กุอ้วน กุเกย์ แล้วไง? เรื่องจริงกับสิ่งที่ผมต้องเจอ ตอนที่ 1

เบื่อว่ะ!!ตกลงกรูเป็นไรฟระ!!!

...ช่วงนี้ว่างมากๆ ไม่มีอะไรทำ ..พอว่างจัดก็ฟุ้งซ่าน.. คิดอะไรไปเรื่อยๆเปื่อยๆ พอดีดูรายการทีวีรายการหนึ่ง เขาแนะนำว่าถ้าตกอยู่ในอาการสับสน ย้ำคิดย้ำทำ เครียดวิตกกังวลอะไรหลายๆอย่าง ให้ลองระบายออกด้วยการเขียนสิ่งที่คิดออกมาเป็นตัวอักษร...เลยลองทำดู

...แต่ขอโทษ!! ไฮโซอย่างผมมีหรือจะยอมเขียนด้วยมือ....เพิ่งระลึกชาติได้ว่าไอ้โน๊ตบุ๊คเอเซอร์ที่ไปถอยออกมาจากที่พันธุ์ทิพย์จนได้มาในราคา 2 หมื่นนั้น นอกจากมันจะเปิดดูคลิป แชทกับผู้ชาย เม้นท์Hi5 วิวแคมฟร็อกได้แล้วมันยังมีไอ้ที่ใช้พิมพ์หนังสือหรือจดหมายรายงานได้นี่หว่า...ว่าแล้วก็ลองดูซิ ว่าจะหายจากอาการจิตตกได้รึเปล่า...

############

...7 ปีแล้วสินะ ตั้งแต่เรียนจบแล้วอัปเปหิตัวเอง(ไสหัวตัวเอง)ออกมาจากอ้อมแขนพ่อแม่ มาใช้ชีวิตด้วยตัวเองในกรุงเทพฯ....เมืองของเทพ....ตอนที่เพิ่งเข้ามาก็ยังเป็นเทพ...แต่อยู่ไปอยู่มา..เหมือนจะเป็น...เทพี!!?

...ก่อนหน้านี้เคยมีครั้งหนึ่งสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ที่ได้มีโอกาสมาอยู่ กรุงเทพฯ คนเดียวเป็นเวลา 3 เดือนเพื่อฝึกงานกับค่ายเทปยักษ์ใหญ่ ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นดวงหรือโชคหรือพรหมลิขิตยังไง ผมเรียนมาทางด้านรัฐประศาสนศาสตร์ ที่ที่เหมาะจะไปฝึกงานก็ควรจะเลือกแบบหน่วยงานราชการต่างๆ แต่ด้วยความที่มีผีป่ามาดลใจ อิอิ เลยลองร่อนใบสมัครไปที่นั่น ด้วยความที่ชื่นชอบมาตั้งแต่เรียนมัธยม เต้นได้แมร่งทุกท่าล่ะ ไจแอนท์รสปูอัด, ราฟฟี่แนนซี่ช็อคกาดูฟ, โมเมกระดุ๊กกระดิ๊ก, เจอาร์วอยซิกกาซ่า, แร็พเตอร์เกรงใจ, บาซูโฮเลโฮเล่, ลิฟท์ออยรมบ่จอย, ปุ๊กกี้ชาลาล่า(เคยมีข่าวว่าปุ๊กกี้ใช้ท่าเต้นนี้ชาลาล่ายายตัวเองด้วย..อย่างฮา)...แล้วก็ได้...ได้งัย!!? เขารับกรูไปฝึกงานได้งัยเนี่ยยยยยยย

