ความคิดเห็นที่ 1 เจ็ดหมื่นปีจะว่ายาวก็ไม่ยาว จะว่าสั้นก็ไม่สั้น แดนบูรพานั่นกลายเป็นบึงใหญ่ ท้องทะเลเปลี่ยนเป็นท้องนา กลับไปกลับมายี่สิบกว่ารอบ(๕) ก็ถึงวาระเจ็ดหมื่นปีนี้พอดี <>::<>::<> ในวันหนึ่งของเมื่อเจ็ดหมื่นปีที่แล้ว ฉิงชาง ราชาปิศาจคนก่อนออกมาล่าสัตว์นอกแคว้น แล้วมาต้องตา ศิษย์พี่เก้าลิ่งอวี่ จึงลักพาตัวเขาไปยังวังต้าจื่อหมิงกง(๖) โดยคิดจะแต่งตั้งศิษย์พี่ลิ่งอวี่เป็นราชินีชาย เนื่องจากข้าอยู่กับศิษย์พี่ลิ่งอวี่ จึงตกกระไดพลอยโจนถูกจับตัวไปด้วยเช่นกัน ข้ากราบม่อเยวียนเรียนวิชาเมื่อตอนอายุได้ห้าหมื่นปี ม่อเยวียนไม่เคยรับศิษย์สตรี อาเหนียงจึงใช้คาถา เปลี่ยนร่างข้าให้เป็นผู้ชาย พร้อมกับหลับหูหลับตาตั้งชื่อปลอมว่า “ซืออิน” นี้ให้ ในตอนนั้น ทุกผู้คนล้วนทราบว่า ซืออิน ศิษย์คนที่สิบเจ็ดในสำนักของม่อเยวียน ซึ่งก็คือเทพผู้ใช้พัดจีบเนื้อแพร เป็นศาสตราวุธวิเศษ เป็นศิษย์คนสุดท้องที่ม่อเยวียนซ่างเสินรักใคร่เอ็นดูมากที่สุด ไม่มีผู้ใดเคยคิดสงสัย โดยเด็ดขาดว่าความจริงแล้วซืออินผู้นี้กลับเป็นเทพธิดา แม้ว่าข้ากับลิ่งอวี่จะถูกลักพาตัวไปด้วยกัน แต่เนื่องจากข้าเป็นแค่ของแถมที่ตกกระไดพลอยโจนถูกจับมา จึงย่อมจะถูกคุมตัวเข้มงวดน้อยกว่ากันอยู่บ้าง ด้วยเหตุนี้นอกจากข้าวสามมื้อแล้ว ข้ายังพอจะได้รับอนุญาต ให้เดินเล่นไปทั่วได้ ขอเพียงไม่ออกไปจากวังต้าจื่อหมิงกงแห่งนี้ ก็ไม่เป็นอุปสรรคใดๆ ทั้งสิ้น ในภายหลังข้ามักจะคิดอยู่เสมอว่า มื้อเที่ยงของวันที่สามในวังต้าจื่อหมิงกง ข้าอาจจะไม่สมควรกินเนื้อพะโล้ ชามนั้นก็เป็นได้ หากว่าข้าไม่กินเนื้อพะโล้ที่เพิ่มมาชามนั้น สี่ทะเลแปดดินแดนดำเนินมาจนถึงในวันนี้ ก็ไม่แน่ว่าจะยังคงเป็น ฟ้าดินเดียวกับที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ในตอนนั้น เดิมทีข้าได้กินข้าวเที่ยงเสร็จสิ้นไปแล้ว ในครัวกลับส่งเนื้อพะโล้แห่งโชคชะตาชามนี้มาให้ โดย บอกว่าเป็นหมูป่าตัวหนึ่งที่ฉิงชางล่ามาได้เมื่อตอนสาย จึงตัดขามันมาปรุงเป็นสองชามโดยเฉพาะ ชามหนึ่ง ส่งไปที่ลิ่งอวี่นั่นแล้ว อีกชามจึงตกรางวัลแถมให้ข้าเสียเลย ข้าดูแล้วว่าเนื้อพะโล้ชามนี้มันเยิ้มเป็นประกาย หน้าตาดูน่ากินเป็นอย่างมาก จึงจัดการกินจนหมดเกลี้ยง ทั้งชามอย่างเกรงอกเกรงใจ ควรทราบว่าก่อนหน้านี้ข้าได้กินข้าวเที่ยงไปแล้ว เนื้อพะโล้ชามนี้ถือเป็นของว่าง ด้วยเหตุนี้การเดินเล่น เป็นประจำหลังอาหาร จึงจำเป็นต้องเดินมากกว่าปกติ 2-3 ก้าวอย่างช่วยไม่ได้ และ 2-3 ก้าว ที่เดินเพิ่มขึ้นมานี้เองที่ทำให้ข้าได้พบกับหลีจิ้งซึ่งเวลานั้นยังเป็นแค่องค์ชายเป็นครั้งแรก และ เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของข้าไปอย่างหักโหม มีคำกล่าวว่าเขื่อนยาวพันหลี่(๗)พังภินท์ด้วยรังมด และมีคำกล่าวว่าหมั่นโถวหนึ่งลูกจุดคดีเลือด ด้วยเหตุนี้ การที่เนื้อพะโล้หนึ่งชามจะปูเส้นทางชีวิตของข้าให้ขรุขระสุดเปรียบปาน จึงไม่นับว่าเป็นเรื่องเหลวไหล แต่อย่างใด และเมื่อย้อนมองกลับไปอีกครั้งในวันนี้ เปิ่นซ่างเสินกลับอดไม่ได้ต้องทอดถอนใจออกมา คับแค้นขุ่นเคือง เหลือจะเอ่ย <>::<>::<> ข้ายังจำได้ว่าวันนั้นฟ้าหลังฝนเพิ่งจะใสสว่าง ดวงอาทิตย์สาดส่องทะลุผ่านปราการม่านหมอกสีเทาอ่อน ของวังต้าจื่อหมิงกงมาแต่ไกล ดูประหนึ่งไข่เป็ดที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า นางกำนัลที่เดินเป็นเพื่อนบอกให้ข้าทราบว่า ในอุทยานมีปทุมจันทร์เย็นอยู่ต้นหนึ่งต้นหนึ่งซึ่งหาดูได้ยากมาก เวลานี้กำลังผลิดอกบานพอดี หากเสินจวิน(๘)ยังรู้สึกท้องอืดอยู่อีก ก็สามารถไปดูได้ ว่าแล้วก็ช่วยชี้ทางให้ข้า ข้าโบกพับจีบแพรลองเดินไปตามทางที่นางกำนัลชี้บอก ระหว่างทางสกุณาร้องขับขาน ต้นหลิวพฤกษชาติ ฟื้นผลิบาน เนื่องจากความสามารถในการจับเส้นทางไม่ค่อยดีนัก เดินเป็นครึ่งวันก็ยังหาปทุมหายากนั้นไม่พบ ยังดีที่ถึงแม้อุทยานแห่งนี้จะมีแค่สระน้ำตื้นกับภูเขาจำลอง แต่เมื่อเดินเที่ยวชมอย่างละเอียด ก็ยังพอจะ สนุกสนานเบิกบานได้อยู่ ขณะที่ข้ากำลังเดินเที่ยวชมสวนคนเดียวอย่างเพลิดเพลินเจริญใจนั่นเอง ตรงมุมเฉียงกลับพลันมีชายหนุ่ม คนหนึ่งมุดพรวดออกมา ตัวเสื้อด้านหน้าเปิดอ้าอยู่ครึ่งหนึ่ง ผมเผ้าปล่อยสยาย สายตาเลื่อนลอย บนไหล่ ยังมีกลีบดอกไม้ติดอยู่อีกหลายกลีบ แม้หน้าตาท่าทางจะบ่งบอกว่าเพิ่งตื่นนอนมาหมาดๆ แต่กลับไม่อาจปกปิดรูปลักษณ์บุปผาเรืองนามงามล่มเมืองได้ แม้แต่น้อย ข้าคาดเดาว่าคงจะเป็นฟูเหรินคนใดคนหนึ่งของตาราชาปิศาจต้วนซิ่วนั่น จึงพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย เขา ตะลึงลานโดยมิได้พยักหน้ากลับมาให้ ดูท่าทางจะยังคงตั้งสติได้ไม่ค่อยมั่นคงดีนัก ข้าย่อมจะไม่ถือสาหาความคนที่ยังไม่ตื่นดีอยู่แล้ว หลังจากแสดงมารยาทตามควรไปเรียบร้อย ก็เดิน เที่ยวชมสวนต่อ ขณะที่จะเดินเฉียดผ่านไหล่ของเขาไป เขากลับยื่นมือมาคว้าแขนเสื้อของข้าไว้ พูดด้วย สีหน้าเคร่งเครียดระคนสงสัย “เสื้อชุดนี้ของเจ้าสีดูประหลาดนัก แต่ก็น่ามองดีมาก ทำจากที่ไหนหรือ?” ข้ามีปฏิกิริยาตอบโต้ไม่ทันไปชั่วครู่ ได้แต่มองเขาตาค้างพูดอะไรไม่ออก เสื้อชุดนี้สีม่วงเงินตลอดทั้งตัว เนื่องจากกลางวันใส่กลางคืนซักมาติดต่อกันหลายวัน สีจึงออกจะซีดกว่า ตอนที่เพิ่งจะหยิบมาสวมใหม่ๆ อยู่บ้าง แต่ก็ยังคงอยู่ในระดับที่สามารถยอมรับได้อยู่ ไม่อาจนับว่า “ประหลาด” ได้แน่ๆ ก่อนที่ฉิงชางจะลักพาตัวข้ากับลิ่งอวี่ก็ไม่ได้มีการบอกกล่าวกันล่วงหน้า ถือว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่าง กะทันหัน ข้าเองก็ไม่ทันได้ตระเตรียมเสื้อผ้าสำหรับซักเปลี่ยนเสียด้วย พอเข้ามาในวังต้าจื่อหมิงกง ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีแต่เสื้อชุดนี้เท่านั้น เสื้อผ้าที่พวกในวังเตรียมเอาไว้ให้ข้าก็ สวมไม่ชิน จึงได้แต่ขยันซักบ่อยครั้งหน่อยเท่านั้น ชายหนุ่มตรงหน้าดึงตัวข้าหมุนหนึ่งรอบ ตามด้วยพิจารณาขึ้นๆ ลงๆ ก่อนจะพูดอย่างจริงใจ “ข้ายังไม่เคยเห็นของที่มีสีแบบนี้มาก่อน กำลังกลุ้มใจอยู่พอดีว่าวันเกิดของเสด็จพ่อจะหาของขวัญอวยพร ที่เหมาะสมไม่พบ นี่กลับเป็นของที่หาได้ยากยิ่งพอดี เสี่ยวซยงตี้(๙) ถือเสียว่าสร้างน้ำใจกันสักครั้ง เปลี่ยน เสื้อชุดนี้มาให้ข้าเถิดนะ” จบคำก็จับตัวข้าเอาไว้ ผิวขาวราวหิมะเรื่อสีแดงจางๆ  ลงมือเปลื้องเสื้อผ้าของข้าอย่างขัดเขินและคล่องแคล่ว ม้จะแปลงร่างเป็นชาย แต่จะอย่างไรเนื้อแท้แล้วข้าก็เป็นเทพเซียนหญิงสาว เมื่อพบกับเรื่องเช่นนี้ ตาม ธรรมเนียมที่สืบทอดต่อๆ กันมา ต่อให้เรี่ยวแรงสู้ไม่ได้ก็ต้องต่อต้านขัดขืนกันสักครั้งอยู่ดี ในตอนนั้น ข้ากับเขากำลังยืนอยู่ข้างสระบัว สายลมอ่อนโชยพัดมา กลิ่นหอมของดอกบัวพาชื่นใจ การดิ้นรนขัดขืนของข้าในครั้งนั้นแม้จะไม่ได้ใช้คาถาอาคม โดยเพียงแต่ยื้อและผลักด้วยมือเปล่าๆ เท่านั้น แต่คาดไม่ถึงว่าอุบัติเหตุลิกผันในระหว่างนี้กลับทำเอาเราทั้งสองคนพลัดตกสระบัวไปด้วยกันทั้งคู่ หูของเผ่าปิศาจนั้นไวมาแต่ไหนแต่ไร เสียงตกน้ำดังตูมสนั่นได้ชักนำชาวเผ่าปิศาจมากมายมามุงดู เรื่องนี้นับว่าน่าขายหน้าเป็นอย่างมากโดยแท้ ชายหนุ่มแปลกหน้าจึงทำมือแสดงความหมายบางอย่างกับข้า ข้าใคร่ครวญดูแล้วท่ามือนั้นแปลว่า “อย่าขึ้นไป” จึงพยักหน้า แล้วหันหลังชนกับเขานั่งยองๆ อยู่ใต้น้ำด้วยกัน พวกเรานั่งยองๆ อยู่ใต้น้ำอย่างทุกข์ระทม นั่งอยู่จนฟ้ามืด เมื่อคาดว่าข้างบนน้ำไม่มีชาวเผ่าปิศาจมุงคนไหน เหลืออยู่อีก จึงค่อยปีนขึ้นฝั่งในอาการตัวสั่นกึกๆ เมื่อมีชะตาร่วมนั่งยองๆ ด้วยกันครึ่งวันนี้ เราสองคนกลับละลายความกินแหนงก่อนหน้าเรียกหากันว่าพี่น้อง ขึ้นมา ผลัดกันบอกชื่อของอีกฝ่าย ชายหนุ่มหน้าตางดงามผู้นี้มีความเกี่ยวข้องกับราชาปิศาจต้วนซิ่วนั่นจริงๆ  แต่กลับไม่ใช่ฟูเหรินของราชาปิศาจ ทว่าเป็นบุตรชายแท้ๆ คนรอง ซึ่งก็คือหลีจิ้งนั่นเอง จำได้แต่ว่าในตอนนั้นข้าทั้งตกตะลึงและทอดถอน ว่าที่แท้คนเป็นต้วนซิ่วอย่างราชาปิศาจก็มีลูกกับเขาได้ด้วย <>::<>::<> ๕.  หมายถึงเกิดน้ำท่วมโลกครั้งใหญ่ ๖.  วังต้าจื่อหมิงกง (大紫明宫 : da zi ming gong) แปลว่า วังสีม่วงสว่างโอฬาร ๗.  หลี่ (里 : li) หรือ ลี้ ในภาษาแต้จิ๋ว คือหน่วยวัดระยะทางของจีนโบราณ 1 หลี่ = 500 เมตร ๘.  เสินจวิน (神君 : shen jun) ตำแหน่งเทพที่มีขั้นระดับต่ำสุดในเรื่องนี้ ๙.  เสี่ยวซยงตี้ (小兄弟 : xiao xiongdi) พี่น้อง (ชาย) น้อย เป็นคำที่ผู้ชายซึ่งสูงวัยกว่าเรียกผู้ชายที่ อ่อนวัยกว่าด้วยความสนิทสนม จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 06:46:45

