ความคิดเห็นที่ 1   เลือกของเล่นอะไรให้ลูกดี วันก่อนดูข่าวเจอเรื่องที่น่าตกใจ  เรื่องมีอยู่ว่าคุณพ่อเป็นตำรวจเผลอวางปืนไว้ที่เตียงนอน  ลูกชายวัย 3 หยิบปืนของคุณพ่อขึ้นมาแล้วจ่อเข้าที่หน้าอกตัวเอง  พ่อหนูน้อยถูกพาตัวไปหาคุณหมออย่างเร่งด่วน ข่าวล่าสุดคือคุณหมอกำลังช่วยกันอย่างสุดกำลัง  ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ เป็นกรณีศึกษาที่ย้อนมาดูว่าเหตุใดเด็กที่อายุเพียงแค่นี้จึงสามารถเหนี่ยวไกปืนได้  จากคำบอกเล่าของคุณพ่อได้ความว่าพ่อหนูคุ้นเคยกับอาวุธปืนมาแต่เล็กแต่น้อยเพราะครอบครัวซื้อปืนเด็กเล่นให้เป็นของเล่น  ข้าพเจ้าพบว่ามีครอบครัวคนไทยอีกหลายครอบครัวที่ซื้อของเล่นให้เด็กผู้ชายเป็นพวก มีด ดาบ  ปืน ระเบิด  ทหารทั้งกองทัพ  ข้าพเจ้าเข้าใจว่าท่านผู้ปกครองคงอยากให้บุตรหลานเป็นชายสมชาย  คุ้นเคยกับอาวุธต่างๆเพื่อรู้จักป้องกันตัวเอง   จากการวิจัยพบว่าการที่เด็กเล่นของเล่นที่เลียนแบบอาวุธจริง รวมถึงเล่นเกมส์ที่เน้นการต่อสู้ในรูปแบบต่างๆ เขาจะกลายเป็นคน ใจร้อน ก้าวร้าว แก้ปัญหาด้วยความรุนแรง  ถ้าคุณเป็นนักกีฬาฟันดาบทีมชาตินั่นไม่ได้หมายความว่าลูกของคุณจะต้องชอบดาบเหมือนคุณ  ให้เขาเป็นตัวของของเขาเอง หาของเล่นให้เหมาะสมกับวัยของเขา วันนี้....วันที่เทคโนโลยีก้าวไปไกลเหลือเกิน...ทำให้ข้าพเจ้าหวนนึกถึงของเล่นของตัวเองในวัยเยาว์ ความที่ พ่อ-แม่ ไม่ได้ร่ำรวยอะไร และบ้านของข้าพเจ้าอยู่ติดกับสวนของเพื่อนบ้าน  ข้าพเจ้าจะเก็บกาบหมากที่ร่วงๆ มานั่งแล้วให้พี่ชายลากไป ก็สนุกดีคล้ายนั่งรถ  ก้านกล้วยก็เอามาทำปืน ทำม้าขี่  ทางมะพร้าวก็เอามาสานทำปลาตะเพียนกัน  ของเล่นมักเป็นของจากธรรมชาติ  ถ้าเป็นช่วงปิดเทอมหน้าร้อน พี่ชายก็จะเล่นว่าวกับก๊วน ข้าพเจ้าไปช่วยจับตัวว่าวตอนจะเอาขึ้น ไปยืนดูว่าวที่ลอยละล่องอยู่บนท้องฟ้า และคอยช่วยพี่ม้วนด้ายเก็บตอนเล่นว่าวเสร็จ   พอโตขึ้นมาอีกนิด แม่ก็ไปขอจักรยานเก่าของน้าชายที่เขาไม่ใช้แล้วจากบ้านคุณตา เอามาซ่อมแล้วให้ข้าพเจ้ากับพี่ชายหัดขี่ ยังจำได้ว่าตอนหัดขี่จักรยานมีพี่ข้างบ้านที่ท้อง 5 เดือน คอยบอกให้จังหวะตอนจะขี่รถลงจากเนิน   วันที่ข้าพเจ้าเริ่มจะมีหลานคนแรกคือยายชมพู่  ตั้งแต่ชมพู่ยังอยู่ในท้องพี่สะใภ้ ข้าพเจ้าก็เริ่มหาตุ๊กตาตัวนิ่มสำหรับเด็กแรกคลอด เท้าของตุ๊กตาเป็นผ้าที่ออกแบบเป็นปุ่มยางเล็กๆที่เด็ก 3-4 เดือน สามารถพัฒนาระบบสัมผัสได้ ชมพู่เติบโตมาพร้อมกับของเล่นที่อาชอบและเชื่อว่าจะพัฒนาจินตนาการของเด็กตามวัยได้   ของเล่นของ PLAN TOY ที่ทำจากผ้าและไม้ยางพารา เป็นของเล่นชิ้นโปรดของหลานของข้าพเจ้า  ว่างๆ ข้าพเจ้าก็เอาของเล่นของหลานมาเล่นก็สนุกไม่หยอก เล่นได้ทั้งเด็กผู้ชายผู้หญิง นอกจากของเล่น ข้าพเจ้าจะมีหนังสือสำหรับเด็กให้เน้นความทนทาน