...ตอนมาฝึกงานคราวนั้น ลูกพี่ผมเป็นผู้หญิง สวย หุ่นดี เป็นที่รู้จักของทุกคน แต่ไม่เป็นที่รักของใครสักคน!!..
she มาสายเป็นงานประจำ
she ลางานเป็นอาชีพเสริม
she เอาแต่เล่นเกมยิงลูกแก้วราวกับซ้อมแข่งโอลิมปิก
วันๆให้กรูเลียแสตมป์ปิดซองจดหมายส่งข่าวพีอาร์อยู่ได้ แต่ก็ดีที่ she เป็นอย่างนั้น...มันทำให้ผมได้รับคะแนนสงสารจากคนอื่นๆใน office โดยที่ผมไม่ได้ตั้งใจ...โดยเฉพาะ...พี่ A.E. (ทำงานเหมือนเป็นเซลล์) สุดหล่อของผม...สมมติว่าชื่อพี่ออฟ ละกัน...วันไหนที่ยัยลูกพี่ผมไม่มาพี่ออฟจะคอยมาสอนงานบ้าง ให้ความรู้เกี่ยวกับวงการบันเทิงบ้าง วันดีคืนดีพาไปออกกองด้วย...แต่เวลาเขามานั่งใกล้ๆ ทำไมหัวใจผมเป็นต้องรู้สึกหวิวๆอย่างบอกไม่ถูก...ผิวขาว ตัวสูง หน้าตี๋ ปากแดง... และก็แค่...มีแฟนแล้ว!!?...ต้องออกตัวก่อนนะครับเพื่อนๆ ว่าตอนนั้นผมยังไม่รู้นะครับว่าตัวเองเป็นอย่างที่เป็นในทุกวันนี้...เงียบๆ ไม่ค่อยพูด...ผิดกับตอนนี้ลิบลับ 555+

...พี่ออฟเคยพาผมไปค้างที่บ้านเขาแถวๆฝั่งธนฯ เพราะผมเปรยๆกับแกว่าอยู่หอคนเดียวเหงาๆเบื่อๆ... แกพาผมไปค้างด้วย...ได้เห็นหุ่นพี่แกตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า ผอมไปหน่อย แต่ขาว เนียน ได้ใจ!! ผมรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยถึงปานกลาง มีอาการแบบทำเป็นไม่สนใจแต่หางตาพยายามเพ่งสุดชีวิต...ซึ่งก็ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านี้...เพราะตอนนั้น....ผมยังแมน!

...เสร็จจากช่วงฝึกงานครั้งนั้น...เป็นครั้งแรกที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองแปลกๆไป...ทำไมถึงยังคิดถึงพี่ออฟอยู่ตลอดเวลาฟระ...เพื่อนๆลองคิดดูดิคับ...ตั้งแต่เด็กสมัยเรียนประถม เสาร์อาทิตย์ผมใช้เวลาหมดไปกับการยิงนก ตกปลา ปั่นจักรยาน บุกป่าฝ่าดงแบบเด็กผู้ชายทั่วไป...แม้จะมีบ้างที่มานั่งเล่นหมากเก็บ ตุ๊กตากระดาษ กระโดดยาง แต่นั่นก็บอกกับตัวเองว่า เล่นเป็นเพื่อนพี่สาว !!...คนที่มีพี่สาว..ใครๆเขาก็ทำแบบนี้กัน... ก็จะมีพิเศษกว่าคนอื่นตรงที่ผมต้องการให้ได้โควต้าเข้าเรียนมัธยมที่โรงเรียนประจำอำเภอ เลยต้องหาเรียนกิจกรรมพิเศษอย่างดนตรี กีฬา ศิลปะเพื่อสอบเข้า...แม่ส่งผมไปเรียนตีขิม!!! เอาวะ..เพื่อการเรียนต่ออย่างมีหน้ามีตาของแม่...ใครๆเขาก็ทำกัน

...พอมาช่วงมัธยมก็เตะบอล เตะตะกร้อ เล่นบาสอยู่บ่อยๆ ... แม้จะมีบ้างที่เล่นวอลเล่ย์บอล ซ้อมลีลาศ ซ้อมเต้นไซเรนเลิฟ(พี่เจมส์ อิอิ) แต่นั่นก็เป็นเพราะมันเป็นวิชาเรียน!!... ทำเพื่อคะแนน...ใครๆเขาก็ทำกัน!!.. ในช่วงวัยนี้ ผมเป็นประธานสีบ้าง เป็นผู้นำเชียร์บ้าง เป็นคณะกรรมการนักเรียนบ้าง เวลามีการเชียร์หรือมีละคร ผมก็ต้องแต่งตัวหลุดโลก...มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ..ก็อีกนั่นแหละ..ใครๆเขาก็ทำกัน