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากนั้น หลีจิ้งก็มาเชิญข้าไปกินน้ำชาตีไก่ดื่มเหล้าทุกวัน แต่ข้ากลับไม่มีกะจิตกะใจเอาเลย เนื่องจากได้รับรู้ข่าวใหม่มาว่า ฉิงชางใช้อำนาจบังคับ ฤกษ์แต่งงาน กำหนดเป็นวันสามค่ำของเดือนยี่ซึ่งเป็นเดือนถัดไปนี่เอง ลิ่งอวี่ขัดขืนเอาเป็นเอาตายไม่ยอมจำนน เอาหัวชนเสาไปสามครั้งแต่ถูกช่วยเอาไว้ได้ มาตอนนี้ก็เริ่มอดอาหารอีกแล้ว ในตอนนั้นข้าคนเดียวกำลังน้อย อย่าว่าแต่ช่วยลิ่งอวี่พาหนีออกไปจากวังต้าจื่อหมิงกงด้วยกันเลย ลำพัง แค่ข้าหนีออกไปคนเดียว ก็ยากเย็นแสนเข็นแล้ว เนื่องจากเชื่อใจว่าม่อเยวียนออกจากปิดด่านกักตัวเมื่อไร จะต้องรุดมาช่วยพวกเราจากเหตุเภทภัยในครั้งนี้ อย่างแน่นอน ข้าจึงอยู่ที่นี่อย่างไม่ได้กลัดกลุ้มทุกข์ตรมอะไรมากมาย แต่เดิมข้าคิดว่าในเมื่อฉิงชางหลงรักลิ่งอวี่เอามากๆ  อย่างนั้นสถานการณ์ของลิ่งอวี่ก็ไม่น่าจะต้องกังวล มากนัก ใครจะไปรู้ว่าลิ่งอวี่จะทำร้ายตัวเองเสียจนน่าวิตกกังวลถึงขนาดนี้ ข้าวิตกกังวลอยู่ทั้งวันทั้งคืน หลีจิ้งเห็นแล้วรำคาญ จึงนึกโมโหขึ้นมา ขว้างจอกสุราที่ถืออยู่ทิ้งตกแตก พูดว่า “เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ เจ้ากลับยอมทำท่าอมทุกข์อยู่ได้ทุกวันโดยไม่ยอมมาขอให้ข้าช่วย แสดงว่าไม่เห็นข้า เป็นพี่น้องชัดๆ! ซ้ำยังต้องให้ข้าเป็นฝ่ายมาถามไถ่เจ้าเองเสียอีก เจ้าไม่ถือข้าคนนี้เป็นพี่ชาย แต่ข้าก็ยังจะ ถือเจ้าเป็นน้องชายอยู่ดี ข้าขอรับประกันว่าก่อนสามค่ำเดือนยี่จะต้องช่วยเจ้าพาเขาออกไปจากวังอย่างแน่นอน เจ้ามีอะไรจะบอกเขาก็เขียนมาให้ละเอียดซะ คืนนี้ข้าจะช่วยนำไปให้เขาเอง ให้เขาค่อยวางใจลงได้ “ฟังว่าเมื่อวานนี้เขากระโดดบึงอีกแล้ว ข้าไม่เห็นจะเคยรู้มาก่อนเลยว่า เดี๋ยวนี้พวกเทพเซียนอ่อนแอบอบบาง กันถึงขนาดนี้แล้ว แค่กระโดดบึงก็ยังจมน้ำตายได้ มีแต่เสด็จพ่อของข้าเท่านั้นแหละที่ยังจะอุตส่าห์เห็นเรื่อง แบบนี้เป็นเรื่องใหญ่โตเทียมฟ้าได้” ข้าพูดไม่ออกอย่างรุนแรง ที่ข้าไม่คิดจะเอาเรื่องนี้มารบกวนเขา ก็เพราะเห็นว่าจะอย่างไรเขากับฉิงชางก็ เป็นพ่อลูกกัน หากกลายเป็นการหาเรื่องเดือดร้อนยุ่งยากมาให้เขา มันจะไม่ดีนักนั่นแหละ ในเมื่อเขา ยืนกรานอยากจะช่วยให้ได้ ข้าก็ได้แต่จำใจรับเอาไว้เท่านั้น เนื่องจากว่าจะต้องติดค้างน้ำใจเขาครั้งหนึ่ง เมื่อดื่มเหล้าเป็นเพื่อนหลีจิ้งหลังจากนั้น ข้าจึงตั้งอกตั้งใจทุ่มเท มากขึ้นหน่อยโดยปริยาย เดิมทีเวลาดื่มเหล้านั้น ข้ากลัวที่จะต้องสิงหย่าลิ่ง(๑๐)มากที่สุด ในตอนนั้นข้าอายุยังน้อย ยังชอบเล่นสนุก มากเกินไป วันทั้งวันเอาแต่ตามพวกศิษย์พี่เหลวไหลทั้งหลายเที่ยวเล่นตะลอนๆ ตีไก่แข่งหมา เที่ยวอวดโอ่ ฝีมือดึงความสนใจในที่ชุมชนเป็นความภูมิใจว่าทำตัวเจ้าสำราญโดยหาสาระมิได้ โคลงกลอนดนตรีการ ไม่กระดิกหูสักอย่าง ทุกครั้งที่สิงหย่าลิ่ง ข้ามักจะเป็นคนที่ถูกปรับมากที่สุดบนโต๊ะคนหนึ่ง แต่สิงทงลิ่ง(๑๑)กลับเป็นเรื่องที่ข้าถนัดมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นทอยลูกเต๋า จับฉลาก หรือทายหมัด(๑๒) (เป่ายิ้งฉุบ) ทายถั่วโป ข้าก็สามารถคว้าที่หนึ่งของสำนักมาได้อย่างง่ายดาย แต่ครั้งนี้ข้ากลับจำเป็นต้องเอาใจหลีจิ้ง ดังนั้นจึงสิงหย่าลิ่งอย่างเบิกบานสำราญใจมาก โดยเพียงแค่อ้าปาก พูดมั่วซั่วออกไปแล้วก้มหน้าลงดื่มเหล้าเท่านั้นเป็นพอ แต่สิงทงลิ่งข้ากลับเล่นจนเกาหัวเกาหูร้อนอกร้อนใจ หลีจิ้งเห็นแล้วเริงร่าอารมณ์ดีเป็นที่ยิ่ง ด้วยเหตุนี้จึงปรึกษาวางแผนกันอย่างละเอียดรอบคอบ ตกลงกันว่าคืนวันสองค่ำจะขโมยตัวลิ่งอวี่ออกจากวังไป เมื่อเป็นเช่นนี้ ความสัมพันธ์ของเราสองคนจึงกระชับแน่นแฟ้นอย่างรวดเร็วถึงขั้นวันเดียวก้าวหน้าไปพันหลี่ ในเวลาสั้นๆ เพียงสิบวัน ก็เหาะพรวดไปถึงหนึ่งหมื่นหลี่ บรรลุถึงขั้นปรึกษาหารือเรื่องแต่งงานกันเลยทีเดียว ไม่ใช่ว่าข้ากับเขาคุยเรื่องแต่งงานกันดอก แต่ฟังว่าเยียนจือ น้องสาวของเขา ไม่ทราบอย่างไรถึงได้มา ต้องตาข้าเข้า น้องสาวชื่อเยียนจือของหลีจิ้งคนนี้ข้าเคยเห็นหน้ามาครั้งหนึ่ง หน้าตาไม่เหมือนกับหลีจิ้ง คิดว่าคงจะหน้า เหมือนแม่ แต่ก็เป็นสาวงามที่หน้าตาหมดจดดีนางหนึ่ง หลีจิ้งกระตือรือร้นยินดีเป็นอย่างมาก บอกว่าเป็นจะได้เป็นญาติซ้อนญาติ แม้ว่าเดิมทีข้ากับเขาจะไม่ได้ เป็นญาติโยมอะไรกันเลยก็ตาม แต่ทางด้านข้ากลับกลุ้มใจนัก หากว่าข้าเกิดมาเป็นชาย กลับพอจะสามารถกล่าวได้ว่านี่เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง แต่เห็นได้ชัดว่าตอนที่ข้า เกิดมาหาใช่จิ้งจอกตัวผู้ที่มีแท่งติดตัวมาด้วยไม่ ข้าจึงบอกหลีจิ้งไปว่า คนเถื่อนอย่างข้าไม่คู่ควรกับองค์หญิง เยียนจือจริงๆ  หลีจิ้งกลับคิดไปเองว่าข้านึกเขิน จึงเพียงแต่ยิ้มบางๆ เป็นการตัดบท ทำเอาข้ากลัดกลุ้ม เป็นอย่างยิ่ง ในวังต้าจื่อหมิงกงแห่งนี้ ลิ่งอวี่แข็งใจฝืนทนอยู่ตรงมุมตะวันออก ส่วนข้าแข็งใจฝืนทนอยู่ตรงมุมตะวันตก ก็นับได้ว่าเสมอภาคสมานฉันท์ดีอยู่ <>::<>::<> วันหนึ่งข้าฝัน...ฝันเห็นลิ่งอวี่แต่งงานกับราชาปิศาจต้วนซิ่วนั่นและกลายเป็นราชินีไปจริงๆ  ส่วนข้าก็ แต่งงานกับเยียนจือเข้าจริงๆ  หลีจิ้งโอบไหล่ข้าอย่างสนิทสนม ชี้ไปที่ลิ่งอวี่แล้วพูดว่า “อินตี้(๑๓) รีบเรียกเสด็จแม่สิ” ส่วนลิ่งอวี่ก็เข้ามาคว้ามือข้าไปวางทาบลงบนท้องของตัวเอง บนศีรษะมีเครื่องประดับทองคำทอแสง วูบวาบไปทั้งแถบ พูดกับข้าอย่างเมตตาปรานียิ่งว่า “อีกไม่กี่เดือนให้หลัง เสด็จแม่ก็จะคลอดน้องชายครอกหนึ่งออกมาเพิ่มให้พวกเจ้าแล้ว อาอิน เจ้าดีใจหรือไม่?” ข้ายิ้มแห้งสนิทด้วยใบหน้าแข็งทื่อ “ดีใจพ่ะย่ะค่ะ” ครั้นตื่นขึ้นมา เสื้อชั้นในได้ถูกเหงื่อซึมจนเปียกชุ่มไปหมด ข้าคิดจะลงจากเตียงไปดื่มน้ำเย็นๆ แก้ตกใจ สักอึก แหวกม่านเปิดออก กลับได้เห็นหลีจิ้งสวมชุดยาวสีขาว ยืนนิ่งเงียบไร้สุ้มเสียงอยู่ตรงหัวเตียง นัยน์ตาลุกโรจน์จ้องมองข้าเขม็ง ข้ากลิ้งจากเตียงลงไปที่พื้น ตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว แม้แสงจันทร์นอกหน้าต่างจะไม่ค่อยสว่างนัก แต่ก็มากพอจะส่องสว่าง ห้องข้างหลังเล็กห้องนี้แล้ว ข้านอนหมอบอยู่กับพื้นพลางคิดในใจว่า ไม่แปลกๆ  เขาอาจจะนอนไม่หลับจึงมาหาข้าแก้กลุ้มก็เป็นได้ หลีจิ้งย่อตัวลงนั่งจริงๆ  นิ่งเงียบไปพักใหญ่ค่อยพูดว่า “อาอิน ข้าจะบอกความลับเจ้าเรื่องหนึ่ง เจ้าอยากจะฟังหรือไม่?” ข้านึกใคร่ครวญ เวลาป่านนี้แล้วเขายังไม่นอนอีก แต่กลับจงใจมายังที่พักของข้าเพื่อจะบอกความลับให้ข้าฟัง หากข้าไม่ฟัง มันก็ออกจะไม่สมเป็นพี่น้องกันเกินไป จึงพยักหน้าอย่างอึดอัดใจออกไป หลีจิ้งพูดอย่างขัดเขินว่า “อาอิน ข้าชอบเจ้า อยากจะหลับนอนกับเจ้า” ข้าที่เพิ่งจะปีนขึ้นมาจากพื้นได้ร่วงตุ้บลงไปกับพื้นอีกครั้งทันที จากที่ข้ารู้มา เนื่องจากหลีจิ้งชิงชังพฤติกรรมต้วนซิ่วของพ่อเขา เรื่องความสัมพันธ์ชายหญิงของหลีจิ้งจึง ปกติอย่างมากมาโดยตลอด ในตำหนักบรรทมมีสาวงามสะสมเอาไว้มากมาย แต่ละคนล้วนอกโตเอวคอด ขาเพรียวยาวทั้งสิ้น ในตอนนั้นข้าจำแลงร่างเป็นชาย แม้ว่าหน้าตาจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากมายอะไร แต่หน้าอกนั้นแบนราบ จริงๆ  เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ของเขา ระดับความตกตะลึงพรึงเพริดของข้าจึงพอจะสามารถคาดเดาได้ หลีจิ้งนึกว่าตัวเองแหวะใจสารภาพออกมาแล้ว ก็ถือว่าได้ร่วมปรึกษาหารือกับข้าเสร็จเรียบร้อย จึงเข้ามา เปลื้องเสื้อผ้าของข้า ข้าพยายามปกป้องตัวเสื้อด้านหน้าอย่างสุดชีวิต เขาพูดอย่างโกรธจัดว่า “ในเมื่อเจ้ารับปากโดยดุษณีแล้ว