ความคิดเห็นที่ 1 |
"เมื่อจับอิยามาได้ อย่าพาเข้าเมืองทันที" โคเวนเอ่ยเรียบ ๆ ต่อหน้าสภา "ให้ยึดตัวมันไว้ อย่าให้มันตาย จากนั้นประกาศออกไป ให้พี่น้องของมันเอาเลือดเนื้อมาไถ่ ให้พวกมันมาอยู่เมืองชามู จะสุขสบาย ไม่ต้องหวาดกลัวอย่างนี้อีกต่อไป"
"แผนไร้เดียงสาแบบนี้จะสำเร็จได้หรือไง" ใครคนหนึ่งปรามาสออกมา
"พวกคุณไม่รู้จักอิยา" ชายหนุ่มบอกเรียบ ๆ
"แล้วคุณรู้จักหรือไง"
"พวกคุณคิดเอาเองว่าอิยาป่าเถื่อน เป็นสัตว์ แต่ไม่ใช่" โคเวนเอ่ยต่อ ไม่แยแสอีกฝ่าย "ตราบใดที่ยังคิดว่ามันเป็นสัตว์ ตราบนั้นจะมีอิยากบฏเช่นนี้เรื่อยไป แม้ปราบได้ในวันนี้ ภายหน้าก็จะมีวันที่มันลุกฮือขึ้นอีก มีวันที่ปราบไม่ได้ ต่อให้พวกคุณเลี้ยงมันให้โง่แค่ไหน จับมันใส่คอกแน่นหนาอย่างไร สักวันหนึ่งก็จะมีอะไรเช่นนี้อยู่ดี ที่จริงแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ก็เพราะชามูไม่เห็นอิยามีสติปัญญา คิดฆ่าก็ฆ่า อยากทรมานทำร้ายก็ทำ กฎหมายเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยจึงปล่อยปละละเลย นานไปพวกอิยาที่หวาดกลัวก็ดุร้าย...แปลกมากนักหรือไง"
สภาไม่ได้คัดค้านเขา บางทีอาจเพราะส่วนหนึ่งที่พูดก็มีมูลความจริงซึ่งต้องยอมรับเช่นกัน
"ทำอย่างที่ผมบอก" โคเวนเอ่ยราบเรียบ "และเมื่อมีอิยาที่ยอมมา ก็ให้ทำตามสัญญา ให้มันอยู่สุขสบาย มันต้องการอะไรก็ให้ แลกกับเลือดก็พอ"
"เลือดจะไปพออะไร"
"เลือดทำให้เราไม่ตาย" ชายหนุ่มกระแทกเสียง "เลิกฟุ้งเฟ้อได้แล้ว พวกคุณแต่ละคนกินมากเกินไป ต่อจากนี้หากอยากมีชีวิตรอด ก็อย่าได้กินมากกว่าที่ควร"
...
โคเวนตื่นขึ้นกลางดึก
ไม่มีใครในห้อง แต่คงมีอยู่ข้างนอก อาจจะมีกล้องวงจรปิดอยู่ที่ใดสักแห่งเช่นกัน แต่เขาไม่สนใจ เขาอยากทำอะไรก็ทำ ต้องการอะไรก็เรียกมา ไม่มีใครขัดขวางได้ บางทีโคเวนยังนึกหัวเราะเสียดสีในใจ ...ยามมีพลัง คนอื่น ๆ ก็มองเขาเปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้ทีเดียว
แต่ก็อาจจะไม่อยู่เพียงที่พลังเท่านั้นหรอก อยู่ที่แผนของเขาสำเร็จด้วย ประมาณสองสัปดาห์ก่อนหลังจากถกเถียงกันวุ่นวาย สภาก็ยอมทำตามแผนของโคเวน หลังจากนั้นเมื่อจับอิยาได้ก็มีการประกาศออกไป ภายในสองสามวัน แม้จะกล้า ๆ กลัว ๆ ไม่แน่ใจ ก็มีอิยาที่ยอมมาช่วยคนของตน
ที่จริงโคเวนไม่นึกหรอกว่าเขาจะโชคดีถึงเพียงนี้ในครั้งแรก แต่เมื่อคิดอีกทีหนึ่ง การที่เขาถูกอิยาทำร้ายอย่างหนักในช่วงหลังนี้ ตลอดจนการตัดสินใจของนัคทาที่จะทำให้ร่างกายเป็นพิษ เรื่องเหล่านั้นล้วนแสดงว่าพวกอิยาเองก็เริ่มหลังชนกำแพงแล้วเช่นกัน อีกอย่างหนึ่ง โคเวนย่อมจำได้ว่าอิยาให้ความสำคัญกับคนในครอบครัว ชามูไม่มีความผูกพันระดับนั้นอีกแล้ว จึงไม่เข้าใจและคาดไม่ถึง ทว่าการได้เจรจากับนัคทาทำให้โคเวนเข้าใจ หากเขาจับคนสำคัญเช่นพ่อของนัคทามาได้ ต่อให้เป็นเด็กนั้นก็คงยอมเสี่ยงตายหรือยอมแลกเหมือนกัน
เขาบอกไม่ให้สภารีบร้อน ให้ตรวจเลือดและร่างกายของคนที่มามอบตัวจนแน่ใจว่าไม่มีพิษก่อน จากนั้นจึงค่อยปรนเปรอมันให้สุขสบาย และให้ทำอย่างนั้นให้พวกอิยาเห็น ให้พวกมันรู้ว่าถ้ายอมมาแล้วจะเป็นอย่างไร โคเวนยืนยันชัดเจนว่าแต่นี้ไปสภาและคนชามูทุกคนจะทำอะไรกับอิยาโดยไม่คิดไม่ได้ ต้องคิดถึงอีกฝ่ายว่ามีสติปัญญาความรู้สึกเช่นกัน
เขาก็รู้ คนเหล่านั้นคงคิดว่านี่เป็นการแสดงละคร หากเอาชนะได้ ผ่านไปสามปีห้าปีทุกอย่างจะกลับเหมือนเดิม แต่ในเวลานี้โคเวนไม่สามารถนึกวิธีอื่น บางทีสักวันเขาอาจจะนึกออก...วิธีที่ยั่งยืนกว่านี้ บางทีตอนนั้นเขาอาจจะต้องใช้พลังที่ตนมี พยายามยึดอำนาจ พยายามควบคุม ครอบงำให้ได้ทั้งอิยาและชามู เพราะถ้าหากไม่ทำเช่นนั้น ไม่ช้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่ดุร้ายกว่าก็จะใช้สันดานดิบของตนเข้ายึดครอง ก็จะกดขี่อีกฝ่าย และวงจรแห่งการเอาเปรียบก็จะดำเนินต่อไป เขารู้แล้วว่าตนไม่อาจหนีได้ แม้หนีไปที่ใด ไม่ว่าอยู่ท่ามกลางชามูหรืออยู่กับอิยา เรื่องเช่นเดิมก็จะเกิดขึ้นตลอดไป
เขาดำเนินแผนขั้นต้นแล้ว ก็จะดำเนินต่อไป...ต่อไป
...นัคทา จงมารบกัน
| จากคุณ |
:
ลวิตร์   
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 มิ.ย. 53 00:12:46
|
|
|
|