รูปเล่มออกแบบสำหรับเด็กโดยเฉพาะไว้อ่านให้หลานฟังแล้วดูรูปไปพร้อมๆกัน  ข้าพเจ้าคิดว่าเมืองไทยยังมีหนังสือสำหรับเด็กเล็กๆน้อยเกินไป หนังสือประเภท TOUCH AND  FEEL*  คงมีต้นทุนที่สูงมาก หรือไม่เช่นนั้นความนิยมของผู้ปกครองคนไทยที่จะปลูกฝังนิสัยรักการอ่านให้ลูกหลานยังมีน้อยเกินไปสำหรับบ้านเรา จนผู้ผลิตคงเกรงว่าทำไปก็ไม่คุ้มทุน มีผลการวิจัยบอกว่าเด็กผู้ชายที่เล่นตุ๊กตาในวัยเด็ก จะเติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มที่อบอุ่น เป็นคุณพ่อที่แสนอ่อนโยน ไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่หลายคนเข้าใจกัน.......ขอแนะนำของเล่นที่เป็นอมตะ...เล่นกันได้ทุกเพศทุกวัย....เล่นกันมาเป็นร้อยปี.......ตุ๊กตาหมีซิจ้ะ..... --------------------------------------------------------------------------------- หนังสือประเภท TOUCH AND  FEEL* : เป็นหนังสือสำหรับเด็กเรื่องราวคล้ายนิทาน หรือรูปภาพสัตว์ แต่มีผิวสัมผัสในแต่ละหน้าที่แตกต่างกัน เช่นเป็นผิวมันวาว  เป็นผ้าขนหนู  เป็นคล้ายขนสัตว์  เป็นผ้ากระสอบ  เป็นผิวคล้ายหนังคางคก  เป็นยางเหมือนลูกโป่ง เพื่อให้เด็กเล็กเริ่มรียนรู้การสัมผัสที่แตกต่าง จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 10:27:20

ความคิดเห็นที่ 2   การตรงต่อเวลา เมื่อครั้งที่ข้าพเจ้าทำงานบริษัท เมื่อหลายปีมาแล้ว สมัยนั้นเรามีการออกไปสัมมนานอกสถานที่กันค่อนข้างบ่อย  และมักเป็นช่วงเรามีวันหยุดยาวต่อเนื่องเพื่อที่บริษัทฯและพนักงาน จะได้มีเวลาอย่างเพียงพอและไม่กระทบวันทำงานของลูกค้า (แต่กระทบวันหยุดของพนักงาน) ตอนแรกๆหลายคนก็บ่น พอนานวันไปก็เริ่มชินแล้ว สัมมนาของแผนก แต่ละครั้งไม่ใช่การไปพักผ่อนแต่ออกแนววิชาการ เหมือนสัมมนาที่ต่างประเทศเลย แยกกันเป็นกลุ่มๆ พอจบการบรรยายหัวข้อหนึ่งแต่ละกลุ่มจะส่งตัวแทนมาแสดงความคิดเห็น ซึ่งแต่ละหัวข้อตัวแทนของกลุ่มจะไม่ซ้ำหน้า  ตอนแรกๆก็เกี่ยงกันออกไปพูด พอนานๆเข้าจะแย่งกันไปพูด ด้วยเหตุผลที่ว่า - พูดก่อนไม่กดดัน - หัวข้อแรกๆมักง่ายและไม่ซับซ้อน - พูดเรื่องที่เราพอจะเข้าใจดีกว่าค่อยลุ้นว่าเมื่อไหร่จะถึงตาเราแล้วไปเจอหัวข้อยากๆ การสัมมนาว่ากันตั้งแต่เช้า กว่าจะเลิกก็ประมาณเที่ยงคืน เนื่องจากเนื้อหาเยอะและ บรรดา partners ต้องการใช้เวลาให้คุ้มค่า มีเหมือนกันที่ความเห็นไม่ตรงกันกว่าจะหาข้อยุติได้ก็ปาเข้าไปวันใหม่ สัมมนาเสร็จต่างคนก็ไปอาบน้ำอาบท่า จะให้เข้านอนเลยน่ะเหรอฝันไปเถอะ ......สักพักจะมีรุ่นน้องตามไปเล่นไพ่  ส่วนใหญ่จะหนักไปทางป๊อกเด้ง นั่งหลังขดหลังแข็งเล่นกันไป... บางรายมีภรรยากระเตงลูกมาตามให้กลับไปนอน กว่าวงไพ่จะเลิกก็ตี3 กว่า   มีกฎข้อหนึ่งเป็นที่รู้กันอยู่ว่าพี่โป่ง (คงยังจำพี่โป่ง..เจ้านายที่คอยมากำกับเรื่องการแต่งตัวของข้าพเจ้าได้นะคะ)  นั้นเป็นคนที่ตรงต่อเวลามากกกก.....