เมื่อโลกนี้ไม่มีการเมือง

เมื่อโลกนี้ไม่มีการเมือง
เรื่องโดย น้ำมนต์
มีเมืองแห่งหนึ่งชื่อว่า เมืองลูเธอร์ เป็นเมืองที่ใครๆก็อยากมาอยู่อาศัยเพราะว่าเป็นสถานที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ มีป่าเขาลำเนาไพรสวยงาม เป็นที่อิจฉาริษยาให้กับประเทศเพื่อนบ้านเป็นอย่างยิ่ง แต่ละประเทศจึงพยายามยุยงส่งเสริมให้เมืองลูเธอร์แตกเป็นเสี่ยงๆ เพื่อที่ว่าตนเองจะได้ครอบครองเมืองที่แสนสวยงามให้เป็นของตนเพื่อหวังเป็นเจ้าของประเทศอันสวยงามเพื่อที่จะทำให้ประเทศที่สมบูรณ์แล้วมีความเจริญเท่าเทียมกับอารประเทศอื่นๆมากยิ่งขึ้น
เมืองคอลล่าห์ คือประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียงของลูเธอร์ที่กระหายอยากได้ลูเธอร์มาครอบครองแต่ก็ไม่สามารถหาวิธีใดมาทำให้ชาวบ้านแตกแยกกันเป็นเสี่ยงๆ เพราะประชากรเมืองลูเธอร์ต่างก็รักใคร่กลมเกลียวกันดี ทำให้งานยึดเมืองลูเธอร์ยากยิ่งขึ้น นอกจากนี้เมืองลูเธอร์เป็นเมืองที่รวมผู้คนฝีมือกล้าแกร่งทั้งทางด้าน การป้องกันตัวเอง การยิงปืน ยิงธนู และขีปนาวุธร้ายแรง ทำให้แต่ละประเทศต่างเกรงกลัวเมืองลูเธอร์อย่างยิ่ง
มีมาวันหนึ่ง เจ้าหน้าที่ทหารเมืองคอลล่าห์ได้ขอเข้าพบบุคคลสูงสุดแห่งเมืองคือรัฐบาลเมืองคอลล่าห์ และได้บอกแผนในการทำให้เมืองลูเธอร์แตกเป็นเสี่ยงๆ โดยชาติตนไม่ต้องลงไม้ลงมือมากนัก เพียงแค่เสนอบำเน็จบำนาญให้กับนักการเมืองลูเธอร์ จากนั้นทุกคนจะเริ่มระแวงในความมั่นคงแล้วทุกอย่างจะง่ายขึ้น ช่วงที่ประชากรเมืองลูเธอร์เสียขวัญและกำลังใจ เราจะใช้แผนเข้าไปประณีประณอม แล้วยึดบ้านเมืองเสีย เพราะอย่างไรก็ตามการเมืองลูเธอร์จะต้องอ่อนแอลง และไม่มีผู้ใดสามารถสร้างความเชื่อมั่นให้กับบ้านเมืองได้ โอกาสนี้เป็นโอกาสทองที่บุคคลสุงสุดแห่งเมืองคอลล่าห์จะมาดูแลและทำให้ประชากรชาวเมืองลูเธอร์ไว้ใจว่าเรามาเพื่อที่จะช่วยให้เศรษฐกิจและสังคมเมืองนี้ดีกว่ารัฐบาลลูเธอร์เป็นไหนๆ จากนั้นก็ยึดอำนาจเบ็ดเสร็จเสีย รัฐบาลเมืองคอลล่าห์ฟังแผนอย่างจับใจจึงได้มอบรางวัลให้กับทหารอันชาญฉลาดอย่างงาม
