ฟ้าสื่อรัก / ตอนที่ 1

ฟ้าสื่อรัก
ตอนที่ 1

บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ หญิงสาวผู้หนึ่งกำลังง่วนกับการแก้ไขข้อความตรงหน้า เธอพิมพ์ไปแก้ไปเป็นอย่างนี้มาเกือบสิบรอบแล้ว แต่ยังไม่มีทีท่าว่าเธอจะพอใจในข้อความนั้นเสียที
เวลาผ่านมาร่วมยี่สิบนาที ในที่สุด ...

“ เฮ้อ ! ” เธอถอนหายใจอย่างแรง “ กว่าจะเข้าที ... ” เธอเอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วหมุนไปมาอย่างสบายอารมณ์ “ ... กะอีแค่ส่งข้อความไปให้เพื่อนเท่านั้น ทำอย่างกับว่าติดต่อกับนักธุรกิจพันล้านไปได้ ... แม่บุหลันเอ๋ย ” บุหลันรำพึงกับตัวเอง

“ เดือน ! ” เสียงตะโกนเรียกบุหลันจากมุมห้อง
“ จ้า ... “ เธอลากเสียงตอบ
“ มัวทำอะไรอยู่ บอสเรียกประชุมด่วนนะ ”
พูดจบเพื่อนของบุหลันก็รีบเดินไปห้องประชุมโดยไม่ได้รอเธอ
บุหลันจึงรีบกดส่งข้อความที่เพิ่งพิมพ์เสร็จ และรอจนเห็นว่าข้อความได้ถูกส่งไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงค่อยวิ่งไปห้องประชุมอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เมื่อถึงห้องประชุมบุหลันเห็นทุกคนนั่งประจำที่ของตัวเองกันเรียบร้อยหมดแล้วรวมทั้งบอสสัจจาด้วย เธอจึงค่อย ๆ เดินช้า ๆ ไปนั่งที่ของตัวเอง และนั่งลงอย่างเงียบที่สุดโดยไม่กล้าที่จะสบตากับใคร เธอกลัวว่าจะสบตาเจอสายตาดุ ๆ ของบอสสัจจา
บอสสัจจาเห็นว่าทุกคนมากันครบหมดแล้ว จึงเอ่ยเริ่มต้นการประชุม
“ เมื่อมากันครบแล้ว ผมจะเริ่มเรื่องเรียกพวกคุณมาประชุมด่วนในวันนี้ ... ”
บอสสัจจาหยุดพูด กวาดสายตามองไปรอบห้องประชุม ใช้สายตาสงบลูกน้องไม่ให้ขยับปากจนกว่าเขาจะพูดเรื่องที่ต้องการพูดจบ
บุหลังเองแอบถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งอกที่ไม่ถูกบอสสัจจาตำหนิก่อนเริ่มการประชุมโทษฐานเข้าประชุมสาย

บอสสัจจาเป็นคนค่อนข้างดุ เนียบ เฉียบ และเจ้าระเบียบพอสมควร ทุกอย่างสำหรับบอสต้องสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ๆ ก็ตามต้องออกมาดูดี แม้แต่งานทำความสะอาดในบริษัท ห้ามมีฝุ่่นเกาะที่ใดก็ตามที่บอสไปสัมผัส ถ้าบอสเจอฝุ่นที่ใดแม่บ้านต้องรีบมาทำความสะอาดที่ตรงนั้นทันที ก่อนหน้าที่บุหลันเข้ามาทำงานบริษัทนี้เปลี่ยนแม่บ้านร่วมสิบคนได้ เป็นบริษัทที่ใช้แม่บ้านเปลืองบริษัทหนึ่ง แต่แม่บ้านคนปัจจุบันที่ชื่อ มาลี อยู่ทนที่สุด ทำงานที่นี่มาร่วม 2 ปีกว่า รู้สึกบอสจะถูกใจการทำงานของมาลีมาก เธอเป็นคนขยัน  เก็บตรงโน่น ปัดตรงนั้น เช็ดตรงนี้ กวาดตรงนู้น ทำอย่างนี้ตลอดทั้งวัน ทำให้บอสไม่ค่อยตำหนิเธอสักเท่าไหร่

