ความคิดเห็นที่ 1 (เขา - เธอ) รักตัวตนของอีกคนอย่างไร้ข้อจำกัด เป็นความรักที่หวานฉ่ำ อบอุ่น เข้าใจ และขมปร่า เย็นชา เจ็บปวด ในความคู่ขนานของโลกแห่งความจริง มันคือ .. ความรักอันระแวดระวังขลาดกลัว กังวล และไม่กล้าที่จะเปิดเผย ช่างเอียนจนชวนโอ๊กอะไรเช่นนี้ . จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 15:28:59

ความคิดเห็นที่ 2   ..."บนถนนนักเขียนคราวเขียนอะไร ย่อมเผยนัยเจ้าของร้อยกรองงาน" ยกสองมือเห็นด้วยค่ะ จากคุณ : เตติญญ่า เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 15:34:44 A:125.24.171.211 X: TicketID:153756

ความคิดเห็นที่ 3 ได้อ่านความ ทำนอง เป็นกรองร้อย ดั่งสานสร้อย ถ้อยความ นำสืบสาน เป็นเรื่องราว คราวละคร ย้อนเรื่องนาน ถึงเนื้องาน  นำรัก มาถักทอ ให้เห็นความแตกต่างอย่างเห็นชัด ที่นำจัด ด้วยตัวตน ของคนหนอ กำกับการ ให้แสดง แฝงให้รอ ทั้งใจคอ เคลือบแคลง เสแสร้งทำ มิได้เป็น ความจริง ดังสิ่งเห็น แต่กลับเร้น เงื่อนปม  ถ้อยคมขำ ความปรากฏ กำหนดเส้น เป็นสีดำ เหมือนตอกย้ำ ความนัย ให้ลืมเลือน หากนำเปรียบ ชีวิตจริง ทุกสิ่งผ่าน เรื่องร้าวราน  พานจบ ไม่พบเพื่อน ไมตรีวาง ห่างหาย ไม่แวะเยือน เป็นเสมือน ไม่เคยคบ หรือพบกัน ทุกทุกถ้อย ร้อยความ ทำหมองหม่น เพราะใจคน เปลี่ยนหาย คล้ายความฝัน ไม่เหลือรอย ครั้งหนึ่ง ซึ้งผูกพัน ลืมหมดสิ้น คืนวัน สัมพันธ์มี เป็นเข่นนี้  ทีชีวิต ลิขิตผ่าน ส้นสายใย ผสาน นั้นสิ้นศรี เหลือแต่ความ ทรงจำ ช้ำชีวี จบเช่นนี้  ก็ควรปลด ไม่จดจำ/... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 16:42:21

ความคิดเห็นที่ 4 คุณเตติญญ่า .. อย่างจังงังเนี่ย เข้าข่ายบ้าบออ๊ะเป่า ? จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 17:01:13

ความคิดเห็นที่ 5 จังงัง : ล้วนปรุงแต่งสรรพสิ่งจริงและหลอก บทบ่งบอกตัวตนฅนโฉดเขลา ต่างทำลายโรมรันบั่นทอนเอา ด้วยมัวเมาในบท  “รจนา” “รจนา” จะว่าไป ให้ “นางเอก” ถูกมนต์เสก เห็นรูปทอง ผ่องเลขา ซึ่งซ่อนกาย ในร่างเงาะ  จำเพาะมา บดบังตา ทำบ้าใบ ไม่เป็นฅน ใครจึงอยาก ได้บท รจนา เพราะบทพา เด่นดัง ได้หวังผล ครบทุกรส บทบาท ที่วาดวน ทุรายรน จนสุดท้าย ได้รองเรือง เรื่องมีครบ สรรพสิ่ง จริงและหลอก หกเขยออก อาการ พาลหาเรื่อง แสดงความ โฉดเขลา ความเปล่าเปลือง หวังข่มเขื่อง เจ้าเงาะ กระเทาะแกน ต่างโรมรัน บั่นทอน ยอกย้อนเล่ห์ มีลมเพ ลมพัด วิบัติแผน เสียจมูก เสียหู ดูแป้นแล้น เกือบเสียแฟน หกธิดา ท้าวสามล เป็นเรื่องราว ความรัก หนักเหลือล้น ของเหล่าฅน ในนิยาย ขยายผล เป็นเหมือนดัง กระจกเงา เฝ้าดูตน ตามชื่อต้น ของกระทู้ หนู “จังงัง” จังงังเขียนซะยาว เนื้อๆ มีอยู่แค่นี้แหละ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 19:38:09

ความคิดเห็นที่ 6 คุณสุนันยา เหมือนกับว่าจะงอนบางใครสักคน อั่นแน่ จริงป่ะ ลูกลิงเดาจากเนื้อนัยกลอนน่ะ แต่เปล่ามีเอี่ยวอุ๊บอิ๊บกับใครนะ จริง ๆ .. ไม่เชื่อดูตะหมูกลิงดิ ย๊าว ยาว .... เรื่องบางเรื่องเคืองไปอาจไร้ค่า คนสวยจ๋าอย่าให้ใจหลงเหลิง คนในเน็ตมากมายหลายชั้นเชิง อาจเถิดเทิงอักษรซ่อนวิญญาณ มโนภาพตราบใจได้กำหนด ครั้นปรากฏเบื้องตื้นไกลพื้นฐาน กระทั่งจิตผิดหวังดังเหตุการณ์ จนฟุ้งซานพาลงอนตัดรอนไป มิได้เป็นความจริงดังสิ่งเห็น เกิดประเด็นลวงหลอกตอกย้ำใหญ่ ส่วนคนเห็นดันเห็นเห็นเช่นไร เห็นตอนไหน ? แท้จิตนึกคิดเอง จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 19:48:14

ความคิดเห็นที่ 7 ก๊าก ... คุณกวนจังแก ว่าไปนั่น รจนากับเจ้าเงาะหัวหยิก ลูกลิงอุตส่าห์ลงรูปหลอกล่อฉากทะเลทรายพรางตานะเนี่ย แหม ! เล่นเอาปั่นมุขมาขัดตาทัพไม่ทันเลย ... แบทแมนช่วยด้วย โรบิ้นอยู่มั๊ย .. ลูกลิงโดนสะกัดจุดป่วนอีกแล้ว ฮา ฮา .. แต่ที่จริงน่ะ ลูกลิงจะเล่าเรื่องของคนที่มีอาวุธประจำตัวสั้น สั้นจริง ๆ ทว่า.. ถึงจะสั้น ก็ยังใช่ว่าจะไม่มีฤทธิ์เดช นะ พอจะเดาได้มั๊ย .. ว่า เรื่องอาราย .. ๏ ใต้จันทราส่องห้อม.......ห้วงมหรรณพ์ ปรากฏความสุขสันต์........สว่างจ้า มธุรพจน์มหัศจรรย์..........อันซ่อน กำหนดจิตใจข้า..............จ่อมเคลิ้มรัตติกาล ๚ ๏ ใต้ธารศศิเอื้อน............ปรารถนา มิตรภาพผองเพื่อนยา.......จุ่งยื้น ประดุจวิภาดา..................ผดุงสวัสดิ์ เจิดจรัสนิรันดร์รื้น............ไป่รู้เสื่อมทราม ๚ ๏ วามวาวกระบี่รุ้ง.............เคียงกาย ชั่วพริบตากระบวนกราย.....ร่างพลิ้ว งามกร้าวแกร่งพร่างพราย...ผสานสนิท ผ่านย่ำยามจันทร์ริ้ว..........รอบด้วยดาวราย ๚ ๏ ร่ายกระบี่มีซดแล้ว.........โอ้.. สุรา คงมิแคล้วพรรณนา...........รจน์ร้อย กระบี่ใจพลิกไหวครา.........เอี้ยวหยิบ ยกจอกดื่มลืมคล้อย.........โศกพ้นชั่วยาม ๚ะ๛ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 20:05:37

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอน ค้อนใครนี่ บทละคร ก็มี ที่หลากหลาย ชีวิตจริง ต้องแยก จำแนกกราย สื่อความหมาย มีมาก จากเหตุการณ์ อาจมีบ้างเรื่องราว ร้าวรอนจิต บางใครคิด ไม่ถึง จึงมองผ่าน ปล่อยให้เลย ล่วงลับ ไปกับกาล อย่าให้ต้อง เผาผลาญ นานเวลา “ความรัก”เคยผ่านด้านพลั้งผิด “คนในนิยาย”สื่อจริต เสน่หา “กระจกเงา”สะท้อนแสง แห่งมายา ที่กล่าวมา ล้วนแฝง แหล่งเล่ห์กล สุนันยา ย้อมแพ้ ใช่แลหลบ ยอมสยบ เล่ห์มาร ที่สานผล เวลาผ่าน ใจผัน พลันวกวน นี่แหละคน ดั่งละคร คิดย้อนตาม... ลูกลิงอย่าคิดมากเลย สุ ก็เขียน เปรียบเทีบ ชีวิตกับละคร ให้เห็นถึงความแตกต่างไง แม้ สุจะงอนใครได้ล่ะ ...(ถ้าลูกลิงไม่ทำให้งอน..55) จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 21:20:17

ความคิดเห็นที่ 9 ละครโรงใหญ่เเย้ม.........เเยบยล ตัวเอกคือเหล่าคน..........เหลี่ยมคล้าย วิถีก่อเรื่องรน-...............รานหลั่ง ชีวิตดีเลวร้าย.................หลากล้วนเรื่องราว ............. ขอเเจมมั่วๆเหมือนเดิม... จากคุณ : อาลีอา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 21:53:17

ความคิดเห็นที่ 10 ลูกลิง พูดถึง ลี้คิมฮวง หรือเปล่า ฤทธิ์มีดสั้น ลี้คิมฮวง จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 21:55:56

ความคิดเห็นที่ 11 คุณสุนันยา .. ใช่แล้ว ฤทธิ์มีดสั้นลี้คิมฮวง บุรุษที่มีเอกลักษณ์อาวุธประจำตัวคือมีดสั้น ลูกลิงมีหนังสือนิยายจีนครบชุด ได้มาจากการจับสลากแลกเปลี่ยนของขวัญปีใหม่ โกวเล้งเป็นคนเขียนนิยายอันลือลั่นชุดนี้ ว ณ เมืองลุง เป็นคนแปล .. คงไม่แปลกใช่ไหม ที่ลูกลิงอ่านนิยายจีน แต่อาจแปลกตรงที่อ่านแล้วอาจคิดไม่ตรงกับใคร ๆ อีตาลี้คิมฮวงนี้น่าหมั่นไส้มาก ทั้งที่รักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่กลับปล่อยให้นางอยู่กับคนที่นางไม่ได้รัก ส่วนอีตาลี้คิมฮวง ก็ได้แต่รำพันพร่ำเพ้อ แอบมองนางที่นอกกำแพง เป็นปีศาจสุราได้แต่ร่ำไห้ในชะตา มีดบินที่ไม่เคยพลาดเป้า .. ให้ตายเหอะแบทแมน ไม่รู้จักดูแลเป้าของตัวเอง .. จริงป่ะ โรบิ้น ที่ปรากฏบทกลอนเมื่อตอนดึก ให้รู้สึกสะท้อนใจคราได้อ่าน "ลิง" ไม่รู้เล่ห์ใครในเหตุการณ์ สมการชอบกล "ฅนในนิยาย" อาจถูกต้องหรืออาจไม่ถูกต้อง เข้าทำนองต่างจิตคิดเมื่อสาย มิตรภาพสาบสูญ ฤๅ เสื่อมคลาย ฤๅ เปล่าดายตั้งแต่ต้นค้นไม่เจอ ในบางทีที่เห็นและเป็นไป อาจไม่ใช่ทั้งหมดที่พจน์เสนอ แท้บางคำอำพรางอย่างเบลอเบลอ นอกจากเผลอบางหนเผยตนจริง "สุนันยา" ตัดพ้อพอเข้าใจ "ลิง" ปราศสิทธิ์วินิจฉัยหัวใจหญิง เรื่องบางใครในปริศนาไม่กล้าติง อยู่อย่าง "ลิง" สบายใจไม่ร้อนรน เรื่อง "ความรัก" หนักใจไม่ยึดติด "ฅนในนิยาย"  ฤๅ มิตร ? .. คิดแล้วฉงน "กระจกเงา" เงาสะท้อนจากกลอนกล ป่วยการค้น เท็จ/จริง จากจินตนา จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 10:12:04

ความคิดเห็นที่ 12 คุณอาลีอา .. มั่วซะที่ไหนกัน โคลงถูกต้องตามฉันทลักษณ์น๊า ถล่มตัวจังแฮะ ฮา .. นิยายก็คลับคล้าย...............เรื่องจริง ย่อมคละดี/ร้ายอิง...............แอบอ้าง เฉกเช่นแต่งเป็นลิง..............ตามบท หรุบปีกเก็บหางบ้าง.............สุดแล้วแต่กระทำ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 10:46:26

ความคิดเห็นที่ 13 จังงัง ถ้าอีตาลี้คิมฮวงไม่ต่องต๊องขนาดนั้น แล้วไฉนฤาจะดังได้ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 12:56:44

ความคิดเห็นที่ 14 ห้วงชีวิตบิดแปรแท้ใครชัก ให้เหหักเรรวนกระบวนนั้น ดั่งละครคิดย้อนดูตะวัน ทุกสิ่งผันแปรเปลี่ยนเวียนหนทาง แอบมาดูละครลิง เอ้ย...ละครกลอนคุณลิง แหะ ๆ คารวะสามจอกเจ้าค่ะ แด่ความหมันไส้ในลี้คิมฮวง จากคุณ : ดอกไม้ป่า (Argent) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 15:09:34

