ความคิดเห็นที่ 3 |
 |
เหยื่อรายที่ 1
ตอนที่ 6
แล้วมันจะยังไม่จบง่ายๆ
แต่ช้าไปเสียแล้ว นิ้วมือของมันลูบเส้นขนที่หว่างขาผมเล่นอย่างชอบใจ ใบหน้ามัน สายตามัน ยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ไม่สามารถทำให้ผมลืมสิ่งที่จะตามมาไปชั่วชีวิต
ในหัวสมองผม สับสน เคียดแค้น อยากตะบันหน้ามัน แต่ผมทำอะไรไม่ได้ ผมไม่สามารถเป็นอิสระได้จากพันธนาการที่ไอ้เลวนั่นมันทำกับผม จะขอร้องให้มันหยุดก็ไม่มีท่าทีที่มันจะจบลงได้ แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นกับผมต่อไป ผมไม่กล้าที่จะคิด ไม่กล้าที่จะรับกับสิ่งที่กำลังดำเนินเรื่อง ...... ต่อไป
"คุณไม่ต้องดิ้นรนไปแฮค คุณดิ้นเท่าไหร่ ยิ่งกล้ามเนื้อชุ่มเหงื่อคุณขยับตัวเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้ผมอยากสัมผัสกลิ่นเหงื่อจากกล้ามเนื้อต่างๆ มากขึ้นเท่านั้น"
มันไม่ได้เป็นแค่คำพูดเท่านั้น แต่ไอ้ดิษฐ์มันทำอย่างที่ปากมาพูด หลังจากที่มันเอามือออกมาจากหว่างขาผม โดยที่มันสัมผัสเพียงแค่เรียวขน มันเดินวนไปที่ปลายเท้าผม ผมเริ่มทำในสิ่งที่ผมไม่เคยพบเจอมาทั้งชีวิตผม
ข้อเท้าผมสัมผัสได้ถึงความเย็นของน้ำที่เปียกชุ่มลิ้นของมัน มันลากลิ้นผ่านข้อเท้าไล่เลียปลายลิ้นมาถึงหัวเข่าผม ผมแทบบ้า ยิ่งดิ้นเท่าไหร่มันก็ยิ่งกดลิ้นลงไป ไม่นานผมโดนมันทุบเข้าที่ท้องน้อยอีกครั้ง คราวนี้ทำผมจุกและต้องอยุ่กับที่ ปล่อยให้ร่างกายผมเป็นที่บรรณาการความปรารถนาของมันอย่างสะใจ
มันลากลิ้นสากๆ ของมันต่อมาถึงขอบกางเกงบอกเซอร์ ค่อยเลิกขากางเกงผมขึ้นอย่างแผ่วเบา ทุกครั้งที่มันเลิกขากางเกงขึ้นไป มันทำให้เห็นไรขนหว่างขาที่มันลามออกมาจากกางเกงในผมเด่นชัดมากขึ้น ผมได้ยินเสียงสบถในลำคอของมัน พร้อมๆ กับสัมผัสได้ถึงริมฝีปาก และจมูกที่ซุกไซร้อยู่ที่หว่างขาผม มันดุนจมูกและสูดกลิ่นอย่างเมามัน ผมอยากร้องไห้ นี่ผมกำลังโดนไอ้เลวนี่กระทำกับผมแบบนี้โดยผมสู้มันไม่ได้ มันดุนจมูกมันไล่เลอะมาด้านล่าง ก่อนที่จะใช้ลิ้นสากๆ ของมันเลียอัณฑะของผมจากด้านนอกกางเกงใน มันสบถถึงกลิ่นกายผมที่ยังไม่ได้อาบน้ำ มันสบถว่ามันชอบเหลือเกินกลิ่นกางเกงในเปียกชื้น หรือผมจะรอเพียงมันใช้มือร่นขอบกางเกงผมลงมา แล้วทำในสิ่งที่มันปราถนา แต่มันไม่ใช่ ............. มันมีสิ่งที่ผมต้องจดจำไปอีกนานรอผมอยู่.............
| จากคุณ |
:
ผมเถื่อนหน่อยนะคับ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 มิ.ย. 53 08:07:55
|
|
|
|
