ความคิดเห็นที่ 1 บทนำ แสงไฟสีนวลจากเชนเดอร์เลียขนาดใหญ่บนเพดานเพ้นท์รูปสไตล์ยุโรปดูงดงาม อาบไล้เหล่าบรรดาผู้คนในชุดราตรีหลากสีสันทั้งชายหญิงไปทั่วบริเวณห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมมีชื่อแห่งหนึ่ง งานนี้ถูกจัดขึ้นมาเพื่อพบปะสังสรรค์กันของบรรดาเหล่าเพื่อนฝูงร่วมรุ่นสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเป็นประจำทุกปี แต่ที่แปลกออกไปก็คือ...ปีนี้เป็นปีแรกที่เธอได้มีโอกาสมาร่วมงานเลี้ยงรุ่นหลังจากเวลาล่วงเลยผ่านไปถึงสามปีตั้งแต่จบมา มันเป็นเพราะเวลาอันจำกัดจำเขี่ยของเธอในการทำงานจึงไม่สามารถปลีกตัวมาสังสรรค์ได้ดั่งใจหวัง ดังนั้นในปีนี้เธอจึงเตรียมตัวมาอย่างดีจัดการกับธุระให้เสร็จสรรพก่อนจะรับปากเพื่อนเก่าด้วยใจเต้นที่ในที่สุดเธอก็สามารถปรากฏกายต่อบรรดาเพื่อนฝูงสมัยเรียนได้เสียที หากแต่การมาปรากฏกายครั้งนี้เธอคงจะต้องจำไปจนวันตาย เพราะไม่แค่ได้มาพบปะกับเพื่อนเก่าดั่งใจหวัง หากแต่ยังต้องมาปะทะคารมคมคายกับ ‘โจทก์เก่า’ เสียด้วย “ทับทิมทางนี้” เสียงเรียกจากหญิงสาวที่อยู่ในชุดราตรียาวกรอมเท้าสีเขียวอ่อนทั้งชุดดังพอที่จะทำให้เธอละความสนใจจากรายชื่อหน้างานหันไปตามเสียงเรียก วันนี้เธอมาด้วยชุดราตรีเกาะอกสีโอรสเผยให้เห็นเนินเนื้อนวลเนียน ชุดยาวลงมาคลุมสะโพกกลมกลึงเอาไว้พองาม ช่วงขาเรียวสวยโผล่พ้นขอบชุดออกมาสะกดสายตาของเหล่าผู้ที่เคยปรามาสว่าเธอเป็นพวกลักเพศได้เป็นอย่างดี “นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” คนที่อยู่ในชุดราตรีสีเขียวอ่อนเอ่ยทักอีกครั้ง ขณะพาร่างบางมาหยุดอยู่ตรงหน้าผู้มาใหม่ “มาสิ ทิมอยากมาจะตายแต่ไม่เคยว่างซักที คิดถึงบ๊วยจะแย่อยู่แล้ว” พูดพลางปรี่เข้าไปจับมือนุ่มนิ่มของเพื่อนเอาไว้ด้วยความคำนึงตามที่เอ่ยออกไป “แต่บ๊วยว่าทิมดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ ดูเป็นสาวขึ้นจากเมื่อก่อนม้ากมาก” ไม่พูดเปล่ายังจับตัวเพื่อนสาวผมสั้นระต้นคอดัดเป็นลอนแต่พองามให้หันซ้ายหันขวาเพื่อยลรูปลักษณ์ที่แปลกตากว่าสามปีที่แล้ว “แหม...บ๊วยก็ว่าไปโน่น ก็บ๊วยไม่อยู่เมืองไทยตั้งนานเห็นทิมอีกทีก็ต้องเปลี่ยนไปสิ เรื่องธรรมดา” เรียวปากอิ่มสีชมพูระเรื่อแย้มยิ้มให้เพื่อนสาวที่หรี่ตามองด้วยความขวยเขิน ที่อยู่ๆถูกเพื่อนสนิทสมัยเรียนทักกับภาพลักษณ์ที่เปลี่ยนไป “เอาเป็นว่าตอนนี้เพื่อนของบ๊วยไม่ได้กระโดกกระเดกเหมือนเมื่อสมัยก่อนแล้วใช่มั้ย” “ให้ตายสิบ๊วย ทิมว่าเลิกพูดเรื่องนี้เถอะเข้าไปข้างในดีกว่าตอนนี้ทิมหิวจะแย่อยู่แล้ว” เฉไปเรื่องอื่นเพียงเพื่อไม่อยากให้วิจารณ์ถึงความสาวที่วันนี้อุตส่าห์กลั้นใจให้พี่ส้มพี่สาวคนสวยจับแต่งละเลงเสียจนพอใจ เพราะเธอตั้งใจแล้วว่าวันนี้จะขอมาลบภาพทอมออกจากสายตาเพื่อนเก่าให้หมดเลย ...