วันที่แรงบันดาลใจไม่อยู่

…วันที่แรงบันดาลใจไม่อยู่…
ย้อนเวลากลับไปเมื่อเช้าวาน หลังจากได้หลับไปแค่สองชั่วโมง
มันถึงเวลาต้องตื่นแล้ว สะลึมสะลือเดินมาเปิดดูถนนนักเขียนสักนิด
ก่อนต้องออกนอกบ้านไปธุระกับน้า
เอ๊ะ มีฝากข้อความหลังไมค์ด้วย จากใครนะ ?

From : ……………….. [23 เมษายน 2553 08:03]  

แวะมาบอกว่า ไป สเปน ไปประชุม กลับมาวันอาทิตย์นะ….


สมองถูกปลุกตื่นตาสว่าง ได้แปลกใจมาก
นี่เป็นครั้งแรกที่….บอก“ความเป็นส่วนตัว” โดยที่เราไม่ได้ถามก่อน
จะมีใครสักคนมั้ยนะ รู้สึกคล้ายกัน
เฉพาะกับใครบางคนมีหลายเรื่องอยากรู้ อยากถามแต่…ไม่กล้า ไม่ดีกว่า
เพราะนั่นคือ“พื้นที่ส่วนตัว”
เข้าใจเสมอ…มีสมองเยี่ยม มีความคิดดีๆอยู่แล้ว อะไรที่เต็มใจอยากให้รู้…บอกเอง

ว้า เศร้า แรงบันดาลใจไม่อยู่
นอนก็แล้ว นั่งก็แล้ว ยังไงก็หาแรงบันดาลใจจากไหนไม่ได้
ระยะนี้แรงบันดาลใจช่วยส่งโจทย์มาให้คิด ได้เขียนเป็นกระทู้
นี่เราเคยชิน ขี้เกียจแล้วหรือ? ต่อไปจะคิดเองได้มั้ยเนี่ย ?
อ้อ ก่อนอื่น ต้องบอกว่า กระทู้นี่ไม่ใช่เรื่องแรงบันดาลใจคือใครหรืออะไรนะ
ยังสรุปเองไม่ได้ ขอเก็บไว้กระทู้ครั้งหน้าซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่

จะเล่าอะไรดีล่ะ เล่าเรื่องร้านอาหารที่ได้ทานก่อนเข้าบ้านแล้วกัน
ถนนเล็กๆสายหนึ่ง เส้นทางก่อนถึงบ้าน
จะมีบ้านทรงไทยโบราณของแท้สองสามหลัง
มีรั้วลวดหนามเล็กๆแสดงอาณาเขตผืนดิน พื้นที่ที่กว้างใหญ่เอาการ
เป็นบ้านทรงไทยใต้ถุนโปร่งสูงดังที่เคยทราบกัน
ใต้ถุนบ้านไทยเราถือเป็นลานอเนกประสงค์ เป็นบริเวณที่รวมทุกคน
รวมทุกภาระกิจการบ้านการเรือน
อาทิ การทำอาหาร ที่พักนั่งนอนเล่นยามบ่าย ฯลฯ
ภาพโดยรอบ บ้านนี้ล้อมรอบด้วยสวน(ต้นไม้อะไรบ้างก็ไม่ทราบ)
มีบึงคูน้ำเล็กๆและเคยมีบึงน้ำใหญ่สำหรับธุระกิจการตกปลาจริงๆ
บรรยากาศประมาณ บ้านของคุณตาคุณยายคุณปู่คุณย่าเราๆ
ที่ส่วนใหญ่ปัจจุบันจะหาพบเห็นได้แต่ตามชนบท

