ความคิดเห็นที่ 3 |
 |
...หลังยืนร้องไห้อยู่สักพัก ผมโทร.หาฤทธิ์...เป็นไปตามที่คิดครับ...ฤทธิ์ไม่รับสาย...ผมจึงส่งข้อความไปบอกว่าขอโทษและเจอกันที่ทำงานพรุ่งนี้...ซึ่งก็ไม่มี feedback อะไรตอบกลับมาเลย...ผมพยายามนั่งคิดทบทวนการกระทำของตัวเองที่ผ่านมาว่าผมมีพฤติกรรมอะไรที่ทำให้ฤทธิ์คิดว่าผมไม่ใส่ใจฤทธิ์เลย...ผมทิ้งขว้างความห่วงใยของฤทธิ์ตรงไหน...ยิ่งคิดทบทวนผมยิ่งรู้สึกไม่เข้าใจ...จนเวลาล่วงเข้าไปตี 2 ...ผมยังคงนอนไม่หลับ เพราะเริ่มมีอาการปวดหัวและรู้สึกคลื่นไส้อยากอาเจียน...
*************************************
-----------------------------------------
...ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาตรงหน้าจอ นี่มันดึกขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย...ฤทธิ์จะหลับหรือยัง...ผมอยากคุยด้วยจังเลย...ผมเลื่อนนิ้วหัวแม่มือไปที่เลข 5 ซึ่งเป็นปุ่มโทร.ด่วนสำหรับฤทธิ์....ลังเลอยู่นานว่าจะโทร.ดีหรือไม่โทร.ดี...แต่ท้ายที่สุด...นิ้วผมเลื่อนไปเร็วกว่าที่สมองจะสั่งการ...สัญชาตญาณสั่งการให้ผมกดเลข 3 แล้วโทร.ออก...
.
ตู๊ดดดด...ตู๊ดดดดด...ตู๊ดดดดด...ตู๊ดดดดด...ตู๊ดดดดด...ตู๊ดดดดด...ตู๊ดดดดด......อืม!!
.
เชี้ย!ให้โทรศัพท์เมิงด่ากรูอยู่ได้ตั้งนาน แสดดดด..กรูไม่ใช่ตู๊ดนะโว้ยผมเริ่ม
.
อ้า....ย....เ...ชี้ยยยยยย เมิ....ง ว่างนักหรืองายย โทร.มาหาเมียพ่อ!เมิงเหรอออขนาดหลับยังด่าแม่กรูได้ เชี้ยนนท์!
.
ตื่นเลยเมิง จะนอนllดกบ้าllดกเมืองไปถึงไหน เช้าแล้วเว้ยยยยยผมขึ้นเสียงอย่างสะใจ
.
เช้าผัวแม่!เมิงสิ แบบนี้บ้านกรูเรียกโคดรดึกแล้วเว้ยเอ้า!ครบเซ็ต...ด่าพ่อกรูเพิ่มอีกคน...เอาอาม่ากรูด้วยมั๊ย..
.
เออน่า...เมิงสบายดีป่ะเพื่อนร๊ากกกกกกกกก ไม่รู้จะถามอะไร...ทักทายได้โคดรงี่เง่าเลยผม
.
อ้อ!โฮ่!เมิงไม่ต้องทำตัวดอกๆเลย..มีไรว่ามาไอ้นนท์มองผมในแง่ร้าย อิอิ...ก็นะ...ไม่งั้นจะมีเพื่อนไว้ทำไม
------------------------------------------
...ผมเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้นนท์ฟัง เรื่องระหว่างผมกับฤทธิ์ แต่ดูไอ้นนท์จะไม่ตกใจเลยที่ผมบอกว่าผมกำลังคบกับฤทธิ์อยู่...
เชี้ย! กรูรู้จักเมิงมากี่ปีไอ้นนท์ถามผม
.
