กุอ้วน กุเกย์ แล้วไง? เรื่องจริงกับสิ่งที่ผมต้องเจอ ตอนที่ 2

ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9212879/W9212879.html
==========================================
 ...วันนี้ก็เป็นอีกวันที่น่าเบื่อสำหรับผม...ยังคงไม่มีไรทำเยี่ยงเดิม ... ก็นึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทีแรกก็ขี้เกียจ(เรื่องปกติ อิอิ) ว่าจะไม่พิมพ์แล้ว เพราะคนอย่างผม การที่มีสมาธิทำอะไรได้นานเกิน 1 วันนี่ถือเป็นเรื่องที่แปลกยิ่งกว่าปลาฉลามว่ายอยู่ในคลองตรงประตูน้ำซะอีก...อ่ะนะ...แต่ก็เอาวะ..ปลาฉลามรึจะมาทาบรัศมีพะยูนแอตแลนติกอย่างผม หุหุ
================================>

...ตอนที่เริ่มเข้า กทม.ใหม่ๆ เมื่อราวๆ 5 ปีที่แล้ว...ไอ้นนท์มันมาอยู่ก่อนผมเพราะมันมาเรียนปริญญาโท แล้วผมก็ตามมาตั้งรกรากอยู่ในเมืองหลวงด้วยกันซะเลย มีเพื่อนอยู่ก็ค่อยอุ่นใจหน่อย ไอ้นนท์ช่วยหาหอพักให้จนได้แถวสะพานควาย...เหมาะกับกรูจริงๆ อิอิ

..ก็สมัครงานไปหลายที่มากเลยครับ แต่ด้วยความที่ยังไม่มีประสบการณ์ งานที่เงินเดือนดีๆเลยหาไม่ค่อยได้ ก็ว่างงานอยู่เป็นเดือนๆเลย จนมาได้อยู่งานนึง เป็นงาน Call Center   วันๆก็รับโทรศัพท์ คุยกับลูกค้าบ้าง เสนอขายสินค้าบ้าง โทรตามงานบ้าง สำหรับผมมันเป็นอะไรที่แปลกใหม่มากทีเดียว สังคมการทำงานที่แรกในชีวิต...ด้วยความที่มาจากบ้านนอก และไม่เคยทำงานมาก่อน ทำให้ผมวางตัวเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แล้วงานที่ทำนี้ที่นั่งก็ไม่มีที่ประจำ เวียนว่ายตายเกิดไปเรื่อยๆ ตรงไหนว่างก็นั่งได้ เพื่อนที่นั่งข้างๆแต่ละวันก็รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้าง ซึ่ง 90% เป็นผู้หญิง ทำให้ผมไม่ค่อยสนิทกับใคร...2% เป็นผู้ชาย (รวมผมด้วยละกัน อิอิ)ซึ่งด้วยความที่ผู้ชายเป็นชนกลุ่มน้อย หัวหน้าเลยกระจายๆให้อยู่กะละคนหรือ 2 คน เลยไม่ค่อยได้เจอได้คุยกัน....ส่วนอีก 8%เป็นพวกลูกครึ่ง...(ไม่ใช่ครึ่งบกครึ่งน้ำนะ 555+...ครึ่งหญิงครึ่งชายครับ) พวกนี้ก็จะเป็นแก๊งค์ของเค้าเองอยู่

...ขอเอ่ยถึง 8% กลุ่มนี้สักหน่อยว่าพวกเขา(หรือเธอ)มีความสามารถและพรสวรรค์มากทีเดียวในการทำงานด้านนี้ บางคนอ่านทีวีพูลไปคุยกับลูกค้าไปพร้อมกันได้ บางคนพักสายลูกค้า แล้วใช้เวลาแค่20 วินาทีในการนินทาเจ้านายกับเพื่อนข้างๆ บางคนพักสายลูกค้าแล้วหยิบแป้งพัฟขึ้นมาโบ๊ะๆ ส่วนพวกที่เป็นมืออาชีพหน่อยเวลารับสายคุยกับลูกค้า บางคนก็สามารถตัดเล็บไปคุยไปได้ บางคนถักไหมพรมไปด้วยระหว่างสนทนา บางคนเล่นเกมส์มือถือไปด้วยคุยไปด้วย...พวกเธอ...เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆครับ

“เฮ้ย! ไอ้แทน วันนี้พี่จุ๋มไม่มา มรึงเป็นพี่เลี้ยงเด็กใหม่ให้หน่อยดิ” พี่น้อย หัวหน้าแผนกออกคำสั่งกับผม

