ความคิดเห็นที่ 1   ‘บาปเบิบอะไรวะ เหล้ามันก็กินกันได้ทุกวันน่ะแหละ เอ็งอย่าทำเป็นดัดจริตดีดดิ้นลิ้นกระดก ตามทีวีไปหน่อยเลย’ ‘อ้าว! พูดงี้ได้ไงไอ้หลอ ไหนลองบอกข้ามาซิว่าศีลข้อห้าเขาว่าไง?’ ‘สุราเมาเป็นระยะ มัจฉะโอชา ซัดซะนา’ ‘ศีลวัดไหนวะไอ้สมีหลอ?’ ใสหัวร่อพรืด ‘ข้าจะได้ไปคอยดักรับเสียทุกวัน’ ‘วัดไหนช่างข้าเหอะ’ แล้วหลอก็หันไปทางยายอ่วม ‘อ่วมจ๋าขอแก้วให้พี่หลอใบซิ หมอเขาเหงา จะนั่งกินเป็นเพื่อนแกหน่อย’ ‘สามใบเลยน้องอ่วม’ เผยชูสามนิ้ว ‘สี่ป้า’ ไอ้ยองผสมโรงชูสี่นิ้วขึ้นอีกคน บรรยากาศของเราเริ่มคึกคัก ผมมองไปยังสถานีอนามัย ที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามคนละฟากถนน ซึ่งยังคงเปิดประตูโร่อยู่ ทั้งที่หมดเวลาทางราชการไปแล้ว ก็อย่าได้แปลกใจไปเลยครับ ว่าเหตุใดไยผมจึงไม่ยังปิดที่ทำการเสียที โน่นแหละ-ไม่ต่ำกว่าสองทุ่ม และถ้าจะว่าไป..อนามัยปิดไม่ได้! หน่วยงานที่ รับผิดชอบต่อชีวิตผู้คนปิดไม่ได้ ค่ำมืดดึกดื่นเพียงใด ประตูที่ทำงานของเรา ต้องพร้อมเปิดให้บริการอยู่เสมอ มันเป็นวิถีชีวิตของชาวเรา ข้าราชการประเภท ‘หมออนามัย’ ที่ไม่โก้ไม่เก๋ไม่เท่แต่จริงใจ การคลุกคลีตีโมงร่วมหัวจมท้ายกับชุมชนถือเป็นภารกิจหลักที่เราไม่อาจปฏิเสธ การผสานตัวเอง จนเป็นหนึ่งเดียวกับท้องถิ่นถือเป็นหัวใจของการทำงาน ชั่วเวลาประเดี๋ยวเดียว เชี่ยงชุนขวดแรกก็หมดไป ผมหันไปบอกป้าสวงเจ้าของร้านให้ยกมาใหม่อีกหนึ่งขวด ‘รสชาติไม่สู้ดีเท่าไหร่นะหมอ’ หลอมือเหล้าว่า ก่อนกระดกพรวดเข้าไปอีกครึ่งแก้ว ใสยกมือเขกหัวสหายดังโป้ก ‘ทุ๋ย! รสชาติไม่สู้ดี เอ็งน่ะกินมากกว่าใครเขาเพื่อนไอ้หลอ ว่าแต่หมอเถอะ วันไหนว่างบ้างล่ะ จะมาชวนไปกรึ๊บกันที่บ้านผมสักหน่อย จะได้เตรียมหาปูหาปลาสด ๆ ไว้คอยท่า’ ‘สำหรับลุง ผมว่างทุกวันแหละ’ ‘ปากหวาน ๆ ยังงี้ ทำไมยังไม่เห็นมีเมียสักทีล่ะ?’ ลิ้นไก่ผมสะดุดแอลกอฮอลล์พรวด ตาเผยหัวร่อร่า ‘หมอเขาคงอกแอ่นโดนแควนเตะ หัวใจเละปานขี้มีแต่หนอน กินเชี่ยงชุนแก้เหงาเมาก็นอน อ่วมจ๋าอ่วมช่วยป้อนให้เผยที’ สุนทรเผยเอ่ยกวีอีกแล้ว ยายอ่วมถลกผ้าถุง ยกเท้าทำท่าทำทางว่าป้อนด้วยไอ้นี่เอาไหม ขณะนั้นเอง ชายคนหนึ่งก็ก้าวพ้นหัวสะพานข้ามคลองออกมา ผมรีบชี้นิ้วบอก ‘ลุงห้อยมาแล้ว’ ห้อย ฮ๋างแดง ชายวัยกลางคนร่างเล็ก ผอมเกร็ง ในชุดกางเกงขาสั้นเก่าคร่ำคร่า เสื้อแขนสั้นสีกรมท่าราคาถูกและผ้าขาวม้าโพกหัว เขาก้าวเนิบนาบเข้ามายังอาณาบริเวณที่พวกเราสิงสถิตกันอยู่ อย่างแช่มช้า มีจังหวะจะโคน นี่คือผู้ที่ขึ้นชื่อลือชาหนักหนาว่าเชี่ยวชาญยิ่งนักในการพนันทุก ประเภท ทั้งนี้โดยมีท่านสารวัตรโรงพักประจำอำเภอเป็นผู้รับประกันคุณภาพ ยายอ่วมขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างงุ่นง่าน จนป้าสวงเจ้าของร้านชักรำคาญลูกตาขึ้นมาอีก ‘เป็นอะไรของแกอีกวะ อีอ่วม อรทัย’ ‘อ้าวเจ๊! ขึ้นอีเลยเรอะ อีสวง แสบสันต์’ ตาหลอที่คอยฟังอยู่หัวร่อเอิ้กอ้าก ‘เอ้า! เอาเข้าไป! อ่วมเอ๋ยใจเย็น ๆ ก็ได้ วันนี้ได้เสียอีกแน่ ๆ จะรีบร้อนไปไหน เสียดายนักขอมันคืนก็ได้นี่ เคยชอบ ๆ กันมาก่อนไม่ใช่รึ?’ ‘ไอ้หลอ! ไอ้อหิวาต์ลงปาก!’ ร้องเท้าแตะยายอ่วมกระเด็นหวือ เมื่อตาห้อยมาถึง การสนทนาปราศรัยของเราก็ยิ่งออกรสออกชาติ จอมพนันปฏิเสธสุรา ว่าท้องไส้ไม่ค่อยดี ‘ไอ้ห้อย..’ ใสถามขึ้น ‘..