ความคิดเห็นที่ 1 *** “ ทำไมหนีออกมายืนอยู่คนเดียวล่ะครับ ” ฉันแทบสะดุ้ง เมื่อเสียงทุ้มๆของเขาดังอยู่ทางด้านหลัง อุตส่าห์แอบหลบผู้คนและเสียงดังจากภายในผับมายืนเงียบๆด้านนอกแล้วเชียว  ยังตามออกมาจนได้  สาบานเลยเอ้า...ว่าตอนเดินออกมาไม่คิดว่า จะมีใครห่วงใย ตามออกมาถามข่าวคราวหรอก  แค่รู้สึกมึนๆ และเหม็นควันบุหรี่ มากไปเท่านั้นเอง  คงเป็นเพราะพวกเราไม่ได้จองโต๊ะล่วงหน้าและไม่คิดว่า หลังจากเลิกสัมมนาแล้ว จะมีเวลาเหลือมานั่งเลี้ยงส่งกันเองแบบนี้  เลยต้องไปนั่งรวมกับพวกดื่มด่ำสารนิโคตินจนได้ “ อีกนานมั้ยคะ กว่าจะกลับที่พักกัน”   ฉันถามทั้งๆที่รู้ว่าคืนนี้ท่าทางจะยาว เพราะคนที่เหลืออยู่ตอนนี้ ก็อยู่กันไกลๆทั้งนั้น คงต้องบินกลับวันพรุ่งนี้แน่นอน  หากคืนนี้จะลากต่อกันจนย่างเข้าวันใหม่ก็คงไม่แปลกล่ะมั้ง... “ทำไมล่ะ ไม่สบายจริงๆนะเหรอ  หรือว่า เพราะอย่างอื่น”   ถามแปลก  ไม่สบายจริงๆนะเหรอ  คงคิดว่าฉันเสแสร้งล่ะสิ  บ้าจัง...แล้วอย่างอื่นที่ว่าน่ะ คืออะไร?   เขาเดินมาหยุดตรงหน้า  สองมือกอดอก หันหลังพิงกำแพงระเบียง มองหน้าฉันราวกับกำลังจ้องจับผิดอะไรสักอย่าง “เปล่า  แค่มึนหัวนิดหน่อยค่ะ   ปกติไม่เที่ยวสถานที่แบบนี้หรอกนะคะ”  ก็มันจริงนี่นา  ตั้งแต่มาอยู่บ้านนอกนะ เคยเข้าผับไปงานวันเกิดแค่ครั้งเดียวเองล่ะ  สมัยอยู่เมืองไทยก็ไม่เคยแม้สักครั้ง  บอกแล้ว...เป็นคนเรียบร้อย อย่างผ้ายับที่พับไว้   “หืมม....  เมาน้ำหวาน เหรอครับ”   คำถามพร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ฟังดูแล้ว กวน...(ละไว้ฐานที่เข้าใจ) จริงๆ “ไม่ชอบควันบุหรี่ค่ะ รู้สึกเหม็น อึดอัด หายใจไม่ค่อยออกค่ะ”  เคยคิดเล่นๆ ตั้งแต่สมัยสาวแรกรุ่นว่า หากมีแฟนที่บังเอิญต้องเลือกระหว่าง สูบบุหรี่ และดื่มเหล้า ขอเลือกอย่างหลังดีกว่า  อย่างน้อย คุณแฟนก็จะได้เป็นตับแข็งคนเดียว  ส่วนสารนิโคตินในบุหรี่ ไม่ต้องเป็นคนสูบก็รับเข้าไปได้เต็มๆเหมือนกัน “แฟนของคุณคงไม่สูบบุหรี่สิครับ”  นอกจากเป็นจิตแพทย์ที่เก่งแล้ว ยังเป็นหมอเดาได้เก่งอีกด้วยแฮะ... “ไม่มั้งคะ”  ฉันบอกไปอย่างไม่ได้ให้ความสำคัญกับคำตอบมากนัก เหมือนกับไม่ค่อยอยากเสวนาต่อ เพราะหัวข้อสนทนามันเริ่มใกล้ตัวเข้ามาทุกที “ อ้อ...มีแฟนแล้ว...เสียดายจัง”  แค่คำพูดยังไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่สายตาคู่นั้นน่ะสิ  ...เฮ้ออ   รู้อย่างนี้ นั่งดมควันบุหรี่ ข้างในผับยังจะไม่อึดอัดเท่านี้เลยนะ “.......”   ฉันเงียบ เพราะไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี  เพราะ ตามหลักจิตวิทยาแล้ว หากเราตอบไปว่า “มีแล้วค่ะ”  ผู้ชายบางคนจะซ้อนจิตวิทยา มองว่าเป็นแค่กำแพง ที่สร้างกั้นตัวเองเอาไว้ จริงๆคือไม่มี หากจะตอบไปว่า “ ยังไม่มีค่ะ”  ก็อาจจะถูกมองว่าเป็นคำตอบปลายเปิด คล้ายกับเป็นการเชื้อเชิญให้ใครสักคนเดินเข้ามา  ตอบยากจริงๆนั่นล่ะ เลยเลือกที่จะไม่พูดต่อ ทั้งที่ในใจอยากจะบอกว่า “ แล้วมันเรื่องอะไรของคุณล่ะ” การเงียบของฉันก็ใช่ว่าจะหยุด คนช่างสังเกตอย่างเขาได้มากนัก ฉันรีบซ่อนนิ้วมือเปลือยเปล่าด้านซ้ายของตัวเองเข้าไปในอุ้งมือด้านขวาทันทีโดยอัตโนมัติ  จะมามองหาแหวนแต่งงานของฉันงั้นเหรอ  เมินเสียเถอะ จ้างให้ก็ไม่ได้คำตอบที่แท้จริงหรอก เพราะนโยบายการป้องกันการติดเชื้อในโรงพยาบาล ห้ามพยาบาลสวมแหวนทุกชนิดเจ้าค่ะ ... “ ชอบฟังเพลงของวงสกอร์เปี้ยน เหรอครับ”  โอ้...