ความคิดเห็นที่ 1 |
เธอใช้เวลาเตรียมเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มไม่ถึงห้านาที เวลาที่เหลือระหว่างรอเขาออกจากห้องน้ำ ก็ทำความสะอาดห้องไปพลางๆ
เมื่อคืนนี้ เธอได้นอนในห้องนี้ มันเป็นห้องที่เขาควรจะได้พักผ่อนอย่างสบายๆ หลังจากที่ขับรถฝ่าราตรีมาตั้งไกล
แต่เขาก็ยกมันให้เธอ แล้วตัวเองก็ไปนอนคุดคู้บนพื้นกระดานในห้องโถง
แต่หลังจากวันนี้ไปแล้ว เธอจะเป็นฝ่ายไปนอนแทนที่เขาตรงนั้น
เพื่อให้เจ้าของห้องได้กลับมาพักผ่อนอย่างสุขสบายในห้องของตัวเองดังเดิม
ธนาเล่าให้ฟังว่า
นายเจียน่ะ มันเป็นคนดีนา ปากอาจจะเสียไปบ้าง แต่เรื่องน้ำใจต่อเพื่อนฝูงและคนร่วมโลก มันมีเยอะ น้องแพน่ะ โชคดีมากเลยที่ไปเจอมันในคราวเคราะห์ แล้วมันก็พาน้องแพมาเจอพี่ๆ ที่เป็นคนดีมากกว่ามันอีก มีปัญหาอะไรบอกพี่ได้เลย อ้อ แล้วถ้าคืนนี้ นายเจียมันไล่ให้ออกมานอนข้างนอกละก็ บอกพี่ เดี๋ยวพี่สละห้องให้เอง เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ คนดีอย่างพี่ไม่สะทกสะท้านอยู่แล้ว
ปากเล็กพรายยิ้มขบขันแกมตื้นตัน เมื่อระลึกถึงประโยคท่อนท้ายของธนา
เขาเป็นหนุ่มอารมณ์ดี กรอบหน้าเข้มระบายรอยยิ้มตลอดเวลา แววตาอาจดูกรุ้มกริ่มเจ้าชู้ไปบ้าง
แต่เธอก็มั่นใจว่า ตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงเจ้าเสน่ห์ที่ผู้ชายจะหว่านไมตรีฝากรักได้
อย่างมาก เขาก็คงจะนึกเอ็นดูเธอ ทำนองว่า เป็นแค่แม่บ้านหน้าซื่อธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง
ในบรรดาเพื่อนทั้งหมดของจารวี เธอมองว่าเนื่องหัตถ์นี่ล่ะ ที่มีบุคลิกคล้ายคลึงกับชายหนุ่มที่สุด
เขาดื่มกาแฟด้วยมาดสุขุมและขรึม มุมปากมักผุดรอยยิ้มบาง เพื่อนพูดอะไรก็ไม่ขัด
และบางครั้ง ดวงตาเรียวใหญ่คู่นั้น ก็มักจะทอดไปไกล เหมือนกำลังครุ่นคิด
บางที เขาอาจกำลังคิดถึงสาวในดวงใจ การมาทำงานต่างจังหวัดคราวละนานๆ
สำหรับคนที่มีคนรัก มันก็เป็นเรื่องที่น่าทรมานใจไม่น้อยไม่ใช่หรือ
ระเบียงหน้าห้องนอนกว้างขวางและน่านั่งพักทอดอารมณ์ที่สุด แดดอ่อนระบายพื้นไม้จนเห็นความเงางามและมันปลาบ
เธอเดินไปเกาะราวเล็ก มองลงไปข้างล่าง เห็นหนุ่มๆ ยืนคุยกันข้างรถกระบะ
มีรถตู้สีขาวกับรถยนต์สีน้ำเงินของชายหนุ่มจอดใกล้กัน
ธนาเงยหน้าขึ้นมาเห็นเธอเข้า ก็โบกมือหยอยๆ ยื่นถ้วยกาแฟมาทำทีเชิญชวน
กนกเห็นอย่างนั้น ก็รีบพาตัวมาแทรก แล้วทำท่าทางเลียนแบบบ้าง
เธอส่งยิ้มไปให้ แต่สายตากลับปรายไปยังเนื่องหัตถ์ที่ยืนกอดอกพิงข้างกระบะ
อากัปกิริยาคล้ายกำลังครุ่นคิดบางอย่างอีกแล้ว หรือว่าจะเป็นหนุ่มช่างฝันเสียก็ไม่รู้
ว่างมากหรือไง ทำไมไม่ไปกันก่อน จะรอเทวดาอยู่ทำไม
