คนไร้นอน (ตอนเดียวจบ)
|
|
เพื่อนรัก
ฉันกลัว
ฉันมีเหตุผลที่ต้องกลัว แต่ไม่รู้จะเล่าระบายให้ใครฟัง ใช่..ปัญหาไม่ได้มาจากคนไกลตัว ไม่ใช่ใครอื่น คนใกล้ตัวก็คุณสามีตัวดีของฉันนั่นเอง ผู้ทำให้ฉันสติแตกจิตตกอยู่ในตอนนี้ เธอก็รู้จักเขาดีเกือบพอๆกับฉัน ความจริงแล้วเราก็อยู่กันอย่างปกติสุขตลอดมาทั้งหน้าที่การงานและเรื่องส่วนตัว จะเรียกว่ามันสมบูรณ์แบบเกินไปเสียด้วยซ้ำ เกินหน้าเกินตาหลายคู่ หลายครอบครัวอิจฉาพวกเรา จัดเป็นครอบครัวที่มีความสุขและฉันเองก็พอใจมากกับชีวิตครอบครัวของฉัน
แต่ความผิดปกติมันก็เริ่มเกิดขึ้นไม่นานมานี่เอง
สามีคนเก่งของฉันเปลี่ยนไปจากเดิม จากคนร่าเริงกลายเป็นคนเศร้าหมองหดหู่ ลางานมาอยู่กับบ้านมากขึ้นและมากขึ้น จนฉันเกือบแน่ใจว่าเขาไม่สนใจงานหรือว่าอะไรอีกแล้ว เธอเคยเห็นสีหน้าท่าทางของคนสิ้นหวังหมดอาลัยตายอยากในชีวิตไหม...นั่นล่ะที่เขาเป็นในตอนนี้ เขาเหมือนคนจะลาตายในไม่ช้า
แน่นอนว่าฉันถามซักไซ้ไล่เรียงหาสาเหตุ เขาได้แต่นิ่งเงียบไม่ยอมอธิบายอะไร แต่มีสีหน้าแววตาลำบากยุ่งยากใจแบบไม่เคยเห็นมาก่อน เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับฉันแทบตลอดเวลาเหมือนคนกำลังจะตายจากกันไป จากกันไปแบบไม่มีโอกาสกลับมาเห็นหน้ากันอีก
ฟังดูมันน่าใจหายใช่ไหม
ฉันคิดว่าเขาป่วยเป็นโรคร้ายไม่มีทางรักษาและกำลังจะตายวันนี้พรุ่งนี้ แต่เขาปฏิเสธ ฉันแน่ใจว่าเขาไม่ได้โกหก เมื่อเธอใช้ชีวิตอยู่กับใครบางคนเป็นเวลานานอย่างน้อยก็พอจะเดาทางกันออกได้ หรือจะตรงข้ามก็ไม่รู้นะ
แต่ในที่สุดบ่ายวันนี้เขาก็เริ่มเล่าบางอย่างให้ฉันฟัง หลังจากขาดงานมาเกือบสองสัปดาห์ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไป ถ้าโลกแตกในวันนี้ฉันว่าสีหน้าท่าทางของเขาคงไม่ตื่นเต้นเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด
ผมกำลังจะจากคุณไป จากไปอย่างไม่มีวันเจอคุณอีกแล้ว
น้ำเสียงของเขาเศร้าและสิ้นหวังอย่างน่าใจหาย ฉันนั่งงงเป็นไก่ตาแตก ก่อนตั้งสติมองหน้าเขาอย่างไม่แน่ใจว่าเขาพยายามบอกอะไรกับฉัน
ผมรักคุณเหลือเกิน รักมากจนไม่รู้จะอธิบายอย่างไรให้คุณเข้าใจ คุณเป็นคนดีที่สุดในโลก ผมไม่เคยรักใครมากเท่าคุณมาก่อนทั้งอดีตและอนาคต ผมไม่สามารถรักใครได้มากกว่านี้อีกแล้ว คุณเป็นนางฟ้าคนดีที่หนึ่งของผมตลอดไป แต่..
เขาหยุดพูดครู่หนึ่ง เริ่มร้องไห้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วเล่าต่อไปด้วยเสียงสั่นเครือ
ตอนแรกผมจะไม่บอกคุณ กลัวคุณเสียใจ แต่ผมรักคุณมากเกินไป มากจนเกินกว่าจะปิดบังคุณได้ ยังไงผมต้องบอกคุณให้รู้
คุณเป็นอะไรไปคะ น้ำเสียงของฉันแหบเครือแทบไม่ต่างจากเสียงของเขา
ผมกำลังจะตื่น
อะไรนะคะ..!!