“อ้าวพี่ ผมเพิ่งผ่านโปรฯเอง ไว้ใจหรอเนี่ย” ผมตอบก่อนรับสายลูกค้าที่กำลังเรียกเข้า

“เออๆ เอ็งนั่งตรงนี้ล่ะ ข้างๆไอ้แทนมัน น่าจะรุ่นๆเดียวกันนะ แนะนำตัวกันเอาเอง” พี่น้อยมัดมือชกในขณะที่ผมเถียงไม่ได้

“ขอบคุณที่ใช้บริการ....สวัสดีครับ”...ผมวางสายลูกค้าแล้วหันไปมองผู้ชายผิวคล้ำๆ หน้าเข้ม ตัวไม่สูงมาก แววตาเศร้าทีเดียว..ยิ้มทีนี่นึกถึงกล่องยาสีฟันดาร์ลีแฮะ เหอๆ

“เอ้า เปิดคอมฯดิ พี่ฝ่ายเทรนนิ่งเขาเทรนมาแล้วช่ายป่ะ ผมก็ไม่เก่งเท่าไหร่นะ ไม่เข้าใจอะไรตรงไหนก็ถามมาได้ ผมแทนนะ นายชื่อไร” ผมชวนคุยก่อน

“ชื่อฤทธิ์ครับ คุณเก่งนะ รับสายพูดได้คล่องเชียว” มันตอบแถมยอ...คนอย่างผม..ยอขึ้นซะด้วย 555+ รู้ซะมั่งกรูเป็นใคร อิอิ

“โอ๊ยยย ม่ายหรอกกกก ทำไปนานๆก็ชินเองล่ะ”ผมตอบไปหน้านิ่งๆ แต่ในใจมันแบบ...ฮ่าฮ่า วันนี้โชคดีวุ้ย..เด็กใหม่ชมแต่เช้า วันนี้สงสัยจะถูกหวยไม่ก็เปียแชร์ได้ โฮ่โฮ่

...จากนั้นมาพี่น้อยก็ให้ฤทธิ์เป็นเด็กในสังกัด(นึกว่าตัวเองเป็นแม่เล้า 555+)ของผม เพียงเพราะพี่คนที่ต้องดูแลฤทธิ์เขาลาออกอย่างกะทันหัน ฤทธิ์เลยตกเป็นของผม..เอ๊ย!!ตกอยู่ในความดูแลของผม..พี่น้อยจึงให้เราเข้างานกะเดียวกันตลอด

...และด้วยความที่หอพักของผมอยู่ใกล้ที่ทำงาน ฤทธิ์จึงมักจะแวะมาเล่นหลังเลิกงาน หรือไม่ก็แวะมาหาของกินก่อนไปทำงานอยู่เสมอ...และด้วยความที่ไอ้นนท์เพื่อนรักผมมันต้องเรียนอย่างหนัก และวันหยุดผมก็ไม่ตรงกับที่มันหยุด แต่ผมหยุดวันเดียวกับฤทธิ์ เลยทำให้ผมห่างๆจากไอ้นนท์ไปหน่อย ก็มีแค่โทรหากันอยู่บ้าง แต่ตอนนั้นอะไรๆก็เป็นฤทธิ์ไปหมด หุหุ...จนมีคนที่ทำงานเริ่มแซวเรื่องเรา 2 คนแบบคู่ผัวตัวเมียกันเลยทีเดียว...ต่อหน้าคนพวกนี้ผมก็หัวเราะขำๆกลบเกลื่อน..แต่ในใจ...พวก เอี้ย นี่วันๆปากว่างมากรึไงวะ วันๆเอาแต่เม้าท์ชาวบ้าน ว่างนักก็ไปหามะระมายัดปากซะไป๊..แอร๊ยยยยยย..... แต่มันก็ทำให้ผมเริ่มคิด...อืมมมมมมมม ถึงหน้าไอ้ฤทธิ์มันดูเถื่อนๆแต่ก็แอบมีเสน่ห์แฮะ ตามันดูเศร้าๆเหมือนหมาหงอย น่าฉงฉาน มันก็นิสัยดีนะ มันบอกว่ามีแฟนแล้วด้วย อย่างนี้คงไม่ใช่พวกสีม่วงหรอกว่ะ หน้าแมร่งอย่างกะโจรใต้...จะว่าไป...กรูก็ไม่ใช่เกย์นี่ .. จะไปคิดทำไมวะ เหอๆ

