ความคิดเห็นที่ 1 อิอิ ระยะห่างระหว่างเรา นี่มันระยะทางหรือคะ นึกว่าระยะอารมณ์เสียอีก ตัวเองเคยอยู่ในสถานการณ์ ล้ำเส้น โดยไม่รู้ตัวอยู่เหมือนกัน พอรู้ ก็ ฮือ เจ็บนี้อีกนานนนนนนนน กว่าจะวิเคราะห์ แล้วก็เคาะมันออกไป แต่มันก็เจ็บนะ คนที่อยู่ในสถานการณ์ด้วยกัน คงลืมไปแล้ว ฉันยังเก็บมาคิดทำไมเนี่ย ถ้าระยะห่าง คือระยะทาง ระยะทางไม่สำคัญเท่าใจที่คิดถึงกันเสมอ หากระยะห่างคือใจ มันไม่เคยมีอยู่แล้ว ใจเราไม่เคยห่างกัน แต่ถ้ามันคือระยะของอารมย์ เส้นกั้นบางๆ นั้น ไม่เคยห่างหาย .... หายไปนาน แวะมาเยือนอีกแล้ว จากคุณ : ฟ้าใส (pajan) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 09:43:04

ความคิดเห็นที่ 2 ระยะทาง ไม่ใช่อุปสรรคของมิตรภาพ หรือความรัก .. ไม่เคยเชื่อในคำที่ใครๆ บอกว่า ...รักแท้ แพ้ระยะทาง หรือ รักแท้แพ้ใกล้ชิด แต่ตัวเองคิดว่ารักแท้แพ้ ...(อีกฝ่าย)ไม่รัก มากกว่าค่ะ   เพราะหาก คนสองคน ผูกพันมั่นคงกันแล้ว  ต่อให้สุดหล้า ฟ้าไกล ก็ไม่มีอะไรมาขวางค่ะ +++ (แอบนอกเรื่องนิดหนึ่งข้างบนนะคะ) คราวนี้จะพูดเรื่อง ระยะห่างระหว่างเรา ตามแบบของคุณ PANPISAค่ะ ในความคิดเห็นของเทียนสีแล้ว ก็ไม่ต่างจากคุณ จขกท มากนักค่ะ ไม่ว่าสองคนนั้นจะสานสัมพันธ์กันแบบไหน เพื่อนกับเพื่อน คนรู้ใจกัน คนรักกัน พี่น้อง ทุกคนก็ต้องยอมรับว่า  แม้จะรู้สึกดีๆ หรือรักกันมากแค่ไหน หากแท้ที่จริงแล้ว แต่ละคนก็ต้องการระยะห่าง และความเป็นส่วนตัวของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น ตัวเองเคยคิดว่า หากเรารู้สึกดีๆ กับใครสักคนแล้ว การแสดงออก และการทำให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเรา " แคร์ "  มากแค่ไหน เป็นสิ่งสำคัญ แต่บางครั้งก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า การกระทำบางอย่างหากมัน มากเกินไป  ก็กลับทำให้อีกฝ่ายยิ่งถอยห่างออกไป   และเราเองนั่นล่ะ จะเป็นฝ่ายกลับมานั่งถามตัวเองว่า "ฉันทำผิดอะไร" ไม่ผิด หากจะรู้สึกดีๆ กับใครสักคน ไม่ผิด หากจะเข้าใกล้ ใครสักคน แต่ สุดท้ายคำตอบที่ต้องค้นหาให้ได้คือ เราผิดมั้ยกับการ ไม่เว้นช่องว่างที่เหมาะสมระหว่างเราและเขา ... ขอให้มิตรภาพ ของคุณ PANPISA และเพื่อนคนนั้น คงอยู่ตลอดไปนะคะ การมีเพื่อนที่รู้ใจและหวังดีจริงๆ แม้เพียงแค่ หนึ่งคน ก็ยังดีกว่ามีเพื่อนที่ไม่อาจพูดคุยอะไรกันได้เลย นับสิบคนค่ะ ... จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 18:12:07

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ ฟ้าใส (pajan) สบายดีนะ ทานอิ่มนอนหลับ ? ///แต่มันก็เจ็บนะ คนที่อยู่ในสถานการณ์ด้วยกัน คงลืมไปแล้ว/// เศร้าจัง ใครน้า กล้าทำร้ายแม่มดฟ้าใสตัวกลมๆ  /// ถ้าเป็นระยะของอารมณ์ เส้นบางๆเส้นนั้นไม่เคยห่างหาย ทำไมต้องกั้นด้วยนะ ขอบคุณนะที่บินมาเยี่ยม เอ้อ นี่ระยะอารมณ์ ... คุณ teansri   เราเข้าใจเอง การจะเว้นหรือไม่เว้นช่องว่าง คือเรื่องส่วนตัวระหว่างคุณกับเขา  ติดที่ไม่มีใครรู้...ความเหมาะสมคืออะไร ต้องมากขนาดไหน อาจเริ่มจากตัวตนของแต่ละคน ครอบครัว ฐานะ วัยวุฒิ คุณวุฒิ อาชีพการงานและเพศ ฯลฯ จะเว้นระยะห่างหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องถูกหรือผิดแต่นั่นคือพื้นที่เขตความเสี่ยงสูง เสี่ยงกระทบแรงเสียดทานที่เปราะบางมาก อาจง่ายที่จะนำให้สายใยที่เชื่องโยงระหว่างคุณกับเขา...ขาดหลุดลอยไป นั่นสิ เขาถึงบอก แม้อยู่ในกลุ่มคนรอบตัวมากมายแต่กลับรู้สึกเหมือนไม่มีใคร ตัวคนเดียว สำหรับ...เพื่อนคนนี้ของเรา มิตรภาพนี้ใสขาวสะอาดมาก  มากจนเรากลัว EGOที่สูงและเลวมากในตัวเรา มันจะทำลาย ทำร้าย...ใจของเพื่อนโดยที่เราไม่รู้ตัว ขอบคุณมาก ...สเปน ? !!! แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 21:32:23 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 53 19:23:59 จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 19:22:11

