ความคิดเห็นที่ 1   ...รายละเอียด Profile โดยทั่วไปก็ไม่มีอะไรมาก มีบอกส่วนสูง น้ำหนัก จังหวัดที่อาศัย...จะมีแค่ศัพท์บางคำที่ผมอ่านแล้วไม่เข้าใจ...อย่างคำว่า..."ลักษณะทางเพศ"...ผมนึกว่าจะลงกันว่าชาย หญิง เกย์ ไบหรือกะเทยซะอีก...แต่กลายเป็นคำว่า...versatile top, versatile bottom, รุก, รับ, โบท, ไบรุก....ฯลฯ.....เชี้ยแม่ม! ใครเป็นคนคิด specie ของเกย์วะ....ทำไมมันถึงได้แตกลูกแตกหลานออกมาอย่างกับคางคกวางไข่ ...อืมมม...ตื่นเต้นจัง...แค่คิดว่ากรูเป็นเกย์หรือเปล่านี่กรูว่าทำใจคิดยากแล้วนะ...นี่ยังมีการแตกหน่อขยายวงกว้างยังกะกากเกลื้อนเป็นเพศเฉพาะของเกย์อีก...แล้วไอ้ versatile นี่แปลว่าไรฟะ...ยังมี top กะ bottom ต่อท้ายอีก??? แล้วโบทกับไบรุกอีก? แล้วเป็นไบนี่มีรับด้วยรึไงฟะ?....แล้วกรูล่ะ...กรูเป็นแบบไหนฟะเนี่ย???....แค่เป็นตุ๊ดนี่ยังไม่โดนประณามพอรึไงวะ....สาดดดดดดดดดดเอ๊ยยยยยยยยย...เกย์จงเจริญ!!! ...ดูไปดูมา มีหลายคนเหมือนกันนะที่ทำให้ผมรู้สึกวูบวาบ...อยากจะเก็บเบอร์โทร.ที่เขาลงเอาไว้จังแฮะ...บางคนมี msn ลงทิ้งเอาไว้ด้วย...ปกติผมไม่ค่อยได้เล่นเพราะไม่รู้จะคุยกับใคร...และที่ทำงานคอลเซ็นเตอร์เขาไม่อนุญาตให้เล่นด้วย...อืมมมม...ลอง add เอาไว้ดีไหมนะ?....อย่าเพิ่งเลย....ผมยังกลัวที่จะให้คนอื่นมารู้จักผมในลักษณะนี้ แค่ฤทธิ์กับไอ้นนท์นี่ผมก็วางตัวลำบากแล้ว..........?? หืมม ??............ฤทธิ์!!..................จริงสิ....ฤทธิ์ปวดท้องนี่นา!!! ...ผมหยิบมือถือมาดูเวลา...เกือบ 6 โมงเช้าแล้ว......อืมมมม ถ้าเมื่อคืนปวดท้อง ป่านนี้กินยาไปแล้วก็คงหลับอยู่...ถ้าจะโทรไปหาก็เป็นการรบกวนสินะ...งั้น...ส่งข้อความไปละกัน........แต่..........ถ้าส่งข้อความไปตอนนี้ฤทธิ์โทร.มาก็ต้องคุยสิ....ยังไม่อยากคุยอ่ะ....ค่อยส่งตอนถึงเวลาเข้างานละกัน จะได้มีข้ออ้างเรื่องที่ไม่รับสายได้ แล้วค่อยบอกว่าส่งข้อความไปตั้งแต่เช้าแล้ว สงสัยระบบมัน delay ...ข้อความเลยเข้าที่เครื่องฤทธิ์ช้า... ...ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน...โกหกฤทธิ์!....วางแผนการเป็นขั้นเป็นตอนกับคนที่ผมไม่เคยคิดจะโกหกเลย...แต่เอาเหอะ...เพื่อความสบายใจของฤทธิ์...และ.....ของ......ผมเอง ...หรืออาจจะของ..ผม..คนเดียว?......คนเรามักจะหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองเพื่อกลบเกลื่อนความผิดได้เสมอ....เฮ้อออ จากคุณ : นายแทน (icebeach) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 17:27:51