ถามจริง ๆ เหอะเพื่อน ในชีวิตเอ็งเคยคิดจะเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามบ้างหรือไม่? ข้ามาตรองดูว่าการห้อยอยู่ตลอดศก มันไม่เป็นสิริมงคลแก่ชีวิตเอ็งเลยนะ’ ตาเผยแหย่ขึ้นบ้างว่า ‘ข้าก็สงสัยเหมือนกัน ธรรมดาฮ๋างแดง มันต้องไปเข้าคู่อยู่กับตะกวดไม่ใช่รึวะ? แล้วเอ็งนึกยังไงถึงเอาหางของมันมาตั้งเป็นชื่อโคตรเหง้าสักหลาด?’ ‘พวกเอ็งก็ช่างกระแนะกระแหน’ ตาห้อยยิ้มมุมปาก ‘เดี๋ยวข้าก็เตะยกล้อทั้งโต๊ะเสียหรอก’ ผมสะดุ้งโหยง ทั้งวงเฮครืน ไม่นานนัก พวกเราทั้งหมดก็ย้ายสำมะโนครัว มาสุมหัวกันแน่นอยู่ในกระต๊อบเล็ก ๆ ข้างร้านป้าสวง เยื้องสถานีอนามัยไปหน่อยเดียว ห้อย ฮ๋างแดงปลดผ้าข้าวม้าที่คาดหัวลงปูกับพื้น มือล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบซองพลาสติคบรรจุลูกเต๋าสามลูกออกมา วันนี้เขายังคงเป็นเจ้ามือ ‘อ่วม..ช่วยไปหยิบถ้วยให้ห้อยหน่อยซิ’ เสียงห้อยบงการ ‘วันก่อนดูเหมือนจะไม่ได้เอากลับไป’ ยายอ่วมค้อนหน้าคว่ำ แต่ก็เดินไปเอามาให้ เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อม ห้อยก็บอกกติกา ‘เอ้า! แทงเสีย ๆ ข้าไม่อั้น แต่อย่างน้อยต้องบาทหนึ่งขึ้นไป สี่โหงวลักจ่ายสองต่อ ตองจ่ายสามต่อ เจ้ามือหัก จ่ายรอบวง’ จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 02:21:43 A:118.172.252.48 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 2   ผมละเลียดเหล้า สังเกตสังกา ป้าสวงนั่งอยู่ติดกับลุงห้อยเวียนไปทางขวา ถัดมาเป็นลุงเผย, ลุงใส, เจ้ายองแล้วก็ยายอ่วม ‘หมอเล่าเอาหรือเปล่า?’ เจ้ามือถาม ‘ผ่านไปก่อนลุง ผมขอดูก่อน เผื่อมีใครมาอนามัย’ ในรอบแรก ๆ ทุกคนวางเงินแทงลงไปข้างหน้าอย่างค่อนข้างระมัดระวัง โดยเฉลี่ยจะไม่เกินคนละสองบาท เมื่อครบทั้งวง คนแทงก็จะเริ่มทอยลูกเต๋าทั้งสามลงไปในถ้วย เมื่อครบตัวคน เจ้ามือก็จะทอยเป็นคนสุดท้าย แล้วดูกันว่าคะแนนของใครเหนือกว่า ก็จ่ายเงินจ่ายทองกันไป เจ้ามือห้อยหักติดต่อกันสามครั้งในช่วงต้น จ่ายรอบวงไปนิด ๆ หน่อย ๆ จากนั้นก็ขึ้นสี่โหงวลักกินรอบวงคืนมาสี่ครั้งติด ๆ เมื่อคนแทงเริ่มเสีย ผีพนันก็จะเริ่มสำแดงเดช มันพยายามจะให้มีการตามทุนคืนกลับมา เสียไปเท่าไรก็จะมีการแทงแบบดับเบิ้ลไปทุกครั้ง ซึ่งนั่นนับเป็นสิ่งที่พึงปรารถนาอย่างยิ่งของเจ้ามือมืออาชีพ บรรยากาศครึกครื้นในวงเหล้าเมื่อสักครู่ สูญหายไปกับก้นถ้วยพนันลูกเต๋าหมดสิ้น ห้อย ฮ๋างแดงขึ้นตองสามกินรอบวงอีกตามระเบียบ หลายคนเริ่มหงุดหงิด มีเสียงก่นด่าเจ้ามืออยู่เป็นระยะ แต่ยายอ่วมยังพอรักษาตัวรอด แถมมีกำไรอยู่บ้างนิดหน่อย แกขยับตัวอย่างเมื่อยขบอยู่หลายครั้ง ‘เฮ้ย! ไอ้ห้อย’ ใส กระจ่างเศียร ที่เหงื่อผุดเต็มหัวโพล่งขึ้น ‘เอ็งใช้เต๋าถ่วงหรือเปล่าวะ? เดี๋ยวก็สี่โหงวลัก เดี๋ยวก็ตอง’ ‘เอ็งเอาไปผ่าดูเลยไอ้ใส’ ห้อยกล้าท้า ‘คนบ้านเดียวกันกันทั้งนั้น ข้าเล่นตรงไปตรงมาเว้ย’ ว่ากันว่า ไม่มีวาจาสัตย์ในหมู่นักพนัน นอกจากเงินกับกางเกงใน สมบัติชิ้นสุดท้ายของฝ่ายตรงข้าม ที่ต้องปลิ้นเอามาให้ได้ ผมซึ่งนั่งฟังอยู่จึงไม่ใคร่เชื่อน้ำมนต์อีตาห้อยสักเท่าไร ในรอบลึก ๆ ต่อมาและต่อมา ผมเริ่มสังเกตเห็นว่าจากที่ทุกคนเริ่มต้นแทงกันคนละบาทสองบาท บัดนี้ได้เพิ่มจำนวนขึ้นเป็นหลักสิบหลักร้อยกันแล้ว ตัวเจ้ามือดูช่างเยือกเย็นเสียเหลือเกิน ขณะที่ผู้แทงกลับร้อนรุ่ม ขณะนั้นเอง มีเด็กชายอายุราวสิบขวบคนหนึ่งโผล่หน้าเข้ามาในบ่อน ร้องเรียกไปทางยายอ่วม ‘ยาย พ่อให้มาตามกลับบ้าน แม่ไม่ค่อยสบาย เป็นไข้ พ่อให้ตามหมอไปดูด้วย’ ยายอ่วมหันหน้ามามอง ‘วะ! ไอ้ดำ เอ็งมาขัดลาภกูซะแล้ว นี่กูกำลังได้ไม่เห็นรึ? แม่เอ็งไม่สบายก็ให้พ่อเอ็งเป็นคนจัดแจงสิ’ ‘พ่อไปงานเลี้ยง อ.