ความคิดเห็นที่ 15 คุณกวนจังแก .. ลี้คิมฮวงนี้ นอกจากจะต่องต๊องก็ยัง บร้า บร้า บร้าที่สุดด้วย เขาว่ากันว่า เป็นนิยายที่โกวเล้งเขียนได้ดีที่สุด ปีศาจสุราคือความเป็นเขา เคยดูทีวีในทีวีมั๊ย ตะก่อนโน้น รุ่นแรก ๆ โห .. โคตรจะไม่หล่อเลยอ่ะ แต่พอรุ่นหลัง ๆ นี้ พอใช้ได้หน่อย (ใช้ไปซื้อบะหมี่เกี้ยว) ถ้าอ่านในหนังสือ ก็พอจะจินตนาการหน้าตาได้หน่อย นั่นแหล่ะ การอ่านนี่ก็ดีนะ เพราะภาพ เกิดจากการสร้างขึ้นมาเอง จะปั้นจะแต่งให้ถูกใจเรายังไง ก็ได้ตามแต่ใจที่กำหนด คงเหมือนกับชีวิตในเน็ตมั๊ง บางทีตัวอักษรก็หลอกล่อจนเราหลงใหล หลงปลาบปลื้มไปกับบางถ้อยคำ หลงดีใจ หลงมีความรู้สึกพิเศษ และอื่น ๆ แต่ครั้นสุดท้าย มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราวาดหวังไว้ มันก็เลยรู้สึก fail ในภาษาคอมฯ เขาเรียกว่า มีแมลง (ตัวผู้) แต่ในภาษาชาวบ้านเรียกไรนะ เสแสร้ง ใช่มั๊ย ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อาจจะไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องนะ เพราะ ไอ้ที่วาดหวังไว้ ดันวาดหวังเองไง พอไม่ได้ดั่งใจ ก็อาจพาลเพโลไปได้ (อันนี้เปล่าเหวี่ยงไปถึงใครน๊า ลิงไม่รู้เรื่องจิน จิน ..) เหมือนอีตามีดบินไง เนี่ย ถ้าไม่ได้เป็นเจ้าของนิยายชุดนั้น ลูกลิงก็คงไม่อยากจำ พระเอกขี้เหร่ หน้าแก๊แก่ .. แถมทำหน้าอย่างกะท้องผูกตลอดเวลา ฮา .. ขี้นินทาจังเนอะ ทว่าแหม่.. คุณกวนนี่ ท่าจะสาวกนิยายกำลังภายในเหมือนกันนะ สองสามวันที่ผ่านมา ลูกลิงเพิ่งอ่านตะขอจำพรากจบ เอี๊ยะเจ็ง .. ท่าจะรูปหล่อนะ แต่ตอนจบ แขนซ้ายไม่มีแหล่ววววววว กลายเป็นหวังอยู่ (เดชไอ้ด้วน) ไปซะ ถึงไง เอี๊ยะเจ็งก็ยังดูดีกว่าอีตาลี้คิมฮวงตั้งแยะ  นี่ลูกลิงไปพาลลี้คิมฮวงทำไมเนี่ย สงสัยเป็นเพราะว่า ลี้คิมฮวง ทำตัวเหมือนใครบางคนแถว ๆ นี้มั๊ง .. จะมีใครร้อนก้นบ้างเนี่ย จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 16:20:28

ความคิดเห็นที่ 16 คุณดอกไม้ป่า .. ละครลิงถ้าจะให้เจ๋งก็ต้องศิษย์พระกาฬนะ ลูกลิงได้ดูบ้างตอนงานวัดยานนาวา บางทีก็งานพระสมุทรเจดีย์ มันก็ฮา ๆ ดี ตามประสาลิง วกมาที่ลี้คิมฮวงดีกว่า โทษฐานที่เป็นตัวพระเอกที่น่าหมั่นไส้หลาย ๆ (หวังว่าที่ดินแดนนักปราชญ์แห่งนี้คงไม่มีใครใช้นามแฝงนี้อะนะ) หมอนี่ สมมุตินะ ถ้าเป็นคนที่ลูกลิงรู้จัก ลูกลิงจะเบิ๊ดกระโหลกเข้าให้ วัน ๆ เอาแต่กินเหล้า คร่ำครวญ ตัวเองทำตัวเองไม่พอ ยังปล่อยให้อีกคนลำบาก ไม่เข้าใจเลยวุ๊ย โกวเล้งต้องการบอกอะไรคนอ่านเนี่ย ? จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 16:33:47

ความคิดเห็นที่ 17 ลูกลิง นอกจากจะพาล ลี้คิมฮวงแล้ว ยังพาลใครต่อใครอีกนะ จะว่าไปแล้ว สุเป็นคนหนึ่ง ที่ชอบ ดูหนังจีน กำลังภายในมาก ดูแบเป็นชุดยาวเลยนะ  แต่ความจำไม่ค่อยดี คือว่า จำเนื้อเรื่อง ไม่ค่อยได้ ดูจบก็จบเลย ไม่จำ แต่ลี้คิมฮวงที่หล่อที่สุด  ดูเหมือนจะเป็น ดาราใต้หวันนะ (ถ้าจำไม่ผิด ) สุดันลืมชื่อซะได้ คนที่สุเอารูปมาโพส นี่แหละ ดังมากนะ เล่นหลายเรื่องเลย อ้อๆ นึกออกละ ชื่อ เจียวเอินจุ้น  ชอบมากๆ เคยเล่นเป็นจั่นเจาด้วยแหละ V V V คนนี้ไง จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 17:02:55

ความคิดเห็นที่ 18 คุณสุนันยา .. ลูกลิงอ่ะเหรอ พาลใคร เอ .. พาลใครดีหว่า 555 ไม่มีหรอกน่า รับรองได้ ลูกลิงเร่ร่อนมาป้วนเปี้ยนแถว ๆ นี้ ก็แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ พอถึงเวลาอันสมควร ก็จะแว๊ปหาย ถึงไงซะ ลูกลิงก็ไม่ใช่ตัวแปรสำคัญของดินแดนนี้อยู่แล้ว ฮา .. หรือไม่บางที .. ลูกลิงอาจจะสวมบทอื่นบ้าง ที่แปลกแตกต่างไปจากลิงบ้าง ดีมั๊ย อย่างน้อย ก็ไม่ทำให้ตัวเองยึดติดกับบทมากเกินไป สามารถเป็นอื่น ๆ ได้ แต่ .. ตรงนี้สำคัญนะ ไม่ว่าจะเป็นอะไร ใช้นามแฝงใด ลูกลิงก็เป็นตัวเอง ไม่เคยไปลวงล่อป้อใครน๊า .. เรื่องป่วนถนัดนักแล ยี่ห้อลิงรับประกัน แต่เรื่องป้อ ไม่เชี่ยวชาญเอาซะเลย ไม่ว่าจะป้อชาย ป้อหญิง คิดแล้วป้อแป้ อ่ะ นี่ ๆๆๆๆ ดู ลี้คิมฮวง ยุคโน้นดิ หน้าเหมือนคนท้องผูกจริง ๆ นะ ทั้งเรื่อง ไม่เห็นหมอนี่จะยิ้มเลย สงสัยจะปวดฟันคุด 555 จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 20:04:54

ความคิดเห็นที่ 19 . จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 21:30:10

ความคิดเห็นที่ 20 ใครกันหนอ เป็นดัง จังงังกล่าว ช่างหยอกเย้า เรื่องอักษร กลอนภาษา ความหลงใหล เกิดได้จาก จินตนา อักษรา เรียงร้อย ทุกถ้อยงาม เพราะคารม คมกวี ศรีอักษร เป็นบทกลอน อ่อนช้อย พลอยวาบหวาม สำนวนสื่อ ภาษา พาติดตาม ทุกถ้อยความ งามประจักษ์ รักกวี... . . แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 16:27:16 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 09:15:32

ความคิดเห็นที่ 21 สงสัยว่าเป็นกระทู้กำลังภายในละกระมังเนี่ย อยากย้อนอดีตไปนั่งอ่านใหม่ สายตาก็ช่างไม่อำนวย ก็มั่วๆ ไปก่อนอย่างนี้แหละนะ ปล.ขอขอบคุณคุณ Fortunism ด้วย ที่ "กวน" แอบเอาภาพเขียนภู่กันจีนที่โพสไว้มาใช้ คงไม่ว่ากันนะ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 13:12:07

ความคิดเห็นที่ 22 มาแล้ว มาแล้ว มาช้า ก็ยังดีกว่าไม่มา นะ พอดีว่าปลายสัปดาห์ติดภาระกิจสำคัญหลายนัด (ถึงไม่มีใครถาม ก็จะบอก.. เอ้อ ใครจะทำมายล่ะ) เห็นกลอนบทภาพปลายพู่กันของคุณกวนจังแก ช่างไพเราะงดงามดีแท้ ลูกลิงหวังว่าจะได้อ่านอีกหลายครั้งครา อ่านกลอนของคุณสุนันยา ก็ยิกยิก ใคร่จะตอบในทันที ก็กลัวเพียงแต่ว่า .. คำตอบ จะถูก ... ฮา ปูเหลียวอาจจะมีใครบางคนครั่นเนื้อครั่นตัวห้อยหัวหล่นตุ๊บตกลงมา อันนี้ ลูกลิงไม่รู้ไม่ชี้ด้วยนะ แค่ชี้โพรงเฉย ๆ ส่วนกระรอกมีไหม ม่ายรุ๊ ติดไว้ก่อน เที่ยงนี้เจอกัน ที่นี่ ที่เดิม .. จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 09:16:28

ความคิดเห็นที่ 23 ลมพัดกวัดไกวใจเหี่ยว ดวดเหล้าผู้เดียว สั่นเสียวเหลียวใครไป่มี เพียงหลุมคลุมร่างนารี ครวญคร่ำโศกี ลิ้มซีอิมโอ้จากลา มีดบินถวิลโหยหา ยกจอกสุรา เพื่อว่ากลัดกลุ้มหายไป มาเหวยใครเคยช้ำใจ มาร่วมวงไว เมรัยสุราพาเพลิน จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 16:01:45

ความคิดเห็นที่ 24 .. จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 16:22:22

ความคิดเห็นที่ 25 คุณสุนันยา .. มาล่ะ มาชำระหนี้ตามกฏหมาย เอ้ย ไม่ใช่ มาตอบกลอนตามมารยาท ที่ดินแดนนักปราชญ์แห่งนี้ ต้องมีมารยาท ไม่งั้น เดี๋ยวเขาจะหาว่า.. "ลูกลิงเป็นแค่ลิงป่าที่ไม่ได้ถูกผึกหัด" แต่อย่างว่าอะนะ หัดอะไรไม่หัด ดันมาหัดลิง เหนื่อยใจ เหนื่อยกาย ก็เท่านั้น จริง ๆ นะ สิบอกให้ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 20:31:27

ความคิดเห็นที่ 26 เอาไว้อ่าน "นารีผล" จบก่อน ก็ว่าจะหยิบฤทธิ์มีดสั้นขึ้นมาอ่านอีกสักรอบน่ะ ถึงจะอ่านไปหมั่นไส้อีตาพระเอกไป ก็คงต้องจำใจทน ทำไงได้ โกวเล้งเขากำหนดบทบาทไว้ให้เช่นนั้น สุราอยู่ในจอก โคมไฟริบหรี่แสงเลือนลาง มีสุราเหลืองขุ่น นี่มิใช่สุราดี แต่สุราดีหรือ-หาได้อยู่ที่ตัวมันไม่ ......กลับอยู่ที่ท่านดื่มมันเวลาใด ? หากเป็นคนที่คับแค้นรันทดจนสุดซึ้ง มาตรว่าเป็นเมรัยรสเลิศในดินแดน ยามล่วงล้ำลำคอก็ขมฝาดจนบอกไม่ถูก ท่านผู้นามว่าจังแก แซ่กวน .. ข้าพเจ้า.. มิครั่นมิคร้าม รอแต่ยามได้ร่วมยกจอก.. อีกครั้ง จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 20:46:16

ความคิดเห็นที่ 27 มีคนบอกว่า คนเขียนบทกวี ในส่วนลึกๆ(ไม่รู้ว่าลึกขนาดไหน) มักจะเขียนมาจาก จิตใต้สำนึก ที่อ่อนไหว และอ่อนหวาน เช่น ตัวอักษร ที่เรียงร้อยมา ไม่ใช่เหรอคะ ส่วนคนอ่านบทกวี ที่มีจิตใจ อ่อนไหว ก็ อาจจะเคลิ้ม และคล้อยตามได้ ทั้งนั้น แหละทั้งนี้  จะ โทษใครดีเล่าคะ  ลูกลิง ที่รัก . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 53 14:36:44

ความคิดเห็นที่ 28 คุณสุนันยา .. คนที่ช่ำชองในภาษา ก็สามารถพลิกพลิ้วไปได้เรื่อย ๆ จะให้หวานละมุนละไมเช่นไร ก็ไม่ยากเย็น ครั้นจะให้ดุดันห้าวหาญ ก็ไม่เกินความสามารถ เคยได้ยินคำว่า "ผีย่อมมองเห็นผี" มั๊ย ผีบางตนอำพรางตัวได้แนบเนียน จนยันต์ใดก็ไม่สามารถสะกัดกั้นเอาอยู่ คนอาจไม่รู้ว่าโดนผีหลอกให้เข้าแล้ว   แต่ผีย่อมมองเห็นผี เพราะความที่เป็นชาติผีด้วยกัน ดังนั้น .. ผีอีกตนจึงได้แต่นั่งส่ายหน้ามองพฤติกรรมผีอีกตน คืนนี้วันพระจันทร์เต็มดวง วันพระ .. ผีจะโผล่ออกมาหรือเปล่า ค่อยว่ากันอีกที แต่ที่แน่ ๆ .. ผีซุ่ม(ซ้อมบอล) ... ฮา มองให้ลึกลงไปในทุกวรรค ให้ตระหนักเนื้อในใช่ผิวเผิน ยังมิทันประมวลด่วนประเมิน อาจหลงเพลินเพียงภาพฉาบมารยา ให้เห็นความสอดรับเหตุกับผล ดูแยบยลถ้วนถี่ทุกทีท่า ก่อนเคลิบเคลิ้มคำหวานเขาหว่านมา ต้องรู้ว่าลมปากหรือจากใจ บนเวทีที่สานผลงานศิลป์ อย่าเคลิ้มจินต์จนละเมอคิดเผลอไผล สิ่งที่เห็นอาจแตกต่างอย่างลิบไกล หากหลงใหลจิตจะช้ำเพราะคำกลอน ตราบเบื้องลึกเบื้องหลังยังมิแจ้ง เล่ห์ร้ายแฝงมากนักเราจักสอน ยิ่งพื้นเพมืดมนคนละคร หน้าใสตอนแปลงเป็นเสือล่าเหยื่อกิน จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 53 20:34:37

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านถึงตรงนี้ (ความเห็น ที่ 28) ทำให้คิดถึง ใครคนหนึ่ง ซึ่งมีอีกด้าน ทำให้เรา หลงใหล ในบทกวี อีก ด้านหนึ่ง ซึ่ง เป็นการ แต่งแต้ม ตัวอักษร เป็นภาษาที่งดงาม...อืม... จริงซีนะ เริ่มเห็นเงา ความจริงลูกลิงกล่าว ในเรื่องราว วลี สร้างสีสัน สำนวนร้อย ถ้อยเรียง เคียงจำนรรจ์ สารพัน เด่นชัด จัดลำนำ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 18:06:20