ความคิดเห็นที่ 4 สนุกๆ ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกเลย ดีใจมากที่มาเจอตั้งแต่เช้าวันนี้ รีบมาต่อเร้็วๆ นะคะ ^^ ปล.แก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 53 09:16:29 จากคุณ : หมึกน้อย (หมึกน้อย) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 09:15:46

ความคิดเห็นที่ 7   ...ตลอดสุดสัปดาห์...ผมเดินอยู่แต่ในห้างฯไม่ก็เข้าร้านอินเตอร์เน็ต ถ้าไปร้านเน็ต ผมก็จะแกล้งทำเป็นเปิดข่าวอ่าน แต่มุมจอด้านล่างก็จะเป็นเว็บที่ผมรู้สึกตื่นเต้นเวลาที่ดู ซึ่งพอเข้าได้สักเว็บ..มันก็ link ต่อไปได้อีกเป็น สิบๆ เว็บเลยทีเดียว...ดูรูปถ่ายคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยๆ อ่านข้อความตามเว็บบอร์ดแสดงความเห็นต่างๆ...มีหลายคนเหมือนกันที่กำลังสับสนเหมือนผม...หลายคนมุ่งมั่นที่จะตามหาความรัก...และอีกบางส่วน มุ่งมั่นที่จะตามหาคนเลี้ยง...ทั้งหมดทั้งปวง...เป็นโลกอีกโลกหนึ่งที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อน...รู้สึกได้ว่ามาหลายคนที่อึดอัดและทนทุกข์มากกว่าผม...โดยเฉพาะคนที่แต่งงานและมีลูกแล้ว... ...ผมไม่ได้คุยกับฤทธิ์เลยตลอดเสาร์อาทิตย์ ฤทธิ์มีโทร.มาบ้างแต่ผมดูหนังก็เลยไม่ได้รับ แต่ก็ส่ง sms บอกอยู่เรื่อยๆ.......ว่า..........ทำงานอยู่!!! KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK ...เช้าวันจันทร์...ผมทำตามที่วางแผนเอาไว้อย่างเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา...โดยส่งข้อความไปบอกฤทธิ์ว่ากำลังอยู่บนรถตู้ของบริษัทฯ ให้ฤทธิ์ทานยาและดูแลตัวเองดีๆ...พอส่งข้อความออกไปไม่นาน ฤทธิ์ก็โทร.กลับมาตามที่ผมคิด...ผมกดตัดสายและส่งข้อความที่พิมพ์ตั้งเอาไว้แล้วว่าอยู่บนรถ คุยไม่สะดวก อย่าลืมกินข้าวและยาด้วย... ...ฤทธิ์ส่งข้อความกลับมาว่าให้ผมสนใจงานเถอะ ฤทธิ์ไม่เป็นอะไรแค่ปวดท้องตั้งแต่เมื่อคืน แต่ไม่อยากทำให้ผมเสียงาน......เฮ้อ....แ๑กดันกรูเข้าไป!!!....เหนื่อยใจนะเฟ้ย!!!! ...พอมาถึงที่สนามบินสุวรรณภูมิ...พี่หมูก็พาผมกับพี่อ้อมไปดูเคาท์เตอร์เช็คอินของสายการบินต่างๆ ผมเพิ่งรู้ว่าบางทีลูกค้ามาซื้อตั๋วของสายการบินเรา แต่ประเทศปลายทางเราไม่มีบินไปที่ที่ลูกค้าต้องการ เราก็ต้องไปหาซื้อตั๋วต่อเครื่องบินของสายการบินอื่นให้ลูกค้าเพื่อให้เขาไปถึงจุดหมายได้...แล้วเราค่อยกินเปอร์เซ็นต์จากตั๋วของสายการบินอื่นที่เราไปติดต่อ... ...