ดีใจ ในที่สุดเขาก็เปลี่ยนเรื่องคุย “ค่ะ ชอบมาก”  นึกแล้วยังอดเสียดายไม่ได้ เมื่อรู้ข่าวการทัวร์คอนเสิร์ตของนักร้องยอดฮิตในประเทศแถบยุโรปในช่วงสองสามเดือนข้างหน้า  ไม่ว่าจะเป็น ประเทศเยอรมนี เบลารุส  สวิสเซอร์แลนด์  ฝรั่งเศส และอีกหลายๆประเทศรวมไปถึงทวีปอเมริกา แต่ไม่มีโปรแกรมทัวร์ ในประเทศอังกฤษเลยแม้แต่นิดเดียว “ วันที่สิบเก้า เดือนหน้า มีคอนเสิร์ตที่ปารีส คุณอยากไปมั้ย”   เจ้าของดวงตาเป็นประกายวาววับแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้าเหนือกรุงบาร์เซโลน่า ถามราวกับเดาใจฉันออกอีกแล้วว่ากำลังนึกถึงอะไร “ แหม ไปได้ง่ายๆก็ดีสิคะ  แต่ว่าแย่จังนะคะ ทำไมไม่ยอมมาแสดงที่ลอนดอนก็ไม่ทราบนะคะ”  ฉันพูดแบบไม่ต้องการคำตอบ เขาจะไปรู้เรื่องแบบนี้ได้อย่างไรล่ะ ถ้ารู้อีกก็เก่งสารพัดด้านเกินไปแล้วล่ะ “ น่าจะเป็นเพราะไม่มีสัญญาต่อกันมั้งครับ ผมเองก็ไม่แน่ใจ”   เฮ้อ โล่งอกไปที นึกว่า จะเก่งเกินมนุษย์ธรรมดาไปซะแล้ว “หากอยากจะไปจริงๆก็ไม่ลำบากนี่นา นั่งเครื่องไปแค่แป๊บเดียวหรือไม่ก็นั่งรถไฟยูโรสตาร์ก็ได้นี่ครับ”  เขาแนะนำการเดินทางอย่างคนใจดี  สงสัยคงคิดว่าฉันไม่เคยไปปารีสแน่ๆ “ไม่ไปดีกว่าค่ะ แอบไปดูตั๋วของปารีสมาแล้วด้วยค่ะ  ในเวบไซด์อ่านภาษาฝรั่งเศสไม่ออกเลยสักตัว”  ก็อ่านไม่ออกจริงๆนั่นล่ะ ค่าตั๋วเท่าไหร่ยังหาไม่เจอเลย  แล้วจะมีปัญญาซื้อตั๋วได้อย่างไรล่ะ “ผมบอกแล้วนะ หากอยากไปจริงๆ ก็ไม่อะไรมาเป็นอุปสรรคได้หรอก”  เขาตอบยิ้มๆ ท่าทางดูใจดีขึ้นมากกว่าเดิม อีกต่างหาก “I lose control because of you babe, I lose control when you look at me like this” เสียงหนุ่มผมยาวคนเดิมครวญเพลง “You and I ”  ดังมาจากด้านในผับ ในขณะที่คนตรงหน้าทำเสียงหัวเราะในลำคอ เหมือนกับแกล้งขำอะไรสักอย่างโดยไม่มีเหตุผล   คราวนี้ฉันรวบรวมความกล้า ไม่หลบสายตาหนีเหมือนเมื่อสักครู่นี้  ในขณะที่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมหันไปมองทางอื่นเช่นเดียวกัน “I lose control when I'm close to you babe I lose control don't look at me like this there's something in your eyes, is this love at first sight ” อากาศด้านนอกที่ว่าสดชื่น ปรอดโปร่ง ปราศจากควันบุหรี่ กลับทำให้ฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง  ทำไมนะ ไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน  ทำไมต้องรู้สึกหวั่นไหวไปกับเสียงเพลง และคนแปลกหน้าที่เพิ่งจะพูดคุยด้วย?? “You and I just have a dream to find our love a place where we can hide away” “ผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้ ได้มั้ย...” เสียงกระซิบแม้จะเบาจนแทบไม่ได้ยินข้างหู  แต่ก็ทำให้ฉันแทบจะเป็นลมแม้จะยังพอรู้สึกตัวเองอยู่บ้าง   ฉันไม่ได้ตอบคำถามของเขา ไม่อยากพูดอะไรให้มากไปกว่านั้น  เขา...นิ่งเงียบอยู่สักพักก่อนจะชวนฉันกลับไปสมทบกลุ่มเพื่อนด้านใน  หลังจากนั้น เราทั้งสองก็ไม่แทบจะไม่มีบทสนทนาอะไรอีกเลย จนกระทั่งถึงเวลากลับไปยังที่พัก “ฝันดีนะครับ”  คำพูดสั้นๆของเขา ก่อนจะแยกตัวไปยังห้องพักอีกชั้นด้านบน  ถ้าจำไม่ผิด ฉันเองก็คงพูดทำนองเดียวกันว่า “ฝันดีค่ะ”   แม้คิดอยากจะพูด อะไรให้มากกว่านั้น แต่สมองมันไม่ทำงานจริงๆ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 05:53:21 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 05:48:13 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 05:45:36 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 05:42:56 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 05:19:44