ขอท้าวอารมณ์เก่าก่อนหน้านี้
เชื่อมั้ย ทุกครั้งที่ได้ผ่านบ้านนี้ ชอบม้ากมากที่จะมองสถานที่นี้ให้นานที่สุด
ไม่รู้ทำไม อาจเพราะ ไม่เคยมีญาติหรือใครอยู่ต่างจังหวัด
มีโอกาสน้อยมากจะได้ไปเที่ยว ได้พบเห็น
แต่ทุกครั้งแม้แค่มองผ่าน คิดไปเองได้สัมผัสถึงน้ำใสใจจริง ความเป็นกันเอง
รอยยิ้มแบบไทยๆ ความอบอุ่นอย่างที่เคยได้ยิน
“ใครไปใครมาผ่านชานเรือน หาน้ำหาท่าให้ดื่ม
ที่พัก อาหารมีให้(ตามอัตภาพ) แม้คนแปลกหน้า”
นึกแล้วเสียดายความเต็มใจ ความตั้งใจที่แสนดีเหล่านี้
ท่านไม่เคยขอรับค่าตอบแทนใดๆแต่หลายครั้งดังเป็นข่าว
กลุ่มมิจฉาชีพกลับทำร้ายท่านผู้มีจิตใจดีงามเหล่านี้
ส่วนตัวคิดว่า สังคมเมือง ป่าคอนกรีตมันน่าเบื่อ เบื่อจริงๆ
ถ้ามีญาติอยู่ต่างจังหวัดบ้าง จะดีมากเผื่อได้ขอไปอาศัยอยู่ชั่วคราวที่นั่น
อีกอย่างเมื่อถึงช่วงเทศกาลวันหยุด ได้เห็นชาวภูธรทั้งหลายทยอยเดินทางกลับบ้าน
แอบคิด“พวกเขาจะได้กลับบ้านแล้ว อยากได้อารมณ์แบบนั้นบ้างจัง น่าอิจฉา”
ประมาณอารมณ์เดียวกันกับชาวไทยในต่างแดน
เมื่อได้โอกาสกลับบ้าน “รักเธอประเทศไทย”
มันโทษใครไม่ได้หรอก
ความเจริญของสังคมเมืองมันต้องแผ่ขยายเข้าอาณาบริเวณดีๆ
พื้นที่สีเขียวสบายตา รวบความอบอุ่นใจเหล่านี้กลืนกินหายไปมากมาย
เพียงคาดหวังได้เปลี่ยนเป็นเงินตราเพิ่ม

