ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อฝนโปรยความเหงามาเริ่มต้น ใจเอ่อล้นเหม่อฟ้าวนไฉน อดีตเอยไยรุมให้กลุ้มใจ ฤาเราใคร่หวังให้ใครย้อนมา อุษาเริ่มแล้วใจยังเจ็บ เหมือนแอบเก็บภาพก่อนตอนกังขา เราจากกันทั้งรักเกินพรรณา ไยศรัทธาช่างน้อยคอยกังวล ฤารักเราเป็นเงายามสว่าง จึงหายบ้างยามฟ้ามีเมฆฝน ฤารักเราเมาง่ายคลายก็พ้น แค่ฉันบ่นจึงพร้อมจะเลิกกัน ฟ้าหลังฝนคงพบหนทางใหม่ ทางสดใสกับใครหนึ่งพึงใจฉัน เรื่องของเราจงจางรางเหมือนควัน อย่ามีวันพานพบได้เจอะเจอ จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 00:34:21

ความคิดเห็นที่ 2 หยาดฝนจากฟากฟ้า                พรั่งพรู หวนคิดเรื่องอดสู                     ก่อนนั้น ฝนตกลื่นตกคู                        หัวทิ่ม ผองเพื่อนหัวเราะหลั้น               ที่แท้ฝันไป จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 00:57:19

ความคิดเห็นที่ 3 ๐ ม่านจางลางเจื่อนทิ้ง........ทอดสาย เฉกส่งเส้นสู่หาย.......แทรกห้อม หลบบังเบี่ยงเร้นวาย....หายวาบ เพี่ยงร่องรอยเหลือย้อม.....อยู่ให้หยิบเห็น ฯ ๐ ม่านนี้พรมน่านฟ้า.....ฟากจาง รวมหนึ่งเนื้อรูปลาง.....เรื่อร้อย พิศผ่านมิแผกทาง..... ทอดสบ ขุ่นจับขับเจื่อนคล้อย.....คุแจ้งกำจาย อรุณสวัสดิ์ คุณ มี่  มาแจมด้วยครับ จากคุณ : Taboonkam เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 09:08:53

ความคิดเห็นที่ 4 เหงาเหงาแต่เหมือนเธอยังอยู่ดูฉัน ตรงขอบฟ้ามืดนั่นดังนัยว่า เธอจะมองฉันนานเท่าชีวา แม้กาลเวลาเลื่อนแล้วก็ตาม กับสัญญารับรู้ใช่รับปาก คงบ่อยมากต้องขัดใจในยามถาม รู้ทั้งรู้เธอท้อจนร้อนลาม แต่ยากห้ามอารมณ์ยามเคืองนัย ยังจำเจ็บครั้งนี้ของเธอเสมอ ฉันทำไปใช่เผลอลืมหมกไหม้ แต่เพราะฉันทรมานเคืองนัยใคร จึงคล้ายเบลอเสือกไสใช่เอือมจริง สารภาพจะคิดถึงร่วมเป็นเพื่อน ไม่แชเชือนเลื่อนคล้อยหรือทำนิ่ง จะมีกันด้วยใจไม่ทอดทิ้ง และทำสิ่งสบายใจมอบส่งมา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 12:04:28

ความคิดเห็นที่ 5 . เหมือนเหงาเหงาแต่มีเงาของกันอยู่ ให้รับรู้คอยคู่หาห่างหาย ลืมรานรนวนว่ายคิดซัดกราย ให้ใจหายวายหวั่นอยู่คนเดียว ก็ใจสอนโศกซัดรัดจนขื่น จำกัดกลืนฝืนฝันบนใจเหี่ยว นัยที่เห็นเค้นคล้อยลอยยากเลี้ยว ให้จำเกี่ยวเหนี่ยวขมจ่อมจมลง ญามี่ ~ เหมือนเหงาเหงาหว่างเงื้อม .... เงาเคียง คอยคู่หาหายเรียง ..................... ร่วมรู้ ลืมรนว่ายวนเสียง ..................... ซัดสาด หาใช่วายเพียงผู้ ....................... ผ่าวว้างแดเดียว ~ เทียวรอนโศกซัดเข้า ........ ขื่นไป จำกัดกลืนฝืนใจ .................. จ่อยแห้ง เห็นทางที่นำนัย .................. เหน็บเหนี่ยว จำเกี่ยวขมจมแล้ง ................ จ่อมล้าเลือนถวิล ญามี่ พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 12:16:27

ความคิดเห็นที่ 6 คืนวันผันผ่านแล้ว......................เลือนหาย รักก่อเกิดมลาย.........................หน่ายพ้น เป็นอดีตพากาย-........................ใจห่าง ลาหลีกรักท่วมท้น.....................เสื่อมสิ้นฤาไฉน ความใดเคยร่วมร้อย................ผูกพัน เป็นดั่งเช่นหมอกควัน...............เคลื่อนคล้อย ลอยไกลบ่เหลือกัน....................ดังก่อน เลือนจากใจดวงน้อย.................หมดสิ้นสัมพันธ์ หวัดดีจ้ะน้องมี่ นำโคลงมั่วมาร่วมแจมอีกแล้ว ไม่ว่ากันนะจ๊ะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 13:09:57

