ความคิดเห็นที่ 1 อ่านสนุกจังครับ :) มาปูเสื่อรอบทอื่นๆ ป.ล. ที่ว่า วารสารศาสตร์เกษตร นี่มีจริงๆ หรือมุกอ่ะครับ - -?? จากคุณ : badinblood เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 16:30:57

ความคิดเห็นที่ 2   ไม่มีครับผม ที่มหาวิทยาลัยเกษตรเป็นสาขาสื่อสารมวลมวลชนครับ : ) จากคุณ : แมวน้ำอัดกระป๋องในซอสโทบาสโก้ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 17:18:07

ความคิดเห็นที่ 3   เหงา (1) กรุงปราก เชกโกสโลวาเกียภายใต้การนำของสหภาพโซเวียดหลังสิ้นสุดสงครามโกลครั้งที่ 2 ในปีค.ศ 1946 บ้านเรือนในสภาพทรุดโทรม กลิ่นของไอปืนที่มีอยู่ทุกที่ เสียงการก่อสร้างจากการบูรณะเมือง รูปภาพของทหารโซเวียดเครื่องแบบดาวแดงถือไรเฟิลตรวจตราประจำการในท้องที่ สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่เห็นได้ประจำจนชินตาไปในเวลากลียุคเช่นนี้ แต่ต่างกันไปบนถนนสายหนึ่ง อพาร์ทเมนต์สุดโทรมในย่านสลัมของชาวต่างชาติที่พำนักอยู่ ณ ที่แห่งนี้ มักไม่ค่อยได้เห็นภาพของทหารโซเวียดอย่างจริงจังนัก แต่สิ่งที่เห็นคือชายอายุอานามราว 30ต้นๆกำลังอยู่ในห้องชั้น2ของเขา สภาพภายในไม่ค่อยดีนัก เฟอร์นิเจอร์ภายในห้องมีเพียงโต๊ะทำงาน เก้าอี้ วิทยุ ผ้าปูรองนั้น ผ้าห่มกับหมอน และเครื่องพิมพ์ดีด ชายกลางคนผู้ซึ่งมีผมสีน้ำตาลส้ม จมูกดั้งสูงและตาสีฟ้าบ่งบอกความเป็นชาวดัทช์ในสายเลือดของเขา น่าแปลกที่ชาวดัทช์ซึ่งควรจะอยู่ในฝ่ายของเสรีนิยม กลับมาอยู่ที่แห่งนี้ได้ และที่ยิ่งแปลกไปกว่า บนโต๊ะทำงานกลับมีกางเกนเหล็ก สัญลักษณ์ของอดีตนาซีเยอรมันวางไว้อยู่ คนธรรมดาคงจะไม่เก็บวัตถุของบุคคลที่เคยทรมาณตนมาแน่ แต่หากเป็นฝ่ายทำการทรมาณเสียเอง ก็ไม่น่าแปลกอะไร เกือบสองปีจากความพ่ายแพ้ในแนวรบตะวันออก นับเป็นวันที่เขาถอดเครื่องแบบทหารจากเคียฟ หมู่ของเขายอมจำนนต่อกองทัพแดงของสหภาพโซเวียด และถูกนำไปขังไว้ ณ ตอนเหนือของสหภาพโซเวียด แต่สิ่งสำคัญคือการหลบหนี เขาหลบหนีโดยกระโดดลงจากรถไฟขณะที่รถไฟวิ่งด้วยความเร็วสูง โดยที่ทหารโซเวียดลืมล็อกช่องด้านบนไว้ เขาสามารถเหยียบผองเพื่อนร่วมรบและกระโดดหลบหนีลงในแม่น้ำโวลก้าอันหนาวเย็น เขาและเพื่อนสามคนเดินทางรอนแรมและเปยีกปอนในสภาพหนาวเหน็บ ถึงแม้จะเป็นฤดูร้อน แต่สภาพอากาศยังคงฆ๋าเพื่อนเขาทีละคนอย่างช้าๆ การรอนแรมที่ต้องสู้กับทั้งสภาพอากาศ และทหารโซเวียดที่รุกคืบเข้ามาอยู่เนืองๆทำให้เวลากว่า1ปีที่หมดไปกับการเอาชีวิตรอด มาจบที่อพาร์ตเมนต์ในกรุงเก่าอย่างปราก ณ วันนี้ เขามองดูรอบๆห้องซึ่งเป็นห้องร้าง และคาดว่าไม่มีคนอยู่เนื่องจากตอนเข้ามาครั้งแรก ก็พบเจ้าของห้องนอนตายคาพื้นห้องเสียแล้ว ตู้เก็บของของคนก่อนทำให้รู้ว่า ชายคนนี้เป็นนักเขียนนิยายรักน้ำเน่า ไม่รู้ว่าตายจากแรงระเบิด โรคภัย ไม่มีตัง หรือสำลักความเน่าตาย เขาไม่สน สิ่งที่เขาทำก็คือลากชายคนนี้ออก และเริ่มเขียนบทความ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาถนัดจนได้รับการทาบทามให้มาเขียนโพรพากานดาในกองทัพเยอรมันนาซี ข้างๆห้องของเขาดูเหมือนเป็นทหาร