ความคิดเห็นที่ 1 Prolouge. ------------------------------------------------------------ ร่างบางสะบัดตัวออก มือสั่นเทาขยี้ริมฝีปากบวมแดงของตัวเองราวกับจะลบสัมผัสหยาบคายจาบจ้วงเมื่อครู่ และอาการหวั่นไหวในใจของตัวเองให้หมดไปพร้อมกับรอยสัมผัสนั้น “นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ชาย เราเป็นเพื่อนกันนะ!?”   “เพื่อนงั้นเหรอ ?” ชายจุ๊ปาก เผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม “ฉันจะทำยังไงกับนายดีนะ นเรน” ชายยิ้มอย่างเคียดแค้น แววตาสีเข้มตอนนี้ลุกโพลงไปด้วยไฟแห่งความแค้นและแรงปราถนา เขาจ้องมองคนตัวเล็กกว่าตรงหน้าเหมือนจะกลืนกินเข้าไปทั้งงตัว “แล้วเรื่องเมื่อคืนก่อน มันคืออะไรสำหรับนายกัน!?” “หยุดพูด ฉันบอกให้หยุดไง!?” เรนตะโกนสุดเสียง ตากลมสีดำขลับเหมือนลูกกวางเริ่มมีน้ำตารื้นขึ้น “นายตั้งใจยั่วไอ้วิ ทั้งๆ ที่นายเป็นของฉันแล้ว ” ชายคำรามเสียงต่ำ เดินสืบเท้าเข้ามาช้าๆ ขณะที่ร่างบางถอยหลังชิดกำแพง “แต่ฉันเกลียดนายได้ยินมั้ย!! ร้อยเกลียดพันเกลียด เกลียดจนไม่อยากเห็นหน้า เกลียดจน อื้อ!?” ริมฝีปากสีสดเหมือนทาชาดถูกปิดลง พร้อมถ้อยคำผรุสวาทหยาบคายทั้งหมดถูกกลืนหายไปในสัมผัสดุดันหยาบคายแต่ทว่าเร่าร้อนหอมหวานยากจะปฏิเสธ ยิ่งร่างบางพยายามดิ้นรนขัดขืนเท่าไหร่ อ้อมกอดที่แข็งแกร่งเหมือนปลอกเหล็กยิ่งรัดรึงแน่นหนาอย่างต้องการเอาชนะ จนในที่สุดร่างบางก็ไร้เรี่ยวแรงผลักไส บางทีเขาอาจจะแพ้กำลังที่เหนือกว่า หรือไม่ เขาอาจจะแพ้ความปรารถนาในจิตใจตัวเองที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วก็ได้ “อย่า ” ในที่สุดเรนก็ผลักชายออก เสื้อเชิร์ตสีขาวของเขาตอนนี้ฉีกขาดเผยให้เห็นรูปร่างงดงามราวกับรูปปั้นเทพเมอคิวรี่ กล้ามหน้าอกที่ได้รับการสลักเสลาอย่างดีจากช่างฝีมือเอก ผิวสีขาวราวกับหยวกกล้วยบัดนี้แดงจัดราวกับลูกตำลึงสุกงอมกลางแดดแผดร้อนจ้า นิ้วเรียวยาวงดงามดั่งลำเทียนที่ได้รับการเสกสรรอย่างบรรจงตั้งใจจากพระเจ้า ลูบริมฝีปากสีชมพูอ่อนนุ่มบอบบางเหมือนกลีบกุหลาบหวานล้ำที่กำลังสั่นระริก ในขณะที่ชายเช็ดเลือดที่ซึมออกมาจากริมฝีปากของตัวเอง แล้วยิ้มที่มุมปาก “ยอมรับมาเถอะ เรน ว่านายชอบให้ฉันทำแบบนี้” “ไม่จริง ” น้ำตาใสเหมือนเกล็ดแก้วเจียระไนไหลลงมาในที่สุด แต่ร่างหนากลับหัวเราะเสียงเหี้ยม มือใหญ่บีบคางมนเรียวให้เงยหน้าขึ้น  ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาคุโชน “นายบีบบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะ ร่างกายบอบบางบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของนายเป็นสมบัติของฉันแล้ว และมันจะต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น จำเอาไว้!” ชายตะคอกเสียงแข็งกร้าว เขาผลักร่างบางลงบนเตียง ก่อนจะโน้มตัวตามลงไป “อย่า ไม่” ร่างบางร้องเสียงเบาหวิวเหมือนมาจากที่ไกลแสนไกล เมื่อริมฝีปากอุ่นชื้นเอาแต่ใจของชายลากไล้ไปตาม “หยุด หยู้ดดด พอก่อนนน”   ‘ร่างบาง’ ในเรื่องยกมือขึ้นห้ามการเล่าออกเสียงของชายด้วยอารมณ์ทนไม่ได้อีกต่อไป ในขณะที่สาวหนึ่งเดียวในกลุ่มที่เอามือปิดปากใบหน้าแดงแจ๋อยู่เป็นนานสองนานร้องขึ้นอย่างเสียดาย “โธ่~! ให้หยุดทำไมล่ะพี่เรน! เล่าต่อสิพี่ชาย กะลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย” “ตำลึงมีลูกด้วยเหรอฝ้าย หยวกกล้วยเป็นยังไง แล้วทาชาดคืออะไร เหมือนกาชาดมั้ย?” อีกหนึ่งหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงนั้น ถามด้วยสีหน้าจริงจังสนอกสนใจ ตามประสาลูกคุณหนูเด็กเมืองกรุงที่รู้จักข้าวหุงเสร็จในหม้อ และผลไม้ที่ปอกและหั่นแล้ววางไว้อยู่บนจานเท่านั้น “ชาดไม่ใช่ไอ้ที่ทาปากของผู้หญิงสมัยโบราณเหรอ” ฝ้ายตอบอย่างไม่แน่ใจเช่นกัน นายวิชาเอกพยักหน้าหงึกหงักแสดงความเข้าใจ ก่อนจะชะโงกหน้าไปดูปึกแผ่นกระดาษด้วยสีหน้าขำปนขนลุกพะอืดพะอม “หลังจากนี้แกเคลิ้มสุดๆ เลยนะไอ้เรน ตุ๊ดแตกเตลิดเปิดเปิงมากๆ~ ”  วิแซวอย่างขบขัน “พูดให้มันดีๆ นี่มันตัวละครในนิยาย ไม่ใช่ฉัน”   นเรนบอกอย่างไม่สบอารมณ์  เรื่องที่จะทำให้ชายหนุ่มมาดนิ่ง ใจเย็นเงียบขรึมอย่างเขาออกอาการหลุดได้ ก็คงมีประเด็นนี้ที่อยู่อันดับแรกๆ สุด “รูปร่างเหมือนรูปปั้น ผิวเป็นหยวกกล้วย ริมฝีปากเป็นกลีบกุหลาบ นิ้วเป็นลำเทียน ตาเป็นลูกกวาง แถมน้ำตายังออกมาประหนึ่งคริสตัลชวารอฟสกี้ ” นายวิยังคงอ่านออกเสียงต่ออย่างขบขัน “สรุปว่าแกนี่คนหรือสิ่งมีชีวิตสปีชี่ส์ไหนกันแน่วะ  ฉันเริ่มนึกภาพไม่ออกแล้ว ” “ฉันในนิยายดูเป็นชายเหนือชายดีว่ะ แมนเต็มร้อย คิงเต็มระดับประทับใจ ”   ‘เจ้าของเรื่อง’ อีกคนกลับลูบคางพยักหน้าหงึกหงักอย่างพอใจ ก่อนจะเงยหน้ามองเรนด้วยแววตาเป็นประกาย “นี่ช่วงหลังแกเริ่มตบะแตกรุกฉันกลับแล้วนะ ร้อนแรงมากถึงกับเก้งกวางกระโดดพรึ่บพรั่บเลยทีเดียว” “นี่มันตัวละครในนิยาย