ถึงมากที่สุด  พี่โป่งบอกกับพวกเราว่า " คุณจะนอนเมื่อไหร่มันเรื่องของคุณโตแล้วบริหารเวลากันเอาเอง แต่ตอนเช้าคุณต้องอยู่ในห้องสัมมนาเวลา 8:30 น." หลายคนตะกายมาในห้องสัมมนาทั้งที่ยังไม่ได้กินข้าวเช้า เอาไว้ตอนพักครึ่งช่วงเช้าค่อยเติมพลังกัน (แอบนินทานอกรอบว่าบางคนเหมือนเพิ่งขุดออกมาจากเตียงเลยก็มี) ครั้งหนึ่ง....มีพนักงานชาวต่างชาติเพิ่งเข้ามาร่วมงานกับเราและสัมมนาครั้งนั้นเป็นครั้งแรกของเขา เขาเข้ามาที่ห้องสัมมนาเวลา 8:40 น.  ยังจำได้ตอนที่เขาค่อยๆเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วเจอคนนั่งอยู่กันเต็มไปหมด เขาเป็นคนสุดท้ายที่มา และยังมาสายด้วย พี่โป่งให้พวกเราปรบมือต้อนรับเขาพร้อมกับบอกว่าเขาควรเริ่มเรียนรู้ PwC Time  น่าเห็นใจเหมือนกันที่โดนแบบนี้ ข้าพเจ้าพบว่าในหลายองค์กรพนักงานมักไม่ค่อยรักษาเวลา พอถามเข้าก็ได้คำตอบว่าเขาเคยมาตรงเวลาแล้วต้องมานั่งรอคนอื่นอยู่ 15-20 นาที ดูเหมือนคนที่ตรงต่อเวลากำลังถูกลงโทษโดยคนที่ไม่รักษาเวลา ซึ่งมันไม่ยุติธรรมเลย  เรื่องแบบนี้คงต้องค่อยๆฝึกกันไป คนเป็นนายต้องทำเป็นตัวอย่าง ไม่ใช่อีก 10 นาทีจะได้เวลาเริ่มประชุม คนยังมาไม่ถึงครึ่งห้องประชุม อันนี้ก็เกินไป ต้องถามกลับว่าคนเป็นนาย บรรดา partners ทั้งหลายได้บอกลูกน้องหรือไม่ว่าการตรงต่อเวลานั้นสำคัญเพียงใด หรือว่าตัวนายเป็นเสียเอง จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:04:18

ความคิดเห็นที่ 3   ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ เกอร์เต้กล่าวว่า “ ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตคนเรา ไม่ใช่การไม่เคยพ่ายแพ้ล้มเหลวแม้เพียงครั้งเดียว หากแต่อยู่ที่เมื่อพ่ายแพ้ล้มเหลวแล้ว สามารถลุกขึ้นมาต่อสู้ได้อีกต่างหาก” คนที่เขียนประโยคข้างบนนี้ให้แก่ข้าพเจ้าอ่านเป็นเป็นเพื่อนอาจารย์ของพี่ชายสมัยที่พี่เป็นอาจารย์สอนที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ อาจารย์ได้กรุณาเขียนไว้ข้างหลังนามบัตรแล้วฝากพี่ชายมาให้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเข้าใจดีว่าอาจารย์ไม่ได้ต้องการปลอบโยนข้าพเจ้าแต่ต้องการจะให้ข้อคิดว่าชีวิตต้องต่อสู้ เหมือนกับที่บางคนบอกว่า “ ความล้มเหลวเป็นมารดาของสิ่งที่เรียกว่า ความสำเร็จ”   วันนั้นชีวิตของข้าพเจ้าเจอกับอุปสรรค์หลายด้าน ด้วยความที่มีชีวิตที่เรียบง่ายมาตลอด เวลาเจอกับปัญหาหนักก็เล่นเอาเสียศูนย์เอาเหมือนกัน เคยอ่านข้อความข้างหลังรถตุ๊กตุ๊ก มีข้อความหนึ่งโดนใจมากเลยเขาบอกว่า “ เคยแพ้แต่ไม่เคยท้อ” อย่างนี้สิเยี่ยมจริง กำลังใจของทั้งตัวเองและคนรอบข้างเป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำให้ใครสักคนก้าวผ่านจุดวิกฤติของชีวิตไปได้ “ มันไม่ใช่ THE END OF THE WORLD”   โลกไม่ได้แตกสลายไปในวันนี้พรุ่งนี้เสียหน่อย “ ตราบใดที่พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก คนเราย่อมมีความหวังอยู่เสมอ” คนไม่ใช่ต้นไม้ที่จะล้มแล้วล้มเลย  คนทุกคนสามารถลุกขึ้นกลับมายืนหยัดได้เสมอ ขึ้นอยู่ว่า คุณจะมีกำลังใจพอหรือเปล่า    อยากบอกคุณว่า ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทำไม่ได้ ขึ้นอยู่กับเลือกที่จะทำหรือเปล่าเท่านั้น  อย่าบอกว่าคุณทำไม่ได้ถ้ายังไม่เคยลองทำดู อาจารย์ท่านหนึ่งเคยบอกกับข้าพเจ้าว่า “ ที่มันยากเพราะคุณไม่รู้ อะไรที่คุณรู้มันก็ไม่ยากอีกต่อไป”   เวลาผ่านไปได้พิสูจน์แล้วว่าคำพูดของอาจารย์ท่านนี้เป็นจริง ตอนข้าพเจ้าเริ่มทำงานดูอะไรก็ยากไปเสียทั้งหมด ด้วยความที่เราไม่รู้เราจึงต้องทุ่มเทเวลากับการแสวงหาความรู้และประสบการณ์ นานวันไปความรู้ก็เริ่มสั่งสมตกผลึก และสามารถนำไปปรับใช้ได้ในทุกสถานะการณ์  ความรู้แบบท่องจำแต่ไม่สามารถนำไปประยุกต์ได้ถือว่ายังไม่รู้จริง ต้องเรียนรู้เพิ่มเติมอีก  ถ้าคุณคิดว่ายังไม่รู้นั้นนับเป็นนิมิตหมายอันดี เพราะมันจะทำให้คุณสนใจใฝ่เรียนรู้เพิ่มเติม แต่ทันทีที่คุณคิดว่าตัวเองรู้แล้ว เก่งแล้ว คุณจะหยุดเรียนรู้ทั้งยังอาจไม่ยอมรับฟังความเห็นที่แตกต่างเพราะคิดว่าตัวเองเท่านั้นที่ถูก ความคิดของคนอื่นผิดหมด เป็นการปิดโอกาสการเรียนรู้ของตนเองอย่างน่าเสียดาย ไม่ว่าคุณจะอายุเท่าไหร่ ก็มีสิ่งใหม่ต่างๆให้ได้เรียนรู้อยู่เสมอ บางทีคนสอนอาจอายุน้อยกว่าเรามากก็เป็นได้  ความสามารถของคนแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน ไม่มีใครที่เก่งไปเสียทุกเรื่อง...................ไม่มีใครไม่เคยล้มเหลวผิดหวัง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่ล้มแล้วจะลุกขึ้นมาสู้ได้ใหม่  ขอเป็นกำลังใจให้กับนักสู้ทุกท่านด้วยบทกลอนที่ลอกมาจาก Friendship ของเพื่อนดังนี้ " รางวัลแห่งเกียรติศักดิ์ของนักสู้  ใช่อยู่ที่ถึงเส้นชัยดังใจหมาย  ใช่ว่าได้ชัยชนะอย่างง่ายดาย  ใช่ไม่พ่ายไม่แพ้แก่ผู้ใด  รางวัลแห่งเกียรติศักดิ์ของนักสู้  อยู่ที่ตั้งใจมั่นไม่หวั่นไหว  อุปสรรค์นานาผ่าฟันไป  จึงจะใช่นักสู้........ผู้ทรนง " ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ......ส่งปีกแห่งชัยชนะมาให้ด้วย.... WINGS OF VICTORY แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 53 21:35:13 จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:12:46

