กล่องความทรงจำ ตอน ตุ๊กตาสีฟ้าของหนูนะคะ
|
|
กล่องความทรงจำ ตอน ตุ๊กตาสีฟ้าของหนูนะคะ
อยากรู้จัง จะมีสักกี่คนนะ
มีกล่องความทรงจำที่ยังคงเก็บดูแลรักษาอย่างดี
คนเราทุกคนต่างได้พบเจอผู้คนมากมาย เรื่องราวหลากหลาย
ได้รู้สึกสนใจ พอใจ ชอบ ชื่นชม ศรัทธา เคารพนับถือ ฯลฯ
หรือได้รู้สึกน่าเบื่อ น่ารำคาญ ชวน(ปวด)หัว กังวล เศร้า เสียใจ ฯลฯ
ระคนปะปนคลุกเคล้าสลับผลัดเปลี่ยนเข้ามาสัมผัสเสมอ
เข้าใจเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือไม่ดี
มันมีผลกระทบต่อความคิดและจิตใจเราอย่างแน่นอน
ต่างที่ จะคงอยู่ด้วยเพียงชั่วครู่หรืออยู่ระยะนาน
ส่วนตัว มีกล่องความทรงจำเล็กๆหนึ่งใบ
ได้มานานแล้ว แต่หลังจากเปิดใช้ไม่นานต้องตั้งใจปิดการใช้งานอย่างถาวร
เหตุผลง่ายๆ มีหน่วยเก็บความจำน้อยมากแค่ 1 GB
เรียกได้
คนความจำสั้น
ฉะนั้น สิ่งที่เก็บเข้าในกล่องนี้จึงต้องผ่านการไตร่ตรอง คัดเลือกอย่างที่สุด
อย่างที่บอก กล่องนี้ได้ปิดลงแล้ว
แต่มีบ้าง นานทีจะเปิดออกดูยามเมื่อลมพัดหวน คิดถึง
แม้ทุกครั้งต้องเหน็ดเหนื่อยนั่งไทม์แมชชีนเดินทางย้อนกลับไปตั้งไกล้ไกล
กลับสู่โลกเก่าๆเวลาเดิมๆที่ผ่านไป
แน่นอนดีใจเสมอ ได้พบผู้คนเดิมๆเรื่องราวเดิมๆยังคงอยู่ ณ ที่นั่นที่เดิม
และในวันนี้เจ้าตุ๊กตาสีฟ้าในกล่องอยากออกมานั่งเล่น มาสิออกมา
เช่นกัน เจ้าตุ๊กตาสีฟ้าตัวนี้เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ได้อยู่ในกล่องนี้นานแล้ว
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เดินทางไปเที่ยวต่างแดนคนละฟากฟ้าโน้น
ครั้งนั้น ตั้งใจซื้อของที่ระลึกแค่ 2 ชิ้น สำหรับเพื่อนรัก
และเตยหลานสาวของเพื่อนรักซึ่ง ณ เวลานั้นอายุเพียง 2 ขวบ
ไม่น่าเชื่อ ภาพเวลานั้นๆยังคงชัดเจนมาก
ราวกับดูหนังจากแผ่น Dvd Blue Ray
จำได้ วันนั้นคิดแล้วคิดอีกกว่าจะตัดสินใจได้
คิดเอง เตยเพิ่งอายุ 2 ขวบ น่าจะชอบตุ๊กตา
น่าจะน่ารักดีนะ เตยอุ้มตุ๊กตาเดินไปมาทั่วบ้าน พาไปเที่ยวด้วย
เตยน่าจะยังไม่มีน้อง ได้น้องตุ๊กตาไว้คุยและนอนเล่นด้วยสักตัวน่าจะดี
เอ๊ จะเป็นตุ๊กตาคนหรือตุ๊กตารูปสัตว์ดีล่ะ
เป็นตุ๊กตารูปหมาน้องตูบแล้วกัน ตัวอ้วนๆมีหูกางหางยาวๆให้ได้ดึงเล่น
ว้า มันมีสีชมพูและสีฟ้าอีก เลือกสีฟ้าแล้วกัน สีฟ้าเป็นสีโปรดของเพื่อนรัก
และแล้วหลานเตยจ๋า
ตุ๊กตาสีฟ้าได้เป็นของหนูแล้วนะคะ
แต่ใครจะเชื่อบ้าง สำหรับหลานเตย ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นได้เจอ
เป็นวันเดียวกัน คือวันแรกเกิดวันที่ 18 เมษายน 2528 ที่โรงพยาบาลวชิระ
กลับต้องแปลกใจมาก อยุ่ๆความเป็นเพื่อนรักเกิดจบลงโดยหาคำตอบไม่ได้
ด้วยเหตุใดเพราะอะไร ไม่รู้สิ ไม่รู้จริงๆกระทั่งวันนี้
นี่เองคือต้นเหตุให้ของที่ระลึกทั้ง 2 ชิ้นจากแดนไกล
ของฝากเพื่อนรักและของหลานเตยตุ๊กตาเจ้าตูบสีฟ้า
ยังคงเก็บอยู่ที่นี่ อยู่ในกล่องความทรงจำ
คิดๆไป น้าคนนี้ได้เห็นหลานเตยตั้ง 1 ครั้งแต่ หลานเตยไม่เคยเห็นน้าเลย
และน่าจะไม่เคยรับรู้เรื่องใดเลยเกี่ยวกับน้าคนนี้
เวลาช่างไวเหมือนโกหกจริงๆ จากวันนั้นถึงวันนี้ เวลาผ่านไป 25 ปีแล้ว
ทว่าอย่างไรก็ตาม น้าคนนี้ยังไม่เคยลืมและอยากบอก
สุขสันต์วันเกิดจ๊ะ หลานเตย
เคยได้ยินว่า เวลามักพาผู้คน เรื่องราวผ่านไปผ่านมาเป็นปกติ
ได้รู้จัก คุ้นเคย ผูกพัน เป็นคนรู้ใจ
หรือห่างไกล เลิกราและกลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคย ฯลฯ
คนส่วนใหญ่เลือก ต้องทำลายลบล้างเผาทิ้งทุกสิ่งทั้งหมดที่เคยร่วม
มันแล้วแต่นะ ไม่กล้าต่อว่าใครคิดผิด ทำผิดเพราะนี่เป็นเรื่องส่วนตัว
แต่สำหรับตนเอง ตั้งใจให้คงไว้ที่เดิม ตามเดิม
เก็บ ปล่อยวางอย่างนิ่งเฉย โดยไม่มีการคาดหวังใดๆอีก
ถ้าบังเอิญจริงๆความเป็นเพื่อน ความรู้สึกดีกลับหวนคืนได้
ถ้าเป็นจริงได้
ดีมากแต่ถ้าไม่มีโอกาสอีกแล้ว
ไม่เป็นไร
ยอมรับ นี่เป็นความคิดที่โง่งี่เง่ามาก
มันเข้าใจเอง ผู้คน เรื่องราวมีคุณค่าในความทรงจำเสมอ
ไม่ว่า พอใจหรือไม่พอใจ ชอบหรือไม่ชอบ ดีหรือไม่ดี ทุกข์หรือสุข ฯลฯ
เพราะนั่นคืออีกช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตเรา
ที่เคยร่วมมี เคยร่วมไป เคยร่วมทำและเคยร่วมเวลา
ระหว่างเธอ ระหว่างเขาและระหว่างเรา
วันนี้ 18 เมษายน 2553
| จากคุณ |
:
PANPISA  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 เม.ย. 53 02:49:16
|
|
|
| 