คอยดู... อันที่จริงเธอก็ไม่ได้ห้าวจนถึงขึ้นทอมบอยแต่อย่างใด หากแต่เป็นคนที่ไม่ยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ และความที่เป็นคนเช่นนี้เหล่าผู้ชายในคณะจึงลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อยากเป็นผู้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เรื่องราวเหล่านี้มันจะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าไม่มีหัวโจกที่ชื่อ ‘ปุณ’ ชายผู้นี้เป็นผู้ที่เธอไม่ปรารถนาที่จะเจอมากที่สุด ไม่ใช่เพราะไม่ชอบขี้หน้าอย่างเดียว แต่มันค่อนไปทางเกลียดเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเธอไปทำบาปทำกรรมอะไรเอาไว้กับชายผู้นี้ ชาตินี้ถึงต้องมาทนวิบากรรมกับคำครหาเสียดสี ยั่วยุ อารมณ์โกรธของเธอได้ดีแท้ ทั้งๆที่เธอก็ไม่เคยไประรานเขาก่อนแม้แต่ครั้งเดียว ดังนั้นการมาร่วมงานเลี้ยงรุ่นในครั้งนี้สิ่งเดียวที่หวังจะไม่ได้เจอก็คือ ร่างสูงโปร่งเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาสไตล์เกาหลี ที่อาจจะทำให้ใครหลายคนต้องยอมมอบตัวและหัวใจให้ แต่ไม่มีวันเสียหรอกที่เรื่องเหล่านี้จะเกิดขึ้นกับเธอได้ ...ไอ้บ้านี่คงเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่เธอจะคิดพิเรนทร์อะไรเช่นนั้นได้... ทันทีที่เดินเข้าไปในงานเลี้ยงพร้อมกันกับเพื่อนสาว สายตาทุกคู่ก็พลันตกตะลึงพรึงเพริศคล้ายกับเพิ่งได้เห็นสิ่งไม่คาดฝัน ทับทิมรู้ดีว่านี่คือปฏิกิริยาของบรรดาเพื่อนเก่าที่ไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะได้เห็นเธอในชุดราตรีเปิดเนื้อหนังถึงเพียงนี้ เรียวปากอิ่มโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเมื่อเห็นสายตาอึ้งกิมกี่ของพราวนภัสพร้อมผองเพื่อนจ้องมองเธอตาแทบไม่กะพริบ อันที่จริงเธอกับพราวนภัสก็ไม่ได้ชังน้ำหน้าอะไรกันมากมายอย่างที่ทุกคนเข้าใจ หากแต่ผู้หญิงคนนี้จะคอยกันท่าผู้หญิงทุกคนที่กล้าเผยอหน้าเข้ามาในรัศมีสายตาของปุณให้ออกห่าง ซึ่งนั่นรวมไปถึงเธอด้วย... ทั้งๆที่เธอไม่เคยคิดจะข้องแวะไอ้ผู้ชายกะล่อนอย่างปุณมาก่อนแต่ก็ยังไม่วายถูกหางเลขจากแม่สาวตาคมที่ยืนกอดอกทำหน้าบอกบุญไม่รับแผ่รังสีของความอาฆาตออกมาขณะนี้ “นี่ไม่ได้เจอกันตั้งสามปี ยัยพราวนั่นจะไม่ยอมลดราวาศอกให้กันบ้างเลยรึไง” ทับทิมพูดขึ้นมาขณะเดินไปรวมกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งที่กวักมือเรียกแทบข้อมือเคล็ด “ไม่รู้สิ เห็นว่าจนป่านนี้ยัยพราวก็ยังไม่ได้ปุณมาแอ้มเลยนะ” บ๊วยพูดพลางหัวเราะ ก่อนจะเหลือบตาไปมองยังร่างเพรียวในชุดราตรีสีแดงเพลิงของคนที่อยู่ในหัวข้อสนทนา “สงสัยว่าจะอารมณ์เสียที่วันนี้ปุณไม่มามั้ง” “จริงเหรอที่นายบ้านั่นไม่มา” ดวงตาคู่สวยพราวระยับ เมื่อรู้ว่ายังไงเสียคืนนี้ไม่ต้องได้เจอะเจอกับมนุษย์ผู้ชายที่เธอชังน้ำหน้าที่สุด “คงอย่างนั้นมั้ง ก็ไม่เห็นเลยนี่” “เจ๋งเป้ง! อย่างนี้ค่อยสังสรรค์ด้วยความสุขหน่อย” “โธ่ ทำมาเป็นพูดดีว่าผ่านมาสามปียัยพราวก็ยังเหมือนเดิม ทิมก็เหมือนกันนั่นแหละ ผ่านมาสามปีนี้ไม่ได้ทำให้ความเกลียดปุณเค้าลดลงบ้างเลยรึไง” “ได้โปรดเถอะบ๊วย ถ้ายังไม่อยากให้ทิมต้องอารมณ์เสีย เลิกพูดถึงผู้ชายคนนั้นซักที วันนี้ทิมอุตส่าห์หาเวลาว่างมาได้นะ มันต้องสนุกสนานสิไม่ใช่มาพูดถึงแต่โจทก์เก่า” พลางขยิบตาให้เพื่อนสาว ก่อนจะเดินนำออกไปยังกลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่ที่ต่างพากันโห่แซวกับภาพลักษณ์ใหม่ของหญิงสาวในชุดราตรีสีโอรส ปล่อยให้อีกคนแย้มยิ้มออกมาอย่างอิดหนาระอาใจกับความไม่ยอมลดราวาศอกของเพื่อนแต่ละคนแม้เวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม “ไม่ไหวแล้วทิมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะทุกคน” หญิงสาวหน้าหมวยโพล่งขึ้นกลางวงสนทนา