ความคิดเห็นที่ 4   เมื่อลูกน้องมองเจ้านาย ข้าพเจ้าผ่านชีวิตการทำงาน....จนพอจะได้รู้จักผู้คนที่หลากหลาย รู้จักกับเจ้านายที่มีเมตตาคอยอบรมสั่งสอนลูกน้องเหมือนกับคนในครอบครัวเดียวกัน นายที่มีความหวังดีให้  นายที่เข้าใจและให้โอกาสลูกน้อง รวมถึงนายที่เชื่อใจและไว้ใจลูกน้อง  แต่นายก็ยังเป็นคนที่มีทั้งข้อดีและข้อเสีย มีรัก โลภ โกรธ หลง  กับคนที่นายรู้สึกดีๆด้วยมาก เวลาทำอะไรที่ผิดพลาดก็ดูจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ข้าพเจ้าเองก็มีความเชื่ออยู่เสมอว่าใจทุกปัญหาย่อมมีทางออก  แต่ปัญหาแบบเดียวกัน เวลาคนที่ทำผิดพลาดต่างคน ทำไมผลที่ออกมามันจึงต่างกัน บางคนโดนแค่ตักเตือนเบาๆ แต่บางคนถึงขนาดจะหักเงินเดือนกันเลยที่เดียว ข้าพเจ้าจึงได้ข้อสรุปข้อแรกว่า “ มันไม่สำคัญหรอกว่าความผิดนั้นคืออะไร มันสำคัญว่าใครเป็นคนทำ ” นายบางคนสนใจความเป็นไปในความคิดและการกระทำของพนักงาน  ประมาณว่าข่าววงใน ใครทำอะไรที่ไหน โดยเฉพาะนายที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆจะต้องมีคนสนิทข้างกายคอยรายงานความเป็นไปในบริษัท คนสนิทถ้ารายงานแบบตรงไปตรงมาก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่พวกชอบคุ้ยแคะเรื่องส่วนตัวชาวบ้าน ใส่สีตีไข่กันจนเพลิน  หนักข้อไปกว่านั้นคือสามารถกลับขาวเป็นดำได้อย่างไม่ละอายปาก  ดูใครๆที่ตัวเองไม่ชอบ ที่ไม่เห็นหัวว่าตนเป็นคนโปรดของนายจะเลวไปเสียทั้งหมด  เหมือนหมาที่เดินไปกับสิงโตเลยพลอยคิดว่าสัตว์ต่างๆที่ก้มหัวให้นั้นก้มหัวให้ตนด้วย  พวกไม่ค่อยอยากมีเรื่องก็ยอมๆให้คนสนิทของนายสับโขกเอา   พวกที่คิดว่าตัวเองดีจริงก็ไม่ยอมลงให้คนประเภทนี้เพราะคิดว่างานส่วนงาน ไม่เห็นจะต้องมานั่งเอาใจใคร ผลงานต่างหากเป็นเครื่องวัดฝีมือกัน ไม่ใช่ทำงานด้วยลิ้น  คนพวกนี้กุมารทองของนายเกลียดนัก ตราบใดที่ยังไม่พลาดก็แล้วไป  แต่คนที่ไม่เคยทำอะไรผิดคือคนที่ไม่เคยทำอะไรเลย แม้ความผิดจะเล็กน้อยเพียงไรก็สามารถถูกโหมกระพือให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ไม่ยาก   นายที่ได้ยินแต่ความไม่ดีของคนๆหนึ่งบ่อยๆจะเริ่มสะสมความเชื่อไปที่ละนิดนานวันไปความไม่ชอบก็จะเกิดขึ้นเองได้โดยไม่รู้ตัว ข้าพเจ้าจึงได้ข้อสรุปข้อที่ 2 ว่า “ เวลาที่คุณมองผ่านกระจกแล้วพบผ้าสกปรกผืนหนึ่ง อย่าด่วนเข้าใจว่าผ้านั้นสกปรก  เมื่อเอากระจกออก คุณอาจพบผ้าที่ขาวสะอาดผืนหนึ่ง  ที่สกปรกน่ะกระจก ไม่ใช่ผ้า” เป็นนายคนไม่ใช่เรื่องง่าย จะทำให้ถูกใจคนทุกคนย่อมเป็นไปไม่ได้  แต่คุณธรรมของการเป็นนายคนก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องไกลเกินเอื้อม แต่ความจริงบางอย่างอาจฟังดูแล้วไม่รื่นหูไม่สบายสายตาข้าพเจ้าเคยถามนายว่า “ ถ้าพี่ส่องกระจกที่เที่ยงตรงบานหนึ่ง แล้วภาพที่พี่เห็นไม่ใช่สิ่งที่พี่ต้องการเห็นพี่จะทำอย่างไร  พี่จะทุบกระจกบานนั้นหรือไม่ แล้วเลือกมองเฉพาะกระจกที่สะท้อนภาพที่พี่ต้องการ ”   นายไม่ได้ตอบอะไรข้าพเจ้า  ความจริงไม่ได้งดงามเสมอไป  หากจะเลือกฟังเลือกเห็นแต่ภาพมายา......มันจะยืนนานได้สักเพียงใด จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:28:32

