ความคิดเห็นที่ 1 “พ่อคะ เฟย์อยากไปเที่ยวเหมืองที่เมืองจันฯ จังค่ะ” ปรรณนภัสรบเร้าบิดา หลังจากฟังชนาธิปพรรณาถึงเหมืองใหม่ที่เขาได้มีโอกาสเยี่ยมเยือนวันนี้ “ถ้าวันไหนพ่อส่งพี่ยอดไปที่เหมืองอีก เฟย์จะขอตามไปด้วย ได้ไหมคะ” เธอถาม ลืมไปแล้วว่าเมื่อวันก่อนบิดาเพิ่งจะขอให้เธออยู่ห่างจากชนาธิปบ้างแท้ๆ “จะดีเหรอเฟย์ เหมืองออกจะร้อน แล้วก็ไม่มีอะไรนอกจากหินกับทราย” สาโรจน์แย้ง แน่นอนว่าเขาห้ามลูกสาวตรงๆ ไม่ได้ จึงหวังว่าเธอจะเข้าใจในสิ่งที่เขากำลังสื่อสาร “เมื่อก่อนตอนไปเหมืองที่กาญจ์ฯ เฟย์ก็ไม่ได้ชอบนักไม่ใช่หรือ” ปรรณนภัสเคยไปเที่ยวเหมืองเมื่อสมัยเด็กๆ เขาจำไม่ได้หรอกว่าเธอชอบหรือไม่ชอบ แต่เขาจะอ้างแบบนี้ ใครจะทำไม “เฟย์แค่อยากเห็นเหมืองใหม่ แล้วก็...อยากเห็นทับทิมก้อนนั้นด้วย” เธอไม่ได้ไปเที่ยวเหมืองนานแล้ว เธอไม่มีความสนใจในตัวเหมืองเท่าไหร่ หากชนาธิปกระตุ้นความอยากรู้จนเธออยากไป...ไปกับเขา สาโรจน์คิดไม่ตก เขาถูกบีบไม่ให้ปฏิเสธ ชนาธิปลอบมองสาโรจน์ด้วยสายตารื่นรมย์...ราวกับกำลังดูมหรสพก็ไม่ปาน ตวงพรรอฟังอย่างสนใจ ขณะที่ปรรณนภัสมองบิดาอย่างขอความเห็น สาโรจน์กลั้นความลำบากใจ และตอบว่า “เห็นว่าวันอังคารช่างจะเจียทับทิมก้อนนั้นเสร็จ เราจะไปเหมืองวันพุธไหมล่ะ” มันถือเป็นคำอนุญาต และ ‘เรา’ ก็รวมเอาเขาเข้าไปด้วย เรื่องอะไรจะปล่อยให้เด็กยอดไปกับเฟย์สองต่อสอง! จากนั้นก็หันไปถามชนาธิป “วันพุธตารางนัดของลุงว่างนี่ยอด” เขาจำได้ว่าตัวเองไม่มีนัดหมายในวันนั้น “ครับ วันพุธว่างทั้งวัน” “ดี” สาโรจน์พยักหน้า “ตกลงไปวันพุธนะเฟย์” “ค่ะ ไปค่ะ” ปรรณนภัสรับปากเร็วรี่ แม้จะมีพ่อพ่วงติดไปด้วยก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยมีชนาธิป แค่นั้นเธอก็พอใจแล้ว สาโรจน์เอ่ยปากชวนต่อ “คุณตวงไปด้วยกันไหมครับ ไปดูเหมืองใหม่ ไปดูทับทิมด้วย คุณตวงคงไม่ได้เที่ยวเหมืองนานแล้ว” ตวงพรมักชอบขลุกอยู่กับบ้านมากกว่า เธอไม่ปรากฏตัวในที่ทำงาน ไม่ออกสังคม และไม่สนใจธุรกิจ ตวงพรไปเหมืองแทบนับครั้งได้เช่นเดียวกับลูกสาวเขา “ไปด้วยกันสิครับแม่ ไปหลายๆ คน สนุกดี” ชนาธิปสนับสนุน เขารู้ว่าสาโรจน์จะไปด้วย ดังนั้นเพิ่มแม่อีกคนจะเป็นไรไป แม่น่าจะอยากเห็นของของพวกเขา “ไปด้วยกันนะคะคุณป้า” ปรรณนภัสชวน ตวงพรซึ่งยังตัดสินใจไม่ได้ จึงใจอ่อนยอมรับปากเมื่อเห็นดวงตาสีน้ำตาลวิบวาวของหญิงสาว “จ้ะ ก็ดีเหมือนกัน ป้าไม่ได้เที่ยวเหมืองนานแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่าเหมืองที่จันฯ จะเหมือนที่กาญจ์ฯ ไหม” “ก็คล้ายๆ กันครับคุณตวง ไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ แต่ที่จันฯ พลอยแดงจะเยอะกว่า ที่กาญจ์ฯ ส่วนใหญ่เป็นพวกไพลินกับนิล” “งั้นหรือคะ” ตวงพรเอ่ยพลางก้มดูแหวนแต่งงานประดับทับทิมแดงน้ำงามขนาดสามกะรัตที่สามีให้ เธอกะพริบตาเมื่อรู้สึกว่าทับทิมเม็ดนั้นสะท้อนให้เห็นภาพของภูมิที่ส่งยิ้มอ่อนโยนให้เธอ ก่อนจะเงยหน้าสบตาทุกคน “ผู้หญิงอย่างเราๆ คงจะถูกใจที่ได้เห็นของสวยๆ งามๆ แน่...