หลับเถิดเหล่าทหารกล้า หลับให้สบาย

เลือดกี่หยดเสียไปไม่ไหลกลับ
กี่ชีพดับลับหายตายเกลื่อนหนา
กี่ชีวิตประชาชนต้องจากลา
กี่น้ำตาไหลรินอยู่หน้าเมรุ

จะต้องเสียผืนดินสักกี่ไร่
จะต้องเสียดินแดนไทยสักกี่หน
จะต้องเสียทหารกล้ากี่กองพล
ถึงทุกคนจะหันมาและใส่ใจ

เสียงเพลงชาติเริ่มบรรเลงเพลงตอนเช้า
ลองทวนดูพวกเราหยุดยืนไหม
หยุดแสดงความเคารพความเป็นไทย
ชาติที่เราภูมิใจได้เกิดมา

กว่าจะมีแผ่นดินวันนี้ให้เราอยู่
เราจะรู้บ้างไหมใครเหนื่อยยาก
เหล่าผู้กล้าทั้งหลายต้องตรำตราก
ฉุดกระชากต่อสู้กู้แดนดิน

ให้เราได้เอนตัวลงนอนหลับ
ได้สดับฟังเพลงทำนองหวาน
ต้องแลกด้วยเลือดเนื้อและวิญญาณ
สูญเสียไปแหลกลาญไม่กลับมา

สุดชายแดนแสนไกลจากบ้านเกิด
ถิ่นกำเนิดพ่อแม่รอพร้อมหน้า
รอลูกชายรอสามีจะกลับมา
สู่อ้อมกอดอุ่นหนาให้สุขใจ

แต่ทว่าคงเป็นได้แค่เพียงฝัน
แต่ละวันถือปืนยืนปากเหว
ต้องป้องภัยประเทศจากคนเลว
กระสุนดังลั่นเปรี้ยงชวนหวั่นใจ

ไม่วันไหนเวลาไหนคงมาถึง
อดหวั่นใจคำนึงไม่ได้หนา
ว่าคราใดลูกตะกั่วจะแล่นมา
ตัดขั้วหัวใจชีวาให้มลาย

ถึงหวั่นเกรงเพียงใดก็ต้องสู้
ก็ต้องอยู่ป้องเขตแดนต้องรักษา
กี่ชีวิตประชาชนต้องพึ่งพา
ทหารกล้าเช่นเขายากดูดาย

เสียงระเบิดตูมตามคำรามลั่น
แทนจะวิ่งหนีพลันกลับรุดหา
ลืมหมดสิ้นลืมชีวิตลืมกายา
รู้เพียงว่าต้องปกป้องแผ่นดินจากคนเลว

อยากร้องไห้ออกมาให้ความเหงา
มีเพียงปืนกับเงานั่งเป็นเพื่อน
ตะวันคล้อยย้อยลับกลายรางเลือน
เมื่อความมืดมาเยือนต้องทำงาน

มีเพียงรูปหนึ่งใบติดตัวมา
รูปพ่อแม่ภรรยาแลลูกน้อย
ทิ้งครอบครัวไว้เบื้องหลังให้รอคอย
เมื่อไหร่หนอคนที่รักจะกลับมา

คงเป็นเพียงแค่ฝันได้พบหน้า
เมื่อชีวาจบสิ้นในห่ากระสุน
แล่นเจาะร่างกำยำเป็นรูพรุน
เลือดคนกล้าไหลนองอาบแผ่นดิน

หลายชีวิตสูงส่งเสียไปในสงคราม
ให้พวกทรามมีความคิดจะแบ่งแยก
แลกชีวิตเพื่อให้ไทยเป็นดินแดน
รวมเป็นไทอย่างสมบูรณ์

ได้กลับบ้านดั่งหวังวาดเอาไว้
แต่ทว่ามีธงไทยคลุมร่างกลับมาด้วย
คนที่รักเมื่อพานพบอ่อนระทวย
เมื่อโผสู่อ้อมอกอันเยียบเย็น

ถึงมอบยศนายพลขั้นสูงสุด
มิอาจฉุดวิญญาณให้กลับหา
จากไปแล้วเหมือนสายน้ำไม่ไหลมา
เหลือทิ้งไว้เพียงแค่วีรกรรมแห่งความดี

พวกเราขอสดุดีทหารกล้า
พวกเราขอยกย่องตำรวจดีทั้งหลาย
พวกเราขอสาปแช่งคนชั่วให้ชีพวาย
ที่ทำให้คนดีๆ ต้องหมดลม

จากคุณ	: เจ้าสมุทร
เขียนเมื่อ	: 20 มี.ค. 53 21:00:34