ความคิดเห็นที่ 2 *** กว่าจะล้มตัวลงนอนได้ก็ราวๆเกือบจะตีสาม  นั่งคิดโน่นคิดนี่ ไปเรื่อยเปื่อย คงไม่ต้องบอกว่าคิดอะไรบ้าง เอาเหอะน่า มันก็แค่สายลมพัดผ่าน ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คงไม่มีอะไรมากกว่านี้ล่ะ ตื่นมาตอนเช้า พร้อมกับพยายามจะไม่นึกถึงสายลมแห่งโชคชะตาในช่วงระยะเวลาสองวันที่ผ่านมาอีก รีบจัดกระเป๋า  เช็คเอ้าท์  กลับบ้านเราดีกว่า “ คุณ คะ มีคนฝากจดหมายไว้ให้ค่ะ” ฉันรับซองจดหมายสีขาวมาแกะออกดูด้วยความสงสัย   “ ผมอยากรู้จักคุณจริงๆ  หวังว่าเราคงได้เจอกันที่ ปารีส นะครับ”  ข้อความสั้นๆแนบไว้กับเอกสารจองตั๋วคอนเสิร์ตวงสกอร์เปี้ยนจากเขา  หัวใจเริ่มกระตุกอีกครั้ง หลังจากที่คิดว่ามันสงบนิ่งไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนี้ “ ด๊อกเตอร์...มาร์คัส  กลับไปแล้วเหรอคะ”  ฉันถามพนักงานต้อนรับพร้อมกับกวาดสายตามองหาเขา “เช็คเอ้าท์แล้วค่ะ แต่คิดว่าคงจะยังอยู่ในห้องกาแฟนะคะ ลองแวะไปดูสิคะ”   เธอบอก “Take me to your heart. Take me to your soul.” เสียงริงโทนจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้น แม้จะไม่อยากคุยกับใคร เพราะรีบจะเดินทางไปสนามบินหากแต่ รหัสทางไกลต่างประเทศ +33 ทำให้ฉันต้องรีบกดรับสาย “สบายดีมั้ยเจน...ไม่ได้คุยหลายวันเลยนะครับ ...คิดถึงจัง”   ฉันยิ้มให้กับตัวเอง รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก  อย่างน้อยเสียงจากคนคุ้นเคย ก็ทำให้ฉันตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้น “ สบายดีค่ะ  ถือสายรอแป๊บนะคะ”  ฉันบอกอีกฝ่ายพร้อมทั้งยื่นซองจดหมายสีขาวกลับไปให้ พนักงานคนเดิม “ฝากขอบคุณด๊อกเตอร์  มาร์คัส  ด้วยนะคะ” แม้จะรู้สึกหวั่นไหวไปบ้างกับใครบางคน  หากแต่ฉันก็ไม่สามารถทำร้ายความรู้สึกของผู้ชายคนที่กำลังถือสายรอฉันอยู่ได้  ระหว่างเราอาจจะไม่มีอะไรที่แน่นอน ไม่ได้คุย กันทุกวันเหมือนเมื่อก่อน  หากแต่ส่วนลึกในใจแล้ว  เรายังรู้สึกผูกพัน และห่วงใยกันเสมอ  หากฉันจะไปปารีส  ก็เพราะเขาคนนี้  ไม่ใช่ใครคนนั้น ที่ฉันเพิ่งจะรู้จัก “ งานยุ่งมั้ยคะ แล้วคุณแม่อาการดีขึ้นบ้างหรือยัง”   ฉันรีบลากกระเป๋าเดินทางไปขึ้นรถแท็กซี่ซึ่งจอดรอรับผู้โดยสารอยู่หน้าโรงแรมอย่างรวดเร็ว   รู้สึกดีใจที่ตัวเองกลับมาเหมือนเดิม ไม่ทิ้งหัวใจไว้ที่เมืองบาร์เซโลน่า หรือส่งขึ้นเครื่องไปปารีสให้ผิดคนอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในยามคับขัน ในยามที่ฉันต้องการใครสักคน คนคุ้นเคยของฉัน ก็ปรากฏกายหรือส่งเสียงมาเหมือนมีกระแสจิตติดต่อถึงกันอยู่เสมอ จะว่าไปแล้ว ตอนนี้ ฉันไม่อยากฟังเพลง  “ The Rhythm Of Love ” หรือ เพลง “ You and I”  ของวงแมงป่องแล้วล่ะ  แต่ อยากฟังเพลง “ อยากได้ยินว่ารักกัน” ของอัสนี วสันต์ มากที่สุด... ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 05:30:12

