ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อฝนโปรย เหงาโรย โบยสะบัด บางกำหนด พจน์ผลัด พัดหายหา ลึกลึกเร่า เผาเหม่อ เพ้อระอา อีกด้านหนึ่ง เพิ่งรา ค่าคะนึง จัดคลี่ขื่น ฝืนฝัน ขันขมแน่น ไกลสุดแดน แขนเอื้อม เหลื่อมคิดถึง หยดฝนใส ไหลริน ถวิลตึง หากดายดึง พึงพอ คลอครั้งเคย เลือนเลือนราง ข้างคว้าง วางประดับ เหนื่อยเน้นนับ พับผล หนเฉลย ม่านฝนหลั่น บั่นรอย ปล่อยลอยเลย คล้ายว่าหาย ปรายเปรย ระเหยแล้ว ไออวลนิ่ง พิงแวว ผะแผ่วนึก เคลิ้มเคยคึก สึกหรอ ต่อยากแน่ว เหงาเงียบแงะ แปะเปื้อน เลื่อนรอยแนว ไหม้หมองแกร่ว ไล่แล้ว ไยยังยล... จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 10:35:10

ความคิดเห็นที่ 2 วนวางไหววุ่นเวิ้ง...........วันวาร นับเนื่องนัยไฉนนาน.......กระหน่ำน้าว ลมเลยแล่นเลือนลาน.....หลุมลู่ เกินเกริ่นการณ์กับก้าว.....ก่ายใกล้กะกล ฝนฝอยฟองฟ่องฟ้า.........ฟาดฝัน โดยด่าวเดาเดินดัน..........ดาษด้าน รอนรุมรุ่มเรียงรัน............รอร่าย คมครุ่นคอยคัดค้าน.........เคลื่อนคล้อยคนคอย ปรอยปวดปันป่วนป้อน.......แปรเปรม อดอิ่มไออวลเอม..............เอ่ยเอื้อ ตักตรมติดตวงเต็ม.............ตอกตื่น กรอกร่ำกำกองเกื้อ............ก่อก้อนกักกลืน ยืนยันยังอยู่เยื้อง...............ยังยล พักผ่าวพลันพบผล..............เพิ่มพ้อ หัดเหินห่างโหยหน..............หวนหัก ทบท่วมทางทนท้อ...............ท่วงทุ้งทักทาย บทนี้ มี่เล่นอักษรดู พี่คนไหนนึกสนุกก็ลองตามนะคะ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 10:39:54

ความคิดเห็นที่ 3 ~ ใครคร่ำครวญพร่ำเพ้อ..............ถึงใคร เสียงเพรียกจากหัวใจ...............ร่ำร้อง ห้วงแห่งรักหวั่นไหว...................จมจิต ดำดิ่งสวาทคล้อง......................ทุกข์ท้นทวีเสริม ~ เริ่มจากผิดพลาดพลั้ง..............คราวเผลอ น้อยหนึ่งที่พบเจอ...................เหตุนั้น ประกาศิตจากเธอ...................ตัดขาด เชือดเยื่อไยสะบั้น..................โกรธขึ้งเมินหมาง ~ ทางรักจึงแยกร้าง.................ห่างกัน จุดจบความสัมพันธ์..................ปวดร้าว ปีเดือนเคลื่อนคืนวัน..................ยิ่งเจ็บ ครวญคร่ำหวังโน้มน้าว...............ฝากถ้อยเธอถวิล ~ ได้ยินโปรดรับรู้.....................วจี หวนกลับมาคืนดี........................อีกครั้ง ครองขวัญชื่นชีวี .................... เหมือนก่อน อดีตผิดพลาดพลั้ง....................โปรดได้อภัยเขา จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 11:15:42

ความคิดเห็นที่ 4 นับวันรักมากขึ้น.............ทุกที เธอเล่าในใจมี...............วุ่นละม้าย นัยนี้ต่างรู้ดี....................คือสื่อ ใดนา ฉันครุ่นจนหลับคล้าย.......รับรู้เธอมอง ตรึกตรองลองปลูกด้วย.....ความรัก เห็นมั่นสิ่งประจักษ์...........แจ่มแจ้ง วันวานผ่านอุปสรรค..........แล้วนะ เธอเอย โปรดเชื่อหาใช่แกล้ง.........กล่าวด้วยละเมอนา จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 12:36:09

ความคิดเห็นที่ 5   แวะมาอ่านบทกวีกวี  นะครับ เขียนได้ดีกันทุกคนเลย จากคุณ : นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 15:05:15

ความคิดเห็นที่ 6 ทางเดินท่ามรักด้วย.........รอคอย จนล่วงมาทยอย.............ส่งเศร้า ใครเลยจะใจลอย............มีเท่า ฉันคิดจนเพ้อเฝ้า............ผ่านแล้วอีกวัน ฝันสลายแต่ครั้ง..............ผิดนัด ทุกเที่ยวไร้คำสัตย์...........กล่าวแจ้ง โศกเศร้าท่ามอึดอัด.........เกินหนึ่ง เธอมักคอยขัดแย้ง............ร่ำร้องวุ่นงาน ปานรักเป็นพิษร้าย............ใช่หวาน อยากหยุดไม่ทัดทาน..........อีกแล้ว เธอฉันเช่นวันวาน...............ไม่กลับ เธอจากฉันผ่องแผ้ว.............จิตไร้คร่ำครวญ จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 20:09:07

ความคิดเห็นที่ 7 แวะมาชมแหล่งรู้      จักฝัน มาเยี่ยมยลแบ่งปัน    เพื่อนพ้อง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9289856/W9289856.html แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 53 20:30:07 จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 20:28:10

ความคิดเห็นที่ 8 . [ 7 ]  ขอบคุณครับ ................... คุณ แสงแรก ประดับดิน แวะมาชมแหล่งรู้        จักฝัน มาเยี่ยมยลแบ่งปัน      เพื่อนพ้อง .............................................. ~ สีสัน ไยยากเย้า ...... ยวนตา วันชื่น ไยไม่มา .......... เมื่อนี้ คืน ใดที่ปรารถนา ....... หนาวเหน็บ สุข ใช่ใครจักชี้ ........... ชื่นได้โดยหมาง พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 05:53:23

ความคิดเห็นที่ 9 . [ 1 ] เมื่อฝนโปรย เหงาโรย โบยสะบัด บางกำหนด พจน์ผลัด พัดหายหา ลึกลึกเร่า เผาเหม่อ เพ้อระอา อีกด้านหนึ่ง เพิ่งรา ค่าคะนึง จัดคลี่ขื่น ฝืนฝัน ขันขมแน่น ไกลสุดแดน แขนเอื้อม เหลื่อมคิดถึง หยดฝนใส ไหลริน ถวิลตึง หากดายดึง พึงพอ คลอครั้งเคย เลือนเลือนราง ข้างคว้าง วางประดับ เหนื่อยเน้นนับ พับผล หนเฉลย ม่านฝนหลั่น บั่นรอย ปล่อยลอยเลย คล้ายว่าหาย ปรายเปรย ระเหยแล้ว ไออวลนิ่ง พิงแวว ผะแผ่วนึก เคลิ้มเคยคึก สึกหรอ ต่อยากแน่ว เหงาเงียบแงะ แปะเปื้อน เลื่อนรอยแนว ไหม้หมองแกร่ว ไล่แล้ว ไยยังยล... ญามี่ ..................................................... เมื่อฝนโปรย โรยชื่น ในคืนค่ำ คราน้ำคำ พรำแผ่ว แว่วผสม ยิ่งไหวหวาน ซ่านซึ้ง ถึงอารมณ์ ราวว่าลม โบยโบก กรรโชกไป เหมือนลอยล่อง ฟ่องฟ้า หลับตามิด ลืมความคิด ปลิดปลิว ลิ่วถึงไหน กว่าจะดู รู้ว่า มาเกินไกล ก็จนใจ ยอมรับ ไม่กลับแล้ว พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 06:01:10