ความคิดเห็นที่ 5   คนที่มีความสุขที่สุดในโลก * คนที่มีความสุขที่สุดในโลกไม่ใช่คนที่ร่ำรวย คนที่มีความสุขที่สุดในโลกไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม แต่คนที่มีความสุขที่สุดในโลกคือ คนที่มีความสบายใจเท่านั้นเอง และความหมายของความสบายใจ คือ 1. เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น เชื่อว่าคุณมีดี คุณน่าคบหา และ คุณทำได้ 2. รู้จักตัวเอง ยอมรับในข้อบกพร่องของตัวเอง และพร้อมที่จะปรับปรุงเสมอ 3. ไม่ดื้อดึง ถ้าวันวานคุณเคยทำผิดพลาด คุณก็ยินดีที่จะเปลี่ยนแปลงแก้ไขตัวเองและยอมที่จะรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น 4. เห็นคุณค่าของตัวเอง คุณไม่คิดว่าตัวเองช่างไร้ค่า คุณจึงจะมีความสุขในใจเสมอ 5. วิ่งหนีความทุกข์ เมื่อรู้ตัวว่าตกลงไปในความทุกข์ คุณก็รีบหาทางหลุดพ้น ไม่จมอยู่กับมัน 6. กล้าหาญเสมอ คุณกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงและกล้ารับมือกับสิ่งแปลกใหม่หรือปัญหาต่างๆที่จะเข้ามา 7. มีความใฝ่ฝัน  เมื่อชีวิตของคุณมีจุดหมาย คุณก็จะเดินไปบนถนนของชีวิตได้อย่างมีความหวัง ไม่เลื่อนลอย 8. มีน้ำใจอาทร คุณจะพบความสุขในใจเสมอถ้าได้เป็นผู้ให้แก่ผู้อื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน 9. นับถือตัวเอง ไม่ดูถูกตัวเองด้วยการลดคุณค่าและทำในสิ่งที่เสื่อมเสียต่อตัวเอง 10. เติมสีสัน สร้างรอยยิ้มให้ชีวิตของคุณและคนรอบข้าง รู้จักหยอกล้อคนอื่นๆ และตัวเองด้วย ความสุขนั้นคือความพอใจกับวิถีชีวิตของตัวเอง และวางฝันของตัวเองตามกำลังที่ตนทำได้  การได้รับวัตถุและความสำเร็จในหน้าที่การงาน ทำให้คุณพึงพอใจและยกระดับฐานะของคุณเท่านั้น เป็นการสร้างเสริมความสุขเพียงภายนอก และมันมิได้อยู่กับคุณอย่างมั่นคงถาวรตลอดไป เพราะคนเรานั้นย่อมมีความต้องการเพิ่มขึ้นอยู่เสมอ ไม่มีวันหยุดนิ่ง  ความสุขที่แท้จริงเกิดจากข้างในจิตใจของคนเรา และถ้าจิตใจของคุณไม่ว่าง เต็มไปด้วยอารมณ์อันตรายต่างๆ ความสุขก็จะเกิดขึ้นได้ยากยิ่ง * วันก่อนข้าพเจ้าเอารถไปเข้าศูนย์เพื่อตรวจสภาพ ในห้องน้ำของศูนย์มีกระดาษใส่ซองพลาสติกแขวนอยู่อ่านแล้วชอบมากเลยขอ copy มาแบ่งให้คุณได้อ่านด้วย ขอขอบคุณผู้เขียนข้อความดีๆมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:36:09

ความคิดเห็นที่ 6   แด่คุณหมอ....