ว่าไหมจ๊ะ เฟย์” เธอทิ้งท้ายด้วยการถามความเห็นจากสาวน้อย “ค่ะ” ปรรณนภัสพยักหน้ารับ เธอเองก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ชอบเครื่องประดับ แม้ปัจจุบันจะไม่สวมใส่อะไรยกเว้นต่างหูไพลินสีน้ำเงินล้อมเพชร ที่บิดาให้เป็นของขวัญวันเกิดปีที่สิบแปด “อ้อ!” ตวงพรร้องเมื่อนึกขึ้นได้ว่า “พรุ่งนี้ยอดมีนัดกับเฟย์ใช่ไหมจ๊ะ” เธอคลับคล้ายคลับคลาว่าลูกชายได้แจ้งเอาไว้เมื่อวันก่อน ตั้งแต่กลับมาอยู่เมืองไทยฐาวร ชนาธิปก็สนิทสนมกับปรรณนภัสมาก เธอเฝ้ามองความสัมพันธ์ระหว่างสองหนุ่มสาวอยู่ห่างๆ อย่างวาดหวัง และคิดว่าคงจะดีไม่ใช่น้อย ถ้าทั้งสองได้ลงเอยกันจริงๆ ทั้งคู่เหมาะสมกัน ปรรณนภัสรักชนาธิป เธอไม่สงสัยแม้สักนิด ปรรณนภัสรักลูกชายเธอมานานแล้ว แต่กับชนาธิป เธอไม่แน่ใจ ลูกชายเธอเป็นคนอ่านยาก ความเงียบขรึมของเขากลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริงได้อย่างมิดเม้น แต่...แต่ไม่รู้ทำไม เธอจึงรู้สึกว่าครั้งนี้ชนาธิปเงียบเกินไป บางทีอาจเพราะเป็นครั้งแรกที่เขาเริ่มจริงใจกับผู้หญิงสักคน...ใช่ไหม “ครับ แม่จำไม่ผิด พรุ่งนี้เรามีนัดทาสีร้าน” สาโรจน์เองก็จำได้แม่น แล้วเขาก็คงจะต้องมานั่งรอลูกสาวกลับบ้านด้วยใจกังวลเช่นเคย เมื่อไหร่ชนาธิปจะเลิกเล่นสงครามประสาท ถ้าเขาอดทนอย่างนี้ไปได้เรื่อยๆ ชนาธิปคงจะไม่เปลี่ยนเป้าหมาย ไปเล่นสกปรกกับลูกสาวเขาหรอกนะ เขานึกกลัวใจที่ผกผันของชายหนุ่มเหลือเกิน “ร้านใกล้จะเสร็จแล้วนะเฟย์ คิดว่าจะเปิดได้เมื่อไหร่” “ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน อีกหนึ่งเดือน แองเจิลเค้กก็พร้อมเปิดแล้วค่ะคุณป้า” “พ่อภูมิใจในตัวเฟย์” “ถ้าไม่มีพ่อเป็นนายทุนใหญ่ เฟย์ก็คงจะทำไม่ได้หรอกค่ะ” ปรรณนภัสยิ้ม ทำเอาสาโรจน์ยิ้มตาม และเช่นเคย ยิ้มของเขาพลันดับแสงเพราะคำชมที่ลูกสาวมีต่อหอกข้างแคร่ “และถ้าไม่มีพี่ยอด ก็คงจะไม่มีแองเจิลเค้กเหมือนกัน” ชนาธิปแทบตัวลอยเพราะคำชมของหญิงสาว เขาไม่เคยถูกใครเทิดทูนเท่านี้มาก่อน สมัยเรียน แม้เขาจะเรียนเก่งเป็นลำดับต้นๆ ของชั้น แต่เพื่อนๆ ก็มักจะมองด้วยสายตาของคู่แข่ง สายตาอิจฉา ไม่ก็สายตาไม่ยี่หระ สมัยทำงาน ถ้าเขาทำงานสำเร็จ ก็มักได้รับคำชมพร้อมด้วยโบนัสปลายปีเป็นการตอบแทน ทว่ามันก็ไม่มีค่ามากเท่ากับดวงตาสีน้ำตาลวามไหวที่มองเขาอย่างบูชาคู่นี้เลย “ไม่หรอก ถ้าไม่มีเฟย์ ก็จะไม่มีแองเจิลเค้กต่างหาก” เขาไม่ได้ถ่อมตัวเลย ปรรณนภัสเป็นเจ้าของแองเจิลเค้กทั้งหมดมวล เขาเป็นเพียงผู้ช่วยของเธอเท่านั้น “เฟย์เป็นคนคิดเมนู ทำขนม ออกแบบคอนเซปต์ร้าน แล้วก็ตกแต่งด้วย” “แต่ก็มีพี่ยอดเป็นผู้ช่วย แถมพรุ่งนี้ นอกจากทาสีร้านแล้ว เฟย์ยังต้องปรึกษาแผนการตลาดกับพี่อีก” “พี่คงได้แต่ตรวจทานมากกว่า พี่เป็นแค่ที่ปรึกษาเท่านั้น” “สองคนไม่ต้องยอกันไปยอกันมาหรอก ก็เก่งด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละ” ตวงพรตัดปัญหา