ความคิดเห็นที่ 1 |
 |
เหยื่อรายที่ 1
ตอนที่ 1
ผมคือใคร
น้ำที่นองบนถนนแสดงให้เห็นว่าที่ผ่านมาเมื่อซักครู่ฝนห่าใหญ่ได้ตกลงใจกลางเมืองหลวง หลายคนวิ่งเข้าที่หลบฝน ต่างจากผมที่ค่อยเดินเลียบบนทางเท้า
สภาพผมไม่ค่อยต่างอะไรกับพนักงานออฟฟิสโดยทั่วๆ ไป กางเกงสแลค เสื้อเชิ้ต ดูสุภาพเรียบร้อยตามสิ่งที่ควรเป็น แต่เวลาพลบค่ำ ของเย็นที่ฝนตกหนักเพิ่งซาเม็ด มันทำให้ทั้งเสื้อกางเกงผม เปียกโชกไปทั้งตัว ผมที่ลู่ลงมีหยดน้ำทิ้งตัวลงมากระทบกับเรียวหนวดผมอีกทอด ก่อนแตกกระเซ็นบนทางเท้า
ถึงแม้ผมจะไม่เคยแต่งตัวผิดกาละเทศะในการทำงาน แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมต่างจากเพื่อนร่วมงานคนอื่นคงจะหนีไม่พ้น แววตาดุดัน เรียวหนวดครึ้มเหนือริมฝีปาก และการไม่เคยให้ใบมีดโกนได้สัมผัสลำคอเพียงเพื่อโกนเคราออกจากใบหน้าเหมือนคนอื่นทำ นอกจากใช้คมกรรไกร เล็มหนวดและเคราอย่างแผ่วเบา ทุกวัน ทุกวัน มันทำให้ใบหน้าผมไม่ค่อยต่างอะไรกับโจรเท่าไหร่นัก ทำไมน่ะหรือ เพราะผมหาเหตุผลไม่เจอว่า ทำไมผมต้องเหมือนคนอื่นทุกกระเบียดนิ้ว เพราะนี่คือตัวของผม
ย้อนกลับมาสู่ความจริงในสภาพอันเปียกโชก ผมเดินมาไกลพอสมควรจากจุดที่ผมตัดสินใจเดินฝ่าสายฝนมา จนถึงตอนนี้ ฝนที่เริ่มขาดเม็ด พาลมเย็นหลังฝนห่าใหญ่พัดผ่านเข้ามาในจุดที่ผมยืน ความหนาวแทรกซึมผ่านเสื้อเชิ้ตที่ชื้นไปด้วยฝนจนผมรุ้สึกหนาว แต่อีกไม่เท่าไหร่ผมคงใกล้ถึงห้องพักของผม ใกล้กับสิ่งที่ทำให้ผมกลายเป็นอีกคนหนึ่ง ซึ่งคุณจะไม่ลืมสิ่งที่ผมจะบรรยาย เมื่อถึงเวลาที่ผมจะเล่าเรื่องนั้นให้คุณฟัง
| จากคุณ |
:
ผมเถื่อนหน่อยนะคับ (ผมเถื่อนหน่อยนะคับ)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันวิสาขบูชา 53 11:19:05
|
|
|
|