ผู้ให้ชีวิต แม่มารู้ตัวเอาตอนใกล้คลอดว่า ลูกที่อยู่ในท้องตอนนี้ไม่อาจคลอดได้ตามวิธีทางธรรมชาติเช่นลูกคนแรก  แม่รู้สึกแปลกๆมาตั้งแต่แรกแล้วว่าทำไมท้องนี้มีเลือดออกมากก่อนคลอด จริงๆแล้วเป็นเพียง 1  ใน 150  ที่เด็กจะมีความผิดปกติเช่นนี้ ลูกของแม่คนนี้มีรกที่เกาะอยู่กับผนังมดลูกต่ำกว่าปกติ  การคลอดโดยวิธีธรรมชาติอาจทำให้รกหลุดจากผนังมดลูกขณะที่เด็กยังอยู่ในท้องแม่  จะทำให้เด็กขาดอากาศหายใจ และเริ่มดิ้น มดลูกแม่จะแตก ผลคือ การจบชีวิตของแม่และลูก   เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมานักต่อนักแล้ว โดยเฉพาะการคลอดโดยหมอตำแย หรือแพทย์ที่ขาดประสบการณ์ คงเป็นโชคของเราสองคนแม่ลูกที่แม่เลือกโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ซึ่งนับว่าเป็นโรงพยาบาลที่มีเครื่องที่ทันสมัยในสมัยนั้น โชคชั้นที่สองคือเราได้พบคุณหมอที่มีความรู้ความสามารถ และมีการตัดสินใจอันยอดเยี่ยม ที่ตัดสินใจผ่าเอาข้าพเจ้าออกมา แม่ต้องรับการให้เลือดเพราะเสียเลือดไปมากกับการคลอดครั้งนี้ แม่รู้ตัวตอนนั้นเองว่าคงไม่สามารถมีลูกได้อีกเพราะสภาพของแม่แย่เอามากๆ  และด้วยเหตุนี้เองข้าพเจ้าจึงไม่อาจมีน้องสาวหรือน้องชายได้อีก.... การตัดสินใจของคุณหมอในวันนั้นได้ให้ชีวิตถึง 2 ชีวิต หาไม่แล้วเราทั้งสองคงจะจบชีวิตลงในคืนวันพระจันทร์เต็มดวง.........ปลายฤดูหนาวคืนนั้นแล้ว .....ไม่ว่าคุณหมอจะอยู่ ณ ที่แห่งใด  ขอได้รับคำขอบคุณจากเราสองแม่ลูก จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:41:24

ความคิดเห็นที่ 7   ทำตัวอย่างไรเวลาไปเยี่ยมคนไข้ที่โรงพยาบาล แล้ววันดีคืนดี ข้าพเจ้าก็มีอันต้องย้ายตัวเองจากบ้านเข้าไปนอนที่โรงพยาบาล จากประสบการณ์การอยู่โรงพยาบาลนานเป็นสิบวัน ได้พบอะไรแปลกๆ สนุกๆ มาเล่าสู่กันฟัง หวังว่าจะเป็นประโยชน์ทั้งตัวคนไข้ ญาติ และผองเพื่อนพี่น้องที่ไปเยี่ยมไข้กัน มาว่าเรื่องแรกกันเลย พูดถึงห้องน้ำของคนไข้เลื่ยงๆก็เลี่ยงเถอะ ทำธุระมาก่อนเข้าเยี่ยมเพราะห้องน้ำผู้ป่วยต้องการความเป็นส่วนตัวและความสะอาด ถ้าจำเป็นจริงๆขอความกรุณาช่วยถอดรองเท้าด้วย บางที่มีรองเท้าให้เปลี่ยนก็จงอย่ารีรอ กลัวว่ารองเท้าตัวเองถอดยากเลยย่ำเข้าไปทั้งอย่างนั้น ข้าพเจ้าเคยเจอว่าคนมาเยี่ยมไม่ทราบว่าไปลุยตลาดสดมาจากที่ไหน ย่ำลงไปบนผ้าเช็ดเท้าที่ขาวสะอาดของข้าพเจ้าจนเละ เลยเวลาที่คุณแม่บ้านจะมาทำความสะอาดเลยต้องรอไปจนกว่าจะเช้า เซ็งเป็ดเลย ถ้าคุณยังคิดรายการทีวีก็ยังไม่ต้องไปเยี่ยมไข้เวลานั้นแล้วหวังว่าจะไปดูรายการโปรดของคุณในห้องคนไข้ เพราะคนไข้อาจไม่ต้องการดูทีวี หรือกำลังนอนอยู่ หรือแม้แต่คุณกับคนไข้อาจชอบดูกันคนละช่อง มันเป็นเรื่องลำบากใจที่จะบอกคนมาเยี่ยมว่า ช่วยกลับไปดูรายการโปรดที่บ้านคุณจะดีกว่าไหม เวลาการเยี่ยมไข้ก็ควรกะเอาพอดีๆ อย่าอยู่นานเกินเหตุเพราะคนไข้เหนื่อยที่จะต้องคุยกับใครสักคนนานๆไม่ว่าจะสนิทกันมากแค่ไหนก็ตามและไม่ใช้ห้องคนไข้เป็นที่ฆ่าเวลาเช่นนัดแฟนจะมารับตอน 2 ทุ่ม ไม่รู้จะไปไหนดีเลยมานั่งคุยกับเพื่อนตั้งแต่ 6 โมงเย็นอันนี้ก็เกินไป หลายโรงพยาบาลประตูห้องคนไข้เป็นแบบผลักเข้าไป คุณควรจะเคาะประตูก่อนให้โอกาสคนในห้องได้หลบได้ทัน