ความไม่หลง

ความไม่หลง

มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง พูดเมื่อปีใหม่หลายปีมาแล้วว่า เห็นเขียนหนังสือ อิงธรรมะบ่อย ๆ ลองอธิบายซิว่านิพพานคืออะไร ฟังดูเหมือนกับจะทดสอบ

อยากจะตอบไปว่า ผมไม่ทะเยอทะยานถึงกับจะไปนิพพานหรอก แต่ได้ตอบไปว่า ผมนั้นศีลห้าข้อยังรับได้ไม่หมดเลย จะไปคิดถึงเรื่องนิพพานได้อย่างไร เพียงแต่ฝึกความไม่โลภ กับความไม่โกรธ ให้สำเร็จก็นับว่าดีมากแล้ว

แต่ไม่กล้าบอกว่า ความจริงได้ฝึกความไม่หลงอีกอย่างหนึ่ง คือ ไม่หลงว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ที่ได้รับทั้งทุกข์ทั้งสุข ว่าเป็นของแน่นอน ไม่หลงว่าความสุขที่ได้รับจากผัสสะทั้งหกจะไม่เปลี่ยนแปลง ไม่หลงว่าจะไม่เจ็บป่วย จะอายุยืน ไม่หลงว่าเราทำดีพอแล้ว ไม่หลงว่าเรารู้พอที่จะคุยได้แล้ว

เพิ่มเติมเรื่องความหลง ท่านสอนไว้ว่าให้เข้าใจถูกต้องตามความความจริง คือเข้าใจว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ทั้งที่เป็นสังขารแลมิใช่สังขาร ทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเราว่าของเรา จะแก้ความหลงได้

เพราะเมื่อตนไม่ใช่เราแล้ว ทรัพย์สมบัติ ยศถาบรรดาศักดิ์ ครอบครัวลูกเมีย ก็ไม่ใช่ของเรา เหมือนกับการเล่นละครชาตรี หรือลิเก เขาให้ยืมเครื่องแต่งตัว แล้วก็ออกมาโลดเต้นอยู่หน้าฉาก เป็นตัวอะไรก็ได้ มีเรื่องราวดำเนินไปตามบทที่นายโรงกำหนดให้ จบแล้วก็เข้าไปหลังฉาก ถอดเครื่องแต่งตัวออก ก็ไม่มีอะไรเหลือเป็นของเราเลย เขาเอาคืนไปหมด

ชีวิตหน้าฉากของเรา ก็แสดงอยู่ไม่เกินร้อยปี เขาก็เอาคืนไปหมด ไม่ว่าทรัพย์สมบัติ ยศถาบรรดาศักดิ์ ครอบครัวลูกเมีย ถ้าเขายังไม่เอาไป เราก็ต้องทิ้งไปเอง

ถ้าคิดได้ดังนี้แล้ว ก็เป็นอันว่าไม่หลงแน่

###########

จากคุณ	: เจียวต้าย
เขียนเมื่อ	: 7 มิ.ย. 53 06:24:25