รักยามว่าง
|
|
แล้วเจอกันในฝันนะจ๊ะ จุ๊บ จุ๊บ
...ปิ๊บ...
แค่นี้ก็ต้องวางหูใส่กันด้วย
แต่ก็นะ เค้าไม่ด่าแถมมาด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว ฉันได้แต่ยิ้มขำในความบ้าระห่ำของตัวเอง
สองเดือนแล้วสินะที่ฉันตามจีบเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เปล่าหรอกไม่ใช่รักจริงหวังแต่ง หรือคนนี้ฉันจะเอา จะเอา อะไรทำนองนั้น แค่มันว่างๆ เหงาๆ ไม่มีอะไรทำเท่านั้นเอง
เรื่องนี้มันเริ่มมาจากว่าจู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีแถมโสดหลงเข้ามาในวังวนชีวิตของฉันตอนฉันกำลังแสนเซ็ง แฟนก็ไม่มีกับชาวบ้านเขา ไปไหนมาไหนก็ฉายเดี่ยวตลอด เพื่อน ๆ เขาก็มีแฟนกันหมด ฉันจะไปชวนเพื่อนเที่ยวก็เกรงใจ (จริง ๆ กลัวเพื่อนบอกไม่ว่างนัดแฟนไว้ แล้วมันช้ำใจเท่านั้นเอ๊งงงงงงง) พอเขาเข้ามาทำงานแผนกเดียวกัน นั่งใกล้กัน เงยหน้าขึ้นมาก็มีเขาอยู่ในสายตาตลอด เป็นแบบนี้อยู่สามวัน ความคิดอันแสนแสบของฉันก็เกิดขึ้น
ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่คิดว่าอายุก็ปูนนี้แล้ว ลองจีบผู้ชายดูสักครั้งจะเป็นไงฟระ เอาแบบขำๆ แก้เซ็งไปวันๆ ก็พอใจแล้ว คิดได้ดังนั้นวันที่สี่ของวันทำการของเขา ฉันก็เริ่มภารกิจทันที
นัดกลางวันนี้ไปกินข้าวกันมั๊ย ถามชิลๆ ตีซี้ซะเลย ก็แหมสามวันที่ผ่านมาฉันคุยกับเขาแค่สองประโยค ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ มีปัญหาอะไรก็ถามได้นะคะ
...... อึ้งอะไรยะ จะไปไม่ไปก็ตอบมาเซ่ แน่ะ มองหน้าอีก
อยากกินอะไรล่ะเดี๋ยวเราพาไป เพิ่งมายังไม่รู้จักร้านละสิ เพิ่มประโยคเชิญชวนซะหน่อยเผื่อจะหลงกล
อะไรก็ได้ครับ...
งั๊นข้าวแกงละกันนะ ขี้เกียจคิดน่ะไปยืนเลือกเอาดีกว่า อิอิ สำเร็จ ช้าไปไม่ทันการ ถ้าลองเริ่มด้วยประโยคว่าอะไรก็ได้มาแล้ว ฉันต้องรีบฉวยโอกาสนี้ไว้ อากาศร้อนจะตายขืนตานัดบอกว่าอยากกินก๋วยเตี๋ยวฉันตายพอดี อาหารตามสั่งฉันก็คิดไม่ออกอีกว่าจะกินอะไร ข้าวแกงนี้แหละเหมาะกับฉันที่สุดแล้ว
ตั้งแต่ข้าวแกงกระชับมิตรเริ่มต้น วันต่อๆมา ฉันก็ชวนเขาไปกินร้านนั้น ชิมร้านนี้ทุกวัน แปลกใจล่ะสิว่าทำไมเขายอมไปกันฉันตลอด ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่ทำตัวสนิทสนม ชวนคุย ถามนั่นนี่ แนะนำทุกเรื่อง (รวมถึงเรื่องที่เขาไม่อยากรู้ด้วย) จนใครๆ ก็เข้ามาแทรกระหว่างเราไม่ได้ อะไรจะหวานชื่นปานนี้ไม่มีอีกแล้ว (ไม่มีจริงๆ ไม่มีอะไรหวานเลย ฉันบ้าไปคนเดียว)
| จากคุณ |
:
:::อาราเร่:::   
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 พ.ค. 53 20:47:59
|
|
|
| 
