ความคิดเห็นที่ 1   “สงบจิตสงบใจหน่อยนะ เดี๋ยวเราขอตัวไปทำธุระก่อนก็แล้วกัน กว่าจะกลับก็บ่ายโมงแหละ ไปก่อนนะ” ฉันโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินไปคิดอะไรต่อที่โซฟา สรุปคือ เรื่องที่ฉันเล่าให้เพื่อนแต่ละคนของฉันฟังนั้น ไม่มีใครเชื่อฉันเลยแม้แต่คนเดียว ลงท้ายก็มีแต่ฉันที่นั่งเป็นกังวลอยู่คนเดียว ไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ด้วยความที่ฉันเป็นคนคลั่งไคล้เรื่องโหราศาสตร์มากอยู่แล้ว ฉันจึงเดินทางไปพบซินแสเพื่อหาทางสะเดาะเคราะห์ให้ตนเองและคนที่ฉันแอบรัก ฉันเดินทางมาหาซินแสเป็นประจำอยู่แล้ว ทุกครั้งที่ฉันมีเรื่องไม่สบายใจ ฉันก็มาที่นี่แล้วก็ได้ความสบายใจกลับไปทุกครั้ง ฉันหวังว่าครั้งนี้ฉันจะได้รับความสบายใจกลับบ้านไปเหมือนเช่นทุกครั้ง และในที่สุด ฉันก็ได้วิธีแก้เคล็ดมา นั่นก็คือ ฉันต้องเตรียมสิ่งของมาสี่อย่าง มีเส้นผมฉันกับโตโน่ ตุ๊กตารูปคน ว่านหางจระเข้ และรถวิทยุบังคับ สิ่งของเหล่านี้ฉันต้องเอามาให้ซินแสก่อนเที่ยงของวันนี้ ซึ่งก็เหลือเวลาอยู่เพียงสองชั่วโมงเท่านั้น “เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละ ทุกคนช่วยฉันหน่อยเถอะนะ นะ นะ” ฉันอ้อนวอนเพื่อนๆให้ช่วยหาของให้ทันก่อนถึงเที่ยง “ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าเธอจะจริงจังถึงขนาดนั้น” “พวกเธอไม่เชื่อฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ยังไงก็ช่วยฉันหน่อยก็แล้วกัน ฉันใจคอไม่ดีจริงๆ” “แล้วเธอจะเอาเส้นผมของโตโน่มาได้ยังไง เธอก็น่าจะรู้นี่ ว่าเขาเป็นคนไม่มีเรื่องโหราศาสตร์อยู่ในสมองแม้แต่นิดเดียว ” สิ้นเสียงนั้นสีหน้าของฉันร้อนผ่าว เขาเพิ่งบอกกับฉันว่าจะไปทำธุระ กว่าจะกลับก็บ่าย ความทุกข์ในใจฉันค่อยๆผ่านไปอย่างเนิบช้า ผิดกับเวลาของความจริงมันผ่านไปเพียงไม่กี่วินาที “เออนี่ เกรซ ฉันว่าเธอคงจะเอาเส้นผมของโตโน่มาไม่ได้แล้วแหละ ตะกี้ฉันเห็นเขาขับรถออกไปไหนก็ไม่รู้น่ะ” “ตายแล้ว ฉันจะทำยังไงดี ทุกคนช่วยฉันคิดหน่อยสิ” ฉันร้อนรนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทำอะไรไม่ถูก ทุกคนคงเห็นความกระวนกระวายของฉันจนรำคาญ “มันจะไปยากอะไร ซินแสนัดไว้ก่อนเที่ยงใช่ไหม เธอก็ถอดนาฬิกาออกก่อนที่มันจะถึงเที่ยงสิ” ทุกคนต่างพากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน ไม่มีใครซีเรียสเหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกสักคน ฉันทนอยู่เฉยๆไม่ได้แล้ว ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโตโน่อย่างร้อนรนจนเกือบจะทำมือถือตกลงพื้น “เลขหมายที่คุณเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ” “เลขหมายที่คุณเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ” “เลขหมายที่คุณเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ” “เลขหมายที่คุณเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ” “เลขหมายที่คุณเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ” ......................... ฉันวางสายแล้วโทรใหม่ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ กลับได้ยินแต่เสียงเดิมๆซ้ำไปซ้ำมา ฉันเริ่มสิ้นหวังและคิดว่าคงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว เพื่อนๆของฉันไม่มีใครรู้สักคนว่าโตโน่ไปทำธุระที่ไหน ในเวลานี้น้ำตาของฉันแทบไหลออกมาจากเบ้า “หัวเราะทำไมเหรอ” เพื่อนของฉันยังคงพูดเล่นสนุกสนานกันอยู่ ไม่มีใครทุกข์ใจเหมือนฉันสักคน “เอาน่า จะไปคิดมากทำไม เธอก็สะเดาะเคราะห์ตัวเองก่อนสิ โตโน่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว ไม่ต้องไปทุกข์แทนเขาหรอก” เวลาเหลืออีกเพียงชั่วโมงเดียว เพื่อนๆก็ช่วยกันหาของให้ตามสัญญา ฉันจำใจต้องไปสะเดาะเคราะห์คนเดียวก่อน และในที่สุดเวลาเที่ยงที่ไม่อยากให้มาก็มาถึงจนได้ ฉันทำพิธีสะเดาะเคราะห์เสร็จก็กลับมานั่งอยู่กับเพื่อนๆต่อ และเมื่อนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงเศษๆ ลูกเกดเพื่อนสนิทของฉันก็พูดขึ้น “เห็นไหมล่ะ นี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว ไม่เห็นเกิดอะไรขึ้นเลย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงป่านนี้ก็มีคนมาบอกข่าวแล้วล่ะ” สิ้นเสียงนั้น ละครโทรทัศน์ที่ทุกคนกำลังดูกันอย่างสนุกสนานก็ได้ถูกตัดกลายเป็นข่าวด่วน “เกิดอุบัติเหตุรถยนต์พลิกคว่ำ คนขับรถเสียชีวิตคาที่ รถคันที่เกิดเหตุหมายเลขทะเบียน __ _ _ _ _” ทุกคนเงียบเสียงกันหมด ใบหน้าของฉันชาวูบ แก้วน้ำที่ลูกเกดถืออยู่ร่วงลงแตกกระจายตามพื้น เมื่อผู้ประกาศข่าวบอกหมายเลขทะเบียนรถมา ซึ่งหมายเลขทะเบียนรถคันนั้นตรงกับหมายเลขทะเบียนของโตโน่ทุกประการ ไม่จริง . เป็นไปไม่ได้ . เขาต้องยังไม่ตาย .. น้ำตาของทุกๆคนเริ่มไหลรินออกจากเบ้าทีละน้อย ทีละน้อย ฉันเสียใจจนแทบเป็นบ้า ฉันไม่สามารถช่วยเหลือคนที่ฉันรักได้ ฉันเห็นแก่ตัวไปสะเดาะเคราะห์คนเดียว ทำไมฉันไม่พยายามตามหาเขาให้เจอให้ได้นะ ฉันได้ยินเสียงทุกคนร้องไห้ออกมาไม่ต่างจากฉัน แต่ละคนจับมือกันไว้แน่น เพื่อนๆของฉันเดินเข้ามาแตะไหล่ปลอบใจฉันทีละคน “ฉันขอโทษนะ ที่ฉันไม่เชื่อเธอ ฉันนี่มันโง่จริงๆ” เสียงลูกเกดพูดขึ้นอย่างแหบพร่า ท่ามกลางบรรยากาศที่ทุกคนกำลังร่ำไห้กันอยู่นั้น กลับมีชายคนหนึ่งตัวเปื้อนเลือดเดินคอตกเข้ามาหา ทุกคนเหลียวไปมองแทบจะพร้อมกัน จากคุณ : ชนากานต์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:41:37 A:118.172.73.65 X: TicketID:255488

