รัก...ฟ้ามิอาจกั้น
|
|
ถึง จะไกลรักพร้อม............ยืนยง
ฟ้า แค่ภาพดำรง...............คู่หล้า
จะ รักมั่นประสงค์..............ในสุข
กั้น เถิดระแวงว้า................ก่อเศร้าหลอนไหว
ให้ เพียงเรารักรู้.................อดทน
ฉัน เชื่อจะสมผล................ดั่งอ้าง
และ ชวนคิดพิศดล..............ถึงซื่อ สัตย์นา
เธอ จะหายหมองข้าง...........สุขแม้ไกลฝัน
ไกล กันยังเคลิบเคลิ้ม............ทุกวัน
กัน ทุกข์คิดผูกพัน................มอบรู้
สุด ตาจะเสกสรรค์................พจน์เพิ่ม หวานเฮย
ตา ห่างใจแทนกู้...................ส่งแจ้งนัยหมาย
หรือ ผายคำห่วงคล้อง.............อาทร
ว่า หนึ่งประสงค์วอน.............อย่าล้า
ภู ไพรยากบังตอน...............เราห่าง
ผา ลึกหาทันท้า....................ก่อเพ้อมาถึง
ทอด รำพึงพร่างพริ้ง................ยามใด
ยาว อิ่มบอกถึงใจ...................รื่นเร้า
ขวาง เพียงสิ่งเคาะไข..............ชวนโศก
หน้า ชื่นมักเมียงเย้า................หลอกสร้อยลืมขาน
บัง ลานเหงาแจ่มจ้า..............คืนจันทร์ เพ็ญเอย
ตา ร่ายราวประชัน.................ข่มเก้อ
แค่ หวังจะดับดัน....................เผาแผ่ว ทรวงนา
ไหน ใช่จะเผลอเพ้อ.................อ่อนให้เหงาผลาญ
แม้ พานฝนหลั่งล้อม..............ขอบภักดิ์
มี รึจะหยุดรัก......................หล่อช้ำ
ทะ เลกักยังปัก......................หลักเบี่ยง
เล(เล่ห์)หลั่งหันหักห้ำ.................ลักร้อนไหลหนี
เหลือ วิถีท่องถ้อย......................สอยคำ
หยั่ง รักถึงลำนำ.......................สุขเอื้อ
คะ นึงนิ่งหลากจำ..................จองอวด
เน ติถึงแดนเกื้อ.....................รุ่มแพร้วมวลหอม
มา ออมรวมรักด้วย..................อธิษฐาน
กั้น หม่นกับมนต์บาน................ดอกช้อย
เรา จะสุขโดยสาน...................แดนสวาท
ไว้ เหนี่ยวเป็นเกลียวร้อย..........จิตพร้อมรวมเหลา
อย่า เมาหมองหวั่นว้าง...............หนทาง
ได้ ระลึกยืดวาง.......................ห่วงหุ้ม
ตก นัยเลื่อนทันสาง..................จนจบ
ใจ จ่อจะหมดกลุ้ม...................ยากคล้อยคมโหย
ถึง หนาวโปรยห่มผ้า................ฉับพลัน
ห่าง หวั่นหากลัวรัน.....................หยอดแกล้ง
แค่ ควันซัดงงงัน......................เพียงครู่
ไหน ขุ่นจะมาแย้ง.......................ล่อให้จางขยัน
ก็ รักกันสุขแท้.........................ชีวา
ไม่ โกรธยามจันทรา....................ยั่วล้อ
สำ ราญต่อหรรษา.......................เรียงหลั่น
คัญ(คราญ)แข่งแปลงรักป้อ...............ไล่เยิ้มทรวงสรวล
โดย.... ญามี่///...
