. . . ฉันนึกว่า เธอจะคุย อะไรต่อ
จึงวางแก้ว แล้วนั่งรอ อย่างเขิน เขิน
มองหน้าเธอ สบสายตา . . . น่ารักเหลือเกิน
กำลังเพลิน เธอวางแก้ว แล้วถอนใจ
หยิบทิชชู่ แตะริม ฝีปากซับ
แล้วกระชับ สายกระเป๋า เข้ากับไหล่
ลุกขึ้นยืน ยิ้มให้ฉัน ฝันรำไร
" . . . เดี๋ยวอ้อไป ก่อนนะคะ จะดึกแล้ว . . ."
" . . . ครับ . . . " ฉันรับ คำโดย อัตโนมัติ
แล้วก็นึก ได้ปุบปับ อย่าง แจ๋ว แจ๋ว
วางมาดเอ่ย วาจา ท่าเด็กแนว
" . . . คุณอ้อครับ . . . " ฉันเรียกแล้ว กลั้นใจรอ
กล้าจะเรียก ชื่อเล่น เปนครั้งแรก
ตัวเองยัง รู้สึกแปลก อะไรกันหนอ
คุณอ้อ ทรุดตัวลงฟัง นั่งเอียงคอ
ขานรับต่อ และยิ้ม พระพริ้มทรวง
ฉันวางมือ เปะปะ ชะงักกึก
" . . . กลับบ้านดึก อย่างนี้ . . . ผมเปนห่วง
รักษาตัว รู้รอบข้าง ทุกอย่างทั้งปวง
อย่านั่งง่วง ในรถนะฮะ ควรจะระวัง . . ."
พูดไปแล้ว กลั้นใจรอ ต่อคำตอบ
คุณอ้อมี ยิ้มมอบ ให้อีกหนึ่งครั้ง
เปิดกระเป๋า ค้นกุกกัก . . . น่ารักจัง
แถมยัง หยิบมาให้ เครื่องช็อตไฟฟ้า
" . . . นี่ไงพี่ อ้อมีของ ป้องกันตัว . . . "
ผมถอนใจ ส่ายหัว อย่างช้า ช้า
แล้วจึง ค่อยเส เจรจา
ด้วยความ เวทนา เธอจริง จริง
" . . . คุณอ้อครับ . . . " ฉันมองหน้า เธอตรง ตรง
เธอหลบสาย ตาลง นั่งนิ่ง นิ่ง
ฉันจึงวาง ท่าเขื่อง " . . . มีเรื่องท้วงติง
ถามจริง จริง ช่วยตอบให้ สงสัยคลาย . . . "
ฉันยิ้มให้ สายตาแป๋ว แล้วจ้องหน้า
" . . . สมมุตติว่า เมื่อกี้นี้ ผมเป็นผู้ร้าย
คุณจะควัก เครื่องช็อตนั่น ทำอันตราย
กับผมได้ ง่าย ง่าย กระนั้นอย่างไร . . ."
คุณอ้อถึง กับเงียบงัน พลันชะงัก
แล้วทำหน้า เหมือนจัก จะร้องไห้
" . . . เอาอย่างนี้ . . . " ฉันเสียงอ่อน ถอนหายใจ
ปลอบเด็กน้อย เสมือนให้ กำลังใจจัง
" . . .เวลาที่ กลับบ้านดึก รํฦกอย่างนี้
นั่งแท็กซี่ ให้นั่งซ้าย ในเบาะหลัง
อันดับแรก ของสงวน ที่ควรระวัง
กระเป๋าสะตังค์ สะพายเฉียง เพียงมั่นคง . . .
กับเสื้อเชื้ต ตัวใน ไม่หละหลวม
แล้วจึงสวม เสื้อสูท กันลืมหลง
อ้ายเครื่องช็อต ให้ซุกไว้ ใช้จะจง
กระเป๋าล่าง ทางขวาตรง แล้วกำไว้ . . .
ทำให้เป็น กิจวัตร ประจำวัน
เผื่อเวลา คับขัน งัดมาใช้
อย่างสะดวก แคล่วคล่อง และว่องไว
คงเข้าใจ นะ อย่างนี้ . . . ดีไหมครับ . . ."
คุณอ้อสบ สายตา ฉัน นิ่ง . . . นาน
คำกล่าวขาน ฉันรู้เสมอ ว่าเธอสดับ
เธอก้ม ศีรษะ คล้ายจะน้อมรับ
ส่งแววตา วับ วับ แทนคำขอบคุณ
" . . . ขอบคุณ . . . ขอบคุณ มากค่ะพี่
ที่กรุณา บอกชี้ และเกื้อหนุน
อ้อจะจำ ตลอดไป ในความการุณ . . . "
แล้วส่งยิ้ม . . . อบอุ่น . . . ซาบซ่านหัวใจ . . .
แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 16:01:12
แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 16:55:55
แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 16:53:34
แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 15:52:16
แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 15:50:34
ดอกฟ้า กับ หมามองเครื่องบิน (ฉบับคำกลอน) บทที่ ๕
...
