เรื่องเล่าของทหารม้า

เรื่องเล่าของทหารม้า
- One Knight’s Tale –

ข้า...คือทหารม้าผู้แข็งแกร่งห้าวหาญ

ข้า...คืออัศวินผู้มีศักดิ์ศรี

ข้า...ไม่เกรงกลัวภยันตรายทั้งปวง

ข้า...ยินดีแม้ต้องพลีชีพในสนามรบ

...เพื่อชัยชนะของฝ่ายข้า

...เพื่อความถูกต้องดีงามทั้งปวง

...เพื่อโลกที่ดีกว่าที่เคยเป็น

และวันนี้ ข้าพร้อมแล้ว...

.
.
.

ข้าสวมชุดเกราะขาวเต็มยศ ถือโล่และทวน แล้วชักม้าให้เดินไปประจำตำแหน่งในขบวน  แถวของทหารราบต่อยาวเป็นหน้ากระดานเบื้องหน้าข้า  ข้างหนึ่งของข้าคือรถศึก และอีกข้างหนึ่งคือนักบวชหนึ่งในสองท่านที่ติดตามมาในกองทัพ ซึ่งกลางขบวนเป็นที่ประทับขององค์ราชาและองค์ราชินี

ข้าเชื่อว่าการศึกครั้งนี้เป็นการศึกที่ยุติธรรม เหตุเพราะทัพขาวของข้าและทัพดำของฝั่งตรงข้ามนั้นมีจำนวนคนเท่ากัน  ดังนั้น หากแม้นข้าจะไม่ได้รับชัยชนะอันทรงเกียรติแล้วไซร้ ความพ่ายแพ้ของข้าก็จะย่อมเป็นความพ่ายแพ้อันเปี่ยมด้วยศักดิ์ศรีซึ่งเราทุกคนสามารถประกาศได้อย่างภาคภูมิใจว่าเรา "ทำดีที่สุดแล้ว"

เสียงแตรศึกดังกึกก้องขึ้นโดยมีฝั่งของข้าเป็นฝ่ายที่เริ่มเคลื่อนไหวก่อน  ทหารราบเริ่มรุกไปด้านหน้าทีละคนๆ พร้อมๆ กับที่ฝ่ายตรงข้ามก็ทำเช่นเดียวกัน

ข้ายังคงประจำอยู่ที่เดิม...

รถศึกเริ่มเคลื่อนไปด้านหน้าเพื่อคุ้มกันให้กับเหล่าทหารราบ ก่อนที่นักบวชท่านซึ่งเคยอยู่เบื้องข้างข้าเริ่มเคลื่อนตัวออกไป  ก่อนที่ทหารราบของทั้งสองฝ่ายจะเริ่มปะทะกันและเริ่มผลัดกันรุก ผลัดกันรับ อย่างดุเดือด

และแล้วในที่สุดคำสั่งของข้าก็มาถึง ข้าควบม้าไปข้างหน้าแล้วหักม้าตั้งฉากไปทางซ้าย  รอให้ฝ่ายตรงข้ามเคลื่อนพลอีกครั้ง  แล้วข้าจึงได้รับคำสั่งอีกครั้ง  ข้าหันม้ากลับควบไปขนานกับแนวแถวเดิมของทหารราบ กระโจนม้าข้ามนักบวชคนหนึ่งไปพร้อมๆ กับหันม้าไปข้างหน้าอีกครั้งและลงสู่พื้นพร้อมกับปลิดชีพทหารราบผู้ไม่ระมัดระวังและไร้การป้องกันคนหนึ่งของอีกฝ่าย

ข้าประจำตำแหน่งอยู่เหนือซากศพของทหารราบผู้นั้นเป็นเวลานาน  นานพอทีข้าจะได้สังเกตความเคลื่อนไหวของทั้งสองฝ่าย...

ราชีนีขาว (ราชินีของฝ่ายข้า) เริ่มเสด็จออก พระนางมิได้ทรงเสด็จออกมาถึงแนวหน้า  แต่ก็ทรงพระดำเนินมายังตำแหน่งที่พระนางจะสามารถคุ้มครองกำลังพลได้

แต่ก็ดูเหมือนว่ากองทัพก็พร้อมจะเสี่ยง  รถศึกดำเข้ามาสังหารนักบวชท่านหนึ่งของฝ่ายข้า  ทว่าทันทีหลังจากที่ท่านทำเช่นนั้น ราชินีของข้าก็เสด็จไปสังหารเขาด้วยพระองค์เอง  ซากรถศึกและร่างของบาทหลวงอยู่ใต้เบื้องพระบาทของพระนาง

ทัพของข้าและของศัตรูยังคงผลัดกันรุกและรับกันต่อไป  มีการสังหารเกิดขึ้นประปรายและข้าก็มักได้รับคำสั่งให้คอยเคลื่อนไปคุ้มครองกำลังพลที่จุดต่างๆ  ข้าไม่ได้สังหารใครอีก จนกระทั่ง...