เสียดายจัง บริเวณรอบๆบ้านทรงไทยหลังนี้ก็เช่นกัน
เข้าใจเอง ขณะนี้น่าจะเป็นรุ่นหลานๆของคุณตาคุณยายคุณปู่คุณย่าบ้านนี้
มาดูแล อยากปฎิรูปสภาพแวดล้อมเผื่อก่อเกิดเงินตราเพิ่ม
เพราะอยู่ๆมีกลุ่มคนงานพร้อมเครื่องมืออุปกรณ์ก่อสร้าง
ลงมือปฎิบัติภาระกิจ ก่อสร้างปรับปรุงใหม่
ผลที่เห็น บึงตกปลา คูน้ำหลายแห่ง พื้นที่บริเวณสวนรอบๆบ้าน
ถูกถมดินเติมเต็มคล้ายๆเพื่อได้ใช้งานอย่างเต็มทุกพื้นที่
บ้านทรงไทยของเรา เอ้ย ของเขากำลังถูกเปลี่ยนแปลงแล้ว
จนเราเปรยขึ้นถามน้า “ทำไมนะ เกิดอะไรขึ้น น่าเสียดายจัง”
และแล้วไม่นานนักรูปลักษณะใหม่พร้อมปรากฎให้ได้เห็น
เรียกเอง…เมืองปายในกรุงเทพ
ก่อนอื่น(ซ้ำอีกครั้ง)ในโลกออนไลน์ที่เครือข่ายเข้าถึงได้จากทั่วโลก
เพื่อนชาวไทยในต่างแดน ถ้าไม่คุ้นเคย “ปาย”ถ้าอยากเห็น
ต้องรบกวนเสียเวลาเสิร์ชหาข้อมูลดูเพิ่มเองนะ
แต่ส่วนเพื่อนๆชาวไทยในไทย เป็นที่คุ้นหู คุ้นตามาก
ในระยะสองสามปีนี้ มีแต่…“อะไร อะไรก็ปาย”
บ้านทรงไทยหลังเดิมหลังนี้ของเรา เอ้ย ของเขา
วันนี้ หลานๆของท่านเปลี่ยนสภาพดูใหม่เกือบทั้งหมด
ที่เห็นคือ มีบ้านสีขาวหลังใหม่สไตล์บ้านพักตากอากาศบนภูดอยอย่างน่ารัก
มีสะพานไม้เล็กๆพาดเชื่อมข้าม
มุ่งตรงมาที่ร้านกาแฟ ที่เป็นร้านเล็กๆจัดแต่งดูเก๋ มีขายอาหารทำง่ายๆเสริมถ้าต้องการ
บอกน้า“ เย้ เรามีปาย@นวมินทร์แล้ว”
บรรยากาศ ชิวล์ ชิวล์ ประมาณใกล้เคียงร้าน coffee in…@ปาย
ระหว่างทานอาหารมีบริการล้างรถ
แต่เสียเงินเองนะ เค้าไม่มีโปรโมชั่นทานครบ400บาท ล้างรถฟรี
ได้เวลาขอเม้าท์น้าเราสักนิด ต้องเงี่ยหูฟังหน่อยนะ
เธออยู่แถวนี้เดี๋ยวเผลอเธอมาอ่านเจอ เราจะงานเข้า
อาจถูกลงโทษ…งดให้อาหารไปหลายวัน
แย่แน่ กำลังสร้างรากฐานลำตัวให้มั่นคง ขยายพองตัวเองออกด้านข้าง
ไม่ใช่ให้อาหารเด็กในท้องจ้า
น้าชวน “ วันนี้เรากินข้าวร้านนี้ดีกว่า”
ตามประสาของแก ถ้าจำเป็นต้องทานอาหารนอกบ้าน
แกจะต้องสรรหาทานร้านใหม่ ไม่ซ้ำที่เดิม
แกบอก “ ช่วยๆกันไป เค้าเปิดร้านอาหารให้แล้ว เราก็ลองทาน
จะได้ช่วยกระจายรายได้ให้ทั่วๆ ไม่ใช่รายได้ตกอยู่ที่ร้านใดร้านหนึ่ง ”
เป็นปกตินะ น้าหลานคู่นี้ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหวเสมอ
เพราะเราเป็นคนขี้เกียจมาก ซ้ำซากเดิมๆไม่เปลี่ยนแปลงใดๆเลยนอกจากจำเป็นจริงๆ
เรียกเอง เป็นคนมั่นคง(ที่โง่งี่เง่าที่สุดของโลก)
ชีวิตถึงหยุดอยู่กับที่ ผู้คน เรื่องราวดำเนินเปลี่ยนไป
เดินหน้าจนไปถึงดาวพุงโต เอ้ย ดาวพลูโตโน้นแล้ว
แต่เราสิ คงอยู่ที่เดิม อยู่ตรงนี้คนเดียว
อ้าว โม้ทะลุออกนอกโลกไปแล้ว กลับมาที่ร้านอาหารร้านเดิม
เอ้อ ลืมบอกชื่อร้าน ชื่อ “Pa pa ’s house”
ขอแอบเม้าท์หน่อย ช่างเป็นลูกหลานกตัญญูกตเวทีจริงๆ
เต็มใจสร้างแบรนด์ชื่อร้าน เป็นเกียรติ ยกย่องและบ่งบอกเป็น…บ้านของพ่อ
(คิดเองแอบแฝงนัยยะ…จากน้ำเงินของพ่อครับ)

