ความคิดเห็นที่ 1   ตอน2 เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้าน มีเสียงกดกริ่งประตูหน้าบ้านขึ้น แวบแรกที่ได้ยิน แน่นอนว่าเขาแปลกใจระคนตกใจ เนื่องจากเขาแน่ใจว่า คนทั่วไปที่รู้จักเจ้าของบ้านหลังนี้ ย่อมต้องรู้แน่ว่าเจ้าของบ้านเสียชีวิตแล้ว เขาเปิดประตูแทบจะทันที โดยไม่ทันมองลอดช่องหน้าต่างเล็กๆออกไปก่อน ญาติสาวของเขา ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูบ้าน เขาจำเธอได้ แต่ไม่ได้มีข้อมูลที่เกี่ยวกับเธอมากมายนัก เธอเองแปลกใจเช่นกัน ที่เห็นเขาอยู่ในบ้านหลังนี้ ในตอนนี้ แต่เธอไม่ได้พูดอะไรออกมา เช่นเดียวกันกับเขา เมื่อเขาเบี่ยงตัวหลบเข้าในบ้าน เธอจึงเดินเข้าบ้านมาอย่างเงียบๆ "คุณป้าให้ฉันมาที่บ้านนี้" เธอเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นอย่างเย็นชา เขาไม่ได้พูดตอบอะไรออกไป เท่าที่รู้สึก เขาเหมือนคนที่ยืนบ้าใบ้และมึนงง เมื่อเห็นเขาไม่มีอาการตอบสนอง เธอจึงนั่งลงบนโซฟาที่ใกล้ที่สุด ตอนนี้เองที่เขาเพิ่งสังเกตเห็นกระเป๋าเดินทางของเธอด้วย เมื่อเห็นเขามองกระเป๋านั้น เธอจึงเฉลยว่า เธอมีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ที่นี่สักระยะ "คุณป้าขอให้ฉันมาหาของอย่างนึงจากที่นี่ และนำกลับไปให้ท่าน" เขาอยากจะถามเหลือเกิน ว่าของสิ่งนั้นคืออะไร แต่ดูจากแววตาของเธอ เขาคิดว่า เธอคงยังไม่รู้เช่นกัน "พินัยกรรมหรือไง" เขาถามออกไป แล้วก็นึกได้ว่า ช่างโง่จริง คุณลุงของเขาคงไม่มีพินัยกรรมอะไรที่ว่านั่นหรอก "ไม่ใช่ของอะไรประเภทนั้นหรอก น่าจะเป็นของที่มีคุณค่าทางจิตใจต่อคุณป้ามากๆต่างหากล่ะ" เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเหมือนคุณครูอนุบาลปลอบโยนลูกศิษย์ตัวน้อย จากคุณ : ฉันสบายดี เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 53 14:23:56 A:192.168.51.200 X:110.164.163.229 TicketID:270213