ไม่แน่ใจว่ะ.. 12 ปีมั้ง ผมคำนวณเวลาจากตอน ม.1
.
กลิ่นไหนเป็นตดเมิงกรูยังแยกได้เลยสาดดดดดนะ..ช่างเปรียบ..นนท์เพื่อนร๊ากกกก
.
ก็อย่างที่กรูเล่าน่ะแหละ...เมิงว่ากรูใส่ใจฤทธิ์ไม่มากพอป่าววะ?ผมนำเข้าเรื่อง
.
อืมมมม เอาเท่าที่กรูรู้นะ...กรูมาหาเมิงที่ห้อง กรูยืนอยู่หน้าห้อง ได้ยินเสียงเมิงอยู่ในห้องกะฤทธิ์ กรูโทร.หาเมิง เมิงยังllหลกะกรูว่าเมิงไม่อยู่ห้อง เมิงไปกินพิซซ่าหน้าปากซอย..เชี้ย!ในห้องนั่นเสียงอาม่าเมิงรึไง...กรูงงแดก!..เมิงคงไม่รู้ว่ากรูอยู่หน้าห้อง...แบบนี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเมิงใส่ใจแฟนมรึงขนาดทิ้งกรูได้...อ๊ากกกกก...ในที่สุด!อาม่าถูกเชิญมาร่วมวงสนทนาจนได้....ความลับไม่มีในโลกจริงๆแฮะ...เอ๊ะ!เหมือนจะหลอกด่ากรูเลยแฮะ...นนท์เพื่อนร๊ากกกกกก
.
อืมมมม กรูขอโทษว่ะ กรูโกหกเมิงไม่เคยได้จริงๆ....แต่ช่างมันเถอะ...ตอนนี้ฤทธิ์โกรธกรูผมรู้สึกแย่มาก
.
เชี้ย!..ช่างกล้านะเมิง..ไอ้คำว่า ช่างมันเถอะ น่ะ..ควรเป็นกรูที่พูดเว้ยยยย แหะๆ..ผมอุตส่าห์เนียนว่าไม่มีความผิด
.
...พอได้เล่าได้ระบายออกมาให้ไอ้นนท์ฟัง ถูกมันด่ากลับมาบ้างค่อยรู้สึกดีขึ้นมากทีเดียว...จะ ตี 5 แล้ว...ผมเริ่มรู้สึกง่วง ก็เลยวางสายจากไอ้นนท์แล้วหลับไปในเวลาอันรวดเร็ว
----------------------------------
----------------------------------
...7 โมงเช้า เสียงมือถือปลุกผมให้ตื่นก่อนเวลาที่ตั้งเอาไว้...ผมงัวเงียขึ้นมาดูเห็นมีข้อความเข้ามาแต่เช้า..พอเปิดอ่านก็ทำให้ผมยิ้มปากฉีกเลยล่ะ อิอิ....ขอโทษที่หงุดหงิดโวยวายใส่นะ แค่รู้สึกกลัวการที่จะต้องกลับไปอยู่ตัวคนเดียวถ้าแทนได้งานใหม่น่ะ...จากฤทธิ์นั่นเอง
.
...ผมรีบโทร.กลับไปหาฤทธิ์...ฤทธิ์ร้องไห้...เรา 2 คนพยายามแย่งกันเป็นเจ้าของความผิดของปัญหาที่เกิดขึ้นในครั้งนี้...ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการที่คนเราจะคบกัน...แค่ความเข้าใจกันมันไม่พอ...ยิ่งการเป็นคู่ที่ไม่เป็นที่ยอมรับในสังคมอย่างผมกับฤทธิ์...ก็ยิ่งง่ายต่อการที่จะเกิดความรู้สึกหวาดหวั่นต่อความมั่นคงของจิตใจอีกฝ่ายหนึ่ง...
.