พอรถเลี้ยวเข้าร้าน มีรถตามเข้ามาติดๆ 2-3 คัน
คนขับต้องรู้ตำแหน่งที่จอดรถเองนะ ถ้าไม่คิดจะให้ล้างรถระหว่างทานอาหาร
กรุณาจอดชิดอีกด้านเป็นอันรู้กัน…ไม่ล้างรถ
พื้นที่นี้กลางวันได้รับแสงอุลตร้าไวโอเลตอย่างเต็มร้อย
เพราะเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลมีบ้านโดดๆกลางสวน
แต่ถูกเวรคืนที่ดินตัดเป็นถนนผ่ากลาง
เอ้อ แต่พอแดดร่มลมตกยามโพล้เพล้ กลับรู้สึกได้ถึงการได้พัก ผ่อนสบาย
เพียงแค่ได้นั่งโต๊ะเก้าอี้ไม้ โดยมีต้นไม้ มีสวนโอบล้อมบริเวณ
ครู่เดียว เริ่มมีกองทัพยุงและแมลงออกหาอาหาร
“หิวแล้ว ท่านลูกค้าได้อิ่มท้องพวกเราของดูดเลือดเป็นอาหารสักนิดนะ”
เหล่าฝูงยุงร้องบอก
มองไปรอบๆ คงเหลือมีบึงน้ำเล็กด้านหลังร้าน
ได้บอกน้า “ เราแนะนำเค้าหาเรือถีบ เอ้ย เรือปั่นแรงเท้ารูปเป็ด รูปหงส์
แบบที่สวนสาธารณะมีให้เช่านั่งเล่นปั่นรับลมชมสวนไปมา มันน่าสนใจดีนะ”
บ้านสีขาวหลังนี้ยังมีเฉลียงใหญ่ให้นั่งพักผ่อนชมนกชมดาว
ในเวลาพลบค่ำ การจัดแสงดาวน์ไลท์อัปไลท์ในบริเวณดูลงตัวดีมาก  
แสดงถึงการใส่ใจจัดแต่งของเจ้าของและมัณฑนากรที่มีฝีมือ
มองที่พื้นน้ำได้เห็นภาพสะท้อนดวงสว่างกลมๆ
เงยมองที่ฟ้า คืนนี้ ที่นี่เห็น…ดาวด้วย สุดยอดถูกใจมาก
สรุปภาพรวม ให้คะแนนบรรยากาศเต็มร้อย
พนักงานต้อนรับน่ารักมากที่สุด ให้ใจเลย คือเจ้าน้องหมาตัวสูงใหญ่มาก
เมื่อเห็นลูกค้าเข้าร้าน รีบวิ่งมาต้อนรับเรียงรายบุคคลถึงแต่ละที่นั่ง
คงประมาณพูด “หวัดดี เชิญนั่ง
(จะค่ะหรือคับดีล่ะ ลืมขอดูของส่วนตัวตรงนั้นแหละที่เพื่อนๆกำลังคิดอยู่)
โปรดรอสักครู่ เดี๋ยวน้องๆบริกรจะมาเสนอรายการอาหารให้”
พอเปิดดูเมนูอาหาร มีรายการอยู่ 4 - 5 หน้า
เป็นสเต็คหมู ปลา เนื้อ อาหารจานเดี่ยวมี 3 อย่าง
ราคาอาหารสูงอยู่แต่เข้าใจนะเพื่อบรรยากาศ
พอสั่งเครื่องดิ่มแล้ว สักครู่บริกร เธอเดินกลับมา“รอน้ำแข็งสักครู่นะคะ กำลังไปซื้อ”
พอสั่งอาหารแล้ว สักครู่เธอเดินกลับมา“เปลี่ยนเป็น…นี่นั่นได้มั้ยค่ะยังไม่ได้เตรียมค่ะ”
พอสั่งข้าวไป สักครู่เธอเดินกลับมาบอก
“ข้าวสวยหมด เพิ่งหุงค่ะ รับก๋วยเตี๋ยวแทนได้มั้ยค่ะ”
ตั้งใจขอชิมกาแฟสักหน่อย
ถามบริกรมีกาแฟแบบไหนบ้างเพราะเราไม่ใช่คอกาแฟตัวจริง
เธอตอบ “เอ้อ…”
เราตอบ “ ไม่เป็นไร เดินไปดูเองที่ร้านก็ได้ใกล้แค่นี้ ”
น่ะ เธอมือใหม่เพื่อให้เหมาะสมกับการเปิดตัวร้านใหม่ร้านนี้ คิดบวกได้นะเนี่ย  
ช่างเป็นร้านกาแฟที่สะอาดเรียบร้อยมาก ไม่เห็นแม้รายชื่อกาแฟใด
จมูกไม่ได้รับสัมผัสถึงกลิ่นหอมละมุลคุกรุนของกาแฟเลย
เมื่อถาม “มีกาแฟแบบใดบ้างค่ะ”
ชายหนุ่มวัยกลางคนหน้าตาเข้าท่า แต่งกายสะอาดสะอ้านเรียบร้อยมาก
หันมาโปรยยิ้มแบบเขินๆเล็กน้อยแล้วตอบ
“เอ้อ มีคาปูชิโน่ ลาเต้ ชาเขียว ชา กาแฟดำ”
เท่านี้  ได้ยินแค่นี้จริงๆ สั่งกาแฟเสร็จกลับโต๊ะไปบอกน้า
“เค้า ชายในร้านกาแฟ เดาว่าเป็นเจ้าของร้าน ไม่รู้เปิดร้านยัง ? ไม่เห็นอุปกรณ์
สงสัยเดี๋ยวคงแอบออกไปซื้อกาแฟร้านข้างๆที่เพิ่งเปิดใหม่มาให้”
สักครู่ ถ้วยกาแฟที่สั่งถูกส่งมาให้
พอได้ชิม “เอ้อ กลับบ้านชงกาแฟชนิด3 in 1
ดื่มเองยังได้รสชาดดีกว่ากันเยอะเลยนะ”
ถามน้า “ เราเรื่องมากหรือหาเรื่องจับผิดร้านนี้มากเกินไปหรือเปล่า ?”
น้ามองไปที่โต๊ะอื่นแล้วตอบ
“ ทุกคนเหมือนกัน นั่งทำหน้างงๆ คงคิดเหมือนกันรายการอาหารมีน้อยอยู่แล้วแถมพอ
สั่ง คำตอบคือไม่ได้เตรียมค่ะ หมดค่ะ รับอย่างอื่นแทนได้มั้ยค่ะ กำลังไปซื้อค่ะ”

