ความคิดเห็นที่ 1 กลบทกบเต้นสลักเพชร เป็นกลอน ๙ คำ ที่บังคับให้ใช้ เสียงพยัญชนะ ซ้ำเสียงถึง ๓ชุดๆละ ๓ เสียง สลับกันตลอดวรรค และต้องซ้ำเสียงสระอีก ๒ ที่ตรงคำที่๓-๔ และ๖-๗ทุกวรรคเช่นกัน อีกข้อบังคับคือ เลื่อนคำรับสัมผัสจากคำที่๓ไปสัมผัสระหว่างวรรคตรงคำที่๖ .............................. กลบท "กบเต้นสามตอน" มีช่วงจังหวะเป็นกลอนหก แต่แพรวพราวในการเล่นเสียงพยัญชนะและสระ ถือว่า ใช้ศิลปะในการประพันธ์ชั้นสูงมาก จะเห็นว่าเป็นการเล่นเสียงพยัญชนะทั้งสามจังหวะ .............................. กลบทกบเต้นต่อยหอย ลักษณะพิเศษของกลบทกบเต้นต่อยหอยก็คือ คำที่ ๑,๒,๓ กับ ๔,๕,๖ในแต่ละวรรคจะสัมผัสอักษรกัน โดย คำที่ ๑ จะสัมผัสอักษรกับคำที่ ๔ คำที่ ๒ จะสัมผัสอักษรกับคำที่ ๕ คำที่ ๓ จะสัมผัสอักษรกับคำที่ ๖ และเลื่อนรับสัมผัสระหว่างวรรคไปรับคำที่ ๖ ....................................... กลบทกบเต้นกลางสระบัว เป็นกลบทกลอนเจ็ด ที่บังคับให้คำต้นวรรคกับคำท้ายวรรคต้องเป็นคำเดียวกัน และต้องนำอักษรเสียงคำที่๑-๒ ของทุกวรรคมาเขียนเป็นคำใหม่วางตรงคำที่๓-๔ โดยให้คำที่สองกับสามต้องสัมผัสเสียงสระด้วย และเสียงสระอักษรตัวที่๔ ยังต้องสัมผัสเสียงกับเสียงอักษรคำที่๖ด้วย เป็นเช่นนี้ทุกวรรค จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 16:30:08

ความคิดเห็นที่ 2 กลบทกบเต้นกลางสระบัว หมายฝัน มั่นใฝ่ ดังใจหมาย พรั่งปล่อย พลอยปราย หวังฝ่ายพรั่ง รั้งอยู่ รู้หยัด รอรัดรั้ง คลอใน ใคร่นั่ง ใฝ่ฝังคลอ ถักหวัง ทั้งวาน เทพสานถัก ห่อนัย ให้หนัก ข้างดักห่อ ออชวน อวลเชิญ สิ่งเพลินออ ดังใจ ได้จ่อ ร้องขอดัง สิทธิ์ฟุ้ง สูงฝัน เกินสรรค์สิทธิ์ นั่งเค้น เน้นคิด เกินติดนั่ง ฟังว้า ฟ้าไหว กลับไร้ฟัง ในเค้า เนาคลัง ที่หวังใน ขอเวทย์ เขตวอน ให้พรขอ ไหว้ท่าน วานทอ สิ่งรอไหว้ ไวดัง หวังดล คิดยลไว ตามจอง ต้องใจ คิดได้ตาม จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 16:32:42

ความคิดเห็นที่ 3 กลบท ลีลาประพันธ์ พะวักพะวน จนจิต สนิทสนม ระดับระดม พรมพับ กระฉับกระเฉง ระบบระบาย สายซุก กระตุกกระเตง บรรลุบรรเลง เพลงภักดิ์ ประจักษ์ประจาน สม่ำเสมอ เก้อกัก ประดักประเดิด ระบุระเบิด เปิดปลุก สนุกสนาน กระโตกกระตาก ฉากชี้ ตะลีตะลาน ประสบประสาน ขานคิด ตะบิดตะบอย ชะงักชะแง้ แฉฉ่ำ ระส่ำระสาย กระวนกระวาย ฉายฉุกละหุกละห้อย ละม้ายละเมอ เจอจิต ประดิษฐ์ประดอย ทแยงทยอย ซอยสิทธิ์ ประชิดประชัน คะยั้นคะยอ รอรัก สมัครสมาน ประเมินประมาณ ปานปัด สะบัดสะบั้น กระจุ๋งกระจิ๋ง พิงผลัด ประพัทธ์ประพันธ์ กระนี้กระนั้น ปันปลื้ม สะลืมสะลือ กลบทลีลาประพันธ์ เป็นกลบทที่บังคับให้ใช้เสียง “อะ” ตรง คำที่๑ ๓ ๗ ๙ และซ้ำเสียงพยัญชนะ๓ชุดๆละ๒คำ ตรงคำที่๒ ๔ กับ ๕ ๖ และ๘ ๑๐ ของทุกวรรค ซ้ำเสียงสระตรงคำที่ ๔ ๕ กับ ๖ ๘ และสัมผัสระหว่างวรรคตรงคำที่๕ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 16:36:29

ความคิดเห็นที่ 4 กลบทอักษรคำเป็น น้ำค้างร่วงชุ่มใบลามเรียงทั่ว บ้างล้อรัวเริงร่าบนดอกใส คืนเหมันต์เงาน้ำฉ่ำละไม ดอกใบย้ายส่ายไหวดังดนตรี ไยเพลงน้ำบรรเลงย้ำเหงาหา เค้าเหว่ว้าเมียงรอพ้อพร่ำถี่ ลมริ้วรายไล่ต้อนอ้อนหลายที พาเปล่าเปลี่ยวส่ายสีลี้เข้าคลอ น้ำค้างพรูดูวาวมองพราวพริ้ง ใจไยสิงหนาวสั่นหวังหาหอ คล้ายขื่นขมชวนชมรอยผ่าวทอ จำห่างเพลงน้ำล่อล้อไม้พรรณ เดินสู่ห้องเสียงน้ำยังดังสรวล ใจผันผวนตรวนตรมจมสั่นพรั่น ดาวเดียวดายปรายตาพารำพัน เผลอน้ำนั่นมาออคลอนัยน์นอง น้ำค้างหล่นใจหายคล้ายเขาห่าง คนที่ฝังเงารางท่ามหว่างช่อง ของหัวใจในซึ้งตรึงใฝ่ปอง เขาลืมมองฟ้านี้มีใครคอย ฤาน้ำค้างต่างฟ้าต่างความหมาย คนฝั่งนั้นจึงคล้ายไม่เศร้าสร้อย เมื่อดนตรีเพลงน้ำเปล่งเร่งรอย เหงาจึงโปรยฝอยฝังไม่ขังใจ กลบทอักษรคำเป็น เป็นกลบทที่ไม่มีคำลหุและคำตายทั้งหมด จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 16:50:34

ความคิดเห็นที่ 5 วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ น้ำค้างกระทบเสนาะระนาว เปาะ แปะกราวเสมือนดล พาจิตสงบขณะฉงน สติหยุดระคายคอย กลางดึกผะผ่าวกระแซะวะไหว อุระไกลระรื่นสอย เงาห่วงกระหน่ำ ณ ลุปะปรอย ฤหทัยสะอื้นออ คนคอยไฉน บ่ ลุเฉลียว สิ ปะเปลี่ยวประจักษ์รอ ใครหนอถวิลริเพาะกะกรอ เลาะเลาะร้อนกระจายกวน ไม้ดอกระรวยขษณะวน กระจะจนละม้ายชวน เผลอห่างสะอื้นกระบิปริครวญ ระอุอกมลายพลัน รวยรินผกาวสนะอิ่ม ปะเหลาะยิ้มกระพือสรรค์ น้ำค้างเกาะกลิ้งกษณะพัน รติมาเสนอเพลิน น้ำค้างเพาะเพลงสวนะมนต์ ชนะลนทะท้อเทิน สูงต่ำวะหวิววิจลเหิน สิรเริ่มสะพรั่งพร เศร้าหายผสานสมถะเวียน ประลุเปลี่ยนวิเวกหลอน จิตหลั่นสะกัดตมขจร ตนุเริงเขษมครอง ยามทุกข์ประชุมคณนะขม คติข่มระลึกตรอง จักพบขบวนระดะคะนอง ระบิสุขทยอยเยือน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 16:52:30

ความคิดเห็นที่ 6 โคลงผวน "นางสิงห์วางหมากรุก" ราวกรอนานกั้นหน่อ......รอหนาว ในจิตโรยกรำยาว.........กล่าวย้ำ คืนราวชิดริดฉาว..........คราวชื่น จินต์จ่อมในขอนช้ำ......คร่ำช้อนลมผา คราลมหวงล้วงห่ม.........ขมหา ในเหนื่อยจมรอนรา.......ล่าร้อน ใดพาคิดพิศคา.............ดาใคร่ ใจว่างดังกรำซ้อน..........กร่อนซ้ำดายผวน มวลผาคูผู้คร่า...............มาครวญ ในเปลี่ยวจิตปรอยรวน.....ป่วนร้อย คลอตรวนชิดติดชวน.......ครวญช่อ ดายลึกหนาวปอนสร้อย...ปล่อยซ้อนโหยเหงา เผาปอนกวดปวดก้อน.......พรเกลา ผะผ่าวกายรอนเซา..........เร่าซ้อน กรอเกาหนักกักเนา..........เกลาหน่อ หลงขื่นหนาวไขช้อน........ค่อนใช้เมาหมอง นองไหลขมล่มไข้............ในครอง หนาวรัดจินต์เลือนปอง.......ล่องเปื้อน พิษของตื่นขืนตรอง...........ผองติด ไหวหนาว ผลักหวั่นเกรงกุมเอื้อน........เกลื่อนอุ้มเดียวขุม หลุมคิดไชไข้ชิด...............ริดชุม คือเปลี่ยวเปลือยกรอรุม......กลุ่มล้อ รอนคุมเซ่นเข็ญสุม............รุมซ่อน เหมือนปล่อยหนาวลวงห้อ...หล่อห้วงแปลงสรวง จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 17:05:34

ความคิดเห็นที่ 7 กลบท ตรลบจักรวาล “แนวผวน” เดินช่วงรักชักลวงพ่วงรอยหัก ควงในภักดิ์หนักไพล่ไหวหว่างวุ่น หน่วงคาวพ่ายคล้ายผ่าวราวตวงตุน ร้าวเกี่ยวรุนกรุ่นเหลียวเปลี่ยวปร่ากลวง กลวงปร่าเปลี่ยวเหลียวกรุ่นรุนเกี่ยวร้าว ตุนตวงราวผ่าวคล้ายพ่ายคาวหน่วง วุ่นหว่างไหวไพล่หนักภักดิ์ในควง หักรอยพ่วงลวงชักรักช่วงเดิน รอนคล้องคอยคล้อยครองล่องหล่นเขลา มองเบนเศร้าเบ้าเซ่นเร้นขมเขิน คล่องสอดขมสมขอดออดใจเทิน กอดเหมือนเพลินเมินเพื่อนเกลื่อนด่าวดอง ดองด่าวเกลื่อนเพื่อนเมินเพลินเหมือนกอด เทินใจออดขอดสมขมสอดคล่อง เขินขมเร้นเซ่นเบ้าเศร้าเบนมอง เขลาหล่นล่องครองคล้อยคอยคล้องรอน   กลบทนี้ เป็นกลบท ที่คล้ายการแต่งกลบท ถอยหลังเข้าคลอง ต่างเพียงแค่ว่า ถอยหลังเข้าคลองจะถอยกลับจากวรรคแรกที่เขียน มาเป็นวรรคสองเลย สลับกันไปเช่นนี้จนจบ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 17:08:50

ความคิดเห็นที่ 8 กาพย์ฉบัง๑๖ อ้างว้างกลางดึกวังเวง...เหมือนโศกบรรเลง ทอคำเปล่งร้าวระทม ไออวลกวนผ่านสายลม...ฝากทุกข์ขื่นขม โอบหล้าระบายความนัย ฝูงชนต่างแตกแปลกไป...กระหายวุ่นไหว หวังแต่ห้ำหั่นสาดแทง เมตตากลับกลายผิดแผลง...ปรานีเคลือบแคลง มีแสร้งมายาห่วงใย สีต่างพรั่งเผยเย้ยไช...ก่อผ่าวสุมไฟ หมายเหยียดด่าทอมิรา อุราผูกติดเหว่ว้า...สร้อยเศร้าโถมมา ทั่วเมืองโรมรันเนืองเนา โลกาแช่หลอมรอนเร้า...ทยอยมอมเมา ป้อนขื่นสู่หล้าทุกวัน เมื่อไรจึงหมดโศกศัลย์...ได้ยลตะวัน พร้อมดูจันทราเริงลอย รอยหม่นในกาลพาถอย...เบิกหมองปล่อยปรอย ให้ร้าวสะท้อนเจ็บทรวง ดึกแล้วหัวใจยังหวง...กับเมืองตรมตวง ไอหมอกเมียงหลอกดาษดา ฤาหลับได้สนิทเต็มตา...ลืมสิ้นปัญหา สำนึกไม่ย้อนวุ่นวาย เมืองคละระทมกระจาย...รอยสุขมลาย ยากแท้ฝันหาวิมาน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 17:11:07

ความคิดเห็นที่ 9 กลบทโคลงผวน "นางพญาทาบขนานทาง" ทาสุขใสทั่วหล้า...........เร็วรัว พลอยหลั่งไหลจิตกลัว...พรั่งร้อย ตัวหมอกที่ตอกมัว.........ในจิต ปัดก่นปนกลัดสร้อย.......ขื่นใกล้คลายกลืน ยืนกับเงายั้งขื่น.............เยือนขัง ใครทุกข์หมดพลัง..........คลุกท้าย พรางเกิดกับเพริดกรัง......ดีกว่า หยุดเร่ายาวรุดย้าย.........แต่ล้อมตรอมแล แผลปวดยามพ่วงแส้........ตีทรวง ราวหน่วงทำลอบลวง........ล่วงน้าว ปวงแคลงรึแปลงควง........ไปรอด เรานั่นรันเนาร้าว..............ใช่พ้นชนพราย คลายเถิดกับเคลิ้มจ่าย......คิดเจิม กรอป่ายหวังเฉลิม............ก่ายป้อ เหิมตอมหว่างหอมเติม.......วางวัก ตกหนักตักนกฉ้อ..............เปล่าพ้นปนเผา เพลาผลหยุดพร้องกล่าว......ตีกลอง ใครแหวะเมินสนอง............แคระไหว้ นองคึกจึ่งนึกครอง.............ในจิต ใครผิดคิดผายไส้...............อย่าป้องยองปา ซาถอยเลือนสร่างว้าง.........สอยหวัง ชำรื่นตามชีพยัง.................ชื่นล้ำ หนังรอบอย่านอบหลัง.........ไปเกี่ยว มุงนา ฉากเกริ่นเชิญกากช้ำ...........จึ่งพลั้งจางผึง จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 17:16:58