ไม่ใช่ฉัน ”  เรนย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงต่ำกว่าเดิม “สรุปว่าฉันเป็นมือที่สามของพวกแกมาตลอดเลยเหรอเนี่ย!? ทำไมพวกแกไม่บอกฉันก่อนวะ!” วิชาเอกโวยวายพลางพลิกดูหน้าต่อไปอย่างตื่นเต้น เรนถึงกับส่ายหน้าเลิกสนใจเพื่อนตัวเอง หันไปถามต้นตอของเรื่องนี้เสียงเคร่ง “ฝ้ายนึกยังไง ถึงเอานิยายแบบนี้มาอ่าน?” “ก็ฝ้ายเห็นในห้องเขาฮิตๆ กันเลยขอมาอ่านบ้าง แต่พอถึงตรงนี้ก็ไม่กล้าอ่านแล้วล่ะ เลยเอามาให้ลองอ่านเล่นกัน” คนตอบทำหน้าจ๋อย . . . . จากคุณ : อันปังแนน เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 19:51:05

ความคิดเห็นที่ 2 “ถึงขั้นปริ๊นท์มาอ่าน เย็บเล่มอย่างดี เวียนอ่านกันทั้งห้องเลยเหรอ” วิทำตาโต “จะว่าไป ฉันก็เคยเปิดเจอในเน็ตเหมือนกัน เห็นว่ามีเราสามคนหลายเรื่องเลยล่ะ”  ชายนับนิ้วให้ดู “ฉันกับไอ้เรนบ้าง เรนกับแกบ้าง ฉันกับแกบ้าง สวิงกิ้งกันบ้างอะไรบ้าง เยอะแยะมาก แสดงว่าเราสามคนนี่ดังจริงๆ นะเนี่ย” ชายยืดตัวอย่างภูมิใจซะงั้น คนเอาของมาปล่อยเลยหลุดปากออกมาอย่างลืมตัว “ใช่ๆๆ ยิ่งนิยายฟิควายของกลุ่ม Zell นี่ล่ะ ฮอทที่โรงเรียนฝ้ายมากเลย ในเว็บบอร์ดนักเขียนดังๆ ที่ฝ้ายเข้านะ มีอยู่เป็นร้อยๆ เรื่องอ่านกันไม่หวาดไม่ไหว เดี๋ยวนี้คนอ่านฮิทฟิคของพวกเรนยิ่งกว่าพวกนักร้องบอยแบนด์ที่ดังๆ ซะอีก ฝ้ายก็เลย แห่ะๆ” หญิงสาวแก้มสีจัดขึ้น เอานิ้วชี้ตัวเองจิ้มกันอย่างขัดเขิน “ขอยืมเพื่อนมาอ่าน ว่าจะลองเขียนดูบ้าง ” “ไม่ต้องเลย ฝ้ายเขียนนิยายรักกุ๊กกิ๊ก แจ่มใสไร้มลพิษอย่างเดิมก็ดีอยู่แล้ว จะมาเขียนแนวนี้ทำไม” เรนปรามเสียงเข้ม “แหม นี่มันก็มากไป ฝ้ายคงไม่เขียนติดเรทขนาดนี้สักหน่อย ” ฝ้ายเถียงเสียงอุบอิบ “ทำไมผู้หญิงถึงอยากให้ผู้ชายหล่อๆ รักกันเองล่ะ ฉันแปลกใจมาตั้งนานแล้ว” ชายถามอย่างสนใจ “ปกติฉันนึกว่าผู้หญิงไม่อยากให้ผู้ชายเป็นเกย์ซะอีก นี่กลายเป็นว่าอยากอ่านฉากผู้ชายทำอย่างว่ากันซะงั้น” “เอ ไม่รู้สิ” ฝ้ายเอียงคออย่างใช้ความคิด ก่อนจะกลั้นหัวเราะพรืด “แต่ฝ้ายอ่านแล้วก็เขินดีนะ เพราะทั้งเรื่องมีแต่ผู้ชายหล่อๆ ละมั้ง มันเลยจั๊กจี้ไปหมด มันอธิบายไม่ถูกแฮะ” “แล้ว ” ชายเอียงตัวมากระซิบเสียงเบา “ไอ้เรนมันสาวแตกแบบนี้ทุกเรื่องหรือเปล่า” “ก็ส่วนใหญ่พระเอกจะเป็นวิหรือไม่ก็ชายนะ แต่นายเอกก็ ” หญิงสาวเหลือบมองเรนแบบไม่รู้ว่าจะพูดดีหรือไม่  แต่สุดท้ายก็พยักหน้า “ใช่ เป็นเรนหมดทุกเรื่องเลย” ฝ้ายตอบอุบอิบ แต่เรียกเสียงฮาครืนดังลั่นจากทั้งโต๊ะ ยกเว้นคนเดียวในโต๊ะที่ไม่ขำไปด้วย “ฉันไม่เห็นว่ามันน่าขำตรงไหน” นเรนส่ายหัว แย่งปึกกระดาษนั้นมาอ่านชั่วครู่ ก่อนจะโยนมันลงกับโต๊ะเสียงดัง “ขึ้นต้นหน้าที่สองก็เปิดฉากฉะกันเละแล้ว อ่านหนังสือโป๊ที่ผู้ชายอ่านกัน ยังไม่โจ่งแจ้งชัดเจนบรรยายรายละเอียดเป็นขั้นเป็นตอน เห็นรูปทรงชัดเจนขนาดนี้” “ท่าทางพี่เรนเหมือนครูคงแก่เรียนที่โรงเรียนฝ้ายเลย ” ฝ้ายทำหน้าล้อเลียน “จะว่ายังไงก็ช่าง ” คนฟังส่ายหน้า “แต่มันดูไม่จืด พูดแล้วอยากเห็นหน้าคนแต่งจริงๆ ขนาดผู้ชายหมกมุ่นเรื่องนี้ ผู้ชายด้วยกันยังมองว่าโคตรเสื่อม นี่เป็นผู้หญิง แถมยังเรียนมัธยมด้วย พ่อแม่เขาจะรู้แล้วภูมิใจหรือเปล่า ว่าเวลาลูกสาวหมกตัวอยู่หน้าคอม ในหัวเอาแต่แต่งเรื่องเหมือนหนังสือปลุกใจเสือป่าแบบนี้” “มันก็ไม่ติดเรทแบบนี้ทุกเรื่องซักหน่อย แบบที่น่ารักก็มี แต่พอดีเรื่องนี้ดังติดท็อปเท็น คนฮิตอ่านเยอะสุดนี่นา” พอโดนเรนดุมากๆ เข้าฝ้ายก็ชักจะทำหน้าจ๋อย “ขอโทษนะ ฝ้ายไม่น่าเอาเรื่องพวกนี้มาให้พวกพี่อ่านเลย ” “ไม่เกี่ยวกับฝ้ายสักหน่อยนี่ ไม่เห็นต้องขอโทษเลย” เรนรีบอธิบายเสียงอ่อน “ไม่ใช่ว่าแกหงุดหงิดที่ไม่ได้เป็นฝ่ายรุกบ้างเหรอว้า~?”   นายวิชาเอกกระพริบตาปริบๆ ถามหน้าใสซื่อ “นั่นก็ส่วนหนึ่ง ” คนตอบยอมรับหน้าตาย “แล้วฉันร่างบางตรงไหนวะ ฉันไม่ได้ตัวอ้อนแอ้นไปกว่าไอ้ชายมันซักเท่าไหร่ด้วย ” “ก็ถ้าเทียบกับฉันที่เล่นกีฬาบ่อยๆ แกก็ผอมกว่าเยอะนะ”  วิยกแขนขึ้นมาเบ่งกล้ามดู แล้วบุ้ยใบ้ไปทางชาย “แล้วถ้าเทียบกับไอ้ชายที่ยกเวทเล่นฟิตเนสเกือบทุกวันจนเกือบจะเหมือนเกย์คิงก้ามปู  แกก็เหมาะสมกับตำแหน่งควีนดีอยู่แล้ว~ ” “ของแบบนี้มันต้องทนหน่อยละว้า” ชายตบไหล่เพื่อนอย่างเห็นใจ “ไหนๆ ครองตำแหน่งควีนของ  St.Pete สองปีแบบไม่มีคู่แข่งแล้ว มันก็ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนกันบ้างเป็นเรื่องที่ธรรมด๊า ธรรมดา~” “แกได้ถามฉันหรือยังว่าฉันอยากได้ตำแหน่งบ้านี้ไหม” เรนหันขวับจ้องชายตาขวาง “เพราะเอาไปจิ้นกันผิดที่ผิดทางแบบนี้ ฉันถึงโดนเข้าใจผิด ไปไหนก็มีแต่คนมองแปลกๆ บอกตามตรง ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกคุกคามสิทธิเลยรู้ไหม” “แหม แต่เรนหน้าสวยจริงๆ นี่นา ขนาดฝ้ายเป็นผู้หญิง ฝ้ายยังอิจฉาเลย ไม่แปลกหรอกที่ได้รับโหวตในเว็บเป็นควีนของโรงเรียน