โกฮั้ว ฝากรถยนต์ด้วย

เหตุการณ์เรื่องนี้เกิดขึ้นมาร่วมสิบปีแล้ว
แต่ไม่ได้ประสบกับตนเอง
พ่อตาทำอาชีพรับซ่อมรถยนต์อยู่ที่
บ้านใหม่ ตำบลบ่อดาล อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา
ถามชื่อเล่นแกว่า โกฮั้ว คนทั้งบางก็จะรู้จัก
เพราะแถวนั้นแกเป็นเจ้าแรกในตำบลที่รับซ่อมรถยนต์
หลังจากแกตายและฌาปนกิจไปร่วมหนึ่งปีแล้ว

ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาประมาณสามโมงเย็นเศษ
วันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งที่เดิมบ้านเกิดอยู่ที่บ้านใหม่
แต่ไปทำงานที่ต่างจังหวัดหลายปีแล้ว
ขับรถยนต์มาจากหาดใหญ่เพื่อเดินทางต่อไปยังนครศรีธรรมราช
ซึ่งเป็นอีกเส้นทางหนึ่งผ่านไปสายหัวไทย-นครศรีธรรมราช
ก็กะว่าจะเดินข้ามไปเยี่ยมญาติแกที่ฝั่งตรงข้ามถนน
เมื่อเสร็จธุระแล้วก็จะขับไปที่เส้นทางหัวไทร-นครศรีธรรมราช
จะได้ไม่ต้องยูเทอร์นกลับรถยนต์อีก

แกเลยขับรถยนต์มาจอดรถยนต์ไว้หน้าบ้าน
ที่เป็นทางเข้าโรงเรือนชั้นเดียวที่เป็นอู่ซ่อมรถยนต์ในอดีต
อยู่คนละหลังกับบ้านแม่ยายที่ปลูกสร้างติดกัน
แต่เป็นบ้านไม้สองชั้นเดียวสองหลัง
เปิดเป็นร้านตัดเย็บเสื้อผ้า
แกเห็นพ่อตายืนเมียงมองอยู่ใต้ต้นลำไยหน้าบ้าน
ในชุดโปรดของแกคือ ไม่ใส่เสื้อ เนื้อตัวมอมแมมมีรอยดำ
เพราะคราบน้ำมันเครื่องสีดำ และใส่กางเกงขาสั้น
ต้นลำไยนี้ปลูกมากว่ายี่สิบปีแล้วก็ไม่เคยได้กินลูกเลย
(ต้นนี้ต่อมาตายซากและตัดทิ้งไปแล้ว)
แกเลยบอกว่า "โกฮั้ว ฝากรถด้วย เดี๋ยวมาเอา"
แล้วก็เดินข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามเพื่อไปเยี่ยมญาติแก
ขากลับแกเดินมาด้วยอาการขาสั่นพร้อมกับญาติแก
แล้วรีบขับรถยนต์ออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่เกินข้ามวันแถวตลาดสดช่วงเย็น
ใกล้กับปากทางเข้าวัดพระสิงห์
(เป็นวัดร้างไม่มีพระภิกษุอยู่แต่มีที่พำนักสงฆ์)
ก็มีข่าวเล่าลือและเล่าขานกันไปทั่วทั้งตำบลบ่อดาล
ถึงเรื่องที่ญาติของแกบอกฝากรถยนต์ไว้กับพ่อตา
เล่นเอาหวาดกลัวกันทั้งหมู่บ้านแห่งนี้ไปหลายวัน
เป็นเรื่องเล่าขานกันทั้งตำบลทีเดียว
ว่าแกยังห่วงใยและวนเวียนอยู่แถวบ้าน
ผลคือต้องมีการทำบุญใหญ่ให้โกฮั้วอีกรอบ
เพื่อความสบายใจของคนในครอบครัวและคนในหมู่บ้าน
ที่วัดบ่อดาลตะวันตก
(วัดผาสุกาวาสเป็นวัดสายธรรมยุติกนิกาย)
เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ
ก่อนที่จะลืมเลือนหายไปกับกาลเวลา

แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 53 09:59:19

แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 22:50:23

แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 53 21:59:05

จากคุณ	: ravio
เขียนเมื่อ	: วันวิสาขบูชา 53 21:19:51