ยังจะทำเป็นกระบิดกระบวนแบบนี้ไปทำไมอีก?” พึงทราบว่าการที่เปิ่นเสินจวินไม่ได้พูดอะไรออกมาในตอนนั้น มิใช่เป็นการรับปากโดยดุษณีอย่างเด็ดขาด แต่เป็นเพราะตกตะลึงจังงังใบ้รับประทานไปชั่วขณะต่างหาก ตอนแรกสุดที่เขาได้พบข้า เขาก็มาเปลื้องเสื้อผ้าข้า เพิ่งจะผ่านไปแค่สิบกว่าวันก็มาเปลื้องเสื้อผ้ากันอีกหน มนุษย์ดินยังมีสันดานดินอยู่สามส่วน(๑๔) อย่าว่าแต่ในตอนนั้นตัวข้าจะมากจะน้อยก็มีตำแหน่งเซียน ได้รับ แต่งตั้งเป็นเสินจวินอยู่ด้วย มันสุดจะทนได้ไหวแล้วจริงๆ  ข้าจึงฟันมือดาบออกไปหนึ่งที เล่นงานเขาล้มลงนอนกับพื้น ไหนเลยจะคาดว่า ดันออกแรงหนักเกินไป ประกอบกับบังเอิญฟันถูกชีพจรเทียนจู้(๑๕)ของเขาพอดี ด้วยจังหวะและโอกาส ประจวบเหมาะ หลีจิ้งจึงสลบไป ร่วงตกลงทับใส่ท้องของข้าโดยแรง ตั้งแต่หัวจดเท้ามีแต่กลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าคิดดูแล้วเห็นว่าพฤติกรรมต่างๆ เมื่อครู่ของเขาล้วนแต่เป็นเพราะเมาเหล้าทั้งสิ้น จึงไม่ได้ ถือสาหาความมากมายเท่าไรนักอีก จากนั้นก็เห็นว่าบนพื้นนั้นเย็น จึงอุ้มผ้าห่มบนเตียงมาพันตัวเขาไว้ลวกๆ เป็นม้วน แล้วค่อยผลักไปที่ขาเตียง ส่วนตัวเองก็ขึ้นไปนอนบนเตียง ____________________________ ๑๐.  สิงหย่าลิ่ง (行雅令 : xing ya ling) เกมเสริมความครึกครื้นในการดื่มเหล้าแบบชั้นสูงมีรสนิยม โดยจะมีการต่อกลอน ซึ่งกลอนที่ต่อจะต้องมีรูปแบบและเนื้อหาสอดคล้องกับกลอนต้นแบบ ไม่อย่างนั้น จะถูกปรับให้ดื่มเหล้า (อ่านรายละเอียดท้ายเล่ม) ๑๑.  สิงทงลิ่ง (行通令 : xing tong ling) เกมเสริมความครึกครื้นในการดื่มเหล้าแบบชาวบ้านพื้นๆ ทั่วไป วิธีการคือ ทอยลูกเต๋า จับฉลาก เป่ายิ้งฉุบ เล่นถั่วโป เป็นต้น ใครแพ้จะโดนปรับให้ดื่มเหล้า ๑๒.  ทายหมัด (猜拳 : cai quan : ชายเฉวียน หรือ 划拳 : hua quan : หัวเฉวียน) คือการเป่ายิ้งฉุบ โดยจะมี ค้อน กรรไกร และกระดาษ ๑๓.  ตี้ หรือ ตี้ตี (弟弟 : didi) แปลว่า น้องชาย ๑๔.  มนุษย์ดินยังมีสันดานดินอยู่สามส่วน (泥人尚且还有三分土性 : ni ren shangqie hai you san fen tu xing : หนีเหรินซ่างเฉี่ยหายโหย่วซานเฟินถู่ซิ่ง) แปลว่า ต่อให้เป็นมนุษย์ดินปั้นที่ไม่มีชีวิต ก็ยัง รู้จักโมโหเป็น ; “มนุษย์ดิน” หมายถึง มนุษย์ดินปั้นที่ไม่มีชีวิต ส่วน “สันดานดิน” เป็นสำนวน หมายถึง “นิสัย เถื่อนๆ” ซึ่งก็คือ มีอารมณ์โมโห ๑๕.  ชีพจรเทียนจู้ (天柱穴 : tian zhu xue : เทียนจู้เสฺว) อยู่ตรงตำแหน่งต้นคอด้านหลัง บริเวณที่เว้าลงไป จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 06:47:08

ความคิดเห็นที่ 3 เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ข้าลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นหลีจิ้งทันที หลีจิ้งห่อตัวด้วยผ้าห่มเมื่อคืนนี้เกาะฟุบอยู่บนขอบเตียง ของข้าอย่างน่าสงสาร ขมวดคิ้วไปพลางนวดหลังคอไปพลาง ปากก็ถามว่า “ทำไมข้าถึงมานอนอยู่ที่ห้องเจ้าได้เล่า?” ข้านิ่งคิดคะเนอยู่ในใจไปหนึ่งตลบ แล้วก็คิดคะเนไปอีกตลบ ก่อนจะพูดเนิบช้าว่า “เมื่อคืนนี้เจ้าดื่มเหล้า แล้วแล่นมาที่ห้องข้าตอนเที่ยงคืน บอกว่าชอบข้า อยากจะหลับนอนกับข้า” มือที่กำลังจับผมของหลีจิ้งแข็งทื่อชะงักค้างอยู่กลางอากาศในบัดดล ครู่ใหญ่ให้หลังค่อยติดอ่างอึกๆ อักๆ ออกมาว่า “ข...ข้าไม่ใช่ต้วนซิ่ว ถ...ถ้าข้าเป็น แล้วจะบอกว่ายก...ยกน้องสาวแท้ๆ ให้เป็นภรรยาเจ้าได้ยังไง?” ข้ารวบตัวเสื้อเข้าหากัน พูดอย่างยินดีว่า “เจ้าไม่ใช่ต้วนซิ่วจริงๆ นั่นแหละ” หาคิดไม่ว่ากิริยารวบตัวเสื้อนี้ของข้าจะเสียดแทงใจของเขาอย่างรุนแรง เขายกมือขวาขึ้นชี้สั่นๆ มาที่ข้า “จ...เจ้าทำแบบนี้ ส..