ชมทั้งสองคนทีเดียว ซึ่งเธอก็คิดเช่นนั้นจริงๆ ปรรณนภัสเก่งในงานครัวและสานต่อความฝัน ไม่ต่างจากชนาธิป ที่ทำงานของผู้สนับสนุนได้เป็นอย่างดี “ผมเห็นด้วย” สาโรจน์กล่าวเบาๆ เขาจำต้องยอมรับว่าถ้าชนาธิปไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ร้านเค้กก็จะไม่เป็นรูปเป็นร่าง และมันทำให้เขาเจ็บใจ สาโรจน์ปฏิเสธไม่ได้ว่าชนาธิปมีความสำคัญต่อแองเจิลเค้ก... ใช่ แค่แองเจิลเค้กเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับเจ้าของแองเจิลเค้ก เขาพยายามบอกให้ตัวเองเชื่อ ทว่าเสียงที่สะท้อนเบาแสนเบาในความคิด กลับชักจูงใจเขาไม่ได้เลย ======================================================== แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 53 02:39:04 จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:36:14

ความคิดเห็นที่ 2 นี่เป็นครั้งแรกที่ชนาธิปได้นั่งรถฝีมือการขับโดยปรรณนภัส เธอทำให้เขาประหลาดใจ ไม่คิดว่าเธอจะขับรถปลูกสะระแหน่ได้อย่างนุ่มนวลและไหลลื่น ทุกครั้งที่เธอเหยียบคันเร่งหรือเบรก ไม่มีการลังเล ไม่กระแทกกระทั้น เธอมั่นใจ ภาพเด็กสาวขลาดอาย ขี้ตื่น เหมือนคุณหนูที่ทำอะไรไม่เป็น ถูกลบออกไปจากใจของเขาทีละนิด นี่กระมังที่เขามักบอกว่า อย่ามองคนแต่ภายนอก ปรรณนภัสที่ถูกกระเทาะเปลือกออกเป็นคนน่าสนใจ “ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าแก่คันนี้จะยังใช้งานได้ดี” เขาแซว “อย่าดูถูกเชียวนะคะ” มุมปากของเธอยกขึ้น เป็นรอยยิ้มน้อยๆ ดวงตายังคงเฝ้ามองถนนหนทางข้างหน้า ไม่คลาดคลายจากการขับขี่ “เห็นเก่าโทรมแบบนี้ ใช้งานดีกว่ารถใหม่ป้ายแดงอีกนะคะ ไม่เคยเกเรเลย แถมไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาขโมยด้วย” “ไม่แน่ว่าอาจจะโดนขโมย...” เขาทิ้งระยะ ก่อนจะพูดต่อ “เอาไปเป็นกระถางปลูกต้นไม้” จากนั้นก็หัวเราะร่า “พี่ยอดนะ มาว่าไอ้แก่ของเฟย์ได้ยังไง” เธอกระเง้ากระงอด “รู้ไหมว่าเฟย์หวงมันมาก ขนาดว่าพ่อซื้อรถคันใหม่มาเปลี่ยนให้ เฟย์ยังไม่เอาเลย” เขายิ้ม จำถึงสิ่งที่เธอกล่าวได้ แม่เขาเอามาเล่าให้ฟังเป็นเรื่องขำขัน และในตอนนั้นเขาก็ขันจริงๆ ไม่คิดว่าจะมีคนยอมทนใช้รถเก่าจนผุอย่างนี้ แทนที่จะใช้รถสวยใหม่เอี่ยม “พี่รู้” เธอไม่ได้ทนใช้ เขารู้ว่าเธอรักและถนอมมัน แม้จะดูเก่า แต่เบาะรถ และสภาพภายนอกยังดูดี เสียงเครื่องยนต์ก็ดีเหมือนกัน ไม่โครกครากเหมือนรถเก่า คงเพราะการบำรุงรักษาที่เอาใจใส่นั่นเอง “รถเฟย์นี่ไม่ตกแต่งเลยนะ พี่นึกว่าผู้หญิงจะชอบแต่งรถเสียอีก” เพื่อนสาวหลายคนของเขา มักจะมีหมอนอิงสวยๆ ไม่ก็ตุ๊กตุ่นตุ๊กตาประดับรถ บางคนถึงกับตกแต่งรถด้วยสีที่ตัวเองชอบเสียด้วยซ้ำ ครั้งหนึ่งเขาเคยนั่งรถที่เต็มไปด้วยสีชมพูและตุ๊กตาแมวเฮลโลคิตตี้ “เฟย์ชอบให้รถโล่งๆ ดูสะอาดสะอ้านดี” ถ้าไม่นับอุปกรณ์สำคัญอย่างสายชาร์ตแบตเตอรี่และชุดไขควงกับประแจ ที่ซุกในกระโปรงท้าย ในรถของเธอมีเพียงร่มสีฟ้าคันใหญ่ ไว้กันแดดกันฝนคันเดียว...