ความคิดเห็นที่ 10 . [ 2 ]   อักษรล้วน ......................... วนวางไหววุ่นเวิ้ง...........วันวาร นับเนื่องนัยไฉนนาน.......กระหน่ำน้าว ลมเลยแล่นเลือนลาน.....หลุมลู่ เกินเกริ่นการณ์กับก้าว.....ก่ายใกล้กะกล ฝนฝอยฟองฟ่องฟ้า.........ฟาดฝัน โดยด่าวเดาเดินดัน..........ดาษด้าน รอนรุมรุ่มเรียงรัน..............รอร่าย คมครุ่นคอยคัดค้าน..........เคลื่อนคล้อยคนคอย ปรอยปวดปันป่วนป้อน.......แปรเปรม อดอิ่มไออวลเอม..............เอ่ยเอื้อ ตักตรมติดตวงเต็ม.............ตอกตื่น กรอกร่ำกำกองเกื้อ.............ก่อก้อนกักกลืน ยืนยันยังอยู่เยื้อง................ยังยล พักผ่าวพลันพบผล..............เพิ่มพ้อ หัดเหินห่างโหยหน..............หวนหัก ทบท่วมทางทนท้อ..............ท่วงทุ้งทักทาย บทนี้ มี่เล่นอักษรดู พี่คนไหนนึกสนุกก็ลองตามนะคะ ญามี่ ............................................................. ~ วนเวียนเวียรว่อนเว้า ...... แววไว หนุนเนื่องหนักแนวนัย ....... แน่นเนื้อ แลเลยเล่าลื่นไหล ............ ลางเล่น กลกล่าวกรองกลเกื้อ ......... เกิดก้าวเกณฑ์ไกล ~ โยงใยอย่างยอกย้อน ..... เยียวยา พรูพรั่งพอเพียงพา ........... พ่วงพ้น แห่งหนหากหวนหา ........... เห็นห่วง ทางที่ทวนทบท้น ............. เที่ยงแท้ทำเทียว พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 06:21:58

ความคิดเห็นที่ 11 คราตะวัน หลั่นลอย คอยกลางฟ้า โหยโหยไย ไพล่มา พาทรวงหาย ดั่งหลืบเร้น เช่นดาย ฉายแต่ร้าย โหยโหยย่าง อย่างวาย คล้ายละเมอ คราตะวัน สรรค์แสง แกล้งแต่อ้อน ลิบลิบไล่ ไผ่ค้อน ย้อนเสนอ ใจจมจินต์ ดิ้นไฉน ในพจน์เพ้อ รอยลวงป้อน ตอนเก้อ เหม่อรอใคร คราตะวัน หันเห เตร็ดเตร่ทั่ว ริบรี่มัว รั่วหล่น ณ หนไหน ใครหนอใคร ใกล้กอด พลอดร่ำไร แววไหวไว ไหลหลอม ถนอมคำ คราตะวัน ผันแผลง แย้งออเซาะ ใจเผลอเพาะ เลาะรอย คอยแต่ฉ่ำ ครวญรัญจวน ชวนชัก ภักดิ์แต่จำ คล้ายคืนค่ำ คลำขม ล้มเลือนเลย จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 11:11:04

ความคิดเห็นที่ 12 กาลกลบกรำก่อคล้าย............ใครเคือง ทอท่ามปรามปรอยเปลือง.......ปวดป้อน โดยดายมุ่งหมกเมือง.............หมายมัด ตรมแต่งแรงรานร้อน..............ร่นร้าวรวมรอ หอแหนหันกลั่นแกล้ง.............เกลากล ทุกข์ท่วมสวมสับสน................ส่งสร้าง จินต์จมจ่อมโศกซน.................ซุกซ่อน เกินกล่าวคราวคบคว้าง............คับแค้นเคืองใคร หวังไววางว้างหล่น..................ลับเลือน หยุดย่างชวนแชเชือน..............ช่วงช้ำ ลอยหลอนเล่ห์ตรมเตือน..........ตามติด เหลือรื่นเคียงคลอค้ำ................คล่องคล้อยคึกขำ นำเนาเหน็ดเหนื่อยพร้อย...........พลัดพลัน กอดกลุ่มอิงอายอัน..................อิ่มอ้อย มามุงหมู่โศกศัลย์.....................สอนสร่าง หลักหล่อลดละห้อย..................ห่างห้วงโหยหา บทนี้มี่ลองเล่น บาทละ๒เสียงพยัญชนะ นะคะ จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 11:14:05

ความคิดเห็นที่ 13 ไกลตาทางฝั่งนั้น...........ฤๅรอน แสงส่องใครคิดตอน.......เกริ่นไว้ นัยใครว่าจะสอน............ชวนเชื่อ ใครนั่นลืมคำให้..............ว่าแล้วลืมเอง เกรงใครน่าหวั่นแท้...........หนอใจ บอกเล่าอย่างเสียงใส........ว่าพร้อม แล้วใครไพล่ลืมนัย...........ตนบอก พูดแน่แต่คิดอ้อม..............ออกอ้อนใครนา พาปองไปแค่ครั้ง..............เคยมอง ใจหน่ายเริ่มจับจอง............ก่อนรู้ ไม่มีชั่วโมงลอง.................รอเผื่อ ใครเบื่อก็อย่าอู้..................เอ่ยอ้างร่ำไร จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 11:52:10

ความคิดเห็นที่ 14 . [ 1 ] เมื่อฝนโปรย เหงาโรย โบยสะบัด บางกำหนด พจน์ผลัด พัดหายหา ลึกลึกเร่า เผาเหม่อ เพ้อระอา อีกด้านหนึ่ง เพิ่งรา ค่าคะนึง จัดคลี่ขื่น ฝืนฝัน ขันขมแน่น ไกลสุดแดน แขนเอื้อม เหลื่อมคิดถึง หยดฝนใส ไหลริน ถวิลตึง หากดายดึง พึงพอ คลอครั้งเคย เลือนเลือนราง ข้างคว้าง วางประดับ เหนื่อยเน้นนับ พับผล หนเฉลย ม่านฝนหลั่น บั่นรอย ปล่อยลอยเลย คล้ายว่าหาย ปรายเปรย ระเหยแล้ว ไออวลนิ่ง พิงแวว ผะแผ่วนึก เคลิ้มเคยคึก สึกหรอ ต่อยากแน่ว เหงาเงียบแงะ แปะเปื้อน เลื่อนรอยแนว ไหม้หมองแกร่ว ไล่แล้ว ไยยังยล... ญามี่ ..................................................... เมื่อฝนโปรย โรยชื่น ในคืนค่ำ คราน้ำคำ พรำแผ่ว แว่วผสม ยิ่งไหวหวาน ซ่านซึ้ง ถึงอารมณ์ ราวว่าลม โบยโบก กรรโชกไป เหมือนลอยล่อง ฟ่องฟ้า หลับตามิด ลืมความคิด ปลิดปลิว ลิ่วถึงไหน กว่าจะดู รู้ว่า มาเกินไกล ก็จนใจ ยอมรับ ไม่กลับแล้ว พจน์รำพัน . เมื่อฝนโปรย ใจละโหย ให้โศกเศร้า หัวใจไห้ ไหม้แต่เผา เร่าในอก เหมือนรานรอน ตอนดึก ตรึกตรองรก ล้วนแต่พก ผ่าวเพ้อ ละเมอนาน ฟองไฟ จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 14:41:22

ความคิดเห็นที่ 15 . [ 3 ] ~ ใครคร่ำครวญพร่ำเพ้อ..............ถึงใคร เสียงเพรียกจากหัวใจ...............ร่ำร้อง ห้วงแห่งรักหวั่นไหว...................จมจิต ดำดิ่งสวาทคล้อง...................... ทุกข์ท้นทวีเสริม ~ เริ่มจากผิดพลาดพลั้ง..............คราวเผลอ น้อยหนึ่งที่พบเจอ...................เหตุนั้น ประกาศิตจากเธอ...................ตัดขาด เชือดเยื่อไยสะบั้น..................โกรธขึ้งเมินหมาง ~ ทางรักจึงแยกร้าง.................ห่างกัน จุดจบความสัมพันธ์..................ปวดร้าว ปีเดือนเคลื่อนคืนวัน..................ยิ่งเจ็บ ครวญคร่ำหวังโน้มน้าว...............ฝากถ้อยเธอถวิล ~ ได้ยินโปรดรับรู้.....................วจี หวนกลับมาคืนดี........................อีกครั้ง ครองขวัญชื่นชีวี .................... เหมือนก่อน อดีตผิดพลาดพลั้ง.................... โปรดได้อภัยเขา ลำน้ำ C ........................................................................ ๕๕๕๕ ไม่รู้จะตอบอย่างไรแล้วครับ นึกไปถึงคนเจ้าชู้กลัวเมีย  โคลงเลยออกมาแบบนี้ ~ โทษเบาเอาแค่บึ้ง ....... บิดหู พลางต่อว่าคิดดู ............. ดั่งอ้าง โทษไม่หนักให้ถู ............. ทำสะอาด ปัดกวาดอีกเช็ดล้าง ......... ตลอดทั้งหนึ่งเดือน ~ โทษหนักเตือนให้หวั่น .... หวาดเสียว หากผิดอีกคราเดียว ........... ดับดิ้น มีดโกนลับอวดเทียว .......... ทุกวี่ วันนา เล็งเหลือบเป็นนัยสิ้น ......... สุดไร้แม้ตอ พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 16:19:26

