Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
สะบายดี หลวงพะบาง...  

สะบายดี หลวงพะบาง     (๑)

      ท้องฟ้าเหนือหลวงพระบางยามบ่าย มองลงไปเห็นน้ำคานไหลคดเคี้ยวมาบรรจบกับแม่น้ำโขง  สายน้ำกระทบกับแสงแดดเป็นประกายพริ้วระยับอยู่เบื้องล่าง  บ้านเรือนเป็นกลุ่มๆตามริมแม่น้ำ เลื่อมลายพระราชวังสะท้อนแสงตะวันแวววับ หลังคาโบสถ์วิหาร วัดวาอารามโผล่จากแนวไม้อยู่ทั่วไป  นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้นั่งเครื่องบินมาประเทศลาว  จึงรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นทัศนีย์ภาพของลาวจากที่สูง  เขาว่าแผ่นดินลาวเล็กกว่าไทยครึ่งหนึ่ง จำนวนประชากรมีเพียง ๕ - ๖  ล้านคนเท่านั้น  สามในสี่ของพื้นที่จะเป็นภูเขาและป่าไม้

      หลวงพระบางอยู่ห่างจากเวียงจันทน์ ๓๘๘ กิโลเมตร ภูมิภาคของประเทศลาวแบ่งเป็น  ๓ ส่วน คือลาวเหนือ ลาวกลาง และลาวใต้  ลาวเหนือถือว่าหลวงพระบางเป็นศูนย์กลาง  ลาวกลางมีนครเวียงจันทน์เป็นศูนย์กลาง  ส่วนลาวใต้คือนครจำปาศักดิ์  ชายแดนไทย-ลาวมีความยาวต่อเนื่องกันถึง ๑,๗๒๐ กิโลเมตร  ส่วนที่เป็นแม่น้ำโขงกั้นอาณาเขตตลอดแนวยาว ๑,๔๐๐ กิโลเมตร

     “กรุงศรีสัตนาคนหุตร่มฟ้าขาวล้านช้าง” หรือ “หลวงพระบาง” เป็นเมืองหลวงเก่าของล้านช้างที่องค์การยูเนสโกอนุรักษ์ไว้เป็นเมืองมรดกโลก  หลวงพระบางเป็นเมืองไม่ใหญ่โตนัก ล้อมรอบไปด้วยภูเขามีแม่น้ำคานและแม่น้ำโขงไหลผ่าน  ชนเผ่าขมุเป็นเจ้าของดินแดนแถบนี้มาก่อน  ทางลาวยังมีทฤษฏีว่า  คนลาวและไทยไม่ได้อยู่ที่นี่มาแต่ต้น  แต่ค่อยๆอพยพตามลำน้ำโขงมาจากจีนตอนใต้  ชนทั้งสองฝั่งน้ำโขงเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน  ดังที่คนเก่าแก่ชอบพูดกันว่า  “ลาว-ไทยตัดกันขาดบ่ได้ แม่น้ำของก็แยกบ่ได้ พวกปลามันก็หนีกลับไปกลับมาสองฝั่งน้ำอยู่นั่นแหล่ว”

      ลงจากเครื่องบินยังไม่ทันได้ตั้งตัว  คุณเสถียร ไกด์คนลาวได้นำพวกเราตรงไปที่ร้านอาหารกลางเมืองทันที  คณะท่องเที่ยวชายหญิงมีเวลา ๒ วันสำหรับการชมเมืองหลวงในครั้งนี้  งานคุณเสถียรเริ่มตั้งแต่วินาทีแรก  คือจะพูด พูด ไม่หยุดตั้งแต่สนามบินจนถึงโต๊ะอาหาร  ผมนั่งฟังและคิดในใจว่าถ้าพูดน้อยหน่อยก็จะดี  เพราะพอไกด์พูดจบทีไรจะมีคำถามตามมาทุกที  การอธิบายก็วกไปวนมา ฟังแล้วอึดอัด อย่างเช่น ไกด์บอกว่า “นี่แกงหน่อไม้นะ ใส่ย่านางจากป่า น้ำแกงสีเขียวนี่เป็นยา หม่าข้าวเหนียวตำป่นใส่ลงไป ใส่อีตู่ลงไปทำให้หอมดี”  ลูกทัวร์ถามว่า “อะไรนะ! หม่าข้าวเหนียว.. อีตู่คืออะไร” เสถียรก็จะบอก“อีตู่ไม่ใช่คนผู้หญิง เป็นผักชนิดหนึ่ง  คำถาม.. “เมืองไทยบ้านเรามีไหม?” คำตอบ “มันน่าจะมีนะ เพราะเราบ้านพี่เมืองน้องกัน”  พวกลูกทัวร์หัวเราะ... ถึงตอนนี้ผมทนไม่ได้ จึงบอกไปว่า “อีตู่คือใบแมงลัก ที่ไทยนิยมใส่ในแกงเลียง แกงหน่อไม้ หรือใส่ห่อหมก”  มีคำอธิบายอีก  “นี่คือ ซิ้นหลอดงัวแห้ง ย่างดีๆแล้วเอาไม้ทุบ”  พอไกด์พูดจบจะต้องมีคำถามทุกที และเสถียรจะต้องอธิบายทุกเรื่องไป  “ลูกค้าคับ ทานอาหารอะหล่อยดีไหม?”  ลูกทัวร์ก็จะตอบ“ไม่อะหล่อยหรอก แต่ก็แซบดี”  ผมกระซิบเสถียรว่า ต่อไปอย่าใช้คำว่าลูกค้า มันเป็นธุรกิจไป ฟังดูห่างเหิน  ขอให้ใช้คำว่า “ลูกทัวร์”จะดีกว่า  เสถียรบอก “เห็นเจ้านายที่บริษัทเขาชอบพูดคำว่าลูกค้าๆเสมอ”

      การท่องเที่ยวไม่ว่าที่ไหนจะมีอะไรแปลกๆ  บางครั้งแทนที่เราจะได้ชมทิวทัศน์ธรรมชาติบ้านเมืองหรือฟังเรื่องประดับความรู้  กลับได้ยินแต่คำโต้แย้งเรื่องของความแตกต่างทางภาษา  เวลาเสถียรพูดเพี้อนไทยปนลาว พวกลูกทัวร์จะขำ  นึกสงสารเสถียร  เอาไปเอามา ผมก็เลยเป็นผู้ช่วยไกด์เสถียรโดยไม่มีค่าจ้าง

 
 

จากคุณ : นักแต้ม
เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 17:51:07




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com