อ้อ! แล้วก็มีถุงหอมกลิ่นลาเวนเดอร์ที่ทำให้รถเก่าหอมฟุ้ง กับพระหลวงปู่ทวดวัดช้างให้ที่บิดาบังคับให้เธอแขวนไว้ป้องกันภัยยามขับขี่ “พี่ก็ชอบรถโล่งๆ” รถของเขาก็ไม่ต่างจากเธอ ปราศจากการตกแต่ง เว้นแต่ขวดน้ำหอมรถยนต์สีน้ำเงินหรูที่วางอยู่หน้าคอนโซลรถเพียงอย่างเดียว “ใช่ เฟย์จำได้ว่ารถของพี่ยอดโล่งมาก” เธอลากเสียง “โล่งแข่งกับเจ้าแก่ของเฟย์” ทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมๆ กัน ถ้าปีก่อน มีคนบอกว่าเธอจะได้มาคุยเล่นยิ้มหัวกับชนาธิปแบบนี้ เธอคงจะไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าความฝันของเธออยู่ใกล้แค่เอื้อม ถ้าเธอเอื้อมถึงแองเจิลเค้กได้ เธอก็น่าจะเอื้อมถึงชนาธิปได้...ใช่ไหม ======================================================== จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:39:27

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าแก่พาสองหนุ่มสาวมาถึงแองเจิลเค้กโดยสวัสดิภาพ พวกเขาช่วยกันขนถังสีและอุปกรณ์ลงมาจากรถ และไม่ลืมที่จะหยิบตะกร้าของกินออกมาด้วย หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเก่าคร่ำเหมาะกับงานเลอะเทอะ พวกเขาก็ลงมือทำงานทันที ปรรณนภัสเริ่มต้นวาดรูปตามภาพในร่างสมุดโน้ตบนกำแพงแต่ละด้าน ผนังสีเหลืองอ่อนและผนังสีน้ำตาลอ่อนมีหน้าฉากตรงข้ามกัน...กลางวันและกลางคืน กลางวันที่มีต้นไม้ใบรกครึ้ม ดวงอาทิตย์แรงจ้า กับโต๊ะปิกนิก และกลางคืนที่หม่นครึ้มด้วยต้นไม้ไร้ใบ ภายใต้แสงจันทร์สีนวล กับม้านั่งโดดเดี่ยว ไอพอดถูกเร่งเสียงให้ดังพอประมาณ ไม่ดังเกินไป และไม่เบาเกินไป เพลงต่างภาษาคลองคลอก้องกังวานในอากาศ ชนาธิปเฝ้ามองหญิงสาวรังสรรค์ภาพวาดบนกำแพง ทราบว่านั่นเป็นอีกหนึ่งในพรสวรรค์ของเธอ...ที่เหมือนกันเขา บางทีเขาก็ชอบวาดรูป แต่ส่วนใหญ่มักเป็นรูปวาดลายเส้นในกระดาษพื้นผิวต่างๆ ที่อยู่ใกล้มือ ไม่ว่าจะเป็นกระดาษโน้ต โบรชัวร์ หรือแม้แต่กระดาษทิชชู “ให้พี่ช่วยนะ” เขาทนอยู่เฉยไม่ได้ เกิดคันไม้คันมืออยากจะวาดภาพบ้าง   ปรรณนภัสที่กำลังจดจ่อกับงานตรงหน้าหันมามองเขาด้วยความประหลาดใจ “พี่ยอดอยากช่วย...เฟย์หมายถึง พี่ยอดวาดรูปได้เหรอคะ” คนส่วนใหญ่ที่รู้ตัวว่าไม่เก่งงานศิลป์มักจะไม่ขอลงมือร่างภาพ เธอจึงไม่ได้เอ่ยปากเรียกให้เขาช่วยตั้งแต่ทีแรก กะจะรอให้เขาช่วยระบายสีอย่างเดียว “ทำได้สิ เฟย์คงยังไม่รู้ว่าพี่ชอบวาดรูป” “ว้าว! ไม่น่าเชื่อ ยังมีอะไรที่พี่ยอดทำได้แล้วเฟย์ไม่รู้อีกไหมคะ” “ก็คงจะอีกเยอะ” และหนึ่งในนั้น คงเป็นสิ่งที่เธอไม่อยากรู้ ชนาธิปหยิบสมุดโน้ตภาพร่างขึ้นมาดู จดจำรายละเอียด ก่อนจะเริ่มร่างภาพบนกำแพงสีน้ำตาลอ่อนด้วยดินสอ เขาวาดภาพกลางคืน...ที่หม่นหมองเหมือนกับใจเขา “เฟย์อยากรู้จัง” แต่พี่ไม่อยากให้เฟย์รู้เลย หากเขาไม่ได้พูดประโยคนั้นออกไป... “ก็ต้อง...