ความคิดเห็นที่ 7 ๐ ม่านจางลางเจื่อนทิ้ง........ทอดสาย เฉกส่งเส้นสู่หาย.......แทรกห้อม หลบบังเบี่ยงเร้นวาย....หายวาบ เพี่ยงร่องรอยเหลือย้อม.....อยู่ให้หยิบเห็น ฯ ๐ ม่านนี้พรมน่านฟ้า.....ฟากจาง รวมหนึ่งเนื้อรูปลาง.....เรื่อร้อย พิศผ่านมิแผกทาง..... ทอดสบ ขุ่นจับขับเจื่อนคล้อย.....คุแจ้งกำจาย อรุณสวัสดิ์ คุณ มี่  มาแจมด้วยครับ จากคุณ : Taboonkam     เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 09:08:53   .................................. ขอบคุณค่ะพี่กิ่งโศก พักนี้มี่มะได้ไปบ้านนั่น เพราะไม่รู้เน็ทเป็นอะไร เข้าอัพ เม้นต์ยากมาก แต่พออ่านได้แต่มันโหลดมาแค่คนสองคนไปตลอดทุกทีค่ะ ....................................... หมายเหมือนดูม่านม้วย........มลายลง เฉกชื่นหยุดประสงค์.............ส่งพริ้ง หลบรอนค่อนขมหลง............หลอนห่วง เพียงคร่ำมิอาจทิ้ง................ที่คว้างวันวาร กาลไกลไยใคร่รั้ง...............รอคอย ฤๅนั่นคือปวดปรอย..............ปร่าช้ำ จึงพิศเหม่อใจลอย...............ลวงใฝ่ หวังว่าจะมาย้ำ....................เยี่ยมให้หายโหย จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 15:26:38

ความคิดเห็นที่ 8   ดียามคล้อยบ่ายจะใกล้ค่ำ มาเวียนพบสบล้ำคนึงภักดิ์ มาร่วมย้อนวันวารอดีตรัก หวนถ้อยถักปักรอยอันเลือนจาง จากคุณ : บัว (Bua_Jantra) เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 16:05:23

ความคิดเห็นที่ 9 คืนวันผันผ่านแล้ว......................เลือนหาย รักก่อเกิดมลาย.........................หน่ายพ้น เป็นอดีตพากาย-........................ใจห่าง ลาหลีกรักท่วมท้น.....................เสื่อมสิ้นฤาไฉน ความใดเคยร่วมร้อย................ผูกพัน เป็นดั่งเช่นหมอกควัน...............เคลื่อนคล้อย ลอยไกลบ่เหลือกัน....................ดังก่อน เลือนจากใจดวงน้อย.................หมดสิ้นสัมพันธ์ หวัดดีจ้ะน้องมี่ นำโคลงมั่วมาร่วมแจมอีกแล้ว ไม่ว่ากันนะจ๊ะ .. จากคุณ : สุนันยา     เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 13:09:57   ................................ ขอบคุณที่มาแจมค่ะพี่สุ อ่านแล้วซึมๆๆค่ะ5555 ดีค่ะ ควันหมองเหมือนเมื่อย้ำ......ยังมี รักเร่าพาฤดี......................ด่าวร้อน อดีตมั่นวจี........................จึงเผื่อ หลอนนา ถึงซุ่มเพียรคิดต้อน.............ต่างรู้หลอกทรวง ปวงความจึงห่างสร้าง............สิทธิ์สม คลออยู่บนระทม.................ที่สร้อย รักเราจึ่งเสมือนลม..............เลยถิ่น ยากอุ่นจนเอนร้อย...............ร่ำช้อยถวิลหา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 16:14:55

ความคิดเห็นที่ 10 ดียามคล้อยบ่ายจะใกล้ค่ำ มาเวียนพบสบล้ำคนึงภักดิ์ มาร่วมย้อนวันวารอดีตรัก หวนถ้อยถักปักรอยอันเลือนจาง จากคุณ : บัว (Bua_Jantra)     เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 16:05:23     ....................... ดีช่วงล้ำย้ำเย็นเยี่ยม มองเหลี่ยมฟ้าเหมือนใจว่าง เคยนะเคยกับวุ่นว้าง ที่ใครขว้างขมรัดเรา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 16:22:27

ความคิดเห็นที่ 11 ควันอดีตเมื่อครั้ง........................คะนองควัน ลอยล่องอัศจรรย์........................รื่นร้อง เพลิดเพลินเจริญสรรค์.................แสนสุข มือเปล่าประคองบ้อง...................ปากเคล้าควันขำ ระบำลำไผ่ปล้อง.........................ปองควัน โอละเห่เปลมัน............................อิ่มแปล้ สวรรค์สวิงวัน.............................สนุกเหวี่ยง หัวเราะเสนาะแท้.........................สูดสะท้านควันสวรรค์ ..................................................................................... ควันอดีตของเสกคาถา เป็นฉะนี้แล   คำเตือน : อย่าได้หาสาระอันใดจากกระทาชายนายนี้โดยเด็ดขาด  ขอบอก จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 18:46:25