“ ฮะแอ้ม ! ”
เสียงกระแอมของบอสสัจจาเรียกให้บุหลันตื่นจากพะวัง
“ ... ความจริงก้อไม่ใช่เรื่องซีเรียสอะไร และไม่เกี่ยวกับงานด้วย ... ”
ทุกคนในห้องประชุมต่างพากันมองหน้าไปมา คิดว่าบอสสัจจาต้องการจะพูดอะไรกันแน่
“ ผมจะจัดงานปีใหม่ให้พวกคุณ ”
ในที่สุดบอสสัจจาก็พูดจุดประสงค์ของการเรียกประชุมด่วนในวันนี้ออกมาจนได้ ทำให้ทุกคนในห้องประชุมถึงกับตะลึงในสิ่งที่พวกเขาได้ยิน  พวกเขาแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองว่าคนที่พูดคือ บอสสัจจาตัวจริง พวกเขาจึงพากันเงียบเพื่อรอฟังว่าบอสของพวกเขาจะพูดอะไรต่ออีก
บอสสัจจาเห็นว่าลูกน้องของเขาไม่มีใครพูดอะไร เขาจึงพูดต่อ
“ และผมอยากให้พวกคุณทุกคนช่วยกันคิดรูปแบบงานปีใหม่ในครั้งนี้ว่าจะให้มันออกมาในรูปแบบไหน เพราะมันคืองานของพวกคุณทุกคน ” บอสสัจจาหยุดพูดและมองมาทางลูกน้อง “ ใครมีอะไรสงสัยจะถามมั๊ย ”
บอสสัจจาทิ้งจังหวะพูดนิดนึงเพื่อใช้สายตามองลูกน้องทีละคน เมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครพูดอะไร เพราะทุกคนยังไม่หายจากอาการตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาได้ยินไปเมื่อสักครู่ บางคนอย่างวิทยากับทัตพลถึงกับอ้าปากค้าง สรวงสุดาแอบหยิกขาตัวเองเบา ๆ ใต้โต๊ะ บุหลันเองเลิกคิ้วงง ๆ บอสสัจจาจึงกระแอมอีกครั้ง
“ ฮะแอ้ม ! ”
ทุกคนจึงตื่นจากอาการตกตะลึง
“ เป็นอะไรกันไป ไม่ได้ยินที่ผมถามรึไง ”
วิทยาผู้ได้สติคนแรกเป็นคนตอบคำถามบอสสัจจา
“ พวกเราคงตกใจกันนิดหน่อยครับ ”
บอสสัจจาจึงซักต่อ
“ ตกใจเรื่องอะไร ”
“ เรื่องที่บอสจะจัดงานปีใหม่ให้พวกเรานะครับ ”
วิทยายังคงเป็นผู้ตอบ
“ จัดงานปีใหม่ให้พวกคุณมันแปลกตรงไหนรึ ”
“ พวกผมยังไม่เคยเห็นบอสจัดงานอะไรแบบนี้มาก่อนนิครับ จะไม่ให้งงได้ไงครับ ”
“ ผมเห็นว่าพวกคุณทำงานให้บริษัทมาเหนื่อยกันทั้งปี อยากให้พวกคุณได้ผ่อนคลาย สนุกสนานกันบ้าง มันไม่ดีรึไง ”
“ ดี ครับ / ค่ะ ”
ทุกคนประสานเสียงกันตอบ เหมือนกลัวว่าบอสสัจจาจะเปลี่ยนใจอย่างนั้นแหละ มีบางคนสังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของบอสสัจจา แต่รอยยิ้มนั้นแฝงไว้ด้วยเลศนัยบางอย่างที่ไม่ได้ออกมาจากความจริงใจ