...ผมบอกกับฤทธิ์ว่าการได้งานใหม่ ไม่ได้แปลว่าต้องเปลี่ยนแฟนใหม่นี่ ถึงผมได้งานผมก็คงไม่ย้ายหอด้วย เพราะตรงที่ผมอยู่มันเป็นย่านสะพานควายซึ่งก็สะดวกดีอยู่แล้วในการที่จะไปไหนต่อไหน บางทีมันอาจจะดีซะอีกที่แต่ละคนอยู่ห่างกันเล็กน้อย อาจจะเพิ่มความรู้สึกคิดถึงให้มากขึ้นก็ได้ จุดสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ว่าทำอะไร พักที่ไหน ทำงานที่ไหน กินข้าวกับใคร กลับบ้านยังไง....แต่จุดสำคัญมันอยู่ที่...เราเชื่อมั่นในกันและกันหรือเปล่า...ถ้าเชื่อ..และไว้ใจกันทุกอย่างก็ลงตัว....ซึ่งดูฤทธิ์ก็พอใจในคำตอบของผม
.
...เช้าวันนั้นเราก็ไปเจอกันที่ทำงาน ฤทธิ์ซื้อโจ๊กหมูแถวหอมาฝากผม 2 ถุง...บอกว่าชดเชยของ 2 วันที่ผ่านมา...ให้กินให้หมด ไม่งั้นถือว่าไม่คิดถึงกัน...อิอิ...หวานนะเนี่ย ^^ โจ๊กแห่งความรัก...มีหรือแค่ 2 ถุงจะฟาดไม่หมด..นี่ถ้าถุงมันกินได้ก็คงกินไปด้วยแล้วล่ะ...เป็นโจ๊กที่อร่อยและหวานจับใจจริงๆ...เย้!
.
...เวลาที่คนเรามีความเข้าใจกัน ทุกอย่างมันก็ดูราบรื่นไปหมด ช่วงเวลาหลังจากนั้น ผมกับฤทธิ์ก็ไปกันได้ด้วยดี ถ้าไม่นับเรื่องที่เราเป็นผู้ชายทั้งคู่...เราไม่ได้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน เพราะบางทีที่บ้านผมก็ขึ้นมาเยี่ยมบ้าง บางทีที่บ้านฤทธิ์ก็มีญาติๆมาค้างเวลามาทำธุระที่กรุงเทพฯบ้าง...ทุกอย่างก็ดูเหมือนครอบครัวเล็กๆครอบครัวนึงที่ดูแลเอาใจใส่ห่วงใยกันและกัน ผลัดกันซักผ้า ผลัดกันทำความสะอาดห้อง ผลัดกันล้างจาน ผลัดกันทำกับข้าว ผลัดกันรุกผลัดกันรับ เอ๊ย! ม่ายช่ายยยยยย อิอิ (รู้นะคิดไรอยู่ เหอๆ) ไม่หรอกครับ เรื่องอย่างว่าพวกนั้นไม่สำคัญสำหรับผมและฤทธิ์เลย...แค่มีเรา..มีนาย..เพียงพอ ^^
.
...เรื่องราวทุกอย่าง เหมือนจะลงเอยด้วยดีครับ วันเวลาของเรา 2 คนผ่านไปเรื่อยๆ ใช้ชีวิตด้วยกันจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี....แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่เลิกล้มความตั้งใจที่จะหางานใหม่นะครับ...
.
...เรื่องนี้ไม่ได้กำลังจะจบลงนะครับ...ช่วงเวลาที่แสนเจ็บปวดกำลังจะเริ่มขึ้นต่างหากครับ...ยังไงผมจะมาเล่าให้ฟังต่อนะครับว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้...
แล้วจะมาเล่าให้ฟังในโอกาสหน้านะครับ...ใมความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์ครับผู้อ่านทุกคน ^^
แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 53 15:17:32
แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 53 15:16:21
| จากคุณ |
:
นายแทน (icebeach) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 พ.ค. 53 17:28:49
|
|
|
|