St.Pete ตั้งสองปีซ้อน  ที่โรงเรียนฝ้ายมีแฟนคลับของกลุ่มเรนเบ้อเริ่มเลยนะ” หญิงสาวจ้องมองใบหน้าหนุ่มที่เธอกำลังพูดถึงอย่างพิจารณา “ดูสิ หน้าเล็กนิดเดียว ผิวก็ขาวใสเกลี้ยง ตาดำกลมโตใสแป๋วอย่างกับเด็กทารก ขนตาก็ย้าวยาว ตัวผอมนิดเดียว ถ้าจับเรนแต่งหน้าทำผม ต้องสวยเหมือนผู้หญิงจนแยกไม่ออกแน่ๆ เผลอๆ จะสวยกว่าฝ้ายด้วยซ้ำ ” “แต่ตอนใส่สูทก็ดูแมนดี หล่อพอตัวใช่มั้ยล่ะ” เรนยิ้มหวาน ขยิบตาให้ฝ้าย ทำเอาฝ่ายหญิงนิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก “พอๆ หยุดเลยไอ้เรน อย่ามา ” ในที่สุดวิที่ทนมาฟังมานานร้องห้าม พร้อมยกมือขึ้นกันสายตาฝ้ายที่จ้องมองใบหน้านเรนด้วยสายตาปลาบปลื้มชื่นชม “เกรงใจกันบ้างสิฝ้าย แฟนนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน”  นายวิชาเอกเหวี่ยงเสียงขุ่น “แล้วกัน! พูดอะไรอายคนอื่นบ้างสิ ใครเป็นแฟนวิกันหา” ฝ้ายกระซิบเอ็ด พลางเหลือบมองไปรอบๆ อย่างประหม่า “อีกแค่สองเดือนกว่าๆ ก็เป็นแล้ว” วิยักไหล่อย่างมั่นใจ “อีก –ตั้ง- สองเดือนกว่าๆ ต่างหาก แล้วถ้าระหว่างนี้ทำตัวไม่ดี ก็อย่าหวังเลย ” ฝ้ายตอบเสียงเรียบ ทำเอาใบหน้ากวนโอ๊ยอวดดีของนายวิชาเอกง่อยลงกว่าครึ่ง . . . จากคุณ : อันปังแนน เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 19:52:28

ความคิดเห็นที่ 3 ก่อนหน้านี้ร้านกาแฟชื่อดังแบรนด์ไฮโซกลางสยามฯเป็นชุมนุมสิงสถิตย์ของพวกเขามานาน แต่ฝ้ายคำมาเจอร้านนี้โดยบังเอิญและแนะนำให้พวกเขามานั่งเมื่อเดือนก่อน ปรากฏว่าทั้งกลุ่มติดใจบรรยากาศการตกแต่งร้านแนววินเทจ กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นเจือกลิ่นหวานอบอวลของคุกกี้  และเพลงบอซซาฟังสบายในร้านนี้กันหมด ที่นี่ยังตั้งอยู่ในชั้นสองในตึกแถวของสยามฯ ผู้คนไม่พลุกพล่านและมีวิวดีๆ จากมุมสูงให้มอง ที่สำคัญคือไม่ต้องเจอสายตารบกวน แสงแฟลชวูบวาบและเสียงกรี๊ดกร๊าดจากบรรดาแฟนคลับ (ทั้งหญิงและชาย) ของพวกเขาด้วย พวกเรน ชาย วิ จึงยึดที่นี่เป็นฐานที่มั่นหลังเรียนพิเศษมาได้เกือบเดือนแล้ว กระดิ่งกรุ๋งกริ๋งที่แขวนห้อยกับประตูส่งเสียงดังขึ้น ชายเงยหน้าขึ้นมองตามประสาคนหูไวตาไวแล้วชะงักนิ่งอึ้งไป อันเป็นอาการที่เพื่อนสนิทรู้กันว่าชายกำลังเจอสาวที่ถูกใจ เรนจึงหันไปมองบ้าง ซึ่งก็สวยจริงๆ สไตล์ที่ไอ้ชายมันชอบซะด้วย เธอคาดผมด้วยที่คาดผม