เมื่อรู้สึกอึดอัดบริเวณท้องน้อย ไม่รอช้าร่างระหงก็รีบสาวเท้าไปยังห้องน้ำทางข้างของห้องจัดเลี้ยง ปล่อยให้บรรดาเพื่อนฝูงขาเมาท์ทั้งหลายได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตตลอดระยะเวลาที่ไม่ได้เจอกันมาร่วมปีไปเรื่อยๆ สองขาเรียวพาเจ้าของไปยังจุดมุ่งหมาย หลังจากที่ได้ปลดปล่อยความอัดอั้นเรียบร้อยแล้ว ร่างระหงก็มาหยุดมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ภายในห้องน้ำเพื่อตรวจตราความเรียบร้อยอีกครั้ง วันนี้ดวงตาเธอดูโตกว่าปกติมาก คงเป็นเพราะไอไลน์เนอร์ที่กรีดมาเป็นอย่างดีทำให้ดวงตาเรียวรีของเธอดูกลมโตขึ้นอย่างที่เห็น แต่ยังดีที่เธอได้จมูกโด่งเชิดๆมาจากพ่อ จึงไม่จำเป็นต้องลงไฮไลท์สันจมูกให้ดูมีมิติ เรียวปากอิ่มที่เคลือบลิปสติกสีชมพูระเรื่อเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงเพียงเพราะต้องเกลี่ยลิปสติกที่เธอเพิ่งทาซ้ำให้ทั่ว และก็ต้องยอมรับว่าฝีมือการแต่งหน้าของพี่ส้มนี่ดีตามคำโอ้อวดของเจ้าตัวจริงๆ เพราะขนาดเธอเองที่มองภาพสะท้อนบนกระจกเงา ยังเผลอนึกชมตัวเองในใจไม่ได้ว่าวันนี้เธอดูสวยกว่าทุกวันจริงๆ หลังจากชื่นชมความงามของตัวเองได้พักหนึ่ง คงถึงเวลาต้องกลับไปร่วมวงสนทนากับเพื่อนๆต่อ และดูท่าวันนี้คงจะมีอะไรให้พูดคุยกันอีกยาว เพราะนอกจากจะยินดีที่เจอเพื่อนเก่าแทบทั้งหมด ก็ยังกระหยิ่มใจที่ไม่ต้องมาเจอกับคู่ปรับสุดร้ายสมัยเรียนอีกต่อหนึ่งด้วย ด้วยความรู้สึกเริงร่าเป็นพิเศษจึงทำให้เธอไม่ทันสังเกตเห็นเงาตะคุ่มที่ใกล้เข้ามาตรงประตูทางออก หญิงสาวโผล่พรวดออกไปด้วยความรวดเร็วจนเป็นเหตุชนกับร่างสูงของใครบางคนจนซวนเซเกือบล้มคะมำ ดีที่อีกฝ่ายยังพอมีน้ำใจงามรวบร่างเธอเอาไว้แนบกับอกอย่างทันท่วงที “อุ๊บส์ ขอโทษค่ะ” ทั้งเขินทั้งอายที่แสดงความเปิ่นออกไปกับคนแปลกหน้า หญิงสาวก้มหน้างุดไม่กล้ามองหน้าอีกฝ่ายด้วยกลัวความอายที่แล่นขึ้นมา ก่อนจะขยับกายออกห่างไออุ่นจากคนแปลกหน้าในชุดสูทสีดำไม่ผูกไทด์ผู้นี้ “ไม่เป็นไรครับ” เสียงทุ้มฟังลื่นหูตอบกลับมาอย่างไม่ยี่หระ พลางมองไปยังร่างระหงในชุดราตรีสีโอรสที่อวดผิวสวยท้าทายสายตาเขาให้แอบชำเลืองมองอยู่เป็นระยะ “ขอโทษจริงๆค่ะที่ฉันซุ่มซ่าม หวังว่าคุณคงไม่เป็นอะไรนะคะ” แล้วพลันสายตาที่เหลือบขึ้นไปมองใบหน้าของคนตัวสูงก็ต้องผงะ เมื่อสบเข้ากับสายตาคมสุดกวนบาทาของหนุ่มหน้าทะเล้นที่ส่งยิ้มละมุนมาให้อยู่ก่อน “ตัวนิ่มไม่เปลี่ยนเลยนะ หัวหน้าทอมโหด” เรียวปากหยักแย้มยิ้มอย่างพึงใจ เมื่อเห็นหน้าสวยๆบึ้งตึงขึ้นมาทันทีทันใดเมื่อได้ยินคำพูดแฝงนัยของเขา “หุบปากของนายไปเลยไอ้คนกะล่อน! ถือซะว่าวันนี้เป็นวันซวยของฉันก็แล้วกัน” พูดเสร็จก็ผินตัวกลับหมายจะเดินออกไปจากบริเวณที่ถือเป็นเขตอันตรายเพราะมันลับตาคนเสียเหลือเกิน “จะไปไหนเล่า นี่เรายังลำเลิกความหลังกันไม่เสร็จเลยนะ” แล้วแขนแข็งแรงก็เกี่ยวแขนเรียวของหญิงสาวหน้าหมวยกลับมา ก่อนจะดันร่างระหงไปแนบชิดกับกำแพงเอาไว้เพื่อกันไม่ให้สาวเจ้าออกฤทธิ์อาละวาด เพราะเขาเคยเจอกับประสบการณ์เช่นนี้มานักต่อนักแล้ว “ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้า!!” ทับทิมแหวขึ้นมา ขณะพยายามบิดข้อมือของตัวเองที่ถูกมือใหญ่ทั้งสองมือยึดตรึงไว้กับกำแพงอย่างยากลำบาก “ปล่อยก็เจ็บสิ ประสบการณ์มันสั่งสมมาดี” ปุณยักคิ้วกวน ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆจนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากคนตัวเล็ก ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรแต่เห็นแม่เสือสาวนี่ทีไร อยากจะแกล้งจนหนำใจจริงๆให้ตาย “อย่าคิดนะว่านายจะเอาเปรียบฉันได้อย่างเมื่อก่อน” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะตั้งตัว หน้าผากมนของคนตัวเล็กก็โขกใส่หน้าเขาเต็มแรง จนร่างสูงเผลอปล่อยมือให้อีกฝ่ายได้รับอิสรภาพก่อนจะยกมือขึ้นมากุมใบหน้าของตัวเองเอาไว้ โอดโอยออกมาด้วยความเจ็บปวด “เธอจะฆ่าฉันรึไง ทับทิม!” ตวาดลั่นเพราะยังปวดหนึบตรงบริเวณหว่างคิ้วไม่หาย “สมน้ำหน้า อยากทำรุ่มร่ามดีนัก มันต้องเจออีกดอก!” พูดพลางถลาตัวเข้าไปหาร่างสูงหมายจะประเคนหมัดงามๆให้สักหมัดสองหมัด หากแต่อีกฝ่ายไว้กว่าเบี่ยงหลบพร้อมกับรวบตัวนักมวยสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอดเสียแน่นหนา “ไงล่ะ จะออกหมัดฮุคกับฉันได้อีกรึเปล่า” ไม่พูดเปล่ายังออกแรงรัดร่างระหงนั้นเอาไว้ให้แน่นขึ้นไปอีก แม้ยังจะเจ็บตรงรอยแดงๆหว่างคิ้วไม่หาย แต่ทว่าพอเห็นสีหน้าของแม่เสือสาวที่แทบจะฆ่าคนได้ กับแรงฮึดที่พยายามจะหนีออกไปจากอ้อมแขนของเขานั้น มันทำให้ปุณถึงกับลืมความเจ็บไปชั่วขณะเลยทีเดียว “อย่ามาเล่นสกปรกอย่างนี้นะ ปล่อยฉัน! แล้วก็มาต่อยกันตัวต่อตัว” พยายามดิ้นสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่สามารถทำให้อ้อมกอดแข็งแรงนี่คลายออกได้แม้แต่น้อย “ปากดีจริงนะ ไม่รู้ว่ายังจะดีเหมือนสามปีที่แล้วรึเปล่า” พูดเสร็จคนตัวใหญ่ก็ถือวิสาสะพาใบหน้าหล่อลดวูบลงมาส่งเรียวปากหยักลงมาทาบทับเรียวปากอิ่มที่เคยเจื้อยแจ้วอยู่เมื่อสักครู่ ทันทีสัมผัสได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆ ลมหายใจของชายหนุ่มก็ขาดกระชั้นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เรียวปากหยักรุกเร้าอย่างโหยหา จนคนที่แข็งขืนในครั้งแรกอ่อนระทวยแทบจะพยุงตัวไว้ไม่อยู่ เผลอตอบรับสัมผัสวาบหวามอย่างลืมตัว หากแต่เสียงข้างใจจิตใจที่ยังไม่ยอมแพ้ก็ดังขึ้นมาในมโนจิตเรียกสติที่กระเจิดกระเจิงให้กลับคืน หญิงสาวออกแรงฮึดสุดท้ายดันอกแกร่งของคนตัวใหญ่ให้ออกห่าง พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อไล่อารมณ์ฟุ้งซ่านที่ก่อตัวขึ้นมาให้หายไป “นายมันบ้า! ไอ้ผู้ชายไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ! ซักวันนายจะต้องเจอดีแน่!” พูดพลางหอบฮัก พยายามข่มอารมณ์โมโหเอาอย่างยากเย็น ปุณมองหน้าคนตัวเล็กที่แดงเรื่อขึ้นมาโดยหาได้สำนึกผิดไม่ เรียวปากหยักแย้มยิ้มออกมาก่อนจะใช้หัวแม่มือถูไปมาเบาๆ “เธอนี่จะกี่ปีๆ ก็ยังจูบไม่ได้เรื่องเหมือนเดิม” แล้วร่างสูงโปร่งก็เดินจากไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนกระทืบเท้าบนพรมหนาด้วยความคับแค้นใจอยู่เพียงผู้เดียว ...ถ้าอย่างนั้นเราก็อย่าอยู่ร่วมโลกกันเลย ไอ้คนกะล่อน!... --------------------------------------------------------- จากคุณ : Miss-Anonymous เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 53 16:00:49