ความคิดเห็นที่ 10 อิทิสังฉันท์ ๒๐ โอ้อเนจอนาถระดมระทม ปะเมียสนุกริทำขนม...ขยันวน ผัวสิกินสะอึกสะอื้นกมล ฤทัยผะผ่าวระเศร้าปะปน...ระทุกข์รอ จึงประกาศสลัดละวางผละคลอ จะจากชนิดละสิ้นชะลอ...วจีเมีย ด้วยตระหนักสะสมฉุอ้วนเพาะเพลีย และสิ้นสะโอดสะองละเหี่ย...ละโหยกาย ข่าวเสนอปรุโปร่งสะท้อน ณ ปลาย ระดมพะเน้าพะนอ บ่ คลาย...บ่ ใช่ดี รัก ณ หวานเสมือนชนะวิถี ประดุจประดับระเริงทวี...ละลิ่วพราง แต่สะดุดจุอิ่มระอากะกาง ประท้วงทะลวงทะลุผุผาง...ประจานใจ จงระลึกริตรองตระหนกวะไหว บ่ ใช่ละม้ายระเริงลุไกล...สิเริ่มกลัว หวาน บ่ ใช่ประสงค์ประดับเกาะตัว สนองเสนอมิเลิกมุมัว...ตลอดกาล จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 17:19:19

ความคิดเห็นที่ 11 ฟังเสียงฝนมองฟ้าครุ่นคิดฝัน ถ้านั่งเคียงคลอกันคงสุขใส รสชื่นหวานของฝันวะวาบใจ เหมือนมีกันในใจให้อาวรณ์ รสฝันเคลิ้มเยิ้มเกินจะไขขาน ที่ในใจเบิกบานเพราะหวานหลอน มองฝนพรำปรอยปรอยใจอ่อนรอน ผ่านคืนค่อนร้อนรุ่มวุ่นระรัว ฝนขาวหม่นปลิวมาพาฉงน เหมือนหลุดพ้นจากความจริงมึนเมามั่ว ท่องไปกับอารมณ์เหม่อที่พันพัว อยู่ในรั้วไม่เหงาหงอยไม่หลงทาง เสรีฝันไร้ขอบเขตทุกแห่งหน ใจสุขล้นเฝ้าแต่งแต้มแซมเวิ้งถาง เพียงเงาฝันก็เชื่อมได้ราวจับวาง แค่บดบังความจริงทั้งเศร้าไป เติมความรักมาเคียงชิดหักห่างเหิน ใจจะเพลินหลงเตร็ดเตร่ห่มสุกใส ใจจะก่อสุขง่ายหวานยาวไกล แค่ฝันไว้ก็อาบอิ่มใจเพลิดเพลิน จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 19:20:37

ความคิดเห็นที่ 12 บนทางเท้าของโลกกว้างในวันนี้ ทุกราตรีมีเปลี่ยนแปลงให้เห็นเห็น ทุกอารมณ์ทุกความหมายของประเด็น ต่างเหมือนเป็นกระจกใสให้ส่องดู เธอคนดีหายหน้าให้เป็นห่วง ในทรวงคอยคิดเฝ้าหดหู่ เธอเจ็บไข้หรือขมขื่นใจใคร่รู้ หรือยังสู้ซ่อนใจข้างหลังเงา จะเป็นเพื่อนไม่ว่าเธอทุกข์หรือสุข จะคอยปลุกให้สู้กับหมองเศร้า แม้วันนี้อาจยังยืนไม่มั่นไม่ทุเลา จากโรคเหงาก็ไม่เป็นไรนะคนดี จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 19:24:30

ความคิดเห็นที่ 13 . กลบท ตรลบจักรวาล _____________________________________ ~ โคลงคำร้อยครุ่นเคื้อ ..... ครวญคิด  แม่นา หยอกยั่วแยบยลจิต ........... จรดน้าว เอื้ออุ่นแอบอิงชิด .............. ชื่นมื่น เนอรักแนบกรก้าว ............. เกี่ยวก้อยกุมใจ ~ ใจกุมก้อยเกี่ยวก้าว ........ กรแนบ  รักเนอ มื่นชื่นชิดอิงแอบ .............. อุ่นเอื้อ น้าวจรดจิตยลแยบ ........... ยั่วหยอก นาแม่คิดครวญเคื้อ ........... ครุ่นร้อยคำโคลง _____________________________________ กลบท ตรลบจักรวาล  บทแรกกับบทหลังสัมพันธ์กันโดยการย้อนคำ คำในบทหลัง เรียงตามลำดับคำในบทแรก ที่ย้อนจากท้ายไปหาต้น . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 20:27:27

ความคิดเห็นที่ 14 . กลบท พันธวีสติการ _____________________________________ ขอรักมาใส่ไว้ ................... ในโคลง เพียงค่อยคิดความโยง ...... อย่างช้อย เคียงคอยติดตามโจง ........ จิตฉลัก ภักดิ์ว่าใจใฝ่ร้อย ............... รจน์ด้วยคิดถึง _____________________________________ โคลงกลบท พันธวีสติการ  มีลักษณะเป็นกระทู้ ๕ แนว ขอ     รัก     มา   ใส่      ไว้ ........ ในโคลง เพียง  ค่อย  คิด  ความ  โยง ...... อย่างช้อย เคียง  คอย  ติด  ตาม   โจง ....... จิตฉลัก ภักดิ์   ว่า    ใจ    ใฝ่     ร้อย ....... รจน์ด้วยคิดถึง อ่านแนวดิ่งได้แบบกลอน มีสัมผัสสระในและสัมผัสนอก ขอเพียงเคียงภักดิ์ รักค่อยคอยว่า มาคิดติดใจ ใส่ ความตามใฝ่ ไว้โยงโจงร้อย . แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 53 20:44:10 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 20:43:03

ความคิดเห็นที่ 15 . พันธวีสติการ _____________________________________ ขอ..... รัก..... อยาก... กอด..... น้อง ........ แนมถนอม อ้อน... เอ่ย.... ภักดิ์.... เพียง.... ยอม ........ ยอบแย้ม วอน... เปรย... สัก..... เอียง.... หอม ........ หันเขยิบ จัก..... ฝาก.... ฟอด... ฉลอง... แก้ม ........ กล่อมแก้มกรายสวรรค์ ขออ้อนวอนจัก รักเอ่ยเปรยฝาก อยากภักดื์สักฟอด กอดเพียงเอียงฉลอง น้องยอมหอมแก้ม . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 21:18:30

ความคิดเห็นที่ 16 กลบทกบเต้นสลักเพชร ระลอกคลื่นลื่นลับคล้อยลอยเลือนข้าง คลอซบเรียงเคียงเซาะล่างข้างทรายร่วน เดินเชยชมดมชื่นชูดูเชิญชวน   กลิ่นหอมทรายกรายห่างสวนกวนหาดทราย น้ำสีฟ้าหน้าทรายฝันนั่นสอนใฝ่ อยากเขียนคำย้ำคำไขใหญ่คล้ายค่าย เพราะคิดถึงพึงคิดถามพล่ามครวญคลาย เขียนเรียงรายคล้ายร้อนร่ายขายร้อนรน จิตหมองไหม้ใจเหม่อหม่นจนเมินหมาย คิดแหนหวงควงห่างหายคล้ายห่วงหน เหมือนเวียนวุ่นมุ่นแวะวางหมางวกวน เหมือนทุกทางหมางทุกข์ทนหม่นถักทอ ลมรอนผ่านรานรุกพร่ำร่ำรักพ้น คิดถึงคำคร่ำครวญค้นคนเคยขอ ใจคิดถึงจึงคิดถักจักถักทอ คอยคิดคร่ำค่ำขอคลอคลอคนเคย แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 53 21:22:00 จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 21:21:18

ความคิดเห็นที่ 17 แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าสักเพียงไหน ขอคนดีสู้ไปอย่าไหวหวั่น จะมีฉันเคียงข้างในทุกวัน คอยเติมฝันเติมใจให้พลัง ปัญหาหนักแค่ไหนอย่าได้ท้อ จงสู้ต่อด้วยใจไม่สิ้นหวัง ทุกเรื่องราวสิ่งใดไม่จีรัง อย่าหยุดยั้งสร้างฝันที่เธอมี ก้าวต่อไปด้วยใจที่มุ่งมั่น อย่าไหวหวั่นสารพันปัญหา อย่างน้อยยังมีฉันนะกานดา ที่คอยซับน้ำตายามหลั่งริน ฉันมีสองมืออุ่นคอยโอบกอด คอยต่อยอดเติมฝันไม่หลีกหนี คอยมอบความห่วงใยให้คนดี มีอกอุ่นพร้อมพลีให้พักพิง จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 21:28:32

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่อาจเป็นอัศวินขี่ม้าขาว ขอเป็นดาวในใจเธอได้ไหม ไม่อาจเป็นเจ้าชายของใครใคร ขอแค่เป็นเจ้าชายในใจเธอ แม้ฟากฟ้ามีดาวนับร้อยพัน แต่ใจฉันเธอเป็นดาวอยู่เสมอ หัวใจนี้มีดาวหนึ่งนั่นคือเธอ ที่พบเจอยามคิดถึงทุกคืนวัน เธอเป็นเหมือนความฝันอันแสนหวาน ที่สวรรค์ประทานลงมาให้ จะรักษาฝันนี้ตลอดไป เก็บเอาไว้เคียงกายทุกเวลา จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 21:30:53

ความคิดเห็นที่ 19 . กลบท อักษรล้วนล้วน _____________________________________ ~ คำโคลงควรคล่องคล้อง ....... คมความ โคลงคลุกควันคลุมคาม ........... คละคลุ้ง คำคราญคละโครมคราม ........... คละคล่ำ ความครากคาแควคุ้ง ............... ควั่งคว้างโคลงเคลง ~ ครูคราวคุยครอบคล้าย ....... ใคร่ครวญ ความคิดเคลือบแคลงควร ...... คัดค้าน คนครุ่นคิดโคลงควณ ............ ครบเครื่อง คึกแค่ครื้นคงคร้าน ................ ใคร่ค้อมใครครู ~ ครูคราวเคยแค่คุ้น ............. คนคราญ เครียวใคร่คนโคลงควาน ....... ควับคว้า ควักคว้างคว่ำคลุกคลาน ....... คลาดเคลื่อน เคอะแค่นคำเคยค้า .............. โค่งโค้งโคลงครวญ ~ ใคร่ครวญคำคดเคี้ยว ...... เคราคาง คนคบคุยคอมฯคราง ........... ค่อยค้อย ครูเคยแค่นใครคลาง ........... แคลงครอบ คราครุ่นคาคั่งคล้อย ............ คั่งค้างคลางแคลง ~ คุณคอมฯคุณค่าค้ำ ........ เคียงครู "ครูเคิ่ล"คือคุณครู ............. คล่องค้น ค้ำคนคลี่คุยคู ................... แค่แค่น คราแค่คำคลิกค้น .............. คล่ำคล้องครบความ ~ ครืนครืนคราคลื่นครื้น ......... เครงครา คลาคล่ำคลอเคลียคลา .......... เคลื่อนคล้อย ครวญครางเคลิบเคลิ้มคา ....... คืนค่ำ คำคลื่นครวญค่อยค้อย ........... ครุ่นคล้ายใครคราง ~ ครวญคร่ำคราเครียดค้อน ....... เคืองใคร คราวเคราะห์คลุมคล้ายใคร ........ คั่นคั้น คอยคล้อยเคลื่อนคลาไคล ........ แคล้วคลาด ความคลี่คลายคืบครั้น ............... ค่อยคว้าครอบครอง . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 21:56:26

ความคิดเห็นที่ 20 . กลบท  ระลอกแก้วกระทบฝั่ง _____________________________________ ~ ระลอกแก้วเร่แล้วเกี่ยว ...... เฉลียวหัน กระทบฝั่งกระทั่งฝัน ............. กระนั่นพ้อง สลวยสับสลับสรรค์ .............. สวรรค์เสก ประหนึ่งคีตประณีตคล้อง ...... ละล่องพลิ้วละลิ่วเทียว ~ เฉลียวรักฉลักร้อย ............ ชะรอยจัก ประสานพบประสบภักดิ์ ........ ตระหนักเจ้า ฤดีรับระดับรัก ...................... สมัครมุ่ง เสนาะคิดสนิทเคล้า ............. ครุ่นเย้าหยอกไฉน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 22:11:12

ความคิดเห็นที่ 21 . กลบท  อัษฎางค์ดุริยา _____________________________________ ~ ใจรักสมัครรู้ ................ สฤษดิ์หมาย เรียนเล่ห์เสน่ห์ลาย ......... สลักช้อย ซ้อมศัพท์สลับสาย ......... สระรูป เวียรร่างสว่างร้อย ........... รจน์ให้ไสวหา ~ จึงพาประหว่าเพ้อ ....... ประพันธ์โคลง จ่อมจิตประดิษฐ์โจง ....... ประจบเจ้า เร้ารมย์ประสมโรง .......... ประสารื่น ยอยอบประกอบเย้า ........ หยอกจ้องประคองใจ . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 22:22:03

ความคิดเห็นที่ 22 . กลบท  นาคราชแผลงฤทธิ์ _____________________________________ ~ ขอครวญคำร่ำร้อย .......... คอยวอน ร้อนคิดหวั่นบั่นทอน ........... ก่อนง้อ ท้อการแง่:-)อน ............... อ่อนอก หงกเอ่ยอ้างว้างพ้อ ............ ต่อน้องคนงาม ~ หนามคมงอนอ่อนช้อย ...... ทอยตำ ช้ำเทียบตรมคมคำ ............... ย่ำท้อ ขออย่าเท่าเนาลำ- ............... นำพราก หลากนึกพร่ำกรำง้อ .............. ย่อแย้มยอมเธอ ท้อการแง่:-)อน     ท้อการแง่ แหม้* งอน . แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 53 22:40:50 แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 53 22:39:34 แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 53 22:37:58 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 22:35:25