เพราะคุณแม่ของข้พเจ้าเคยเจอมาแล้ว วันนั้นแม่ไปทำอะไรกุกกักแถวหลังประตูคนเปิดมาโดนแม่พอดี ดีว่าคนเปิดประตูตัวเล็ก ไม่อย่างนั้นแม่ของข้าพเจ้าอาจกลายสภาพเป็นจิ้งจกติดกำแพงไปแล้ว เรื่องที่นำไปพูดคุยกับคนไข้ควรเลือกเรื่องที่ฟังแล้วชื่นบานใจ ไม่ใช่เอามันเข้าว่าคุยเรื่องฆาตกรรม เรื่องอุบัติเหตุรถไฟชนรถนักเรียนตายกันเกลื่อน หรือ เรื่องไปงานศพมา อาการเบื้องต้นของคนตายคล้ายกับอาการของคนไข้เลย อันนี้เรียกว่าพูดไม่รู้จักคิด เวลาไปเยี่ยมไข้ถ้าเลี่ยงได้ก็ไม่ควรพาเด็กเล็กๆไปด้วย เพราะ หนึ่งโรงพยาบาลนั้นเต็มไปด้วยเชื้อโรค สองเด็กเล็กๆมักโยเยร้องไห้ ถ้าไม่มีคนดูลูกเล็ก คุณก็ไม่จำเป็นต้องไปเยี่ยมด้วยตัวเอง โทรศัพท์ไปสะดวกกว่าเยอะเลย สำหรับดอกไม้เยี่ยมไข้ ถ้าดอกไม้ถูกส่งมาก่อนแล้วตัวคนเยี่ยมจะตามมา คุณต้องเก็บดอกไม้เอาไว้ให้คนซื้อได้เห็นเพราะส่วนใหญ่มักสั่งทางโทรศัพท์ไม่ได้เห็นของ จึงต้องเก็บไว้เพื่อให้คนสั่งได้ตัดสินใจว่าคุ้มกับราคาที่จ่ายหรือไม่ พอคนเยี่ยมไปแล้วก็ให้คุณพยาบาลเอาไปประดับห้องโถงกลาง ได้ชื่นชมกันทั่วๆ การเก็บดอกไม้ไว้ในห้องนอนตอนกลางคืนจะมาแย่งอ๊อกซิเจนจากคุณไปโดยไม่รู้ตัว ข้าพเจ้าเคยเจอว่ารุ่นน้องที่ทำงานได้แปรสภาพห้องพักข้าพเจ้ากลายเป็นMail Room เพราะช่วงนอนอนู่โรงพยาบาลติดวันหยุดยาว น้องคนแรกมาเยี่ยมพร้อมเอกสารหอบใหญ่แล้วบอกกับข้าพเจ้าว่า เอามาฝากไว้ก่อนเพราะตัวเองจะไปต่างจังหวัดเย็นนี้แล้ว อีก 2-3วัน น้องอีกคนจะมารับเอกสารไป ไม่อยากเข้าที่ทำงานเพราะไม่มีคนมาทำงานวันหยุด ฝากกับข้าพเจ้าดีกว่าทั้งสะดวกทั้งปลอดภัย หลายวันในโรงพยาบาลทำให้เห็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตและคนรอบข้างแต่ถ้าเลือกได้ข้าพเจ้าอยากอยู่บ้านมากกว่า แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 53 11:50:04 จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:47:53

ความคิดเห็นที่ 8 เคยไปเฝ้าไข้คนป่วย ได้ดอกไม้วางเต็ม 2 โต๊ะยาว จะเป็นลม กลิ่นแรงมาก สัจธรรมของของกินเยี่ยมไข้ คือสำหรับคนเฝ้า อิอิ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 20:38:51

ความคิดเห็นที่ 9   แม่นแล้วค่ะ...ของเยี่ยมเสร็จคนเฝ้า... เพราะคนไข้ถูกสั่งให้ทานซุปใสกับน้ำแดง...โฮ.....ซิกๆๆๆ แอบถ่ายดอกไม้เยี่ยมไข้มาดูเล่นกันจ้า จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 21:28:33

ความคิดเห็นที่ 10 มาทักทาย  มาอ่านครับ เรื่องราวมากมายและหลากหลายดีจังเลยครับ อิอิ จากคุณ : อาคุงกล่อง เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:10:26

ความคิดเห็นที่ 11   ขอบคุณนะคะ อาคุงกล่องที่แวะเข้ามาอ่าน.... ทำ link ไว้เผื่ออ่านตอนอื่นๆจ้า จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 18:05:25