เราลืมอะไรไปหรือเปล่า...?
|
|
ดวงตะวันพ้นขอบฟ้ามาวันใหม่ หมู่มวลชนหลั่งไหลดั่งสายคลื่น ที่สาดซัดหาดทรายชั่ววันคืน มาหยัดยืนอยู่ย่านกลางพารา
ใจกล้าหาญจักต่อสู้เพื่อจุดหมาย ไม่หวั่นกลัวแม้ชีพวายก็โหยหา มิตรเพื่อนพ้องน้องพี่พากันมา ประดังดาเข้าร่วมรวมอุดมการณ์
ให้เสียงภาพเป็นพลังความเคลื่อนไหว ทุกหัวใจตั้งมั่นหมายประสาน สร้างวันใหม่ให้ดีกว่าวันวาน ขจัดพาลผลาญชาติให้หวาดกลัว
หูแว่วเสียงแผ่วกระซิบกระหึ่มก้อง ความชอบเราต่อ 'เขา' นั้นมันฝังหัว เพียงเห็นหน้าข้ามฟ้ามาหายหมองมัว จะสู้ชั่วชีวาวายเพียงกลับมา
แม้นเจ้าที่บ่นร้องบอกเดือดร้อนหนัก ด้วยว่านักซื้อหายไม่มาหา ก็บอกให้ถือเสียศอกได้หนึ่งวา อย่ามีหน้าเห็นแก่ตัวว่าสำคัญ
ฉีกตัวบทกฎหมายไม่เอาแล้ว สู้ครั้งนี้ไม่แคล้วตายดังใจฝัน จะได้เพิ่มเงื่อนไขอีกหนึ่งอัน ว่ารัฐนั้นชั่วช้าฆ่าประชา
แต่กลับต้องพลีชีพเพื่อสูญเปล่า เป็นบันไดให้เขาไต่ขึ้นฟ้า แล้วรอรับเศษผงที่ลอยร่วงมา กระโจนคว้า กระโดดงับ ประทับใจ
ถอยเสียหน่อย ถอยเสียเถิด ถอยเสียบ้าง จะเอาชีพไปผลาญอีกถึงไหน อยู่บ้านแล้วเขาจะฆ่าให้รู้ไป คนจะได้เกลียดชังทั้งเขตคาม
ชีวิตที่ยังมีอยู่ย่อมมีหวัง ปิดหูฟังเสียงหัวใจแล้วค่อยถาม จะได้เห็นค่าชีพยิ่งกว่าทุกยาม ทำคุณงามความดีรักษาตัว
แล้วแผ่นดินทองจะได้ถึงวันใหม่ เห็นแสงอาทิตย์รอดไรความสลัว ดาริกาโผล่ผ่านพ้นเมฆหมอกมัว พระจันทร์โปรยยิ้มทั่วแผ่นดินไทย
จากคุณ |
:
เจรามี
|
เขียนเมื่อ |
:
18 พ.ค. 53 15:06:25
|
|
|
|