ความคิดเห็นที่ 12 ควันอดีตดับห้วง             ความสุข มนต์โศกมารอรุก            ก่อเศร้า เราเหมือนขาดสนุก          หมดสิ่ง เพลินนา เมื่อรักหลุดจากเฝ้า          ขุ่นข้องจึงมา จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 21:22:16

ความคิดเห็นที่ 13 . ~ มองไกลจนสุดฟ้า ......... ใฝ่ฝัน เพียงหนึ่งในชีวัน .............. วาดไว้ แม้ในท่ามหมอกควัน ......... เขาดั่ง เดือนเฮย เป็นหนึ่งเดียวหากไร้ ......... รักข้าคงสลาย ~ หมายเดือนดั่งดอกฟ้า ..... ฝังใจ จนป่วนปั่นหวั่นไหว ............ วุ่นว้า มองดาวนั่นกระไร .............. ราวหมู่ ภมรเอย รายรอบดอกใจข้า .............. แข่งพร้อยพราวแสง พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 18:40:34

ความคิดเห็นที่ 14 ภาพวันวานที่คุ้น..........ในใจ เคยวุ่นวายเกินใคร........รับได้ มองระหว่างเธอไกล.......เกือบลับ ฉันเริ่มเหมือนขาดไร้......หนึ่งเสี้ยวฤทัย จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:10:43

ความคิดเห็นที่ 15   ขนมหวานดั่งคล้าย........ตัวเธอ หวงห่วงอยู่เสมอ...........โปรดรู้ ไกลกันอย่าคิดเผลอ......ซ่อนเจ็บ มีหนึ่งคอยเป็นผู้............ร่วมรู้ข่าวคราว จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:24:07

ความคิดเห็นที่ 16 อดีตกาลผ่านพ้น          แล้วเอย หากเจ็บยังเฉลย           สิ่งสร้อย ที่แท้หม่นมิเคย             ถอยห่าง หรือแค่เราหาถ้อย         หลอกให้สบายใจ จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 20:51:42

ความคิดเห็นที่ 17 กาพย์สุรางคนางค์๓๒ ยินสำเนียงหนึ่ง...............ร่ำพ้อรำพึง ถึงรักดาวดึงส์.................ของอดีตวันวาน ตราบหลอนลวงหลอก.......เกินฝืนประสาน หักรอยตำนาน.................ถูลบกลบดี อดีตกี่บันทึก....................ยากบอกรู้สึก กับเปลี่ยวส่วนลึก...............ยามริดบั่นหนี กำสรวลคลอครอง.............เกินเลี่ยงวิถี โศกหมองราวี...................หนี้เศร้าเยือนยาว หนึ่งเฮือกระทม.................ที่พลิ้วตามลม แทรกซ่อนขอนขม.............ให้รู้เจ็บผ่าว ยากรู้วันหาย.....................ห่างสิ้นเรื่องราว เห็นฟ้าพร่างดาว.................กลับเหนื่อยหนาวใจ จิตหนึ่งเผลอพร้อม..............คิดคอยพลอยถนอม และคิดหยุดซ่อม................สู่หวังครั้งใหม่ แม้หวั่นมีแฝง.....................ยังรุดมิไกล ยังคล้ายร่ำไร......................คิดลองอีกครา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 23:32:25

ความคิดเห็นที่ 18 ฤ รักเหลือแค่เถ้า...............ถวิลคลาย มนต์หม่นจึงมอบหมาย........หมื่นร้อน รอยผะแผ่วพองผาย............ผะผ่าว อณูขื่นมาแทรกซ้อน............ซุ่มเฝ้ามิเหิน เดินดายดาด่าวด้วย.............ดาษฉงน จินต์แน่นเต็มกังวล..............ว่าย้ำ กับหลายเรื่องสับสน............สุมหว่าง ใจนา ฤ ใฝ่ยังมีค้ำ.......................เคลื่อนเข้าบังกมล จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 23:34:15

ความคิดเห็นที่ 19 ระลึกถึงแผ่วซึ้ง...........ซุกใจ ประหนึ่งดังฝันไป.........เปล่งพริ้ง ลึกเกินเอ่ยทำไม..........เหมือนอุ่น เพียงเนิ่นนานยากทิ้ง.....ท่วงเคลิ้มดวงแด แปรแปลบผันผ่านท้อ.....ทรมาน ลืมเรื่องหลงรอนราน.......ร่วมร้อน เพียงมีหนึ่งประสาน........เสริมส่ง หวามเฮย ละไมชื่นปลอบป้อน........ปริ่มแล้วปรารถนา นัยคะนึงครุ่นแย้ม........ยามยล แซมกลิ่นรัญจวนบน..........บ่อพริ้ม หอมเอยฉ่ำกมล...............มุงใฝ่ สวาทนา รักเมื่อลองรับลิ้ม..............เลื่อนพ้นมิไป หมุนใจไกลเพิ่มเพ้อ...........พรมประทับ ขออย่าไปรอรับ.................เรื่องร้าย จินต์จองซึ่งแดนดับ.............ดาษด่าว ทุกค่ำเราคลับคล้าย.............คล่องพร้อยเพลินเสมอ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 53 00:38:44 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 23:36:31