แสดงว่ากลัวจะถูกข้าจะลวนลามชัดๆ” ข้าตกตะลึง ก่อนจะพูดเสียงขื่น “เมื่อคืนนี้เจ้าเกือบจะเปลื้องเสื้อผ้าของข้าจริงๆ นั่นแหละ” <>::<>::<> หลังจากนั้นมา ข้าก็ไม่ได้พบหลีจิ้งติดต่อกันเป็นเวลาหลายวัน เมื่อก่อนเขาแทบจะมารบกวนข้าอยู่ทุกวัน ครั้งนี้กลับห่างไกลไร้ข่าวคราวไปเลย วิจารณ์กันด้วยจิตใจฝ่ายดีแล้ว ถึงแม้ตัวหลีจิ้งออกจะพูดมากอยู่บ้าง เหล้าที่เขานำมากลับอร่อยดีอยู่ เล่น ตีไก่ตีจิ้งหรีดกับเขาก็สนุกสนานสำราญใจดี ด้วยเหตุนี้ เมื่อไม่ได้พบหน้ากันหลายวัน ข้าจึงคิดถึงเขามาก องค์หญิงเยียนจือเชิญข้าไปเดินเล่นในอุทยานท้ายวังด้วยกัน แล้วเผลอเอ่ยถึงพี่ชายคนนี้ของนางโดยไม่ได้ เจตนา ข้าจึงค่อยทราบว่าไม่กี่วันมานี้หลีจิ้งนอนอยู่ค้างกับบุปผางามอยู่ทุกค่ำคืน ใช้ชีวิตอย่างปล่อยตัว เจ้าสำราญอย่างยิ่ง เยียนจือเป็นคนละเอียดอ่อนและอ่อนโยน จึงถามข้าอย่างกังวลว่า “หรือว่าเสินจวินกับพี่รองจะเกิดข้อกินแหนงใดกันขึ้น เมื่อก่อนท่านสองคนเหมือนเกิดมาตัวติดกันก็ไม่ปาน อยู่ด้วยกันไม่เคยห่างตลอดทั้งวัน” ข้าลูบท้ายทอยย้อนคิดดู เห็นว่านอกจากคืนนั้นที่เขาเมาเหล้ามาลวนลามข้าไม่สำเร็จแล้ว ข้ากับเขาก็อยู่ ร่วมกันอย่างสมัครสมานกลมเกลียวมาโดยตลอด อีกประการพี่น้องเหมือนเสื้อผ้า ภรรยาเหมือนแขนขา(๑๖) หลีจิ้งกับบรรดาแขนขาของเขากระทำกิจกรรมสำคัญในการขยายพันธุ์สืบทอดลูกหลานนั่น การจะเพิ่มเสื้อผ้า เข้าไปย่อมเป็นส่วนเกินอย่างมาก การได้กอดสตรีในอ้อมแขนถือว่าเป็นเรื่องสูงรสนิยมโดยแท้ แต่หากข้างๆ มีชายอื่นมายืนตาลุกวาว จ้องสาวงามในอ้อมแขนของท่าน มันก็ออกจะสูงรสนิยมมากเกินไปสักหน่อย แม้ว่าข้าจะไม่ใช่ผู้ชาย จึงไม่มีทางมุ่งหวังสาวงามในอ้อมแขนของเขาอย่างเด็ดขาดก็ตาม แต่เขากลับไม่ได้รู้เรื่องนี้ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงจำเป็นต้องป้องกันเอาไว้ก่อนอยู่เอง การเป็นผู้ชายไม่ง่ายดาย การเป็นผู้ชายที่มีบรรดาเมียๆ อยู่มากหลายยิ่งไม่ง่ายดาย เมื่อคิดถึงตรงนี้ ข้าก็ เข้าอกเข้าใจและเห็นใจเขาเป็นอย่างยิ่ง เยียนจือมองหน้าข้าตาปรอยอย่างคิดจะซักถามเอาความกระจ่าง ข้าใคร่ครวญอยู่ในใจไปหนึ่งตลบ เห็นว่า การพูดให้นางฟังออกจะไม่ค่อยดีนัก หลังจากกระอักกระอ่วนอยู่พักใหญ่ ข้าก็หาข้ออ้างส่งเดชมากลบเกลื่อน ผ่านเรื่องนี้ไป <>::<>::<> อีกไม่กี่วันก็จะเป็นหนึ่งค่ำเดือนยี่ วังต้าจื่อหมิงกงประดับประดาฟู่ฟ่างดงาม อาหารการกินของข้าเองก็พัฒนาดีขึ้นไม่ใช่น้อย นับตั้งแต่ได้รับจดหมายฉบับนั้นของข้า เนื่องจากค่อยวางใจลง ลิ่งอวี่จึงนับว่าฝืนใจอยู่อย่างสงบได้บ้าง เรื่องส่งลิ่งอวี่ออกจากวังเป็นความลับสุดยอด ข้าไม่กล้าเอ่ยถึงในจดหมาย ด้วยเหตุนี้เมื่อวันแต่งงาน ใกล้เข้ามาทุกวัน ลิ่งอวี่จึงอดที่จะเริ่มอกสั่นขวัญแขวนอีกครั้งไม่ได้ แค่ในช่วงเช้าสองชั่วยามกว่า ลิ่งอวี่ก็กัดลิ้นไปหนึ่งหน กินยาพิษไปหนึ่งหน แถมยังผูกคอตายไปหนึ่งหน นับว่าทรมานตัวเองได้เก่งฉกาจดีแท้ ข้าเดินวนกลับไปกลับมาอยู่ในห้องข้างไปสิบรอบ ใคร่ครวญดูแล้วเห็นว่าควรต้องไปที่ตำหนักบรรทมของ หลีจิ้งสักหนจะดีกว่า ไปปรึกษากับเขาดูว่าพอจะสามารถดำเนินแผนการล่วงหน้าหนึ่งวันได้หรือไม่ เมื่อไปถึงหน้าตำหนักบรรทมของหลีจิ้ง ข้ากลับถูกนางกำนัลสองนางขวางเอาไว้และบอกว่าองค์ชายรอง พาฟูเหรินสองนางออกไปล่าสัตว์ข้างนอก ไม่ได้อยู่วัง ข้าลองคิดทบทวนดู แล้วได้แต่ฝากข้อความเอาไว้กับนางกำนัลว่า รอจนองค์ชายรองกลับมาที่วังแล้ว รบกวนนางสองคนช่วยรายงานให้ด้วยสักคำว่า ซืออินเสินจวินไปได้การละเล่นที่น่าสนุกอย่างหนึ่งมา ต้องการจะแสดงให้เขาดู ข้านั่งหง่าวแทะเม็ดแตงอยู่ในห้องอยู่เป็นครึ่งวัน หลีจิ้งก็ยังไม่กลับมา ซือฝุ(๑๗)ของข้าม่อเยวียนกลับมาถึงแทน ใต้ซอกแขนของม่อเยวียนหนีบม้วนผ้าห่มม้วนหนึ่ง ในม้วนผ้าห่มมีเงาร่างคนคนหนึ่งถูกห่อเอาไว้อยู่ ท่าทางนั้น น่าจะเป็นศิษย์พี่เก้าลิ่งอวี่ผู้ฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จนั่นเอง เปลือกแตงเปลือกหนึ่งลงไปติดอยู่ในลำคอข้าทันควัน ข้าหายใจไม่ออกหน้าดำหน้าแดง ม่อเยวียนขมวดคิ้ว พิจารณาดูข้าไปหนึ่งรอบ ก่อนจะเข้ามาช่วยตบอกให้ ข้าไอเอาเปลือกแตงออกมา เมื่อนึกถึงว่าในที่สุดวันนี้ก็จะสามารถหนีรอดพ้นเป็นอิสระออกไปได้แล้ว และไม่ต้องคอยอกสั่นขวัญแขวนเป็นห่วงลิ่งอวี่อีกต่อไป ก็ยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่ง ม่อเยวียนวางลิ่งอวี่ลง จับข้ากอด เอามือรวบตรงเอวข้าแน่นๆ อึดใจใหญ่ให้หลังจึงค่อยปล่อย แล้วพูดเสียง ราบเรียบว่า “ไม่เลวนี่ ลิ่งอวี่ผอมไปโข สิบเจ็ดน้อยเจ้ากลับอ้วนขึ้นโข นับดูแล้วก็ไม่แน่ว่าพวกเราจะเป็นฝ่ายขาดทุน” ข้าหัวเราะเก้อๆ อย่างกระดากกระเดื่อง กอบเม็ดแตงส่งไปให้ตรงหน้าท่าน “ซือฝุ ทานเม็ดแตงขอรับ” <>::<>::<> คืนนั้นการหนีออกไปของพวกเราไม่ได้ราบรื่นเลย ฉิงชางจับตัวข้ากับลิ่งอวี่ แม้ว่าตัวเขาจะรักลิ่งอวี่จนหมดใจก็ตาม แต่เมื่อลิ่งอวี่ไม่ยอมเออออด้วย ก็มา บังคับกัน ม่อเวียนเห็นแก่มิตรภาพระหว่างเผ่าเทพกับเผ่าปิศาจ จึงไม่ได้ยกทัพมาประจัญแต่อย่างใด เพียงแค่ลอบ เร้นกายเข้ามาในวังต้าจื่อหมิงกงแล้วค่อยลักพาตัวข้ากับลิ่งอวี่กลับไปเงียบๆ เท่านั้น ซึ่งก็นับว่าเห็นแก่หน้า ฉิงชางมากแล้ว แต่ฉิงชางกลับไม่ตระหนักเอาเลย โดยกลับยกแม่ทัพทหารมาปิดสกัดอยู่ตรงหน้าประตูวัง จึงไม่อาจตำหนิ ที่ม่อเยวียนเหลืออด เปิดฉากฆ่าฟันครั้งใหญ่ ลิ่งอวี่หมดสติอยู่ตลอด จึงไม่ได้เห็นภาพเหตุการณ์ในตอนนั้น ข้ามองดูบรรดาศีรษะที่มีเลือดสดๆ กระเซ็นซ่าน ไปรอบทิศตรงหน้าแล้วตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก ม่อเยวียนไม่เคยพ่ายแพ้มาก่อน ในตอนที่หิ้วข้ากับลิ่งอวี่กระโดดออกจากกำแพงวังนั้น ข้าหันหน้ากลับไปมอง ก็ได้เห็นฉิงชางถือง้าวฟังฮั่วจี่(๑๘)ยืนอยู่ท่ามกลางบึงเลือดสีแดงคล้ำ เบิ่งตาแทบฉีกขาด ข้าไม่ได้เห็นหลีจิ้งเลยตลอดเวลานี้ ม่อเยวียนหิ้วข้ากับลิ่งอวี่แล่นจากวังต้าจื่อหมิงกงกลับไปยังคุนหลุนซวี(๑๙)โดยไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดทาง ส่วนลิ่งอวี่ยังคงสลบอยู่ จึงยิ่งไม่ได้พูดอะไรเข้าไปใหญ่ นั่นจะเป็นคืนที่ข้าไม่อาจลืมเลือนได้ไปจนชั่วชีวิต แต่ก็ไม่อยากที่จะคิดถึงอีกครั้งไปตลอดกาลเช่นกัน _______________________ ๑๖.  ความจริงภาษิตนี้ที่ถูกต้องคือ “พี่น้องเหมือนแขนขา ภรรยาเหมือนเสื้อผ้า” ๑๗.  ซือฝุ (师父 : shi fu) เป็นคำเรียกอาจารย์ผู้ถ่ายทอดวิชาความรู้เฉพาะทางให้ เช่น วิชาช่าง วิชา การต่อสู้ เป็นต้น ซึ่งอาจารย์แบบนี้จะมีความผูกพันกว่าอาจารย์สอนหนังสือในห้องเรียนทั่วๆ ไปมาก และ ตามธรรมเนียมโบราณของจีน “ซือฝุ” มีศักดิ์ศรีเสมอด้วยบิดามารดา ๑๘.  ง้าวฟังฮั่วจี่ (方画戟 : fang hua ji) ฟังฮั่ว (方画) แปลว่า วาดสี่เหลี่ยม; จี่ (戟) แปลว่า ง้าว ๑๙.  คุนหลุนซวี (昆仑虚 : Kunlun xu) คุนหลุน (昆仑) คือเทือกเขาคุนหลุน เป็นเทือกเขาสำคัญที่มี ตำนานเล่าขานยาวนานมาแต่โบราณของจีน; ซวี (虚) แปลว่า ตลาดนัด จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 06:47:31

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากกลับมาถึงคุนหลุนซวี ม่อเยวียนก็ฝากลิ่งอวี่ให้ศิษย์พี่สี่ดูแล แล้วรีบร้อนพาข้าไปที่ห้องยาของท่าน ใช้มือฟันฉับเดียวทุบข้าสลบไป จากนั้นจับขังเอาไว้ในเตาหลอมยาของท่าน ตอนแรกที่ฟื้นคืนสติมา ข้ายังนึกว่านี่อาจจะเป็นการลงโทษของม่อเยวียน เป็นการตักเตือนที่ข้าไม่ได้ช่วย ดูแลลิ่งอวี่ให้ดีๆ  ทำให้ลิ่งอวี่เป็นทุกข์อยู่ตั้งกว่าครึ่งเดือนจนผอมไปโข แต่ข้ากลับพลันได้ยินเสียงสายฟ้าดังครืนครั่น ในตอนนั้นข้าถึงค่อยเพิ่งจะรู้ตัวว่า เกรงว่านี้จะเป็นด่านสวรรค์ของข้า ที่ม่อเยวียนจัดให้ข้าอยู่ในนี้ น่าจะเพราะ จะให้ข้าเลี่ยงจากด่านนี้ แม้ว่าข้าจะเกิดมาในครรภ์เซียน แต่หากต้องการจะมีอนาคตสักหน่อย หนทางนั้นตัวเองก็ต้องไปบุกบั่น ฝ่าฟันเอาเอง จากเทพเซียนธรรมดาเลื่อนขั้นขึ้นไปเป็นซ่างเซียน และจากซ่างเซียนเลื่อนขึ้นไปเป็นซ่างเสิน ต้องใช้เวลา อย่างน้อยเจ็ดหมื่นปี อย่างมากหนึ่งแสนสี่หมื่นปี ต้องผ่านด่านสวรรค์ทั้งสิ้นสองครั้ง หากผ่านพ้นไปได้ ก็จะมีอายุขัยยืนยาวเสมอด้วยผืนฟ้า หากผ่านไปไม่ได้ ชีวิตก็จะสิ้นสุดลงแต่เพียงเท่านี้ ในตอนนั้น ข้าฝากตัวเป็นศิษย์ติดตามม่อเยวียนมาได้สองหมื่นปีเต็มๆ แล้ว กล่าวตามหลักเหตุผล การ ทำนายว่าด่านสวรรค์ของตัวเองจะลงมาเยือนที่ไหนเวลาใดและในรูปแบบใด แล้วค่อยตระเตรียมวิธีการ ผ่านด่านล่วงหน้านั้น