แผนเริ่มขึ้นโดยรัฐบาลของเมืองคอลล่าห์เข้าพบรัฐบาลเมืองลูเธอร์ และได้เสนอรางวัลมากมายให้กับรัฐบาลลูเธอร์ ทั้งสองต่างมีความพออกพอใจในข้อตกลงที่ตนเองมี รัฐบาลเมืองคอลล่าห์ให้สัญญากับเมืองลูเธอร์ว่าจะยกให้รัฐบาลเมืองลูเธอร์เป็นผู้นำสูงสุดของรัฐทั้งปวง โดยทุกปีจะมีการโหวตและประชุมว่าประเทศไหนที่มีความมั่นคงทั้งทางด้านเศรษฐกิจ และสังคม อาจนำมาซึ่งความโด่งดังไปทั่วรัฐ และอาจรวมไปถึงปฐพี นอกจากนี้เมืองคอลล่าห์ขอซื้อเกาะแกลดซึ่งเป็นเกาะที่สำคัญและเป็นใจกลางเมืองของลูเธอร์ให้เป็นกรรมสิทธิ์ของเมืองคอลล่าห์ด้วย โดยรัฐบาลคอลล่าห์ได้มอบเงินและรางวัลมากมายให้กับรัฐบาลเมืองลูเธอร์ แทบจะเป็นมหาเศรษฐีของประเทศก็ว่าได้
เมื่อข่าวแพร่สะพัดไปยังชาวเมืองลูเธอร์สร้างความไม่พอใจให้แก่ประชากรอย่างมาก เนื่องจากแทบนั้นเป็นแหล่งเกษตรกรรม และ สถานที่ท่องเที่ยว ซึ่งทำกำไรมหาศาลให้กับประชากรชาวลูเธอร์ ถ้าหากเกาะแกลดเป็นของคอลล่าห์ ก็คงยากที่จะทำงานได้เหมือนเดิม จนทำให้ประชากรพากันไปประท้วงรัฐบาลอย่างหนักแต่รัฐบาลก็หาใส่ใจต่อประชาชนไม่ เพราะว่าตนได้รับเงินทองมามากมาย ตนเองมั่งมีศรีสุขไปหลายชาติทีเดียว เมื่อการประท้วงหนักมากขึ้น ต่างคนต่างไม่ฟังเสียงของกันและกัน ประชากรต่างวิตกกังวลและไม่มั่นใจในเสถียรภาพของรัฐบาลว่าสามารถทำให้ประชาชนอยู่ดีกินดีได้ เมื่อคำร้องขอไม่เป็นผล ทำให้ยิ่งมีผู้ชุมนุมมากขึ้นๆ ประชาชนมาเพื่อเรียกร้องสิทธิที่ตนพึงมีพึงได้ แต่รัฐบาลก็เมินเฉย ทำให้เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ประชาชนเกือบครึ่งค่อนประเทศต่างพากันไปสร้างเมืองใหม่ โดยที่เมืองนี้ไม่มีรัฐบาล ไม่มีนายกรัฐมนตรี มีแต่ประชาชนธรรมดาที่หาเช้ากินค่ำโดยไปสร้างหลักเมืองใหม่ที่ไกลผู้คนนับหมื่นล้าโดยเริ่มต้นจากการสร้างเศรษฐกิจพอเพียง ปลูกผักสวนครัว และแบ่งแจกจ่ายกันในหมู่บ้าน โดยตั้งเมืองนี้ ว่า เมืองโนกอปเวอเม้น ทุกคนมีสิทธิเท่าเทียมกัน  ถ้าหากใครอยากช่วยเหลือประชาชนจริงๆ ก็มีโรงทาน สำหรับแจกจ่ายกับคนที่ยากไร้จริง ทำให้เศรษฐกิจเมืองโนกอปเวอเม้น โด่งดังไปทั่วทุกสารทิศ แต่ละประเทศต่างอยากรู้จัก เพราะว่าสามารถสร้างจีดีพีเกินกว่าประเทศใดๆในโลก แม้นแต่ เมืองลูเธอร์ก็ไม่สามารถเทียบได้ ผู้คนอยู่กันอย่างมีความสุข พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างทำงาน ไม่มีใครอยากได้อำนาจ ชิงดีชิงเด่น  เมืองโนกอปเวอเม้นจึงเป็นเมืองที่มีความสุขอย่างถาวร ยากจะหาชาติใดเปรียบได้

All right reserved

จากคุณ	: KonJoRn
เขียนเมื่อ	: 31 พ.ค. 53 00:34:33