ความเสื่อม

ความเสื่อม

ในหนังสือสวดมนต์ ฉบับของสวนโมกขพลาราม ซึ่งใช้อยู่ในวัดชลประทานรังสฤษดิ์
มีบทสวดบทหนึ่งแปลบาลีเป็นไทยไว้ว่า

ผู้รู้ดีเป็นผู้เจริญ ผู้รู้ชั่วเป็นผู้เสื่อม
ผู้ใคร่ธรรมเป็นผู้เจริญ ผู้เกลียดชังธรรมเป็นผู้เสื่อม

ผู้ใดทำความรักในคนพาล ไม่ทำความรักในบัณฑิต
เขาชอบใจธรรมของคนพาล ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ผู้ใดมักชอบนอนหลับ ชอบพูดคุย ไม่ขยันมักเกียจคร้านการงาน
และเป็นคนมักโกรธ ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ผู้ใดมีความสามารถอยู่ ไม่เลี้ยงดูบิดามารดา
แก่เฒ่าชราแล้ว ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ผู้ใดหลอกลวงสมณพราหมณ์ หลอกแม้วณิพกคนขอทานอื่นใด
ด้วยมุสาวาจา ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ผู้ใดมีทรัพย์สินเงินทอง มีของเหลือกินเหลือใช้
เขาบริโภคของที่ดี ๆ นั้นแต่ผู้เดียว ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ผู้ใดหยิ่งเพราะชาติกำเนิด หยิ่งเพราะทรัพย์ หยิ่งเพราะโคตร
ดูหมิ่นซึ่งญาติของตน ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ผู้ใดเป็นนักเลงหญิง นักเลงสุรา และนักเลงการพนัน
เขาได้ทำลายทรัพย์ที่หามาได้ให้พินาศไปข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ผู้ใดไม่พอใจรักใคร่ในภรรยาตน กลับไปเที่ยวซุกซนกับหญิงแพศยา
และลอบทำชู้กับภรรยาผู้อื่น ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ชายใดผู้ถึงวัยแก่เฒ่ชราแล้ว ได้นำหญิงสาวแรกรุ่นมาเป็นภรรยา
เขานอนไม่หลับ เพราะความหึงหวง และห่วงอาลัยในหญิงนั้น ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม

ชายใดตั้งหญิงนักเลงใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมาเป็นแม่เรือน
และหรือหญิงใดตั้งชายนักเลงใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมาเป็นพ่อเรือน ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม


ผู้เป็นบัณฑิตสมบูรณ์ด้วยความเห็นอันประเสริฐ ได้เห็นแห่งความเสื่อมทั้งหลายเหล่านั้นชัดแล้ว
ท่านย่อมเว้นสิ่งเหล่านี้เสีย

เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านจึงพบและเสพแต่โลกซึ่งมีแต่ความเจริญ ฝ่ายเดียว

ด้วยประการฉะนี้แล.

############

จากคุณ	: เจียวต้าย
เขียนเมื่อ	: 8 มิ.ย. 53 06:29:22