ส.ม. สั่งให้มาตามยาย’ ยายอ่วมหัวฟัดหัวเหวี่ยง ‘เฮ้อ! ยุ่งกับชีวิตกูจริง ๆ เอ้า! งั้นข้าเลิกก่อนล่ะไอ้ห้อย’ พลางแกก็ขยับท่าทางลุกขึ้น คนในวงทัดทานกันอยู่เล็กน้อย ไม่ค่อยสนอกสนใจกันนัก เนื่องจากกระหือรือที่จะล้มเจ้ามือลงให้ได้ เจ้ามือเองก็ดูไม่ค่อยใส่ใจ เนื่องจากวันนี้ยายอ่วมแทงน้อย ‘หมองั้นเดี๋ยวรบกวนให้ช่วยไปดูลูกฉันหน่อยนะ’ ยายอ่วมหันมาทางผม ‘ไปพร้อมกันเลย’ ผมกลับมาที่สถานีอนามัยอีกครั้งในราวสองทุ่มเศษ มองไปที่กระต๊อบบ่อนกับร้านป้าสวงเห็นมืดสนิท นึกแปลกใจอยู่ว่าทำไมวันนี้ถึงเลิกกันเร็วนัก เมื่อเอามอเตอร์ไซด์เข้าจอดใต้ถุนบ้านพักเป็นที่เรียบร้อย ผมก็เดินไปปิดสำนักงาน รุ่งเช้า ผมจึงได้ทราบว่า หลังจากผมกับยายอ่วมออกไปได้ไม่นาน ตำรวจสายตรวจจากตัวอำเภอ ได้บุกเข้าจับกุมคนเล่นการพนันในบ้านนอกคาสิโนของเรา ไม่มีใครหนีหลุดรอดไปได้เลยแม้แต่คนเดียว ผมนึกขอบคุณผีสางเทวดาที่ทำให้ผมคลาดกันกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ หาไม่แล้วผมในฐานะข้า ราชการ คงต้องยุ่งยากอยู่กับเรื่องที่ไม่อยากให้เป็นเรื่องอีกเป็นพะเรอเกวียน สองเดือนต่อมา เมื่อเรื่องนี้สงบลง ผมมีโอกาสได้พบกับยายอ่วมอีกครั้งตอนแกพาเจ้าดำหลานชายมาเย็บแผลเนื่องจากพลาดตกต้นเงาะ เวลานั้นปลอดคน ‘ป้าอ่วม ผมขอถามอะไรหน่อย’ ผมเอ่ยขึ้น ‘รับรองเรื่องนี้ไม่บอกใคร ถามจริง ๆ เหอะ คืนเล่นไอ้เต๋าคืนนั้น ป้าแอบไปแจ้งสายตรวจตอนไหน?’ ยายอ่วมที่กำลังง่วนทำอะไรอยู่ ชะงักกึก หันมาจ้องตาผม ‘เล่นเมื่อไหร่? คืนไหน? ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอกนะ หมออย่าเดาสุ่ม’ ‘ก็บอกแล้วไงว่าจะไม่บอกใคร แถมยังจะขอบใจอีกด้วยซ้ำที่ดึงผมไปด้วย นี่ป้า-คืนนั้นน่ะแม่ไอ้ดำนอนห่มผ้าผวยเหงื่อแตกพลั่กก็จริง แต่ผมไม่เห็นว่าจะเป็นอะไรเลย ผมตรวจร่างกายละเอียดผมรู้ รึว่าจะให้ผมคาบเรื่องนี้ไปบอกใคร ๆ’ ยายอ่วมตาเหลือก ‘อย่านาหมอนา อย่าได้เที่ยวไปเล่าให้ใครฟัง ประเดี๋ยวฉันจะซวยเอา อ้า-ครือ..ไอ้ห้อยน่ะมันเล่นเต๋าโกงเงินไอ้แดงลูกชายฉัน ก็พ่อไอ้ดำนี่แหละ ไปหลายหมื่นเมื่อหลายเดือน ก่อน เล่นเอามันกินไม่ได้นอนไม่หลับนอนซมทุกข์เสียดายเงินที่เพิ่งกู้ ธ.ก.ส.มาอยู่เป็นนาน ไอ้เปรตห้อยมันมอมเหล้าให้คึกก่อน แล้วใช้ลูกเต๋าถ่วงหลอกเงินไปเรื่อย ฉันเจ็บใจก็เลยคอยจ้องหาโอกาส พอสบช่องก็นัดแนะให้อีชบาแม่ไอ้ดำแกล้งป่วย ให้ไอ้ดำมาตาม แล้วก็ให้ไอ้แดงไปแจ้งตำรวจ แต่ ฉันรู้ว่าไงหมอก็คงมานั่งดูอยู่กับเขาด้วย ก็ต้องเอาหมอออกไปอีกคน’ ‘เล่นงานลุงห้อย แต่คนอื่นโดนรวบไปด้วยนะ’ ‘เจ๊สวงกับไอ้ยองไม่เกี่ยว โดนด้วยถือว่าคราวเคราะห์ แต่ไอ้มือเซียนพวกนั้น-มันรู้กันทั้งโขยง ก็เลยต้องรวบทั้งโขยงน่ะสิหมอ’/. จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 02:27:16 A:118.172.252.48 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 3   หวัดดีครับทุกท่าน เรื่องนี้เขียนเล่นที่พันทิปนานมากแล้ว ตอนนั้นบั้นท้ายทะเล้นมากไปหน่อย ผม เอามาแก้ส่วนติ๊งต๊องออกไป อยากทราบว่ามันพอเป็นเหตุเป็นผลกันบ้างมั้ย- ตลอดเรื่อง..ขอบคุณครับ จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 02:48:16 A:118.172.252.48 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 4 สี่โหงวลักเป็นยังไงหรอ อ้อๆ 4 5 6 ใช่ไหมคะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 11:44:40