ความคิดเห็นที่ 23 กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ..............................ในปรารถนา ที่ใจหวังคว้า..............ได้มาซึ่งฝัน อาจต้องเสียสุข..........และทุกข์โรมรัน หากคิดเพียงสรรค์......ตนปลื้มฝ่ายเดียว .............................รักมีวิญญาณ และฤทธิ์ประทาน.......สูงเท่าฟ้าเขียว เมื่อมั่นในรัก............จงภักดิ์อย่าเหลียว จะห่างจากเปลี่ยว......หมดโศกรอนรัน .............................รักคือความชิด หากใฝ่ควรพิศ............อย่ามัวผลัดวัน จนลืมใส่ใจ...............เหมือนไร้สำคัญ จะทำรักผัน................ห่างไปลับตา ..............................รักคือพลัง เสริมสุขใส่หวัง...........อย่าคิดเฉยชา ถามไถ่ทุกวัน.............รู้ทันยามหา จะพบคุณค่า..............รักสมดังใจ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 22:38:44

ความคิดเห็นที่ 24 . กลบท  นารายณ์กางกรณ์ _____________________________________ คอย  คืนวันผ่านพ้น ................. เพียง  หนาว รัก     อ่อนอกผกราว ..................... ร่วง  ฟ้า ใจ     จึงใฝ่ฝันฉาว ...................... ฉวย  อุ่น เหงา คร่ำครวญรวนคว้า ..... ไขว่อ้อมอก  ลม . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 22:53:17

ความคิดเห็นที่ 25 . กลบท  ตรลบจักรวาล ( ผวน ) _____________________________________ ~ ใจ"หว่างร้อนว่อนร้าง" ........ แรมรัก  ปล่อยฤๅ หน่วง"กักเหน็บเก็บหนัก" ........ เกลื่อนยิ้ม ค้าง"หยักเข็บเย็บขัค" ............ ข่วนขีด ฤๅ"จิ่มเล็บเจ็บลิ้ม" ................. แหลกเนื้อหลอกลวง ~ ลวงหลอกเนื้อแหลก"ลิ้ม ..... เจ็บเล็บ  จิ่ม"ฤา ขีดข่วน"ขัคเย็บเข็บ .............. หยัก"ค้าง ยิ้มเกลื่อน"หนักเก็บเหน็บ ....... กัก"หน่วง ฤๅปล่อยรักแรม"ร้าง ............... ว่อนร้อนหว่าง"ใจ พจน์รำพัน . แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 53 23:50:33 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 23:24:20

ความคิดเห็นที่ 26 23.04 น. (กบเต้นสลักเพชร กลอน๙) ๏ เล่นไพ่กบ หลบพี่ไกล ไล่เพ่นกู ดำแดงคลี่ ดีได้คู่ ดูด่าเค้า ตีไพ่กบ ตบพลาดกลิ้ง ติงพ่ะ-เก๊า เจ๊ง-กบงัน จันทร์กบเหงา เจ้ากบเง็ง ๚ะ๛ (งุงิ) 23.24 น. จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 23:33:28

ความคิดเห็นที่ 27 จากคนเคยเกเรเอาแต่เที่ยว ไม่ยึดเหนี่ยวสิ่งใดมาแต่ไหน เมื่อมาพบคบเธอพลันเปลี่ยนไป เป็นคนใหม่หวังยึดสิ่งดีงาม ยามเลิกงานเธอชวนดูฟ้ากว้าง นั่งเคียงข้างดูดาวงามอร่าม ต่างวาดหวังสรรค์ฝันทุกโมงยาม หวังคลอเคลียเพ้อพล่ามไม่ห่างกัน ดังว่าวน้อยมีคนถือสายป่าน ช่างเป็นฝันชื่นบานดังสวรรค์ บนชีวีมีเธอเป็นตะวัน ให้รำพันแต่ชื่นห่างเดียวดาย สุขยิ่งนักทุกวันบนฝันใฝ่ ต่างมีใจรักใคร่ไม่ห่างหาย ทุกราตรีจิตรื่นไร้วุ่นวาย ทุกข์คล้ายคล้ายมลายไม่ราวี แต่สามปีผ่านไปรักพลันขม มลายหายไปกับลมฝนเม็ดถี่ ดึกคืนนั้นเหมือนฝนฟ้าไม่ปรานี กระหน่ำหนักเร่งรี่ดูน่ากลัว เธอรู้ข่าวเป็นห่วงรีบมาบ้าน แสนเนิ่นนานจนใจร้อนไปทั่ว ทันใดนั้น “มือถือ”พลันดังรัว สิ่งน่ากลัวเดินทางมาถึงใจ อุบัติเหตุ “รถชน” สุดหดหู่ ใจรับรู้หมดฝันแสนสดใส บนลานจินต์ของใจที่ยาวไกล ดับสลายหมดไฟของชีวี ต่อแต่นี้ดังว่าวขาดสายป่าน ตลอดกาลขื่นคลอออวิถี เวิ้งว้างว่างหม่นหมองทั่วฤดี ละลิ่วล่องทุกที่ขาดแนวทาง จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 23:49:18

ความคิดเห็นที่ 28 กลบทลิ้นตะกวดคะนอง รอยถวิลไหลผ่านดั่งม่านหมอง ใคร่รานรองมิสร่างห่างห่วงหา ไหวสะอื้นกังวลเกินลวงลา ทุกท่วงท่าราวเฝ้าใคร มามอง ในม่านเงาอาทรที่ย้ำอยู่ คอยร่ำรู้ถึงหวามยามตาต้อง แรงคะนึงตึงตอกบอกปร่าปอง ยากลาลองไล่เงาใครจากใจจริง ริ้วรอยแห่งกาลเวลาที่เคลื่อนคล้อย ช่างเกลื่อนกร่อยปล่อยเปลี่ยวมาใส่สิง แพ้อารมณ์ขมขื่นเกินไถ่ทิ้ง ใจไพล่พิงอิงแอบกอดดายเดียว หมายซ่อนความอ่อนไหวจากใจเจ็บ หนักนัยเหน็บเก็บขื่นเกินร่ายเหลียว คราบรอนซ่อนเตือนตรมยากป่ายเปรียว สุดหลายเลี้ยวยังมิพ้นเศร้าทุกข์ทาน ยิ่งระลึกยิ่งทุกข์คราโกรธกริ้ว ใจโลดลิ่วใส่เพลิงพลิกทุกฐาน ไม่ฟังความยังลามเพียรผูกพาล เจ็บซุกซ่านจึงบานเกินบรรเลง อยู่กับเศร้ารอนเร่าบนว่างว้า หวังย่างอย่าปวดปร่ารวนหลั่นเร่ง หลอมชีวาให้ชินบทกลั่นเกรง สู้พรั่นเพลงเย้าแยงแกล้งต่อตาม กลบทนี้บังคับสัมผัสเสียงทีละ ๒ คำท้ายวรรค และต้องสัมผัสระหว่างบทด้วย จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 23:55:21

ความคิดเห็นที่ 29 คืนหนาวหนาวดาวเปลี่ยวแสงสลัว แววหวาดกลัวรัวชัดรัดไม่อยู่ รดใบหน้าคร่ำเพ้อแตะตื่นพรู แววหดหู่เหว่ว้าดาเดียวปัน สายน้ำตาโดยดายกรายเข้าหา บทสัญญาจะเข้มแข็งคล้ายเลือนผัน ประกาศิตสาปโศกเริ่มโรมรัน ปรอยปรอยสรรค์แทรกซุกรุกระบม ปร่าเปล่าดายละม้ายมนต์หม่นเพรียก นัยน์ช้ำเปียกเรียกแล้วกับขื่นขม เสียงกระซิบลิบลิบที่โรยรม พายากข่มระทมที่เรียงราย อารมณ์ล่วงเข้าสู่ลู่ลานโศก คิดชะโงกโยกย้ายก็มิหาย แหหงอยเหงาพลันคลี่ระเลียบกราย ด่าวกระวนกระวาย ณ ที่นั้น พรั่นเดียวดายผะผ่าวก้าวมาหล่อ ทยอยทอกรอเศร้ามาพันฝัน ใบไม้นั้นยังร่วงตามกาลวัน แต่เดียวดายในใจฉันฤาร่วงเป็น.. จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 23:57:35

ความคิดเห็นที่ 30 . กลบท  ลีลาประพันธ์  ( ความคิดเห็นที่ 3 ) _____________________________________ ~ ขมีขมันนั่นนี้ ................... กระวีกระวาด ประพันธ์ประพัทธ์คัดคาด ..... สะอาดสะอ้าน สมานสมัครหลักลาด ........... ขนาดขนบ พะวักพะวนจนจ้าน .............. สะท้านสะเทือน พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 00:02:08

ความคิดเห็นที่ 31 . อ๋อ! อย่างนี้เอง _____________________________________ ~ แดนอิรัคแว่นแคว้น ......... ทะเลทราย เต๊นท์ค่ายกองพันราย ......... รอบล้อม บุชออกเยี่ยมเยียนหมาย ...... มาปลุก ใจนา อีกตรวจตราความพร้อม ....... รบแม้วันใด             ~ บุชไปถึงท้ายค่าย ....... แปลกดี เอ๊ะ! นั่นทำไมมี ............. อูฐด้วย ชิชะ! อูฐสตรี ................. กระไรนั่น พันจ่าสั่นแทบม้วย ......... ประหม่าน้อมวาที ~ อูฐนี้เลี้ยงไว้เพื่อ ........ บริการ แก่เหล่าทหารชาญ ....... ชาติเชื้อ ยามงุ่นง่านรำคาญ ........ เกินเก็บ ได้พึ่งพาอูฐเอื้อ ............ แอบพ้นนำพา ~ บุชพยักหน้าว่าอ้อ! ....... เออออ เราก็ชายชาติหนอ ........... น่ารู้ ว่าแต่อูฐยอมคลอ ............ ฤๅท่าน พันเอย ครับท่านเห็นทุกผู้ ........... ขี่ได้สบายสบาย ~ ตกบ่ายแดดผ่อนคล้อย ....... คลายหาย บุชคิดใคร่ลองหมาย .............. อูฐไว้ ชายตาอูฐนึกอาย .................. ก็ยาก ลองนา อุบายสั่งจ่าให้ ....................... เสาะซื้อโรตี ~ ทันทีขี่อูฐแล้ว ............. เตรียมไป บุชท่านโบกไหวไหว ........ เอ่ยห้าม เอาจี๊บสักคันใด ............... ดีกว่า หลายสิ่งอย่ามองข้าม ....... เขตนี้อย่าเผลอ ~ เซ็นเซ่อร์จินต์จวบผู้ ....... พันมา คราท่านบุชแผ่หลา ........... เผล่พริ้ม ชมอูฐเชื่องจริงนา ............. มีประโยชน์ พันจ่าแก่แก่ยิ้ม ................. อูฐนี้แสนดี ~ ใครมี'รมณ์ขี่เข้า ............. ในเมือง เที่ยวซุกซนเนืองเนือง ....... ชอบใช้ บริการอูฐไม่เปลือง ............ ไป-กลับ นาท่านว่าจริงมั้ย ............... อูฐนี้ดีแสน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 00:34:31

ความคิดเห็นที่ 32 กับความฝันวันวานยังคงอยู่ ใจยังรู้ยังเห็นฝันเคลิ้มบ้าง ไม่อาจลืมทุกสิ่งเลือนลบล้าง หรือเหินห่างจากรักรสระคาย หนักใจนักกับความจริงหลายอย่าง ที่กดดันจนคว้างดับกระหาย ยิ่งเจอกันบ่อยครั้งยิ่งอยากตาย ด้วยละม้ายหวงเธอเกินเพื่อนกัน บอกตัวเองไม่ใช่นะไม่ใช่ แต่ไม่รักกลับคลั่งเฝ้าหุนหัน มองเห็นเขากับใครเป็นรำพัน ใจของฉันปวดแปลบเฝ้าวุ่นวาย อีกนานไหมใจหวงจะสงบ จะยอมจบแยกย้ายคนละฝ่าย เธอแค่เพื่อนจริงใจดีมากมาย ไม่ต้องมีสายตาคล้ายพ้อเธอ จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 00:45:42

ความคิดเห็นที่ 33 กลบท...นกกางปีก ใจนั่งนึกคอยนึกดุจน้ำไหล ถึงคนไกลคนที่ถวิลหา ได้จากกันจากไปที่ไกลตา หลายเวลาที่ลาห่างจากกัน ใจระลึกระรุ่มเฝ้าแต่กลุ้ม งานประชุมประสาน ณ ที่นั่น ทั้งเธอทั้งฉันร่าเริงเกินรำพัน มองแสงจันทร์แสงดาวเพ้อวุ่นวาย แต่วันนี้คืนนี้เธออยู่ไหน รู้ไหมคิดไหมเราต่างห่างหาย ฟากฟ้านั้นเธอนั้นสุขหรือร้าย มีใครกลายใครใกล้มาดูแล จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 00:48:02

ความคิดเห็นที่ 34 นั่งนับดาวในคืนที่นอนไม่หลับ ฟ้าพราวระยับประดับด้วยดาวสวย นับไปมาอยู่หลายหนพางงงวย อยากหยิบดาวที่สีสวยไปฝากเธอ ฉันนั่งตรงริมหน้าต่างพลางวาดฝัน อยากให้ฟ้าทุกวันเป็นเช่นนี้เสมอ จะได้ชวนเธอมานับดาวที่เจอะเจอ ใจเริ่มเพ้อเหมือนมีเธอนั่งเคียงกัน เลยชวนเธอหยิบดาวมาแขวนทั่วห้อง แสงพร่างพราวสาดส่องเหมือนสวรรค์ มีเธอนั่งร้องเพลงคลอมองตากัน ฉันหลับฝันด้วยสุขใจไม่มีเลือน ในความฝันเธอนั้นยังตามมาหา มาบอกว่าจะอยู่รอนั่งเป็นเพื่อน ให้ฉันหลับอย่างสุขสมข้างดาวเดือน จะคอยเตือนพร้อมดูจันทร์ไม่จากลา ลมหนาวพลิ้วผ่านมาเธอจึงหยิบผ้า ด้วยหวั่นว่าฉันจะหนาวกับลมฟ้า ค่ำคืนนี้ฉันนั่งหลับสมอุรา เมื่อฝันว่าเธอมาดูดาวนั่งเคลียคลอ จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 00:49:33