ความคิดเห็นที่ 4 เพราะเราไม่อาจรู้ได้ว่าระยะห่างที่เหมาะสมคืออะไร ดังนั้น ถึงแม้เป็นเพื่อน พี่ น้อง หรือแฟน จึงจำเป็นต้องใช้เวลาเพื่อค้นหาความเหมาะสมครับ ^^ มาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 20:58:30

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ  KTH (KTHc) น้อมรับคำชี้แนะจากท่านผู้มีประสบการณ์ด้วยใจจริงค่า จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 21:12:43

ความคิดเห็นที่ 6 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 53 17:29:52 จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 53 21:14:55

ความคิดเห็นที่ 7   เห็นด้วยกับทุกความเห็นข้างบนในมุมมองทั้งเหมือนและแตกต่างกันค่ะ หากใกล้ชิดสนิทมากเกินไป ก็อาจเพลี่ยงพล้ำก้าวล้ำเส้นบางๆที่แบ่งกั้นเอาไว้ โดยที่บางทีก็ไม่รู้ตัว หรือเพียงคิดว่า หาก "ให้" ก็จะ "ได้รับ" กลับมาเท่าๆกัน  แม้จะคิดว่าทุกสิ่งที่ให้คือ "ความจริงใจ" และปราศจาก "พิษภัย" ใดๆ แต่มาตรฐานของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันนะคะ  ความเป็นส่วนตัว หรือที่ว่างที่แต่ละคนวางไว้เป็นกรอบรอบตัวเองนั้น จึงต้องอาศัยเวลาค่อยๆเรียนรู้และปรับเข้าหากันอย่างเหมาะสม แต่บางครา...เราแต่ละคนไม่ให้เวลาที่จะเรียนรู้ใครอีกคนมากพอ จึงก้าวล้ำเส้น ทำลายความสัมพันธ์ลงอย่างไม่ทันระวังตัวระวังใจ ขณะที่ใครอีกคนที่ถูกล้ำเส้นนั้นก็ไม่เปิดใจเข้าใจ หรือประสานรอยร้าวให้กลับคืนมาได้ เพราะได้รู้สึกว่าสูญเสียสมดุลของระยะห่างไปแล้ว... หากใช้ "เวลา" ค่อยๆดำเนินความสัมพันธ์ พูดกันให้เข้าใจ เรียนรู้ใจกันและกัน  ระยะห่างที่เหมาะสมคงจะถูกวางเอาไว้ได้... เราก็เคยเผชิญกับปัญหานี้มานานับครั้ง... แต่ก็ยังพลาดพลั้งไปในหลายครั้ง จนความสัมพันธ์ไม่อาจหวนกลับ และก็กลายเป็นเรื่องเจ็บปวดที่เลือนหายไปพร้อมความทรงจำตามกาลเวลา ทิ้งไว้เพียงรอยประสบการณ์ ที่ทำให้วันนี้เข้าใจระบบของ "ระยะห่างระหว่างเรา" มากยิ่งขึ้น... อาจจะต้องใช้ความอดทนในการค่อยๆเรียนรู้และรักษาระยะนั้นไว้ให้พอดี บวกกับ "ความไม่คาดหวัง" จากอีกฝ่าย... แต่...มันน่าจะสร้างความสัมพันธ์ที่กระชับมั่นยิ่งขึ้นนะคะ จากคุณ : พราวฝัน เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 53 15:50:39

ความคิดเห็นที่ 8 มาศึกษาระยะห่างครับ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 53 19:18:21

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ พราวฝัน ไม่รู้คุณจะย้อนกลับมาอ่านไม๊ ?แต่ก่อนอื่น ขอบคุณมากที่เลือกแวะเข้ามาอ่าน ยินดีรู้จักเพื่อนใหม่นะ/// จขกท รู้สึกเป็นปลื้มมากที่เพื่อนๆช่วยกันเปิด ขยายความคิดและเพิ่มให้ข้อคิดดีๆกัน มาก มากมากกว่าจขกท เยี่ยม ! อยากสลับเรื่องความคิดเห็นขึ้นเป็นต้นเรื่องกระทู้จริงๆ /// ขออ้างนะ ที่คุณเขียน "และก็กลายเป็นเรื่องเจ็บปวดที่เลือนหายไปพร้อมความทรงจำตามกาลเวลา ทิ้งไว้เพียงรอยประสบการณ์ " ดีนะในความคิดของคุณ ความเจ็บปวดยังเลือนหายได้บ้าง คงมีแค่รอยประสบการณ์ให้สะกิดความรู้สึกว่าเคยมีและจะไม่เป็นเหมือนเดิม อีกเรื่อง "อาจจะต้องใช้ความอดทนในการค่อยๆเรียนรู้และรักษาระยะนั้นไว้ให้พอดี บวกกับ "ความไม่คาดหวัง" จากอีกฝ่าย..." ใช่ ความอดทนต้องมีมากด้วย แต่ความไม่คาดหวังสิ จะมีกี่คนในโลกนี้ ที่...ตั้งใจจริงทำอะไรให้ใคร ทำให้สรรพสัตว์หรืออะไรก็ได้ในโลกโดยปราศจากการคาดหวัง น่าคิดดี ! ...   คุณ Psycho man ทำไมครั้งนี้เงียบจัง อจ.ต้องมาแนะนำด้วยนะคะ ท่านผู้มากประสบการณ์ ขอบคุณนะ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 53 20:52:26