มุมหนึ่งของความรัก : เวอร์ชั่น "ฉันไม่ใช่เหมยลี่" : ตอนที่ 1

วันหนึ่งของฤดูฝน...ฉันได้พบ ’เขา’ อย่างไม่คาดฝัน...

ยอมรับว่าเวลานั้น...ฉันกำลัง ‘กิ๊ก’ อยู่กับใครอีกคนหนึ่ง
อันที่จริงฉันไม่ค่อยชอบคำว่า ‘กิ๊ก’ เท่าไรหรอกค่ะ ค่อนข้างจะต่อต้านกระแสสังคมในเรื่องนี้มาตลอดด้วยซ้ำ
แต่ด้วยวัยที่เข้าสู่เลขสอง  ร่วมกับกระแส ‘คนคู่’ รอบกายที่เริ่มจะมาแรงขึ้นทุกวัน
อีกทั้งเพื่อนโสดทั้งหลายที่พากันโอดครวญว่า “โอ๊ย ฉันอยากมีแฟนนนน...”
สิ่งรอบด้านเลยกระตุ้นให้ฉันเปิดใจ อนุญาตให้ตัวเองได้ ‘กิ๊ก’ กับใครคนหนึ่ง...
ซึ่งที่จริงแล้วการกิ๊กสำหรับฉัน ก็แค่การเปิดใจ คุยกันแก้เหงา
สร้างความรู้สึกจี๊ดๆที่หัวใจแค่พอเป็นกระษัย... ที่จริงยังไม่มีใครจีบใคร
ที่สำคัญคือต่างคนต่างรู้สึกดีแต่ก็รู้สึกได้ชัดเจนว่ายังไม่ใช่...ใครที่เฝ้ารอ...


จนฉันได้มาพบกับ ‘เขา’...
ดูเหมือนว่าโลกทั้งใบสำหรับฉันจะเปลี่ยนแปลงไปตั้งแต่พบกัน
ทั้งที่ฉันนั้นไม่เคยเชื่อในอาการ ‘รักแรกพบ’ มาก่อน
ฉันเคยปักใจเชื่อว่ารักแรกพบมันก็แค่ ‘ความหลง’ จากรูปกายภายนอก... โดยยังไม่รู้เนื้อแท้ของจิตใจใครคนนั้น...

‘รัก’ สำหรับฉันต้องเกิดจาก...การได้ผูกสัมพันธ์กันระยะหนึ่ง และมีอะไรบางสิ่งในตัวคนอีกคนที่ดึงดูดให้เข้าหา  
โดยเฉพาะความดี จิตใจ และตัวตนที่แสดงออกมา...
และใช่ว่าฉันไม่เคยมีความรัก...

อันที่จริงความรักได้เดินทางผ่านเข้ามาในชีวิตฉันและจากไปหลายครั้งแล้ว...
จนมั่นใจว่าภูมิคุ้มกันหัวใจนั้นกระจายอยู่เต็มกระแสเลือด  แถมยังมีกำแพงหนาเสริมใยเหล็กรอบดวงใจอ่อนๆของฉัน
จนไม่น่าจะหวั่นไหว เผลอใจให้ใครไปได้ง่ายๆอีก
แต่เขาก็ทำให้ฉันรู้ว่าบางมุมมองของฉันที่ฝังใจมาตลอดนั้นผิดถนัด...


แรงดึงดูด...
จะเกิดขึ้นจากอะไรถ้าไม่ใช่ บุคลิกท่าทาง การวางตัวและคำพูดของเขา
เขาไม่ใช่ผู้ชายรูปหล่อสักนิด  จัดได้ว่าธรรมดาแสนธรรมดาเลยก็ว่าได้
ตอนนั้นฉันแค่รู้สึกว่าคนๆนี้ดูน่าเชื่อถือ จริงจัง และเป็นคนดี
ฉันแค่รู้สึก ‘ประทับใจ’...
แต่แม้ว่าฉันจะบอกกับตัวเองว่าก็แค่ ‘ปลื้ม’ น่ะ
ก็ไม่รู้ทำไมถึงเก็บเอาเรื่องของเขามาคิดไปอีกตั้งสองสามวัน...
ขณะเดียวกันยุคแห่งการสื่อสารอย่างนี้ก็ทำให้ฉันเข้าถึงข้อมูลบนโลกออนไลน์ของเขาได้ไม่ยากเย็นเลย...
ระหว่างนั่งๆ นอนๆคิด...และแอบวนเวียนอยู่บนพื้นที่ออนไลน์ของเขา...
อยู่ๆก็มีใครไม่รู้ขอเพิ่มฉันเป็นเพื่อนในสังคมออนไลน์ยอดฮิต(ที่ตอนนั้นมันยังไม่ค่อยฮิต)แห่งหนึ่ง…
เล่นเอาฉันแทบช็อกซะขนาดนี้ จะเป็นใครไปได้อีก... ถ้าไม่ใช่ ‘เขาคนนั้น’!

และฉันก็เริ่มรู้สึกได้ว่า....โลกของฉันกำลังจะเปลี่ยนไปจริงๆ...

จากคุณ	: พราวฝัน
เขียนเมื่อ	: 2 มิ.ย. 53 18:39:15