ความคิดเห็นที่ 3   แวะมาอ่านค่ะ  ชื่นชมกับงานเขียนแนวนี้นะ ไม่ยาวมาก จากคุณ : ปันฝัน เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 09:15:28

ความคิดเห็นที่ 4 น่ารักดีนะ คนหรือเรื่อง คิดเองจ๊ะ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 09:44:03

ความคิดเห็นที่ 5 โธ่.... หักคอกันเลยดีกว่า... แหมๆๆ....นึกว่าจะหวานให้ได้เพ้อกันบ้าง อุตส่าห์เตรียมหวานนะเนี่ย คิดถึงคุณเทียนสีจังค่ะ... จากคุณ : auntiesai เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 11:41:38

ความคิดเห็นที่ 6 ว่าแล้ว ที่จริงไม่น่าทำให้หมอลูกครึ่งมีความหวังนะเนี่ย (บอกปฏิเสธไปทื่อๆ แต่แรกไปเล้ย) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 14:24:14

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบนางเอกหัวเราะ เหอๆๆ เสียงหัวเราะไม่ค่อยนางเอกตลกดีค้าบ อิอิอิ แง๊วววว จากคุณ : ข้าวโพดแมวติสต์แตก เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 14:28:52

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ คิดถึงข้าวโพดอ่ะ  เจ้าแมวจอมกวน -------------------------------------------------------------- มีเรื่องให้กระชุ่มกระชวยหัวใจมั่ง .... ช่วยลดความชราลงได้ ^^ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 16:47:34