แม้ไม่ใช่ชาวเชกหรือโซเวียด แต่ก็ดูจากเครื่องแบบบอกหน่วยก็รู้ว่าเด็กหนุ่มข้างห้องนั้นอยู่หน่วยข่าวกรองภายในเชก เขาเคยคุยกับเด็กหนุ่มคนนี้เพียงสองถึงสามครั้ง ทุกสัปดาห์เด็กหนุ่มคนนี้จะมาเคาะห้อง เขามีหน้าที่สอดบทความออกทางด้านล่างประตู และเย็นวันนั้นจะมีขนมปัง นม ปลา เนื้อ และเหล้าว็อดก้าสำหรับ1สัปดาห์กลับมาให้เขา มกราคม 1946 ห้องมืดๆ ณ กรุงปราก เขานั่งจ้องมองฝั่งตรงข้ามถนนในนิคมพลางจิบเหล้าว็อดก้าไปพลาง เขาไม่ชอบกลิ่นเหล้าชนิดนี้เท่าไหร่ จริงๆเขาอยากได้เหล้ารัม หรือเบียร์เสียมากกว่า จากการถามไถ่กับเด็กหนุ่มห้องข้างๆ สิ่งที่ได้รับการตอบกลับมาคือชาวโซเวียดไม่รู้ว่าเบียร์คืออะไร วิทยุเก่าๆแผดเสียงของข่าวการเข่นฆ่าและทำร้ายชาวเยอรมันเลือดบริสุทธิ์ การตามล่าและเข่าฆ่าทหารนาซีที่หลบหนี แน่นอนถ้าเด็กหนุ่มห้องข้างๆรู้เรื่องเข้า เขาคงได้ออกวิทยุร่วมกับคนเหล่านั้นเป็นแน่ เขาไม่ได้คุยกับใครมาห้าวันแล้ว คนที่เขาคุยด้วยล่าสุดคือเด็กหนุ่มผู้นำบทความของเขาไปส่งเมื่อหลายวันก่อน อาจเพราะชินกับควมเดียวดาย เขาเริ่มทำงานอีกครั้ง งานที่เสียดแทงจิตใจ การเขียนบทความสรรเสริญสหภาพโซเวียด งานเขียนของเขาได้รับการตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ ไม่นานนัก กองทัพแดงทำการปฎิวัติยึดเชกโกสโลวาเกียไว้ได้ข่าวคราวจากวิทยุเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเพลงปลุกใจของกองทัพแดง อดีตศัตรู และโษณาชวนเชื่อหลังอาหารสามเวลา ทุกอย่างคงจะจบลงด้วยดี เขาอาจตายในห้องพักโดยการแขวนคอตาย กระโดดออกนอกหน้าต่าง หรือกรีดข้อมือด้วยมีดพกที่ได้มาตอนยังเป็นทหาร หากเขาไม่ได้มาเจอกับสิ่งที่เขากำลังจ้องดูอยู่ ฝั่งตรงข้ามห้องของเขาเป็นหญิงสาวใบหน้างดงามนางหนึ่ง ดูจากลักษณะภายนอกเธอเป็นชาวดัทช์เฉกเช่นเขา เธอเพิ่งย้ายเข้ามาได้เมื่ออาทิตย์ก่อน ดูจากการแต่งกายคาดว่าเธอเป็นตำรวจหรืออะไรสักอย่าง แต่เขาไม่สน สิ่งที่เขาสนใจคือสิ่งที่เธอทำ ทุกๆเช้าเธอจะตื่นขึ้นมา ขัดและเช็ดปืนจนเหมือนใหม่ ขัดรองเท้าหนังด้วยกีวี่และใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดอย่างทนุถนอม เครื่องแบบลงแป้งหลังจากการซักอย่างดีถูกสวมใส่ทุกๆเช้าพร้อมหมวกใบใหญ่ผิดกับหน้าตาจิ้มลิ้มสะอาดและไร้คราบหิมะจากวันวาน จะมีหญิงสาวสักกี่คนที่ทำแบบนี้ ไม่สิ.. จะมีตำรวจเมืองสักกี่คนในยามที่สโลวักถูกสหภาพโซเวียดควบคุมอย่างเป็นทางการ ในบ่ายวันหนึ่งในเดือนมีนาคม หิมะเริ่มละลาย กรุงปรากกลับมามีสีสันกับต้นไม้และดอกไม้ที่เริ่มผลิใบอีกครั้ง เขายังคงอยู่ในห้องนั่งพิมพ์งานของเขาต่อไป ค่าแรงของเขาได้เพิ่มขึ้น ว็อดก้าครึ่งขวดได้กลายเป็น1ขวดเต็มต่อสัปดาห์ นั่นหมายถึงความนิยมของทหารระดับผู้พันต่อบทความของเขาได้สูงขึ้น ในขณะที่จิบว็อดก้าอยู่นั้น ตำรวจสาวห้องฝั่งตรงข้ามถนน เธอกลับมาก่อนจะนั่งลงบนเตียงและร้องไห้ เธอโยนหมวกที่แสนทนุถนอมทิ้งไป ก่อนจะวางปืนสั้นไว้ที่เดิมพลางถอดเครื่องแบบออกเผยส่วนขาวน่าสัมผัสด้านหลัง ก่อนที่เธอจะใส่ชุดลำลองและนอนหลับไป นี่คือสิ่งที่น่าสงสัย