ความคิดเห็นที่ 16 . [ 4 ] นับวันรักมากขึ้น..............ทุกที เธอเล่าในใจมี................วุ่นละม้าย นัยนี้ต่างรู้ดี.....................คือสื่อ ใดนา ฉันครุ่นจนหลับคล้าย.......รับรู้เธอมอง ตรึกตรองลองปลูกด้วย......ความรัก เห็นมั่นสิ่งประจักษ์............แจ่มแจ้ง วันวานผ่านอุปสรรค..........แล้วนะ เธอเอย โปรดเชื่อหาใช่แกล้ง......... กล่าวด้วยละเมอนา ฟองไฟ ................................................................... ชอบตรงทิ้งท้ายนี่ครับ โดนใจจริงๆ "โปรดเชื่อหาใช่แกล้ง......... กล่าวด้วยละเมอนา" ~ โปรดเชื่่อหาใช่แกล้ง ...... กล่าวละเมอ ฝันใฝ่แต่เพียงเธอ ............. เท่านั้น ขอบุญที่พบเจอ ................ จงช่วย อวยตัดอุปสรรคกั้น ............ กีดไว้ทลายลง พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 17:35:04

ความคิดเห็นที่ 17 บ่ค่อยได้อ่านดอกเด้อ.....................โคลงกลอน เขียนร่วมเพราะออนซอน..................เหตุเศร้า เขียนไปกะไห่หอน...........................แนมเบิ่ง จังว่ากะซิดกเหล้า............................ไห่ฮ้องซะแซว (ว่าไป) ........................................................................................... ขออภัยท่าน จขกท.จักหน่อยนา  หากแม้นรบกวนความงดงามของกระทู้ ข้าน้อยเขียนไปเรื่อยเปื่อย ตามแต่ใจอยากเขียน จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 18:43:28

ความคิดเห็นที่ 18 . [ 5 ] คุณ นกมีหูหนูมีปีก (the darkknight) แวะมาอ่านบทกวีกวี  นะครับ เขียนได้ดีกันทุกคน เลย ..................................................... ขอขอบคุณแทนทุกท่านด้วยครับ พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 20:19:35

ความคิดเห็นที่ 19 [ 4 ] นับวันรักมากขึ้น..............ทุกที เธอเล่าในใจมี................วุ่นละม้าย นัยนี้ต่างรู้ดี.....................คือสื่อ ใดนา ฉันครุ่นจนหลับคล้าย.......รับรู้เธอมอง ตรึกตรองลองปลูกด้วย......ความรัก เห็นมั่นสิ่งประจักษ์............แจ่มแจ้ง วันวานผ่านอุปสรรค..........แล้วนะ เธอเอย โปรดเชื่อหาใช่แกล้ง......... กล่าวด้วยละเมอนา ฟองไฟ ................................................................... ชอบตรงทิ้งท้ายนี่ครับ โดนใจจริงๆ "โปรดเชื่อหาใช่แกล้ง......... กล่าวด้วยละเมอนา" ~ โปรดเชื่่อหาใช่แกล้ง ...... กล่าวละเมอ ฝันใฝ่แต่เพียงเธอ ............. เท่านั้น ขอบุญที่พบเจอ ................ จงช่วย อวยตัดอุปสรรคกั้น ............ กีดไว้ทลายลง พจน์รำพัน . ..................... ขอบคุณที่ชอบครับ ผมก็เขียนสนุกๆไปงั้นๆแหละครับ รักมาเมื่อจิตเคลิ้ม...........เผลอไป มีมากทั้งเต็มใจ..............ใช่อ้าง เธอล่ะกลับหวั่นไหว.........คราววุ่น ใครขื่นถูกปล่อยร้าง.........เร่งเร้นจำหนี พี่พร้อมจะน้อมรับ............คำเธอ ทุกอย่างหากเสนอ...........ถูกต้อง ใจใครต่างมีเผลอ.............ผิดนะ รู้รับและอภัยพร้อง............ว่าเข้าใจกัน วันสุขคงกลับให้...............หรรษา เธอพี่ฉ่ำนานา..................หมดเศร้า ไกลตาแค่โทรฯมา............ส่งข่าว ยามว่างเอ็มฯมาเย้า............ส่งยิ้มทักทาย แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 53 08:56:25 จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 20:22:53

ความคิดเห็นที่ 20 . [ 6 ] ทางเดินท่ามรักด้วย.........รอคอย จนล่วงมาทยอย.............ส่งเศร้า ใครเลยจะใจลอย............มีเท่า ฉันคิดจนเพ้อเฝ้า............ผ่านแล้วอีกวัน ฝันสลายแต่ครั้ง.............. ผิดนัด ทุกเที่ยวไร้คำสัตย์...........กล่าวแจ้ง โศกเศร้าท่ามอึดอัด.........เกินหนึ่ง เธอมักคอยขัดแย้ง............ร่ำร้องวุ่นงาน ปานรักเป็นพิษร้าย............ใช่หวาน อยากหยุดไม่ทัดทาน.........อีกแล้ว เธอฉันเช่นวันวาน..............ไม่กลับ เธอจากฉันผ่องแผ้ว...........จิตไร้คร่ำครวญ โหม่งฉ่าฉ่า ............................................................ สองบาทนี้ ชอบเป็นพิเศษครับ "ฉันคิดจนเพ้อเฝ้า.............ผ่านแล้วอีกวัน" "ปานรักเป็นพิษร้าย...........ใช่หวาน" ~ ปานรักเป็นพิษร้าย ......... แรกหวาน สดชื่นเพียงมินาน .............. เหนี่ยวเศร้า โศกปวดรวดร้าวราน .......... รุมจิต ฉันคิดครวญเพ้อเฝ้า .......... ใฝ่พ้นอีกวัน พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 20:28:21

ความคิดเห็นที่ 21 เพิ่งเสร็จงานเมื่อคืน กลับห้องมาได้สักครึ่งชั่่วโมงค่ะ พี่พจน์ นอนลงมันยังไม่หลับ 5555 เอาสักบทแล้วกัน อิอิ นึกถึงจันทร์ ที่เมื่อคืนเห็นตอนไปทำงานค่ะ เหงาเงียบเลียบดึกด้วย......แดดาย รอนร่นวนทักทาย.............ท่ามว้าง เหลือเพียงหนึ่งเดินกราย....กรำเหม่อ ซุกเปลี่ยวบนทางคว้าง.......ครุ่นใต้จันทร์ฉาย สายโศกซุกซ่อนพร้อม.......พรึงเพริด จันทร์แจ่มไยบังเกิด...........กล่อมพ้อ ดาราระริกเริงเริด...............รอเร่ง ใจเติ่งมิเมียงล้อ................หล่อร้านสานขม ตรมตามรสครุ่นแง้ม...........หงอยเหงา ดึกยิ่งพึมพำเผา.................แผ่วด้าว เงียบรัดคัดเพียงเบา............บนเบี่ยง ระอาเอย ผลผ่าวยังคงก้าว..................ก่ายใกล้มิสวน ทอครวญกวนกอดก้อน.........กลระบม เทินท่วงทุกข์คลุกขม............ขื่นแท้ ทวนทางท่ามนอนซม............ซุกด่าว แทงทับบนแผลแพ้..............เพิ่มคล้อยคมมลาย จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 08:53:29

ความคิดเห็นที่ 22 . [ 17 ] บ่ค่อยได้อ่านดอกเด้อ.................โคลงกลอน เขียนร่วมเพราะออนซอน............เหตุเศร้า เขียนไปกะไห่หอน.....................แนมเบิ่ง จังว่ากะซิดกเหล้า......................ไห่ฮ้องซะแซว (ว่าไป) ขออภัยท่าน จขกท.จักหน่อยนา  หากแม้นรบกวนความงดงามของกระทู้ ข้าน้อยเขียนไปเรื่อยเปื่อย ตามแต่ใจอยากเขียน เสกคาถา ............................................................. ๕๕๕๕  กว่าจะอ่านจนพอเข้าใจ  ออนซอน นะ ออนซอน ~ บ่เป็นหยังดอกอ้าย ........ อ่านดี เขียนจากใจกวี ................ วาดแท้ รสซาดสิแซบมี ................ มากส่วน ข้อยสิบ่คือแม้ .................. หมื่นครั้งเคยเขียน พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 10:21:58

