โธ่ไอ้แดง ... ไม่น่าเลย

14 พฤษภาคม 2553





ทันทีที่ลุงแมวลงจากรถสองแถวที่หน้าสถานีขนส่งของอำเภอในตอนค่ำประมาณ 2 ทุ่มกว่า ๆ ไอ้ตู่ก็วิ่งหน้าโล่เข้าไปหาลุงแมวในทันที

“ลุงกำนัน ... ไอ้แดงโดนยิง”

ไอ้ตู่ตะโกนบอกตรงหน้าลุงแมวด้วยน้ำเสียงอันดังลั่น

“ไอ้แดงโดนยิงเหรอว่ะ?”

ลุงแมวพูดถามขึ้นเพียงเบา ๆ โดยไม่มีน้ำเสียงที่ตกใจสักเท่าไหร่ เหมือนกับว่าเป็นแค่คำอุทาน ที่ผู้พูดสามารถคาดการณ์ไว้ได้ล่วงหน้าแล้ว

“แล้วตอนนี้มันอยู่ที่ไหนล่ะ?”

ลุงแมวยังคงถามต่อด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบเหมือนเดิม ในขณะที่ไอ้ตู่ยังอยู่ในสภาพที่ตื่นเต้นและตกใจไม่หายเลย

“อยู่ที่บ้านตาเฉียว ที่เคยเป็นเกษตรอำเภอครับกำนัน ไม่รู้ใครพาไปส่งไว้ที่นั้นครับ”

“อ้าว ... แล้วไอ้แดงมันโดนยิงที่ไหนล่ะ?”

“ไอ้แดงโดนยิงที่หัวครับลุงกำนัน”

“เฮ้ย ... กูหมายถึงว่า ไอ้แดงมันโดนยิงที่บริเวณไหน แถวไหนว่ะ?”

“อ๋อ ... ไอ้แดงมันโดนยิงที่หน้าคอกของลุงกำนันนั้นหล่ะครับ ใครเป็นคนยิงมันก็ไม่รู้ กระสุนเข้าที่หัวบริเวณใต้เขาด้านขวาทะลุออกที่โหนกด้านหลังหัวของมันเลย เห็นเค้าบอกกันว่ากระสุนอีกนัดมันยังฝังอยู่ในหัว แล้วตอนที่ไอ้แดงมันโดนยิงมันยังนอนดิ้นพล่าน ๆ กระเสือกกระสนล้มอยู่ตรงหน้าคอกของลุงกำนันเลยครับ”

“แล้วทำไมไม่พามันเข้าไปที่ปศุสัตว์อำเภอที่อยู่ข้างบ้านกูว่ะ ... พาไปบ้านตาเฉียวทำไมตั้งไกล”

ลุงแมวพูดขึ้นอย่างหัวเสีย ไอ้ตู่ได้ส่ายหน้าโดยไม่กล้าตอบคำถามของลุงแมวแต่อย่างใด

“ไป ... รีบไปดูไอ้แดงกัน ก่อนที่มันจะสิ้นลม”

ว่าแล้วไอ้ตู่ก็รีบวิ่งไปสตาท์รถอีแต๋นที่จอดอยู่ข้าง ๆ สถานีขนส่งแห่งนั้น โดยมีลุงแมวรีบเดินจ้ำอ้าวตามไปอย่างติด ๆ แล้วรถอีแต๋นคันดังกล่าวก็พาคนทั้งสองออกจากจุดนั้นไปอย่างรวดเร็ว


@@@@@


ลุงแมว ผู้ที่มีตำแหน่งเป็นถึงอดีตกำนันดีเด่นประจำตำบลหนองอีโน้นเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนนี้ถึงแม้ว่าที่ตำบลหนองอีโน้นจะเปลี่ยนรูปแบบการปกครองไปเป็นรูปแบบที่ทันสมัยขึ้น เป็นองค์การบริหารส่วนตำบลหรือที่เรียกว่า อบต. แล้วก็ตาม แต่ว่าคนทั่วไปในหมู่บ้านยังคงนับหน้าถือตาลุงแมวอยู่ โดยชาวบ้านเกือบทุกคนต่างก็ยังเรียกลุงแมวว่ากำนันกันทั้งนั้น