ความคิดเห็นที่ 35 อยากเก็บเธอไว้ในฝันของฉัน ซ่อนอยู่ในนั้นเหมือนตะวันซ่อนแสง เติมห่วงใยเป็นแนวรั้วที่แข็งแรง แล้วแต่งแต้มแซมประตูด้วยริ้วลาย ที่ในลานบนฝันที่แสนหวง ร้อยด้วยห่วงมากอาทรที่หลากหลาย เสียงกระทบพลิ้วเป็นสายยามลมกราย เสียงเสนาะใสแว่วดังคล้ายมนตรา ยามราตรีเพิ่มแนวรั้วด้วยเทียนไข ให้แสงไฟพัดเหงาไปไกลสุดหล้า กล่อมนิทราด้วยเพลงหวานไม่สร่างซา จนทั่วฟ้าสว่างจ้าด้วยแสงตะวัน ปลุกเธอตื่นยามเช้าที่สดใส ประทับใจด้วยแสงอุ่นเกินเสกสรรค์ ให้ผ่านวันด้วยอารมณ์สุขเกินรำพัน เหมือนมีสวรรค์ห่มห่อชิดแอบอิง จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 00:53:43

ความคิดเห็นที่ 36 ถ้าหากขอบฟ้าเป็นสะพานข้าม ฉันจะเดินตามขอบไปหาฝัน ยามเย็นจะนั่งบนขอบดูตะวัน หยิบดาวสวยสักอันไปฝากเธอ ยามเช้าจะเดินผ่านทะเลที่ขวาง ไปตามทางที่หัวใจเพ้อเสมอ ไปตามรักที่ห่างไกลหวังพบเจอ ไปตามเธอบนลานฝันที่ฟ้าไกล ยามฝนมาฉันจะรองน้ำสีใส ให้เธออาบให้ชื่นใจก่อนหลับใหล ยามจันทร์เจ้าโผล่หน้ามารำไร จะรีบไปปลุกเธอมาดูจันทร์ ยามลมพัดเมฆนุ่มมาเบื้องหน้า ฉันจะคว้ามาปูสักหลายชั้น ให้เธอนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนนั้น เฝ้ามองดูไม้งามนานาพรรณในป่าดง เพราะห่างเธอใจจึงเพ้อคิดใฝ่ฝัน อยากแบ่งปันเยื่อใยที่เคยใหลหลง ให้เธอรู้ใจฉันนั้นมั่นคง ยังคงปรุงแต่งอารมณ์คิดถึงเธอ จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 00:55:59

ความคิดเห็นที่ 37 อยากให้ฟ้าเป็นผ้าห่ม อยากให้ลมเป็นเหมือนเพื่อน คอยเคียงเธอเหมือนดวงเดือน ทั้งคอยเตือนเธออย่าลืมกัน วันไหนเธอนอนเหงา จะมาเล่าเรื่องขบขัน วันไหนเธอเศร้ารำพัน จะส่งจันทร์ไปปลอบคลาย วันไหนไร้จันทร์ฉาย อย่าวุ่นวายห่วงแสงฉาย จะส่งดาวพร่างแพรวพราย มาล้อมใกล้หายกังวล หลับนะคนของฝัน ยังมีกันคอยห่วงทุกหน คืนนี้แม้ไร้ดาวให้ยล ยังมีมนต์บทฝันดี จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 01:00:29

ความคิดเห็นที่ 38   ฟ้ามืดหม่น.....ใจเอย.....เจ้าไยเหงา หรือหลงมึนเมา.....ในโศก.....ที่เวิ้งว้าง เดินเดียวดาย.....ไปตลอด.....ราวหมดทาง หรือเคว้งคว้าง.....มาชักชวน....ให้เปลี่ยวใจ รอยดินแฉะ.....บนพื้นทราย.....ที่ตรงหน้า เหมือนเย้ยท้า.....ให้กลัว.....ความหมองไหม้ หรือเจ้ารู้.....เราคิดถึง.....คนจากไป จึงใคร่ล้อ.....หลอกให้ช้ำ......ย้ำกับที่ จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 01:30:32

ความคิดเห็นที่ 39   บนถนนสายความฝันที่ไม่เคยจบ พาเรามาพานพบคนที่ใจเคยมั่นหมาย เคยเดินจูงมือกันมองนกกาแนบเคียงข้างกาย เคยชี้ชมสิ่งมากมายให้ชื่นใจ แล้วสายฝันของถนนก็ย้ายหาย ไปสู่สายหดหู่เดียวดายมีแต่ร่ำไห้ เขาลงรถจากลาจากไปไกล เหลือรอยไหม้ตามทางให้โหยหารอ จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 01:33:17

ความคิดเห็นที่ 40   แบ่งปันความสงสารปลอบตัวเองตอนใจเหงา ให้รอยอบอุ่นบางเบาช่วยปลดความเศร้า กับความรักเร้นที่เคยมีและประทับราวแผ่นเงา ยังคงเหน็บหนาวไร้ทางสอนใจเขลาให้ทน ที่พักพึ่งของตัวเองในตอนคืนหนาว คือรอยเต้นแผ่วผ่าวของใจที่ฉงน เฝ้าร้อนรนทนเจ็บกับรักที่เคยค้น แต่หลุดพ้นจากใจภักดิ์ที่เคยครอง กล่องความรักที่เก็บขังจึงว่างเปล่า มีเพียงลมบรรเทาช้ำคอยลอดร่อง กับความรักวันวานที่สมปอง ยังหม่นหมองเหมือนฟ้าคืนไร้ดาว จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 01:36:32

ความคิดเห็นที่ 41 อากาศร้อนอบอ้าวรวดร้าวยิ่ง อยู่นิ่งนิ่งยังร้อนรุ่มเหลือหลาย อยากจะไปเล่นน้ำให้ผ่อนคลาย โอ้เรือหายเด็กน้อยเต็มสระเลย โอ้นี่ลูกหลานใครกันบ้างหนอ ทำไมพ่อแม่เจ้าทำเมินเฉย ปล่อยลูกมาเจี๊ยวจ๊าวเหมือนเช่นเคย ปั๊ดโธ่เอ๊ยดื้อจริงพวกเด็กเวร เลยต้องกลับมานอนอยู่ที่ห้อง นั่งนอนจ้องทีวีดูเล่นเล่น เปิดพัดลมเบอร์สามเหมือนเคยเป็น กินน้ำเย็นแก้กระหายคลายร้อนเอย จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 01:36:47

ความคิดเห็นที่ 42 . กลบท  กบเต้นสามตอน  ( ความคิดเห็นที่ 1 ) _____________________________________ อำนาจอาจนุ่มอุ้ม ............. นานอาน จูงล่มจมลาญจาน ............ ล่อนจ้อน เก่งคุมกลุ่มขานการ .......... ขีดกฎ ยามโลกโยกลอนย้อน ....... แหล่งแย้งหลายขยาย . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 06:19:18

ความคิดเห็นที่ 43 . กลบท  กบเต้นต่อยหอย  ( ความคิดเห็นที่ 1 ) _____________________________________ ~ ไปสัญญาป่าสิ้น ........... ยางยูง หนอฝึกคำนำฝูง .............. แค่ดิ้น ไฟจกออกฟอกจูง ............ เองรอด ชาติหล่นเห็นเช่นลิ้น ........ ห่านหน้าหล่อนำ . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 06:39:36

ความคิดเห็นที่ 44 . กลบท  กบเต้นกลางสระบัว  ( ความคิดเห็นที่ 1 ) _____________________________________ ~ นายกนกยาตรพลั้ง ....... พลาดนา ไคล้ปาดคลาดไปมา ........ ใส่ไคล้ ญี่ปุ่นยุ่นปี่ตา ................... พี่ญี่ แหลมแล หาใช่ให้ชอบได้ ............... ตอบแต้มครหา . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 06:45:48

ความคิดเห็นที่ 45 . กลบท  กบเต้นสลักเพชร  ( ความคิดเห็นที่ 1 ) _____________________________________ ~ ปฏิวัติปัดแต่งไหว้ .......... ไปตระเวณ โลกสดับหลับสนเดน ........ เล่นสะดุ้ง เอาละเหวยเอ่ยแล้วเวร ...... เอนละแวก เมินกระทั่งมั่งกระทุ้ง .......... มุ่งกระทั้นมันกระเทือน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 06:52:18

ความคิดเห็นที่ 46 . อุบัติเหตุ _____________________________________ ~ คืนวันเสาร์ย่านร้าน ......... รวงหนา แน่นเอย พลุกพล่านความสำราญ ...... รื่นรื้น ค่ำนี้อย่างกับงาน ................ กาชาด เบียดเสียดคนเดินพื้น ......... ผ่านซ้ายหลบขวา ~ กระทาชายหนึ่งผู้ ............. ผลุนผลัน แหวกเบียดก้าวเบียดหัน ....... ห่วงจ้อง ร้านรวงทุกแห่งมัน ............... เหมือนแน่น เหงื่อตกมือกุมท้อง ............... ทุกข์หน้าแสนเข็ญ ~ เห็นร้านหนึ่งจึ่งก้าว ......... เข้าไป ห้องสุขาทางไหน ............... แน่บด้น คิวยาวเหยียดไม่ไหว ........... แหวกออก เดินขยักมือกุมก้น ............... ก่อนก้าวเขยิบขา ~ มาจนจออีกร้าน ............ โชคดี คนมากช่องพอมี .............. มุดเข้า ภายในเอะอะวจี ............... จอกแตก รังแฮ ป้ายสุขาคือเป้า ............... บ่งชี้ชั้นสอง ~ ย่องกระดึบกระดึบขึ้น ....... กระไดระวัง พบสุขาสมหวัง ................... ว่างห้อง ป้ายบอกท่อแตกยัง ............. อยู่หว่าง ซ่อมแล สำรวจถ้วนถี่จ้อง ................. ซ่อมแล้วกระมังหนอ ~ เห็นท่อก็เรียบร้อย .......... รอบทาง ทิชชู่พร้อมสรรพวาง .......... จัดไว้ ชักโครกที่ตรงกลาง .......... ก็สะอาด สะอ้านเอย เหมาะเจาะประเดิมใช้ ........ เช่นนี้ดีแล ~ แก้กางเกงปล่อยก้น ....... เกร็งคลาย พรูพรั่งพรวดสบาย ........... เบ่งท้อง ลุล่วงผ่านใจหาย ............. ใจคว่ำ เสร็จรีบออกจากห้อง ......... แห่งนั้นลงไป ~ แปลกใจคนทั่วร้าน ............ เรียบหาย จานเกลื่อนกลาดเรียงราย ..... ขวดเหล้า เศษอึแหยะกระจาย ............... จนทั่ว รีบโยกย่างโหย่งเท้า ............. ท่วงข้ามประตูไป ~ ทันใดเห็นภาพอึ้ง .......... อลวน ถอดใส่โกลาหล ................ เช็ดขี้ คนเสิร์ฟหนุ่มหน้ามน ......... มาพูด คุยแฮ คุณอยู่ไหนเมื่อกี้ ............... จึ่งพ้นมหันตภัย ~ รู้ไหมมันเกิดเพี้ยง ........ พริบตา ในขณะคุยเฮฮา ............... ทั่วหน้า จู่จู่อึทะลักมา ................... ทางท่อ ระบายอา ลงพัดลมบนฝ้า ............... ฟาดฟุ้งกระจุยกระจาย ~ วุ่นวายวิ่งหลบร้อง ........ รนตะลึง ผมอยู่ปากประตูจึง ........... คลาดแคล้ว คุณล่ะทำไมถึง ................ พึ่งออก มาฤๅ คุณ..อ่าว! ไปไหนแล้ว ...... !? !? !? !? . แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 53 07:25:41 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 07:23:45

ความคิดเห็นที่ 47 . ควรมิควร โปรดพิจารณา _____________________________________ ~ ยุคกฎหมายเฟื่องฟ้อง ...... ฟาดฟัน คนต่างเสื่อมสัมพันธ์ ........... แพ่งสู้ สังคมห่างเหินกัน ................ กินอยู่ โกงแย่งชิงหย่าชู้ ................. ช่องชั้นเชิงทนาย ~ กระทาชายผู้วิพากษ์ ....... ภรรยา ต่างต่างนานาหา ............... เหตุอ้าง กลั่นแกล้งอยู่เรื่อยมา .......... มิขาด หวังเกิดเรื่องหย่าร้าง .......... อยู่รั้วแยกกัน ~ ภรรยาผู้อ่อนข้อ ........... คนดี ขันติเมตตามี .................. มั่นแท้ วิกฤติเกือบสิบปี .............. ปลอดโปร่ง ใจสุขไม่รู้แพ้ ................... ผ่านพ้นกลพาล ~ ยิ่งนานเขายิ่งกลุ้ม ........ เกินทน ครุ่นคิดหาทางจน ............ เจอะยิ้ม คราวนี้แหละได้ผล ........... พวงแน่ เธอจะเปิดจิ้มลิ้ม .............. ก็แล้วกันไป ~ จึงไม่รอช้าปั่น .............. ไปศาล ฟ้องหย่าดังคิดการ ........... กุปั้น กล่าวหาสุดประมาณ ......... เหมือนมั่ว ระบุของเธอนั้น ................ น่วมช้ำดำเขียว ~ หวาดเสียวก็แต่เพี้ยง ....... ภรรยา ครุ่นคิดคราวนี้หนา ............. หนักแท้ ปรึกษาเลือกทนายมา ......... มองช่อง ทางนา ถึงจะแพ้ก็แพ้ ..................... มิแก้สิ่งสงวน ~ ครวญคิดคดีนี้ทุ่ม ........ ท้าทาย นอนนั่งลังกาหลาย ......... ตลบล้า ในที่สุดหนุ่มทนาย .......... นึกเสี่ยง ติดคุกก็ติดว้า ................. ว่าต้องวัดดวง ~ ล่วงสู่นัดสุดท้าย ......... ถามพยาน ขณะซักกลางศาล ........... สืบอ้าง ยามผู้พิพากษายาน- ........ คางเหม่อ เขาควักเอาไข่ขว้าง ......... ขวับเข้าเบ้าตา ~ ผู้พิพากษาโกรธร้อง ....... ระรัวถาม ไยจึ่งกระทำความ .............. เยี่ยงนี้ ทนายหนุ่มโค้งงาม ............ คำนับ "ท่านโปรดใคร่ครวญชี้ ....... เช่นช้ำชอกเขียว" ~ "ครั้งเดียวหนึ่งไข่ต้อง ...... ตรงหมาย ยังบอบช้ำรอยราย ............... รอบจ้ำ สองไข่เล่าโจทก์กราย ......... เกินสิบ ปีนา นางฤจะไม่ช้ำ ..................... ชอกเนื้อนวลสงวน" ~ "ควรมิควรแท้แต่ ........... พิจารณา" ผู้พิพากษาคลำตา ............ ตุ่ยจ้อง น้ำเสียงเรียบธรรมดา ........ ดังตระหนัก "ศาลตัดสินยกฟ้อง ........... บัดนี้เลิกศาล" . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 10:22:41