จากนั้นพี่หมูก็พาลงไปดูที่ทำงานของการท่าอากาศยานแห่งประเทศไทย, สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองและสำนักงานตำรวจท่องเที่ยว...เพราะ 3 ที่นี้ผมจะต้องมาติดต่ออยู่บ่อยๆ...ผมพยายามจดรายละเอียดคร่าวๆว่าสำนักงานไหนมีไว้ติดต่อเรื่องอะไร, ติดต่อกับใคร และเบอร์โทร.อะไร... จากคุณ : นายแทน (icebeach) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 13:00:33

ความคิดเห็นที่ 8   ...แล้วพี่หมูก็พาผมกับพี่อ้อมไปดูสำนักงานของสายการบินที่เราสังกัดอยู่...ที่นี่เป็นที่ที่ผมเคยมาครั้งหนึ่งแล้วตอนมาสัมภาษณ์งานในตำแหน่งนี้ล่ะ...ทีแรกก็เข้าใจว่าให้ทำที่นี่ แต่อยู่ดีๆดันส่งไปสำนักงานใหญ่ซะงั้น... “อ้าว..ว่าไง...มิสเตอร์วีฟี่” เสียงๆหนึ่งดังมาจากด้านหลังพี่หมู.... “อ้าว..สวัสดีครับคุณพงศ์..ผมพามิสเตอร์วีฟี่กับอ้อม การเงินคนใหม่มาแนะนำสถานที่ครับ” พี่หมูยกมือไหว้สวัสดีเจ้าของเสียงซึ่งเป็นผู้ชายวัยราวๆ 40 กว่าๆ...ใส่แว่นตา ไว้ผมทรงเดียวกับคุณสุทธิชัย หยุ่น...(ไม่มีผม^^) ......นี่มันตาลุงที่สัมภาษณ์กรูนี่หว่า!!! “ไงน้อง..รู้ตัวแล้วยังเนี่ยว่าอ่านผิด...พอน้องออกไปพวกพี่ฮาแตกเลยว่ะ”คุณพงศ์...เรียกวัว 3 ตัวของไอ้นนท์ให้กลับมาลอยอยู่บนหัวผมอีกครั้ง... “เอ่อ...ครับ...รู้แล้วครับ แหะๆ”ผมตอบและยิ้มแก้เขิน ไม่กล้าสบสายตากับใครเลยมองไปรอบๆห้อง มีพนักงานอยู่ 2-3 คน ทุกคนต่างอมยิ้มและเหมือนจะกลั้นหัวเราะ “เออๆ..ทำความรู้จักกันเอาไว้นะ..เดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องมานั่งทำงานด้วยกันแล้ว” คุณพงศ์พูดจบแล้วก็เดินออกจากห้องไป ...อีกหน่อยก็ต้องมาทำงานด้วยกัน?...พี่อ้อมจะย้ายมาที่นี่หรอ?...ผมหันไปถามพี่หมู...พี่หมูทำหน้างง...แล้วคำตอบที่ได้รับมาก็คือ ผมไปอยู่ที่สำนักงานใหญ่เพื่อเรียนระบบงานแค่ 1 เดือน เพราะผมต้องอยู่ในแผนกของพี่หมู แต่งานส่วนใหญ่ของผมคือดูแลประสานงานด้านกฎหมายให้ลูกเรือและลูกค้า จึงควรจะมาประจำอยู่ที่นี่ คอยรับเรื่องที่พวกที่นั่งตรงเคาท์เตอร์บริการเขาจัดการไม่ได้....เพียงแค่ผมไม่ต้องพบกับผู้โดยสารโดยตรงเท่านั้น...!! shipหายละกรู!!!...ไกลโค๓รๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ต้องตื่นกี่โมงละเนี่ยยยยยยยย.... KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK ...พอตอนเที่ยง พี่หมูพาผมกับพี่อ้อมลงมากินข้าวที่ศูนย์อาหารที่ราคาถูกที่สุดในสนามบิน...เดินไกลและหายากโคตรๆ เพราะไปหลบมุมอยู่ในที่ที่ไม่คิดว่าจะมีอยู่...