ดอกฟ้า กับ หมามองเครื่องบิน (ฉบับคำกลอน) บทที่ ๙

. . . ได้ยินเสียง เธอสะท้อน ถอนหายใจ
แล้วฝ่ามือ ก็สัมผัสได้ ใจสุขสม
เมื่อมือนุ่ม กุมกระชาก ลากความตรม
ที่ขึ้งเครียด เสียด ระบม ให้หายพลัน

คุณอ้อ เดินนำ   กำมือ ฉันลงมา
แลอารมณ์ ที่ตรมอุรา ก็เหหัน . . .

มาหยุดอยู่ . . . ที่ ร้านอะไร ไม่รู้เหมือนกัน
ชั้นล่างตึก ของเรานั้น ฉัน . . . จำไม่ได้

เธอเดินนำ มาผลัก ประตูกระจก
ฉันเดินตาม อย่างสะทก อกหวามไหว
เธอดึงมานั่ง ข้าง ข้างกัน ฉันสั่นหฤทัย
เพราะมือยัง . . . จูงกันไว้ . . . หัวใจละเมอ

. . .



เด็กที่ร้าน เดินปราดมา ". . . สวัสดีค่าพี่ . . . "
มันสบตา อย่างเต็มที่ ฉันยิ้มเก้อ
ทักอย่างคุ้นเคย  " . . . พี่ขา . . . กาแฟนะเออ . . ."
. . . แล้วเหลือบเจอ มือที่กุมกัน . . .  มันยิ้มพราย . . .



คุณอ้อเหมือน รู้สึกได้ จึงคลายมือออก
แววตาบอก กับแก้มสร้าน ฉานฉันท์ฉาย
ฉันนิ่งอึ้ง ไปพักหนึ่ง จึงอธิบาย

" . . . ทำไมไม่ ไปผ่อนคลาย กับพวกพี่เขา . . . "




ฉันเปิด คำถามนั้น ในทันที

" . . . พวกพี่ พี่ เขาเป็น นักข่าวเก่า
 ประสบการณ์ มากมาย ได้หาเอา
 ทำไมคุณ จึงหนีเขา ไม่เข้าเผชิญ . . . "


ฉันโพล่งไป แล้วนิ่งนั่ง รอฟังคำตอบ
คุณอ้อมอง ฉันราวปลอบ แล้วยิ้มเขิน

" . . . พี่ก็คิด อะไร ไปไกลเหลือเกิน
 ที่อ้อเดิน เลยมา อย่าว่านะคะ . . .



 . . . อ้อไม่ได้ รังเกียจ หรือรำคาญ
 พวกพี่ท่าน ที่มือดี อย่างนี้หรอกค่ะ
 แต่ที่อ้อ ทำเมินเฉย ทำเลยละ
 เพราะอ้อคง ไม่คิดจะ ลาออกวันนี้ . . .

 . . . จึง ฉะนั้น วันนี้ อ้อยังมีสิทธิ์
 ที่จักคิด จักฝันไป ให้ไกลเหลือที่
 กระบวนการ การเรียนรู้ ที่ดี ดี
 นั้นโอกาส อ้อยังมี อีกมากนัก . . .

 . . . แต่ที่เดิน เกินห้องข่าว เข้ามา ที่นี่
 เพราะนักนิเทศ ฯ ที่มือดี ที่อ้อตระหนัก
 ที่อ้อกำลัง ไถ่ถาม อย่างงามนัก . . .

 คือพี่ไง . . . ที่อ้อ . . . "  . . . ชะงัก . . . ฉันกลั้นใจฟัง




 
 " . . . คือ . . . พี่ . . . ไง . . . ที่อ้อศรัทธา มาหาความรู้
    มานั่งคุย กับอ้ออยู่ อย่างคงขลัง
    อ้อจะจำ วันนี้ไว้ ให้เป็นพลัง . . . "


   
    . . . ฉันเลยนั่ง . . . อย่างเป็นใบ้ . . . ไปในบัดดล . . .

แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 53 00:27:50

แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 53 00:22:40

จากคุณ	: พจนารถ๓๒๒
เขียนเมื่อ	: 26 เม.ย. 53 00:08:23