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณที่พี่ๆมาแจมอีกนะคะ แม้พันทิปซ่อมบ่อย555 ส่วนที่เรียกไปอ่าน มี่อ่านแย้วค่ะ ที่พี่บอกโคลงเขาเขียน "แนวขยันใส่ความไปเพื่อเน้นว่ามานเพราะ หาได้นับมานเกิน๕คำไหม" มี่เข้าใจค่ะ แล้วมองปุ๊บรู้ด้วยผิดตรงไหน อิอิสี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์จะไม่พลั้ง ฤ หนอ? ปล. พวกพี่ๆอย่าไปเติมบาทละ๖ คำนา ถ้าจะเล่นเป็นกลอนผสมโคลงก็ระบุก่อน คนจะได้เข้าใจ อย่านั่งเทียนเขียนเกินบรมครู ที่เขาสอนมาเลย ถ้าเราสร้างเป็นโคลงเฉพาะเรา ก็ว่าไปอย่างนะคะ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 53 00:35:19 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 23:59:37

ความคิดเห็นที่ 21 เธออาจมองอย่างรู้........ราวจริง กับสิ่งถูกแอบอิง...........เอ่ยอ้าง ดังแฝงสื่อประวิง...........วางอยู่ ดูใคร่มีใครบ้าง.............เบิ่งค้นลำนำ คำผิดติดส่งให้...............หักงาม เพียงแพร่คงจะลาม.........หล่อแพ้ ทิฐิหลั่นงานทราม...........สอนโง่ ไยโอ่มิคิดแก้.................ก่อนล้นระอา วิชาดังแผ่นฟ้า................ฟองสวรรค์ เรียงอย่างมีสัมพันธ์.........พ่วงแจ้ง ฉันทลักษณ์ส่วนสำคัญ......คราวร่าย เสริมแต่งจะเทียบแย้ง.......ย่อมเน้นหลักนัย ชัยชนะยังต่างป้อน...........เป็นบท สอนเหลี่ยมคัดแยกพจน์....เพิ่มช้อย กลอน,โคลงย่อมมีกฏ........กางอยู่ หากใส่ยาวยืดย้อย............เยิ่นเย้อดีไฉน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 02:22:11

ความคิดเห็นที่ 22 . ~ ภูเขาไฟระเบิดบ้าง ......... บางหน ควันอาจทดสอบคน ........... ค่อนแจ้ง ระบำร่ายรำบน .................. ระเบียงโลก เป็นเรื่องจริงฤๅแสร้ง .......... สลักสล้างสละสลวย พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 09:30:22

ความคิดเห็นที่ 23 ใจคนคิดช่างซ้อน            สะท้อนคิด หาเลี่ยงขยับผิด               ส่อด้าน มีฤ จะยอมพิศ                ตนเง่า ควรมุ่งหาทางต้าน           ง่วนสู้ขยันเรียน จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 12:18:01

ความคิดเห็นที่ 25 อ้าว น้องมี่ โดนดูดไปหมดเลยโห เชื่อเลยความยุติธรรมนะเนี๊ยะท่าน เมื่อกี้มือถือมีถ่านน้อย ที่ทักกันที่เอมฯน่ะ พี่ลืมบอกให้เม้นต์แล้วก็อปปี้ฝากพี่ด้วย นี่พี่ก็รีบหาที่เข้าWi-Fi แล้วนะ แต่ก็ไม่ทันอีก น้องมี่ไปทำงานแล้วใช่ไหม งั้นคืนนี้ค่อยโทรคุยกันนะ จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 17:50:40