ความคิดเห็นที่ 23 . [ 11 ] คราตะวัน หลั่นลอย คอยกลางฟ้า โหยโหยไย ไพล่มา พาทรวงหาย ดั่งหลืบเร้น เช่นดาย ฉายแต่ร้าย โหยโหยย่าง อย่างวาย คล้ายละเมอ คราตะวัน สรรค์แสง แกล้งแต่อ้อน ลิบลิบไล่ ไผ่ค้อน ย้อนเสนอ ใจจมจินต์ ดิ้นไฉน ในพจน์เพ้อ รอยลวงป้อน ตอนเก้อ เหม่อรอใคร คราตะวัน หันเห เตร็ดเตร่ทั่ว ริบรี่มัว รั่วหล่น ณ หนไหน ใครหนอใคร ใกล้กอด พลอดร่ำไร แววไหวไว ไหลหลอม ถนอมคำ ครา ตะวัน ผันแผลง แย้งออเซาะ ใจเผลอเพาะ เลาะรอย คอยแต่ฉ่ำ ครวญรัญจวน ชวนชัก ภักดิ์แต่จำ คล้ายคืนค่ำ คลำขม ล้มเลือนเลย ญามี่ .................................................. ~ คราตะวัน อัดอั้น รังสรรค์แสง ย่อมร้อนแรง เร่งเร้า เยี่ยงเผาเผย แม้ร่มเงา เนาอยู่ ดูพอเชย ก็เฉยเมย เหมือนว่าง ในหว่างวาร ~ คราตะวัน เวียนดับ ลับขอบฟ้า เหล่าดารา มากระซิบ กะพริบขาน รอบจันทรา คลาเคลื่อน เยือนวิมาน งามใดปาน เปรียบฟ้า ยามราตรี พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 11:02:34

ความคิดเห็นที่ 24 . [ 12 ] กาลกลบกรำก่อคล้าย............ใครเคือง ทอท่ามปรามปรอยเปลือง.......ปวดป้อน โดยดายมุ่งหมกเมือง.............หมายมัด ตรมแต่งแรงรานร้อน..............ร่นร้าวรวมรอ หอแหนหันกลั่นแกล้ง.............เกลากล ทุกข์ท่วมสวมสับสน................ส่งสร้าง จินต์จมจ่อมโศกซน.................ซุกซ่อน เกินกล่าวคราวคบคว้าง............ คับแค้นเคืองใคร หวังไววางว้างหล่น..................ลับเลือน หยุดย่างชวนแชเชือน..............ช่วงช้ำ ลอยหลอนเล่ห์ตรมเตือน..........ตาม ติด เหลือรื่นเคียงคลอค้ำ................คล่องคล้อยคึกขำ นำเนาเหน็ดเหนื่อยพร้อย...........พลัดพลัน กอดกลุ่มอิงอาย อัน..................อิ่มอ้อย มามุงหมู่โศกศัลย์..................... สอนสร่าง หลักหล่อลดละห้อย..................ห่างห้วงโหยหา บทนี้ มี่ลองเล่น บาทละ๒เสียงพยัญชนะ นะคะ ญามี่ .................................................. เห็นน้องมี่เขียนโคลงแล้ว พานึกถึงอาหารประเภทยำ เอาหลายๆอย่างมารวมกัน ปรุงรสตามชอบ เปรี้ยว เค็ม เผ็ด ลองเอาโคลงน้องมี่มายำดูสักหน่อย เอามาบทละบาท กาลกลบกรำก่อคล้าย............ใครเคือง ทุกข์ท่วมสวมสับสน................ส่งสร้าง ลอยหลอนเล่ห์ตรมเตือน..........ตามติด หลักหล่อลดละห้อย..................ห่างห้วงโหยหา ยำโคลง ~ กาลกลบกรำก่อคล้าย ........ เคืองคน ทุกข์ท่วมสวมสับสน................สิ่งสร้อย ลอยหลอนเล่ห์เตือนตน...........ตามแต่ง หลักแหล่งลดละห้อย...............ห่างห้วงโหยหวน พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 11:16:17

ความคิดเห็นที่ 25 . [ 13 ] ไกลตาทางฝั่งนั้น...........ฤๅรอน แสงส่องใครคิดตอน.......เกริ่นไว้ นัยใครว่าจะสอน............ชวนเชื่อ ใครนั่นลืมคำให้..............ว่าแล้วลืมเอง เกรงใครน่าหวั่นแท้........... หนอใจ บอกเล่าอย่างเสียงใส........ว่าพร้อม แล้วใครไพล่ลืมนัย...........ตนบอก พูดแน่แต่คิดอ้อม..............ออกอ้อนใครนา พาปองไปแค่ครั้ง..............เคยมอง ใจหน่ายเริ่มจับจอง............ก่อนรู้ ไม่มีชั่วโมงลอง.................รอเผื่อ ใครเบื่อก็อย่าอู้..................เอ่ยอ้างร่ำไร ฟองไฟ ........................................................ เอาที่สะดุดใจจากบทแรกมาต่อโคลงครับ "ใครนั่นลืมคำให้..............ว่าแล้วลืมเอง" ~ ใครเอ่ยคำล่วงแล้ว ......... ลืมเอง คนอยู่คอยวังเวง ................ วาดฟ้า หวั่นไหวยิ่งยินเพลง ........... พบพราก ใจโศกสร้อยลอยล้า ............ หล่นว้างกลางคำ พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 12:39:21

ความคิดเห็นที่ 26 ~ ใครเอ่ยคำล่วงแล้ว ......... ลืมเอง คนอยู่คอยวังเวง ................ วาดฟ้า หวั่นไหวยิ่งยินเพลง ........... พบพราก ใจโศกสร้อยลอยล้า ............ หล่นว้างกลางคำ พจน์รำพัน ใครนำคำฝากพร้อม.........สัญญา คนรับเหว่ว้าหา................ค่ำเช้า พบเพียงหม่นติดตา..........ข้างใฝ่ ใจตื่นด้วยโศกเศร้า..........ขื่นคล้ายวุ่นวาย โหม่งฉ่าฉ่า จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 13:42:56

ความคิดเห็นที่ 27 ๐นั่นครวญคำนึกเพ้อ..... ของใคร หวานหยดน้ำเชื่อมไหล...เจิ่งพื้น มดตัวนิดคันไฟ.............วิ่งเกร่อ เทียวพ่อ ประเดี๋ยวจักน้ำตารื้น.......ใช่ซึ้งครวญหา – ๐ฉันว่าหากนึกเพ้อ.........ถึงใคร จึ่งกดมือถือไป.............พูดจ้อย การสารสื่อก้าวไกล.......เร็วยิ่ง จรวดเฮย อีกสิบปีอาจต้อย...........จีบด้วยโทรจิต บารนี ฯ สวัสดี จากคุณ : malijauna เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 16:42:16

ความคิดเห็นที่ 28 คำครวญชวนหวั่นคล้อย....................คำนึง หวานฉ่ำถ้อยรำพึง...........................อ่อนช้อย หวามไหวติดตราตรึง........................ยากกล่าว คำเอ่ยลาสักกน้อย..........................สุดซึ้งใจนางฯ. . จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 19:10:48

ความคิดเห็นที่ 29 . [ 27 ] ๐นั่นครวญคำนึกเพ้อ.......ของใคร หวานหยดน้ำเชื่อมไหล....เจิ่งพื้น มดตัวนิดคันไฟ..............วิ่งเกร่อ เทียวพ่อ ประเดี๋ยวจักน้ำตารื้น........ใช่ซึ้งครวญหา – ๐ฉันว่าหากนึกเพ้อ..........ถึงใคร จึ่งกดมือถือไป................พูดจ้อย การสารสื่อก้าวไกล.........เร็วยิ่ง จรวดเฮย อีกสิบปีอาจต้อย............จีบด้วยโทรจิต บารนี ฯ สวัสดี malijauna ................................................................ สวัสดีจ้ะน้องอ้อม เขียนโคลงเหมือนทิ้งไปนาน หากมีเวลา กลับมารื้อฟื้นใหม่ได้แล้ว ~ คำโคลงครวญพร่ำเพ้อ ..... เพราะรัก เพาะบ่มมานานชัก .............. ฉ่ำแล้ว ยังขาดแต่คนตัก ................. ตวงดื่ม นาแม่ จึงคร่ำครวญแจ้วแจ้ว ........... จีบเพ้อร่ำไป ~ ถึงใครมิอาจรู้ ............... รักลิขิต ใครจักชุบชีวิต ................. ว่างไร้ กว่าถึงยุคโทรจิต .............. จริงอาจ สายเอย ด้วยแก่เกินจักใช้ .............. ช่วยแม้ใจหนาว พจน์รำพัน . แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 53 01:00:24 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 00:53:15