ความคิดเห็นที่ 48 . กลบท  ลิ้นตะกวดคะนอง  ( ความคิดเห็นที่ 28 ) _____________________________________ ~ โปรดรู้ทุกเมื่อแม้น ...... มืดมน ฉันจักอยู่เคียงจน ........... จวบแจ้ง แจ่มแสงอุษาปน ............ ปลุกปลอบ ช่วยเช็ดน้ำตาแห้ง ......... ห่อนให้โศกศัลย์ . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 11:11:01

ความคิดเห็นที่ 49 ๏ เมืองสยามฤๅขาดยิ้ม ...........ยวนหวาน เพียงอาจขาดน้ำตาล ..............ติดตู้ หมดสิ้นทรัพย์ศฤงคาร ............คำเหือด ตาโศกโอษฐ์ยิ้มสู้ ................. แสยะแย้มยิ้มสยาม ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 53 12:15:50 จากคุณ : ศาลายา เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 12:14:50

ความคิดเห็นที่ 50 มี่เอาไปแจมพี่สุ แล้วเอามาใส่ร่วมค่ะ ............................. บนทาง สร้างฝัน สรรค์สม ชวนชม จมสาย ฝ่ายฉ่ำ ขับร้อน คอนใจ ใคร่จำ ลำนำ ร่ำร้อย คล้อยเคลิ้ม อยู่ด้วย รวยสุข ปลุกฉัน ผูกพัน ขั้นใกล้ ได้เริ่ม สื่อรัก ภักด์เนา เข้าเติม แลเพิ่ม เสริมฝัน ฉันเธอ เพียงเธอ เห่อห่วง หน่วงไว้ ไร้ใจ ให้ใคร ใฝ่เสนอ แม้เหนื่อย เมื่อยคละ ละเมอ ไร้เหม่อ เพ้อกลัว รั่วเริง ............................. ดื่มด่ำ นำนัย ไปใฝ่ฝัน ทุกวัน มุ่งมั่น ฉ่ำชั้นชื่น เธอฉัน สำคัญ กว่าวันคืน รอรื่น ยื่นยาว เกินกล่าวไกล เพียงเธอ เอออวย ก็รวยสม มนต์พรม ผสมชิด ปิดหวั่นไหว อย่าเตร่ อย่าเร่ เกร่ำไร เพราะใคร ใฝ่รอ คลอเมียงมอง จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 14:26:43

ความคิดเห็นที่ 51 ๏ เมืองสยามฤๅขาดยิ้ม ...........ยวนหวาน เพียงอาจขาดน้ำตาล ..............ติดตู้ หมดสิ้นทรัพย์ศฤงคาร ............คำเหือด ตาโศกโอษฐ์ยิ้มสู้ ................. แสยะแย้มยิ้มสยาม ๚ะ๛ (ศาลายา  ความคิดเห็นที่ 49 ) มายาอาจช่วยให้.....................หลงเพลิน หากเร่านองไหลเกิน................ฉ่ำช้อย เมืองมัวร่ายชวนเชิญ................จมเหม่อ เราท่านจำเริงร้อย....................แค่นยิ้มปิดขม ขอบคุณที่แวะมาอีกนะคะ พี่ศาลายา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 14:44:48

ความคิดเห็นที่ 52 กลบท ดำเนินนางสระ ม่านหมอง ส่องเศร้า ผะเผาผ่าว ริ้วรอย กร่อยก้าว ระร้าวร่าย วันหวาน ผ่านเพลิน จนเกินกราย เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย เหมือนปรายปรอย เคยเคลิ้ม เสริมสุข ระรุกรื่น นัยนำ ฉ่ำชื่น คิดฟื้นฝอย รักหลอน ต้อนติด จนคิดคอย คืนค่ำ ร่ำรอย ทยอยย้ำ แล้วรอย สร้อยเศร้า ไยเผาภักดิ์ ฉุดช่วง หวงหัก ชงักหงำ ให้โหย โรยรอน เข้าต้อนตำ เหมือนไม่ ได้ด่ำ จนจำจม หนาวหนอ กอกลิ่น รวยรินร้าง วะไหว ไข้คราง หมดทางถม เหว่ว้า พร่าพลิ้ว ปันปลิวปม ตรมตื่น คืนขม ระดมดาย บนบ่อ หล่อร้าง หมดฟางฝัน ปลุกเปลี่ยน เวียนหวั่น เข้าสรรค์สาย ขมขม พรมพิษ สะกิดกราย วายวัก ปักปลาย จนถ่ายท้อ พจน์เพรง เปล่งปร่า ประสาทรุด เร่ารู้ อยู่หยุด ตรงฉุดฉ้อ เหงาหงอย ลอยรม ระทมทอ อาบไอ ไห้ห่อ พะนอนาน กลบทดำเนินนางสระ เป็นกลบทกลอน๗ ที่บังคับให้ใช้อักษรเสียง ๓ชุด โดยแบ่งเป็น ๒ ๒ ๓ คำที่๕ ไม่บังคับจะใช้อักษรเสียงเหมือน หรือต่างกับคำที่๖และ ๗ ก็ได้ ส่วนตำแหน่งบังคับสัมผัสในเสียงสระ จะอยู่ตรงคำที่๒ ๓ และ ๔กับ๖ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 15:42:10

ความคิดเห็นที่ 53 โคลงสองสุภาพ วิจิตรจันทร์หลั่นคล้อย......วาวค่อยลอยเลือนน้อย ว่างร้อยจางไป ไฟพิศริดเปลี่ยวห้อม.........กรอกล่อมจินต์พลันพร้อม เลิกล้อมเดียวดา ตาวันสาดหว่างฟ้า.............พาพร่าคืนหลบหล้า ไขว่คว้าเปลวเพลิน เดินชมลมรื่นเอื้อ..............สานเผื่อทันขันเกื้อ ผลักเชื้อเหงาวาง ทางใสสว่างป้อง...............ปลุกคล่องละลืมจ้อง แต่ร้องเหงาหลอม หอมมาลีชื่นเร้า.................กร่อนเก่าหยุดกระเซ้า กลบเศร้าคลายคลำ กรำคืนกลืนข่มคว้าง...........เหยียบย่างชะรอยล้าง หล่นร้างหมดใย ในทรวงปวงเปี่ยมซ้อน........ลอยร่อนทะยานต้อน แต่ป้อนหยาดเริง เพลิงเหงาหยุดเร่าอึ้ง...........อีกหนึ่งวันจึงซึ้ง หมดขึ้งเคืองครัน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 15:44:56

ความคิดเห็นที่ 54 โคลงสามสุภาพ รำพึงคะนึงเนา..................ประดุจเงาพร่ำย้อน วจีเภทเศษซ้อน................แค่กั้นมนต์ลวง หวงเพียงลมพรมพรำ..........หามีคำแจ่มแจ้ง ใยแผ่เจือบทแสร้ง.............เก่งแกล้งเอาใจ ไขประสงค์คนงำ................ทุกบทนำส่งให้ ปันเปลี่ยนเหมือนปลอบไล้...ที่แท้ละคร ถอนถมระดมวาง................งัวเงียครางเชื่องเชื้อ เพราะมั่นลมผายเรื้อ............จึ่งง้างงมงาย ปรายปักปรับตามหลอน.......หลงอาทรงั่งง้ำ กาลผ่านจึงลุล้ำ.................ว่าช้ำฉันใด ไหลรนทนมานาน...............พาเผลอชาญศึกใต้ เขาใคร่ดักหลอกใช้.............ใช่ให้เมตตา ครายลจมหายหา.................อุราสรรค์ดุจซ้อม ผันถี่ทวีพร้อม.....................จะล้อมมนต์บาน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 15:48:05

ความคิดเห็นที่ 55 โคลงดั้นตรีพิพิธพรรณ จารอักษรถ้อยคร่ำ...........คะนึง นำใฝ่วาดออกมา..............ผ่านว้าง ลำนำคิดฝากถึง...............ผองมิตร ทุกชน โอบสุขฤาสร้างร้าว............เร่าขอ โดยเอการู้สึก..................หลอนเคียง เหมือนอยู่รอระทม............หล่อเร้น มีใครพบภาพเสียง............ตามร่ำ ในสรรค์ ฤาแค่ทบเส้นเศร้า..............ผูกจอง ทำกินไปอย่างแพ้..............ปัญหา ฝืนจ่อมครองขมคลำ..........ท่ามแค้น ใครไหนเล่ามาพา..............หาสุข เห็นแต่มุงแจ้นจ้อ...............เจิ่งจน แรงประทังฝั่งใกล้..............ความจริง คือย่ำวนในยอก................ล่อช้ำ ระบมเจ็บเผาพิง.................หลอมหว่าง วาย,หวัง หลายท่านรับซ้ำซ้อน..........สุ่มแผล สามัคคีไว้เถิด....................ทุกคน หยุดก่นแลแปรแปลง...........ใส่ร้าย เมืองเราสุขทุกหน................เพราะร่วม รักษา หาใช่คัดท้ายสู้....................สาดถาง รัฐฤาควรร่วมด้วย.................ปองดอง ควรหยุดสางพรางสี..............เกี่ยงเกื้อ เห็นชนโศกควรตรอง.............คลายทุกข์ หาใช่คิดเอื้อหน้า..................โอ่อำ เมืองเราควรเลิกสู้.................กันเอง เก็บแกร่งกรำงานการ.............เก่งไว้ เป็นตัวอย่างนำเกรง...............ไปทั่ว โลกนา จงอย่าคิดใกล้ต้อน................ปร่าหลอน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 15:50:02

ความคิดเห็นที่ 56 กลบทกาพย์เคียงกลอน บางช่วง กระสับกระส่าย เสมือนกราย หมื่นแสนขม บางครา สลดระทม ผะผ่าวพรม ตรมเต็มทรวง ลิบลิบ สว่างไสว เหตุไฉน เศร้าเร้าหน่วง บางหน ฉงนคละควง แลลุล่วง บ่วงเหงารอ เหงาพราง ขนานกระหนาบ หมดแรงปราบ ดับรอยก่อ อารมณ์ ละม้ายชะลอ กับไห้ห่อ ตอวุ่นวาย เหงาก่อ สะทกสะท้าน เมื่อวันวาน ใครเลือนหาย ไม่รู้ ระแคะระคาย เขาย่างกราย ไปหนใด ร่ำร้อย ระโบยระลึก ตอนรู้สึก เงาเศร้าไหว ขาดคิด ระวังระไว รอยใจไหม้ ไหลระรวย กลบทใหม่จากคุณ สุริยันต์ จันทราทิตย์ ณ บ้านกลอน กลบทนี้เป็นกลบทที่ผมประดิษฐ์คิดขึ้นใหม่ครับ ดัดแปลงจากกลอน ๖ ธรรมดา ๆ ให้ไม่ธรรมดาคือ ปกติกลอน ๖ แต่ละวรรคจะอ่านเป็นท่อนท่อนละ ๒ คำ เช่น ฝันใฝ่ ในดาว พราวแสง แต่กลบทนี้มีความพิเศษดังนี้ครับ ๑. วรรคสดับ(วรรคแรก) และวรรครอง (วรรคสาม) เป็นกาพย์ บังคับครุ ลหุ ดังนี้ ครุ ครุ ลหุ ครุ ลหุ ครุ เช่น บันเทิงระเริงระบำ / พร่างพรายประกายระยิบ ๒. วรรครับ (วรรคสอง) และวรรคส่ง (วรรคสี่) เป็นกลอนไม่บังคับครุ ลหุ ๓. วรรค สดับ(วรรคแรก) และวรรครอง(วรรคสาม)จะแยกอ่านเป็นจังหวะ สอง / สี่ ทั้งหมด เช่น บันเทิง ระเริงระบำ / ผืนน้ำ กระพือกระเพื่อม ๔. วรรครับ(วรรคสอง)และวรรคส่ง(วรรคสี่) จะแยกอ่านเป็นจังหวะ สาม / สาม ทั้งหมด เช่น เหนือน่านน้ำ น่านเวหา / ครั้นราตรี กระจ่างดาว จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 15:53:13

ความคิดเห็นที่ 57 กลอักษรรวนสมุทร แนวผวน เหงาเลียบเงียบเร้าก่าย ...ครอบทรวง ทางเลียบเทียบรางลวง ...ครอบคล้อย เย็นเลียบเหยียบเลนดวง ...ครอบพรั่น ปรอยเลียบเปรียบรอยสร้อย...คลอบงำ คลำจิตคิดจ้ำจ่อ ...เกาะเหงา เป็นจิตปิดเจนเกลา ...เกาะคว้าง ผองจิตผิดจองเมา ...เกาะเหม่อ พรำจิตพิศจำข้าง ...เกาะกลัว มัวขัดมัดขั้ววุ่น ...ติดจอง หลอนขัดรัดขอนนอง ...ติดพ้อ ชำขัดชัดคลำปอง ...ติดเพิ่ม เบนขัดบัดเข็ญล้อ ...ติดเนา เหงาหลอกงอกเร่าใกล้ ...จับหมอง ตามหลอกตอกลามตรอง ...จับไข้ ปันหลอกปอกรันครอง ...จับหว่าง หวาด,หวัง ออหลอกออกรอไห้ ...จับเจียน เรียนเพาะเราะเพี้ยนผูก ...กลัดเหงา หยุดเพาะเยาะพูดเหมา ...กลัดป้อ จงเพาะเจาะผงเขลา ...กลัดแน่น สรรค์เพาะเสาะพันฉ้อ ...กลัดลวง ปวงหัดปัดห่วงล้อม ...มัดตน การหัดกลัดหาญดล ...มัดกล้า ขันหัดคัดหันกล ...มัดมั่น หมายหัดมัดหายคว้า ...มัดเหงา ผังโคลงกลอักษรรวนสมุทร บังคับให้คำที่๒-๖ ต้องซ้ำกันทั้งบท (คือสี่บาท) และบาทสี่ วรรคสองจะลงแบบโคลงดั้น ปล. มี่เขียนตามผู้รู้ จากหนังสือ "เทพยกวีที่ถูกลืม" ของดร.นิยะดา เหล่าสุนทร ที่มีผู้รู้ถอดความจากผังมาเป็นตัวอย่างให้ จึงอาจไม่เหมือนตามที่ทุกท่านเคยเขียนตามครูบางท่านนะคะ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 15:55:19