ควรจะสามารถทำได้สบายมาก แต่เนื่องจากข้าเกลียดวิชาทำนายมาแต่ไหนแต่ไร โดยรู้สึกว่าของพวกนี้น่าเบื่อที่สุด ทุกครั้งที่ม่อเยวียน สอนเรื่องนี้ ข้าเป็นต้องสัปหงกอย่างกระตือรือร้น ผลคือเรียนมาเป็นนานสองนาน ก็ยังแค่สามารถนับ คำนวณดวงชะตาของมนุษย์ธรรมดาได้นิดหน่อยเท่านั้น ถึงอย่างนั้นคำนวณสิบครั้ง ก็ยังไม่ถูกเสีย 5-6 ครั้ง อีกต่างหาก ข้าทราบดีอย่างยิ่งว่าตัวเองนั้นธรรมะเบาบางวาสนาตื้นเขิน คิดจะอาศัยระดับการบำเพ็ญเพียรเช่นนี้ไปผ่าน ด่านสวรรค์ระดับนั้นนั้น ก็เหมือนกับการผ่าท้องไก่แล้วเจอไข่เค็ม นั่นคือไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด โชคดีที่เจ็ดหมื่นปีมานี้ข้าใช้ชีวิตแบบไม่เป็นโล้เป็นพายผ่านมาอย่างสุขสำราญบานใจมาก ต่อให้วิญญาณ แตกซ่านไปในตอนนี้ ก็ไม่ได้เสียอกเสียใจอะไรมากมาย ด้วยเหตุนี้ข้าจึงมองด่านสวรรค์ครั้งนี้อย่างค่อนข้าง จะเฉยชา แค่พอจะรู้อยู่คร่าวๆ ว่าน่าจะเป็นในปีหน้าเท่านั้น ส่วนรายละเอียดอื่นๆ ข้าไม่ชัดเจนเอาเลย ข้าขดตัวอยู่ในเตาหลอมยา นั่งเหม่ออยู่พักใหญ่ จึงค่อยนึกขึ้นได้กะทันหันว่า ตัวข้ามาหลบเลี่ยงเสียแบบนี้แล้ว ด่านสวรรค์ไปหาใครมารับแทนข้ากันเล่า? พึงทราบว่าการที่ด่านสวรรค์ได้ชื่อว่าเป็น “ด่านสวรรค์” มันย่อมจะไม่อาจเทียบกับด่านมารผจญอื่นๆ ได้ ทันทีที่มันลงมาเยือน ก็จำเป็นต้องเยือนลงสู่ตัวของใครสักคน จึงจะนับว่าจบเรื่องได้ เสียงสายฟ้าดังครืนครั่นฟาดใส่สมองของข้าจนขาวโพลน ข้าใช้คาถาปลดคลายออกมาอย่างสุดตัวหมายจะ มุดออกไปจากเตาหลอมยา แต่ก็ทำไม่สำเร็จจนแล้วจนรอด นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ารู้ตัวว่า ชีวิตฝากตัวร่ำเรียนวิชาในสองหมื่นปีที่ผ่านมานี้ของข้า ข้าช่างมีชีวิตอยู่อย่าง บัดซบเหลือเกิน วันรุ่งขึ้น ศิษย์พี่ใหญ่มาเปิดฝาเตาหลอมยา และพูดกับข้าอย่างจริงจังว่า “สิบเจ็ด เมื่อวานนี้ซือฝุยืนรับอสนีสวรรค์สามสายจังๆ แทนเจ้าอยู่ที่ข้างเตาหลอมยานี้ ต่อไปเจ้ายังคงตั้งใจ ศึกษาเรียนรู้วิชาเอาไว้บ้างเถอะ หากครั้งหน้าตอนเลื่อนขั้นเป็นซ่างเสิน กลับยังต้องให้ซือฝุช่วยผ่านด่านสวรรค์ แทนเจ้าอีกละก็ คงจะไม่ดีแน่” ม่อเยวียนรับด่านสวรรค์แทนข้า และเข้าปิดด่านกักตัวรักษาอาการบาดเจ็บไปแล้วตั้งแต่ก่อนที่ข้าจะปีน ออกมาจากเตาหลอมยา ข้าคุกเข่าที่หน้าถ้ำของท่านเป็นเวลาสามวัน น้ำมูกน้ำตาไหลนองหน้า พูดพร่ำไม่ได้หยุดว่า “ซือฝุ ท่านบาดเจ็บสาหัสมากใช่หรือไม่? อาการบาดเจ็บนี้ของท่านยังสามารถรักษาให้หายดีได้หรือเปล่า? ศิษย์มันบัดซบแท้ๆ  เอาแต่ทำให้ท่านต้องเดือดร้อนอยู่ทุกวัน ท่านอย่าได้บาดเจ็บเรื้อรังเด็ดขาดนะขอรับ หากท่านเกิดเป็นอะไรไปขึ้นมา ศิษย์ได้แต่เอาตัวเองไปตุ๋นเป็นน้ำแกงให้ท่านกินบำรุงเท่านั้น” ชั่วชีวิตนี้มีครั้งนั้นแค่ครั้งเดียวที่ข้าร้องไห้อย่างเสียกิริยาและเสียใจมากขนาดนั้น <>::<>::<>::<>::<>::<> จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 06:48:09

ความคิดเห็นที่ 5   สงสัยเพราะด่านสวรรค์แรกไม่ยอมรับเอง ด่านสองเลยสาหัสขนาดนี้ แต่นางเอก็ฮาอยู่ดี คิดไปได้ สหายเหมือนเสื้อผ้า ภรรยาเหมือนแขนขา ตอนอยู่กับแขนขา เสื้อผ้าเลยเป็นส่วนเกิน 5555 จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 07:33:34 A:125.25.106.227 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 6 สงสัยอยู่เหมือนกันค่ะ ว่าด่านสวรรค์ของนางเอกดูแล้วน่าจะโหดกว่าที่เทพเซียนคนอื่นๆ เจอมา พี่น้องเหมือนเสื้อผ้า ภรรยาเหมือนแขนขา ต่างหาก :P แต่ฮาตรงความฝันของนางเอก ที่ลิ่งอวี่บอกว่ากำลังจะคลอดน้องชายมาให้ครอกหนึ่งมากกว่า อย่างฮา... จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 08:50:22

ความคิดเห็นที่ 7 คนเขียนฮาจริงๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 21:13:51

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยเลยค่ะคุณ scottie ^^ จากคุณ : Linmou เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 09:21:23