ความคิดเห็นที่ 30 . [ 28 ] คำครวญชวนหวั่นคล้อย..........คำนึง หวานฉ่ำถ้อยรำพึง..................อ่อนช้อย หวามไหวติดตราตรึง...............ยากกล่าว คำเอ่ยลาสักน้อย....................สุดซึ้งใจนางฯ. สุนันยา .......................................................... สวัสดีครับคุณสุนันยา ~ คำครวญวอนออดอ้อน ...... แอบอิง หวังวาดอาจใครจริง ............. จิตพ้อง ยอมเปิดที่พักพิง ................. พอเจียด ให้เอย ขอแค่เพียงหนึ่งห้อง ............ หากแม้นมีใจ พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 02:02:05

ความคิดเห็นที่ 31 . [ 26 ] ใครนำคำฝากพร้อม.........สัญญา คนรับเหว่ว้า หา................ค่ำเช้า พบเพียงหม่นติดตา..........ข้างใฝ่ ใจตื่น ด้วยโศกเศร้า..........ขื่นคล้ายวุ่นวาย โหม่งฉ่าฉ่า ~ ใครหนอใครก่อเค้า ....... ความหวัง จนปักใจจริงจัง ............... จ่อเฝ้า แล้วไยป่านนี้ยัง .............. ยึกยัก อยู่เอย ราวล่อหลอกให้เศร้า ........ โศกเคล้าคำลวง พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 08:15:46

ความคิดเห็นที่ 32 คิดถึงคนต่างด้าน.................แดนพบ ถึงซึ่งเคยเสนอคบ................ครุ่นคล้อย กับคนหนึ่งใจสยบ................ยามเหม่อ พิศนา อีกหนึ่งสอนใจร้อย...............เรื่องน้าวคลายหมอง ตรองคิดพิศหลากครั้ง...........คราคอย ตรองเผื่อยามรานรอย...........เริ่มคว้า ตรองดูคู่ครวญทยอย.............เยือนเยี่ยม ตรองโศกหากกุมว้า...............แค่นยิ้มยามไกล ไหวไวคราคิดพร้อม...............พลางครวญ ครวญขุ่นคราติดตรวน.............ตอกล้อม หลอมรอยเปลี่ยนแปรปรวน.....ปราศจาก ใดนา หากสิ่งชวนเอนอ้อม...............โอบเคลิ้มยังตาม ยามเยือนยลย่ำย้อน...............หยาดใย ใจอิ่มละมุนละไม...................หมื่นรั้ง ยังอยากกอดบอกใคร..............คนหนึ่ง พึงชอบมิเคยพลั้ง...................พร่องรู้ใจจาง จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 10:12:43

ความคิดเห็นที่ 33 โหยโหยถึงซึ่งซึ้ง...............ซุกสอน มิอาจจะหลับนอน.............เนื่องแล้ว ใจไหวคลั่งเหลียวหลอน......รอนติด จิตเลื่อนเริงเพริดแผ้ว.........ผ่านพ้นคราฉงน ซนซนวนง่วนแง้ม...............เหงางัด ดังใคร่โอบถนัด..................เนิ่นฉะนั้น ฝอยฝันหลั่นมาทัด..............ทำคร่ำ ครวญเอย จินต์จ่อมจมลงขั้น...............ขุ่นข้นขมขาย กรายกอดกองก่อคว้าง.........คราเดิน เมินหม่นคราบังเอิญ.............แอบใกล้ ไยยอกหยั่งยับเยิน..............ยังอยู่ พรูเพิ่มเติมตอกไหม้............หมื่นร้าวมิไกล แววไหวแหวกแว่วคล้าย......ใครหา มองเบิ่งมิเห็นมา.................เหม่อไห้ ใจจำจับประสา...................สุมเร่า ฤ ว่าผลพลอยได้.................ดั่งคว้าวนเหงา จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 11:46:47

ความคิดเห็นที่ 34 . ~ ขอครวญคำข้ามฟาก ..... ฟ้าไกล พร่ำละเมอจากใจ ............. จ่อมเพ้อ เพราะรักร่ำอาลัย .............. ลอยล่อง คอยพะวงชะเง้อ .............. เหม่อเฝ้าคนดี ~ ขอปรานีพี่เฝ้า ............. ฝันปอง จมจิตรัญจวนหมอง .......... หม่นไห้ ใจหมายมุ่งประคอง .......... เคียงก่อ รอร่วมเรียงรักใกล้ ............ กอดไว้บูชา ~ เป็นกะลาคู่ครั้น .......... ขอทาน เป็นดั่งบัลลังก์ตระการ ..... เกริกหล้า เป็นโลงร่วมวิญญาณ ...... ยามดับ ชีพเอย เป็นวิมานผ่านฟ้า ............ ใฝ่น้อมนงคราญ ~ รักเราปานเปรียบด้วย .... ดาวเดือน แสงส่องเรืองรองเตือน ..... แต่งท้อง- นภาตราบร่างเลือน .......... ลับโลก สิงสู่สคราญคล้อง ............ คู่ฟ้าดาวเดือน พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 13:20:15

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่มีอะไรในกอไผ่ เนื้อความก็ตามนั้น ครูโง่-ครูฉลาด-ครูนักปราชญ์  มีอยู่ทั่วไป ขาดแต่บท ศิษย์โง่-ศิษย์ฉลาด-ศิษย์นักปราชญ์ ลองเล่นสร้อยโคลงแบบ  "สู่สํ สองสํ" บ้างอะครับ ไม่ใช่สร้อยเจตนังอันใด ศาลายา ๏ ครูโง่สอนศิษย์แจ้ว..........สูจำ...สูจำ ครูฉลาดสอนศิษย์ทำ..........สอบได้ ครูนักปราชญ์น้อมนำ...........ทางสว่าง...ใจสว่าง ครูแค่ชี้ทางให้...................ศิษย์รู้โดยตน ๚ะ๛ (ศาลายา) ๏ ครูฉลาดสอนปลุกเร้า..........คิดเป็น...คิดเป็น ครูฉลาดสอนใจเย็น...............หยุดร้อน ครูปราชญ์แยกประเด็น...........กระจ่าง...ใจศิษย์ ครูใช่มามุ่งป้อน...................ศิษย์รู้อิ่มเอง ๚ะ๛ (แสงแรก ประดับดิน) ๏ ศิษย์ซนเกรงท่องถ้อย..........ถอยจำ..ถอยจำ ศิษย์โง่เขียนขำงำ.................เงื่อนนี้ ศิษย์ปราชญ์อาจถลำ.............แลเบี่ยง เบนเบี่ยง ศิษย์เผื่อเหลือทางลี้...............ลู่เร้นแฉลบหนี (ญามี่) ปล. บทนี้มี่เขียนแบบ "ปิดตาเข้าถ้ำ" หรือ ตามแม่ปูเดินจริงๆ ไม่รู้อะไรในก่อไผ่ ซนๆไปค่ะ แหะๆ ...................... สีสัน นวลอาบฟ้า ............. คืนเพ็ญ วันชื่น คืนเยือกเย็น........ เยี่ยมหล้า คืน วิสาขมาสเป็น.......... วันสติ เคารพ สุข ชื่นใจนอบน้อม............. พุทธเจ้าประทักษิณ เขียน บูชาพุทธเจ้า........... นิพพาน เถิด ยอดธรรมทาน........... เลิศล้ำ เปิด ใจว่างปูนปาน............... วิปัส-สนา ใจ ว่างบุญช่วยค้ำ........ .........หลุดพ้นเกิดตาย (แสงแรก ประดับดิน) สีสัน ปลายฟ้าค่ำ......................คืนเพ็ญ วันชื่น ยืนยามเย็น..................หยอกกระเซ้า คืน  เคล็ดเล็ดไปเป็น...............โปรยป่วน สุข ท่วมรวมกันเย้า..................เยี่ยมยิ้มเวียนเทียน เขียน ขวยขายกระดากให้..........หัดโคลง เถิด ทู่หรือยวนโยง...................อย่าร้อน เปิด เลิศกระจ่างลืมโกง..............กลแกว่ง ไกวนา ใจ จ่อมจมลงต้อน.....................ต่อแต้มแซมเสมอ (ญามี่) .............................. ๏ สีสัน มวลหมู่ไม้...................งามงด วันชื่น ใครยืนตด.....................ฝากให้ คืน เพ็ญกลับกลายสลด............เพราะกลิ่น หวนนา สุข ล่มเพราะคนใกล้.................ตดไว้ให้ดม ๚ะ ๏ เขียน โคลงเพราะอยากให้.......ครื้นเครง เถิด นะคนกันเอง.....................เลิกกลุ้ม เปิด อ่านดั่งฟังเพลง.................เฉลียงเล่น ฮาฮา ใจ สนุกบ่เมื่อยตุ้ม....................เลิกแล้วเลิกเคือง ๚ะ๛ (Little Red) สีสัน เรืองพจน์พร้อม..................เพลินจิต วันชื่น ลือตามฤทธิ์....................รีบแจ้น คืน เพ็ญเล่นตามติด...................ตดหึ่ง สุข ทรุดสลบตรงแคว้น...............คร่าด้วยพิษสงวน เขียน ตามความสนุกขั้น..............ขันขำ เถิด อย่าคอยเจ็บจำ....................จ่อค้อน เปิด มองเมื่อพบคำ.....................คราอ่าน ใจ เลี่ยงลดเลยร้อน....................เริ่มครื้นขับเคือง (ญามี่) .......................... กลโคลงผวน 'ตลบมุ้งล้มโดมิโน' ๏ ครวญโผงผางตลบมุ้ง ......... โคลงผวน ผวนท่องคำคู่ควร .................. ผ่องถ้วน ถ้วนสุขทุกข์สลับหวน ............ ทุกส่วน ส่วนที่ลามกล้วน .................. ซี่ถ้วนผวนเสีย ๏ เสียมั่งกางมุ้งม่าน ............. สั่งเมีย เมียตื่นแต่เช้าเพลีย .............. หมื่นเตี้ย เตี้ยพลบค่ำขอเหีย ............... ตบเพียะ เพียะนิดหน่อยหนุกเฮี้ยะ ........ ผิดเนี้ยครางอี๋ ๚ะ๛ (คริคริ) (นกโก๊ก) ครวญโผงทีตลบมุ้ง................โคลงผวน ผวนล่องสนุกสนานชวน...........ผ่องล้วน ล้วนปลุกจิตรัญจวน................ลุกป่วน ป่วนทัพจบแบบห้วน................ปรับถ้วนเกินเผลอ เผลอทางใจวุ่นว้าง.....................พรางเธอ เธอนัดทำเป็นเบลอ...................ถัดเน้อ เน้อหัดเล่นทำละเมอ..................นัดเห่อ เห่อพักทำเหมือนเก้อ.................หักเพ้อพรางคราง (ญามี่) จาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9289856/W9289856.html แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 53 17:35:50 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 17:13:45