ความคิดเห็นที่ 58 กลบท  อัษฎางค์ดุริยา (ของครูคมทวน คันธนู) ราตรีทวีตรึก.................เฝ้านึกทะลวงหนาว แววพรั่นทะงันพราว.....ยากปลงทะนงแปร ขมเข็ญทะเล้นขอบ......รอยชอบทยอยแฉ เงารานทะยานแล.........จิตหนักทะลักนัย เพราะหวังระวังวุ่น..........คนคุ้นระคนคล้อย ในปมระบมปรอย...........ยากจับระงับใจ สุขลบระบบรู้..................ขื่นกรูระเนไกล ถูกปรับระดับไป.............ให้อมระทมอวล เจ็บรกตระหนกร้าว.........ยอกยาวตะบอยย้ำ ขมเคร่งตระเบ็งคำ...........กับช้ำตระหน่ำชวน ไยวับตระบัดหวัง.............ถูกสั่งตระครุบซวน กรำกร่อนตะลอนกวน.....กอดหวั่นตะกรันไหว เจ็บหลบประกบหลอน.....ตรมต้อนประจานตอด โศกเสี้ยวประเดี๋ยวสอด..ทุกข์ชังประนังไช สร้อยส่ายประปรายสุม...หวังจุ่มประดับใจ เหงาคดประชดไข............ให้เห็นประเด็นหวง ............................................... คล้อยคลุกสนุกเคลิ้ม.....รักเริ่มสนั่นไหล หอมวับสดับไว.................รักไหลไสวแล ชื่นจิตสนิทจับ...............ลืมกลับสลายแก้ รักป่วนสงวนแปร...........เหมาเหม่อเสนอเมา เหมือนเคร่งเขม็งขาย.....หวังก่ายขนานกลุ้ม รักหลั่นขยันรุม................จิตพักขยักเผา เหมือนเห็นเขม้นหา........ใจกล้าเขยิบเกา คล้ายเบือนเขยื้อนเบา....จำป่ายขยายปัน ปองป่ายระบายปลื้ม.......ยากลืมระกำหลอน หลงหล่อระย่อรอน.........อยากพบระบบพลัน รอยอายละลายอุ่น.........เหมือนฝุ่นระเนฝัน เพียรสาวระนาวสรรค์......คิดจมระงมจำ รักไหวไสวหวาม.............ทุกยามสมัครเยี่ยม ขอติดสะกิดเตรียม..........ขับคล่องสนองคลำ บ่อรักสลักรื่น...................ทุกคืนสนุกขำ กลิ่นกรังสะพรั่งกรำ.........คิดทรุดสะดุดสรวง กลบทนี้ครูคมทวนตั้งชื่อว่า อัษฎางค์ดุริยา เป็นกาพย์ประยุกต์ที่บางท่านเรียกว่า ฉันท์ (แต่คุณคมทวนตั้งบทนี้ว่ากาพย์) ๑บท ประกอบด้วย ๔ บาทที่ทุกบาทจะมีวรรคหน้าวรรคหลัง รวมทั้งบาทมี ๑๐ คำ โดยมีกฎว่าทุกวรรคของแต่ละบาทต้องใช้คำสหุ ๒ พยางค์ และแต่ละวรรคต้องใช้คำสัมผัสเสียงพยัญชนะ เชื่อมคำลหุด้วย โดยทุกวรรคคำที่๒จะเป็นผู้กำหนดคำลหุ ดังนั้นก่อนใช้คำลหุ ต้องคิดคำพร้องด้วย กลบทนี้ต่างกับกลบทสะบัดสะบิ้ง ตรงที่กลบทสะบัดสะบิ้งเราสามารถเลี่ยงใช้คำลหุลอยได้ ผิดกับกลบทนี้ต้องใช้แต่คำลหุแท้ อีกหนึ่งปัญหาของนักเรียนส่วนมากสงสัยกันคือ บาทหนึ่งวรรคหลัง บาท๑วรรคหลังคุณคมทวน "ตั้งใจ"ละไว้ไม่ให้ลหุสัมผัสกับคำที่สอง ตามกฎบังคับ โปรดทราบเถิด ท่านเขียนแบบไว้ ในสไตน์นั้นจริงๆ อาจเพราะต้องการให้เด่นสะดุดตา แต่ทุกท่านจะเขียนมันสัมผัสกัน ก็หาได้ผิดกฎนะคะ (อันนี้มี่ว่าเอง อิอิ) มาดูบทครูคนเก่งเขียนไว้ อาจดุหน่อยนะ อิอิ แต่เราก็สามารถแปลงมันเป็นบทหวานได้นะคะ ปล. มี่ไม่มีสีประจำนะคะ อหังการ์มหากาพย์ ( โดยคมทวน คันธนู) ๏ เสียงชมประสมเชียร์..........ผัวเมีย-ประสาหมา ใครต้านประสานตา...............เห่าเสียงประเปรี้ยงแซง หางสั่นประชันสวน................ทั่วถ้วนประสงค์แทง ฟืดฟาดประกาศแฝง.............โชว์เขี้ยว,ประเดี๋ยวคุ้ม๚ะ ๏ เมียผัวสลัวภาพ..................ลูกหาบสลอนหิ้ว เนืองนองสนองนิ้ว.................-ชี้ใช้ไสวชุม 'ครับท่าน'—สนานทั่ว..............หอนรัวเสมือนรุม ถ่มเศษเสลดสุม.....................สัตว์ป่าสวาปาม๚ะ ๏ ผัวเมียเฉลี่ยมอม................เมา, ล้อมฉลองลาย โลภซ้อนฉะอ้อนสาย..............ตาสาดฉกาจทราม เห่อเหิมเฉลิมเหี้ยม.................เงินเทียมฉนวนทาม ซ้ำสั่งฉมังสาม......................-หาวแลบแฉลบไหล๚ะ ๏ เสียงชมผงมชัวร์................เมียผัวผงาดแผ่ เสียงเทินเผอิญแท้.................สำนึกผนึกใน ชัดลึกผนึกเหลิง....................สำเริงผจันท์ไร ขอจงผจงไข.........................คำขานผจานเขียน๚ะ๛ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:04:19

ความคิดเห็นที่ 59 อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ไหวไหวผะผ่าวเผา...ขณะเศร้าสะอื้นหา เดียวดาย ณ เวลา...ปะทะเหงาตะลอนเคียง ห้วงใจระดมขม...รติล้มมลายเสียง ผิดหวังประนังเมียง...ระอุเร่าประหารฝัน หาใช่ประทานทาง...ตละสร่างประจญพลัน เขาห่างเสมือนจันทร์...ผละขนาดประดุจเลือน ในหวังอณูหวง...บ่ ปะช่วงประดับเตือน เขาจึงมิคิดเยือน...สิอดีตละล่องลอย ในรักประจักษ์แผล...ลุกระแสประสบปรอย รักยากประวิงคอย...หฤทัยระเร้าหนาว คน”ใช่”ผละจากหวัง...ระอุชังสิเหมือนสาว รอยโศกระรัวราว...ปะระรานมิเลิกลา ผิดคนประดังสรรค์...เพราะสวรรค์ละลืมหา จึงพ่ายสะดุดคา...ณ ทะเลสะเทือนใจ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:08:50

ความคิดเห็นที่ 60 โคลงผวน พยัคฆ์ย้อนรอยพราน กรายนำลบบทว้าง..........กรำนัย หนาวรัดกระจายไฟ.........นัดร้าว หมุนคัดหักหมองไหว.......มัดขุ่น พาฤทธิ์สนุกก้าว.............พิศหล้าลืมเฉา เหงาพันจงอย่าคล้อย........งันเผา เหลียวเสาะหยุดโศกเขลา...เลาะเสี้ยว ควงนัดแต่สุขเนา..............คัดหน่วง ทวงรุกดักเริงเลี้ยว............ทุกข์ล้วงซัดหาย ผายสุขขับหล่อเลี้ยง.........ผูกสาย แปลงร่าปลดสลาย...........ปร่าแล้ง เลิกพิศโศกระคาย............ริดเพิก มองรื่นหยุดโหยแห้ง.........หมื่นร้องหาขม พรมใจหยุดเกาะห้วง.........ภัยจม ปองตัดปวดระบม.............ปัดต้อง เรียงสรรค์จิตนิยม.............รันเสี่ยง ผันเหงา พาใคร่เพลินรอยคล้อง.......ไพล่คว้าทรวงสรวล ชวนเหลาจิตร้อยห่าง...........เฉารวน พลางขับเหงาลืมตรวน.........พับขว้าง นัดเหมาคึกอาบกวน............หนาวมัด เหงาสร่างลืมรอยคว้าง........งั่งเศร้าพลันถอย คอยปรับเกลาจิตพร้อม.......ขับปรอย รอยสุขจะทยอย...............รุกสร้อย เหลียวปิดกลบเหงาหงอย....ริดเปลี่ยว รอยชื่นเผลอขับคล้อย........รื่นช้อยเหมือนสรวง จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:14:12

ความคิดเห็นที่ 61 กลบท ยัติภังค์ คล้ายว่าลมรัก พามนต์หวาม- ชักชวนข้ามหวั่น มาเมียงข้าง- ตรงดงที่เคย ร่ำไรพราง- เพื่อสร้างตำนาน รักดังจินต์- กับใครคนที่ มักพาคล้าย- เพลินง่ายเผลอบ่อย แม้ไกลถิ่น- ยังปองถวิล หลงในดิน- แดนที่หวังยิน เสียงหวานมี- รอยยิ้มอิ่มอวล ชวนให้พิศ- สวาทหาทิศทาง อย่างด่วนถี่- เพื่อเห็นนัยน์ตา ที่ชวนชี้- ให้พลีชีวี กับรักพลั้ง- เพ้อหลงละเมอ เกินวัดลึก- ถึงสึกหลุดหล่น ตอนรักคลั่ง- ราวลมกระพือ หมดทางรั้ง- จะฝังกลบขัง ห้ามรักเลาะ- กลบท ยัติภังค์ ในแนวของศิริวิบุลกิตติ์ จะเป็นกลบทกลอนแปด ที่บังคับให้ลงท้ายวรรคด้วยคำขาด ความขาด แล้วไปต่อความสมบูรณ์ในวรรคถัดไป มี่เห็นพี่ๆเพื่อนๆชาวกลอน นิยมเล่นด้วยคำขาดมากกว่าความขาด วันนี้มี่เลยลองสลับด้วย "ความขาด"มากกว่าคำขาดบ้าง และเล่นเป็นกลอน ๗ ดูหน่อย ดีไม่ดีอภัยกันหน่อยนะคะ อิอิ เห็นแต่เรื่องทุกข์ทั้งจากธรรมชาติและเพื่อนร่วมโลกบ่อยๆ แต่เราก็ยังมีฝันเหลืออยู่ใช่ไหมคะ มาค่ะ มาอ่านกลอนรักแนวฝันบ้างเน้อ 555แก้ความขมค่ะ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:18:46

ความคิดเห็นที่ 62 โลกมิเคยปิดบัง... กับความหวังที่ซ่อนทุกข์ขมขื่น ฤ จะลองอีกครั้งเพื่อรั้งคืน ทั้งที่รู้รอยฟื้นเหลือเพียงไอ ซ่อนสถิติรักลบติดเหลือศูนย์ ฤ จะคูณหารอีกหนเพื่อทดไหว รู้ทั้งรู้ทดแล้วยังขาดไกล แล้วทำไมยังหวังจะปิดบัง เขาไม่รักทำเช่นไรก็ไม่รัก ไยไม่พักหักห่วงมุ่งแต่ฝัง ฤ ใจเรายังดื้อตื้อหาชัง ซ่อนแผลกรังรั้งหลอนได้อะไร เขาแค่ผ่านแวะมาให้ได้พบ แล้วก็จบกลบหายเพราะ “ไม่ใช่” คำตอบชัดทัดท้วงล้วงเจ็บใน แต่ไม่รู้หัวใจไยคิดรอ เขาตอบแล้วเรานั้นแค่เพียงเพื่อน ยังคิดเบือนเกลื่อนกลบรบแต่ขอ ซ่อนทุกสิ่งทุกอย่างหวังชะลอ ฤ จะพ้อจนเขาเอือมระอา เขาไม่รักรู้แล้วเขาไม่รัก แต่ยากผลักความจริงสิ่งซ่อนหา ยังดิ้นรนทนเฉยเหมือนธรรมดา ทั้งที่เจ็บจนชาใช่ไม่รู้ รอกับหวังบนทางสร้างท้อทุกข์ ไม่สนุกเท่าแปรแก้หดหู่ ฤ ใจเราไม่เคยคิดตรองดู จึงต้องตู่คู่คอยข้างลมครวญ กระแสรักกับหักคือของคู่ “อกหัก”กรูเข้าหาอย่าคิดหวน สอนเท่าไรใช่ใจจะรู้ทวน ยังปั่นปวนอวลออบนลานคอย จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:20:38

ความคิดเห็นที่ 63 . กลบท  ดำเนินนางสระ  ( ความคิดเห็นที่ 52 ) _____________________________________ ~ หนาวนึกดึกดื่นคุ้น ............. คืนครวญ เปลี่ยวเปล่าเหงาเงียบรวน ..... เรียบร้าง ชื่นชืดจืดจางทวน ................. ทางทอด จมจิตคิดครุ่นว้าง .................. วุ่นว้าวาดหวัง . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:37:29

ความคิดเห็นที่ 64 . กลบท  ยัติภังค์  ( ความคิดเห็นที่ 61 ) _____________________________________ ~ หากมีวันชิดใกล้ ......... กับโอ- เลี้ยง..รักคง สุขโข ......... ชั่วฟ้า- ดินสลาย..ตึกถล่มโซ ...... เซกอด- กัน..ดั่งตำนานท้า ........... ทุกข์พร้อมยืนเผชิญ พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 16:41:28

ความคิดเห็นที่ 65 โคลงผวน “นางพญานาฎลีลา” จง        จำใน จ่ายน้ำ...............ใจนำ มอง      คร่ำพลัด คัดพรำ.........ขื่นพ้อ เขา       คลำตื่น ขืนตำ...............ขัดติด ดี         ก่อไหล ไกลล้อ.............เหยียดแล้วเยาะหยาม ตาม      ติดมอง ต้องมิตร............ตรึกเมียง ใจ        เลี่ยงชอก ลอกเฉียง.........หลู่ช้ำ ทาง      เถียงสาบ ทาบเสียง.........ถากสุข ถูก       พร่ำเนา เผาน้ำ................คิดร้ายไกลทรวง ...................................... รัก รินกรอล้อกลิ่น.........เริงกราย ฤาจ่ายคำจำขาย............จิตครื้น เพียงพรายมัด พัดหมาย...เพลินมอบ หลอกก่อฉับ กับฉ้อ.........ก็พร้อมขังคลอ รักรอเพียงเลี่ยงพ้อ..........รอยแผล จริงแล่กรังรังแก..............รัดใกล้ หาแหเปลี่ยน เหียนแปร.....หันปลุก ยากสุขลอยสอยไล้.........แต่ปลื้มทางเดียว เหลียวรักไหนไล้หนัก........รานเนา ดูเจ่ารัดจัดเหลา................เจ็บร้อน รอบเลาคัดรัดเขลา............รองคู่ ตัวห่อนตักหักต้อน............รัดเข้ามุมพรำ คำคอยรัก คลักร้อย..........ขานลวง รักถ่วงหักทักหวง..............ท่วมหุ้ม เรียงลวงปร่าลาปวง...........เริงป่าย ใจนา รายรุ่มกักรักกลุ้ม.............หล่อเศร้าพันใจ ไกลกลรักกักล้น...............กลหลอน กลัวนา จากซ่อนขมสมคอน...........โศกเคล้า ความขอนซุ่มขุมสอน..........ครองสุข จริงข่าวซุกคลุกเศร้า...........ก่ายซ้อนปองรัน โปรดปันรอยปล่อยรั้น.........แปรแรง คิดแบ่งจิตบิดแจง...............บทจ้ำ ยามแยงขัดยัดแคลง...........ยำขุ่น รักพร่ำชิดพิศช้ำ.................ก่อคล้อยชวนหวน แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 53 21:37:13 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 17:44:27