แพขิมสะดุ้งโหยง ยิ้มหวานๆ บนปากเล็กก็กระตุกกึก แล้วหายวับไปเลย เมื่อเสียงของจารวีดังขึ้น
เขาเอ็ดตะโรเพื่อนเสียงขุ่นเชียว ทุกคนเงยหน้าขึ้นมา ธนากับกนกชี้หน้าขึงขัง แล้วเดินกลับเข้าข้างใน
เนื่องหัตถ์ก็แค่หัวเราะเบาๆ ทับทิมกับแปรถนอมแค่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย
แล้วก้มกลับลงสนใจงานในแผ่นกระดาษใหญ่ๆ ที่กางเต็มพื้นกระบะต่อไป
เธอก็มานี่
แพขิมรีบเดินตามเจ้าของเสียงเข้มเฉียบเข้าข้างใน
เขาเท้าสะเอวหน้ากระจก ทั้งตัวห่อผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ผืนเดียว
เธอก็เลยมีโอกาสได้ยลผิวเข้มแบบละเอียดลออ
แผงอกใหญ่ที่ตึงด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัด ยังมีกล้ามแขนที่โป่งแน่นเหมือนก้ามปูเชียว
เล่ามาให้หมด ตอนฉันหลับ เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอพูดว่าจะอยู่ที่นี่ รับใช้พวกเราให้ดีที่สุด
อ้าว ก็พี่เนื่องบอกหนูว่า พี่เจียช่วยโทรคุยกับหัวหน้ากอง ให้ยอมรับหนูเป็นแม่บ้าน ในระหว่างที่พี่ๆ ทำงานอยู่ที่นี่สามเดือน
เนื่องมันบอกอย่างนั้นหรือ
จารวีแต่งตัวไปพลาง ถามไปพลาง
ค่ะ หนูดีใจแทบตาย นี่ถ้าพี่ไม่ใช่ผู้ชายนะ หนูจะกอดพี่ให้แน่นเลย หนูไม่รู้ว่าจะขอบคุณพี่ยังไง พี่จ๋า พี่ใจดีที่สุดในโลกเลย หนูน่ะ รักพี่ที่สุดเลยนะ
อ้อ ปากหวานนี่ มิน่าล่ะ ไอ้เสี่ยอ้วนนั่น มันถึงได้หลงคารม อยากได้ไว้เป็นนางบำเรอ จนต้องหลอกไปปล้ำเข้าให้ ระวังฉันจะทำอย่างนั้นบ้าง
ถ้าพี่ทำ พี่ก็คงทำตั้งนานแล้ว ไม่มายืนขู่หนูอยู่แบบนี้หรอก
จารวีหรี่ตาเล็กน้อย ใจเต้นแปลกๆ อีกแล้ว เมื่อสาวแม่บ้านปรี่มาช่วยแต่งตัว
สอดชายเสื้อเชิ้ตลงกางเกงยีน จับเอวหนาพาร่างสูงเอี้ยวซ้ายเอี้ยวขวา ทำทีสำรวจขึ้นๆ ลงๆ แล้วชมเปาะว่า
หล่อแล้ว สาวเห็นสาวหลงละค่ะ
จริงมันก็ดี
คนหนุ่มก็รีบต่อปากต่อคำ หมุนกายสูงกลับไปหากระจก หยิบหวีมาหวีผมสองสามที
ตาคมดุก็ไม่ได้สนใจว่า ผมจะเรียบแปล้แค่ไหน แต่ไพล่ไปมองการเคลื่อนไหวของสาวตัวเล็ก
ที่เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่เขาสลัดทิ้งไว้ปลายเตียงไปลงตะกร้า เสร็จสรรพก็หันมาบอกว่า
หนูออกไปชงกาแฟให้นะคะ หนูทำโจ๊กไว้ด้วย พี่ๆ เขาก็กินกันหมด พี่เจียกินด้วยนะคะ เดี๋ยวหนูจะยกไปวางไว้บนโต๊ะหน้าระเบียง ตรงนั้นลมพัดผ่าน อากาศดีมากเลย
แล้วเจ้าตัวก็ผลุบหายออกไป ทิ้งเจ้าของห้องไว้กับความคิดวุ่นวายตามลำพัง
จารวีถอยหลังมานั่งบนเตียง สีหน้าเริ่มฉายความว้าวุ่น
เขาไม่ต้องถามละเอียดนัก ก็ทราบว่า เป็นการกระทำข้ามหน้าข้ามตาของเนื่องหัตถ์
ระหว่างที่เขาหลับ เจ้าหมอนั่น คงซักไซ้รายละเอียดจากแม่ตัวดีจนหมด