ความคิดเห็นที่ 36 กลบท  วัวพันหลัก ทุกทุกวันดั่งร้าง.....................รอยไหว ไหวแค่ลมหายใจ...................เจ่าจ้อง จ้องเพียงเหม่อเหมือนไกล.......เกินปลอบ ปลอบตื่นจากครวญคล้อง.........ค่อยน้อยหยุดเยือน เยือนฝนโปรยผ่านฟ้า...............ฟังหมอง หมองสั่นใจจมจอง...................เจ็บร้าว ร้าวรอยว่างเคยครอง................ใครหนึ่ง หนึ่งอดีตยากก้าว.....................ก่ายล้อมผูกพัน พันอารมณ์เหว่ว้า......................วางเรียง เรียงกี่ครายังเคียง.....................คร่าวแพ้ แพ้นัยฉ่ำเฉดเฉียง.....................ฉวยคร่า คร่าใฝ่ยามหมกแล้....................ล่วงรู้เพียงระอา ระอาหัวใจคลั่งค้าง.....................คมคอย คอยซึ่งวันปวดปรอย..................ปล่อยไว้ ไว้ในอกเพียรทยอย....................ยันอยู่ อยู่เร่าเมียงมองไหม้....................เมื่อเคลิ้มวันวาน จาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9289856/W9289856.html#70 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 53 22:48:26 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 22:42:55

ความคิดเห็นที่ 37 สมัครใจใคร่พร้อม.....ลองรัก อกหักแทบตายชัก......เดือดร้อน เคยชื่นเกิดช้ำหัก.........ห้ามยาก ทุกข์เร่ามาซับซ้อน........ผลักให้ใจระบม ล้มดิ้นในช่วงเศร้า.........ปวดใจ คนรักมาหายไป.............ห่างหน้า วันคืนช่างยาวไกล..........ในพิศ เผลอเหม่อมองท้องฟ้า.....ค่ำแล้วหนอเรา เผาใจไปบ่อยครั้ง.............ช่วงเหงา ใครเล่าจะเห็นเงา.............เยี่ยมบ้าง เปล่าเลยบอกเพียงเบา......กับคร่ำ ตนนา ตราบสุดหล้าเขาค้าง.........จิตนั้นที่ใด จากคุณ : โหม่งฉ่าฉ่า เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 23:41:46

ความคิดเห็นที่ 38 . [ 32 ] คิดถึงคนต่างด้าน.................แดนพบ ถึงซึ่งเคยเสนอคบ................ครุ่นคล้อย กับคนหนึ่งใจสยบ................ ยามเหม่อ พิศนา อีกหนึ่งสอนใจร้อย...............เรื่องน้าวคลายหมอง ตรองคิดพิศหลากครั้ง...........คราคอย ตรองเผื่อยามรานรอย...........เริ่มคว้า ตรองดูคู่ครวญทยอย.............เยือนเยี่ยม ตรองโศกหากกุมว้า...............แค่นยิ้มยามไกล ไหวไวคราคิดพร้อม............... พลางครวญ ครวญขุ่นคราติดตรวน.............ตอกล้อม หลอมรอยเปลี่ยนแปรปรวน.....ปราศจาก ใดนา หากสิ่งชวนเอนอ้อม...............โอบเคลิ้มยังตาม ยามเยือนยลย่ำย้อน...............หยาดใย ใจอิ่มละมุนละไม...................หมื่นรั้ง ยังอยากกอดบอกใคร..............คนหนึ่ง พึงชอบมิเคยพลั้ง...................พร่องรู้ใจจาง ญามี่ ......................................................... ยำโคลง ( ยำใหญ่ ) ~ คิดถึงคนต่างด้าน ........... แดนไกล ไกลตรึกตามรำไร ............... เริ่มรั้ง รั้งรอยเปลี่ยนแปรไป ........... ปานบ่วง บ่วงรัดมิเคยพลั้ง ................ พร่องรู้ใจจอง ~ จองจิตคิดหลากครั้ง ........ คราครวญ ครวญคร่ำคำติดตรวน .......... ตอกย้ำ ย้ำอยากกอดพลอดใคร ........ คนหนึ่ง หนึ่งซึ่งสอนใจช้ำ ............... ชื่นน้าวคลายหมอง ~ หมองราคราครุ่นพร้อย ...... พลางกรอง กรองกลั่นละเมียดมอง .......... มื่นร้อย ร้อยคนหนึ่งใจปอง ............... ปนเหม่อ เหม่อโศกคอยค่อยคล้อย ...... แค่นยิ้มคราเตือน ~ เตือนเยือนยลย่างย้อน ....... เยื่อรอย รอยเก่าใครเคยคอย .............. ใคร่ห้อม ห้อมหวนคู่ควรทยอย ............. เยือนเยี่ยม เยี่ยมเช่นชวนเอนอ้อม ........... โอบเคลิ้มเติมตาม พจน์รำพัน . แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 11:44:25 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 10:41:37 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 10:39:17 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 10:38:08

ความคิดเห็นที่ 39 เสียงนกยังหยอกเย้า........ในไพร บอกว่าทุกสิ่งใน................โลกนี้ มีกันและกันไป..................เป็นคู่ หากแต่เธอไม่ลี้..................คิดกล้าสู้ทาง วางใจในแผ่นฟ้า................น้ำทะเล อย่าแง่งอนมัวคะเน.............เรื่องร้อน ผืนน้ำเคลื่อนหันเห..............บางขณะ นั่นใช่ใจเราสะท้อน..............ว่าแล้วจบกัน ขอบฟ้ามันขีดเส้น................แบ่งฟาก ไยจิตต้องลำบาก.................อย่างนั้น ทุกวันผ่านเรื่องหลาก.............มากวุ่น อย่าคิดเก็บอัดอั้น.................แค่นี้เราสบาย จากคุณ : ฟองไฟ เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 10:51:53