ดูกันไปเรื่อยๆ” แล้วเฟย์ก็จะรู้เอง ปรรณนภัสพยักหน้า เธอเห็นด้วยกับเขา ยังมีเวลาให้ศึกษากันอีกมา เขาไม่เหมือนชนาธิปที่เธอเฝ้ามองเสียทีเดียว ใช่ หน้าตาของเขายังคงเป็นชนาธิป แต่ท่าทางที่ดูเย่อหยิ่งถือตัวและดุขรึมอย่างที่ทำให้เธอนึกกลัวเขาอยู่เรื่อย กลับเป็นเพียงภาพลวง พี่ยอดของเธอช่างใจดี ขี้เล่น และอบอุ่น เธอดีใจที่ได้เห็นแง่มุมนี้ในตัวเขา ความเคารพบูชาเพิ่มพูน แต่ความรักเพิ่มพูนยิ่งกว่า หัวใจดำดิ่งลงลึก สู่ห้วงมหรรณพสีกุหลาบ ความรักเอย มันช่างอ่อนหวาน โหยหา และน่าปรารถนาเหลือเกิน จะมีวันใดที่เธอผู้ต่ำต้อยได้ครอบครองพื้นที่หัวใจของเขาทั้งดวงไหม จุมพิตในความหวั่นไหวกับการกระทำเสมอต้นเสมอปลายของเขาพิสูจน์อะไรไม่ได้เลย เธอไม่อยากเป็นเพียงฉากผ่าน เธออยากให้ตัวเองเป็นความรักสุดท้ายของเขา เฮ้อ...ฝันกลางวัน ไฟน์จ๋า เฟย์ควรทำอย่างไรดี เรื่องรักๆ ใคร่ๆ แบบนี้ ไฟน์น่าจะมีคำแนะนำดีๆ ให้เฟย์ได้ใช่ไหม ======================================================== จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:39:43

ความคิดเห็นที่ 4 อาทิตย์เจิดจ้าผ่านพ้นขอบฟ้า ผืนผ้าสีแดงเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้ม ไฟสลัวในร้านแองเจิลเค้กเฉิดฉายแข่งกับแสงจันทร์ เปิดเผยให้เห็นภาพระบายสีบนผนังสองด้านที่เสร็จเรียบร้อย กำแพงไม่ว่างเปล่า ต้นไม้ต่างแบบถูกแต่งแต้มสีสัน รายละเอียดต่างๆ เติมเต็มพร้อมมวล งานของพวกเขาสำเร็จเสร็จสิ้น สองหนุ่มสาวนั่งอยู่บนกระดาษหนังสือพิมพ์ที่ใช้ปูกันเปื้อน กล่องพิซซ่าเปิดอ้า ข้างในมีพิซซ่าเหลืออยู่หนึ่งชิ้น ขนมปังกระเทียมเคียงข้างเหลืออยู่สองก้อน น้ำอัดลมสีดำพร่องไปกว่าครึ่งขวด ข้างๆ มีแก้วพลาสติกว่างเปล่าสองใบ พวกเขาอิ่มหนำ นั่งเงียบๆมองราตรีสีน้ำเงินผ่านแผ่นกระจกใสและฟังเพลงทำนองรื่นหูเคล้าคลอกันไป “ขอบคุณนะคะพี่ยอด ผนังสวยมาก” ปรรณนภัสยื่นมือไปด้านหลัง เท้ากับหนังสือพิมพ์โดยไม่กลัวเลอะหมึก และเอนหลังผ่อนคลาย “ผลงานของเฟย์ทั้งนั้นไม่ใช่หรือ” เขาเหลือบมองสมุดโน้ตของเธอ ซึ่งยังเปิดกางอยู่หน้าเดิม “เฟย์เป็นคนออกแบบ พี่แค่ช่วยวาดตามแบบ แล้วก็ระบายสีเท่านั้นเอง” “แต่ส่วนหนึ่งของมัน...เป็นของพี่ยอด” เธอมองภาพต้นไม้ไร้ใบสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ พระจันทร์กลมสีนวลผ่องราวพระจันทร์ทรงกลด และม้านั่งโดดเดี่ยว ภาพที่เขาเติมแต่ง “ดีแล้วล่ะ เวลาเฟย์มองมัน จะได้นึกถึงหน้าคนทำ” เขายิ้มกว้าง ทำเอาหญิงสาวอดยิ้มตามไม่ได้ ใช่ เธอจะต้องคิดถึงเขาแน่ๆ แองเจิลเค้กเป็นของเธอ แต่ส่วนหนึ่งก็เป็นของเขา เธอเป็นคนสร้าง แต่เขาเป็นคนประกอบ ทั้งสอง...หลอมรวมเป็นหนึ่ง “เอ้อ! ไหนว่าวันนี้เฟย์จะเอาแผนการตลาดให้พี่ดูไง” ถึงเขาจะใช้เธอเป็นสะพานไปสู่สาโรจน์ แต่อย่างน้อยเขาก็จะช่วยให้เธอก่อร่างสร้างร้านให้เสร็จ...