“แทน..พรุ่งนี้ฝากซื้อโจ๊กหน้าซอยหน่อยดิ มากินก่อนเข้างาน”...น้านนนนน ใช้กรู
“แทน..วันหยุดนี้ไปดูหนังป่าววะ..เฮลล์บอย..น่าหนุกว่ะ..เราเลี้ยงเอง”...น้านนน ของฟรีกรูปฏิเสธเป็นที่ไหน
“แทน..เราซื้อเบอร์เกอร์แฮมชีสที่ชอบมาฝาก”...น้านนนน รู้ใจ..เพื่อนรัก
“แทน..เสาร์นี้แม่มาจากต่างจังหวัด ลาเป็นเพื่อนกันหน่อยได้ป่ะ จะพาแม่ไปวัด”..น้านนน เปิดตัว เอ๊ย! ดีแฮะ..ไปวัดไปวาทำบุญซะมั่ง..จิตอกุศลมาเยอะแล้วว่ะ เหอๆ
“แทน..แทน..แทน..แทน..”น้านนนน เรียกหาทั้งวัน..แต่แปลกแฮะ คนขี้เบื่ออย่างผมไม่ยักกะบ่น...เฮ้อ...สงสัยเพราะกรูไม่มีเพื่อนเลยนี่หว่า...คนที่ไม่มีเพื่อน...ใครๆเขาก็เป็นกัน..ไม่เบื่อหรอก

...จนมาวันหนึ่ง ไอ้นนท์เพื่อนรักที่ถูกลืม....(ช่วงนี้ไม่ค่อยมีบทมรึงเลยเนอะ)....มาทำธุระแถวที่ทำงานผมแล้วปวดขี้ เลยโทรหาผมให้พาไปห้องน้ำในตึก พอดีกับที่ผมพักเที่ยง ผมเลยลากไอ้นนท์มากินข้าวกับผมกับฤทธิ์...ระหว่างที่ฤทธิ์ไปซื้อข้าว ไอ้นนท์แผดเสียงใส่ผม...
“นี่หรอวะ เพื่อนมรึงที่ชมนักชมหนาว่านิสัยดี กรูว่าหน้าอย่างกะขอมดำดิน” แน๊! กล้าลบหลู่เพื่อนรักมือวางอันดับหนึ่งของกรูเชียวเรอะ เรตติ้งมรึงตกแล้วอิจฉาฤทธิ์อ่ะดิ......(ได้แค่คิดในใจ..กลัวโดนเตะ)

“ไม่หรอก..ฤทธิ์มันนิสัยดีนะ หลังเลิกงานกับวันหยุดก็ได้มันนี่แหละกินๆเที่ยวๆเล่นๆเป็นเพื่อนกรู”ผมบอกไอ้นนท์เสียงเรียบเฉย

“แล้วนี่เพื่อนมรึงไม่มีเพื่อนดีๆคนอื่นคบแล้วหรอวะ ฟงแฟนไรเงี้ย ไม่มีรึไงถึงได้มาตกอับกับมรึงเนี่ย” อ๊า!!อีนี่..วาจาหยาบคายเหมือนทรายกลบขี้.....(พูดหยาบไม่ได้ เดี๋ยวมันคิดว่าปกป้องเกินไปจะโดนมองเป็นเกย์อีก)

“อ๋อ..ฤทธิ์มันมีแฟนอยู่น่ะแหละ คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว”ผมอธิบาย

“หรอ? แปลกเนอะ มรึงบอกว่าก่อนไปทำงาน หลังเลิกงาน วันหยุด มันอยู่เป็นเพื่อนมรึงตลอด..แล้วแฟนมันไม่บ่นมั่งรึไงฟะ” ไอ้นนท์แสดงความคิดเห็น

...ตึ๊งงงงงง!!เออว่ะ??..ไอ้นนท์..สมแล้วที่พ่อมรึงเสียตังค์ให้มรึงเรียน ปริญญาโท .. เฮ้ย!! ไม่เคยเห็นฤทธิ์มันไปหาแฟนมันเลย ไม่เคยได้ยินแฟนมันโทรมาและมันก็ไม่เห็นมันโทรหาใครเลยตอนที่อยู่ด้วยกัน..ก็ดีนะที่เวลาแทบทั้งหมดฤทธิ์มีให้ผม แต่มันก็อดแปลกใจอย่างที่ไอ้นนท์พูดไม่ได้

แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 14:04:59

แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 14:04:23

แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 12:11:10

จากคุณ	: icebeach
เขียนเมื่อ	: 6 พ.ค. 53 12:08:58