“ ถ้าอย่างนั้นคงตอบผมได้แล้วสินะว่าพวกคุณมีข้อสงสัยอะไรบ้างรึป่าวกับเรื่องรูปแบบงานปีใหม่ ”
บุหลันจึงยกมือขึ้นถาม
“ บอสมีข้อจำกัดอะไรเกี่ยวกับการจัดงานครั้งนี้บ้างรึป่าวค่ะ ”
“ ข้อจำกัดรึ ... ”
บอสสัจจาทำท่าคิดอยู่ครู่นึงก่อนตอบคำถามของบุหลัน
“ ไม่มี งบประมาณไม่อั้น คอนเซปแล้วแต่พวกคุณจะเสนอไอเดีย ”
อีกครั้งที่ทำให้ที่ประชุมเงียบกับคำว่า “ งบประมาณไม่อั้น ” บอสสัจจาต้องไม่สบายแน่ ๆ หรือว่าบอสสัจจาโคลนนิ่งที่นิสัยตรงข้ามกับบอสสัจจาคนเก่า ปกติจะอนุมัติงบทำอะไรแต่ละครั้ง บอสคิดแล้วคิดอีก แล้วนี่จะอนุมัติงบจัดงานปีใหม่ให้ลูกน้องชนิดไม่อั้น บอสไม่บ้าก็บ๊องไปแล้ว
“ วันนี้พวกคุณเป็นอะไรกันไป ชอบทำหน้าแปลก ๆ แล้วก้อเงียบ ”
“ ป่าวครับ ”
ทัตพลตอบแทนเพื่อน ๆ ที่ยังเงียบอยู่
“ มีใครจะถามอะไรอีกรึป่าว ”
บอสสัจจาถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย รำคาญลูกน้องชอบทำตะลึงไม่เข้าเรื่อง แล้วเงียบโดยไม่มีเหตุผล
“ อีกนิดค่ะ ”
สรวงสุดายกมือขึ้นถามบ้าง
“ ว่ามา ”
“ ต้องคิดรูปแบบงานกันทุกคน ไม่ได้เจาะจงฝ่ายไหนใช้มั๊ยค่ะ ”
“ ใช่ ”
“ แต่บางคนไม่ได้อยู่ฝ่ายออกแบบนะคะ ” สรวงสุดาแย้ง
“ ผมบอกแล้วไงว่างานของพวกคุณทุกคน พวกคุณทุกคนต้องช่วยกันคิดสิ ”
“ แต่พวกเราบางคนไม่ได้ทำงานพวกออกแบบ รูปแบบงานอาจไม่ดีเท่าที่ควรนะครับ ” วิทยาแย้งบ้าง
“ ดีหรือไม่อยู่ที่ผมตัดสิน ช่วยกันคิดจะได้ไอเดียที่หลากหลายไง ” บอสสัจจาตัดบท
คราวนี้ดวงใจยกมือขึ้นถามบ้าง
“ ไม่ทราบว่าบอสจะจัดงานที่ไหนค่ะ ในหรือว่านอกบริษัทค่ะ ”
“ เรื่องสถานที่ค่อยคุยกันอีกที ตอนนี้ผมแค่ขอรูปแบบงานก่อน ” บอสสัจจาตอบ
“ รูปแบบงานบอสไม่วางกรอบไว้บ้างรึครับ ” ประทีปถามบ้าง
“ ไม่ ผมยกให้พวกคุณคิดได้ตามสบาย ”
“ มันไม่กว้างไปเหรอค่ะ ” บุหลันแย้ง
“ ไม่แน่นอน ”
แล้วบอสสัจจาจึงหันหน้ามาพูดกับบุหลันโดยตรง
“ เวลาที่คุณเรียนวิชาออกแบบ อาจารย์สั่งงานให้คุณออกแบบผลิตภัณฑ์สักอย่าง เขากำหนดอะไรให้คุณบ้างรึป่าว ชนิดผลิตภัณฑ์ ขนาด ลักษณะงาน ” บอสสัจจาหยุดพูดนิดนึงก่อนจะพูดต่อ “ งานปีใหม่นี้ก้อเหมือนกัน เหมือนเป็นการบ้านให้พวกคุณทุกคน ... ” คราวนี้บอสหันมามองหน้าทุกคนในห้องประชุม “ ... ช่วยกันคิดแล้วมาเสนอผมผู้เป็นอาจารย์ในวิชานี้ หวังว่าทุกคนคงเข้าใจกันแล้วนะ ”
บอสสัจจาทิ้งจังหวะเล็กน้อย เพื่อให้ลูกน้องได้มีโอกาสคิดบ้าง
“ มีใครสงสัยจะถามอะไรอีกมั๊ย ”
ตอนนี้ทุกคนหมดข้อสงสัยแล้ว บอสสัจจาจึงสรุปตอนท้ายก่อนปิดการประชุม
“ ถ้าทุกคนหมดข้อสงสัย ผมขอปิดการประชุม เจอกันพรุ่งนี้ตอนสิบโมงตรง ผมขอย้ำนะว่าสิบโมงตรง … ”
บอสสัจจาส่งสายตาเตือนและตำหนิมาทางบุหลันที่เธอเข้าประชุมสายวันนี้เกือบห้านาที
“ ผมหวังว่าจะไม่มีใครเข้าประชุมสายในวันพรุ่งนี้นะ แล้วมาพร้อมกับงานรูปแบบงานปีใหม่ที่ผมขอร้องให้พวกเราทุกคนช่วยกันทำนะครับ เลิกประชุมได้ ”
พูดจบบอสสัจจาก็เปิดประตูห้องประชุมไปที่ห้องทำงานของบอสอย่างรีบเร่ง