ฉันร้องเสียงหลงอย่างไม่เชื่อหูตัวเองนี่สามีคนดีของฉันเป็นอะไรไปแล้ว เขาบอกว่ากำลังจะตื่นทั้งที่เขายังนั่งคุยกับฉันอยู่ในห้องรับแขกในบ้านแท้ๆ นี่เขาบ้าไปแล้วหรืออย่างไร พระเจ้าหรือใครก็ได้ช่วยฉันที
ผมกำลังจะตื่นจริงๆ
สีหน้าท่าทางเขาไม่ได้พูดเล่นเลยสักนิด และสถานการณ์ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาเหมาะจะมาพูดเล่น
ผมรู้ว่าคุณแปลกใจไม่เข้าใจ มันเป็นเรื่องยากต่อการยอมรับและเข้าใจ ผมถึงลังเลใจในการเล่าให้คุณฟัง
คุณเป็นอะไรไปคะที่รัก
ฉันเริ่มร้องไห้อย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เขาอธิบายต่อไปว่า
ผมพยายามบอกคุณว่าผมรักคุณแค่ไหน มากขนาดไหน ลึกซึ้งขนาดไหน ดังนั้นผมจะจากคุณไปโดยไม่บอกไม่ลาไม่ได้ ที่รัก ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในความฝัน ผมเองก็ไม่รู้ตัวมาก่อนว่าผมกำลังฝันอยู่ แต่ผมเริ่มรู้ตัวไม่นานมานี่เอง ผมรู้ว่านี่เป็นความฝัน เพราะผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติออกไปจากความเป็นจริงที่มันควรจะเป็น
ฉันไม่สามารถแม้แต่จะถามอะไรเขาอีก สมองลั่นครืนมึนงงสับสนไปหมด แต่ยังได้ยินเขาเล่าต่อไปราวกับแว่วมาจากดินแดนแสนไกล
ก็อย่างที่คุณรู้ เมื่อคนเราอยู่ในความฝัน เรามักจะไม่รู้ตัวเองว่ากำลังฝันอยู่ แต่บางครั้งคนเราจะเริ่มคิดได้ว่าเรากำลังฝันเมื่อคิดได้ว่าบางอย่างมันผิดปกติไป ผมรู้สึกจำเลือนรางว่าความจริงผมไม่ได้แต่งงานอยู่กินกับคุณเลย คุณแต่งงานไปแล้วกับคนอื่นไม่ใช่ผม ตอนนี้ผมกำลังฝันไป ใช่ที่รัก ความจริงตอนนี้ผมกำลังนอนหลับอยู่ และนี่เป็นเพียงความฝันของผม
หยุดนิ่งครู่หนึ่งแล้วเขาออกไปมองนอกหน้าต่างก่อนอธิบายต่อไปอย่างเจ็บปวดซึมเศร้า
ข้างนอกนั้นก็เป็นส่วนหนึ่งของความฝัน ความจริงคุณก็เป็นส่วนหนึ่งในความฝันของผม แต่ผมก็รักคุณ ผมยอมอยู่ในโลกแห่งความฝันนี้ตลอดกาลโดยไม่ยอมตื่นก็ได้ขอเพียงให้ได้อยู่กับคุณ ถึงจะเป็นความฝันก็เป็นความฝันซึ่งมีความหมายต่อผมเหลือเกิน มากกว่าความจริงเสียด้วยซ้ำ ผมยอมทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อแลกกับความฝันนี้แม้จะนอนหลับฝันจนตายไปก็ยอม
ฉันรู้ว่าเขาผิด เขาไม่ได้ฝัน เขากำลังตื่นอยู่ เขาอาการหนักกว่าที่คิดเอาไว้
เธอเองก็คงคิดว่าเขาบ้าไปแล้วแน่นอนถ้าได้ฟังเขาพูดแบบนี้ เธอลองคิดดูว่าพวกเราผ่านกาลเวลามานานขนาดไหน เริ่มจากรู้สึกตัวว่าเราเป็นเด็ก มีพ่อแม่คอยดูแล เริ่มเล่นเริ่มเรียนผ่านเวลาแต่ละปีมาอย่างยาวนาน ทั้งทุกข์ทั้งสุข หัวเราะร้องไห้ ทำงาน มีครอบครัว มีผู้คนมากมายที่เรารู้จักเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันมาตลอดชีวิต แล้วอยู่ดีๆจะมาบอกว่าทั้งหมดทั้งหลายทั้งปวงนี้เป็นแค่การหลับฝันแล้วตื่นแค่คืนเดียวจะทำใจยอมรับได้อย่างไรกัน
พอได้แล้ว..
ฉันเริ่มตั้งสติ ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายอ่อนแอเจ็บป่วยทางใจ ฉันต้องเข้มแข็งจะต้องหาวิธีการพาเขาไปหาจิตแพทย์ พวกหมอต้องช่วยเขาได้
ที่รัก เราออกไปพักสมองกันข้างนอกกันดีไหม จะได้หายเครียดไงคะ
คุณยังไม่เข้าใจ
ท่าทางเขาสิ้นหวังหนักมากขึ้น เอื้อมมือมาเกาะกุมมือฉันเอาไว้
เวลาในความฝันแก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 53 21:51:07
แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 53 22:15:05
แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 53 22:26:56
| จากคุณ |
:
Psycho man  
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 เม.ย. 53 21:47:57
|
|
|
| 