แล้วตัดสินใจโอบอุ้มโดยไม่หารือเขาก่อน
ทำไปทำไม ก็เลยกลายเป็น เจ้าบุญนายคุณ ของเธอไปแล้ว
คนอื่นอาจจะเห่อว่ามีแม่บ้านสาวหน้าซื่อตาใสมาร่วมชายคา แต่สำหรับจารวี เขากลับเฉยๆ
ตอนออกมาหน้าระเบียง เห็นว่าบนโต๊ะเล็ก มีทั้งโจ๊กหอมกรุ่น ทั้งกาแฟ และขนมปังปิ้งอีกสองสามแผ่น
เขาปฏิเสธโจ๊กถ้วยใหญ่ ที่หน้าตาก็ดูว่าน่ากินดี ไม่สนใจขนมปังปิ้ง
และเลือกที่จะดื่มกาแฟเพียงถ้วยเดียว แถมยังบ่นให้คนชงหน้ามุ่ยลงอีกว่า
หวานไป คราวหน้า ถ้าหวานอย่างนี้ เทรดต้นไม้ไปเลย
จากนั้น ก็พาร่างสูงก้าวกระฉับกระเฉงลงไปสมทบกับเพื่อน
ธนากับกนกรีบโบกมือ เป็นทำนองว่า เจอกันตอนเย็น แพขิมก็รีบยิ้มรับอย่างมีไมตรี
เธอพยายามจะสบตากับจารวีอีกสักแวบ แต่เขาก็วุ่นวายกับการกดโทรศัพท์มือถือ
เหมือนว่าต้องการคุยธุระกับใครสักคน ณ ปลายทาง
แปรถนอมกับทับทิมนั่งกระบะหลัง เขาสองคนก็โบกมือให้แม่บ้านสาวเหมือนกัน
เนื่องหัตถ์เป็นสารถีมาดขรึม เขาปรายตามามองเธอ ที่ลงมายืนส่งตรงเชิงบันได
ก็คงจะเป็นเขานั่นล่ะ ที่สบตากับเธอได้นานที่สุด จนกระทั่งรถกระบะหายลับไปจากรั้วบ้าน
แพขิมถอนใจยาว ขณะทรุดร่างเล็กลงนั่งอย่างอ่อนล้า น้ำตาร้อนรื้อขึ้นในเบ้าเล็ก
ยามระลึกได้ว่า บิดามารดาและน้องชาย คงจะอยู่กันอย่างลำบาก เพราะขาดเธอคอยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง
หรือแม้แต่ตัวเธอเองก็เถอะ เวลานี้ ซัดเซมาไกลถึงประจวบ
หันซ้ายก็คนแปลก หันขวาก็ที่แปลก ยังไม่รู้เลยว่าชีวิตในนาทีข้างหน้า จะออกหัวหรือก้อย
แต่ก็เอาเถอะ เธอไม่ใช่สาวผู้ดีตัวบางใจเปราะ แต่เป็นลูกคนยาก ที่เกิดมาพร้อมกับความอัตคัดขัดสน
ต้องขวนขวายและดิ้นรนอย่างเต็มกำลัง เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
ซึ่งมันก็ไม่ได้วิเศษ หรือพิสดารมากไปกว่า อาหาร เครื่องนุ่งห่ม และที่อยู่อาศัย
ดังนั้น ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับมรสุมร้ายแค่ไหน เธอก็จะไม่หนีหน้า
นอกจากยืนหยัดและต้านทานอย่างเข้มแข็ง ต้องคิดไว้เสมอว่า อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด
แพขิมใช้เวลาทั้งวัน ปัดกวาดบ้านพักทั้งหลัง ห้องพักของหนุ่มโสดหกคน
จนเวลาล่วงเข้าบ่ายแก่ๆ จึงค่อยลงไปในครัว อุ่นโจ๊กที่เหลือจากตอนเช้า กินประทังหิวไปก่อน
อาหารสดในตู้เย็นยังพอมี เนื่องหัตถ์บอกว่า ทีมสถาปนิกชุดเก่าที่เพิ่งเดินทางกลับไป ซื้อมาตุนไว้
แต่มันก็เป็นสวัสดิการของบริษัททั้งนั้น จะทำยังไงกับมันก็ได้ เธอเห็นว่ามันมีเหลือไม่มากนัก
จึงแบ่งบางส่วนมาทำโจ๊ก และอีกส่วนจะเหลือเก็บไว้ทำอาหารเย็นวันนี้