และไปได้ตลอดรอดฝั่ง เขาจะไม่ไร้ประโยชน์สำหรับเธอ ปรรณนภัสหยิบสมุดโน้ตครอบจักรวาลของเธอขึ้นมาพลิกหน้ากระดาษ และส่งให้ “นี่คะ” ชนาธิปรับมาอ่าน เธออธิบายเพิ่ม “แผนของเฟย์ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ตอนเริ่มเปิดร้าน จะแจกใบปลิวให้คนรู้ว่ามีร้านเปิดใหม่ ใครที่เอาใบปลิวมาที่ร้าน จะใช้ลดค่าอาหารและเครื่องดื่มได้สิบเปอร์เซ็นต์ แล้วก็จะมีโปรแกรมสะสมแต้มเพื่อรับเป็นเครื่องดื่มกับเค้ก เมื่อสะสมครบตามจำนวนกำหนด...ซื้อครบร้อยบาท จะได้หนึ่งแต้ม ครบสิบแต้ม แลกกาแฟอะไรก็ได้หนึ่งแก้ว สะสมต่อไปอีกสิบแต้ม จะได้เค้กตามใจชอบ และสะสมต่อไปอีกสิบแต้ม...เต็มบัตร ก็จะได้กาแฟร้อนกับบราวนี่” “อืม...” ชายหนุ่มทำเสียงในลำคอและพยักหน้ารับรู้ ขณะอ่านตัวอักษรหลากสี ที่เขียนตัวเล็กเบียดชิดติดกัน บรรยายแผนการประกอบรูปวาดของเธอไปเรื่อยๆ เธอมีงานต้องทำอีกมาก ส่วนใหญ่เป็นงานจุกจิก อย่างเตรียมใบปลิว ทำบัตรสะสมแต้ม พิมพ์เมนู และงานอื่นๆ “แล้วคิดว่าจะมีแจกแซมเปิลเค้กชิ้นเล็กๆ ให้ชิมหน้าร้านด้วย ถ้าคนชิมว่าอร่อย...ซึ่งเฟย์มั่นใจว่ามันอร่อย” เธอยิ้ม เธอจะคัดเค้กเด็ดและเป็นเค้กที่คนส่วนใหญ่นิยมกินสำหรับทำตัวอย่างแจกชิม “ก็คงจะเข้ามาเลือกซื้อเพิ่มเติมเอง หรือถ้าเขายังไม่อยากซื้อวันนี้ วันอื่นเขาอาจจะนึกถึงเค้กของเฟย์” ยิ่งพูด เธอก็ยิ่งเกิดความมั่นใจว่าร้านของเธอจะต้องไปได้สวย “เฟย์ว่าจะทำเฟซบุ๊กของร้านด้วย ความจริงอยากทำเว็บไซด์มากกว่า แต่ขอเก็บไอเดียไว้ก่อน ถ้าร้านไปได้ด้วยดี ไว้ทำเว็บไซด์ตอนนั้นก็คงจะไม่สาย ตอนนี้แค่เฟซบุ๊กกับการโปรโมตตามเว็บต่างๆ น่าจะเพียงพอ” ถ้าไม่เพียงพอ เธอมีแผนสำรองอีกเยอะ “เฟย์มีเพื่อนของเพื่อนสองสามคนจะช่วยเขียนบทความลงนิตยสารกับเว็บไซด์ให้ด้วย...โชคดีมาก” “ไว้พี่จะฝากเพื่อนโปรโมตร้านให้เฟย์ด้วย พี่ก็มีเพื่อนทำงานพวกนิตยสารเหมือนกัน” เขาส่งสมุดโน้ตคืน “ขอบคุณมากค่ะ” เธอบอก ก่อนจะถามอย่างขอความเห็น “แผนคร่าวๆ ก็ประมาณนี้ล่ะค่ะ พี่ยอดว่าเฟย์ควรจะเพิ่มอะไรอีกไหม” “เท่าที่อ่านดู ก็ค่อนข้างพร้อมแล้วนะ” เขาไม่คิดว่าเธอจะมีหัวคิดเรื่องการตลาด แต่หลังจากอ่านแผนการของเธอ เขาพบว่าตัวเองคิดผิด เธอเก่งทีเดียวเชียว “แล้วเรื่องพนักงานร้านไปถึงไหนแล้ว ได้คนหรือยัง” “เลือกได้แล้วค่ะ วันก่อนเพิ่งสัมภาษณ์คนครบ เลือกไว้สองคน ผู้หญิงทั้งคู่ ทำงานหกวัน สลับกันหยุด” แรกเริ่มเธอไม่อยากจะใช้คนงานมาก ต้องการเพียงลองเชิงก่อน ไม่อย่างงั้นจะควบคุมค่าใช้จ่ายในอนาคตไม่อยู่ “ดีแล้ว” “เฟย์เลือกวันเปิดร้านไว้แล้วด้วย พ่อเลือกให้” จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:40:10

ความคิดเห็นที่ 5 คำกล่าวถึงสาโรจน์ทำเอาความปลื้มเปรมที่เขามีต่อหญิงสาวชะงักงัน สาโรจน์ไม่ต่างจากเสี้ยนเล็กๆ ที่แทรกอยู่ในเนื้อหนัง จับต้องสะกิดเกาเมื่อไร เป็นต้องเจ็บจี๊ดทุกคราไป “วันไหนหรือ” เขาถามเสียงเรียบ “วันที่เก้าเดือนหน้าค่ะ ฤกษ์เปิดร้านเก้าโมงเก้านาที ตอนแรกพ่อจะให้พระเก้าองค์มาสวดให้ด้วย แต่เฟย์ว่ามันเยอะไป ร้านก็เล็กแค่นี้ เฟย์เลยขอเป็นพระหนึ่งองค์เจิมหน้าร้านกับสวดพอเป็นสิริมงคลก็พอแล้ว” ปรรณนภัสพูดต่อ เมื่อเห็นเขาเงียบ “พี่ยอด เฟย์ตื่นเต้นจัง” เธอถอนหายใจอย่างเป็นสุข ความฝันของเธอใกล้จะเป็นความจริงแล้ว “พอหมดกลิ่นสี พอขนเฟอร์นิเจอร์เข้ามาเรียบร้อย ร้านก็พร้อมเปิด ตอนนี้เหลือแค่ฝึกพนักงาน ทำแผนการตลาด ประชาสัมพันธ์ แล้วก็เติมเค้กใส่ตู้ให้เต็ม...