...มาถึงช่วงเรียนมหาวิทยาลัย...ผมอยู่ทีมรักบี้ของคณะ...กินเหล้าเคล้าหญิงไปกับเพื่อนในทีม ผมไม่หล่อนะ..อ้วนและ..ตัวใหญ่แต่ด้วยความที่เป็นนักกีฬา เลยมีเครดิตดีหน่อย แฟนเพื่อนในทีมแต่ละคนอย่างกะนางฟ้า...มีอยู่คนหนึ่งที่สนิทกันกับผม...ไอ้นนท์...เราสนิทกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วล่ะครับ แต่พอมาเรียนมหาลัย เริ่มเข้าทีมรักบี้ ก็ยิ่งสนิทกันถึงขนาดใช้แปรงสีฟันอันเดียวกันได้ ไอ้นนท์เป็นเพื่อนที่ผมรักมาก....และแล้วไอ้นนท์ก็เริ่มอยากมีแฟน .. จำได้ว่าวันที่มันมาปรึกษาผมเรื่องหญิงที่มันเล็งไว้ครั้งแรก ผมรู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ทำไม...ตอนนั้นคิดแค่ว่าอาจจะโกรธที่:-)มีแฟนตัดหน้ากรู หรือไม่ก็โกรธที่เชี้ยยยยเอ๊ยยยย ต่อไปกรูต้องกินข้าวคนเดียวหรือนี่...อาการแบบนี้...ผมยังคงคิด..คนที่มีเพื่อนสนิท...ใครๆเขาก็เป็นกัน...

...จนได้มาฝึกงานแล้วได้เจอพี่ออฟนี่ล่ะครับ ที่ทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่าพฤติกรรมส่วนตัวมันแปลกๆเข้าไปทุกที ตอนนั้นโทรศัพท์มือถือเพิ่งเริ่มได้รับความนิยม...โนเกีย 3310 ราคาเครื่องละหมื่นสอง....(ตอนนี้ 2พันก็ยังขายยาก) ผมใช้ระบบเติมเงินที่เมื่อก่อนใช้ logo สีม่วง!! ...D-Promt (Happy ในปัจจุบัน) ตอนนั้นโทรนาทีละ 5 บาท ผมจะวางตารางเอาไว้ว่าเติมเงิน 300 บาทตอนต้นเดือน ต้องกันไว้ 150 บาทเพื่อโทรหาพี่ออฟที่กรุงเทพฯ ที่โทรก็ไม่มีไรมากครับ ถามเรื่องทั่วๆไปบ้าง ทำเป็นขอข้อมูลองค์กรเพิ่มเติมบ้าง (ทั้งที่พี่ฝ่ายบุคคลให้กรูมาทั้งแฟ้มแล้ว) ขอแค่ให้ได้คุยครั้งละ 4 นาที (20บาท) ก็มีความสุขแล้วครับ...ผมถือโทรศัพท์มือนึง อีกมือจะถือนาฬิกา G-Shock (ของปลอม) คอยดูเวลาไปด้วยเพื่อไม่ให้เกินงบ...ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจตัวเองว่า...เพื่ออะไร!!?...แต่เอาวะ...เด็กฝึกงานส่วนใหญ่ ใครๆเขาก็คงทำกัน!!

...เป็นเยี่ยงนั้นอยู่ช่วงหนึ่งจนเคยมีครั้งหนึ่งไอ้นนท์เห็นวันๆผมพูดแต่เรื่องพี่ออฟ...มันเลยเสือกถามผมขึ้นมาว่า .. เมิงเป็นตุ๊ดป่าวเนี่ย???...สาดดดดด...นี่ล่ะครับ จุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มคิดวิเคราะห์ตัวเอง...ว่าต่อไปนี้จะเรียกแทนตัวเองว่าอะไรดีวะเนี่ย?...กรู...ผม...เรา...ข้าพเจ้า...เค้า...ชั้น...หรือ.......................หนู!!...กรี๊สสสสสสสสสสสสสส

##################
แล้วจะรีบมาต่อ ตอนต่อไปนะครับ

แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 12:46:52

จากคุณ	: icebeach
เขียนเมื่อ	: วันฉัตรมงคล 53 12:45:13