พออิ่มแล้ว ก็จัดการล้างถ้วยชามคว่ำเป็นที่เรียบร้อย แล้วค่อยจัดการซักเสื้อผ้าของหนุ่มๆ ทั้งหมด
ซึ่งก็โชคดีอีกว่า ไม่ต้องซักมือ เพราะมีเครื่องซักผ้าไว้ทุ่นแรงอยู่ตรงมุมในสุดของครัว
มันยังมีลานไม้กว้างๆ ยื่นล้ำออกไปในสวนซึ่งก็รกพอสมควร
แต่ไว้พรุ่งนี้เถอะ เธอจะค่อยๆ แผ้วถางให้มันดูเป็นระเบียบ น่านั่งหย่อนใจในยามเย็นหรือยามเช้า
วันนี้ก็แค่ซักผ้า แล้วก็นั่งมองความรกของมันไปพลางๆ ก่อน
ระหว่างตากผ้าอยู่หลังบ้าน แพขิมได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน
เธอจึงรีบวิ่งออกมาดู แล้วค่อยพบสาวน้อยร่างปราดเปรียวในชุดกางเกงขาสั้นสีขาวกับเสื้อยืดแขนกุดสีแดง
หล่อนมาปรากฏตัวพร้อมกับรถจักรยานยนต์ ซึ่งเดาว่าน่าจะเป็นรถคู่ชีพหรือคู่ใจ
พี่เป็นใคร มาทำอะไรที่บ้านพักพี่ๆ เขา ผู้หญิงเสียด้วย
หล่อนลงมาจากรถ แล้วเดินมาถามกระด้าง
เป็นแม่บ้านจ้ะ
แพขิมตอบ แล้วอดขำตัวเองในใจไม่ได้
แม่บ้านหรือ แต่ก่อนก็ไม่เคยมีนี่ ฉันต่างหาก ที่พ่อสั่งให้มาช่วยดูแลบ้านเป็นครั้งคราว ก็เห็นว่าชุดเก่าไป ชุดใหม่มาเมื่อคืนนี้ ฉันก็เลยว่าจะมาดูแลความเรียบร้อยตอนบ่ายๆ เสียหน่อย ซื้อหนังสือพิมพ์เข้ามาด้วย
แพขิมปรายตามองหนังสือพิมพ์ที่ม้วนกลมเหมือนโรตี แล้วรัดด้วยหนังยางเส้นใหญ่
หล่อนพูดไปพลาง เดินขึ้นบ้านไปด้วย ท่าทางก็บอกว่าคุ้นเคยที่ทางข้างบนเป็นอย่างดี
เพราะพอขึ้นไปถึง ก็จัดแจงเลี้ยวซ้ายไปห้องโถง โยนหนังสือพิมพ์แหมะลงบนโต๊ะ
เท้าสะเอวกวาดตาสำรวจความเรียบร้อยที่เธอทำไว้เสร็จแล้ว พลางพูดว่า
ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี บ้านก็ถูแล้วนี่ ถ้าอย่างนั้น ฉันก็กลับดีกว่า เสียเวลามาจริงๆ เอ้อ แล้วพี่ชื่ออะไร
แพขิมจ้ะ เรียกพี่แพก็ได้ เธอละจ๊ะ ชื่ออะไร
เกี่ยวก้อย ฉันเป็นลูกสาวหัวหน้าคนงานชุดที่เคราะห์ร้ายที่สุดนั่นแหละ รู้หรือเปล่าล่ะ โอ๊ย ร้อนจะตาย รู้แบบนี้ ไม่มาให้แดดเลียผิวหรอก ฉันไปละนะพี่แพ เอาไว้เย็นๆ หรือไม่ก็พรุ่งนี้เช้า ฉันจะแวะมาดูอีกที
แพขิมหลีกทางให้สาวน้อยปราดเปรียวกลับลงข้างล่าง
หล่อนมาถึงก็พูดเอาๆ กิริยาท่าทีก็ออกนักเลงไม่เบา เสียงก็ดังกระด้าง
สายตาที่ปรายสำรวจร่างเล็กของเธอ ก็เหมือนไม่ค่อยอยากเป็นมิตรด้วยนัก
แถมยังเบะปากคล้ายดูแคลนอีกเล็กน้อย
เธอก็ไม่คิดถือสา แถมยังส่งยิ้มไมตรีให้ด้วย ตอนหล่อนหันมามองแล้วตวัดตากลับเร็วเหมือนค้อน
ก่อนจะควงพาหนะคู่ชีพ หายลับไปหลังม่านฝุ่นยามบ่ายแก่
แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 53 16:44:22
| จากคุณ |
:
รัชนีกานต์  
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 เม.ย. 53 16:34:44
|
|
|
|