ความคิดเห็นที่ 9 อ้าว ๆ ไปบ่นหมอว่า 'tell you later' ไม่แน่จริง แล้วทีตัวเองก็ทำแบบเขา ชื่อเจนกับมาร์คัสนี่คุ้น ๆ นะคะ เหมือนเคยเห็นจากเรื่องไหนมาก่อนสักเรื่อง จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 16:51:01

ความคิดเห็นที่ 10 ^^ มาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 17:50:34

ความคิดเห็นที่ 11 หักมุม แต่อบอุ่นดีค่ะ เข้าใจดีนะ อารมณ์คนเดินทางรอบโลก แต่ในใจมีใครแล้วเนี่ย จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 21:32:20

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ใช่แฟนสกอเปี้ยนแต่เพลงก็เพราะจริงๆนะ (ร้องเพลงเกี้ยวสาว ไม่ว่าชาติไหนๆก็ทำแฮะ) จากคุณ : peiNing เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 21:48:45

ความคิดเห็นที่ 13 อิอิ ดีใจจัง มีผู้อ่านให้เกียรติ มาอ่านเรื่องไร้สาระ ตั้งหลายคนแน่ะ คุณ ปันฝัน   ขอบคุณที่แวะมานะคะ  เขียนยาวไม่ได้ค่ะ แนวนี้ กลัวว่า คนอ่านจะรู้ว่าคนเขียนเพี้ยนเยอะกว่านี้ค่ะ   คุณ PANPISA  ขอบคุณค่ะ ที่ชมว่าน่ารัก แม้จะไม่แน่ใจว่าเรื่องหรือ คน  อิ อิ  แต่ว่า คอนเฟิร์ม ว่า หนุ่มปารีส ทั้ง 2คน น่ารักมากๆ ค่ะ   คุณป้าทรายที่รักกกกกกกก   เอางั้นเลยเหรอคะ หักคอ??  แล้วมาส่งข้าวห่อด้วยเด้อ หากติดคุกแถวนี้  หุหุ   แค่นี้ ก็หวานปะแล่มๆ แล้วนะ ป้าทราย หวานมากไป ไม่ดีค่ะ เดี๋ยวอาการเก่ากำเริบ   คุณสก็อตตี้     "ว่าแล้ว ที่จริงไม่น่าทำให้หมอลูกครึ่งมีความหวังนะเนี่ย (บอกปฏิเสธไปทื่อๆ แต่แรกไปเล้ย)" ^ ^ อิอิ  น่า...นิดนุง  แบบว่า ลองเชิงดูก่อง  ถ้าเค้าเล่นจริงเราค่อยวิ่งหนี   ข้าวโพด    เหอๆๆ นางเอก หัวเราะแบบนี้ มานานแว้วว  แบบว่า หัวเราะไล่หนุ่มๆ ไง  ... คิดถุงนะคะ คุณโก้  ขอเก็บค่าใช้พื้นที่ส่งความคิดถึงด้วยค่ะ 555+ " มีเรื่องให้กระชุ่มกระชวยหัวใจมั่ง .... ช่วยลดความชราลงได้ " ^ ^ อ่ะ คุณโก้ ว่าใครแก่คะ ไม่ค่อยแน่ใจ  เหอๆ คุณปิยะรักษ์    อิอิ นั่นจิ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองเนอะ  ใครจะไปบอกกันตรงๆ ล่ะ ก็แค่คนแปลกหน้านี่นา ชื่อเจนน่ะ คุ้นๆ อยู่  แต่มาร์คัสนี่ เทียนสีไม่เคยใช้มาก่อนแน่นอน  สงสัยเห็นแถวไหนแน่ๆ เลยค่ะ คุณเคธี่   ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ สบายดีนะคะ คุณ ณ พิชา   ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ  และยินดีที่ได้รู้จักด้วยค่ะ  เนอะ คนเดินทาง ไปโน่นมานี่  หัวใจก็ (อยาก) โสดเป็นพักๆ คุณ หนิง  นั่นสิคะ สงสัยลอกๆตามกันมาค่ะ เรื่องร้องเพลงจีบสาวนี่  แต่บางทีเค้าอาจจะร้องเพราะอยากจะร้องก็ได้นะคะ  แต่เราดันไปมองว่าเค้ามาจีบ 555+ สกอร์เปี้ยนเพลงเพราะหลายเพลงค่ะ  ต้องเวอร์ชั่นเอามาดัดแปลงเบาๆ นะคะ แบบ เฮฟวี่ ร็อค ฟังไม่ไหวค่ะ ปวดแก้วหูค่ะ ขอบคุณ ผู้อ่านทุกท่าน ที่ไม่ได้ลงชื่อไว้ และ คุณเจียวต้าย คุณโก้ คุณป้าทราย คุณ PANPISA  ที่มาแจกกิ๊ฟด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 22:12:17 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 22:10:39