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อสิ่งเหนือความคาดหมายเกิดขึ้น... หลานสาวพบท่านอาที่ตามหามานาน บนพันทิปอีกครั้ง! จึงลงมือพิมพ์ข้อความก่อนเริ่มอ่านสิ่งที่ ควรอ่านก่อน... ซึ่งก็คือ เรื่องสั้น! 555+ เดี๋ยวอ่านเสร็จ ค่อยประจานให้เสียหาย เอ๊ย! วิจารณ์ให้ค่ะ รับหลายเม้นต์แน่ ๆ ..ยิ้ม.. จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 12:27:59

ความคิดเห็นที่ 6 เอ้อ... เรื่องข้างล่างก็ยังไม่ได้อ่านค่ะ ค่อยรวบยอดอ่านทีเดียวเลย... ตอนนี้แปะไว้ก่อน แต่ไม่คิดจะจ่ายดอกสักอีแปะเดียวเลยนะอา เมือง ไทยไม่ใช้เงินหยวน 555+ จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 12:37:57

ความคิดเห็นที่ 7   สวัสดีครับคุณ scottie,หลานสาวปลิวตามลม คุณ scottie - 'สีโหงวลัก' ก็ ๔-๕-๖ ดังว่าครับ, 'หัก' คือ ๑-๒-๓ ง่า-ไม่ได้เล่น นานนับสิบปีแล้ว คือผมไม่ชอบการพนัน แม้แต่หวย ลอตเตอร์รี่ก็ไม่เอา เขียน จากความทรงจำเลอะเลือนบ้างหรือเปล่าก็ไม่ทราบ..ขอบคุณครับ หลานปลิวฯ เรื่องของเรื่อง คนที่มาสะกิดให้ลุกขึ้นมาโม้อะไรเล่นอีก คือยาย หนูศาลาไทย ฮิ ๆ มีอะไรกันเล็ก ๆ ..คาบลูกคาบดอกมัยนี่-ฮา, แต่แหม! ทำ อะไรแบบจริง ๆ จัง ๆ นี่มันฝืดสิ้นดี สู้คึกคะนองไปตามอารมณ์-ไถลลื่นกว่า ดีใจมากที่เข้ามาจะเอ๋กันนะจ๊ะ จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 15:02:02 A:118.172.252.48 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 8 ลงชื่อค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 17:36:43

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องนี้ อ่านสามรอบค่ะ (โชคดีที่ไม่ใช่..สามก๊ก.. ไม่งั้นไม่มีคนคบด้วย 555+) อ่านเอาสนุกก็ดีนะอา... แต่จินตนาการไม่ค่อย ตามไปด้วยค่ะ เพราะไม่เคยเล่นการพนัน... เอ้อ... มุกนี้ คุณศาลาไทยคงมีเฮ แต่จะ..เฮฮา.. หรือ..เฮโห่..นี่สุดจะคาดเดา 555+ ยังไงก็แล้วแต่ ดีเหลือแล้วค่ะ ที่คุณศาลาไทยช่วย สะกิดอาให้ลุกได้ (หน้าจอคอมฯ คุยกันแบบกว้าง คูณยาว ไม่มีความ "ลึก" ให้ "คิด" เน้อ) ทำอะไรจริง ๆ จัง ๆ บ้างก็ดีนะคะอาราม... เผื่อจะ หวดเอาซีไรท์มาได้สักรางวัล... แต่หลานออกแนว ซี้เลี่ยว คือ ให้เขียนนี่ ไม่รอดชัวร์ แต่ให้อ่านมั่ว ๆ พอไหว 555+ จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 22:56:13

ความคิดเห็นที่ 10   หวัดดีครับคุณ tiki_ทิกิ,หนูปลิวฯ วันนี้ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากติดตามข่าวสารบ้านเมือง ไม่ได้เป็นกลาง หรอกนะ เอาใจช่วยข้างหนึ่งและแช่งชักหักกระดูกอีกข้างหนึ่ง แต่ขออนุญาต ไม่บอก เดี๋ยวมาถกเถียงกันรกกระทู้เสียเปล่า ๆ ขอบคุณคุณ tiki_ทิกิ ครับที่แวะเวียนเข้ามา, เรื่องศาลาไทยก็ไม่มีอะไร หรอก (ข้างบนเขียนกำกวม เดี๋ยวอาจะถูกตื้บ) คือ ตอนนี้ทีมงานเขา ทำ วารสารวิทยาจารย์ แจ้งเรื่องมาว่าถ้าสนใจจะส่งเรื่องสั้นบทกวีไปร่วมสนุกกับ เขาก็เชิญ (เลยย่ะ) ก็เลยบิดขี้เกียจ ยืดเส้นยืดสาย