ดอกฟ้า กับ หมามองเครื่องบิน (ฉบับคำกลอน) บทที่ ๓
|
|
. . . ก่อนอื่นคง ขออธิบาย ให้ทราบ ฉะนั้น
ว่าฉัน ณ ปัจจุบัน อันอยู่ในถิ่น
สถานี โทรทัศน์ ที่เคยยิน
ล้วนงานสิ้น ฝ่ายตัดต่อ ก็เท่านั้น
จริง จริง แล้ว มิได้เรียน มาโดยตรง
ความประสงค์ ที่ใจรัก แลมุ่งมั่น
คือต้องการ เปน นักข่าว เรารักมัน
เปนความฝัน แต่ตะกาย ไม่ถึงเอง
เพราะตอนมา สมัครงาน สถานีนี้
พวกพี่ พี่ นักข่าว เขายังเก่ง
จึงโดนจับ ลำดับภาพ เหมือนปราบนักเลง
พี่บอกเอ็ง ใจเย็นไว้ เดี๋ยวได้ความ
ฉันก็เลย ต้องเข้ามา คว้าไว้ก่อน
อะไรก็ได้ ไม่ทุกข์ร้อน ไม่เกรงขาม
ถึงไม่ชอบ ก็เย็นใจ ไปทุกยาม
รอจนกว่า โอกาส งาม งาม จะถึงคราว
ศึกษา โพสท์โปร ฯ ไว้บ้าง ต่างประสบการณ์
หากจังหวะ ฉลุยผ่าน จะเปน นักข่าว
ถึงตอนนั้น ความฝัน คงถึงดวงดาว
ใจคงราว ขึ้นสวรรค์ ความฝันจรุง . . .
. . . ขณะกำลัง ฝันเฟื่อง ในเรื่องนี้
" . . . สวัสดี ค่ะพี่ . . . " ฉันแทบสะดุ้ง
เกือบสำลัก กาแฟ ที่แน่วแน่ปรุง
เมื่อเวลา พักผ่อนพุง บนโซฟา
. . . เสียงคุ้น คุ้น เงยหน้า ก็สบตาเรา . . .
. . . ชุดสีเทา กับยิ้มกว้าง สว่างเจิดจ้า
เดินมาวาง ถ้วยกาแฟ เหลือบแลตา
แล้วทรุดนั่ง ตรงหน้า ฉันนี้เอง
ไม่รู้จะ ทำอย่างไร จึงทักไปว่า
" . . . สวัสดีครับ คุณอารดา นักข่าวคนเก่ง
ข่าวเที่ยงคืน ข้อมูลเนี้ยบ เฉียบบรรเลง
ผมนั่งฟัง อย่างตรงเผง สนุกดี . . . "
แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 53 15:33:10
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันจักรี 53 15:24:12
|
|
|
| 