ความคิดเห็นที่ 66 . ~ โคลงคิดถึง ~ สุดห้ามหักใจ ~ _____________________________________ ~ พรำพรำฝนฝากไข้ ...... คิดถึง ใจเปียกปอนตราตรึง ....... แต่ร้อน รุมรุมผ่าวรัดรึง ................ รู้สึก ในอกที่สะท้อน ............... ทุกครั้งคือเธอ ~ คือเธอที่อยากให้ ......... หัวใจ เคียงแนบแอบอิงไอ ........ อุ่นถ้อย ปลอบทุกข์สุขห่วงใย ...... เย้าหยอก ถึงห่างไกลใจร้อย ........... รัดด้วยคิดถึง ~ คิดถึงคำร่ำร้อย ............ รำเพย ต้องจิตเกินใดเคย ............ ข่มไว้ อยากร้องออกบอกเลย ...... แล้วหลบ ฉันคิดถึงเธอไซร้ ............. สุดห้ามหักใจ ~ หักใจหักห่อนได้ ......... โดยดี ด้วยคิดถึงมิมี ................ หมดสิ้น ทุกวันทุกนาที ............... เทียวนั่น     เธออยู่ในใจดิ้น ............. โดดด้วยบางที ~ บางที่ก็กลัดกลุ้ม ......... เกินทน หมกมุ่นคิดถึงจน ............. จวบแจ้ง นอนไม่หลับสับสน ........... กระส่ายกระสับ เกรงว่าเธอแกล้งแกล้ง ...... กล่อมให้หลงใหล ~ หลงใหลเงยไม่ขึ้น ........ ขอยอม วอนแต่อย่าให้ตรอม ......... ตากหน้า คิดถึงอยู่จนงอม ............... หงำเหงือก ดีกว่ากลายเป็นบ้า ........... บ่นเพ้อมองดาว ~ มองดาวพราวพร่างฟ้า ...... ฝันคอย ไกลสุดใจล่องลอย .............. ลับว้าง แม้ความคิดถึงหงอย ............ เหงาหลับ นึกภาพเธอเคียงข้าง ........... แค่นี้สุขใจ ~ สุขใจในรสแก้ว .......... กานท์กลอน เธอแต่งแต้มอักษร ......... สวาทแท้ พันใจผูกอาวรณ์ ............ กระหวัดจิต ให้ครุ่นคิดถึงแม้ ............. หมื่นครั้งใฝ่ฝัน ~ ใฝ่ฝันก้าวเกี่ยวก้อย ...... กับเธอ ใจบ่มใจบำเรอ ................ รักล้น ฝนอย่าตกนะเออ ............ อาจตื่น พอคิดถึงเริ่มต้น .............. ตกแล้วพรำพรำ พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 17:48:58

ความคิดเห็นที่ 67 กลบทสะบัดสะบิ้ง วิเวกวาดขาดสนุก...ละรุกละเร้า อยู่กับเฉาเศร้าละเหี่ย...เฉลี่ยไฉน ณ มุมไหม้ใจเจ็บถี่...ร่ำรี้ร่ำไร เหมือนหัวใจใส่เหงา...ระเฝ้าระฟัง ครั้งบทเพลงเร่งรอนหลั่น...ผะสรรค์ผะเสริม ใจก็เพิ่มเยิ้มยอกย้อย...ปะร้อยปะหลั่ง ท่ามกระแสแผลเดียวดาย...ระร่ายระรั้ง เหงาโอหังฝังฝากล้วง...ทะลวงทลาย คล้ายเงียบงันทันเทียบชิด...ผะพิศผะเผา จนสุดเกลาเล่าหลอกเร้น...กระเส็นกระส่าย ไม่มีบทกฏแก้แกะ...ระแคะระคาย มีแต่กรายสายเจ็บบด...ระทดระทวย ด้วยห้วงไหวไหลระโบย...ระโหยระหา เหมือนอุราคร่าผละ...สละสลวย แสงจันทร์รางอ้างว้างคุม...ระรุ่มระรวย คร่ำเพรียกป่วยม้วยจองเร่า...ปะเหงาปะเงียบ เยียบเย็นจิตติดตรมตาก...ถลากไถล ใจไปไกลใส่ใฝ่เหงา...คละเย้าคละเหยียบ ไข้ว้าเหว่เร่เห่กล่อม...ระล้อมระเลียบ ให้ช้ำเฉียบเปรียบเหงาติด..ระอิดระอา สะบัดสะบิ้ง คือกลบทที่ 000 00 yxyx ในแต่ละวรรคใช้คำได้ตั้งแต่ ๙ ถึง ๑๐ คำ สัมผัสในมี ๒ คู่ อยู่ที่ ๔ คำท้ายของวรรค ให้คู่ที่ ๑ เป็นคำซ้ำกัน ส่วนคู่ที่ ๒ให้สัมผัสอักษรกัน สระและตัวสะกดไม่ต้องเหมือนกัน และบางที่มักบอกว่าต้องเป็น ลหุ ...เช่นสะทกสะท้าน ฉะนี้ไฉน ฯลฯ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 21:54:25

ความคิดเห็นที่ 68 กลบทสิงโตเล่นหาง เห็นความทุกข์เดียวดายกรายเลยช้ำ น้ำก็ล้ำรุกโลกโบกโบยถี่ ยากเลยลับเลยเลือนเบือนราวี ปฐพีราวร่นพ้นนัยน์ตา ราวเข็นครกขึ้นภูกู้วินาศ ชนทุกชาติขาดพร้อมซ่อมปัญหา ครกในมือฤาทนวนไปมา รอยรานราคร่าใกล้ไกลผู้รู้ โลกาไหวเตือนพิษชิดหลายช่วง เรากลับลวงหน่วงจิตคิดแค่ขู่ ยังปลอบตนวนอ้างข้างเชิดชู ไม่รับรู้ภัยสู่ดูลำพอง เย้ยชะตากี่วันพรั่นความคิด โชคร้ายติดทุกทิศปิดยากพร่อง เคียวขมขื่นยืนทักยักเมียงมอง พร้อมจ่อมจองหลากชีพบีบชีวี ใครฤาพร้อมล้อมโลกโศกด่วนดับ เห็นประดับนับอ้างพรางวิถี เงามายาพรางตาลาลับลี้ เศร้าทวีมีฉากฝากอีกครา บทนี้เป็นกลบทแบบ ศิริวิบุลกิตติ์ เป็นกลบทที่มี บังคับแค่ซ้ำเสียงตรงคำที่ ๕-๖ ของทุกวรรคเท่านั้น จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 21:56:29

ความคิดเห็นที่ 69 กลบท เลวงวางตรวจ แสงสีสวย ระบาย คืนค่ำครึ้ม ทั่วทางทึม คลายรอย มืดมัวหม่น เดินโดดเดียว ปนปราย ว่ายหวั่นวน ระลึกรน หล่นหลอน คอนขื่นคลอ จันทร์แจ่มจ้า กลางฟ้า ไยยังยอก เมียงมองหมอก ลอยพลิ้ว ริ้วเร่าหล่อ รอนรวมหลอม ล้อมกร่อน ผ่อนผ่าวพ้อ ชุ่มชื้นช่อ ห่อโหย สร้อยซุกทรวง ยามเยือนเยี่ยม ที่เดิม เคยเคียงข้าง ใครคนครั้ง วางภักดิ์ หนักนัยหน่วง วันวารไหว ไวหวาม ท่ามท่วงทวง เรารู้ล่วง ปวงปลื้ม เหิมเฮฮา แวววันหวาน เมื่อผ่าน พานผลผ่าว ครวญขมคราว พราวจันทร์ ทอทาบท่า จ่อมใจจม ตรมตื่น คืนครุ่นคา ห้วงแหนหา สิ้นสุด หลุดแหล่งรอง เหมือนมืดมิด จิตเจ็บ เก็บกาลก่อน จันทร์แจ้งจร ยังหวัง หยุดย้ำย่อง น้ำนองหน้า แม้นไร้ ฝนฝอยฟอง ทอท้อท่อง มองจันทร์ ดันด่าวเดิน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 21:59:28

ความคิดเห็นที่ 70 กลบทละเวงวางกรวด คืนเคว้งคว้าง ย่างอยู่ คู่ขมขับ ปรายเปลี่ยวปรับ ซับเหงา ปะเป้าปร่า เหมือนมองเหม่อ เอ่ออุ้ม มุมหมองมา กร่อยกลบกล้า พาพัว กลัวแกนกลาง ช่องชอกชัก พักหว่าง ช่างเฉาเฉย ยอกย้ำเย้ย เปรยร้าว ยาวเยืยกย่าง ผลแผลแพ้ แปรปัน พันพล่ามพราง คมคร่ำขวาง สร้างรั้ว คั่วขมคอย ลมร้างรู้ พรูพลิ้ว ลิ่วลงล่อ พาพรั่นพ้อ ล้อกลิ่น ภินท์พลันผล็อย แรงเริงร่า ชาชิด ฤทธิ์รานรอย ฝันใฝ่ฝอย พลอยเค้น เฟ้นฟอนฟอง เบนบ่ายเบี่ยง เลี่ยงทน บนบ่อเบื่อ จิตจมเจือ เชื้อขม จมเจ็บจ้อง ตราบตรมตาม ล่ามรัด ตัดตรึกตรอง ขื่นคงคล่อง ส่องสุ่ม ขุมไข้เคียง เหลือรานรด จรดหวัง หลั่งราวร้อน โศกเศร้าซ่อน ต้อนไหว ไสทรวงเสี่ยง รั้วร้าวเลียบ เทียบหุ้ม รุ่มลำเลียง หวังแหวกเหวี่ยง เกี่ยงกรุ่น วุ่นเวิ้งไว ทั้งเลวงวางตรวจ ของหมื่นนิพนธ์อักษร(จากประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ) และกลบทละเวงวางกรวด ของ หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก) ต่างมีกฎบังคับการเขียนเช่นเดียวกันคือ เป็นกลบทที่บังคับให้ใช้คำ “สระเสียงเหมือน” ตรงที่พยัญชนะหน้า-หลัง ๓คำ ทุกวรรค แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 53 22:01:53 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:01:18

ความคิดเห็นที่ 71 กลบทเจ้าเซนเต้นต้ำบุด ในกาล นานไกล เหน็บเก็บเหนื่อย เมียงเรื่อย เมื่อยเรียง เมื่อหล่นหม่น ดายผ่าว ด่าวผาย เดินเพลินดล ทุกหน ทนให้ ทุกข์หุ่มครอง คีตา ค่าตรม คมตวงขื่น หลับตื่น ลื่นติด ฤทธิ์ตามล่อง ปรอยหมั่น ปันหมาย ปรายเหมือนปอง ช้ำย่อง ช่องย้ำ ช่างยาวชัน ฝันคลอ ฝ่อใคร่ ไฟคึกฟุบ เริงยุบ หลุบเยือน เลื่อนหยอกหลั่น แผลเหงา เผาเงียบ เพียบหงอยพัน ทางสรรค์ ทันซุก ทุกข์สอดทวง ม่านเงา เมาง่าย หมายงำเหมือน ไร้เปื้อน เลือนไป ราวปัดร่วง กับขม กร่อยคุม กุมคลอกลวง คือพ่วง ควงเพื่อน เคลื่อนผ่านคอย กลบทเจ้าเซนเต้นต้ำบุด แนวนี้ คือกลบทคิดขึ้นโดย หลวงนายชาญภูเบศร์ (จากประชุมจารึกวัดพระเชตุพน) กฎมีว่า ให้ใช้เสียงพยัญชนะเพียงสองเสียง มาสร้างกลกลอนทุกวรรค โดยต้องมี สัมผัสสระ ๑-๒คู่ ในทุกวรรคของกลอน โดยไม่บังคับจุดตำแหน่งสัมผัส เพียงต้องมีให้ครบทุกวรรค ของบทกลอนเท่านั้น จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:06:00

ความคิดเห็นที่ 72 กลบทอักษรบริพันธ์ เนิ่นนานแล้วกับกาลเคยพานพบ คนพาเพ้อประจบคล้ายหลับฝัน เคยหลงใฝ่พันวันที่สำคัญ ทางสายขมสายนั้นยังตรึงใจ ยามตรมเจ็บเหน็บจับแฝงรอยหวัง ฝากรอยว้างคลอขังช้ำแค่ไหน ฉากคนหนึ่งเดินจากมิร่ำไร จำรอนรานนั้นได้อย่างครบครัน ยากขับคลายทรมานที่สุมซ้ำ ทางโศกแทรกตอกตำสุดสรรค์พรั่น ซ่อนซุกพ้อหล่อรานตอนจากกัน ตอกเจ็บกร่อยคอยสั่นสุดเศร้าใจ สิ้นสุดจำทำยากเธอก็รู้ ทั้งแกล้งเลือนเมินดูใครใจไหม้ คนเจ็บหมายขับขมมุ่งมัดไฟ มิหมดเฝ้าเอาใจเธอจึงพาล ทำจำพบหลายคราแบบเบื่อหน่าย บนบอกนัยว่าคล้ายขอเลิกสาน คอยรอเศร้าจนเจ็บเริ่มเลือนราน แล้วรอยร้าววันวานพลันมาเตือน ภาพเหมือนตามให้จำกาลครั้งหนึ่ง ก่อนคล้อยนัยคำซึ้งคนแค่เพื่อน คงคำเพาะเคาะใจให้อย่าเบือน หาหยุดบ่ายแชเชือนดังแล้วมา ดับรอยหมื่นขื่นเศร้าหันห่างจาก ไห้หายจับมิฝากให้ห่วงหา หดห่อหุ้มกุมเหมือนไร้นำพา รู้นัยเพิ่มแค่ค่าคนผ่านทาง จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:10:06