เขียนอะไรฝืด ๆ ส่งไปให้ แบบเขิน ๆ ดูในหนังสือเล่มที่ผ่าน ๆ มาเห็นคนในพันทิปตั้งหลายคนอยู่ในนั้น สนใจละก็ ลายละเอียดตามนี้ .......................................................................................... สำนักงานเลขาธิการคุรุสภาปรับโฉมใหม่ “วารสารวิทยาจารย์” วารสารเพื่อ พัฒนาวิชาชีพครู ให้ทันสมัยและเข้าถึงครูและบุคลากรทางการศึกษาทั่ว ประเทศ โดยขยายขอบเขตเนื้อหาให้ครอบคลุมเรื่องราวแง่มุมต่างๆ ของผู้ ประกอบวิชาชีพครู รวมถึงผู้สนใจทั่วไป ขณะเดียวกันก็ยังคงระดับความ เข้มข้นของความเป็นวารสารวิชาการ ซึ่งเป็นเวทีสำหรับตีพิมพ์รายงานการ วิจัยของบุคลากรด้านการศึกษาไว้ อย่างไรก็ดี “วิทยาจารย์” โฉมใหม่ยังคง รักษารากเหง้าและจิตวิญญาณที่สืบทอดมาถึง 109 ปีไว้อย่างครบถ้วน สมบูรณ์ “วิทยาจารย์” เกิดขึ้นจากการที่คณะครูและนักเรียนโรงเรียน ฝึกหัดอาจารย์ได้หารือกันว่า เป็นการสมควรที่จะมีวารสารทางการศึกษาขึ้น มาสักฉบับหนึ่ง เพื่อเป็นเวทีในการแสดงออกทางวิชาการในหมู่อาจารย์และผู้ ที่จะเตรียมตัวเป็นครูอาจารย์ในอนาคต ให้ได้ทราบข่าวความเคลื่อนไหวทาง การศึกษา วิทยาการใหม่ๆ กฎหมายและกฎระเบียบต่างๆ ที่จำเป็นใช้ในการ ปฏิบัติงาน พร้อมทั้งสรรพวิชาอันมีสารัตถประโยชน์และมีความก้าวหน้าที่ หลากหลาย ควรที่จะได้เผยแพร่ให้ได้ทราบกันอย่างทั่วถึง โดย “วิทยา จารย์” ฉบับปฐมฤกษ์ตีพิมพ์และออกวางจำหน่ายครั้งแรกในเดือน พฤศจิกายน ร.ศ. 119 (พ.ศ. 2443 นับเป็นปีที่ 33 ในรัชกาลพระบาทสมเด็จ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว) กำหนดออกปีละ 1 เล่ม โดยทยอยออกเป็นตอนๆ จำนวน 12 ตอน หรือเดือนละ 1 ตอน ปัจจุบัน “วารสารวิทยาจารย์” ก้าวเข้าสู่ ปีที่ 109 ดำเนินการโดยมีสำนักงานเลขาธิการคุรุสภาเป็นเจ้าของและผู้พิมพ์ผู้ โฆษณา “วิทยาจารย์” โฉมใหม่เปิดตัวในงานวันครู 16 มกราคม 2553 ที่ผ่านมา ในการนี้ นายองค์กร อมรสิรินันท์ เลขาธิการคุรุสภา ได้เห็นชอบ ให้จัดพิมพ์ “วิทยาจารย์” โฉมใหม่ จำนวน 40,000 เล่ม เพื่อเป็น อภินันทนาการให้แก่โรงเรียนและสถานศึกษาทั่วประเทศในวาระวันครู โดย ได้รับความร่วมมือจากหน่วยงานทางการศึกษา เช่น สำนักงานคณะ กรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา และหน่วยงานด้านการศึกษาอื่นๆ ให้ความอนุเคราะห์ในการจัดส่งถึงสถานศึกษาในสังกัด นอกจากนี้ ยังได้มีการจัดทำ “เว็บไซต์วิทยาจารย์” ควบคู่กันไป ด้วย เพื่อเป็นสื่อกลาง เป็นสนามในการเผยแพร่ความรู้ สะท้อนแนวความคิด ของครู อาจารย์ นักวิชาการ นักการศึกษา ผู้บริหารสถานศึกษา เพื่อให้เป็น เวทีแลกเปลี่ยนความคิด และสรรค์สร้างบรรยากาศทางวิชาการให้คึกคักเข้ม แข็ง นำไปสู่การพัฒนาวิชาชีพครูอย่างยั่งยืน ทั้งนี้วารสารวิทยาจารย์เปิดรับต้นฉบับ ผลงานนวัตกรรมการ เรียนการสอน ข้อคิดเห็นเพื่อการพัฒนาวิชาชีพ บทความ สารคดี บทกวี เรื่องสั้น และข้อเขียนอื่นๆ จึงขอเชิญผู้สนใจส่งข้อเขียนเพื่อคัดเลือกลงตีพิมพ์ ได้ที่ withayajarn@gmail.com หรือ กองบรรณาธิการวารสารวิทยาจารย์ สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา 128/1 ถนนนครราชสีมา แขวงดุสิต เขตดุสิต กรุงเทพฯ 10300 โทรศัพท์ 086-6180011 หรือ 081-9165161 โทรสาร 0-2931-6221 และผลงานที่ได้รับคัดเลือกลงตีพิมพ์ มีค่าตอบแทนให้ผู้เขียน และสามารถนำไปอ้างอิงได้ (ฝ่ายสมาชิก 086-9888011 อัตราค่าสมาชิก รายปี 12 ฉบับ 500 บาท) .......................................................................................... ง่า-ส่วนรางวี่รางวัลอะไร ไม่เคยสนใจเลยนะ ความเกียจคร้านมันเป็นเจ้า เรือน เขาให้ส่งงานเพื่อเอาไปทำพ๊อคเกตบุ้คเล่มใหม่ ก็ละเลยจนเวลาล่วงมา ตั้งหลายปีแล้ว คือไม่สนใจ ฯลฯ แต่บทนึกอยากจะทำละก็ ใครห้ามเป็นมี เรื่อง ฮิ ๆ นิสัยอามันแย่ อย่างนี้มันต้องถอง :) จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 03:27:47 A:118.172.248.229 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นรายละเอียดแล้ว หน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลมอมโบตัน มิ้นต์บอลแก้ปากเหม็น เอิ๊ก ๆ ๆ แล้วอารามไม่เขียนบทกวีแล้วเหรอคะ อ้อ... ไม่สิ ต้องถามว่า ไม่ร้อยกรองแล้วเหรอคะ? หรือว่าใช้ไฟไปกับการโหลดบิทจน หมดสนิทเลย ฮิ ๆ ๆ ส่วนคุณหลานตั้งแต่เปิดร้านเองสมองไม่ แล่นเลย เขียนได้แบบกระปริดกระปรอยค่ะ อาการไม่สนใจซีไรท์ก็ไม่แปลกหรอกเนอะ ในเมื่อไม่เคยสนมา ตั้งแต่แรก ก็จงไม่สนต่อแล้ว ก๊วนนี้ขี้เกียจเสมอต้นเสมอปลาย ยกชุด 555+ ส่วนการเมือง ติดตามแต่ไม่ออกความเห็นเช่นกัน... ไม่งั้นคงมี ระเบิดลงกลางกระทู้ และแล้วกระทู้สาธารณะก็กลายเป็นกระดานสนทนาตามเคย... จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 12:06:50

ความคิดเห็นที่ 12 ผมก็เข้ามาอ่าน สนุกดีครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 21:25:07

ความคิดเห็นที่ 13   หวัดดีจ้ะหลานปลิวฯ, พี่เจียวต้าย ปลิวตามลมเปิดร้านขายอะไรหรือ? เท่าที่จำได้..ปลิวตามลม สมัย 'ไกลถิ่น' เคยไปเรียนหรือทำธุรกิจที่ต่างประเทศ, เอ..ไม่เดาดีกว่า การเดามักทำให้คน เราต้องเลี้ยงไก่ เพราะมันมี 'สุ่ม' อยู่ด้วย, ไงก็ขอให้ธุรกิจก้าวหน้าเรื่อยไปไม่ หยุดยั้งนะ, ง่า-ส่งอะไรไปให้ศาลาไทยอ่านบ้างก็ดี ทางอีแมวนั่นแหละ เขา เชคทุกวัน ................................................................................................ ขอบคุณพี่เจียวต้ายมากครับ ถนอมสุขภาพด้วย เดือนหน้าผมจะไปอบรมเข้ม ม.ส.ธ. สาขาวิชาศิลปศาสตร์ เอกไทยคดีศึกษา ถ้าไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคขัด ขวางว่าจะขอดวดเบียร์กันอีกสักครั้ง จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 04:06:40 A:118.172.250.195 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 14   หวัดดีค่ะ นึกถึงตอนไปอบรมที่ มสธ. สนุกดี ของกินอร่อย ตอนนั้นยังเข้าแถวรอโทรศัพท์หยอดเหรียญกลับบ้านกัน น้อยคนที่จะมีมือถือ สมัยไหนคิดเอาเอง หุหุ ตอนลงทะเบียนเลือกห้องพัก ได้อยู่กับพี่คนใต้ ฟังเขาคุยกัน โน้งเหน่ง โน้งแกละ คุยกันไปสักพัก ก็หันมาถามเรา " หน้องญิ๊ง รู้เหรื่องม๊าย ".. ไอ้เราก็ตอบ "รู้ค่ะรู้ พอได้ ๆ" ฮี่ๆ ขอให้สนุกสนานนะคะ หวัดดีหนูปลิว ปี๋ใหม่เวียงพิงค์ม่วนก่อ เวียงลคอน ม่วนขนาด มีแต่กลองปู่จาเต็มถนน ฮา... จากคุณ : หญิงฯ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 13:15:16 A:172.21.131.225 X:202.129.32.2 TicketID:011762

