ความคิดเห็นที่ 1 ลำนำเพลง  " รักไม่รู้อิ่ม " รักเอยรักเราเคยชื่นเชย           เคียงเขนยเชยชิดผูกพัน ใต้เงาจันทร์คืนที่เธอกับฉัน สาบานรักกันจวบจนชีพวาย เสียดายห้วงแห่งเวลา หลงวาจารักหญิงไม่รู้หน่าย โธ่เอ๋ย..ใยหญิงช่างใจร้าย เบื่อรักหนีไกลทิ้งฉันได้ลงคอ คนเขาปรามาสหญิงชอบเปลี่ยนแปร หญิงรักไม่แน่วแน่รักเดียวหญิงไม่พอ เปลี่ยนชายทุกปีเปลี่ยนหน้าตาม พ. ศ. หญิงไม่คิดรั้งรอชลอต่อแต้มปลายปี ไม่แค้น..เป็นห่วงน้องหญิงเอย ทรามเชยใคร่ครวญให้ดี รักไม่รู้อิ่มกายหญิงยอมพลี โรคร้ายอาจราวีศักดิ์ศรีหญิงไม่เหลือเลย พี่ลม ชมรมคนอกหัก เขารับผมเป็นสมาชิกถาวรแล้วขอรับ จากคุณ : ท่าราชวงศ์ เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 20:04:52

ความคิดเห็นที่ 2 ..๏ นิ้วกดสายมั่นหมายสั่งทั้งหกสาย แสนใจหายซึ่งครวญหาขวัญตาพี่ บ้างรุ่มร้อนบ้างเหน็บหนาวร้าวชีวี อันคอร์ดคีย์ที่บรรเลงเพลงคร่ำครวญ นิ้วส่ายสะบัดใจขาดสะบั้นรันทดท้อ จับคอร์ดพอส่งสำเนียงเสียงโหยหวน ครั้งนุ่มนวลคราหนักแน่นแสนรัญจวญ แทนถ้อยถ้วนทุกข์ทับถมจมน้ำตา บีบเส้นสายคลายเส้นเสียงสำเนียงส่ง ครั้นคิดคงผิดแผกไปใฝ่ฝันหา ทุกทำนองก้องกังวานสะท้านมา เกินเวลากี่ย่ำยามยากห้ามใจ เสียงเพลงแผ่วแล้วพลิกผลันรำพันแล้ว จิตแน่แน่วห้านิ้วสั่นนั้นเปรียบได้- กับบทเพลงบรรเลงร่ำคร่ำครวญใด ล้วนเลศนัยให้แก้วตามายลยิน เสี้ยวแห่งจิตครุ่นคิดถึงรำพึงพ้อ เพียงพร่ำขอให้หายตรมขื่นขมสิ้น ครั่นหกสายคลายห่วงหาเป็นอาจิน คงลืมสิ้นซึ่งอดีตกาลเผาผลาญทรวง จากอารมณ์จมไอรักยิ่งหักหาญ ทุกข์แผ้วพานด้วยคะนึงหาพาห่วงหวง กรีดสำเนียงเสียงสำนวนล้วนย้ำทวง ตามหลอกลวงให้เคล้าคลุกทุกข์ยั่งยืน นิ้วบรรเลงเพลงบรรยายคล้ายตอกย้ำ ใจบอบช้ำนิ้วยิ่งระบมตรมเกินฝืน เคลื่อนคอร์ดคีย์ครั้นขับขานตราบวันคืน ครั้นขัดขืนทุกข์คั่นขวางพลางย่ำยี เสียงเส้นสายนิ้วส่ายสะบัดบ่งชัดแจ้ง ใช่เสแสร้งฤๅปรุงจิตคิดเสียดสี แม้นิ้วระบมนั้นคือระบายคลายโศกี เปลี่ยนคอร์ดคีย์กี่ครั้งคราอย่านับเลย ๚ะ๛ หลังจากที่มันถูกเก็บไว้บนหลังตู้เสื้อผ้าอยู่นาน ซึ่งก็นานพอที่จะทำให้ฝุ่นจับจนเขรอะ ความคุ้นเคยบางอย่างหายไป.. ทั้งที่เมื่อก่อน... แทบจะเรียกได้ว่า ไม่มีวันใดที่นิ้วไม่ได้สัมผัสเส้นสายของมัน คืนที่ต้องอยู่ลำพังกับความรู้สึกที่สับสน โดยที่สายตาไม่ได้ตั้งใจ แต่พลันไปเห็นกีตาร์บนหลังตู้ มองมันแล้วสะเทือนใจตนเอง กระทั่งปลายนิ้วได้สัมผัสเส้นสายอีกครั้ง ความทรงจำบางอย่างเหมือนภาพย้อน เส้นสายโศก ในความโศก จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 20:10:21

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องตักบาตร ทำบุญวัด เว้าสนุก เคยฟังมุก อันเก่า เอามาเขียน ทุกๆท่าน คงเคยฟัง อยู่วนเวียน อาจจะเอียน ไปบ้าง ช่างหัวมัน วันพระใหญ่ ได้ทำบุญ ที่บนวัด ทุกคนจัด แจงจุน บุญขยัน มีอาหาร มากมาย ใส่ร่วมกัน รอพระฉัน ปันแบ่ง ไม่แล้งใจ อาหารคาว หวานลิ้น น่ากินนัก เด็กร้องชัก อ้อนแม่ แลร้องไห้ อยากจะกิน พร้อมกับพระ นั่นแล้วไง แม่เหนื่อยใจ ให้โมโห โกรธามัน ลูกร้องหนัก ชักจะแย่ แม่ร้องแหก "ให้พระแดรก เสร็จก่อน เมิงค่อยฉัน" พระชำเลือง เคืองค้อนบอก บ๊ะ!แล้วกัน "พระต้องฉัน คนต้องแดรก อย่าแหกเลย" แม่ตกใจ ไหว้ลนลาน ประทานโทษ ขอจงโปรด อย่าโกรธกัน ฉันเฉลย เพราะรำคาญ ลูกมันร้อง กินอย่างเคย จึงได้เอ่ย เลยไป ไม่ได้ลาม เจ้าค่า พระคุณท่าน ..................................................................................... เอากลอนเก่าเขียนไว้ตอนวันพระใหญ่เมื่อปีกลายมาร่วมขอรับ จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 10:00:24

ความคิดเห็นที่ 4 สุดยอดเยี่ยมกระเทียมดองน้องแก้วเอ๋ย ขอชมเชยในอารมณ์ผสมผสาน บรรยายคำสัมผัสกวีกานต์ เสียงขับขานแสนลื่นชื่นหัวใจ ท่าราชวงศ์น้องคงเจ็บมาหนัก ผิดหวังรักหญิงใจร้ายนั่นใช่ไหม แต่ก็ยังเป็นห่วงดวงหทัย หญิงคนไหนทิ้งไปได้ลงคอ คุณจังงังรมณ์สุนทรีย์ดีดกีต้าร์ เห็นนัยน์ตาครุ่นคิดถึงรำพึงพ้อ วาดวิมานในรักร่วมถักทอ กรรมใดหนอสายหนึ่งขาดพลาดวิมาน เสกคาถาไม่เคยมีที่อกหัก เรื่องอุบาทว์พูดกันนักมุกชักด้าน พูดเรื่องพระกันบ้างเถิดขอวาน พระนั่งถานไม่ลับล่อเท่าข้อมือ...5555 จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 53 15:09:00