แต่ก็มีผู้โดยสารและพนักงานมาใช้บริการเยอะทีเดียว ราคาอาหารก็พอๆกับฟู้ดคอร์ทที่อยู่ตามห้างล่ะ... ...กินข้าวเสร็จ ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูกะว่าจะโทร.หาฤทธิ์...41 สายไม่ได้รับกับอีก 2 ข้อความ...สรุปก็คือวันนี้ฤทธิ์ปวดท้องมากเลยลางาน อยากไปหาหมอแต่ก็ลุกขึ้นไม่ไหว... ...ผมแล้งน้ำใจเกินไปหรือเปล่านะ...แต่ตอนนี้ผมอยู่กับพี่ๆที่ทำงาน...ผมจะปลีกตัวไปยังไง...วันนี้เพิ่งทำงานเป็นวันที่ 2 ด้วย...ผมตัดสินใจโทร.ไปหาฤทธิ์ระหว่างรอพี่หมูไปห้องน้ำ ส่วนพี่อ้อมก็คุยโทรศัพท์อยู่ “อือ..ว่าไง”น้ำเสียงฤทธิ์ฟังดูอ่อนเพลีย “เป็นไรมากรึเปล่าเนี่ย...เสียงฟังดูไม่ดีเลย” ผมถามด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่โทร.ไปตั้งแต่เช้า “อืม..ไม่เป็นไรแล้ว แทนไม่ต้องเป็นห่วงเราหรอกนะ เราไม่เป็นไรมากหรอก เดี๋ยวก็หายแล้ว” ฤทธิ์ตอบด้วยถ้อยคำที่ความหมายดี แต่น้ำเสียงฟังดูอาการแย่มากๆ...เหมือนจะกดดันผมแฮะ...-_-‘ “ไปหาหมอไม่ไหวเลยหรอ?”ผมอยากให้ฤทธิ์ไปหาหมอ “เราไม่เป็นไรแล้วล่ะ ดีขึ้นมากแล้ว พักอีกหน่อยก็คงหาย แทนไม่ต้องห่วงเราหรอก ทำงานที่แทนรักให้เต็มที่เถอะ...ไม่ต้องห่วงเราหรอกนะแทน เราไม่เป็นอะไรจริงๆ”ฤทธิ์ยังคงยืนยันว่าสบายดี..แต่ผมกลับรู้สึกแย่แทน “ฮื่อ..ดีขึ้นก็ดีแล้ว เราจะได้ไม่ต้องห่วง..งั้นขอตัวไปทำงานต่อนะ” ผมตอบ...แบบ.....แกล้งโง่....ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องที่ผมรู้ว่าน้ำเสียงของฤทธิ์ยังแสดงว่าปวดท้องอยู่...และก็แกล้งโง่...เพราะจริงๆผมรู้ว่าถ้าฤทธิ์พูดแบบนี้คืออยากให้ผมไปหา แต่จะบังคับผมก็ไม่ได้ เลยต้องใช้จิตวิทยาเป่าหูผม... “อะไร..จะไปทำงานแล้วหรอ..คุยกันนิดเดียวเองนะแทน..งานยุ่งหรอ?” ฤทธิ์ท่าทางตกใจที่ผมจะวางสาย...แต่น้ำเสียงฤทธิ์...ทำไมมันไม่เหมือนปวดท้องแล้วล่ะเนี่ยยยยยย....พอดีพี่หมูเดินกลับมาพอดีผมเลยได้จังหวะ.. “อืม..พี่เค้ามาแล้วล่ะ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเลิกงานแล้วจะโทร.หา”ผมตัดบทและกดวางสายทันที.... ...ผมกำลังคิดหรือรู้สึกอะไรกันแน่นะ...ทำไมผมทำกับฤทธิ์แบบนี้...ความรู้สึกเบื่อๆเหนื่อยๆนี่มันคืออะไร..ผมเบื่อและเหนื่อยกับงานใหม่.....หรือเปล่า?...หรือว่าเบื่ออย่างอื่น ...ฤทธิ์ยังคงพยายามโทร.มาอย่างต่อเนื่อง แต่ผมไม่กล้าที่จะรับสายและคุยกันในรถพี่หมู...จนมาถึงตึกสำนักงานใหญ่...ผมกับพี่อ้อมลงรถที่หน้าตึก ส่วนพี่หมูแกจะเอารถขึ้นไปจอดที่ลานจอดของบริษัทฯแล้วจะขอแอบแว้บไปซื้อข้าวเหนียวมะม่วงในซอยข้างๆให้ลูกสาวแก KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK ...เดินมาถึงหน้าออฟฟิศ ผมถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูก...เหมือนเมื่อวานเลยครับ...ฤทธิ์ยืนยิ้มทักทายรออยู่หน้าสำนักงาน...เมื่อเจอหน้ากันตรงๆ ผมก็ต้องแนะนำให้พี่อ้อมรู้จักตามมารยาท โดยบอกว่าฤทธิ์เป็นเพื่อนที่ทำงานอยู่แถวนี้...พี่อ้อมก็ขอตัวเข้าไปทำงานด้านใน... ...ยัย PR.ไม่ได้นั่งอยู่ที่เคาท์เตอร์...สงสัยไปชงกาแฟในครัวแน่เลย...พอสำรวจเรียบร้อยแล้วว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ ผมจึงเดินนำฤทธิ์ไปคุยที่หน้าห้องน้ำ... “มาทำไมล่ะเนี่ย..ทำไมไม่นอนพัก ปวดท้องไม่ใช่หรอ”ผมถามพร้อมจงใจแสดงท่าทางหงุดหงิดใส่ฤทธิ์ “ก็.....ดีขึ้นแล้ว เห็นแทนงานยุ่ง เลยซื้อทองหยอดแถวหอเจ้าที่แทนชอบมาฝาก” ฤทธิ์มีสีหน้าสลดลง..ยิ้มแบบเจื่อนๆ “แล้วทำไมไม่ไปหาหมอซะก่อนล่ะ..มาที่นี่ทำไม” ผมยังคงไม่ยอม...ฤทธิ์ท่าทางเริ่มมีโมโห “อะไรกัน..แทน..เป็นอะไรของนาย หา? นี่เราไม่เจอกันถึง 3 วัน นายไม่เพียงไม่สนใจเรา แต่นายยังทำเหมือนเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วเลยนะ เรามาหาก็แค่มาดู เพราะเป็นห่วงไม่อยากให้เครียดกับงานมาก...พอมาเห็นว่าแทนสบายดีเราก็จะกลับ แต่ดูนายไม่ดีใจเลยที่เห็นเรามา กลับยังไม่พอใจที่เรามาที่นี่ นายไม่ยินดียินร้ายอะไรกับความห่วงใยที่เรามีให้นายเลย  นัดกันจะไปไหนนายก็ไม่มาตามที่นัดไว้ทั้งที่นายเป็นคนนัดเองนะ...โทรศัพท์ไปก็ไม่รับสาย...เราไม่สบาย..ปวดท้องเพราะนายผิดนัด ทำให้เรากินอาหารไม่เป็นเวลา นายก็ส่งมาแค่ข้อความให้ดูแลตัวเองดีๆ ...ถ้าให้เราดูแลตัวเองดีๆแล้วแบบนี้เราจะมีนายไว้ทำไมกัน..แทน!”...ฤทธิ์พูดทั้งน้ำตา...ประโยคต่างๆเมื่อสักครู่ของฤทธิ์....มันควรจะทำให้ผมรู้สึกเสียใจที่ผมดูแลฤทธิ์ไม่ดีพอ และผมควรสำนึกที่ผมโกหกว่าเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาผมมาทำงาน...แต่เปล่าเลยครับ....คราวนี้ผม...........................เฉยๆ..........ไม่สำนึก!!! ...ผมบอกฤทธิ์ให้กลับไปก่อน เพราะที่นี่เป็นที่ทำงาน คุยกันเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยสะดวก...แต่ฤทธิ์ก็ยืนกรานว่าจะรอผมเลิกงานและกลับพร้อมกัน...ไม่ว่าผมจะให้เหตุผลยังไงก็ไม่ยอม...จนพี่หมูกลับเข้ามาที่ออฟฟิศ...ผมรู้สึกกลัวว่าแกจะจับสังเกตได้ เลยพยายามทำตัวกลบเกลื่อน ด้วยการถามฤทธิ์ว่าปวดท้องมากไหม...