กระทู้นี้ไม่มีเจตนาร้าย บ่นเสียดต่อว่าหรือตำหนิใคร
เห็นแล้ว ร้านนี้เพิ่งเปิดมาได้แค่เดือนกว่า ยืนยัน เข้าใจยังมือใหม่มาก
ถ้าแนะนำได้ จะดีกว่ามั้ย
บนโต๊ะอาหาร น่าจะลองวางใบรับความคิดเห็นจากลูกค้าเพื่อติ ชมและแนะนำ
ซึ่งเข้าใจเอง ร้านอาหารถือเป็นงานบริการอีกประเภทหนึ่ง
การจะได้…ใจของลูกค้าทำได้ยากมาก
นอกจากจะเต็มใจน้อมรับความคิดเห็นของลูกค้าผู้มาซื้อบริการ
เพื่อรับมาปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น มันคืออีกหนึ่งเรื่องหลักของงานบริการ
ดังพบเห็นได้จากร้านอาหารในต่างแดน
หรือบรรดาหลายๆร้านอาหารใหญ่ใจกลางเมืองแหล่งพักผ่อนบ้านเราๆ
เข้าใจ ร้านเปิดใหม่ลูกค้ายังไม่รู้จัก
ทุกวันที่เปิดร้านมีแต่รายจ่ายมากกว่ารายรับ รายจ่ายอะไรที่คิดว่าไม่จำเป็นตัดหมด
ถ้าแนะนำได้ จะดีกว่ามั้ย จ้างแม่ครัวพ่อครัวตัวจริง
ได้รสชาดอาหารตามแต่สั่งซึ่งรอในเวลาที่พอสมควร
และได้เพิ่มรายการอาหารมากขึ้น
เข้าใจเอง ในความเป็นจริงสำหรับงานบริการทั้งหลายของบ้านเราๆ
ส่วนใหญ่ยังไม่เห็นความสำคัญของส่วนงานบริการ
จะมีใครเห็นด้วยมั้ยนะ ทุกๆความตั้งใจจริง ทุกความจริงใจ
เมื่อคิดแล้ววางพักไว้ในสมองก่อน
ต้องไตร่ตรองอย่างรอบคอบก่อนจะแสดงความคิดนั้นๆออกมา
ทางภาษาพูด ภาษาเขียนหรือแม้แต่ภาษาร่างกาย
เราไม่รู้ เจ้าของกิจการนั้นๆเขาคิดอย่างไร
ตั้งใจให้งานของเขาออกมาในรูปลักษณะไหน
จะดีมาก ถ้าเขายอมรับเจตนาดีของผู้แนะนำติชม
แต่ถ้าไม่ใช่อาจเกิดการลุแก่โทสะ มีเรื่องชกต่อย
ฟ้องร้องขึ้นโรงขึ้นศาลอย่างที่เคยเป็นข่าว

การไปทานอาหารนอกบ้านก็ได้เรียนรู้นะ
ได้คิดเตือนตน แม้เราเจตนาดีจริงๆแต่ถ้าผู้รับเขาปิดใจ ปิดการรับรู้
เรื่องดีๆอาจกลายเป็นร้ายได้
อาจได้เจ็บตัวหรือเจ็บใจเป็นของที่ระลึกฝากเข้าบ้าน
หวังว่า ร้านอาหารร้านนี้
จะไม่ใช่ร้านอินเทรนด์ตามสมัย ได้ชื่อ “ของเล่นของคนมีเงิน ”

25 เมษายน 2553

จากคุณ	: PANPISA
เขียนเมื่อ	: 25 เม.ย. 53 07:56:44