักเที่ยง
และฉันชอบฝากทีละสี่บาท

สมุดบันทึกของคุณครู หน้าของฉันก็จะเป็นแบบนี้

4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+
4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+
4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+
4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+

ขออนุญาต เก้าลอเก้าต่อท้าย

เลขสี่ เยอะเกิ๊น!!!


ไอ้เราก็สนุกสนานกะการสะสมเลขสี่..(สี่สิบเปอร์เซ็นของรายรับเลยนะ แก๊!!)



ทีนี้ เวลาอยากได้อะไร หม่ามี๊ก็ไม่ซื้อให้นะ
ต้องเก็บตังค์ซื้อเอง

มีทีนึง ไปเดินนครปฐมกะที่บ้าน
อยากได้ตุ๊กตาสีชมพูหวานแหวว (ที่ปัจุบัน ก็ยังมีชีวิตอยู่ในตู้โชว์ที่บ้านนี่แหละ)
จำได้แม่นว่า ห้าสิบบาท

เด็กมันจะไปมีตังค์อาร้ายยยยย

แม่เลยบอกให้ยืมพี่สาว

ยืมแล้วก็มานั่งเก็บตังค์วันละบาทสองบาท หอบเศษตังค์คืนคุณพี่ ซะกองเบ้อเริ่ม

5555



อีกทีจะซื้อสีชอล์ก

ตอนนั้นเด็กๆ เห็นเพื่อนมี มันดูไฮโซม้ากมากกกก
เกิดมาไม่เคยเห็น ชีวิตนี้รู้จักแต่ สีน้ำ สีเทียน สีไม้

สีชอล์กเป็นแบบนี้นี่เอง !!??

ถ้าเรามี...งานศิลปะของเราคงเป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ
อาจถึงขั้นเปิดแกลลอรี่ให้พ่อแม่ปลื้มใจ - -'


เอาวะ!
ฉันต้องมีกะเค้่ามั่ง

เลยไปเล็งๆ ด้อมๆมองๆไว้

โอ้ว อันนี้แพง อันนี้แพง
87 บาท!!

อยากได้จัด เริ่มออกอาการ งก!!

ได้เบี้ยเลี้ยงมา หนมเหนิมไม่กิน เก็บทีละ ห้าบาทสิบบาท
แบบว่า เก็บทีละบาท มันไม่ทันใจจอร์จจจจจจจจจ

จนแม่ต้องเตือนเล็กๆ "ข้าวปลาน่ะกินมั่งนะลูก"


"หนูก็กลับมากินที่บ้านไงแม่" 55555

และของทุกอย่าง ฉั น ห ว ง ใช้ทะนุถนอม ใช้ได้ยาวนาน หลายปี

แหม กว่าจะได้มา ต้องเบียดเบียนข้าวแม่ไม่รู้กี่มื้อ

(ฮา!)





นี่ละมั้ง ร า ก ที่ฉันถูกปลูกฝังมา
ร า ก ที่ทำให้ต่อๆมา ฉันมักจะ เ ก็ บ ก่ อ น ใ ช้
โดยไม่ต้องอ่านหนังสือ พวก How to ที่มีขายกันเกลื่อนตลาด
(ภูมิปัญญาชาวบ้าน ไม่เห็นต้องซื้อหนังสืออ่านนิ)

"อ้ะ เอาเบี้ยเลี้ยงไป" >>> แบ่งสรรปันส่้วน
"เงินเธอ จัดการเองละกัน" >>> ไว้ใจ ให้จัดการเอง
"เอ้า ฝากเงินก่อนพักเที่ยงนะนักเรียน" >>> เก็บก่อนใช้
"สนุกกะการสะสมเลขสี่" สม่ำเสมอ คงที่ สร้างนิสัย
"ยืมคือยืม ต้องจ่ายคืน" /
"เก็บเงินซื้อเอง ไม่ซื้อให้" >>> รักษาวินัย อาศัยความอดทน เห็นคุณค่า

ถามตัวเองดูนะคะ
วันนี้ เราได้อะไรมา ง่ายไป จนไม่เห็นค่าของมันหรือเปล่า????

ฝึกนิสัยการออมเสียแต่วันนี้...ดีไหม???????

จากคุณ	: cinta
เขียนเมื่อ	: 20 มี.ค. 53 20:05:25