ความคิดเห็นที่ 26 อ้าว 5555ที่จริงมี่แค่อยากแตกประเด็นคำว่า "ฉันทลักษณ์ โคลงสี่สุภาพ" แค่นั้นนา ไม่รู้มีคำห้าม หรือคนไปแจ้งลบ แต่เอาน่ามี่ไม่คิดรังแกผู้ใหญ่ ที่รู้ เอ้ยไม่ใช่ ป่วนผู้ใหญ่ที่รู้นา เอาเป็นเรื่องนี้เราหยุดกระจายภาค๒ต่อ แล้วกันนะพี่ๆทุกคน ไม่งั้นจะเป็น "น้ำผึ้งหยดเดียว" ที่ยายเคยเล่าให้มี่ฟังสิ เอาค่ะ มาแบบวิชาการอีกรอบแล้วกัน โคลงสี่สุภาพเป็นคำประพันธ์ประเภทร้อยกรองชนิดหนึ่ง ซึ่งมีปรากฏในวรรณคดีไทยมานานแล้ว วรรณคดีไทยฉบับที่เก่าและมีชื่อเสียงมากฉบับหนึ่งคือ "ลิลิตพระลอ" มีโคลงสี่สุภาพบทหนึ่งถูกยกมาเป็นบทต้นแบบที่แต่งได้ถูกต้องตามลักษณะบังคับของโคลงสี่สุภาพ คือนอกจากจะมีบังคับสัมผัสตามที่ต่าง ๆ แล้ว ยังบังคับให้มีวรรณยุกต์เอกโทในบางตำแหน่งด้วย กล่าวคือ มีเอก 7 แห่ง และโท 4 แห่ง เรียกว่า เอกเจ็ดโทสี่ การประพันธ์โคลงสี่สุภาพเป็นประณีตศิลป์ ที่ใช้ถ้อยคำตัวอักษรเป็นสื่อแสดงความคิดของผู้สรรค์สร้าง ซึ่งต้องการสะท้อนอารมณ์สะเทือนใจและก่อให้ผู้อ่านคล้อยตามไปด้วย ผู้อ่านต้องรับรู้ความงามด้วยใจโดยตรง ดังนั้นผู้สร้างสรรค์งานวรรณศิลป์จึงต้องช่างสังเกต รู้จักพินิจพิจารณามองเห็นจุดที่คนอื่นมองข้ามหรือคาดไม่ถึง และใช้ถ้อยคำที่ละเมียดละไม ผลงานนั้นจึงจะทรงคุณค่า คณะของโคลงสี่สุภาพ คือ บทหนึ่ง มี 4 บาท (เขียนเป็น 4 บรรทัด) 1 บาทแบ่งออกเป็น 2 วรรค โดยวรรคแรกกำหนดจำนวนคำไว้ 5 คำ ส่วนวรรคหลัง ในบาทที่ 1,2 และ 3 จะมี 2 คำ (ในบาทที่ 1 และ 3 อาจเพิ่มสร้อยได้อีกแห่งละ 2 คำ) ส่วนบาทที่ 4 วรรคที่ 2 จะมี 4 คำ รวมทั้งบท มี 30 คำ และเมื่อรวมสร้อยทั้งหมดอาจเพิ่มเป็น 34 คำ ส่วนที่บังคับ เอก โท (เอก 7 โท 4) ดังนี้ บาทที่ 1 (บาทเอก) วรรคแรก คำที่ 4 เอก และคำที่ 5 โท บาทที่ 2 (บาทโท) วรรคแรก คำที่ 2 เอก วรรคหลัง คำแรก เอก คำที่ 2 โท บาทที่ 3 (บาทตรี) วรรคแรก คำที่ 3 เอก วรรคหลัง คำที่ 2 เอก บาทที่ 4 (บาทจัตวา) วรรคแรก คำที่ 2 เอก คำที่ 5 โท วรรคหลัง คำแรก เอก คำที่ 2 โท หนังสือจินดามณี ของ พระโหราธิบดี อธิบายการประพันธ์โคลงสี่สุภาพไว้ว่า สิบเก้าเสาวภาพแก้ว  กรองสนธิ์ จันทรมณฑล  สี่ถ้วน พระสุริยะเสด็จดล  เจ็ดแห่ง แสดงว่าพระโคลงล้วน  เศษสร้อยมีสอง เสาวภาพ หรือ สุภาพ หมายถึงคำที่มิได้กำหนดรูปวรรณยุกต์ ทั้ง เอก โท ตรี และจัตวา (ส่วนคำที่มีรูปวรรณยุกต์กำกับเรียกว่า พิภาษ) จันทรมณฑล หมายถึง คำที่กำหนดรูปวรรณยุกต์โท 4 แห่ง พระสุริยะ หมายถึง คำที่กำหนดรูปวรรณยุกต์เอก 7 แห่ง รวมคำที่กำหนดรูปวรรณยุกต์เอกและโท 11 คำ หรือ อักษร โคลงสุภาพบทหนึ่งมี 30 คำ (ไม่รวมสร้อย) คำที่กำหนดรูปวรรณยุกต์เอก อาจใช้คำตายแทนได้ คำที่กำหนดรูปวรรณยุกต์โท แทนด้วยคำอื่นไม่ได้ ต้องใช้รูปโทเท่านั้น คำที่ไม่กำหนดรูปวรรณยุกต์ หรือคำสุภาพมี 19 คำ มีหรือไม่มีรูปวรรณยุกต์ก็ไม่ถือว่าผิด ในชุด 19 คำแม้ไม่กำหนดรูปวรรณยุกต์ ในท้ายวรรคทุกวรรคต้องไม่มีรูปวรรณยุกต์ใดๆ ทั้งสิ้น เพราะจะทำให้น้ำหนักของโคลงเสียไป ได้แก่คำที่กากบาทในแผนผังข้างล่าง ๐ ๐ ๐ เอก โท  ๐ X (๐ ๐) ๐ เอก ๐ ๐ X  เอก โท ๐ ๐ เอก ๐ X  ๐ เอก (๐ ๐) ๐ เอก ๐ ๐ โท  เอก โท ๐ X โคลงสี่สุภาพที่มีรูปวรรณยุกต์ตรงตามบังคับนั้นมีตัวอย่างอยู่หลายเรื่อง เช่น ลิลิตพระลอ โคลงนิราศนรินทร์ โคลงนิราศพระประธม เป็นต้น ตัวอย่างจากหนังสือจินดามณี พระนิพนธ์ในพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงวงษาธิราชสนิท ว่าดังนี้ นิพนธ์กลกล่าวไว้  เป็นฉบับ พึงเพ่งตามบังคับ   ถี่ถ้วน เอกโทท่านลำดับ  โดยที่ สถิตนา ทุกทั่วลักษณะล้วน  เล่ห์นี้คือโคลง การแต่งโคลงสี่สุภาพต่อกันหลายๆ บท เป็นเรื่องราวอย่างโคลงนิราศ โคลงเฉลิมพระเกียรติ โคลงสุภาษิต หรือโคลงอธิบายเหตุการณ์ต่างๆ อาจทำได้ 2 ลักษณะ คือ โคลงสุภาพชาตรี และ โคลงสุภาพลิลิต โคลงสุภาพชาตรี ไม่มีสัมผัสระหว่างบท ส่วนใหญ่กวีนิพนธ์แบบเก่าจะนิยมแบบนี้เป็นส่วนมาก โคลงสุภาพลิลิต มีการร้อยสัมผัสระหว่างบท โดยคำสุดท้ายของบทต้นต้องส่งสัมผัสสระ ไปยังคำที่ 1 หรือ 2 หรือ 3 ในบทต่อไป เช่น 1. บุเรงนองนามราชเจ้า  จอมรา มัญเฮย อกพยุหแสนยา             ยิ่งแก้ว มอญผ่านประมวลมา      สามสิบ หมื่นแฮ ถึงอยุธเยศแล้ว             หยุดใกล้นครา 2. พระมหาจักรพรรดิเผ้า  ภูวดล สยามเฮย วางค่ายรายรี้พล             เพียบหล้า ดำริจักใคร่ยล                แรงศึก ยกนิกรทัพกล้า              ออกตั้งกลางสมร 3. บังอรอัคเรศผู้            พิศมัย ท่านนา นามพระสุริโยทัย            ออกอ้าง ทรงเครื่องยุทธพิไชย        เช่นอุป ราชแฮ เถลิงคชาธารคว้าง            ควบเข้าขบวนไคล สัมผัสบังคับ เรียกอีกอย่างว่า "สัมผัสนอก" หมายถึงสัมผัสที่กำหนดเป็นแบบแผนในคำประพันธ์ เป็นสัมผัสสระ คือมีเสียงสระและตัวสะกดมาตราเดียวกัน ดังนี้ บาทแรก คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 สัมผัสกับ คำสุดท้ายของวรรคแรก ในบาทที่ 2 และ 3 บาทที่ 2 คำสุดท้ายของวรรคที่ 2 สัมผัสกับ คำสุดท้ายของวรรคแรก ในบาทที่ 4 ในจินดามณี ฉบับพระโหราธิบดี อธิบายสัมผัสบังคับของโคลงสี่สุภาพไว้ว่า ให้ปลายบาทเอกนั้น    มาฟัด ห้าที่บทสองวัจน์         ชอบพร้อง บทสามดุจเดียวทัด     ในที่ เบญจนา ปลายแห่งบทสองต้อง  ที่ห้าบทหลัง เอาเป็นหลักแค่นี้แล้วกัน ส่วนใครจะลองชนิดบาท๔วรรคสอง มี๕-๖คำ โดย อ้างลหุได้ ส่วนคำรวบ ก็ลองแต่งดูนะคะ แค่วงเล็บด้วยว่า(เพิ่มคำ) แล้วมี่จะถามผู้รู้ก่อนว่า "ผ่านไหมนะคะ" อิอิ ลองเลยค่ะ ไม่ลองไม่รู้ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 22:03:44

