ดอกฟ้า กับ หมามองเครื่องบิน (ฉบับคำกลอน) บทที่ ๑๐
|
|
. . . ก็จนกระทั่ง มาถึงวัน นั้นไม่มีบ่อย
ที่นายปล่อย ฉันกลับบ้าน เปนการกุศล
งานไม่มี พรุ่งนี้พัก จักจรดล
นึกในใจ จักไปวน ที่ไหนดี
พญาครุฑ อุตส่าห์ชวน ดวลสังสันทน์
แต่ก็รีบ ปฏิเสธพลัน รู้กันอยู่นี่
ไปกินเหล้า กับหัวหน้า รู้ท่าที
เดี๋ยวแกมี ซีเรียส เครียดประชุม
จึงสะพาย ย่ามขอทาน ผ่านห้องข่าว
ไม่สนใจ สาว สาว รีบเดินดุ่ม
โล่งหัวจิต หัวใจ หายเกาะกุม
กับงานการ ที่สุม ทั้งสัปดาห์
ค่อย ค่อย เดิน นึกไป ไล่ฝีเท้า
วันนี้จะ ไปกินเหล้า กับใครดีหนา
เพื่อนทำงาน อิสระ คณนา
ไปโทรหา ใครก็ได้ ไปคุยกัน
เดินลงลิฟท์ จนมาจอด ชั้นสิบสอง
หัวใจพอง ลิฟท์หยุดแล้ว ไม่แคล้วนั่น
ต้องมีเพื่อน ที่ว่างงาน เหมือน เหมือนกัน
คงจะมันส์ ชวนกันไป ได้เฮฮา
แต่พอลิฟท์ เปิดปั๊บ . . . วับ . . . หัวใจ
สูทสีเทา แก้มใส ยืนตรงหน้า
สะพายกระเป๋า สีนวลขาว เดินเข้ามา
แล้วทักว่า " . . . สวัสดี ค่ะพี่พจ . . ."
| จากคุณ |
:
พจนารถ๓๒๒   
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 เม.ย. 53 02:16:24
|
|
|
| 
...