ความคิดเห็นที่ 30 คุณสุนันยา .. แล้วไปมองเห็นอะไรของใครกันเล่า ? แล้วหยอดตาหรือยัง ? ระวังจะตากุ้งยิงนะ " มิตรหรือศัตรู ?.." ใช่ปิดกั้นแต่เลือกมิเกลือกกลั้ว ใช่ปิดตัวกักตนซ่อนกลไหน ใช่แสร้งเศร้าหมองหม่นกังวลใด บางเรื่องราวเผยได้ไม่ปิดบัง เขาเป็นมิตรหรือศัตรูย่อมรู้ดี คราคลุกคลีชิดใกล้ใคร่ครวญหยั่ง แล้วสัมผัสด้วยใจในรัก/ชัง จวบกระทั่งสืบเลศเจตนา คือทั้งหมดไมตรีมากมีให้ เขาคือใคร ? เปิดจิตปิดปัญหา อีกเบื้องลึก/เบื้องหลังครั้งก่อนมา พิจารณาจริงเท็จเบ็ดเสร็จทวน จงยินยอมน้อมรับสิ่งกลับกลาย ไมตรีเพิ่มหรือคล้ายสูญหายถ้วน ควรพินิจวินิจฉัยแล้วใคร่ครวญ ครบกระบวนเสร็จสิ้นตัดสินใจ   " มิตรหรือศัตรู ?.." งานเขียนธรรมดา ๆ ที่ถ่ายทอดความรู้สึก ประสบการณ์ที่สั่งสม และบ่มกลั่นออกมาเป็นอักษรกลอนพื้น ๆ ซึ่งเป็นเรื่องสามัญทั่วไป ที่ชวนให้ขบคิดและทบทวน ในบางเรื่องราวที่เหมือนไม่แจ่มแจ้งสักเท่าไหร่ จวบเมื่อเรามีเวลาทบทวนในเรื่องราวนั้น ๆ   ค่อย ๆใส่ใจ ไตร่ตรอง และพิจารณาอย่างถี่ถ้วน เราอาจรับรู้ในสิ่งที่เป็นเงื่อนงำ .. บางอย่างที่ถูกซ่อนเร้น .. และบางอย่างที่ถูกทำให้เป็นไป ..   ในที่สุด เราอาจตัดสินใจได้เสียที ว่า.. ควรจะปฏิบัติตนเช่นไร โดยที่ไม่ต้องลังเลใจอีกต่อไป ในขณะที่ลูกลิงเขียนกลอนคล้ายคำถามว่า..  " มิตรหรือศัตรู ?.." มุมกลับกัน อาจมีคำถามย้อนกลับมาว่า..  " แล้วลูกลิงล่ะ คือมิตรหรือศัตรู ?.." มิตร / ศัตรู .. ย่อมเป็นไปได้ในความคิดของใครต่อใคร ซึ่งในความเป็นจริงนั้น ลูกลิงเปิดโอกาสให้ทุกคนไตร่ตรองและพิจารณาอย่างถี่ถ้วนว่า ..ลูกลิงคือมิตรหรือศัตรู.. เท่า ๆ กับที่ลูกลิงให้โอกาสแก่ตัวเองที่ ในการที่จะรอบคอบกว่าเดิม ทั้งนี้ก็เพราะว่า ไม่ว่าใคร ก็ย่อมต้องการให้ตนเองประสบแต่ในสิ่งที่ดี ที่ควรทั้งนั้น สำหรับรูปภาพ ลูกลิงเลือกรูปของที่สวมหน้ากากแฟนซี   รูปถ่ายที่ถูกปรับแต่งสองด้านมีความเหลื่อมในโทนสี เป็นความจงใจของลูกลิง ด้วยต้องการให้ภาพนี้สื่อความหมายที่ว่า .. ไม่ชัดเจน ถูกต้อง .. มิตรหรือศัตรูผู้ไม่ชัดเจน แต่ถ้าพูดถึงหน้ากากโดยไม่ขยายความใด ๆ เพิ่มเติม ความรู้สึกที่ใครต่อใครคำนึงในอันดับแรก ส่วนใหญ่จะอยู่ในแง่ลบ เนื่องจากตีความกันไปว่า ภายใต้หน้ากากนั้น ได้ซ่อนสิ่งชั่วร้ายเอาไว้ ซึ่งความจริงจะซ่อนสิ่งร้ายไว้หรือไม่นั่น มันต้องพิจารณาให้ลึกซึ้งไปกว่านั้น ไม่ใช่ตัดสินด้วยหน้ากาก ตัดสินเยี่ยงนี้จะคาดคะเนไม่ได้ และคงไม่ใช่คำตอบเสมอไปว่า .. ผู้ที่สวมหน้ากากนั้นย่อมซุกซ่อนอำพรางแต่สิ่งร้าย มิฉะนั้นแล้ว .. ไม่ว่าจะเป็นสไปเดอร์แมน แบทแมน ..และบรรดาฮีโร่ขวัญใจเด็ก ๆ เขาเหล่านั้น..สวมหน้ากากเช่นกัน ทว่าพวกเขาคือสัญลักษณ์แห่งความดี ไม่ใช่วายร้าย ดังนั้นข้อสรุปต่าง ๆ ย่อมมีรายละเอียดปลีกย่อยลงไปอีก หน้ากาก.. ไม่ว่าจะเป็น หน้ากากที่ดีสะสวยมองดูแล้วเจริญหูเจริญตา หรือ หน้ากากที่มองดูแล้วร้ายกาจชวนสะอิดสะเอียน ทั้งหมดก็เป็นเพียงวัตถุที่มนุษย์สร้างมาเพื่อสวมใส่ในบางกรณีกิจ เพื่อการแสดง ทว่า  นักแสดงที่เก่งกาจที่สุด หาใช่นักแสดงที่สวมหน้ากาก หากแต่เป็นผู้ที่สามารถเปลี่ยนใบหน้าตนเป็นหน้ากากได้ต่างหาก หัวใจดี หัวใจร้าย มองจากหน้ากาก จะได้คำตอบสักกี่มากน้อยกัน จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 20:34:21

ความคิดเห็นที่ 31 มิตรศัตรูดูยากแท้ ไม่แน่ชัด ไม่รู้ข้อ จำกัด ที่ขัดสน ความจริงใจ เรามอบให้ กับทุกคน แปลกเหลือล้น กลายเป็นเรา โง่เขลาไป อยากได้ความ จริงใจ ต้องให้ก่อน เป็นคำสอน คำสั่ง ดังเหลวไหล ให้ไปแล้ว สิ่งได้มา คืออะไร ความจริงใจ กลับซ่อนไว้ ไม่ให้เรา แต่ก็มี อีกมากมาย ให้ย้อนกลับ ความรู้สึก ได้รับ สิ้นอับเฉา สิ่งโศกา เหือดหาย คลายบรรเทา บางใครเขา เกื้อหนุน จนอุ่นทรวง สวัสดีค่ะ ลูกลิง ยิ่งอ่านก็ยิ่ง ทำให้คิด อะไรมากมายตั้งหลายอย่าง ชีวิตคนเรามันแปลกจริงๆนะคะ มิตร/ศรัตรู อันนี้ สุแยกยากมาก เพราะไม่เคย มองใครเป็นศัตรู ก่อน จน ถูกกระทำ เมื่อไหร่ ก็จะ มีคำถาม ตามมาว่า ทำไม เขาต้องทำร้ายเรา  ทำไมเขาต้องแกล้งเรา ทำไมเขา ถึงแกล้งทำดีกับเรา เพราะอะไร? มันจะกลายเป็นคำถามตลอดเวลาค่ะ ซึ่ง บางครั้ง เราไม่รู้ตัวไง ว่า เราไป ทำ อะไร ให้ใครไม่พอใจหรือเปล่า การคบหา และได้พบเพื่อน หรือ พี่ หรือ ใครบางคน ที่ทำให้เรารู้สึก อบอุ่นใจได้นั้น มันเป็นความรู้สึก ที่ดีจริงๆ  แต่พอ สักวันหนึ่ง ต้องจาก ต้องเลิกคบ ด้วยศาเหตุ ใดๆก็ตาม บางที่ ก็รู้ตัว บางที ก็ไม่ทันตั้งตัว รู้สึกว่า มันเจ็บปวดมาก มันเป็นความ อ่อนแอ ของจิตใจจริงๆ เรื่องการสวมหน้ากาก ของแต่ละ คน ที่ต่างฝ่าย ต่างมี ให้กัน สุก็ พอเข้าใจนะคะว่า บางคนอาจมีความจำเป็น เพราะคนทุกคนไม่เหมือนกัน แต่ ในความเป็นเรา (หมายถึง สุเอง) เราก็คือเรา ไม่เคยคิด ที่จะสวมหน้สกาก เพราะมันอึดอัดมากๆค่ะ ...ดีใจได้รู้จักลูกลิง ทำให้ได้ความรู้ ตั้งมากมาย ..ขอบคุณมากค่ะ . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 08:59:57

ความคิดเห็นที่ 32 คุณสุนันยา ..  นาน ๆ จะมีคนบอกว่า "ดีใจที่ได้คบหาลูกลิง" ส่วนใหญ่แล้ว มักจะบอกกันว่า "ตั้งแต่คบหาลูกลิง ซวยตายชัก" จนในที่สุดแล้ว ไม่มีใครคิดจะคบ .. แต่ก็ดีไปอีกอย่างนะ หลบหลีกปลีกเร้นแฝงกาย             เหนื่อยหน่ายใจปวดรวดร้าว ปิดตายใจตนทนหนาว เรื่องราวอื่นใดใคร่ลืม ถ้อยคำล้ำเลิศเพลิดเพลิน ใครเกริ่นเคยกล่าวให้ปลื้ม น้ำใจไมตรีที่ยืม ดูดดื่มชั่วคราวเอาคืน ดนตรีบรรเลงเพลงหวาน กลอนกานท์เคยให้ไยฝืน อ่อนใจชอกช้ำกล้ำกลืน ขมขื่นสรรพสิ่งจริง-ลวง คืนวันผันแปรเปลี่ยนแปลง เธอแสดงแสร้งรักแลห่วง อวสานความหลังทั้งปวง ฤๅตวงตักรักจากเรา ? แล้วจึงผลักไสไล่ส่ง ยังคงเย้ยหยันความเขลา รักแท้กลับกลายคล้ายเงา ที่เหลือคือเศร้าความจริง ห่วงใยเสมือนเช่นคมกริช หมายปลิดริดรอนทุกสิ่ง น้ำคำทุกพยางค์อ้างอิง เสมือนปลิงเกาะใจให้ระบม สิ้นรักภักดิ์พร้อมยอมลา หลบหน้าจำฝืนขื่นขม สลัดคราบภาพชื่นรื่นรมย์ ตรอมตรมคงมลายหายไป กบดาน  นิ่งสงบหลบเร้น ว่างเว้นเรื่องราวเก่าใหม่ เฉยชาซ่อนตัวหัวใจ ยังใคร่เปล่าเปลี่ยวปลีกตน จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 17:06:51

ความคิดเห็นที่ 33 เล่นอะไร กันอยู่ หนูหนูจ๋า มีวาจา ยุบยิบ กระซิบสั่ง ช่างวิเคราะห์ เจาะกระบวน ชวนจังงัง เหมือนกำลัง ภายใน แยบคายจริง กวนผู้หยาบ กายจิต คิดไม่ลึก นั่งตรองตรึก เข้าไม่ถึง จึงยุ่งขิง เป็นก๊วยเจ๋ง เก๋งเจ๊า โง่เง่าอิง ได้แต่นิ่ง แปลคำ นึกกำกวม เรื่องหน้ากาก ที่ใช้ อยู่ในห้อง ถ้าจะมอง คือล็อคอิน เคยชินสวม คุยกับใคร ก็ใช้ชื่อ ทื่อทื่อบวม แอบเหมารวม คือตัวตน ดั้นด้นไป หากให้เผย ว่าเป็นใคร เอาให้แน่ เหมือนเปิดแผล รอทิงเจอร์ ใครเผลอใส่ แค่ชื่อ “กวน” ยังชวนแคลง แสลงใจ หากรู้ใคร ไม่แคล้วกรรม กระหน่ำ “กวน” มิตรศตรู ดูไป คงไม่ยาก น้ำตาพราก เพราะใคร ทำไห้หวน คงมิใช่ มิ่งมิตร มาชิดชวน เร่งทบทวน ความสัมพันธ์ สะบั้นปลง แต่น้ำตา ของผู้หญิง จริงก็ใช่ มันหลั่งไหล ได้ทั้งแค้น และแสนหลง ถ้าตัวเอง ยังไม่รู้ ดูงันงง อย่ามาลง ที่ล็อคอิน ไม่ยินยอม จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 20:50:25

ความคิดเห็นที่ 34 ฮา .. ท่านกวน  มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง  ทำให้ไก่ตื่นหมด ดีนะที่ไม่ได้นินทาไป 555 แบบว่า .. โลกมันเบี้ยว เอี้ยวคอแล้วเมื่อย พอดีนึกสงสัยว่าคุณสุนันยาเป็นอะไรไปหนอ (โยนเผือกร้อนก่อนล่ะ) ลูกลิงก็ดันพาเข้ารกเข้าพงเตลิดไปเสียอีก ไม่รู้ว่าพากันหลงหรือเปล่า แต่เอาน่า หลงทางเสียเวลา หลงลูกลิงเสียอนาคต .. ฮา เรื่องของ login  สองวันนี้ก็มีเรื่องจี้เส้นให้ขำอีกแล้ว ที่โน้นนนนนนนนนน... มีบางใครทำให้บางคนคิดว่าเป็นลูกลิงอีกล่ะ ให้มันได้อย่างนี้สิผักเผือก แสดงว่าสำคัญนะเนี่ย ใคร ๆ ก็นึกถึง หรือไม่ก็ ลูกลิงคงเหมือนจอมวายร้ายโจ๊กเกอร์คู่ปรับฮีโร่ตลอดกาลมั๊ง เล่นซ่อนแอบแนบคำพร่ำกระบวน หวัง"ท่านกวน"วิเคราะห์จำเพาะที่ บางใครหนอร่ายอรรถรสบทกวี แล้วหลบหนีกระชากฝัน "สุนันยา" เห็นคร่ำครวญหวนไห้อาลัยนัก แถมทึกทัก"หลับฝันดีที่รักจ๋า" ... (โค ตะ ระ ใส่ ไข่ เลย 555  ) ครั้นวันพรุ่งเพี้ยงเงาเข้าทาบทา ลบคำว่า "หลับฝันดีที่รัก (ของ) ใคร" ลูกลิงขำคลำเรื่องมาร้อยเล่า "ท่านกวนเก๋า" พลอยงงและสงสัย "สุนันยา" อย่านิ่งลิงแกล้งไป จะแก้ไขหรือแก้ตัวอย่ามัวช้า !..... catch me if you can จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 21:28:12