*******************************
อำ ...มฤตแห่งรักน้าว ...... เหนืออำ- นาจ ..อื่นฤๅจะงำ ............ เงื่อนกั้น ใด ...เลยเอ่ยจักจำ ......... จนดับ ชีพเอย ใด ...เท่า"รัก"คำนั้น ........ หนึ่งแท้ปรารถนา ที่ ....ห่วงหาต่างดิ้น ........ ดาประดัง ใน ...สุขโศกชอบชัง ....... ชื่นเศร้า โลก ..หมุนอยู่ท่ามดัง ...... ดุลยภาพ นี้ ....ย่อมด้วยรักเฝ้า ....... ใฝ่ทั้งจักรวาล ไม่ ...พบพานใคร่คว้า ....... ไขว่ปอง มี .....ค่าเกินเงินทอง ........ เทียบได้ ความ ..รักกว่าศักดิ์ผอง ..... ภักดิ์เท่า หมาย ..มุ่งภิรมย์ใกล้ ......... กอดไว้ทุกตอน แม้ ...นอนแม้ตื่นเฝ้า ........ ฝันไป แต่ ...หนึ่งในดวงใจ ......... จ่อแท้ ภู ....ดอยต่างแดนไกล ..... กันรัก อยู่ฤๅ ผา ...แกร่งกำแพงแม้ ....... หมื่นลี้ฤๅขวาง ก็ ....ทางรักทอดด้วย ....... ดวงแด อาจ ..ว่างเปล่าใจแล ....... จึ่งรู้ ท ....ว่าสื่อกระแส ........... สู่จิต ลาย ..รักอักษรชู้ ............. ชื่นล้วนพันธนา มิ .....ว่าอุปสรรคด้าน ...... ใดมี อาจ ...แทบขาดชีวี ......... หว่างสู้ ขวาง ..อยู่ทุกนาที ........... ถมทาบ กั้น ....เถิดจักได้รู้ ............ รักนี้ใหญ่หลวง รัก ...ห่วงหวงสุดห้วง ....... มหรรณพ เรา ...ดั่งบุญใดพบ ........... เพื่อสร้าง มี ....กันและกันสบ .......... สองสมัคร ปีก ...รักผายแผ่กว้าง ........ กว่ากว้างกลางใจ บิน ...ไปเคียงคู่ค้น .......... ความหมาย หลีก ..หลบพบภัยภาย ...... ผ่านพ้น ข้าม ..เขาทะเลราย .......... เรียงสลับ ฟ้า ...ช่างงามล้ำล้น ......... โลกนี้น่าภิรมย์ ลอย ..ชมลมชื่นป้อน ....... ปรนเปรอ มา ...หล่อใจบำเรอ ......... รักล้น หา ...ไหนเทียบเสมอ ...... เหมือนอิ่ม ใจเอย กัน ...แต่ใจสุขท้น ........... ท่วมเฟ้อฟองฝัน ขอ ...ฉันกางปีกอ้อม ....... โอบตระกอง ให้ ...อุ่นอวลไอสอง ........ สู่เพี้ยง รัก ...เราร่วมประคอง ........ เคียงปลูก ฉัน ...จักฟูมฟักเลี้ยง ......... รักด้วยภักดี แน่ ...นักที่ใฝเฝ้า ............. ฝันคะนึง นอน ..ท่ามความคิดถึง ..... ทอดข้าม เท่า ...คอยสู่วารพึง .......... พิศวาส นั้น ...ย่อมสุดหักห้าม ........ ห่มร้อยรำพัน ฟ้า ...กั้นก็ช่างฟ้า ............ ฝันไป ดิน ...ห่างช่างปะไร .......... รักสู้ เกรง ..ฤๅเมื่อสองใจ ......... จริงมั่น กลัว ..แต่ฟ้าดินรู้ .............. รักนี้นิรันดร
โดย......หนึ่ง [ ๑ ] . . . พจน์รำพัน
เพลง ฟ้ามิอาจกั้น ประพันธ์โดย สุรพล โทณะวณิก ศิลปินแห่งชาติประจำปี พ.ศ. 2540 สาขาศิลปะการแสดง (การประพันธ์เพลงไทยสากล)
ครูกับมี่ ลองนำเนื้อเพลงซึ้งๆมาเขียนโคลงดู
พวกพี่ๆอ่านแล้วชอบไหมคะ อิอิ
จากคุณ |
:
y@mie
|
เขียนเมื่อ |
:
21 มี.ค. 53 21:18:46
|
|
|
|