มีคำสั่งให้ข้าสังหารพลทหารราบนายหนึ่ง...

ทว่า...

ข้าเห็น...

นายทหารผู้นั้นมีองค์ราชีนีดำคุ้มครองอยู่...

ถึงอย่างไรก็ตาม...

...ไม่ว่านายทหารผู้นั้นจะมีใครคุ้มครองอยู่หรือไม่ ข้าก็ไม่มีสิทธิที่จะปฏิเสธคำสั่ง

ข้าควบม้าตรงไปข้างหน้าก่อนจะหักม้าไปทางซ้าย ควบต่อไปเป็นระยะครึ่งหนึ่งของที่ควบมาก่อนเลี้ยว และเสียบร่างสังหารนายทหารผู้นั้นด้วยทวน

ราชินีดำทรงพระดำเนินตรงมา พระแสงดาบที่เปลือยฝักอยู่สะท้อนแสงแวววับ  ครั้งพระนางเสด็จมาถึงที่ของข้า  พระนางก็ทรงยกพระแสงดาบขึ้นและฟาดลงมา

ร่างของข้าร่วงลงสู่พื้น  เห็นพระวรกายสูงของราชินีดำประทับยืนตระหง่านเงื้อมอยู่

...แต่ข้าก็ไม่เคยเสียใจ

เพราะข้าได้ทำดีที่สุดแล้ว

...และข้าก็ไม่เสียดายชีวิต

เพราะบางทีความตายของข้าคงเป็นความเสียสละ เป็นส่วนหนึ่งของแผนที่ยิ่งใหญ่กว่า เป็นดั่งหินปูทางก้อนหนึ่ง...

ที่จะช่วยผดุงไว้ซึ่งความถูกต้องดีงามบนโลกนี้

และนำสู่โลกในวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า

...ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่มีค่าพอที่จะยอมตายเพื่อให้ได้มา

.
.
.

ทั้งสองฝ่ายยังคงผลัดกันเคลื่อนพลต่อไป...

...ทหารม้าขาวอีกคนหนึ่งควบไปประจำตำแหน่งที่ถูกเลือกไว้แล้ว

กองทัพดำถูกบังคับให้เลือกระหว่างองค์ราชากับองค์ราชินี

...ราชาดำเสด็จหนีไป

ทหารม้าขาวผู้นั้นจึงปลงพระชนม์ราชินีดำด้วยทวน

...นักบวชดำที่รอท่าอยู่สังหารทหารม้าขาวผู้สังหารราชินีของตน

แต่นั่นเปิดทางให้รถศึกขาวแล่นไปกันทางหนีของราชาดำไว้

...กองทัพดำพยายามป้องกัน

แต่ก็ไร้ประโยชน์

...นักบวชขาวเดินทางเข้าไปเสริม

ราชาดำไม่เหลือทางหนีอีกแล้ว

.
.
.

"รุกฆาต" เสียงชายคนหนึ่งประกาศก้อง

ชายอีกคนหนึ่งทำได้เพียงปรบมือให้ทั้งรอยยิ้มเหยเก ก่อนจะพูดว่า "เป็นเกมที่ยอดเยี่ยมมาก"

"แต่ฝีมือของคุณก็ใช่ย่อยเหมือนกันครับ" ชายคนแรก ผู้ควบคุม 'กองทัพขาว' พูดอย่างฉันท์มิตร ก่อนที่พวกเขาจะจับมือกัน ก่อนที่เขาจะพูดต่อไปว่า "ว่าแต่ คุณอยากจะลองแก้มือดูสักครั้งไหมครับ?"

"ด้วยความยินดีเลยครับ" ชายผู้ควบคุม 'กองทัพดำ' พูด

.
.
.

ด้วยเหตุนี้... กองทัพจึงถูกจัดตั้งขึ้น... อีกครั้ง...

จากคุณ	: เจรามี
เขียนเมื่อ	: 27 เม.ย. 53 12:03:00