ความคิดเห็นที่ 35 ก็จังงัง ช่วยชี้ทาง ทั้งสั่งสอน ให้คนอ่อน ประสบการณ์ นั้นจำใส่ ในความหลัง  ครั้งหน ที่บ่นไป เรื่องหลงใหล ในน้ำถ้อยร้อยวลี ให้รู้ลึก ฝึกจำ น้ำคำเอ่ย ว่ามีสิ่ง ใดเผย  เชยสุขศรี สิ่งใดแฝง อยู่ในบ่วง ห้วงกวี ต่างมากมี เล่ห์กล ช่อฉลนัย... นึกว่าจะได้คุยกันแค่สองคน กะลูกลิง ซะแล้ว .. ปล. ชนกันกะลูกลิงซะงั้น  แกล้งกันเห็นๆเลยนะ อิอิ... กลัวไม่มีเรื่องเล่นหรือไง แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 53 21:41:08 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 21:36:15

ความคิดเห็นที่ 36 ลูกลิง แกล้ง สุนันยา นำมากล่าว แต่เรื่องราว ความจริง อิงแบบไหน พี่กวนเอง ย่อมรู้ อยู่แก่ใจ สุนันยา รักใคร  อยู่ในทรวง ไม่แก้ตัว หรือแก้ไข ใดทั้งสิ้น ทั่ว แดนดิน มอบรักไว้ ใจห่วงหวง คือ ขวัญข้าว เหนือสิ่ง ไหน ในทั้งปวง หมดทั้งดวง ใจนี้ พลีให้เลย... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 21:53:20

ความคิดเห็นที่ 37 จะ “ขวัญข้าว” หรือ “ข้าวขวัญ” นั้นเห็นอยู่ รักที่ผู้ เป็นแม่ เผื่อแผ่ให้ ใช่รักเล่น รักลวง รักห่วงใย ที่บางคน บางใคร เข้าให้กัน  (เอา “บางใคร” มาใช้เป็นแล้วนะ) แต่เรื่องคุย กระหนุงกระหนิง ลูกลิงอยู่ ดูดู๋ดู ใครทำ ช่างหยามหยัน ไหนเลยเหมือน แม่ลูก รักผูกพัน ถ้อยจำนรรจ์ ตัดพ้อ ท้ออารมณ์ อยากบอกว่า อยู่ใน โลกไซเบอร์ ถ้าเผลินเผลอ เตรียมใจ ร้องไห้ห่ม ที่เห็นเพียง ผิวเผิน ชวนเชิญชม ที่ฝังจม ถมซาก อีกมากมาย เลือกชื่นชม ส่วนที่เห็น และเป็นอยู่ หยุดรับรู้ ลึกล้วง พ่วงขยาย เห็นรั้วรอบ ขอบคัน อันตราย อย่ากล้ำกราย เกินเขต สังเกตการณ์ ใครหวังดี ก็มีให้ ไมตรีตอบ ใครไม่ชอบ ก็ถอยคืบ ไม่สืบสาน รู้ปล่อยวาง รู้ให้ อภัยทาน จะพ้นผ่าน เรื่องปรึกษา ศิราณี จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 00:13:56

ความคิดเห็นที่ 38 อันเรื่องคุยกระหนุงกระหนิงลูกลิงอ้าง เพราะบางอย่างบางสิ่งลิงสงสัย "สุนันยา" ผิดปกติวิปริตใด ฤๅ หัวใจร้อนรนคนข้ามจอ เหมือนโยนหินถามทางแถข้างถู ลิงดันรู้เกินไปมากไหมหนอ ? แลบางใครปล่อยให้บางใครรอ บางใครพ้อบางใครไม่รับฟัง ท่ามไซเบอร์เผลอเสี่ยงย่อมเศร้าโศก แม้นอุปโลกน์คนหนึ่งซึ่งคมขลัง เพราะภาษาศาสตร์กวีมากมีพลัง อาจยากยั้งฉุดใจให้กลับคืน ใครใคร่คบคบได้น้อมใจมอบ ใครใคร่ชอบชอบได้ไม่ต้องฝืน ขอเพียงอย่าลอบกระทำให้กล้ำกลืน ย่อมหยัดยืนมิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ... แหะ แหะ จบแบบลิเกไปหน่อยมั๊ย ... เมื่อคืนน่ะ กลับดึกไปหน่อย มีธุระปะปังแถว ๆ งานกาชาด ขากลับก็ลำบาก เพราะเรียกแท็กซี่หลายคัน ไม่มีคันไหนมาละแวกบ้าน มันแปลกจริงวุ๊ย  ลูกลิงเลยต้องนั่งสามล้อ + รถเมล์ +มอไซด์ ช่วงที่เปิดคอมฯ ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว เห็นคุณกวนลงกลอนหมาด ๆ แต่ลูกลิงแค่อาศัยช่วงเวลานั้น ตากผมให้แห้งเท่านั้นอ่ะ ผสมกับง่วง ก็เลยได้แต่อ่าน(ไม่เอาเรื่อง) เพิ่งจะมาอ่าน(เอาเรื่อง) ตะกี้นี้เอง 555 .. คำนี้แปลกเน่อะ อ่านเอาเรื่อง ตอนเด็ก ๆ มีวิชานี้จริง ๆ นะ เออนี่ นึกขึ้นได้ ระหว่างคำว่า สวยแบบจืดชืด สวยแบบไม่จืด ตกลงว่า อันไหนดูดีกว่ากันอ่ะ เพราะวานนี้ลูกลิงชี้ให้เพื่อนดผู้หญิงสวยคนหนึ่งแล้วบอกว่า คนนี้สวยแฮะ สวยแบบไม่จืดเลย .. เพื่อนมันขำกันใหญ่ ที่จริงแล้ว เธอสวยมากนะเนี่ย ขำอะไรกันก็ไม่รู้ ไอ้เพื่อนกร๊วก จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 16:39:31

ความคิดเห็นที่ 39 เขียนกลอนเศร้า ก็ว่าเรา เฝ้าอกหัก เขียนกลอนรัก ว่าแอบหวาน หว่านไว้ไหน ก็" ที่รัก" คำนี้ พูดกับใคร เพิ่งพูดไว้ ให้จังงัง ฟังคนเดียว เหมือนว่าคอย จับผิด ให้คิดหนัก ใช่ว่ามี ใครรัก ภักดิ์แลเหลียว ถ้าว่างาม คงมี แน่แท้เชียว คงไม่ต้อง โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย โลกไซเบอร์ เผลอบ้าง อย่างเป็นมิตร แต่ไม่คิด เลยหลาก ลากเสียหาย แค่คบหา ภาษากลอน เพื่อผ่อนคลาย มิได้หมาย เป็นอื่น ให้ขื่นทรวง มีบางใคร ได้เห็น ตัวเป็นบ้าง ช่วยเสริมสร้าง มิตรดี มีห่วหวง คือจริงใจ เปิดเผย ไม่เคยลวง หมดทั้งปวง เพื่อเป็นมิตร นิจนิรันดร์.. จะแกล้งกันไปถึงไหนนะ สุ ไปทำอีท่าไหน ลูกลิง ถึงได้สงสัยได้ขนาดนี้นา หุหุ ..ตัวเองยังไม่รู้ตัวเลย แต่ก็ดีและ คล้ายเหมือนว่า ตัวเอง จะ สำมะคัญ 555 .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 18:44:09

ความคิดเห็นที่ 40 ท่านี้ไง สุนันยา ทำท่าแบบนี้ โอย .. เห็นร่องแล้ว  จายยยยย จะ ขาดดดดดดด จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 20:37:16

ความคิดเห็นที่ 41 อาจเป็นเพียงกลลวงบ่วงอักษร ที่นักกลอนหลงละเมอจิตเพ้อฝัน รัก,ไม่รัก ตอบได้อย่างไรกัน ในเมื่อโลกเน็ตนั้นมันมายา รักในเน็ตประเดิมจุดเริ่มต้น เห็นบางใครสืบค้นดั้นด้นหา ทั้งที่รู้ว่าไม่จริงสิ่งลวงตา เผลอพลาดท่าพลั้งใจในกลลวง จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 20:39:13

ความคิดเห็นที่ 42 ไม่รู้ว่า “ลูกลิง” ชิ่งถามใคร เมื่อสาวใส โสภาได้ปรากฎ อะไรคือ มาตรวัด อรรถรส บริบท ความสวย ให้งวยงง ใครสวยจืด ชืดชา น่าเบื่อหน่าย ไม่ชวนชาย ชวยชุ่ม จนลุ่มหลง ใครสวยเจ็บ สวยจัด รสชาติชง ให้ชายลง แทบบาท มิอาจทาน คงขึ้นอยู่ กับกาล สถานที่ ตรรกะมี เลือกใช้ มาไขขาน ทั้งจารีต ประเพณี มีก่อนกาล ได้ส่งผ่าน อิทธิพล ดลฤทัย จึงความสวย เช่นนี้ ยากชี้ออก บ้างสวยใน สวยนอก บอกเงื่อนไข มองทะลุ เปลือกคลุม หุ้มเนื้อใน ถึงแก่นใจ สัมผัสจิต ติดตราตรึง อันสวยนอก เหมือนสินค้า ดารดาษ บ้างฉูดฉาด บ้างเรียบง่าย ยอดขายถึง เรื่องหีบห่อ เป็นอีกอย่าง ต่างคำนึง ให้รัดรึง พึงมอง จ้องมิวาย เช่นนมกล่อง กองวาง ตามห้างชั้น แบ่ง Section เกาะกุม กลุ่มเป้าหมาย ทั้งรสจืด พร่องไขมัน อันตราย ทั้งหลากหลาย รสหวาน ซ่านอารมณ์ แต่สวยจืด หรือสวยจัด ปัดว่าสวย ต่างก็ช่วย โลกรื่น ชื่นผสม ขอเพียงอย่า สวยเพลิน เหินติดลม นานเกินชม หมดอายุ บรรจุภัณฑ์ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 10:24:50

ความคิดเห็นที่ 43 ท่านกวน นมหมดอายุแล้วนั่น กินไม่ได้นะ นอกจากรสไม่อร่อยแล้ว อาจถึงตายได้นะ ฮา .. คำว่า "ดูไม่จืด" ที่จริง ก็น่าจะแปลแล้วมีความหมายดีนะ ดูแล้วไม่จืดชืด ไม่น่าเบื่อ แต่ทำไปทำไม "ดูไม่จืด" มันกลายเป็นคำที่ออกแนวลบ ถ้าใครมาบอกว่า ลูกลิงดูไม่จืด ลูกลิงกลับชอบแฮะ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 20:37:21

ความคิดเห็นที่ 44 ภาษาไทย มีหลายแง่ เมื่อแปลภาพ มันวูบวาบ ตรงข้าม กับความหมาย พูดเหมือนดี ตีความ ตรงข้ามปลาย ไม่รู้ร้าย รู้ดี ชี้แน่นอน “ดูไม่จืด” ชืดชา ก็ว่าใช่ หากจะใช้ กับเหตุการณ์ อันวุ่นว่อน ชี้ให้เห็น ประเด็นเด็ด ว่าเผ็ดร้อน ไม่ผันผ่อน ลอมชอม ประนอมกัน กับลูกลิง หากจะใช้ “ดูไม่จืด” คำ “จืดชืด” คือไม่ดี ไร้สีสัน เมื่อไม่จืด ก็คือมี สีผ่องพรรณ เป็นเช่นนั้น กับ “ลูกลิง” จึงยิ่งดี ยลรูปลักษณ์ ประจักษ์ตา ว่างามสม ต้องคำชม “ดูไม่จืด” ชืดแสงสี แม้ได้เห็น เย็นค่ำ ย่ำรวี ดาลฤดี เฉิดโฉม ประโลมใจ ยิ่งร้อยรส บทกลอน สุนทรถ้อย งามไม่น้อย พร้อยพร่าง กระจ่างใส “ดูไม่จืด” แจ่มจ้า เกินกว่าใคร เอ๊ะ! กระไร คำชม มันคมจัง จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 18:46:49

ความคิดเห็นที่ 45 ท่านกวนจังแก .. กล่าวได้ถูกใจยิ่งนัก   คำว่า "ดูไม่จืด" เหมาะกับลูกลิงแท้เทียว คมกริบ .. เห็นทีจะต้องฟอดให้ ว่าแต่ว่า มีคนส่งสาส์นลึกลับไปหรือยังเอ่ย ? เนี่ย ! มีสาว ๆ มาหลอกล่อลิงด้วยผลไม้ ทำไงดีเนี่ย ลิงหลงหัวปักหัวปำแล้วสิ มังคุดเงี๊ยะ ทุเรียนเงี๊ยะ ลองกองเงี๊ยะ เอาเข้าไป .. ของโปรดทั้งนั้นเชียว ยิ่งลูกลิงถือคติว่า .. เรื่องกินเรื่องใหญ่ ตายเรื่องกลาง ตารางเรื่องเล็ก .. แล้วจะไปเหลือหรือนั่น ... ลูกลิงยอมพุงแตกตายคาสวนเลยเอ๊า คำชมจักชื่นใจ ยังอุราให้เกษมสันต์ ดุจฝนเบื้องบนอัน เย็นเสมอพลันสราญรมย์ คราวล้าคราอ่อนแรง เพิ่มพลังแห่งหทัยสม ควรเอ่ยเปรยชื่นชม ด้วยพลังลมวจีเทอญ   แม้นใครใคร่เบียดเบียน ยังนิสัยเปลี่ยน บ่ ขัดเขิน ด้วยคำนำเพลิดเพลิน แม้นสิล่วงเกินมิขุ่นเคือง ผูกจิตให้ชิดเชื้อ สบสมัยเอื้อสิชำเลือง อุ้มชูอยู่เนืองเนือง สารพันเรื่องจะเกื้อกูล   คำชมดุจตัวยา ยามฤทัยล้าสิค้ำคูณ เหนื่อยหน่ายไม่เพิ่มพูน ยังกุศลมูลประสิทธิ์หมาย   ศัตรูหมู่ชนพาล คง บ่ อาจหาญและย่างกราย อาวุธสุดมากมาย ฤๅ สิเทียบร่ายวจีงาม   คำสัตย์อาจเดียวกัน แสนเสนาะครั้นสดับความ พบสุขทุกโมงยาม พจน์และโคตรนามจะมั่นคง ยามสิ้นชีพอินทรีย์ คุณและความดีสิดำรง เกื้อกูลหนุนนำส่ง ผู้วจีตรงฤทัยงาม แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 53 21:06:24 จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 21:05:15