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่รู้ไปลับแล้ว                  ลับไกล หรือว่าเธอเปลี่ยนใจ           แต่นี้ เคยรักเกี่ยวมือไกว            กันบ่อย หากนี่คงหลบลี้                ฤ สิ้นบุญกุศล หนทางรักหากไห้            (เป็น)ธรรมดา จากเก่าใหม่ก็มา             เกาะข้าง ความรักเมื่อปัญหา           มาสู่ สร้างสิ่งดีแค่คว้าง            เหนื่อยไร้(คน)สรรเสริญ ปล.หากตรงไหนไม่ได้ใส่ ( ) ให้พี่รู้ด้วยนะมี่ จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 22:28:30

ความคิดเห็นที่ 28 5555พี่หมายถึง กาพย์ยานี๑๑ ที่มี่ดัดจากกลอนเปล่าของพี่ อันนี้หรือเปล่าคะ? ๑.ความจริง บ่ เคยตาย คนสิดายหากแถลง นานาสิ่งเคลือบแคลง บ่ ต้องการคนชี้นัย ๒.อะไรคือฉลาด ที่คนวาดชอบปราศรัย คำชมคล้ายอาลัย นั่นแหละใคร่คิดรักเธอ ๓.เบื่อนักพวกรู้ถิ่น สืบถึงกลิ่นพรายวางเผลอ เรารึลืมเสมอ ยังเจอะเจอมายามนต์ ๔.เก่งกล้าเหมือนดังหงส์ ใครล่ะหลงละเมอบ่น พาใจแสนฉงน เอ๊ะ!นั่นใครเงาในน้ำ? ๕.ถูกต้องเป็นสิ่งควร แต่หรือชวน ใครคิดคร่ำ ในเมื่อสิ่งที่กรำ หลอนอารมณ์อยู่ทุกเย็น .๖.ลีลาเหมือนนายท่าน เฝ้าขนานทำว่าเด่น เพราะเชื่อลงความเห็น เช่นนั้นแหละฉันจะดัง ๗.ใครบังอาจคิดไข สมุนใกล้รีบไปสั่ง ลบมันสิ่งน่าชัง รู้หางฉันน่าหยิกจริง ๘.อาจารย์มาเข้าข้าง มีใครบ้างกล้าท้าหญิง “นางเอก”คนดังยิ่ง เขากราบไหว้ใคร่บูชา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 22:47:03

ความคิดเห็นที่ 29   ใจเดินไปสู่เส้น.............วิเศษศรี ใครสิจะปรานี..............ระลึกไว้ ระทมอยู่ทุกปี..............ที่เปลี่ยว ดาษดื่นในขมไข้...........ยากได้สุขสม ถูถมฝืนอีกครั้ง.............กับเธอ ต้องฝ่าความละเมอ.......บ่อยเศร้า ไยเราร่ำเสนอ..............ขอรัก เธอเอย เขาสิคงมิเข้า................จิตนี้มีหมาย จากคุณ : ปีศาจน้อยจอมซน (ปีศาจน้อยจอมแก่น) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 23:36:04

ความคิดเห็นที่ 30 คะนึงดึงดื่มเคลิ้ม................คืนหวาน อายอุ่นแอบนองลาน..............เลี่ยงคว้าง มานซุกซ่านพาพาน..............เพลินเพิ่ม ขับเปลี่ยว เปรียวสรรสร้าง.......ส่งพร้องเพลงฝัน สวรรค์มาร่ายใกล้..................กุมฤดี ทรวงบ่มบนทวี.......................ว่าแผ้ว เรียวจันทร์แจ่มปฐพี.................พบเหลื่อม เกลียวคลื่นซัดสาดแล้ว............แล่นเคล้าหาดสวย รวยรินดินนุ่มน้ำ......................นำเพลิน ออกย่ำเยือนแดนเดิน...............ดั่งเย้า ทะเลเห่เหิมเหิน......................หวนร่า เริงเนอ ลบลุ่มหลอนลงเฝ้า..................ฝั่งน้ำทะเลคราม ตามลมแลคลื่นเคล้า.................คลุกสนุก ลอยร่องรอนรันซุก...................ซ่อนน้ำ เวียนไหวว่ายไกลทุกข์...............ทอถ่วง ชมคลื่นทยอยย้ำ......................เยี่ยงพ้อพลอดทราย แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 53 13:52:58 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 13:49:38

ความคิดเห็นที่ 31 พลอดนักมักเพลี่ยงพลั้ง...........พลอยผิด พลอดพร่ำพรางความคิด..........เคลื่อนคล้อย พลอดพลันหลั่นสนิท................หนาวล่วง คุมนา พลอดมั่นเสมือนร้อย................ร่วงคว้างวางคืน หาญยืนมักคร่าคล้าย...............คลายชีพ หาญเด่นเห็นโรยรีบ.................เร่งหุ้ม หาญเคียงเสี่ยงโศกบีบ.............เบนบ่าย ใจเอย หาญคล่องจองจับกลุ้ม..............เกี่ยวกล้ำทุกกอง ตรองสติซื่อสร้าง.....................สุมหวัง ตรองบ่อยยามหยุดยัง................ย่างว้า ตรองตรวจเมื่อภวังค์.................ไหววุ่น ตรองช่วงลวงพาคว้า..................คร่าวเคลิ้มคำหวาน รักหาญมักหม่นด้วย...................ดายมาน รักเผื่อเหลือรอนราน...................ร่วมเพ้อ รักหวังหลั่งแวะวาง.....................วอนคล่อง รักจู่โจมโหยเก้อ........................เกลื่อนกว้างครางหา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 13:57:09