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะ อาราม & พี่หญิง สมัย "ไกลถิ่น" อยู่ต่างประเทศ ก็เรียนไปทำงานไป ได้ทำอะไรหลายอย่างเลย... แต่นั่นก็ผ่านมาหลายปี แล้วค่ะ (เหมือนคนแก่แฮะ คุยถึงแต่เรื่องเก่า ๆ ง่ะ) ตอนนี้หลานเพิ่งเปิดร้านของตัวเองที่เชียงใหม่ค่ะ... ขายสินค้าพวกเครื่องประดับและของที่ระลึกต่าง ๆ ประมาณว่า คิดการณ์ใหญ่... ไม่ชอบมีเจ้านายมา สั่งโน่นสั่งนี่... อยากร่ำรวยมหาศาลโดยไม่ต้องโกง บ้านกินเมือง อิอิ ตอบให้เลยค่ะ อาจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเลี้ยงไก่ ฮี่ ๆ ๆ ส่วน "ไงก็ขอให้ธุรกิจก้าวหน้าเรื่อยไปไม่หยุดยั้งนะ" ขอรับเป็นพรปีใหม่เลยนะคะ สาธุ ..ยิ้มกว้าง.. ... ฮั่น ๆ พี่หญิงก่มาตวย... กึ๊ดเติงหาแต้ ๆ ..ยิ้มกว้าง.. ม่วนใจ๋ปี๋ใหม่เมืองเน้อเจ้า เวียงพิงค์คนน้อยกว่าปี๋ก่อน ๆ แต่บ่เลวร้ายเต้าตี้กึ๊ด ละอ่อนกะหมู่ฝรั่งเขาก่เล่นน้ำกั๋นม่วนดีต๋ามคูเมือง ก๋องปู่จาที่ลำปางมีชื่อเสียงแต่บ่เกยไปผ่อ... เกยก๊ะ ขับรถไปแอ่วลำปางช่วงบ่มี๋เทศกาล ถนนโล่ง ๆ ไป ตี้วัดพระธาตุลำปางหลวง ไปไหว้พระ... แต่ยังสงสัย บ่หายกับ..ช้างทำนาย.. ยะหยังบางเตื้อยกขึ้น? บาง เตื้อยกบ่ขึ้น? ต๋อนยกบ่ขึ้น ฮู้สึกว่าหนักขนาด... พี่หญิงคนเวียงลคอนของแท้ คลายข้อสงสัยฮื่อน้อง ได้ก่อ... (อู้เมืองแบบปะแลด ๆ ท่าจะเมาหัว 555+) จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:35:40

ความคิดเห็นที่ 16 จ๊าก... ข้อความซ้ำค่ะ ขี้เกียจแจ้งลบ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 14:38:03 จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:36:47

ความคิดเห็นที่ 17   เรื่องยกจ๊าง ต้องถามลุงราม เปิ้นมีประสบการณ์ตรง ฮี่ๆ ถ้าให้สันนิษฐานแบบวิทยาศาสตร์ เขาให้ยกด้วยนิ้วก้อยแม่นบ่ ยกครั้งแรกขึ้น พอยกครั้งที่สอง นิ้วมันล้า ก็เลยบ่ขึ้น แต่ถ้าตามไสยศาสตร์ล่ะก็ บ่มีความเห็นจ้า เพราะบ่เคยยก แต่คิดว่าของพี่ยกยังไงก็บ่ขึ้น แบบอธิษฐานว่า ขอให้ใหญ่ให้โต ฮี่ๆๆๆๆ... ตอนนี้เขาขึ้นรถสาดน้ำกันรอบเวียงแล้วเจ้า จากคุณ : หญิงฯ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:38:39 A:172.21.131.225 X:202.129.32.2 TicketID:011762

ความคิดเห็นที่ 18   หวัดดีจ้ะน้องสาวและหลานผู้หญิง หญิง-ไม่รู้จะสนุกสนานหรือเปล่านะ ไฟมันเหลือแต่ควันแล้ว, ไป มสธ.หนแรก คราวสาธารณสุขศาสตร์ เรียนเพราะต้องเอาไปใช้ในงาน ตอนนั้นกระฉับ กระเฉง กระตือรือล้น ตื่นเต้นกับปริญญาตรี, มาหนนี้เรียนเพราะอยากรู้ กำพืดตัวเอง ก็ได้รู้สมใจอยาก ส่วนเรื่องอื่น ๆ ลุงเฉยแกแอบมานั่งอยู่ข้าง ๆ, กะว่าจบ ศศบ.ไทยคดีศึกษาแล้ว ก็จะเรียนมันต่อไปอีก ต้องหาก่อนว่ามีอะไร ที่ชอบเหลืออยู่มั่ง ม่ายงั้นเดี๋ยวอัลไซเมอร์รับประทาน, ไปงวดนี้เขาให้หา ศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้านขึ้นไปด้วย ยังนึกไม่ออกเลยว่าจันทบุรีมีอะไรบ้าง.. เจ้าตัวเล็กคงตัวใหญ่เป็นยักษ์แล้วสินะ ................................................................................................ แม่หลานสาว--เรื่องบิทน่ะ ทำให้คนเรานิสัยไม่ค่อยดีหลายเรื่อง อย่างสมัย ก่อน ๆ ดูหนังฟังเพลง กว่าจะซื้อกว่าหา จะต้องพิถีพิถันกันมาก เลือกแล้ว เลือกอีกว่าตรงใจชอบจริง เดี๋ยวนี้น่ะรึ ของมันหาง่าย นิสัยทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ เลย ลุกลามบานปลายกลายเป็นแผลเรื้อรัง ดาวน์โหลดลงมา ไม่ชอบใจก็ลบทิ้ง หลัง ๆ รู้สึกเห็นใจเจ้าของลิขสิทธิ์เขามาก อันไหนชอบก็จะไปอุดหนุนของ จริง กลายเป็นว่าโหลดลงมาดู-ฟังเป็นตัวอย่างเท่านั้น, เทคโนโลยี่ดี-เลวขึ้นอยู่ กับคนใช้ ด้านมืด-ด้านสว่างของคนก็สามารถบอกได้จากเทคโนโลยี่เช่นกัน แต่เรื่องยกช้างน่ะนะ เชื่อวิทยาศาสตร์เหอะ จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 18:39:14 A:118.172.241.181 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 19 อาราม พีหญิง พี่หญิงเที่ยวให้สนุกเน้อ น้องก็หนีเที่ยวด้วยคน ..