ความคิดเห็นที่ 40 ๏ สีสัน - สงบรื่นรู้ .................. คืนวัน วันชื่น – เมียงดวงจันทร์ ............อร่ามแท้ คืน – ชุมชุ่มอนันต์ ..................ในสิ่ง ดีเอย สุข - วิสาข์จงแก้ .....................สิ่งร้ายเบียดเบียน ๏ เขียน – แดดวงด่ำด้วย .......... วอนพร เถิด – แค่ฝันมีสอน ..... ...........สุขฉะนั้น เปิด - จิตว่างบางตอน ..............ตรองตรึก ใจ – ก็จะสุขดั้น .................... ดื่มเคลิ้มเติมสวรรค์ จาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9289856/W9289856.html แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 13:37:44 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 12:34:30 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 12:19:14 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 12:15:39

ความคิดเห็นที่ 41 ไหวไหวใบร่วงแล้ว..............เลือนลอย ลอยค่อยคอยสำออย...........เอ่ยอ้อน อ้อนวอนซ่อนนัยซอย............ซุกนิ่ง นิ่งกิ่งติงติต้อน......................แต่คว้างปางปรอย ปรอยคอยพลอยพ่ายแง้ม........เงียบเหงา เหงาเจ่าเนาชวนเขลา...............ขจ่างร้าว ร้าวราวผ่าวมุงเผา....................แผลเก่า เก่าเร่าเหมาเกินก้าว................กลบพร้อมยักไหว ไหวไหวไปปร่าป้อน..................แปลบตาม ตามล่ามปรามรอยหวาม.............วรรคเว้น เว้นเกณท์เผ่นเลยหนาม.............แนวหน่วง หน่วงช่วงควงขมเค้น.................คร่ำฟ้อนละโหยหา หาครามาเหม่อจ้อง....................เจ็บจอง จองล่องปองประคอง.................คล่องพ้อ พ้อคลอจ่อโศกนอง...................นัดเหนี่ยว เหนี่ยวเกี่ยวเหลียวชนข้อ.............ขุ่นขย้ำทำขม สวัสดีค่ะพี่ทุกคน พี่แสงแรก บทนี้ มี่ซนไปหน่อยขอร้อย๓กลบทรวมนา อิอิ เป็นกลบทกำลังสาม บทนี้มี่เล่นด้วย วัวพันหลัก+สีหติกำกาม และสิงห์โตเล่นหางค่ะ ปล. บทนี้มี่ขอร้อยด้วยเสียงเหมือนตรง๓คำต้นด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 12:51:42 จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 12:36:18

ความคิดเห็นที่ 42 13.24 น. ผวนกลโคลง 'วัวพันหลัก' .... ด้วยกลโคลงผวน 'ตลบมุ้งล้มโดมิโน' ๏ เพียงครวญ โคลงขัดเพ้อ .......... ผวนเคียง เคียงป่วน คู่ลำเอียง .................... ข่วนเปรี้ยง เปรี้ยงสาก ใส่คู่เถียง................... ปากเสี่ยง เสี่ยงปริแตก ต่างเดี้ยง ................ สิเปรี้ยงลูกปราย-ชายตา หรือว่าลูกโดดหนี แลนาบารนี ๚ะ๛ (คริคริ) 13.34 น. ----------------------------------------------------------------------------- วัคซีนหวัดนกเข็มที่. 76     12.52 น. กะตื่นเช้าโล้โคลงเคลง<>กะเตงเช้าโล้โคลงขื่น ๏ วัวพันหลัก ร่ำร้อง ......... พัก run run ไม่รอดกอดมัน ......... มอดไร้ ไร้มอด น่ารู้กัน ............... มา-not ตาย-แล แลเผ่นนะ ชนะได้ ............ พระเน้นพ่ายชนะ ๏ ชนะภัย ใช่หลักแจ้ง ...... ในพระ พระท่องสวดมนต์นะ ......... ทวดซร้อง ซร้องพระแซ่เซ็งละ .......... แพ้-สะ ใจ-มิ'สระใจ' ข้อง ............ มะซี้วัน'วิสา-ขบูชา'เวียนเทียนกัน เราท่านอย่าเวียนเทียนแบบวัวพันหลักนา บารนี ๚ะ๛ (อิอิ) 13.13 น. ----------------------------------------------------------- จากกระทู้ถนนนักเขียน (บทกวี) ๏ บ้านโคลงผวน [ ๒๙ ] ... รอ ... ๏ ... ของ คุณ: นกโก๊ก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9151717/W9151717.html ----------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 53 12.05 น. ผวนกลโคลง 'วัวพันหลัก' ๏ หลุดพอ รอผุดด้วย ............. พุทธพอ พอหลุด พุทธรอยอ ............... ยกให้ พ่อเรา เผ่ารอขอ .................. เพียงรอด รอดพ่อ รอพ่อดไหว้ .............. กราบเจ้าศาลหรือ ๏ หรือหม้อ รอมื้อยาก ........... ข้าวหมาก แพงรา ราก่อ รอกาฝาก ................... เกาะเลื้อย เลื้อยออก หลอกเอื้อยอยาก ... รอจับ จับรัก จักรับเอื้อย ................. อู่เล้าใดหนอ-รอเน่า แลนาบารนี ๚ะ๛ (ฮี่ฮี่) 12.41 น. ----------------------------------------------------------- จากกระทู้ถนนนักเขียน (บทกวี) อาศรมชาวโคลง ๒๑๘.สีสันวันชื่นคืนสุข ... ของ คุณ: แสงแรก ประดับดิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9289856/W9289856.html ----------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 70 กลบท วัวพันหลัก ทุกทุกวันดั่งร้าง.....................รอยไหว ไหวแค่ลมหายใจ...................เจ่าจ้อง จ้องเพียงเหม่อเหมือนไกล.......เกินปลอบ ปลอบตื่นจากครวญคล้อง.........ค่อยน้อยหยุดเยือน เยือนฝนโปรยผ่านฟ้า...............ฟังหมอง หมองสั่นใจจมจอง...................เจ็บร้าว ร้าวรอยว่างเคยครอง................ใครหนึ่ง หนึ่งอดีตยากก้าว.....................ก่ายล้อมผูกพัน พันอารมณ์เหว่ว้า......................วางเรียง เรียงกี่ครายังเคียง.....................คร่าวแพ้ แพ้นัยฉ่ำเฉดเฉียง.....................ฉวยคร่า คร่าใฝ่ยามหมกแล้....................ล่วงรู้เพียงระอา ระอาหัวใจคลั่งค้าง.....................คมคอย คอยซึ่งวันปวดปรอย..................ปล่อยไว้ ไว้ในอกเพียรทยอย....................ยันอยู่ อยู่เร่าเมียงมองไหม้....................เมื่อเคลิ้มวันวาน จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 22:37:55 ถูกใจ : ขุนพลน้อยโค่วจง, โหม่งฉ่าฉ่า, นกโก๊ก ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณญามี่มากครับ ไม่ธรรมดาจริงจริง สองวันก่อนผมลองฝึกนั่งแต่งกลบทวัวพันหลัก ปรากฏว่าไม่สำเร็จ มันเหมือนผมพันหลักเสียเอง เวลาแต่งแบบพันหลักหรือแบบผวน ผมจะคุมเนื้อหาไม่อยู่เพราะคำบังคับพาไป แต่จะลองดูใหม่ เมื่อเนื้อหากับพันหลักไปกันได้ เดี๋ยวจะไปแขวะใครเขา แบบเพลงฉ่อยพาไป วันนี้วันดีไม่หาเรื่องใส่ตัวเนอะ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 09:26:52 ความคิดเห็นที่ 72 11.28 น. ๏ สีสัน - สิบห้าค่ำ .................. คืนวัน วันชื่น - คืนเพ็ญจันทร์ ............. แจ่มขึ้น คืน - สาธุชน-สัน .................... ติ-สุข สุข - วิสาข์ฟ้าฟื้น ................... ธูปทั้งไทยเขียน ->(ไทยเขียน สื่อถึงคำผวน เทียนไข) ๏ เขียน - ไขแขสวดอ้อน ........ วอนเถิด เถิด - เทิดพุทธคุณประเสริฐ ..... เอกซเปิ้ด ------->(เอกซเปิ้ด สื่อถึงคำเทศ expert) เปิด - จิตตลบใจเตลิด ............. หลงจ่าย ใจ - นก จกนายเบิ้ร์ด .............. นกเจ้าโลกนอน ๚ะ๛ -->(แง่มแง่ม เบิ้ร์ด สื่อถึงคำเทศ bird) 11.57 น. แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 12:07:47 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 12:07:17 จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 11:59:29 ---------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 12:42:02 โดย: นกโก๊ก  วันที่: 28 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:19:31 น. ----------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 13:42:17 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 13:38:17 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 13:34:55 จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 13:33:15