ความคิดเห็นที่ 46 ขออภัย ตอบช้าไปหน่อย เมื่อวานไปเดินไล่ลูกกอล์ฟเสียทั้งวัน เหนื่อยก็เหนื่อย ร้อนก็ร้อน ไม่รู้จะไปทำไม คติพจน์สำหรับกวน เรื่องกินไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เรื่องใหญ่คือเรื่องไม่มีจะกิน บอกแล้วว่าไม่เคยเขียนฉันท์ได้จบเลยสักบท เมื่อส่งมาก็เลยส่งไป ช่วยแนะนำด้วย ไม่ค่อยสันทัดถ้อยคำที่มาใช้สักเท่าไร บัญญัติศัพท์ใช้เองบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ อาเภทประเทศทุกข์ ทุรยุคทุรนลาญ ร้อนเริงพระเพลิงพาล ระอุสุมระส่ำสาย คำหวานบ่ขานขับ ขยะยับวะวับราย เรียงร่วมจะท่วมกาย สิคละคลุ้งและขื่นคาว โทสามหาศาล ปะทุพาลฉะฉานฉาว กรีฑาพลาราว อริร้ายจะรอนราน คำชมสิคมปลาบ กลดาบมิอาจทาน ไร้รูปอลังการ เสนาะหวานหทัยชน แข็งขันก็พลันอ่อน   ฤดิร้อนก็เย็นยล ดังสายวสันต์ปรน ชลหล่นชะโลมธาร วอนคืนสติตั้ง พจิพลั้งอภัยทาน แค้นค่อนสิผ่อนพาล ปะทะถ้อยก็ถอยทวน หักหอกปะดอกไม้ ขณะใจจะเรรวน ไม้หอมพยอมชวน ยุติหมางระคางใจ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 12:26:48

ความคิดเห็นที่ 47 ท่านกวนจังแกนี่ ถ่อมตัวจังแฮะ ทั้งที่เขียนได้ดีทีเดียวนา .. นี่ถ้าจะให้ลูกลิงเขียน เวสสเทวีฉันท์ (๑๒) อีกที คงลำบาก .. ลูกลิงเข้าข่ายได้หน้าลืมหลัง ได้แทงบน ลืมแทงล่าง เจ้ามือกินทุกที .. วันนี้มีเรื่องเล่า .. ไม่รู้เหมือนกันว่า เข้าข่ายลามกหรือเปล่า เพื่อนคนหนึ่ง เธอซุ่มลาพักงานช่วงหนึ่ง ไปเสริมเต้านมมา โอ้โห วันนี้เธอมาเปิดให้ดู เบียดกันอย่างกะมโหรสพ แน่ะ จากที่เธอแบนแต๋ กลายเป็นกลมดิ๊ก กลมจริง ๆ นะเนี่ย แรกเริ่มเลย ลูกลิงไม่รู้หรอกว่าเธอไปจัดการให้รางวัลตัวเองมา ก็เห็นควักยาอะไรไม่รู้ ทาใต้วงแขน ลูกลิงก็คิดว่าเป็นยาทาขี้เต่า ก็เลยถามไปด้วยความงง "ทำอะไรอ่ะ" .. "ทายา" .." เป็นไร คันเหรอ" นั่นก็เลยกลายเป็นว่าความจริงที่ถูกซ่อนไว้นานนับเดือนก็เปิดเผย ลูกลิงช็อคนะนั่น อาย... เป็นบ้าเลย 5555 จะบ้าตาย วันนี้ทั้งวันก็เลยไม่มีกะจิตกะใจทำงาน ภาพมันหลอนหลอกตลอด 555 นี่ ๆๆๆ ให้คิดเขียนกลอน ยังเขียนไม่ได้เลยนะ เสียศูนย์เลยลิง ฮา .. เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่า หลังจากเก็บเอาไปฝันว่า มีไอ้กลม ๆ เท่าเธอบ้าง แหม๊ ... เสียดายอยู่อย่างเดียว เธอให้จับ ไม่กล้าจับ ดันวิ่งจู๊ดไปตั้งหลัก พรุ่งนี้ก่อนเหอะ พรุ่งนี้อะนะ 5555 หวังว่า ลูกลิงจะกล้าหาญกว่านี้ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 20:25:48

ความคิดเห็นที่ 48 เฮ้อ ! เออนี่ ท่านกวน หมู่นี้หงส์ไม่ค่อยประสพโชคเลยเนอะ ทำท่าบินเป๋ ๆ ปัด ๆ ชอบกล  อย่างกะหงส์ขนร่วงขุยขุย เห็นทีลูกลิงจะต้องย้ายสังกัดแล้วสิ ไม่เวิร์คเลยแฮะทีมนี้ หรืออาจเป็นเพราะลูกลิงเป็นตัวซวยก็ได้นะ  สงสัยอยู่ ? หงส์แดงแรงร่อนฟ้า โฉบเฉี่ยวมาฝ่าแรงลม ลืมทุกข์แสนสุขสม เพลิดเพลินชมรื่นรมย์ใจ หงส์แดงแรงร่อนฟ้า.............งามสม โฉบเฉี่ยวฝ่าแรงลม..............สง่าแท้ แสนสุขปราศทุกข์ตรม..........สบายปีก- บินแฮ คงเพลิดเพลินยิ่งแล้.............เพรียกฟ้าผ่าฝน     โรคหวัดอาจเล่นงาน หงส์ห้าวหาญพลันร่วงไป   สิ้นฝันอันอำไพ เพราะพิษไข้หมายชีพหงส์   โรคหวัดอาจแพร่เชื้อ..........กระจายไป หงส์แกร่งกล้าเพียงใด........ด่าวดิ้น เคยมุ่งมั่นบินไกล..............นภากาศ ดินกลบทบถมสิ้น-............ชื่อชั้นสกุลหงส์ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 20:37:47

ความคิดเห็นที่ 49 ไม่รู้ว่าเป็นกาพย์ห่อโคลงหรือโคลงห่อกาพย์ แต่เป็นอะไรก็แล้วแต่ อย่าลืมรายงาน ความคืบหน้าในการเปิดแฟ้มคดีเด็ดให้กวนรู้ด้วย ส่วนใหญ่เห็นแต่ของสำเร็จรูป งดงามออกมาแล้ว อยากรู้นักของที่เพิ่งออกจากเตาจะเป็นอย่างไร ลูกลิงทิ้งทอดแล้ว                  โอกาส ชมชวดของประหลาด              เลิศแล้ว เต่งตูมใช่ดารดาษ                  ดูดื่น ได้นา มัวช็อคจึงจั่วแห้ว                   ผ่องแผ้วเริงรมย์ ลูกลิงเสียโอกาส                    ของประหลาดพลาดชวนชม มัวอึ้งตะลึงงม                        ข่มอับอายขายพักตรา ประทุมตูมเต่งเต้า                    เหตุใดเล่ามิโสภา หลบลี้แลหนีหน้า                     ราวกับว่าไม่น่ามอง ของเก่าเอาต่อตั้ง                    แต่งเติม รอยเย็บยังอยู่เยิ้ม                   หยาดแย้ม รูปลักษณ์จักเพิ่มเติม               ขยายยั่ว รีบหน่อยรีบเร่งแง้ม                 เปิดแฟ้มชมฟรี ของเก่าเอาปรับปรุง                รอยเย็บยุ่งยังคงมี รูปลักษณ์มักดูดี                    เป็นตัวอย่างกระจ่างตา คิดไว้เก็บไปฝัน                     ไม่เห็นมันฝันไม่มา อย่าคอยให้น้อยหน้า               เร่งไขว่คว้าหาดูชม หงส์ตรมสิ้นสภาพแล้ว             ลูกลิง คงติดหวัดสู่สิง                       สุดโม้ ทำใจรับความจริง                   เจ็บจิต สับส่งลงพะโล้                       อร่อยล้ำเหลือกระไร เรื่องหงส์หลงติดหวัด               เกมส์ติดขัดปัดเป๋ไป ลูกลิงต้องทำใจ                     หงส์ติดหวัดมิอาจดัง หงส์งามทำพะโล้                    คงตัวโตน่ากินจัง น้ำจิ้มรสเข้มขลัง                    ห่านมาตั้งก็ยังแพ้ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 00:07:03

ความคิดเห็นที่ 50 ท่านกวนจังแก .. คือ แบบนี้นะ ค่อย ๆ นึกภาพตามไปละกัน เธอคนนั้น ต้องค่อย ๆ เดินย่อง ๆ ไม่มีการแกว่งแขน ยังไงดี .. เอางี้ นึกถึงแฟรงเกนสไตน์ นะ คงคล้ายกัน เธอคนนี้ สารพัดจะทำมาแล้ว จมูก ก็ทำสามหน หนังตาสองหน ริมฝีปากหนนึง และล่าสุด ก็เรื่องของโฟรโมส นี่ล่ะ เธอช่างมีความสุขกับการเปลี่ยนแปลงตัวเองจัง อันนี้ลูกลิงทึ่งจริง ๆ อย่างวันก่อน ที่เธอเลิกเสื้อขึ้นมาให้ดู เธอไม่ได้ใส่ประคองทรงนะ เปิดมาก็เห็นผัวะ เลย .. มัน กลมดิก ตึง เห็นเส้นเลือด เนื้อออกช้ำนิด ๆ เธอบอกว่ารอยแผลซ่อนไว้ที่รักแร้ ก็ที่ลูกลิงไปสงสัยเธอเรื่องขี้เต่าไง มันก็ดูสวยดีนะ 555 .. แบบว่า เหมือนเอาชามแกงคว่ำไว้ 2 ใบ ประมาณนั้นเลยอ่ะ ลูกลิงเกรงว่ามันจะปริแตก เพราะดูเนื้อตึงมาก ๆ เธอให้ลองจับ วันก่อนไม่จับ วันนี้ก็ไม่จับอีก ..  อาย  5555 จะบ้าตาย แต่เพื่อน ๆ หลายคนลองจับ (ผู้หญิงทั้งนั้นนะ) เธอบอกว่าจับแรง ๆ ได้ เพราะหมอบอกว่าต้องนวด แล้วเธอก็จับตัวเองแบบแรง ๆ ทั้งที่เจ็บ ก็เป็นอีกหนึ่งที่ทำให้ลูกลิงตื่นตาตื่นใจ พร้อมกับมีข้อสงสัยอยู่มาก เธอบอกว่า ตอนผ่าตัดไม่เจ็บ แต่ตอนฟื้นนี่สิ เหมือนตาย เจ็บเหมือนตาย ยังไง เจ็บเหมือนตาย เธอบอกว่าเหมือนรถสิบล้อมาทับอก ลูกลิงนึกไม่ออก แต่ .. เธอบอกว่า ขนาดของมันยังไม่เป็นที่พอใจ (ทั้งที่น่าจะคัพ D แล้วนะ) เธอบอกกับลูกลิงว่า รอโบนัสปลายปีนี้ก่อน จะไปจัดการให้เป็น คัพ E อะไรจะคะไหนหนาด ขนาดไหน กันเนี่ย .. อุ๊ แม่เจ้า ลูกลิงไม่อยากนึกเล้ย เออ นี่ ท่านกวน.. ข้างบนเรียกว่า ใบตองห่อกล้วย อ่ะ อย่าสนใจมาก เขียน ๆ ไปเหอะ ..  แล้วนี่ สงกรานต์ ไปตีกอล์ฟที่ไหนอ่ะ ระวังเปียกนะ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 20:56:17