ยิ้ม.. ฮู้... วันนี้อารามตอบซีเรียสจัง... เรื่องบิท ปกติก็โหลดเฉพาะซีรี่ส์ญี่ปุ่นที่ไม่มีขายในไทย แล้วก็ซีรี่ส์จีน เกาหลี แบบ Eng-sub ที่ยังไม่เข้าไทยค่ะ ถ้าเรื่องไหนสนุกมาก พอเข้าไทยก็ซื้อเก็บไว้... แต่ของ ไทยไม่ได้โหลดบิทค่ะ... ไม่ได้เป็นสมาชิกเว็บบิทไทย "เทคโนโลยี่ดี-เลวขึ้นอยู่กับคนใช้ ด้านมืด-ด้านสว่างของ คนก็สามารถบอกได้จากเทคโนโลยี่เช่นกัน" พูดเรื่องนึงก็นึกถึงอีกหลายคน และ หลายเรื่องราว เฮ้อ... ส่วนที่ถามเรื่องยกช้าง ก็ถามคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ นั่นแหละค่ะ ถ้าถามทางไสยศาสตร์ก็นั่งหลับตาตอบแล้ว ..ค่ะ.. จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 22:06:52

ความคิดเห็นที่ 20   หวัดดีจ้าปลิวตามลม ปล้ำ 'นัดเดียว' เสร็จแล้ว กะลังจะต่อเรื่องต่อไป 'ไอ้เสือ', เวบบิทตอนนี้สิงสถิต อยู่ที่เดียว เท่าที่เป็นสมาชิกมาหลายที่ คิดว่าที่นี่มาตรฐาน เลยทิ้งที่อื่น เขาทำ เวบสวย เข้าใจง่าย ระบบดีและสะอาดสะอ้าน (ไม่มี xxx) เหลือ invite สามที่ หากเชื่อสายตาและสนใจ ทิ้งเมล์ไว้นะ ถ้าไม่สนใจก็ให้ลุงเฉยนั่งข้างหน้า (ซี รีส์ประเภทที่ว่ามาเห็นมีเพียบเลย แต่ไม่มีพากย์ไทยมักไม่ค่อยถูกโรค เมื่อย ลูกกะตา) ลืมถามคุณหลานสาวไปเรื่องหนึ่ง - สุขภาพแข็งแรง เป็นปกติดีหรือยัง? ง่า-ตอนนี้อาผมขึ้นเต็มหัวแล้ว ฮิ ๆ เล่นซะหลายเดือน เจ้า Alopecia areata ซัดซะโกร๋นหมดเลย เจ็บใจตรงที่เป็นตอนไหนดันไม่เป็น มาเป็นตอนที่แคนดิ เดทสมัครอะไรอยู่อย่าง เลยแป้ก..เพราะบุคลิกภาพเสีย-ช้ำถึงทุกวันนี้! แง แง จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 07:24:45 A:118.172.240.210 X: TicketID:150092

ความคิดเห็นที่ 21 สุขภาพแข็งแรงขึ้นแล้วค่ะ... แต่เพิ่งดวงไม่ดี โดนสุนัขกัดเข้าให้ ฉีดยาไปหลายเข็มเชียวค่ะ วันนี้ต้องแวะไปดูสุนัขอีกทีว่า ยังรอด อยู่รึเปล่า ถ้ายังอยู่ก็ไม่ต้องฉีดอีก 2 เข็ม คิดดูนะคะ คนกลัวเข็มต้องมาโดนเจาะเลือด โดนฉีดยาบ่อย ๆ เขาว่า กลัวอะไรมักเจอสิ่งนั้น เห็นจะเป็นเรื่องจริง... ดีใจด้วยค่ะที่กลับมามี..ผม..แล้ว ผมขึ้นใหม่ดำขึ้นด้วยรึเปล่า... เหมือนคนที่เป็นมะเร็ง ฉีดคีโมจนผมหงอกร่วงหมดหัว พอผม ขึ้นใหม่..ดำสนิท..เลย ..ยิ้ม.. แล้ว..นัดเดียว..จะเอาขึ้นบอร์ดหรือส่งตรงลงพิมพ์คะ? จากคุณ : ปลิวตามลม เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 53 07:15:25

ความคิดเห็นที่ 22   หวัดดีนู๋ปลิวฯ เชอร์ล็อก โฮล์มส์ขอปิดคดีแล้วนะ, เรื่องที่ว่า-จะให้มันไปผจญภัยข้างนอก สักกะเดี๋ยว ง่า-เปลี่ยนชื่อใหม่แล้วเป็น 'ผู้ชนะหมายเลขสูญ' ฮิ ๆ เข้ากัน มากกว่า, ขายของให้ได้วันละมาก ๆ นะ มีโอกาสคงได้เจอกันอีก :) จากคุณ : ราม ลิขิต เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 53 03:39:03 A:118.172.243.128 X: TicketID:150092