ความคิดเห็นที่ 2   “โตโน่!!!!!!” ทุกคนนิ่งเงียบ ค่อยๆถอยห่างออกมาอย่างช้าๆ “เรายังไม่ตาย คนที่อยู่ในรถคันนั้นไม่ใช่เรา” “อะไรนะ” “เราโดนปล้นรถ มันทำร้ายเรา มันเอามีดกรีดแขนเรา แล้วมันก็เอารถเราไป” จากคุณ : ชนากานต์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:42:01 A:118.172.73.65 X: TicketID:255488

ความคิดเห็นที่ 3   จบแล้วค่ะ ขอขอบคุณเพื่อนๆนักเขียนทุกท่านที่ช่วยเข้ามาอ่าน ติ ชม กันได้นะคะ มีตรงไหนบกพร่องก็ช่วยแนะนำด้วยค่ะ จะได้นำไปปรับปรุงในเรื่องต่อๆไป ................ สำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องสั้นเรื่องที่ 3 ของหนูกานต์แล้วนะคะ ผลงานเรื่องที่ผ่านมา หนึ่งคืนบนรถ Taxi http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8953547/W8953547.html Message สยองขวัญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8964281/W8964281.html จากคุณ : ชนากานต์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 10:44:35 A:118.172.73.65 X: TicketID:255488

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านครับ ที่จริงก็ทำให้อ่านอย่างอยากรู้ตอนจบนะครับ เพียงตอนจบมันเบาๆไปเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 22:36:22 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 22:34:58