ปกติเธอจะกลับมาตอนราวๆ5โมง-6โมงเย็นหากไม่ใช่วันอังคารหรือพฤหัสที่เธอเข้าเวรยามดึก เขารีบเปิดวิทยุ เสียงการโฆษณาชวนเชื่อดังขึ้นอีกครั้ง เขารอเรื่อยๆจนกระทั่งถึงเวลามื้อเย็น ซึ่งเป็นเพลงปลุกใจของสหภาพโซเวียดก่อนจะเริ่มข่าว สิ่งที่เขาพบคือการยุบกรมตำรวจเมือง ซึ่งนั่นหมายถึงการควบคุมพลเมืองโดยสมบูรณ์แบบของกองทัพแดง นั่นคือการเริ่มจุดประกายการต่อต้านรัสเซียบนดินแดนนี้หรือไม่? หรือนั่นคือสัญญานของการผนวกเพิ่มดินแดนของกองทัพแดงต่อเชกโกสโลวัก? เขานั่งครุ่นคิดอยู่นานในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ก่อนจะส่ายหัวพลางเริ่มเขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษ สิ่งที่จะทำให้เขาเป็นประวัติศาสตร์ บันทึกของเขา หลายวันต่อมาทุกอย่างเริ่มเข้าสู่สภาวะปกติ ในวิทยุล้วนมีแต่ชาวสโลวักและชาวเชกต่างสรรเสริญถึงการยุบตำรวจเมือง โดยอ้างว่าเป็นการใช้งบประมาณสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ สิ่งที่เขากลัวมิใช่การถูกทหารโซเวียดจัดการ แต่คือการกระทำของอดีตตำรวจสาวเธอยังคงขัดปืนเช่นเดิม แต่ทว่าจากการสังเกตการ เริ่มมีปืนในห้องเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งไรเฟิลและอื่นๆภายในห้องพักของเธอ นั่นแทบจะเป็นสัญญานเตือนถึงการจลาจลครั้งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น ทั้งๆที่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา หน้าที่ของเขาคือการเขียนบทความชวนเชื่อเสียมากกว่าการเป็นสายลับให้ทางรัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์ เขายังคงเขียนต่อไปโดยที่ยังแอบจ้องมองดูเธอไปด้วยและแน่นอน สิ่งที่เขาทำต่อคือการทำบันทึกลับ ย่างเข้าเดือน5 อะไรๆเริ่มเปลี่ยนไป ทหารในกรุงปรากเริ่มมีมากขึ้น จากปากของทหารหนุ่มห้องข้างๆพูดคุยกับเขาผ่านประตูบานใหญ่ มีการนำรถถังกรีฑาเข้าสู่เยอรมันตะวันออกปัญหาต่างๆเริ่มเกิด แต่นั่นยังคงไม่เกี่ยวกับเขา ตราบใดที่เขายังเขียนงานของเขาได้อยู่ นั่นก็ทำให้เขามีชีวิตอยู่ได้เช่นกัน จากคุณ : แมวน้ำอัดกระป๋องในซอสโทบาสโก้ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 17:35:22

ความคิดเห็นที่ 4   สนุกดีๆ รออ่านต่ออีก 2 ตอนนะ......คุณแมวน้ำฯ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 21:31:56

ความคิดเห็นที่ 5   คุณแมวน้ำฯ สองเรื่องนี่คนละอารมณ์เลยเนอะ ตามอ่านนะค่ะ จากคุณ : ปันฝัน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 21:50:49

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาอ่านครับ มานั่งปูเสื่อรอแล้วครับ อย่าให้นานเกินรอละครับ ขอบคุณครับคุณ แมวน้ำอัดกระป๋องในซอสโทบาสโก้ จากคุณ : Mr.Pratompong เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 22:41:53

ความคิดเห็นที่ 7   หนมจีนชอบเรื่อง เหงา ค่ะ เป็นเรื่องสั้นที่อารมณ์เข้มข้นมาก โดนใจเลย รออ่านเศร้ากับเซ็งนะคะ จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 13:02:33 A:202.142.216.87 X: TicketID:063710