ความคิดเห็นที่ 32 คือคืนคอยครุ่นเคลิ้ม............เคียงครา คือหวั่นวารเวลา...................ล่วงม้วย คือคำย่ำเจรจา....................จะมั่น คือคร่ำครวญรักด้วย.............ดิ่งด้านรัญจวน หวนหาปวงปล่อยปลื้ม...........ปรารถนา คราวค่ำใครนำพา.................เพิ่มเพ้อ คะนึงหนึ่งนานมา..................เมียงบ่อย โหยหั่นหันหนาวเน้อ..............เหนื่อยล้อมหฤทัย นัยเนานองบ่มเบื้อง...............บทกวี ทอท่ามเธอคนดี...................ด่วนด้น ไกลกันก่อราตรี....................ตามตื่น โดยเดี่ยวดายไหลล้น.............ลิ่วล้ำคะนึงโบย โชยชวนฉายฉ่ำชื้น................ไฉนหนอ จึงเพิ่มเพลินพลันรอ...............เร่าไล้ สวาทวางหวั่นชะลอ................หลอนลิ่ว เลยนา ใจจ่อมจมลงใกล้...................กรุ่นเกื้อละเมอหอม จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 14:01:32

ความคิดเห็นที่ 33 คนใดมีสัตย์ทั้ง.         มานะ คงห่างมลภาวะ          เหนื่อยได้ คนใดเลิกพนันผละ     หลุดโลภ ต้องพบสุขมาใกล้       ช่วยพ้นหมดตัว จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 15:34:18

ความคิดเห็นที่ 34 หวั่นใจใช่อยู่ใกล้           ทำกวน มากเล่ห์มาทำชวน          ห่อนรู้ จึงหลงเชื่อคำนวร           โทษผิด คนนา แต่ยากที่จะกู้                 สิ่งแล้วคืนมา น้องมี่เมื่อคืนพี่เจอมันด้วย ทีนี้พี่ลบเมล์มันทุกคนแบบมี่เลย สงสัยที่มันบอกเล่นเวบนี้ด้วย แบบนี้คงไม่ใช่แล้วละ ดีนะที่ยังไม่ทำเรื่องลามไปไกล  หุ หุ (ปล. พี่ตั้งใจลงที่นี่ด้วยนะ มันจะได้รู้ว่าเรารู้แล้ว ห่วงก็แต่ไม่รู้มันจะมาเมล์ชื่อไหนอีกหรือเปล่าสิ) จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 17:58:19

ความคิดเห็นที่ 35 ตั้งแต่ดึงผมไปที่ห้องรวมใหญ่นั่น ผมก็บอกแล้วนะครับ ว่าแต่ละคนแม้เขียนได้จริง แต่ก็อาจไม่ใช่ของเขาเขียนเอง หรืออาจแค่ใช้ชื่อซ้ำกัน นี่แหละผลเสียของการเล่นที่นั่น มันไม่อาจรู้ บล็อกหรือกระทู้ที่เขายกมาอ้าง เป็นของเขาจริงๆ บอกแล้วเชื่อไม่ได้          สักคน ห้องใหญ่ยิ่งสับสน         ชั่วร้าย ในทุกชื่อทุกคน             ที่บอก อาจไม่ใช่แค่คล้าย        เล่าอ้างเอาเอง จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 19:35:40

ความคิดเห็นที่ 36 คิดถึงจึงฝากถ้อย             อักษร เธอนิ่งเหมือนลืมตอน        เจอะแล้ว หรือเพียงแค่มาวอน          บอกรัก หากคิดให้ผม “แห้ว”          ก็ได้นะเธอ เผลอรักคนมากลิ้น            หลากใจ เถิดสักวันที่ใคร                เริ่มรู้ ยังรอที่เก่าใน                  ที่บอก เธอคิดถึงอย่าอู้                ปล่อยให้รอนาน เหอ เหอ วันนี้พี่เมา โทษทีนะน้องมี่ แค่อยากให้เขารู้เท่านั้นแหละ เรายังตกลงกันได้นะ เธอที่รัก ปล. ขอบคุณกับของขวัญวันเกิดด้วยครับ ผมไม่มีเมล์ใหม่คุณ และเบอร์โทรจึงต้องใช้แบบนี้นะครับ ผมคิดถึงจริงๆนะ จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 20:01:33

ความคิดเห็นที่ 37 55555555 มี่ว่า พี่ที่นี่ กับที่เอม ไม่ต้องพูดเรื่องนี้อีกดีกว่า "ของเก่าแล้วเซ็ง" 5555 ต่อไปเราคิดแต่งเองก็ลองแบบนี้ มี่จะขึ้นใหม่ ถ้าคิดอะไรไม่ออก ไม่ต้องใช้ โคลงโลกนิติ ช่วยแล้วกัน อย่าไปเล่นในห้องรวมนั่นอีก ที่ผ่านไปเป็นบทเรียน แล้วกัน ปล. ฝากถึงพี่ฟอง (แบบมี่บอก หาใหม่ค่ะ 5555 ถ้าเขายังไม่ออกมา) จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 23:25:54