ในสมัยที่ลุงแมวยังดำรงตำแหน่งเป็นกำนันนั้น ที่ตำบลหนองอีโน้นแห่งนี้ถือว่าได้รับความเจริญเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นทางด้านการเกษตรและการค้าขาย กำนันแมวในสมัยนั้นทำให้ผู้คนในตำบลนี้สามารถมีรายได้และลืมตาอ้าปากได้บ้าง ลูกบ้านบางคนที่มีอาชีพเป็นเกษตรกรก็สามารถหาเงินไปชำระคืนหนี้เงินกู้ได้ทั้งหมด โดยทั้งหมดนี้อาจจะเป็นเพราะวิธีการบริหารงานแบบใหม่เฉพาะตัวของลุงแมวที่ได้นำมาใช้ ทำให้ไม่เพียงแต่ตำบลหนองอีโน้นแห่งนี้จะได้รับรางวัลตำบลพัฒนาดีเด่นแห่งชาติแล้ว ตัวลุงแมวเองยังได้รับตำแหน่งกำนันดีเด่น หรือที่เรียกว่ากำนันแหนบทองประจำปีนั้นอีกด้วย

โดยนโยบายหนึ่งที่ถือว่าเป็นกลยุทธในการดำเนินงานของลุงแมวก็คือ นโยบายให้ยืมควายไถนานั้นเอง โดยนโยบายนี้จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้มีความสับซ้อนอะไรมากเลย ก็แค่บ้านไหนที่ทำนาแล้วต้องการแรงงานไถนา ลุงแมวก็จะนำเหล่าบรรดาควายที่เขาเลี้ยงไว้ไปช่วยไถนาเป็นประจำ ซึ่งวิธีการแบบนี้เองที่ทำให้ลุงแมวสามารถซื้อใจชาวบ้านไว้ได้เกือบจะทั้งหมด ดังนั้นผู้คนทั้งหลายในหมู่บ้านจึงรักใคร่ลุงแมวไม่ต่างไปจากญาติผู้ใหญ่ผู้ใจดีคนหนึ่งของเขาเลย

และแน่นอนที่สุด เหล่าบรรดาควายทั้งหลายที่ลุงแมวพาไปช่วยชาวบ้านไถนา ต่างก็ได้รับความรักและความเอ็นดูไม่แพ้กับตัวของลุงแมวเลย ซึ่งหนึ่งในบรรดาควายเหล่านั้นก็มีควายตัวที่โดดเด่นที่สุดอยู่ตัวหนึ่ง ที่มีชื่อว่า ไอ้แดง นั้นเอง

ไอ้แดง เป็นควายถึกที่บึกบึนรูปร่างสมส่วน มีประสบการณ์ในการทำไร่และไถ่นาเป็นอย่างดี เพราะว่าไอ้แดงได้ผ่านการศึกษามาจากโรงเรียนสอนควายไถนา ที่ทางกระทรวงเกษตรฯ ได้จัดตั้งขึ้นเป็นรุ่นแรก ๆ โดยลุงแมวได้ซื้อไอ้แดงมาด้วยราคาแพงลิบลิ่ว เพื่อที่จะนำมาช่วยทำนาเสริมคู่กับควายจำนวน 3 ตัว ที่เป็นควายตัวหลักเดิมซึ่งลุงแมวได้ใช้มาตั้งแต่เริ่มโครงการช่วยชาวบ้านไถนาแล้ว การได้ควายตัวใหม่อย่างไอ้แดงมาช่วยไถนาเสริมในช่วงหลังนี้เอง ที่ทำให้ลุงแมวประสบความสำเร็จในช่วงบั้นปลายของตำแหน่งกำนันได้เป็นอย่างดี

แต่อย่างไรก็ตามมันก็คงเหมือนกับเหรียญที่มี 2 ด้านดาบที่มี 2 คม ถึงแม้ว่าไอ้แดงจะเป็นควายที่ทำหน้าที่ไถนาได้ดี แต่ตัวของมันเองก็มีนิสัยที่ดุร้ายและเลี้ยงไม่เชื่อง ไอ้แดงมันเป็นควายที่มักลอบทำร้ายชาวบ้านที่เป็นเจ้าของนาเป็นประจำ ทั้ง ๆ ที่เจ้าของนาที่ไอ้แดงมาช่วยไถนาทั้งหลายเหล่านั้นต่างก็ได้ให้ทั้งหญ้า ทั้งอาหารแก่มันได้กินเป็นประจำก็ตาม ไอ้แดงมันก็ยังไม่ละเว้น มันขวิดได้เป็นขวิด มันวิ่งไล่ได้เป็นวิ่งไล่ แม้แต่แค่ใครมาจ้องหน้าไอ้แดงก็มักจะทำจมูกฟึดฟาด หายใจขู่แรง ๆ ด้วยเสียงอันดังเป็นประจำ