ความคิดเห็นที่ 51 ลูกลิงเคยเขียนโคลงเกี่ยวกับวันสงกรานต์มานานนมแล้ว ฝากให้อ่านเล่น ๆ ละกัน .. ยาวไปนิด แบบลิงมันขี้โม้อะนะ ทน ๆ หน่อย ตำนานวันสงกรานต์ ๑. ..๏ เพรงกาลอันล่วงแล้ว........คณาวิสัย นานเนิ่นเกินกัปป์ขัย..............ผ่านพ้น เศรษฐีหนึ่งมากใน.................สมบัติ เคหะสถานล้น......................เลิศล้ำศฤงคาร ๚ ๒. ..๏ ทรัพย์มากหากปราศผู้.......สืบสกุล เมียหนึ่งพอเจือจุน.................เจตน์อ้าง ครองเรือนต่างสนับสนุน..........เป็นสุข-  ยิ่งนา ตราบเฒ่าเนาแนบข้าง..............คู่คล้องครองเกษม  ๚ ๓. ..๏ เรือนชานตระหง่านใกล้.....โรงสุ-  ราแฮ หากนักเลงเหล้าอุ*...............หนึ่งนั้น มีบุตรสุดสวาทสุ-.................วรรณเทียบ ผุดผ่องงดงามครั้น.................เพ่งแล้วเพลินเหลือ ๚ ๔. ..๏ ณ  อรุณรุ่งหนึ่งเจ้า..........คนเมา เดินง่วนชวนหยักเหยา...........เพื่อนบ้าน ผรุสวาททักทายเขา..............สุดหยาบ-  คายนา ดูหมิ่นดุจจิตด้าน...................ห่างด้วยคุณธรรม ๚ ๕. ..๏ เศรษฐีมิขุ่นข้อง..............เคืองใจ หากแต่คิดฉงนใน.................เรื่องย้ำ เพียงเหตุเนื่องความใด...........จึงด่า  เรานอ ขอท่านอย่าเกินก้ำ.................เหตุแท้พึงขยาย ๚ ๖. ..๏ คนเมาคราวกล่าวด้วย.......ขำขัน อันท่านสินทรัพย์อนันต์..........พรั่งพร้อม เรือกสวนไร่นาครัน...............เรือนใหญ่-  โตพ่อ ปราศบุตรธิดาล้อม................จักสิ้นวงศ์สกุล  ๚ ๗. ..๏ กงการงานด้วยท่าน-........เชียวฤๅ ไร้ลูกสุขนั้นคือ....................มากพ้น มากบุตรสุดชำงือ*...............จิตขุ่น-  เคืองนา โภคทรัพย์ดุจโจรปล้น...........เปรียบได้ดังกัน๚ ๘. ..๏ ทุกข์มากหากไร้ลูก..........หลานเหลน คราวเฒ่าจักชัดเจน...............ส่อเค้า กายปวดเมื่อยอีกเคน*..........โรคเบียด-  เบียนแฮ ใครเล่าจักหยอกเย้า..............นวดเฟ้นเยียวยา ๚ ๙. ..๏ คราชีพดับด่าวสิ้น...........ลมปราณ สินทรัพยลับอันตรธาน..........เสื่อมด้วย นาสวนไร่เรือนชาน..............ตกแก่-  ใครฤๅ ทนทุกข์ตราบมอดม้วย..........แม่นแท้คำเรา ๚ ๑๐. ..๏ กุฏุมพีนิ่งด้วย................จำนน ครุ่นคิดจิตสับสน.................รุ่มร้อน ปรารถน์บุตรสุดสวาทจน........ผอมซีด-  เชียวนอ ตรองตรึกนึกยอกย้อน...........สิ่งเร้นเป็นจริง ๚  ๑๑. ..๏ คำนึงคำถ้อยแห่ง............คนหยาม พินิจพิเคราะห์ความ..............ขุ่นคล้อง ฤๅกรรมเก่าทัณฑ์ตาม...........สาปส่ง  จริงเฮย สังเวชสังวาสย้อง.................หากไร้บุตรเคียง ๚ ๑๒. ..๏ เหตุไฉนจึ่งไร้ลูก..............หนอแม่-  เรือนเอย เหตุก่อนดุจร่างแห.................ห่อหุ้ม เหตุการณ์ผ่านผันแปร............เปรียบวิ-  บากฤา เหตุสุดวิสัยคลุ้ม....................ครั่นคร้ามตามหลอน  ๚ ๑๓. ..๏ ควรเราควรใฝ่เฝ้า.............บวงสรวง  นาแม่ อุทิศอุทัยดวง.......................แจ่มฟ้า สำรับสำหรับปวง-..................ทวยเทพ ประสิทธิ์ประสาทร้า*..............รื่นให้สมประสงค์ ๚ ๑๔. ..๏ ผันศกศักราชพ้น.............สามวสันต์ ปราศเดชเหตุอัศจรรย์............เสกให้ มิอาจสมปราถนาอัน..............จรุงเจต-  นาเฮย อธิษฐานเทพไท้...................ไป่ได้ดังหวัง ๚ ๑๕. ..๏ ณ  กาลวันหนึ่งนั้น............รวิวาร นักขัตฤกษ์พิธาน..................เก่าย้อน ราศีเมษแห่งกาล-.................จิตตมาส ทวยราษฏร์ต่างรำฟ้อน..........รื่นร้องสนุกสนาน ๚ ๑๖. ..๏ เศรษฐีมีจิตพ้อง..............ภรรยา คราวเมื่อมหาชนพา...............ลูกน้อย เที่ยวชมมหรสพหนา..............หมองหม่น  ยิ่งเฮย สังเวชพลันเศร้าสร้อย............เนื่องด้วยหน่อสกุล   ๚ ๑๗. ..๏ จึ่งคิดอุทิศไท้................เทพสวรรค์ เครื่องเซ่นบูชายัญ...............หลากล้น บวงสรวงเทพยดาอัน............มเหสักข์ สถิตย์โคนไทรต้น................ฝั่งน้ำภิรมย์สถาน  ๚ ๑๘. ..๏ มวลหมู่วิหคร้อง................เริงระงม แผกเผ่าแปลกพันธุ์ขรม...........กร่นก้อง ยักย้ายขวักไขว่ชม.................แฉลบผ่าน เห็นซึ่งพลีกรรมข้อง-..............มุ่งด้วยบุตรธิดา  ๚ ๑๙. ..๏ เครื่องเซ่นสรรพสิ่งล้วน.....มากมี ข้าวสุกบริสุทธิ์ดี...................ยิ่งแท้ ข้าวสารคัดพรรณฉวี..............ผุดผ่อง หุงจากน้ำนมแล้...................เลิศล้ำหอมหวน  ๚ ๒๐. ..๏ บรรจงตกแต่งต้น.............ไทรงาม-  งดเฮย พิณพาทย์ประโคมความ.........เพราะพริ้ง แตรสังข์ดั่งประณาม*.............ทวยเทพ หวังซึ่งบุตรสิงคลิ้ง*...............หล่อเลี้ยงสืบสกุล ๚ ๒๑. ..๏ รุกขเทพสถิตย์ต้น............ไทรตรอง เห็นซึ่งพลีกรรมของ................คู่นี้ บังเกิดกรุณาระลอง*...............ดลจิต จึงเหาะสู่สวรรค์รี้....................เร่งเฝ้ามัฆวาน  ๚ ๒๒. ..๏ หากแต่องค์เทพไท้...........สรวงสวรรค์ ทิพยอาสน์เป็นอัศจรรย์...........ยิ่งแล้ว คราวก่อนอ่อนนุ่มพลัน............เปรียบแผ่น-  ศิลาเฮย ร้อนรุ่มหฤทัยแพ้ว*................ขุ่นข้องกังขา  ๚ ๒๓. ..๏ พระอินทร์ทรงเพ่งด้วย-.....ทิพยญาณ ทรงแจ่มแจ้งดังการณ์............เช่นนั้น หากเฉยจักมรณานต์.............เคลื่อนจาก-  สวรรค์นอ อายุเศรษฐีสั้น.....................จักม้วยเสมอตน  ๚ ๒๔. ..๏ ทรงมีดำรัสด้วย...............เทวบัญ-  ชาแฮ จึงส่งเทพยบุตรอัน................เลิศหล้า บุญญฤทธิ์สิทธิ์อนันต์............เดชเดื่อง คือเทพธรรมบาลกล้า............สู่ท้องเศรษฐินี  ๚ ๒๕. ..๏ นับแต่เสร็จกิจนั้น............เมียผัว สพสุขปราศหมองมัว.............หม่นไข้ มินานฝ่ายเมียตัว..................เกิดคลื่น-  ไส้นา อยากรสเปรี้ยวเปรียบได้........ดั่งแจ้งแสดงครรภ์  ๚ ๒๖. ..๏ เศรษฐีมิจิตพร้อม............โสมนัส-  ยิ่งเอย สั่งปลูกปราสาทจัด...............เจ็ดชั้น บริเวณแห่งไทรอุบัติ-............เลอเทียบ-  สวรรค์นา เป็นเคหสถานหั้น*...............แห่งผู้สืบวงษ์ ๚ ๒๗. ..๏ ทศมาสคลาดเคลื่อนคล้อย..กาลสมัย คลอดบุตรสุดพิไล..................สง่าล้ำ ขนานชื่อธรรมบาลไข..............ดังเก่า อาพาธมิอาจกล้ำ...................สุขด้วยบุญญา-  บารมี  ๚ ๒๘. ..๏ วสันต์กาลผ่านพ้น..............เจ็ดหน เพียรหมั่นศึกษาจน.................เก่งกล้า ศิลปวิทยามนต์......................สรรพศาสตร์ ไตรเพทวิชาค้า-.....................รอบรู้สรรพเสียง  ๚ ๒๙. ..๏ คราวเมื่อกาลเก่านั้น..........มหาชน นบนอบพรหมเบื้องบน.............เทพไท้ เพราะท่านบ่งมงคล.................แสดงแก่-  ชนนา เพียงเหตุฉะนี้ไซร์...................ต่างน้อมบูชา  ๚ ๓๐. ..๏ กิตติศัพท์แห่งท้าว-...........ธรรมบาล ชนต่างระบือขนาน.................แซ่ซ้อง ดุจศาสตราจารย์...................แห่งศิษย์ แสดงเหตุมงคลพ้อง..............ประจักษ์ผู้สรรเสริญ  ๚ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 20:59:30

ความคิดเห็นที่ 52 ๓๑. ..๏ กบิลพรหมท่านท้าว..........มหิทธิคุณ ทราบเรื่องพลันเคืองขุ่น..........จิตร้อน อิจฉาอีกเอื้อหนุน.................ประทุษฐจิต จึงผูกปัญหาซ้อน..................เล่ห์ร้ายมล้างชนม์  ๚ ๓๒. ..๏ ปัญหาดุจหอกง้าว............ดาบคม หวังบั่นคอนอนจม-...............เลือดคลุ้ง เพียงจิตคิดโสมม................หมกมุ่น-  บาปนา แก่งแย่งสำแดงฟุ้ง...............ชั่วช้าสามานต์  ๚ ๓๓. ..๏  นี่แนะพ่อหนุ่มน้อย.........สุธี อันท่านปัญญาดี.................แน่แท้ สรรพวิทยาการมี.................ปรากฏ-  ตนเฮย อัจฉริยภาพแล้....................ล่วงล้ำเทพสวรรค์  ๚ ๓๔. ..๏ หากเรามีสิ่งเร้น.............ปัญหา ยังปราศผู้วิสัชนา................เนื่องด้วย ควรนักหากท่านมา..............คลายโจทย์ ฉงนนอ ฤาท่านจักมอดม้วย.............เหตุด้อยจนเชาน์ ๚ ๓๕. ..๏ ธรรมบาลนั้นใคร่-...........ครวญเห็น-  จริงนา พรหมอาจเจือจิตเป็น.............มุ่งร้าย จึงถามไถ่ประเด็น................ความเงื่อน-  งำเฮย ขอท่านจงผะผ้าย*..............กล่าวข้อปัญหา  ๚ ๓๖. ..๏ กบิลพรหมเจ้าเล่ห์...........แห่งไตร-  ภูมิเฮย กระหยิ่มยิ้มทันใด................แยกเขี้ยว อันท่านหากจนใน................มวลปริศ-  นานอ ขออย่าทำบิดเบี้ยว...............จักต้องตัดหัว  ๚ ๓๗. ..๏ นี่แน่ะพ่อหนุ่มน้อย..........หน้ามน หากท่านคลายความฉงน........ขุ่นข้อง เปิดเผยเอ่ยยุบล*................ตรงเหตุ เราจักตัดเศียรพ้อง...............เพื่อให้ยุติธรรม  ๚ ๓๘. ..๏ หลากเรื่องหลากเล่ห์ร้าย.......หลอกลวง-  ไรฤๅ พรหมเพ่งเพียงผลพวง...........ภัคน์พร้อม ซอกซัง*สิ่งสิงทรวง..............ทรามซ่อน เหี้ยมโหดห่อหุ้มห้อม.............หัชให้โหยหวน  ๚ ๓๙. ..๏ ธรรมบาลคิดปลิดเปลื้อง......ปัญหา พลันเอ่ยปิยวาจา..................ตอบด้วย เราขอผ่อนเพลา...................ตรองตรึก จักบั่นคอมอดม้วย................หากไร้คำเฉลย  ๚ ๔๐. ..๏ ดีละถ้าเช่นนั้น................พึงฟัง อรุณรุ่งสุริเยศยัง..................เยี่ยมฟ้า ราศีที่ชนหวัง.......................สถิตอยู่  ใดฤา ขอท่านอย่าชักช้า................ตอบให้คลายใจ  ๚ ๔๑. ..๏ สุริยเทพเที่ยงตั้ง-...........ตรงหัว สิริที่ชมชัว*.......................เนื่องนั้น สถิตอยู่พอรู้ตัว...................หรือไม่  นาพ่อ เปรื่องปราดอาจปิดกั้น.........มอดม้วยมรณา  ๚ ๔๒. ..๏ สายัณห์หลังเคลื่อนคล้อย......อัสดง วิหคผกผินตรง.....................เยี่ยมเหย้า ราศรีที่จำนง........................สถิตที่-  ใดนา ขอท่านพ่อหนุ่มเหน้า.............อย่าให้คอยนาน  ๚   ๔๓. ..๏ เราขอเจ็ดชั่วคล้อย..........สุรีย์ฉาย จักคิดปริศนาคลาย...............ขุ่นข้อง หากพลาดจักขอตาย.............ทูนมอบ -  เศียรนา คำสัตย์เสียงกู่ก้อง................เทพฟ้าเป็นพยาน  ๚ ๔๔. ..๏ จนจิตจนจับไข้................คร่ำเคร่ง-  เฉลยแฮ กาลล่วงกาลเลยเกรง.............กลัดกลุ้ม ย่ำค่ำย่ำคืนเหง*...................ห่อนสุข ปราศพิชญ์ปราดเปรื่องคุ้ม.......คลาดแคล้วยมบาล ๚ ๔๕. ..๏ ห้าวันกาลเปลี่ยนแล้ว........ยังฉงน สิริที่ขวายขวน......................หลบเร้น ธรรมบาลหลีกสับสน.............มุ่งทุ่ง-  นาเฮย มือก่ายหน้าผากเขม้น-..........จากผู้ปราศรัย  ๚ ๔๖. ..๏ เอนหลังใต้ต้นเดี่ยว..........ตาลนา สองเหยี่ยวเมียผัวครา............หยอกเย้า เมียนกกล่าววาจา.................ถามต่อ-  ผัวเฮย วันพรุ่งยามรุ่งเช้า.................จักได้ภักษา    ๚ ๔๗. ..๏ มิต้องลอยล่องฟ้า............ปีกสยาย เนื่องจากธรรมบาลตาย..........แน่แท้ พรหมฯเฒ่าจักมุ่งหมาย..........เข่นฆ่า  พ่อเฮย เพราะมิอาจคิดแก้................กล่าวข้อปัญหา  ๚ ๔๘. ..๏ เหตุไฉนมล้างซึ่ง.............เยาวพาน ปราศจิตเมตตาผสาน............โหดร้าย ฤาเป็นเช่นมรณกาล.............ของพ่อ-  หนุ่มนา พี่ท่านขอจงส้าย*................ตอบถ้อยคำเฉลย  ๚ ๔๙. ..๏ กุมารจักสิ้นชื่อ...............เกียรติขจาย คอขาดชีวาวาย....................ดับดิ้น ล่วงกาลเจ็ดวันปลาย............กำหนด ครุ่นคิดปริศนาสิ้น................มืดคล้ายหมอกบัง  ๚ ๕๐. ..๏ ปัญหาข้อหนึ่งนั้น...........จักเฉลย ยามรุ่งราศีเผย...................ที่หน้า ตื่นเช้าอย่าละเลย...............ก่อนมุ่ง- การนา ชำระมลทิลถ้า....................ผ่องแล้วจักงาม  ๚ ๕๑. ..๏ ปริศนาลำดับข้อ.............ความสอง  นาแม่ ยามเที่ยงสุรีย์รอง................เพริศแพร้ว ราศีที่ชนปอง......................อยู่ที่-  อกเฮย ร้อนรุ่มสุมทรวงแล้ว.............ลูบน้ำฉ่ำเย็น   ๚ ๕๒. ..๏ ตะวันชิงพลบร้าง............เลือนมหรรณพ์ ชนมุ่งความสุขสันต์..............หลับคล้อย ราศีที่สมกัน.......................คือคู่-  บาทนา ก่อนมุ่งสู่ห้องน้อย...............จักล้างก่อนเสมอ ๚ ๕๓. ..๏ ธรรมบาลกรรณเงี่ยต้อง......สุรเสียง นกคู่ต่างจำเรียง..................พจน์แก้ บังเกิดดุจเผลียง*................เย็นชุ่ม-  ดินเฮย โสมนัสปราโมทย์แล้............ดั่งได้มไหศวรรย์ ๚ ๕๔. ..๏ ครบวันกำหนดต้อง..........เฉลยความ พรหมเฒ่านึกเหยียดหยาม......ยักคิ้ว หัวเราะเยาะคุกคาม...............ข่มพ่อ หากตอบผิดบิดพลิ้ว..............จักต้องตัดเศียร ๚ ๕๕. ..๏ ธรรมบาลหนุ่มน้อย...........เมธี ยามเอ่ยเผยปรัศนีย์...............เล่ห์ร้าย สมคำดั่งพาที.......................วิหค คู่นา พรหมเฒ่าร้อนเร่าคล้าย..........มอดไหม้ในเพลิง  ๚ ๕๖. ..๏ ฟังความตามปราชญ์น้อย....ธรรมบาล พรหมเฒ่าราวทรมาน..............มีดย้ำ เสียชีพหากสมุฏฐาน..............สัตย์ยั่ง-  ยืนนา ไตรโลกสรรเสริญซ้ำ.............แซ่ซ้องนิรันดร  ๚ ๕๗. ..๏ กบิลพรหมข่มจิตด้วย........ขันติ-  ธรรมนา เรียกลูกสาวสิริ.....................แน่งน้อย สั่งเสียตามนิติ......................สุดร่ำ-  ไรเฮย พ่อสุดแสนเศร้าสร้อย............จากเจ้าเจ็ดนาง ๚ ๕๘. ..๏ หากเศียรพ่อพลาดพลั้ง......ตกดิน หรือเลือดหยดหลั่งริน.............อาบพื้น โลกจักมอดไหม้ภินท์.............สลายธาตุ บังเกิดเอิกเกริกครื้น...............ล่มหล้าลบสวรรค์ ๚ ๕๙. ..๏ จงรับเศียรพ่อด้วย............พานทอง ประทักษิณาผอง...................เขตด้าว กาลผันล่วงผ่านตรอง.............เมรุราช เวียรรอบจนตราบท้าว*...........ศกสิ้นกาลสมัย ๚ ๖o. ..๏ จงตกแต่งด้วยทิพย์...........สังเวย เครื่องเซ่นเนรมิตเคย..............หยิบใช้ วิษณุเทพบุตรเชย-.................ชมเสก- ...สรรค์นา ดังเช่นมณเฑียรไท้................เทพฟ้ามัฆวาน ๚ ๖๑. ..๏ สั่งเสียเศียรขาดด้วย.........พระขรรค์ นางแม่พรหมกัญญ์................แน่งน้อย นามทุงษะเทวีพรรณ..............ผุดผ่อง พานรับจับเศียรคล้อย............นอบน้อมถนอมเศียร ๚ ๖๒. ..๏ พรหมกัญญาแน่งน้อย......โฉมเฉลา ทัดดอกทับทิมเนา.................หนึ่งแย้ม อาภรณ์แต่งพริ้มเพรา.............ปัทมราช มะเดื่อเป็นภักษ์แกล้ม............หัตถ์ซ้ายทรงสังข์ ๚ ๖๓. ..๏ หัตถ์ขวาทรงจักรเพี้ยง......นารายณ์ ทรงครุฑยุดนาคสยาย...........ปีกกว้าง รับเศียรซึ่งปิตุหมาย-.............วนเทือก-  สุเมรุนา ลุศกศักราชอ้าง....................เปลี่ยนน้องอัญเชิญ ๚ ๖๔. ..๏ วันสงกรานต์เกิดด้วย.........ดังความ-  โคลงเฮย วัฒนธรรมงดงาม...................สืบไว้ ทำบุญตักบาตรยาม...............เปลี่ยนศัก-  ราชนา ก่อพระเจดีย์ทรายให้..............เหลื่อมฟ้าจิตรการ ๚ ๖๕. ..๏ รดน้ำท่านผู้เฒ่า...............ปูชนีย์ จักเช่นเป็นราศรี....................เกียรติสร้าง มาลัยกระแจะมี.....................รดท่าน-  เถิดนา จักวัฒนานิจอ้าง....................ส่งให้เกษมศานต์ ๚ ๖๖. ..๏ บรรเทิงเริงเล่นน้ำ.............ยามสง- กรานต์นา จิตใฝ่หมายจำนง...................เก่ายั้ง คงคู่ชาติดำรง.......................ตราบลูก-  หลายเฮย เอกลักษณ์ไทยจักตั้ง.............คู่ฟ้าเคียงสยาม ๚ะ๛ อ่านพอให้ได้สาระนิด ๆ ละกันนะ ท่านกวน + คุณสุนันยา ผิดตกยกเว้น ส่วนความชอบขอยกให้กับบางใคร ละกัน จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 21:03:06