พี่หมูคงเห็นท่าทางผมกับฤทธิ์ดูแปลกๆ แกก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า...ผมก็บอกแกว่าพอดีเพื่อนไม่ค่อยสบาย เลยว่าจะไปหาหมอเป็นเพื่อน...พี่หมูก็เลยบอกให้ผมลากิจฉุกเฉินครึ่งวันไปก็ได้...ผมรีบขอบคุณพี่หมูและเดินนำหน้าฤทธิ์ไปที่หน้าลิฟต์ ...ฤทธิ์เดินร้องไห้ตามผมเข้ามาในลิฟต์...ผมไม่พูดอะไรกับฤทธิ์สักคำ...ต้องใช้คำว่า...โกรธจนพูดไม่ออก...จึงจะถูก... KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK เดี๋ยวมาต่อให้ในตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณทุกคนที่เมล์มาคุยด้วยนะครับ ได้อ่านแล้วจะทยอยตอบเมล์ให้ทุกคนเลยครับ จากคุณ : นายแทน (icebeach) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 13:24:10

ความคิดเห็นที่ 9 สิ่งที่เธอได้เห็นบางวัน มุมที่ฉันไม่น่าชื่นชม คนเจ้าน้ำตาคนเจ้าอารมณ์ ผู้หญิงเอาแต่ใจ คอยพูดจาประชดประชัน คอยเจ้ากี้เจ้าการวุ่นวาย ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่รู้อะไรหนักหนา โกรธไม่มีเหตุผลใดๆ ไม่ว่าใครเข้ามาพูดจา หงุดหงิดทุกทีที่โทรเข้ามา มีใครคุยกับเธอ ต้องคอยถามไปไหนเมื่อไร อยู่กับใครไม่มาให้เจอ ต้องตอกต้องย้ำทุกคำนะเออ ไม่ไว้ใจเธอสักที เมื่อเธอสงสัยในสิ่งที่ฉันทำ ขอตอบเธอด้วยคำถาม คำหนึ่งตรงนี้ หากไม่รักจะห่วงไหม จะหวงทำไมตอบฉันสิ ที่ต้องระแวงอยู่ทุกนาที อย่าคิดว่ามันไม่เหนื่อยใจ ผู้หญิงคนหนึ่งไม่มีเหตุผล แต่ก็ทำเพื่อใครสักคนด้วยใจ ความรักอยู่เหนือคำว่าทำไม ทั้งที่เป็นแค่เรื่องง่ายๆ แต่ผู้ชายไม่เคยรู้เลย สิ่งที่เธอได้เห็นบางวัน มุมที่ฉันไม่น่าชื่นชม คนเจ้าน้ำตาคนเจ้าอารมณ์ ผู้หญิงเอาแต่ใจ แต่อย่างน้อยผู้หญิงคนเดิม คนที่คอยเป็นตัววุ่นวาย ก็เลือกจะรักและวางหัวใจ เอาไว้ที่เธอผู้เดียว จากคุณ : JediDigitaL เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 15:17:14

ความคิดเห็นที่ 10   ตอนที่ 11 ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9382118/W9382118.html จากคุณ : นายแทน (icebeach) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 53 15:27:48

ความคิดเห็นที่ 11   แก้ไขครับ ตอนที่ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9396650/W9396650.html จากคุณ : นายแทน (icebeach) เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 53 17:23:05

ความคิดเห็นที่ 12   ตอนที่ 15 มาแล้วนะครับ จากคุณ : นายแทน (icebeach) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 13:08:52