เด็กหญิงกุ๊งกิ๊ง ตอนหลงทาง (งานแนวทดลองเขียน)
|
|
ผู้แต่ง คนชื่นชอบนิยาย ^^
.................................................................................................
วันปิดเทอมฤดูร้อนของกุ๊งกิ๊งเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุด เพราะไม่ต้องไปโรงเรียน ไม่ต้องตื่นแต่เช้า ไม่ต้องทำการบ้าน (อย่างน้อยก็ตอนนี้) และไม่ต้องเรียนหนังสือที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายในบางครั้งอีกด้วย
วันนี้กุ๊งกิ๊งถูกคุณแม่ปลุกแต่เช้า เพราะเรามีนัดกันคะ เราจะไปทำบุญที่วัด กุ๊งกิ๊งชอบไปวัด เพราะหลังจากที่ไปวัดเสร็จแล้ว แม่มักจะพากุ๊งกิ๊งไปกินต้มเลือดหมูขาประจำ ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากวัดนัก
"กิ๊ง แต่งตัวเสร็จหรือยังจ้ะ
ลูก" แม่เคาะประตูเรียกกุ๊งกิ๊งอยู่หน้าห้องนอน
"เสร็จแล้วค่ะ
แม่" กุ๊งกิ๊งขานรับมารดา
เด็กหญิงตัวน้อยแต่งตัวในชุดกระโปรงสีฟ้า เสื้อแขนยาวสีขาว ปกเสื้อลายลูกไม้ ผมนั้นหวีแสกกลางอย่างเรียบร้อย เนื่องจากผมของกุ๊งกิ๊งสั้นจึงทำให้ง่ายต่อการดูแล .................................................................................................
เมื่อกิ๊งกับแม่มาถึงวัด ก็เป็นเวลาที่พระท่านกำลังจะเริ่มพิธีสวดอาราธนาให้ศีลให้พรอยู่พอดี แม่เลยหันมาเอ็ดหนูว่า 'ดูสิกิ๊งเรามาสายแล้วรู้ไหม วันหลังแต่งตัวให้ไวกว่านี้หน่อยนะลูก' หนูได้แต่ทำหน้าเบ้ไปอีกทางในใจก็อยากเถียงแม่ไปว่า 'กิ๊งขี้เกียจตื่นเช้านี่คะ แม่'
หลังจากที่แม่กับกุ๊งกิ๊งทำบุญที่วัดเสร็จแล้ว แม่ก็พากุ๊งกิ๊งนั่งรถเมล์ไปกินต้มเลือดหมูเจ้าขาประจำที่แสนอร่อย ต้มเลือดหมูที่นี้จะให้เป็นชามหม้อดินขนาดใหญ่มีหมูกรอบที่น่าทานใส่ลงไปในน้ำซุปด้วย กุ๊งกิ๊งชอบทานต้มเลือดหมูมาก แต่ร้านใส่หมูสับมากกว่าใส่เลือดหมูให้เสียอีก กับบางอย่างที่ไม่ชอบกินลงไปในชามด้วย ทำให้กุ๊งกิ๊งต้องเขี่ยมันออก "กิ๊งห้ามเขี่ยตำลึงนะ" แม่ทักขึ้นเมื่อเห็นกุ๊งกิ๊งกำลังเขี่ยผักตำลึงที่เป็นส่วนประกอบหนึ่งในต้นเลือดหมูออกจากชามหม้อดิน
"กิ๊งไม่อยากจะกินผักตำลึงนี่คะ
แม่"
"ไม่ได้ กิ๊งต้องกินผักตำลึงทั้งหมดนี้ซะ ไม่นั้นแม่จะไม่ทำอาหารที่กิ๊งชอบให้ลูกกินอีก" แม่ขู่ขึ้น
"ทำไม แม่ถึงต้องให้กิ๊งทานมันด้วยละคะ" กุ๊งกิ๊งทำเสียงเหมือนคนกำลังถูกขัดใจ
"อย่างอแงไปหน่อยเลยเรา ผักตำลึงมีประโยชน์นะลูก ช่วยสร้างภูมิต้านทานให้กับร่างกาย มีวิตามิน และสารอาหารที่ครบถ้วนแก่ร่างกาย นอกจากนี้กินผักมาก ๆ จะช่วยให้ความจำดีด้วย ทำให้เราได้คะแนนดี ๆ อยากไหมล่ะคะแนนสอบดี ๆ น่ะ"
สุดท้ายกุ๊งกิ๊งจึงเชื่อแม่ หลังจากที่แม่บอกว่า 'กินผักมากจะช่วยให้ความจำดี ทำให้เราได้คะแนนสอบดี'
'ใครบ้างไม่อยากได้
คะแนนสอบดี' กุ๊งกิ๊งจึงยอมกินผักตำลึงแบบกลั้นใจกิน ................................................................................................
เมื่อเรากินข้าวเช้ากันเสร็จแล้ว แม่พากุ๊งกิ๊งไปซื้อของต่อที่ในตลาดสดแถวบ้าน ขนมเป็นสิ่งที่ล่อตาล่อใจกุ๊งกิ๊งมากที่สุด กุ๊งกิ๊งมักไปจ้องร้านขายขนมนานเป็นพิเศษ ด้วยความอยากรู้ว่า แม่ค้าจะเอาขนมที่กุ๊งกิ๊งชอบทานมาขายด้วยหรือเปล่า แต่วันนี้มีขนมพิเศษสุดที่มาขาย คือ ข้าวเหนียวมะม่วงคะ แม่ค้าทักกุ๊งกิ๊ง เมื่อเห็นเดินเข้าไปดูร้านขายขนมใกล้ ๆ
"วันนี้มาคนเดียวหรือจ๊ะ กิ๊ง แล้วคุณแม่หายไปไหนล่ะ หนูกิ๊ง" แม่ค้าหน้าสวยรู้จักแม่กับกุ๊งกิ๊งคะ เพราะเราอุดหนุนซื้อขนมร้านคุณน้าประจำ
กุ๊งกิ๊งเหลียวซ้ายไปมองหาแม่ เห็นแม่กำลังเดินไปทางช่องขายผัก กุ๊งกิ๊งจึงรีบวิ่งไปหาแม่ทันที
"แม่ขา
กิ๊งขอรออยู่แถวร้านขนมแม่ค้าหน้าสวยนะคะ" แล้วไม่ได้พูดเปล่า แต่กุ๊งกิ๊งเขย่าแขนเสื้อของคุณแม่เป็นเชิงอ้อนอีกด้วย
"ลูกคนนี้นี่
" แม่พูดเหมือนเอือมระอา
"ก็ได้จ้ะ
แต่อย่าเดินไปไหนไกลนักลูก ทางที่ดีควรยืนอยู่ในร้านของน้าชื่นจิตเป็นดีที่สุด" น้าชื่นจิตคือคนคนเดียวกับแม่ค้าหน้าสวยค่ะ แต่กุ๊งกิ๊งไม่ค่อยเรียกว่าน้าชื่นจิต จะเรียกว่าน้าหน้าสวยมากกว่า
"ขอบคุณคะ
แม่" กิ๊งดีใจมากเลยค่ะ แม่เห็นกุ๊งกิ๊งเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาระดับหนึ่งแล้ว ที่จริงกุ๊งกิ๊งก็โตแล้วนะคะ อายุกุ๊งกิ๊งแปดขวบแล้ว (ปีนี้
) เมื่อกุ๊งกิ๊งได้รับอนุญาตจากแม่ กุ๊งกิ๊งก็เดินกลับมายังร้านขนมเจ้าขาประจำ กุ๊งกิ๊งบอกแม่ค้าหน้าสวยไปว่า "แม่ไปซื้อผัก เดี๋ยวมาค่ะ"
"หนูกิ๊งมารออยู่ในนี้ก่อนไหม เดี๋ยวจะพลัดหลงกับแม่เสียก่อน" แม่ค้าหน้าสวยคนนั้นกวัดมือเรียกให้เข้ามาอยู่ข้างในร้านที่กั้นเป็นช่องสำหรับคนขายนั่ง
"ไม่เป็นไรค่ะ อีกเดี๋ยวกิ๊งจะไปตามแม่ที่ร้านขายผัก กิ๊งอยากกินขนมแล้ว" กุ๊งกิ๊งพูดพร้อมกับส่ายศีรษะไปมา
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวน้าให้หนูกินก่อนก็ได้จ้ะ" แม่ค้าหน้าสวยมักจะใจดีกับกุ๊งกิ๊งมาก แต่กุ๊งกิ๊งไม่ค่อยกล้ากินของของเขาก่อนคะ เพราะกลัวแม่เอ็ดเอาว่า 'เราน่ะ
ชอบทำตามอำเภอใจ รู้จักมารยาทบ้างนะลูก'
"เดี๋ยวกิ๊งมาค่ะ น้าหน้าสวย ช่วยเก็บข้าวเหนียวมะม่วงให้กิ๊งชุดหนึ่งด้วยนะคะ"
"จ้า ๆ เดี๋ยวน้าจะเก็บข้าวเหนียวมะม่วงให้กิ๊งชุดหนึ่งจ้า" แม่ค้าหน้าสวยผู้นั้นยิ้มให้กิ๊ง อย่างผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก กิ๊งชอบดูรอยยิ้มของแม่ค้าคนนี้มาก เพราะเวลาได้รับรอยยิ้มจากใครสักคน ถือว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่งของผู้รับอย่างกุ๊งกิ๊ง
"เดินดี ๆ นะหนูกิ๊ง อย่าหลงทางล่ะ" ประโยคสุดท้ายที่แม่ค้าหน้าสวยกล่าวกับกุ๊งกิ๊ง
................................................................................................