ความคิดเห็นที่ 53 วันนี้ แอบมาอ่านนะ ไม่รู้จะเขียนไรดี อยากกิน สุกี้ ร้อนๆ ในห้องแอร์ เย็นๆ ยังหาคนพาไปเลี้ยงไม่ได้เลย ส่วน เรื่อง ผลไม้ สาวที่ไหน นะช่าง กล้า ยั่ว น้ำลายลูกลิง..อิอิ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 22:29:58

ความคิดเห็นที่ 54 ได้อ่านตำนานวันสงกรานต์ฉบับคำกลอนของลูกลิงแล้ว ยอมรับว่าแต่งได้อลังการมากๆเลย แต่กวนก็ยังหงุดหงิดอยู่ดีที่เห็นคำหลายคำทำหมายเหตุไว้ แต่ไม่ยอมเขียนคำอธิบายมาให้ เช่นคำต่อไปนี้ “เหล้าอุ” “ชำงือ” “อีกเคน”  “(ประสาท)ร้า” “ประณาม”  “สิงคลิ้ง”  “ระลอง” “แพ้ว” “หั้น” “ผะผ้าย” “ยุบล”  “ซอกซัง” “ชัว” “ส้าย” “เผลียง” ในจำนวนหมายเหตุเหล่านี้ กวนพอจะเข้าใจบางคำ เช่น “เหล้าอุ” เข้าใจว่าเป็นเหล้าหมักพื้นเมือง ที่ใช้วัตถุดิบประเภทข้าวหรือข้าวเหนียวหมักในไห เวลาดื่มต้องใช้หลอดไม้ไผ่เจาะฝาเข้าไปดูด เป็นเหล้าประเภทเมาช้า แต่เมาแรง “ประณาม” คือการนบไหว้ ซึ่งจะมีความหมายตรงขามกับคำว่าประนามที่เราใช้กันในภาษาพูด “สิงคลิ้ง” ก็เป็นภาษาที่ปรากฎในคำประพันธ์โบราณ น่าจะหมายถึงความสง่างาม “ยุบล” น่าจะหมายถึงเล่ห์กลที่ซ่อนอยู่   นอกจากนี้ไม่รู้แล้ว เพราะมันเป็นภาษาที่ใช้ในคำประพันธ์โบราณทั้งสิ้น และจะขอถือโอกาสนี้คุยกับลูกลิงในเรื่องเกี่ยวกับคำประพันธ์ประเภทโคลง ถือเป็นการ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันแบบไม่ใช่นักวิชาการ อันเรื่องโคลงสี่สุภาพนี้ กวนเป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ค่อยนิยมที่จะเขียน ไม่ใช่เพราะไม่ชอบ แต่มีเหตุผลดังต่อไปนี้ 1. มันยาก (ตรงที่สุดแล้ว) เพราะนอกจากจะบังคับสัมผัสแล้ว  ยังบังคับขืนใจในเรื่องตำแหน่งของวรรณยุกต์ด้วย แม้จะอนุโลมให้ใช้คำตาย หรือสระเสียงสั้นแทนต่ำแหน่งของวรรณยุกต์ “เอก”ได้ หรือยอมให้มี  “เอกโทษ” “โทโทษ” ได้เมื่อจนแต้ม แต่มันก็ยังยากอยู่ดี แล้วเห็นผู้เขียนหลายคน จะต้องมาอธิบายต่อท้ายอีกว่าตัวไหนเป็นเอกโทษโทโทษ 2. มันบังคับการใช้จำนวนคำ และการแบ่งวรรคตอน ทำให้ต้องเกิดการกรองคำ เลือกใช้ประโยคแต่ละประโยคให้ครอบคลุมความหมายให้มากที่สุด ซึ่งแน่นอนผู้ประพันธ์จะต้องตีความได้อยู่แล้ว แต่บ่อยครั้งที่ผู้อ่านเกิดอาการ “มันก็ยังงงๆ” กันอยู่ 3. มันเน้นความอลังการ นั่นก็คือการใช้ศัพท์แสงของชาวบ้านที่พูดกันมาเขียนคำประพันธ์ประเภทนี้ มันจะดูจืดชืดมากๆเลย คำที่นำมาใช้จึงมักพ่วงเอาบาลี สันกฤติ หรือแม้แต่ลาวเขมร เข้ามาด้วย ซึ่งแน่นอนมันช่วยให้อลังการขึ้น แต่มันก็นำพาความยากในการตีความเข้ามาด้วย 4. มันไม่เหมาะจะใช้เขียนเรื่อง “บ้านๆ” แต่มันเหมาะกับการเขียนเรื่อง “เมืองๆ” หรือเรื่องที่ต้องสื่ออารมณ์อันหวานแหวว หรือบีบคั้นมากกว่า ซึงพอพูดถึงเรื่องเมืองๆ มันก็ไม่แคล้วเรื่องจักรๆวงศ์ๆ เช่นการยอยศ การยอพระกฤดาภินิหาร การสงคราม หรือพูดถึงเรื่องบีบคั้นหวานแหวว ก็จะเป็นเรื่องของโคลงนิราศเป็นต้น 5. มันเป็นคำประพันธ์ที่ไม่ค่อยเหมาะจะใช้ในการดำเนินเรื่องพูดคุยกัน อันเนื่องจากความไม่ยืดหยุ่น ซึ่งคุณสมบัตินี้กวนว่าไม่มีอะไรเลิศสะแมนแตนเท่ากับกลอนแปดสุภาพอีกแล้ว จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 11:59:46

ความคิดเห็นที่ 55 ต่อภาคสอง ในสมัยที่กวนเรียนชั้นมัธยมปลายสายศิลป์ ก็มีการศึกษาเรื่องประวัติวรรณคดี ซึ่งเป็นวิชาที่กวนชอบมาก อาจารย์ท่านก็ให้การบ้านเขียนโคลงสี่สุภาพบรรยายเกี่ยวกับกฎระเบียบของโรงเรียนมาสองบท กวนก็ว่ากวนเขียนได้ดีเมื่อเทียบกับเพื่อนคนอื่นๆ ครูก็ยังชมหน้าชั้น แต่ก็หักคะแนนกวนไปสองคะแนน โดยให้เหตุผลว่า โคลงสี่สุภาพที่กวนเขียน ไม่มีสัมผัสระหว่างบท ตอนนั้นกวนยังไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้โต้เถียงอะไร เพราะถึงอย่างไรคะแนนที่ได้ก็ไม่ต่ำกว่าเพื่อนคนใดอยู่แล้ว กวนเข้าไปดูในวรรณคดีเรื่องต่างๆ ที่เขียนด้วยโคลงสี่สุภาพ เอาที่ว่าดังๆ ก็เช่นนิราศนรินทร์ ซึ่งกวนว่ามันสุดยอดแล้วสำหรับนิราศคำโคลง และที่นำมาเทียบเคียงอีกอันหนึ่งก็คือนิราศสุพรรณ ของท่านบรมครูสุนทรภู่ กวนไม่พบเลยว่าในวรรณคดีทั้งสองเรื่องมีสัมผัสระหว่างบทของคำโคลงอยู่ นอกจากบางบทที่อาจมีโดยไม่ตั้งใจ ดังตัวอย่างที่กวนจะยกมา ตัวอย่างโคลงในนิราศนรินทร์ (1) อยุธยายศล่มแล้ว...................ลอยสวรรค์ ลงฤา สิงหาสน์ปรางค์รัตน์บรร-...............เจิดหล้า บุญเพรงพระหากสรรค์..................ศาสน์รุ่ง เรืองแฮ บังอบายเบิกฟ้า...........................ฝึกฟื้นใจเมือง (2) เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น.......... ...พันแสง รินรสพระธรรมแสดง....................คำเช้า เจดีย์ระดะแซง............................เสียดยอด ยลยิ่งแสงแก้วเก้า........................แก่นหล้าหลากสวรรค์ (3) โบสถ์ระเบียบมรฑปพื้น.............ไพศาล ธรรมมาศน์ศาลาลาน....................พระแผ้ว หอไตรระฆังขาน..........................ภายค่ำ ไขประทีปโคมแก้ว.......................ก่ำฟ้าเฟือนจันทร์ (4) เสร็จสารพระยศซ้อง...............สรรเสริญ ไป่แจ่มใจจำเริญ..........................เล่าอ้าง ตราตรอมตระโมจเหิน...................วนสวาท อกวะหวิวหวั่นร้าง.........................รีบร้อนการณรงค์ จากตัวอย่างโคลงบทที่ (1) ที่ส่งสัมผัส ว่า “ใจเมือง” และโคลงบทที่ (2) รับสัมผัสว่า “เรืองเรือง” กวนเข้าใจว่าจะเป็นเช่นนี้ไปทั้งเรื่อง แต่ปรากฎว่า ในบทถัดๆมา ไม่มีสัมผัสลักษณะนี้ปรากฎอยู่ ก็เลยตามไปดูต่อที่นิราศสุพรรณ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 12:04:23

ความคิดเห็นที่ 56 ต่อภาคสาม ตัวอย่างโคลงในนิราศสุพรรณของท่านสุนทรภู่ (๑) ๏ เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า.............ดาดาว จรูญจรัสรัศมีพราว........................พร่างพร้อย ยามดึกนึกหนาวหนาว...................เขนยแนบ แอบเอย เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย.......................เยือกฟ้าพาหนาว (๒) ๏ มหานากฉวากวุ้ง.................คุ้งคลอง ชุ่มชื่นรื่นรุกขีสอง.........................ฝั่งน้ำ คุกคิดมิศหมายครอง.....................สัจสวาดิ์ ขาดเอย กล้าตกรกเรื้อซ้ำ..........................โศกทั้งหมางสมรฯ (๓) ๏ ขอฝากซากสวาดิสร้อย...........สุรธร ไว้ที่ท่าสาคร.................................เขตนี้ ศาลาน่าวัดภร...............................พี่ฝาก มากเอย ใครที่พี่เป็นผี้.................................พี่ให้อไภยเจริญ (๔) ๏ จำร้างห่างน้องนึก.................น่าสวน สองฝ่ายชายหญิงยวน....................ยั่วเย้า หวังชายฝ่ายหญิงชวน....................ชื่นเช่น เหนเอย กลเช่นเล่นซักเสร้า........................เสพเผื้อนเฟือนเกษม จากโคลงตัวอย่างในนิราศสุพรรณ ยิ่งไม่ปรากฎสัมผัสระหว่างบทเช่นเดียวกับนิราศนรินทร์ กวนก็เลยสืบต่อไปถึงคำประพันธ์ประเภทลิลิตดูบ้าง โดยมีตัวอย่างของลิลิต 3 ลิลิต คือลิลิตพระลอ ลิลิตยวนพ่าย และลิลิตตะเลงพ่าย จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 12:07:56