ความคิดเห็นที่ 43 555555555 ที่เหลือครูพจน์เล่นต่อแล้วกันนะคะ มี่มีงานต้องทำก่อนนะคะพี่นก พี่พจน์ 13.24 น. ผวนกลโคลง 'วัวพันหลัก' .... ด้วยกลโคลงผวน 'ตลบมุ้งล้มโดมิโน' ๏ เพียงครวญ โคลงขัดเพ้อ .......... ผวนเคียง เคียงป่วน คู่ลำเอียง .................... ข่วนเปรี้ยง เปรี้ยงสาก ใส่คู่เถียง................... ปากเสี่ยง เสี่ยงปริแตก ต่างเดี้ยง ................ สิเปรี้ยงลูกปราย-ชายตา หรือว่าลูกโดดหนี แลนาบารนี ๚ะ๛ (คริคริ) 13.34 น. (นกโก๊ก) เพียงสรวล โคลงคึกครื้น ............. ผวนเสียง เสียงร่วน คลอคัดเถียง ..................ส่วนเลี้ยง เลี้ยงซัด ใส่ลำเลียง.......................ลัดเสี่ยง เสี่ยงกึกเกิดดังเปรี้ยง ....................ศึกเกลี้ยงเนียนใส (ญามี่) จากคุณ : ญามี่ (y@mie) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:23:08

ความคิดเห็นที่ 44 . ผวนกลโคลง 'วัวพันหลัก' .... ด้วยกลโคลงผวน 'ตลบมุ้งล้มโดมิโน' ๏ เพียงครวญ โคลงขัดเพ้อ ......... ผวนเคียง เคียง ป่วน คู่ลำเอียง ................... ข่วนเปรี้ยง เปรี้ยงสาก ใส่คู่เถียง................... ปากเสี่ยง เสี่ยงปริแตก ต่างเดี้ยง ................ สิเปรี้ยงลูกปราย-ชายตา หรือว่าลูกโดดหนี แลนาบารนี ๚ะ๛ (คริคริ) นกโก๊ก เพียงสรวล โคลงคึกครื้น .......... ผวนเสียง เสียง ร่วน คลอคัดเถียง ............ส่วนเลี้ยง เลี้ยงซัด ใส่ลำเลียง..................ลัดเสี่ยง เสี่ยงกึกเกิดดังเปรี้ยง ................ศึกเกลี้ยงเนียนใส ญามี่ ~ โรงโค้ช โลดเล่นรู้ ............. รสโคลง โคลงจ่อม คอมฯใครโครง ....... ค่อมโจ้ง โจ้งหล่น จากจิตโจง .............. จนโล่ง โล่งคุด ปุดโป้งโล้ง ................ หลุดโค้งคำนึง พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 14:39:44

ความคิดเห็นที่ 45 . ผวนกลโคลง 'วัวพันหลัก' ๏ หลุดพอ รอผุดด้วย ............. พุทธพอ พอหลุด พุทธรอยอ ............... ยกให้ ให้เรา เห่าไล่ขอ .................. เพียงรอด รอดพ่อ รอพ่อดไหว้ .............. กราบเจ้าศาลหรือ ๏ หรือหม้อ รอมื้อยาก ........... ข้าวหมาก แพงรา ราก่อ รอกาฝาก ................... เกาะเลื้อย เลื้อยออก หลอกเอื้อยอยาก ... รอจับ จับรัก จักรับเอื้อย ................. อู่เล้าใดหนอ-รอเน่า แลนาบารนี ๚ะ๛ (ฮี่ฮี่) นกโก๊ก ~ หลุดเอย เลยอุดด้วย ........ ใดหนอ หนอหลุด นุชรอคลอ ........... คลุกด้วย ด้วยนัด ดัดหน่วยรอ ............ ร้องบ่น บ่นเยี่ยง เบี่ยงย่นย้วย .......... อบ่างแย้มยินยล ~ ยลความ ยามข้นคลั่ก .......  ขืนกลืน กลืนขัด กลัดคืนฝืน ............. ฝ่ากลั้ว กลั้วมาก กลากมั่วยืน ............ ย้ายที่ ที่ซึ่ง ถึงซี้ซั้ว ....................... สู่สิ้นราคา พจน์รำพัน . แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 20:14:12 จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 16:36:06

ความคิดเห็นที่ 46 . ๏ สีสัน - สิบห้าค่ำ .................. คืนวัน วันชื่น - คืนเพ็ญจันทร์ ............. แจ่มขึ้น คืน - สาธุชน-สัน .................... ติ-สุข สุข - วิสาข์ฟ้าฟื้น ................... ธูปทั้งไทยเขียน ->(ไทยเขียน สื่อถึงคำผวน เทียนไข) ๏ เขียน - ไขแขสวดอ้อน ........ วอนเถิด เถิด - เทิดพุทธคุณประเสริฐ ..... เอกซเปิ้ด ------->(เอกซเปิ้ด สื่อถึงคำเทศ expert) เปิด - จิตตลบใจเตลิด ............. หลงจ่าย ใจ - นกจกนายเบิ้ร์ด .............. นกเจ้าโลกนอน ๚ะ๛ -->(แง่มแง่ม เบิ้ร์ด สื่อถึงคำเทศ bird) นกโก๊ก ~ สีสัน สรรเสกสร้าง ........ สองวัน วันชื่น คืนเพ็ญจันทร์ ......... แจ่มครื้น ครื้น ยามยวดปวดผัน ........ ผวนสุข สุข ทั่วกลัววันฟื้น ............. ฝั่งช้ำเชิญเขียน ~ เขียน ไทยใครเที่ยงครั้น .... คัดเถิด เถิด อ่านไทยให้เกิด ............. เปิดกว้าง เปิด กว้างสื่อบรรเจิด ............ ใจเที่ยง ใจ เที่ยงเป็นเยี่ยงอ้าง ........... เอ่ยแท้ไทยเขียน พจน์รำพัน . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 18:27:56

ความคิดเห็นที่ 47 ----------------------------------------------------------- จากกระทู้ถนนนักเขียน (บทกวี) ๏ บ้านโคลงผวน [ ๒๙ ] ... รอ ... ๏ ... ของ คุณ: นกโก๊ก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9151717/W9151717.html ----------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 53 12.05 น. ผวนกลโคลง 'วัวพันหลัก' ๏ หลุดพอ รอผุดด้วย ............. พุทธพอ พอหลุด พุทธรอยอ ............... ยกให้ พ่อเรา เผ่ารอขอ .................. เพียงรอด รอดพ่อ รอพ่อดไหว้ .............. กราบเจ้าศาลหรือ ๏ หรือหม้อ รอมื้อยาก ........... ข้าวหมาก แพงรา ราก่อ รอกาฝาก ................... เกาะเลื้อย เลื้อยออก หลอกเอื้อยอยาก ... รอจับ จับรัก จักรับเอื้อย ................. อู่เล้าใดหนอ-รอเน่า แลนาบารนี ๚ะ๛ (ฮี่ฮี่) 12.41 น. ----------------------------------------------------------------------------- วัวพันหลักแรก หน้าแหกมากมายเรยคร้าบบบบ ต้องขึ้นเขียงหมอผีเย็บหน้าให้ใหม่ ดังนี้ขอรับ ----------------------------------------------------------- จากกระทู้ถนนนักเขียน (บทกวี) ๏ บ้านโคลงผวน [ ๒๙ ] ... รอ ... ๏ ... ของ คุณ: นกโก๊ก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9151717/W9151717.html ----------------------------------------------------------- ผวนกลโคลง 'วัวพันหลัก' ๏ หลุดพอ รอผุดด้วย ............. พุทธพอ พอหลุด พุทธรอยอ ............... ยกให้ ให้เรา เห่าไล่ขอ .................... เพียงรอด รอดพ่อ รอพ่อดไหว้ .............. กราบเจ้าศาลหรือ ๏ หรือหม้อ รอมื้อยาก ........... ข้าวหมาก แพงรา ราก่อ รอกาฝาก ................... เกาะเลื้อย เลื้อยออก หลอกเอื้อยอยาก ... รอจับ จับรัก จักรับเอื้อย ................. อู่เล้าใดหนอ-รอเน่า แลนาบารนี ๚ะ๛ (อิอิ) แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 18:30:01 จากคุณ : นกโก๊ก เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 18:28:51

ความคิดเห็นที่ 48 . ขอขอบคุณทุกท่านทั้งท่านที่มาอ่านและท่านทีมาเขียนไว้ด้วยครับ น้องญามี่ตั้งกระทู้ใหม่แล้ว ขอเชิญที่นี่ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9305343/W9305343.html . จากคุณ : หนึ่ง [ ๑ ] เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 53 00:12:30