เท่านี้เอง” เท่านี้...แค่เอื้อมเท่านั้น เธอยื่นมือออกไปข้างหน้า คว้าเอาดวงจันทร์ในอากาศ ตามที่สายตามองเห็น หมายจะสื่อบอกว่าเธอก็สามารถคว้าเดือนคว้าดาวที่เขาว่าทำไม่ได้เอาไว้ได้ “เฟย์ทำอะไรน่ะ” ชนาธิปสงสัย เขามองตามมือที่เอื้อมออกไปของเธอ แต่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังทำ “จับพระจันทร์ค่ะ ฝันไกลแต่ไขว่คว้าไม่ยาก มันกำลังจะเป็นความจริง เหมือนกับที่เฟย์กำลังจับพระจันทร์อยู่นี่ไง” เธอหันมายิ้มแข่งกับแสงจันทร์ให้เขา “พี่ยอดมีดาวที่อยากได้ไหม เลือกสักดวงสิ แล้วเอื้อมมือออกไป จากนั้นก็คว้ามันไว้...แบบนี้” เธอคว้าพระจันทร์อีกครั้ง ทำให้เขาดูเป็นขั้นเป็นตอน “พี่อยากได้ดวงนั้น” ชนาธิปนึกสนุก เขาชี้ไปยังดาวดวงใหญ่ที่สุด ส่องประกายมากที่สุด และใกล้ดวงจันทร์มากที่สุด ดาวที่เขาไม่รู้จักชื่อ นิ้วมือทั้งห้ากางออกกว้าง ก่อนจะหุบลง และดึงมือเข้าหาตัว “พี่ให้เฟย์” เขายื่นกำปั้นไปให้เธอ “มีเดือนแล้วก็ต้องมีดาวสิ” “ขอบคุณค่ะ” เธอยื่นมือทั้งสองข้างไปรองรับ เขาคลายนิ้ว ปลดปล่อยสิ่งล้ำค่า ดาวที่มองไม่เห็นด้วยตา หากมองเห็นได้ด้วยใจปรากฏแก่สายตา มันวิบวาว แข่งกับแสงจากจุดขาวในแก้วตาสีดำของเขา หญิงสาวประคองดาวดวงนั้นไว้ ราวว่ามันเป็นสิ่งสุดแสนพิเศษ เธอประสายมือเป็นวงกลม และเหยียดยื่นไปยังท้องนภา สายตามองผ่านช่องว่างนั้น เห็นดวงดาวของเขา “สวยจัง” เธอพึมพำ ชายหนุ่มยิ้ม ไม่เข้าใจว่าเขาเล่นตลกอะไร ทำเป็นเด็กๆ ไปได้ จับและเป็นเจ้าของดาวปลอมๆ ปลอมอย่างงั้นหรือ? แต่ทำไมช่างดูเหมือนจริงเสียเหลือเกิน ดาวดวงน้อยส่องประกายในดวงตาจริงใจของเธอ ถ้าความจริงเปิดเผย ถ้าแสงดาวดับ เขาคงเสียดาย...และเสียใจ จบ Love and Revenge...ด้วยรักและอาฆาต บทที่ 5 ======================================================== จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:40:29

ความคิดเห็นที่ 6 หวัดดีค่ะ บทนี้มาแปะช้ากว่าที่คิด เพราะช่วงนี้ยุ่งนิดหน่อย ไม่ค่อยสบายด้วยค่ะ เลยช้าอย่างที่เห็น อากาศร้อนจนชวนให้ไม่สบายได้ง่ายๆ อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ เพื่อนๆ ได้ไปงานสัปดาห์หนังสือกันหรือยังเอ่ย มิถุนาไปมาแล้วค่ะ เสียเงินไปหลายสตางค์ ทั้งที่ยังมีหนังสือเก่าที่ซื้อตุนไว้แล้วยังอ่านไม่จบ 555 เป็นนิสัยชอบซื้อไว้ก่อน นี่ก็เพลาๆ ลงมาบ้างเหมือนกัน แต่ยังแก้ไม่หาย เชื่อว่าหลายๆ คนน่าจะมีอาการเดียวกัน...