ทันทีที่บอสสัจจาออกจากห้องประชุม ลูกน้องบางคนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์บอสในเรื่องที่บอสจะจัดงานปีใหม่ให้พวกเขา
“ ต้องบ้าไปแน่ ๆ เลย บอสเนี่ยนะจะลุกขึ้นมาจัดงานปีใหม่ให้พวกเรา ”
วิทยาผู้มีอาวุโสสุดในกลุ่มเป็นผู้เริ่มเรื่องก่อน
“ นั้นสิ ตอนแรกที่ผมได้ยินผมนึกว่ากำลังเคลิ้มและฝันไปซะอีก ” ทัตพลเสริม
“ เกินไปย่ะ ” ดวงใจขัดขึ้น
“ ก้อมันจริงนี่ เธอเคยเห็นบอสทำอะไรเพื่อลูกน้องบ้าง จริงมั๊ยครับพี่วิท ” ทัตพลหาพวก
“ ใช่ พี่อยู่กับบอสแกมาตั้งแต่เริ่มเปิดบริษัทใหม่ ๆ พี่ยังไม่เคยเห็นแกยอมทำอะไรไม่หวังผลตอบแทนเลยสักครั้งเดียว ” วิทยาพูดสนับสนุน “ พี่ว่านะการจัดงานปีใหม่ในครั้งนี้ของบอสต้องมีอะไรแอบแฝง ไม่เชื่อคอยดูสิ ” วิทยาทิ้งท้าย
“ ผมว่านะจะยังไงก้อชั่งเถอะ พวกเราทำตามที่บอสสั่งก่อนจะดีกว่า ส่วนจะมีอะไรแอบแฝงหรือไม่ค่อยว่ากันอีกที ” ประทีปตัดบท
“ น้องสรวงกับน้องเดือนคิดยังไงกับเรื่องนี้ครับ ” วิทยายังไม่ยอมแพ้
“ สรวงเห็นด้วยกับพี่วิทค่ะ ขนาดสรวงต้องไปพบลูกค้าบ่อย ๆ สรวงยังได้ค่ารับรองลูกค้านิดเดียวเอง จะควักเนื้อตัวเองอยู่แล้วค่ะ ” สรวงสุดาตอบ
“ เดือนไม่ขอแสดงความคิดเห็นนะคะ ” บุหลันตอบและพูดต่อ “ เดือนว่าถ้าบอสเห็นพวกเรามายืนชุมนุม และได้ยินพวกเรากำลังวิจารณ์ท่านอยู่ละก็ มีหวังถูกไล่ออกแหง ๆ ค่ะ ”
ทุกคนจึงเห็นว่าน่าจะจบการวิพากษ์วิจารณ์บอสสัจจาไว้เท่านี้ แล้วจึงพากันแยกย้ายไปทำงานก่อนที่บอสสัจจาจะมาพบอย่างที่บุหลันกล่าว

จากคุณ	: อาร์ทิมิส_อาร์ตี้
เขียนเมื่อ	: 21 พ.ค. 53 19:20:00