ความคิดเห็นที่ 57 ต่อภาคสี่ คำประพันธ์ประเภทลิลิต จะมีศัพท์คำหนึ่งเรียกว่า “เข้าลิลิต” ซึ่งความหมายตามพจนานุกรมระบุไว้ว่า “สัมผัสคำระหว่างบทตามแบบการแต่งลิลิตที่กำหนดไว้ใน ตำราฉันทลักษณ์ เช่นคำ ``สม' กับ 'สนม' ในตัวอย่างต่อไปนี้ จำใจจรจากสร้อย...................... อยู่แม่อย่าละห้อย   ห่อนช้าคืนสม... แม่แลฯ                                                           (โคลงสองสุภาพ) สามสนมสนองนารถไท้........................ทูลสาร                       (โคลงสี่สุภาพ) พระจักจรจากสถาน............................. ถิ่นท้าว เสด็จแดนทุระกันดาร.......................... ใดราช เสนอนา ฤๅพระรานเสน่ห์ร้าว............................. ด่วนร้างแรมไฉนฯ (ตะเลงพ่าย).; เรียกคำที่เติม เอศ ข้างท้าย เพื่อทำคำสุภาพให้เป็นคำเอกตามข้อบังคับโคลงว่า ศ เข้าลิลิต” กวนดูตัวอย่างโคลงในลิลิตพระลอ ก็ยังไม่เจอสัมผัสระหว่างบทของโคลงแต่ละบท ยิ่งไปดูในลิลิตยวนพ่าย ซึ่งเป็นต้นแบบของลิลิตตะเลงพ่าย การเดินโคลงจะเป็นโคลงแบบโคลงดั้นบาทกุญชร ซึ่งไม่นิยมเขียนกันในสมัยนี้ และก็เช่นเดียวกันหาสัมผัสระหว่างบทในลักษณะที่เรียกว่าเข้าลิลิต ไม่ได้เช่นกัน แต่เมื่อเข้าดูตัวอย่างในลิลิตตะเลงพ่าย ซึ่งมหากวีสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์ขึ้น จึงได้เห็นรูปแบบของการเข้าลิลิต หรือร้อยโคลง ตามตัวอย่าง ๑๑/๒๔ โคลง๒  ๏ พระฟังความลูกท้าว...................ลาเสด็จศึกด้าว                         ดั่งเบื้องบรรหาร ๑๒/๒๕ โคลง๓  ๏ ภูบาลอื้นอำนวย.........................อวยพระพรเลิศล้น                         จงอยุธย์อย่าพ้น.........................แห่งเงื้อมมือเทอญ พ่อนา ๑๓/๒๖ โคลง๔  ๏ จงเจริญชเยศด้วย........................เดชะ                          ชาวอยุธย์อย่าพะ.......................พ่อได้                          จงแพ้พินาศพระ........................วิริยภาพ พ่อนา                          ชนะแด่สองท่านไท้...................ธิราชเจ้าจอมสยาม ๑๔/๒๗             ๏ สงครามความเศิกซึ้ง................แสนกล                          จงพ่ออย่ายินยล........................แต่ตื้น                          อย่าลองคะนองตน......................ตาชอบ ทำนา                          การศึกลึกเล่ห์พื้น.......................ล่อเลี้ยวหลอกหลอน เมื่อถึงตอนนี้ กวนจึงเพิ่งเข้าใจว่า การเข้าลิลิต หรือการร้อยโคลงนั้น น่าที่จะเริ่มตั้งแต่สมัยรัตนโกสินทร์นี่เอง โดยผู้ประพันธ์โคลงสมัยใหม่ส่วนหนึ่ง ยึดเอาลิลิตตะเลงพ่ายเป็นแม่แบบ ถ้าจังงังสังเกตหลายๆคนที่เขียนอยู่ในห้องนี้ ส่วนใหญ่จะออกแนวนี้ทั้งนั้น สำหรับกวนมองว่า มันเป็นพัฒนาการอีกขั้นหนึ่งของการเขียนโคลง ถ้ายึดแบบโบราณก็เหมือนกับเก็บดอกมะลิใส่ขันบูชาพระ ถ้ายึดแบบสมัยใหม่ ก็เหมือนกับเอาดอกมะลิแต่ละดอกมาร้อยเรียงเป็นพวงก่อนที่จะบูชาพระ แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ มีการยอมรับกันอย่างเป็นทางการแล้วหรือไม่ว่า การแต่งโคลงต่อเนื่องกันหลายๆบทต้องมีการร้อยโคลงเข้าลิลิต หรือเป็นแค่เพียงความนิยมแห่งยุคสมัย  หากเป็นแค่ความนิยมของยุคสมัยไม่ได้เป็นเกณฑ์บังคับ กวนก็น่าจะตามไปทวงคืนสองคะแนนที่คุณครูหักไป แต่ว่าท่านก็สิ้นบุญไปเป็นสิบๆ ปีแล้ว แนวทางของท่าน กวนเพิ่งจะถึงบางอ้อก็ตอนนี้ จากคุณ : กวนจังแก เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 12:16:20

ความคิดเห็นที่ 58 โหย.... พี่กวน กับลูกลิง เล่นไรกันอ่ะ แค่กลอนแปด สุยังมึน อะไรแบบมี สาระเนี่ย  สมองมันไม่รับ เล๊ย..55 ไปถามอา กู๋ ของพี่กวน ตั้งหลายรอบ อากู๋ ก็บอกมาหลายครั้ง แต่สมอง มันไม่จำ สักครั้งเดียว...เฮ้อ.. งั้น ขออ่าน อย่างเดียว นะคะ ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 15:01:11

ความคิดเห็นที่ 59 คุณสุนันยา .. เรื่องสุกี้ยากี้ติดไว้นานแล้ว  กินมาม่าประทังชีวิตไปก่อนละกัน ตอนนี้ลูกลิงเคลียร์คิวไม่ทันจริง ๆ เดือนนี้ไม่ต้องพูดถึง แน่นมาก เดือนหน้าก็มีวี่แววมาว่าจะแน่นอีกทั้งเดือน มีขึ้นระบบใหม่อีกต่างหาก แถมวันหยุดกลายเป็นวันสัมมนา แอบเห็นกำหนดวันแล้วล่ะ (เซ็งเป็ด) ส่วนเดือนมิถุนายน น่าจะมีช่วงจังหวะดี ๆ ตอนปลายเดือนแต่เอาแน่ไม่ได้ เออ ! เห็นไปเขียนบ่นเรื่องใครเหยียดหยามอะไรนี่ แยะไปนะ เรื่องอารมณ์ ลูกลิงคิดว่าอย่าไปสนใจเลยดีกว่า คนเรานี่ พอคุยเรื่องที่ต่างความคิดกัน มันก็มักจะมีอะไรที่หลุดมาประมาณว่า ตรงนี้ดีกว่าตรงนั้น ตรงนั้นถ่อยกว่าตรงนี้ มันก็แบบนี้แหล่ะ ที่ไหน ๆ ก็เป็น .. สังคมมันร้อนระอุไปหมด แถวบ้านลูกลิงก็เป็นนะ  ขืนเก็บมาถือสา ปวดหัวตายชัก เมื่อมีใครเขวี้ยงภาษามากระทบ คงยากหลบยากเลี่ยงบ่ายเบี่ยงหนี เป็นเหตุการณ์ธรรมดาสามัญมี เรื่องอย่างนี้ห้ามยากลำบากปราม ควรต้องตรึกฝึกฝนอดทนจิต อย่าไปคิดรังเกียจหรือเหยียดหยาม อย่ายึดถือถ้อยวาทะกักขฬะความ แล้วลุกลามร้อนเร่าด้วยเปล่าเปลือง ส่วนโทสะสะกดไว้คุมให้อยู่ ใครขวางหูขวางตาแขวะหาเรื่อง ร้ายอย่ารับสดับใดให้แค้นเคือง ควรปลดเปลื้องป้องปัดกำจัดไป เนื่องจากมีมากมายนายภาษา อาจนำพาอักษรยอกย้อนใส่ บ้างยียวนกวนตาพากวนใจ ซึ่งซ่อนไว้สาเหตุซุกเลศกล อย่ามัวแต่ร้อนรุ่มกลัดกลุ้มจิต ฉุกใจคิดสักหน่อยพลอยได้ผล เรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเคืองร้อนรน เทียบเท่าคนขาดสติพิจารณา หากมีใครเขวี้ยงคำย่ำกระทบ หากอยากจบ "สั่งใจ ไม่ถือสา" หากต่อความ "ทรามจิต ย่อมติดมา" จะหยาบช้าหรือดีอยู่ที่ตน .. ปล.  สาวคัพ D อ่ะ ที่มาหลอกล่อลูกลิงด้วยผลไม้ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 09:32:04

ความคิดเห็นที่ 60 ท่านกวนจังแก .. เอาแบบสบาย ๆ นะ รับรองว่าไม่มีวิชาการจากลูกลิงแน่นอน 555 เรื่องของโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน (ตามความคิดของลูกลิง) มันมีจังหวะของมัน .. โคลง ก็คล้าย ๆ กับท่านกวนบอก มันควรเป็นเรื่องที่ไม่สามัญ ขืนใครเขียนขุนช้างขุนแผนแบบโคลง สงสัยเหลือเกินว่า ป่านนี้ ชาวบ้านชาวช่องคงไม่รู้จัก"ขุนแผนแสนสะท้าน"ซะแล้ว ทีนี้ ถ้าจะให้เจาะตลาด ทำนองเล่าเรื่องพื้น ๆ กลอนแปดนี่ล่ะ สุดยอด ส่วนฉันท์ มันเหมือนของสูง เทพเขียน เทพอ่าน คนอื่นไม่ไม่เข้าใจ ลูกลิงเคยเห็นคนเขียนฉันท์(บางคน) มีความอวดอุตริอภินิหารอยู่มาก เขียนฉันท์ได้ จึงยกระดับตนเองสูง แล้วจัดลำดับให้คนอื่นอยู่ต่ำชั้นกว่า กาพย์ เป็นร้อยกรองที่เหมือนบทเพลง สมัยเด็ก ๆ เคยเล่น เคยร้อง เคยกระโดดหนังยางแล้วก็ร้องไป พอโตขึ้นมา เอ๊ะ ไอ้นั่นมันกาพย์นี่หว่า มันมีจังหวะ ให้จำง่ายดี กลอน อันนี้ถ้าเปรียบไปแล้ว เหมือนง่ายกว่าอื่น ๆ เล่นคำ เล่นสัมผัสไม่ยาก แต่ความง่ายของมัน ทำให้ใครต่อใครอ่านแล้วเข้าใจ นึกภาพตามได้ เพราะฉะนั้น กลอนจึงเป็นสารที่สื่อได้ดีที่สุดในจำนวนร้อยกรองทั้งหมด จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 09:43:06

ความคิดเห็นที่ 61 น้ำจิ้มไปแล้ว ต่อไปเป็นน้ำลายโม้ล้วน ๆ อ่ะนะ 555 พอดีว่าตอนมัธยมต้นลูกลิงเรียนเอกสายพละ/อังกฤษ เรื่องคำนวน เรื่องศิลป์ เรื่องคหกรรม .. ไม่เป็นเรื่องล่ะ จากนั้นดูเหมือนชะตาชีวิตมาแปรปรวน เพราะไปเรียนต่ออีกสายวิชาการซึ่งแตกต่างอย่าสิ้นเชิง ยังไม่เท่านั้น จบมาแล้ว ก็ยังทำงาน คนละเรื่องเดียวกันอีก เรื่องของโคลงฉันท์กาพย์กลอน จึงเป็นเรื่องที่เหมือนเริ่มต้น จนถึงทุกวันนี้ นึกอยากเรียนรู้ก็ทำ นึกอยากเล่นก็ทำ โคลง .. ลูกลิงหัดเขียนโคลงก่อนเขียนกลอน โดยการซุ่มอ่านที่"อาศรมชาวโคลง" อยู่นานทีเดียว เอกเจ็ดโทสี่ เขียนใส่กระดาษไว้ พอจะเขียนทีไรก็เทียบเอา แต่ก็บ่อยที่หลุดคิว เขียนใส่เอกโทผิดที่  เรียกได้ว่า เห่ยสุดโต่งล่ะ ทีนี้ ที่"อาศรมชาวโคลง" มันเป็นเหมือนแหล่งเรียนรู้ ตัวหนังสือที่มีเสียง ตัวหนังสือที่มีความคิดเห็นของคนเขียนด้วย มันน่าสนใจนะ ลูกลิงคิดงั้น  ดังนั้นการลงคำครั้งแรกจึงเป็น "จังงัง" เวลาที่อยากเล่าเรื่อง บางที ร่างคำไว้ แต่ก็บ่อยที่ไม่ได้ร่างคำ และก็มีนะ ที่ร่างแล้ว----> เป็นกลอน-----> กลายเป็นโคลง และก็มีนะ ที่ร่างแล้ว----> เป็นกลอน-----> กลายเป็นกาพย์ และก็มีนะ ที่ร่างแล้ว----> เป็นกลอน-----> กลายเป็นฉันท์ ** สรุปว่า เหมือนเขียนเล่น ๆ มากกว่า คล้ายหาโจทย์ให้ตัวเอง ** สำหรับการร้อยโคลง ท่าน"กวน" จะเห็นว่า ลูกลิงไม่สนใจเลย ฮา .. สงสัยเราจะคิดแบบเดียวกันมั๊ง เพราะโคลงน่ะ มันจบความในบทแล้ว จะร้อยให้เป็นพวงทำไมกัน เขาว่ากันว่า ร้อยโคลงแล้วจะดูภูมิฐานมากกว่า เสียงก็จะไพเราะด้วย เขาว่ากันอย่างนั้น ก็เพราะเขาคิดกันอย่างนั้น เรียนรู้มาอย่างนั้น แต่ถ้ามาถามลิงอะนะ ว่า โคลงจำเป็นต้องร้อยโคลงไหม ? ลิงก็จะตอบว่า ไม่จำเป็น  (ถ้าอยากมีก็มีไป ถ้าไม่อยากมีก็ไม่ผิด) จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 10:02:05

ความคิดเห็นที่ 62 เอาล่ะ ทีนี้ เกี่ยวกับตำนานสงกรานต์ โคลงชุดนี้ ถูกสะกัดจุดอารมณ์ด้วยค่าสัญลักษณ์ ดอกจัน (*) ตัวอย่าง กายปวดเมื่อยอีกเคน*..........โรคเบียด-  เบียนแฮ ( เคย ในที่นี้หมายถึง เคล็ด ขัด ยอก ปวดเมื่อย ) * มันเป็นคำที่ไม่ได้ "คุ้นชิน" สักเท่าไหร่ ลูกลิงก็เพิ่งรู้ ก็เลยทิ้งสัญลักษณ์ลายแทงไว้ เผื่อว่าใครจะสนใจ ฮา.. ทุกครั้งที่เวลาลูกลิงเขียน แล้วหยิบคำโบราณมาใช้ หรือคำแปลก ๆ ที่ไม่"คุ้นชิน" ก็มักจะเตือนตัวเอง ด้วยการวางสัญลักษณ์ไว้ เผื่อว่า เมื่อกลับมาย้อนอ่าน จะได้ไม่งงตัวเอง แบบว่า วางกับดักไว้เยอะอ่ะ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 10:14:48