ความคิดเห็นที่ 73 กลบทช้างประสานงา แค่ฉันรู้เธอช้ำฉันเจ็บหนัก ช้ำเจ็บนานเกินผลักไสแผลผ่าว ซ่อนแผลเพ้อก่อทุกข์ลากยึดยาว ร้อนยอกย้อนปวดร้าวยากทนทาน  ยามเธอท้อคลอคิดทุกข์ละห้อย เธอร้องไห้ตาปรอยฉันสงสาร ฉันสาปโศกกอดเธอผ่านวันวาน พร้อมไหวหวั่นเมื่อผ่านกาลครั้งนั้น ไกลใครนานเกินรู้เธอทุกข์ไหม เธอทิ้งเหมือนไสฉันห่างลานฝัน ให้ร่ำฝากบอกฟ้าห่วงทุกวัน ให้ทุกข์เวิ้งพันฉันยามดูเดือน ยามเดียวดายเหม่อเหงาข้างฝนสาด คนใฝ่ซ้อนผุดผาดยิ้มเสมือน เย้ยสู่มาให้ฉันเจ็บสะเทือน จิตซ่อนทุกข์รุกเตือน  เรา...แค่เพื่อน กลบทอักษรบริพันธ์ ของ ศิริวิบุลกิตติ์ หรือ กลบท ช้างประสานงา ของ หมื่นนิพนธ์อักษร: ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน ฯ มีกฎคำสั่งเหมือนกันทุกประการคือ O O O O O X X X X X X O O X X X X X X O O X X X X X X O O X X X นำเสียงพยัญชนะ ๓ คำสุดท้ายของวรรคแรก ไปเขียนความใหม่ที่ ๓ คำแรกของวรรค ถัดไป เป็นเช่นนี้ทุกวรรค จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:15:18

ความคิดเห็นที่ 74 กลบทช้างชูงวง ขออยู่เคียงเพียงเป็นเพื่อนเหมือนเจ็บด้วย จะอยู่นั่งหวังช่วยปันพรั่นไกลใกล้ ในวันที่มีอ้างว้างขวางหัวใจ อย่าร่ำไรใกล้เข้ามาหามือนี้ แม้ไม่มีทีท่าหวานผ่านให้เห็น ไม่ดีเด่นเช่นใครเป็นเย็นทุกที่ แต่มือนี้มีห่วงใยให้ชีวี ที่หลบลี้หนีเงาเหงาเปล่าเปลี่ยวมา ยามเวิ้งว้างย่างกรายมาพาจิตเศร้า จะนั่งใกล้ไม่ให้เฉาเร้าเข้าหา ในบางวันหวั่นเธอช้ำน้ำเต็มตา ฉันปวดปร่าพร่าพร่ำเพ้อเหม่อกับดาว กลบทช้างชูงวง  คือ กลบทที่บังคับต้องซ้ำเสียงสระในคำว่า ๓-๔ กับ คำว่า ๖-๗ ในทุกวรรค ตลอดเรื่อง เป็นกลอนเก้า จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:18:00

ความคิดเห็นที่ 75 กลบท นกกางปีกแบบที่๑ แม้มืดแม้ดำแต่ใช่มัวหม่น แสงจันทร์วนไหววนแวะไปทั่ว ดึกดื่นหมื่นดำแสนดำระรัว ในกลัวคล้ายกลัวเธอนั้นไม่รู้ มารอขอรอด้วยแสนคิดถึง น้ำค้างดังดึงจิตไหวจิตอู้ เสียงลมพัดลมพลิ้วไหลผ่านพรู ยืนรออยู่เมียงอยู่ทุกนาที หรีดหริ่งร้องใจพรั่นใจละห้อย คอยและคอยทั้งที่ใจเหน็บถี่ เหมือนเปลี่ยวเปล่าเข้าล้อมเข้าต่อตี ให้คิดหนีคิดเลิกจะนั่งทน จันทร์พราวพริ้งลอยเด่นลอยเจิดจ้า ไยอุรากลัวเหตุขอเหตุผล ดาวดวงน้อยดวงใหญ่เริ่มลอยพ้น ไยอีกคนยังไร้ยังไม่มา รอทนรอบนว้างอ้างว้างนัก จนตระหนักตระหนกจิตโหยหา รุ่งเช้าแล้วจินต์เจ็บเหน็บเจ็บชา จำจากลาขอลาคนใจดำ กลบท นกกางปีก แบบที่๑ เป็นกลบทที่เน้นคำซ้ำ ๑ คู่ โดยมีคำอื่นคั่นกลาง และคำซ้ำนั้นต้องสลับที่ไปมา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:23:01

ความคิดเห็นที่ 76 กลบท นกกางปีก แบบที่๒ เป็นร่องรอยรอยร่องของจารึก บนบรรทึกย้ำถ้อยถ้อยย้ำสื่อ กับลำนำนัยลืออ้างอ้างลือ ของคนซื่อซื่อคนที่จริงใจ ฝากรอยรอยฝากบนเงาหงอยเหงา คิดเฝ้าใครใครเฝ้าใจวุ่นไหว วันวารเลยแล้วแล้วเลยอะไร ไยเศร้าเศร้าไยหนอใจของเรา สัญญาบนแล้งแล้งบนเจ็บลึก คนบอกแค่คึกเฝ้าทำทำเฝ้า หาใช่ใช่หามีใจภักดิ์เนา จิตจึงเร้าเจ็บอายอายเจ็บนาน ปลายทางทางปลายของแรงใฝ่ฝัน ถูกลมพัดหันหันพัดไกลฐาน ขึงสิ้นแววหวังลานหมดหมดลาน เป็นรักขาดป่านป่านขาดลอยไกล ถึงหน้าบรรทึกแล้วจบจบแล้ว แผลแผ่วแผ่วแผลระเหยไอไข้ วันนี้ดายเดียวเดียวดายถึงใจ ยังใฝ่ใฝ่ยังชีพไร้เงาเธอ กลบท นกกางปีก แบบที่ ๒ เป็นกลบท ที่บังคับให้ใช้คำซ้ำ ๒ คู่ เขียนติดกัน โดยคำคู่ที่ ๒ จะต้องถอยหลังจาก คำคู่ที่๑ และสลับที่วางไปมา ดังปีกนก จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:25:17

ความคิดเห็นที่ 77 กลบทงูกระหวัดหาง แว่วเพลงนัยไล่เร้าน้าวให้คิด ใครเคยชิดคลอเคียงดูเดือนเหลือง ฤดูกาลแปรลานไม่ประเทือง ทั้งนำจิตคิดเรื่องของวันวาร เวิ้งว้างเยือนเตือนตรมขมในอก อวลกระทบรบรกบนเหงาพล่าน แผ่วระคายคล้ายคล้อยรอยเจ็บราน ไหลไปทางประสานฐานเดียวดาย เดินโดดเดี่ยวเค้นจิตริดรอยหงอย เงยดูฟ้าตาปรอยสร้อยเข้าก่าย ก่ออารมณ์พรมแพ้แลทักทาย ทอวุ่นวายให้คิดชิดใครคน คราครั้งก่อนสองเราแค่คบทัก ทางตระหนักเธอดีเหมือนไร้ผล ผ่านประสบพบคร่ำย้ำหลายทน ทุกข์เหงาเทียบเลียบปนจึงมองตรอง ตามของ้อคนดีที่ผูกมิตร หมายมอบจิตพิศภักดิ์เอนสนอง นำสายใยไหลชุ่มกลุ่มร่ำปอง ไปผ่อนผองขุ่นเคืองกระเตื้องตรม ตระหนักแล้วใจรักภักดิ์ในห้วง หันจากไปคงร่วงในทุกข์ขม ขอรับรักเคยมอบมาชื่นชม ฉ่ำกับฝันสรรค์พรมดีกว่าไกล กลบทงูกระหวัดหาง เป็นกลบทที่บังคับให้ใช้เสียงพยัญชนะเดิม ของคำท้ายวรรคแรกมาเป็นคำใหม่ต้นวรรคสอง เป็นเช่นนี้ตลอดไปทุกวรรคจนจบ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:27:21

ความคิดเห็นที่ 78 กลบทนาคบริพันธ์ วาดทางเดิน  สานใส่  ไต่ความฝัน ไต่ความใฝ่  เสกสรรค์  ห่างหม่นหมอง ห่างหม่นมืด  ชืดช้ำ   ที่จับจอง ที่จับใจ  ไล้ต้อง  ให้ปวดครวญ ให้ปวดคร่ำ   จำคิด   ตอนผิดหวัง ตอนผิดแวะ  รอรั้ง  ยั้งย้ำสวน ยั้งย้ำซุก  รุกจิต   ชักเชิญชวน ชักเชิญชอก  ยั่วยวน   กวนกลางใจ กวนกลางจิต  ริดรอน  กร่อนเซาะฝัน กร่อนเซาะฝั่ง   พังพรั่น  กระจายไหว กระจายหวั่น   กั้นสุข  ทุกข์รุกไล้ ทุกข์รุกร้อง  ฟ้องภัย  กรายใกล้ตัว กรายใกล้ตม  จมขม  หมดฤทธิ์เชื่อ หมดฤทธิ์ชื่น  ติดเบื่อ คำโม้มั่ว คำโม้มาก ลากขื่น  ตื่นเต้นรัว ตื่นเต้นราว   ใจรั่ว   ท่วมสุดอุด ท่วมสุดอวล  ชวนเชื่อ   เหมือนครั้งก่อน เหมือนครั้งกาล   ท่านอ้อน   ราวเทพฉุด ราวเทพเชิญ  ลงมา   โปรดมนุษย์ โปรดมโน  รอดหลุด  ไกลห่างช้ำ ไกลห่างฉาก  ละคร  ที่ท่านร่าย ที่ท่านรับ   คลับคล้าย  คำด่าพร่ำ คำด่าเพราะ  ประชา  เริ่มทุกข์ตำ   เริ่มทุกข์ตรม   ทุกค่ำ  ยากหลับนอน ยากหลับนาน   เหมือนท่าน   คนนำหน้า คนนำนั่ง  ขวางฟ้า   มั่วคำสอน มั่วคำสั่ง   ลืมทำ  เหมือนปากบอน เหมือนปากใบ้  ไร้ร้อน  ตอนชนฮือ... กลบทนาคบริพันธ์ 1. บังคับใช้คำที่๖-๗ ของวรรคแรก มาเป็นคำต้นวรรคถัดไปตลอดบท 2. บังคับซ้ำเสียงพยัญชนะตัวสุดท้ายของวรรคแรก ต้องสัมผัสกับคำที่๓ของวรรคถัดไป 3. สัมผัสนอกระหว่างวรรคเลื่อนไปตรงคำที่๕หรือ๖ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:32:09

ความคิดเห็นที่ 79   ยามดึกดื่นด้วยทักถักถ้อยคำ เพียรร้อยร่ำจรรจาภาษากลอน เข้าร่วมก๊วนต่อเติมก่อนเข้านอน บัวละอ่อน น้อมรับปรับท่าที จากคุณ : bua_Jantra (Bua_Jantra) เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:32:47

ความคิดเห็นที่ 80 . กลบท  สะบัดสะบิ้ง  ( ความคิดเห็นที่ 67 ) __________________________________ ~ ฝนมาปลาเล่นน้ำ ......... สบายเสบย จนอ่อนแรงนอนเกย ......... กระดิกกระเดี้ย ฝนตกอีกคราเลย ............. กระดุกกระดิก วนว่ายกะปลกกะเปลี้ย ...... เปล่าปลี้ตะกุยตะกาย ~ หมายฝันวันใหม่รู้ ............. ระรื่นระรมย์ มีคู่ควงเคียงชม .................... กระชดกระช้อย เพลินเพียงพลอดสองสม ...... กระซิบกระซาบ ซึ้งสอดใจรัดร้อย .................. รักฟุ้งกะหนุงกะหนิง . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 22:53:36

ความคิดเห็นที่ 81 . กลบท  โตเล่นหาง แบบที่ ๑  ( ความคิดเห็นที่ 68 ) ____________________________________ ~ รักเอยใครเอ่ยไว้ .......... ว่าหวาน ฤๅว่าทรมาน ................... หม่นเศร้า ความรักมากกลปาน ........ เป็นเล่ห์ ลวงล่อจนใจเข้า ............. ข่ายขั้นตายใจ ~ รักเอยรักปลาบปลื้ม ...... ปรารถนา หวังประดับชีวา ................ วาดไว้ หวั่นในฤทัยหา ................ หายไม่ เกรงรักลวงใจไร้ ............... รักแล้วขยี้ใจ พจน์รำพัน . แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 53 23:08:51 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 23:07:26

ความคิดเห็นที่ 82 คารวะสวัสดีท่าน หนึ่ง [ ๑ ] และ ญามี่ (y@mie) ... ยอดกวีกลบท   นกผีขอลองเล่นด้วย ... โคลงผวนกลบท 'ตลบนกกลางหาว' ... ครับผม 21.43 น. ๏ หลายบ้า ล้าบ่าย ร้อน ........... สุดอัด อึดแล เล่นขัด รัฐเข่น หมัด ................ ศอกย้อน ย้อนศอกหมัด เข่นรัฐ .............. ขัดเล่น แลอึดอัด สุดร้อน ................... บ่ายล้าบ้าหลาย ๏ คลายร้อน ค้อนร่าย ย้อน ....... นายก ยับนา ซากยก ศกยากตก .................. โลกร้อน ร้อนโลกตกยาก ศก ................. ยกซาก นายับ ยกนาย้อน ..................... ร่ายค้อนร้อนคลาย ๏ หมองป้าย หม้ายป่อง ท้อง ....... ทนทุกข์ ลูกแม่ แน่นคุก หนุกแค่น จุก ............... พ่อจ้อง จ้องพ่อจุก แค่นหนุก .................. คุกแน่น แม่ลูกทุกข์ทน ท้อง ................... ป่องหม้ายป้ายหมอง ๏ มาร์ค์จ้อง หม้องจาก ม้า ........... นั่งยก ใหญ่แหล ->( หม้อง โทโทษเอก ม่อง) แม่ยก หมกแหย่ ครก ................. สากบ้า บ้าสากครก แหย่หมก ................. ยกแม่ แหลใหญ่ ยกนั่งม้า ..................... จากหม้องจ้องมาร์ค ๚ะ๛ (งุงิ) 22.56 น. จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 23:45:23