ใส่ชุดเดรสสีเหลืองลายจุดเข้าชุดกันที่เรนก็อธิบายไม่ถูกว่ามันแปลกจากชุดที่ผู้หญิงคนอื่นเขาใส่กันตรงไหน เพียงแต่รู้สึกเหมือนเธอหลุดออกมาจากหนังย้อนยุค แถมมันยังเข้ากับโครงหน้าสวยแบบแปลกๆ ดูคลาสสิคของเธออีก มันเลยยิ่งขับให้หญิงสาวโดดเด่นออกมาจากเพื่อนในกลุ่มคนอื่น “เป็นไง” ชายกระซิบถามเรน ทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากเธอคนนั้น “สวยว่ะ เด่นมากเลย แต่แฟนเขาก็หน้าตาดี เหมาะสมกันนะ” เรนสะกิดเตือนสติ เผื่อเพื่อนจะมองไม่เห็นหนุ่มที่เดินมาพร้อมๆ กัน “เซ็งเลย ” ชายพึมพำด้วยอารมณ์ตามนั้น “เป็นเพื่อนสาวหรือเปล่าวะ ทำไมดูอ้อนแอ้นจัง” “เขาไม่ใช่ผู้ชายซักหน่อย ” ฝ้ายส่ายหน้าหวือ “นั่นผู้หญิงต่างหาก ” เรนจึงเลิกคิ้วหันกลับไปมองใหม่ พอสังเกตดูดีๆ ถึงเพิ่งเห็นว่าแม้รูปร่างจะสูงโปร่งและแต่งตัวเหมือนผู้ชายเมโทรแค่ไหน แต่พอดูโครงร่างดีๆ ก็มีส่วนเหมือนผู้หญิงจริงๆ ด้วย “ทอมเหรอ?” เรนครางเบาๆ อย่างไม่เชื่อสายตา จังหวะเดียวกับที่ทอมคนนั้นเหลือบตามามองโต๊ะเขาพอดี ก่อนจะเมินหน้ากลับไปด้วยท่าทีเหมือนเขาไม่ถูกชะตากันมาตั้งแต่ชาติปางไหน สร้างอารมณ์เซ็งเล็กๆ ให้กับนเรนเป็นอย่างยิ่ง “ก็คงจะเป็นทอมจริงๆ ทำท่ากร่างขนาดนั้น ” เขาเปรย “เอาจริงดิ เป็นทอมดี้กันเหรอเนี่ย??” ชายพึมพำเบาๆ ท่าทางผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด “ไม่ใช่หรอกมั้ง ฝ้ายได้ยินว่าเขาเป็นเพื่อนกันนะ” ฝ้ายคำพูดขัดอีกครั้ง เล่นเอาทั้งสามหนุ่มในโต๊ะหันมามองเธอเป็นตาเดียว “ฝ้ายรู้จักผู้หญิงกลุ่มนั้นเหรอ” วิถามอย่างสนใจ “นี่พวกวิไม่รู้จักแทนกับลี่กันจริงๆ เหรอ สองคนนี้ที่โรงเรียนฝ้ายก็ดังมากในเหมือนกันนะ” “หมายความว่าสองคนนั้นก็เรียนที่เดียวกับฝ้ายงั้นสิ??” ชายถามตาเป็นประกายแวววาวมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง “ใช่ สองคนนั้นก็เหมือนพี่เรนกับพี่ชายนั่นแหละ” “เหมือนกัน ?” เรนทวนคำอย่างมึนงง “ตายล่ะ นี่มันเหตุการณ์สำคัญเลยนะเนี่ย” ฝ้ายอมยิ้ม ชี้นิ้วไขว้กันไปทางสามหนุ่มและสาวๆ กลุ่มนั้น “วันนี้คิงกับควีนของโรงเรียนเซนต์พีท  ปริ๊นซ์กับปริ๊นเซสของโรงเรียนเซนต์แอนมาเจอกันเป็นครั้งแรกเชียวนะ~ ” เรนเดินหนีออกมาไปสั่งขนมปังกินกับกาแฟอีกซักก้อน เพราะรู้สึกว่าทนหัวข้อสนทนาบนโต๊ะตัวเองไม่ได้อีกต่อไป แต่ก่อนเขาไม่เคยมีอคติกับพวกผิดเพศแบบนี้ จนกระทั่งโดน‘รุก’ เพราะเข้าใจผิดบ่อยๆ ล่าสุดเหตุการณ์ในฟิตเนสเมื่อเดือนก่อนทำเอาเรนที่รู้สึกเฉยๆ เลยกลายเป็นไม่ชอบ จนมาตอนนี้ถึงขั้นหลอนปนหวาดผวาไปเลย  แถมยังลามมาถึงพวกอื่นๆ อีกมากมายเช่นเลสเบี้ยน ทอมดี้อีกอย่างช่วยไม่ได้ ให้ตายเถอะ เขาเองก็ไม่ได้อยากเกิดมาหน้าตาแบบนี้หรอกนะ เสียงหัวเราะของผู้หญิงดังขึ้น เรียกให้เรนหันไปแอบมองโต๊ะกลุ่มนั้นอีกครั้ง ซึ่งหญิงที่ชายหมายตาก็สวยจริงๆ ขนาดว่ามองใกล้ๆ ก็ยิ่งสวยสะดุดตามากขึ้นอีก หุ่นมีน้ำมีนวลไม่ผอมเกินไม่อ้วนเกิน ตาโตคมสวย ขนตายาว คิ้วดำเข้มโก่งได้รูป ผิวสีเหลืองน้ำผึ้ง เป็นความสวยแบบแปลกๆ ไม่ใช่ความสวยหมวยดาษดื่นพิมพ์นิยมที่หาได้ตามสยามฯทั่วไป แต่ก็ไม่ใช่ความสวยแบบคนไทยแท้ๆ เช่นกัน ท่าทางการหัวเราะยิ้มแย้มของเธอก็ยิ่งทำให้ผู้ชายอย่างเขาและรอบๆ โต๊ะต้องเหลียวกลับไปมองอีกครั้ง หรือหลายๆ ครั้งอย่างช่วยไม่ได้ “มองอะไร?” เสียงที่หนากว่าผู้หญิงปกติ แล้วยังพยายามดัดเสียงให้ห้าวเหมือนผู้ชายกระซิบเบาๆ จากด้านหลัง เรนจึงหันไปมอง พบคนที่ชื่อแทนยืนมองเขาอยู่ด้วยสายตาเอาเรื่อง เรนจึงส่งยิ้มหวาน ผงกหัวให้เป็นเชิงทักทายแบบที่ทำให้สาวๆ เห็นแล้วชะงัก ทำแก้วตก นิ่งแข็งเป็นหิน หรือทำอะไรเอ๋อๆ มานักต่อนัก “สวัสดีครับ” เรนเอ่ยทักทาย แต่การส่งสัญญาณประนีประนอมครั้งนี้ไม่สำเร็จ เพราะแทนยังคงมองเขาราวกับเขาเป็นไส้เดือนตุ๊กแก ก่อนจะเมินหน้า หยิบจานพายเดินกระแทกไหล่เขาอย่างแรง ทำราวกับร่างกับเขาเป็นอากาศธาตุเดินกลับไปนั่งโต๊ะตัวเอง ปล่อยให้เรนยักไหล่อย่างเอือมระอา หันกลับไปทำธุระของตัวต่อ เท่โคตรรร กร่างขนาดนั้นคงนึกว่าเทพตายล่ะ ! ------------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : อันปังแนน เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 19:53:54

ความคิดเห็นที่ 4 ลิ้งตามอ่านย้อนหลังในเว็บเด็กดีค่า http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=566175 จากคุณ : อันปังแนน เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 19:58:07

ความคิดเห็นที่ 5 เล่นเอาต๊กกะใจ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 53 21:05:22

ความคิดเห็นที่ 6 นึกว่าคนเขียนเปลี่ยนแนวกระทันหัน จากคุณ : Bangkokian เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 06:34:01

ความคิดเห็นที่ 7 นึกว่าจะได้อ่านของแปลก 555 จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 53 22:10:30