ใช่ไหมคะ ร้านเฟย์ใกล้จะเสร็จแล้ว ความสัมพันธ์จอมปลอมที่เฟย์ยังไม่รู้ดูจะผ่านไปด้วยดี แต่จะตลอดรอดฝั่งไหม รอดูกันต่อไปนะคะ ยอดเริ่มแบ่งใจไปให้เฟย์มากขึ้น ส่วนเฟย์ก็รักยอดมากขึ้นทุกทีๆ แต่คงจะไม่ใช่รักราบเรียบไร้อุปสรรคแน่ๆ ฝ่ายสาโรจน์ก็หาวิธีแยกยอดกับเฟย์ได้แล้ว แม้จะไม่ได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ทำอะไรได้บ้างเหมือนกัน สงครามเย็นยังคงดำเนินต่อไป แต่ก็ใกล้ถึงจุดระเบิดแล้ว ไม่ช้าไม่นานค่ะ ฝากปกหนังสือใหม่ให้ดู ปกสีชมพู (อีกแล้ว) (สงสัยจะถูกโฉลกกับสีชมพู 5555) เป็นของเรื่อง “Hidden Love...ซ่อนอะไรไว้ใต้ความลับ” แต่มีการเปลี่ยนชื่อเรื่องนิดหน่อย เป็น “แผนซ้อนซ่อนกลรัก” เนื้อเรื่องหลักยังคงเดิม แต่แก้ไขรายละเอียดยิบย่อยเยอะเหมือนกันค่ะ ยังไงก็...ฝากผลงานด้วยนะคะ จะพยายามทำงานให้ดียิ่งๆ ขึ้นไปค่ะ แล้วเจอกันบทหน้า มิถุนา busaia401แอตhotmail.com http://mithuna.iloggang.com จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:42:37

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนเก่าๆ ของ Love and Revenge...ด้วยรักและอาฆาต ในพันทิป บทบำ และบทที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8920756/W8920756.html บทที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8941079/W8941079.html บทที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8961668/W8961668.html บทที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8996154/W8996154.html จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:43:25

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบกระทู้บทที่ 4 :::อาราเร่::: อร่อยด้วยล่ะค่ะ ถ้ามีโอกาส ลองหามากินนะคะ มิถุนาชอบของ Le Notre ค่ะ ;-)) Toodmeeh ต่างคนต่างไม่ยอมกันค่ะ เดี๋ยวคนกลางจะต้องเดือดร้อนแน่ Mnemosyne ช่ายๆ ทีนี้ก็ลำบากใจแล้วล่ะค่ะ โดนความดีความน่ารักของหนูเฟย์ครอบงำ goldensun อิๆ มิถุนาก็ชอบสตรอว์เบอร์รี่ค่ะ เขียนถึงมิลเฟยแล้วก็อยากกินมากๆ อร่อยๆๆๆ ช่ายค่ะ ยอดเขวซะแล้ว ทีนี้...ก็ต้องดูกันไปล่ะค่ะว่าใครจะใจแข็งกว่ากัน ระหว่างสาโรจน์กับยอด แต่ที่แน่ๆ ถ้าความจริงเปิดเผย คนกลางอย่างเฟย์ น่าสงสารแน่ๆ Wild Monkey อุๆ ยังบอกไม่ได้ค่ะ รออ่านลุ้นกันไปนะคะ :-)) scottie รอลุ้นกันต่อค่ะ ขออุ๊บไว้ก่อน เดี๋ยวจะไม่สนุก :-)) จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:48:34

ความคิดเห็นที่ 9 ร้านใกล้เสร็จแล้ว,,,แล้วยอดจะทำยังไต่อไปน้อ จากคุณ : Wild Monkey เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 12:40:55

ความคิดเห็นที่ 10 จะเปิดร้านแล้ว ทุกอย่างดูไปได้ดีนะเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 20:32:49

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบกระทู้บทที่ 5 และ ด้วยรักและอาฆาต บทที่ 6 - 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9156070/W9156070.html จากคุณ : มิถุนายน เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 53 15:58:05