ความคิดเห็นที่ 2 เค้าไม่ให้นู๋ลงคำว่า ถมึ_ ทึง เค้าบอกว่าไม่สุภาพ เลยต้องเปลี่ยนคำกันกระทันหัน T^T จากคุณ : Miss-Anonymous เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 53 16:02:17

ความคิดเห็นที่ 3 เคยจูบมาก่อนทั้งๆ ไม่รักกันหรอ ผู้ชายเฮงซวย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 53 19:44:49

ความคิดเห็นที่ 4 กรี๊ดดดดดดดด น้องยีนขรา เอาเรื่องใหม่มาลงแล้วเหรอ ขอพี่ตามอ่านด้วยคนนะ เห็นชื่อล็อกอินก็รีบคลิกรีบโพสทักก่อนเลย ยังมะได้อ่านอ่ะ ขอไปอ่านก่อนนะ แว๊บ............. หายไปแว้ว จากคุณ : npuiy เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 53 21:35:58

ความคิดเห็นที่ 5 เก่งจริงนะ ตัวแค่เนี่ย รออ่านต่อนะ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 00:03:57

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณมากมายค่ะทุกคน ^^ จากคุณ : Miss-Anonymous เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 08:07:07

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นคู่กัดกันขนาดนี้ไปจูบเค้าทำม๊ายยยย ถ้าไม่ได้เป็นพระเอกก็โคตรแย่เลย ปล. พระเอกชนะทุกอย่างในนิยายไทย 555 จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 20:06:36

ความคิดเห็นที่ 8 กร๊ากกกกกกก แวะเข้ามาฮาค่ะ คุณอาราเร่ ท่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ คิกๆ จากคุณ : Miss-Anonymous เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 21:35:24

ความคิดเห็นที่ 9 เริ่มเรื่องก็น่าสนุกเเล้วค่ะ จากคุณ : mamyo เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 22:42:06

ความคิดเห็นที่ 10 จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 53 22:35:59