ขอบคุณความไม่มี
|
|
ขอบคุณความไม่มี
วันนั้น เคยคิด
ทำไม? เราถึงไม่มีสิ่งนั้น สิ่งนี้ สิ่งโน้นเหมือนใครๆ
ในวันนี้กับความไม่มี ที่ไม่มีมากกว่าเดิม
กับได้รู้สึก
ขอบคุณที่ไม่มี
จากวัยเด็กจนวัยรุ่นจนวันนี้ ที่มันผ่านไปมีมากมายที่เคยเป็นคำถาม
ทำไม ? ทำไมเราไม่มีบ้านใหญ่เหมือนคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่มีรถคันโตนั่งเหมือนคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่มีของเล่นมากมายเหมือนคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่มีเงินเยอะๆเหมือนคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่ได้ซื้อของทุกอย่างที่ชอบเหมือนคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่ได้ไปเที่ยวเล่นเหมือนคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่ได้ค่าขนมมากเท่าคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดเหมือนคนอื่น
ทำไม ? ทำไมเราไม่ได้ไปเที่ยวดิสโก้เทค เที่ยวพับเหมือนคนอื่น ฯลฯ
แต่มันไม่ใช่แรงกดดันหรืออาการเก็บกด
และไม่เคยส่งผลกระทบสะท้อนใดๆกลับไปถึงบุพการี
เพียงแต่มันเป็นคำถามที่เคยมีในความคิด
ตรงข้าม มันกลับทำให้ไม่ยึดติดกับวัตถุสิ่งของที่มีแบรนด์เนมดังๆ
ถ้าได้มีก็ดี ไม่มีไม่เป็นไร มันแค่วัตถุ เครื่องประดับของฟุ่มเฟือย ของนอกกาย
อุปโหลกคิดกันไปเองเสมือนแสดงฐานะที่แท้จริงในโลกวัตถุนิยม
ประมาณถ้าได้ถือ ได้สวม ได้ใส่ ได้เป็นเจ้าของ
จะดูเป็นคนอินเทรนด์ มีรสนิยม มีคุณสมบัติ มีรูปสมบัติ
ที่ดีแท้ เพียบพร้อม สมบูรณ์แบบเรียกสุดยอดมนุษย์
จนวันหนึ่ง สภาพการเป็นมนุษย์เงินเดือนสิ้นสุดลง
วันว่างมาก ได้ว่างทบทวนเรื่องราวที่ผ่านไปเพราะความผิดพลาดที่ทำ
เอ้อ ทำไม ? ทำไมเราไม่เคยอยากได้ อยากมี
อยากเป็น อยากทาน อยากดื่ม อยากใช้ อยากเที่ยว ฯลฯ มากมายอย่างผู้คนทั่วไป
ทั้งๆที่ชีวิตไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบายครบครันนัก
เรากลับเฉย ถ้ามีก็ดี ถ้าได้ก็ดี ถ้าได้ครอบครองก็ดี ถ้าได้เป็นเจ้าของก็ดี
ทำไม ? ทำไมเราไม่อยากมีรถยนต์ส่วนตัวสักคัน
ทำไม? ทำไมเราไม่อยากมีมือถือสักเครื่อง
จนน้าต้องซื้อให้ บังคับให้ต้องใช้เผื่อเวลาจำเป็น
ทำไม ? ทำไมเราไม่เคยอยากมีบ้านหรือคอนโดฯ ส่วนตัว
ทำไม ? ทำไมเราไม่เคยอยากมีเงินเป็นหลักล้าน ฯลฯ
เฮ้อ นั่นสิ เพราะเราคิดผิดเอง เราไม่มีความอยากเหล่านี้
จนมีส่วนทำให้วันนี้กลายเป็นสิ้นสภาพความเป็นมนุษย์เงินเดือน
แทนที่ความอยากตัวนี้จะคงเหนี่ยวยื้อยึดรั้ง
เรากลับปล่อยผู้คน ทุกเรื่อง ทุกสิ่งไปตามวิถีครรลอง
ตามแต่ใจปรารถนาของผู้คนนั้นๆ ปล่อยให้เรื่องราวมันจบไป
จะโทษใครได้ นอกจากตนเอง
ถ้าเป็นวัตถุ สิ่งของยังไม่เป็นไร
แต่กรณีเป็น
มนุษย์ผู้มีชีวิตจิตใจ
จะมีใครคนไหน? จะอยากรู้จัก คบหา
แค่ความเป็นเพื่อน มองหาไม่เห็นแล้วล่ะ
ถ้าคิดหวังมากกว่า
เพื่อน มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
นี่ไม่ใช่ การต่อว่าหรือตำหนิใครคนไหนสักคน
เพราะมันเรื่องจริง กับการที่เราไม่เคย
คิดอยากจะมีอะไรมากมายเฉกเช่นคนอื่นทั่วไป
ผู้คนที่เคยรู้จักหรือ
อยากได้รู้จักบ้าง
ต่างต้องระวัง รู้สึก
กลัว ต้องถอยออกห่าง ไม่เคยรู้จักกันนะ เป็นการดีที่สุด
เผื่ออยู่ๆมันบอก ไม่มีเงินกินข้าว ไม่มีเงินนี่ นั่น โน้น
จะปฎิเสธก็ดูแล้งน้ำใจ จะช่วยก็คงไม่ได้คืน
เอ้อ มันก็แล้วแต่จะเข้าใจกันไปเอง
ถูกหรือผิด เราเองไม่มีสิทธิ์ไปบอกหรือแก้ต่างอธิบายใดๆกับใคร
เผื่อ
ใครสักคนได้รับรู้ความจริงของเราบ้าง
สำหรับเราคำว่า
เพื่อน
มันมีความหมายมาก มีคุณค่ามาก
มากเกินที่เราจะกล้าไปพูด ไปบอก
เราเป็นแบบนั้น แบบนี้ คุณต้องเข้าใจใหม่อย่างนี้ อย่างนั้น
เราไม่ใช่
ไม่เป็น
ฯลฯ
ช่างเถอะ ชีวิตมันสั้น คงเหลืออีกไม่กี่ปีแล้วด้วย
จะอะไรเรื่องมากกับเพื่อนๆ
กับคนอื่นๆ
คงได้แต่บอกตนเอง
หวังว่าวันหนึ่ง
ใครคนนั้น ใครคนนี้ เพื่อนๆ
หรือคนอื่นๆ จะเข้าใจเราได้บ้าง
ใน
ความไม่มี มันช่วยสอน ช่วยเตือน ช่วยตีกรอบ
การใช้จ่าย การจัดแบ่ง การประมาณตนกับชีวิตเราอย่างมากมาทั้งชีวิต
กับการงานที่เคยโหมทำอย่างหนักเกือบเผลอแลกกับชีวิต เราพอมีได้เก็บไว้บ้าง
แต่ติดที่ ขณะนี้ เรายังไม่สามารถใช้จ่ายได้เองคนเดียวอย่างเต็มที่
เรายังมีบุพการีผู้ให้กำเนิดและผู้เลี้ยงดูเรามาตลอดทั้งชีวิต
ซึ่งทั้ง 3 คนต่างเข้าสู่ช่วงเวลาท้ายๆของชีวิตแล้ว
เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันคือสัจธรรม ไม่มีใครหลีกหนีได้สักคน
ที่เรามี มันแค่นี้ มันไม่มากหรอก แต่มันน่าจะพอเพียงสำหรับเราคนตัวคนเดียว
วันหนึ่ง เมื่อถึงเวลาจำเป็น เวลานั้นมาถึง
เรามีแค่นี้ ในฐานะลูก ฐานะหลาน
เรายินดี เต็มใจตอบแทนให้ทั้งหมด
ไม่โทษใคร ไม่โทษใครเลยที่อาจเข้าใจเราอย่างไม่ถูกต้อง
เพราะเราเองเป็นคนที่พูดไม่เป็น ไม่รู้จะบอก จะเล่าอย่างไร ?
ทำได้แค่
ตามใจนะ ถ้ามั่นใจสบายใจ สุขใจดีมากกว่า
จะคิด จะเชื่อ จะทำกับเรา
อะไร? อย่างไร? ยังไง? เมื่อไหร่? เพราะอะไร? หรือ
เพื่อใคร?
ตามใจนะ
เพราะไม่รู้เหมือนกันสถานะภาพของเรา ณ วันนี้ ต้องเรียกว่าอะไร ?
คนคุ้นเคย ? มากกว่าเพื่อน? เพื่อน ? คนเคยรู้จัก ? หรือคนแปลกหน้า ?
ตามใจนะ ถ้ามั่นใจสบายใจ สุขใจดีมากกว่า
ทำไปเถอะ ไปเถอะ ขอให้
คุณ
โชคดี
ขอบคุณความไม่มี
ที่ช่วยเลือกผู้คน วัตถุ สิ่งของ ที่ได้เข้ามามีส่วนร่วมในทุกช่วงเวลาของชีวิต
ขอบคุณความไม่มี
ที่ช่วยสกัดกั้น ขวาง ปกป้องผู้คนที่อาจคิด หวังร้ายไม่ให้เข้าใกล้
ขอบคุณความไม่มี
ยังคงให้ได้
เคยมีครั้งสองครั้ง แต่แล้วกลับไม่มี
จนไม่มีเหลือ ไม่เหลือแม้ใครสักคน
02 มิ.ย.2553
| จากคุณ |
:
PANPISA  
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 มิ.ย. 53 03:32:55
|
|
|
| 