ความคิดเห็นที่ 14 ดีใจจังแฮปปี้เอ็นดิ้งงง (เรียกว่าแฮปปี้ป่าวเนี่ย) อ่านจบก็เหมือนสายลมเพิ่งพัดผ่านไปแต่ยังฝากความอบอุ่นไว้ในใจคนอ่าน น่ารักดีค่ะ ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 23:27:23

ความคิดเห็นที่ 15 ของจริงแน่นอนกว่าอะไรที่เพียงวูบผ่านมาเพราะในไม่ช้าก็จะวูบผ่านไป เจนคิดถูกแล้วค่ะ ให้กิฟต์ไม่ได้เป็นเพราะอะไรก็ไม่ทราบค่ะ พยายาม ๓ รอบแล้ว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 23:40:06

ความคิดเห็นที่ 16 คุณไลฟ์   จะเรียกว่าแฮ้ปปี้ก็ได้นะ  เพราะ หมอ มาร์คัส แกคงไม่ได้ แซด อะไรนี่นา   พี่ไก่  เนอะ  คนเดิมๆ ก็น่ารักดีอยู่แล้วนะ  ไม่รู้จะหาเรื่องวุ่นวายทำไมอีก   ให้กิ๊ฟได้แล้วนะคะ แต่ว่าช่วงนี้ พันทิปแปลกๆ บางครั้งก็ไม่ขึ้นค่ะ ขอบคุณ คุณไลฟ์ พี่ไก่ และคุณ  ravio สำหรับกิ๊ฟด้วยค่ะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 01:32:07

ความคิดเห็นที่ 17 ให้บรรยากาศเหมือนเรื่องจริงเลยครับ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 06:11:41

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านไปยิ้มไป..น่ารักจังค่ะ รู้กันเนอะ..ในที่สุด..?? จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 08:19:41

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ทันเห็น มัวแต่เบลอๆ แต่พอเหฦ็นทู้รีบกระโดดเข้ามาอ่านเลยค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มคนเดียว หุๆ เมื่อไหร่จะลงเรื่องสั้นแบบยาวๆอีกละคะ รออ่านอยู่ค้า จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 09:38:35

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ Psycho man  ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ จริงบ้างไม่จริงบ้าง ก็ มั่วๆเข้าไปค่ะ เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศค่ะ : ) คุณแม่ใจดี  อิอิ  ใครน่ารักคะ  เรื่องสั้น ? คนเขียน ? หนุ่มลูกครึ่ง ฝรั่งเศส-อังกฤษ หรือ ว่า คุณน้องชาย  หุหุ คุณมนต้นไม้  ขอบคุณที่รีบกระโดด เข้ามาอ่านค่ะ  ไม่ได้ สะดุด หมอมาร์คัส ล้มใช่มั้ยคะ  คิคิ.. เรื่องสั้นขนาดยาวๆ  ก็กำลังเขียนๆอยู่นะคะ  คงได้อ่านเร็วๆนี้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ   ขอบคุณ กิ๊ฟ จาก คุณ Psycho man, คุณแม่ใจดี, Thinking of you  ด้วยค่ะ ปล .  เจ้าของกิ๊ฟ คนสุดท้ายสบายดีนะคะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 22:13:35

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องน่ารักดีค่ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 21:22:30

ความคิดเห็นที่ 22 Thank you ka khun  :::อาราเร่::: จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 18:47:45

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณเรื่องดีดีๆเรื่องนี้ค่ะ ทำให้คิดอะไรได้เยอะเลยค่ะ ^ ^ จากคุณ : LitlePola เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 21:16:47

ความคิดเห็นที่ 24 ดีใจจังค่ะ คุณ LitlePola  ที่มาอ่านแล้วสามารถเก็บข้อคิดดีๆไปได้ค่ะ (คนเขียนว่ามันไร้สาระทีเดียวล่ะ) ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 17:08:12