ไม่เว้นแม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ประจำปศุสัตว์อำเภอ ที่ลุงแมวอุตส่าห์ไปวิ่งเต้นบริจาคที่ดินให้ทางราชการมาสร้างสถานีวิจัยโรคปศุสัตว์ไว้ที่ข้าง ๆ บ้านของลุงแมวเอง เจ้าหน้าที่ที่คอยนำยาและวัคซีนมาช่วยฉีดให้แก่ควายทุกตัวในคอกของลุงแมว ไอ้แดงมันก็ยังเคยวิ่งไล่ขวิดเสียจนเจ้าหน้าที่พวกนั้นเกือบจะพุงแตก จนต้องสลับเปลี่ยนเจ้าหน้าที่มาหลายรุ่นหลายคนแล้วก็ตาม

ด้วยนิสัยที่มีความดุร้ายของไอ้แดงเนี่ยเอง ที่ทำให้ชาวบ้านหลาย ๆ คนหวาดผวาและกลัวมันเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องหรือทำร้ายไอ้แดงได้เลย ด้วยสาเหตุเดียวก็คือเพราะทุกคนต่างก็เกรงใจแก่ลุงแมวผู้ที่เคยเป็นกำนันนั้นเอง ซึ่งตัวลุงแมวเองก็รู้ดีถึงเรื่องราวพฤติกรรมอันน่าสะพรึงกลัวของไอ้แดง แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อไอ้แดงเป็นควายตัวโปรดที่ไถนาได้เก่งที่สุดในระยะหลังนี้ ทำให้ลุงแมวต้องทำเป็นปล่อยเลยทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เหมือนกับไม่รู้ไม่เห็นและไม่เคยทราบในเรื่องราวดังกล่าวมาก่อนเลย


@@@@@


ทันที่ที่รถอีแต๋นคันที่ไอ้ตู่ขับพาลุงแมวมาได้แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของตาเฉียว ผู้คนทั้งหลายที่เฝ้าคอยดูอาการของไอ้แดงอยู่ในบ้านของตาเฉียวก็ต้องหันกลับไปมองเป็นตาเดียวกัน แล้วไอ้กี้ร์ก็เป็นคนแรกที่แหวกวงล้อมของผู้คนออกไปต้อนรับลุงแมว ไอ้กี้ร์คนนี้เองที่เป็นผู้ที่ทำหน้าที่เลี้ยงบรรดาควายทั้งหลายของลุงแมว

“ลุงกำนัน ... ผมขอโทษครับ”

ไอ้กี้ร์ รีบพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้แล้วฝืนใจเดินตรงไปหาลุงแมวที่กำลังเดินเข้ามา โดยที่ลุงแมวได้แต่มองจ้องหน้าไอ้กี้ร์โดยไม่ได้พูดตอบโต้อะไรออกไปในตอนนั้น แล้วลุงแมวเดินตรงไปยังร่างของควายบักบึนตัวใหญ่ที่ล้มนอนอยู่ใต้ถุนบ้านของตาเฉียว

“ไอ้แดง ... มรึงเป็นไงบ้างว่ะ?” ลุงแมวพูดขึ้นพร้อมทั้งทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ร่างของควายตัวนั้น

“ไม่น่ารอดนะลุงกำนัน” ใครบางคนพูดตอบขึ้นให้ในทันที

“โดนยิงเข้าที่หัวจัง ๆ แบบนี้ ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้วล่ะ ฉันว่ามันอาจจะไม่รอดคืนนี้ด้วยนะท่านกำนัน” ใครอีกคนพูดเสริมขึ้นต่อ

“ใครยิงไอ้แดงว่ะ?”

ลุงแมวได้แต่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงดังอย่างห้วน ๆ โดยที่เขายังคงก้มหน้ามองไปที่ร้างควายที่กำลังนอนหมดสติตัวนั้น สีหน้าของลุงแมวเริ่มแสดงความเศร้าออกมาให้เห็น ที่เบ้าตาก็เขาเริ่มมีน้ำตาจำนวนเล็กน้อยไหลเอื่อยออกมา

“ใครยิงจะไปรู้ได้ไงว่ะ? ... แล้วไอ้ 5 ตัวไหนเป็นคนพามันมาไว้ที่บ้านกูว่ะ?”

เสียงพูดอันดังแบบเข้มแข็ง ออกห้าว ๆ ไม่แพ้กับน้ำเสียงของลุงแมวดังขึ้นบ้าง ทำให้ลุงแมวต้องละสายตาจากร่างของควายไร้ความรู้สึกที่อยู่ตรงหน้า แล้วเขาก็ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองที่เจ้าของเสียงนั้น

“บ้านกูไม่ใช่สถานีปศุสัตว์นะโว้ย แล้วทำไมมรึงไม่เอาไอ้แดงควายของมรึงไปไว้ที่ข้างบ้านมรึงว่ะ?”

ตาเฉียวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชันอย่างที่สุด ทำให้ลุงแมวต้องรีบเอามือปาดคราบหยดน้ำที่หลงเหลือค้างอยู่ตรงเบ้าตาออก

“ไอ้เฉียว ... กูก็เพิ่งกลับมาจากกรุงเทพฯ กูไปร่วมงานแรกนาขวัญกับทางหลวงเขามา กูมาถึงก็ได้ยินข่าวร้ายแล้ว มรึงไม่ต้องมาซ้ำเติมกูหรอก”

“ตายซะได้ก็ดี อยู่ไปก็รกโลก ควายห่าอะไรเอาแต่ไล่ขวิดไล่ทำร้ายชาวบ้านเค้า ตายไปแล้วเอาตัวไปฝังไว้ทำเป็นปุ๋ยยังจะมีประโยชน์มากกว่าเลย” ตาเฉียวยังคงพูดอย่างประชดประชันต่อ

ลุงแมวคงได้แต่ก้มหน้าก้มตาฟังด้วยความสะเทือนใจ ตัวเขาเองก็คงไม่กล้าพูดอะไรมากไปกว่านี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาก็คงเกรงใจตาเฉียวผู้เป็นเจ้าของบ้านแห่งนั้นก็เป็นได้ ลุงแมวได้แต่หันมองเข้าไปในกลุ่มคนเพื่อมองหาใครบางคน

“ไอ้กี้ร์ ... มรึงเป็นคนพาร่างไอ้แดงมาที่นี่ใช่ไหม?”

“ใช่ครับลุงกำนัน ผมนึกว่าลุงเฉียวแกจะช่วยรักษาไอ้แดงได้นะครับ” ไอ้กี้ร์ตอบด้วยเสียงสั่น ๆ

“แล้วทำไมมรึงไม่พาไอ้แดงมันเข้าไปรักษาที่ปศุสัตว์ข้างบ้านเราว่ะ?”

“โอ้ย ... คงไม่ได้หรอกลุงกำนัน คนที่นั้นเกลียดไอ้แดงจะตาย มันเคยไล่ขวิดเค้าไว้ไม่เว้นเลยสักกะคน ฉันกลัวว่าพวกเขาจะไม่ช่วยรักษาไอ้แดงมันนะครับ”

“ไอ้กี้ร์เอ๋ย ... ทำไมมรึงถึงได้โง่แบบนี้ว่ะ? ไป ๆ ... พาไอ้แดงมันกลับไปที่คอกของเรา มันจะตายก็ให้มันไปตายที่คอกของบ้านเราเร็ว มาช่วยกันเร็ว”

ว่าแล้วไอ้กี้ร์และพรรคพวกอีก 5-6 คนที่อยู่ในบริเวณนั้น ก็ช่วยกันเอาไม้คานมาขัดใส่ร่างของควายที่ชื่อว่าไอ้แดง แล้วก็ช่วยกันแบกตัวมันขึ้นไปยังรถอีแต๋นของไอ้ตู่ที่จอดรออยู่ข้างนอก โดยที่ตาเฉียวไม่ได้พูดอะไรตอบโต้ขึ้นต่อ จึงทำให้ลุงแมวต้องจำใจเดินออกจากบ้านของตาเฉียวไปอย่างเงียบ ๆ

ลุงแมวได้แต่นึกในใจ วันนี้เพิ่งเป็นวันแรกที่เป็นวันพืชมงคล ซึ่งถือว่าเป็นวันที่เหมาะสมสำหรับการที่จะเริ่มต้นเพาะปลูกในฤดูกาลใหม่ แต่ควายตัวเก่งของเขาดันมาตายเสียก่อน นึกแล้วเขาก็ได้แต่เสียดายไม่หาย จนลุงแมวต้องอุทานออกมาเพียงเบา ๆ ว่า

“โธ่ไอ้แดง ... ไม่น่าเลย”

ลุงแมวได้แต่เดินอุทานพร้อมทั้งส่ายหน้าอย่างหัวเสียตามหลังขบวนคนที่แบกควายไปจนถึงรถอีแต๋น แล้วเขาก็ต้องพูดอุทานขึ้นกับตัวเองอีกครั้ง

“แล้วกูจะไปหาควายตัวไหนมาแทนมรึงได้ทันว่ะเนี่ย?”

แล้วรถอีแต๋นที่ถือว่าเป็นควายเทียมก็ได้แล่นออกวิ่งพาร่างควายไร้วิญญาณออกจากบ้านของตาเฉียวไป

จบล่ะ ...

จากคุณ	: อาคุงกล่อง
เขียนเมื่อ	: 15 พ.ค. 53 13:47:19