หลังจากที่กุ๊งกิ๊งผลัดมาจากร้านขนมของแม่ค้าหน้าสวย กุ๊งกิ๊งก็พยายามเล็งสายตาไปที่ผู้หญิงผมยาวรวบผมถักเปียทำเป็นมวยขึ้นสูงอยู่กลางศีรษะ สวมเสื้อผ้าป่านสีขาว นุ่งผ้าถุงสีเทาหม่น (แม่กุ๊งกิ๊งเองค่ะ) กุ๊งกิ๊งเดินไปตามซอก ตรอกของแผงขายผัก จนแล้วจนรอดก็มองไม่เห็นแม่ 'แม่กุ๊งกิ๊งอยู่ไหน' ใจเริ่มขวัญหนีดีฝ่อแล้วคะ
น้ำตาอุ่น ๆ เริ่มออกมากระจุกกันอยู่ที่เป้าตา จนในที่สุดก็ไหลรินออกมานอกเป้าตา แหมะตามแก้มนวลเปล่งของกุ๊งกิ๊ง ถึงตอนนี้แล้ว กุ๊งกิ๊งไม่อายแล้ว ตาของกุ๊งกิ๊งพร่ามัวไปหมด แต่กุ๊งกิ๊งก็ยังเดินไปทั่ว ๆ ในตลาดสดแห่งนั้น
จนในที่สุดกุ๊งกิ๊งก็ได้พบกับแม่ที่ร้านขนมของแม่ค้าหน้าสวยคะ แม่ยืนอยู่ที่นั้นด้วยใจกระวนกระวายคอยสอดส่องมองกุ๊งกิ๊งอยู่ (กุ๊งกิ๊งคิดอย่างนั้นคะ) เมื่อคุณแม่เห็นก็รีบเดินเข้ามาหา พร้อมกับกอดกุ๊งกิ๊ง ก่อนปล่อย แล้วเอ็ดว่า
"กิ๊ง
แม่บอกให้ลูกรออยู่หน้าร้านน้าเขาใช่ไหม แล้วลูกไปไหนน่ะ
รู้ไหมแม่เป็นห่วง" ถึงแม้แม่จะว่ากิ๊ง แต่คำพูดที่แม่กล่าวก็มีน้ำเสียงที่ไม่ดุนัก "กิ๊งไปตามแม่น่ะค่ะ แต่เดินไปไม่เจอแม่" กุ๊งกิ๊งสารภาพไปตามจริง
"รู้ไหมแม่เป็นห่วงลูกแค่ไหน ถ้ากิ๊งถูกใครลักพาตัวไปจะว่าอย่างไรห๊า แล้วนี่แม่เกือบออกไปตามหากิ๊งแล้วนะ"
"กิ๊งโตแล้วนะคะ
ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วค่ะ" กุ๊งกิ๊งเถียง
"นี่นะโต
ยังร้องไห้เป็นเหมือนเด็กอยู่เลย" แม่พูดไปพร้อมกับควักผ้าเช็ดหน้าสีชมพูอ่อนมาซับน้ำตาของกุ๊งกิ๊งคะ เป็นความอบอุ่นที่กุ๊งกิ๊งได้รับจากแม่
"สัญญากับแม่นะ ว่าจะไม่ไปไหนตามลำพังอีก" แม่ยื่นนิ้วก้อยด้านขวาให้กุ๊งกิ๊งเกี่ยวเป็นเชิงการให้สัญญาระหว่างเราคะ
"กิ๊ง
สัญญาค่ะ" พร้อมเกี่ยวก้อยคุณแม่ ด้วยรอยยิ้มที่ชื่นบานอีกครั้ง
==จบ==
จากคุณ |
:
คนชื่นชอบนิยาย ^^
|
เขียนเมื่อ |
:
วันวิสาขบูชา 53 15:43:52
|
|
|
|