++++ เพราะสายน้ำไม่เคยไหลน้อยกลับ ++++
|
|
เรื่องบางเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันในวันนี้ เป็นผลมาจากการกระทำของฉันเองทั้งสิ้น แม้ว่าบางเรื่องฉันจะเข้าใจและยอมรับได้ แต่กับบางเรื่องมันไม่เป็นอย่างนั้น
2 ปีที่ผ่านมา ชีวิตของฉันมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองถูกคลื่นลูกยักษ์ซัดเป็นระลอกๆ และทุกครั้งเมื่อคลื่นลมสงบลง....
"เขา" จะกลับมาหาฉันเสมอจนฉันอดคิดไม่ได้ว่าทำไมตอนนั้นเขาไม่อยู่เคียงข้างฉันให้มันรู้แล้วรู้รอด และฉันก็คิดไปเองว่าถ้าเขาอยู่กับฉันในตอนนั้น เรื่องราวร้ายๆก็คงจะไม่เกิดขึ้น
ฉันกับ "เขา" เรารู้จักกันผ่านโลกเล็กๆใบหนึ่ง ผ่านจอสี่เหลี่ยมที่หลายๆคนคุ้นเคย ผ่านหน้าต่างขนาดกระทัดรัดที่มีรูปคนสีเขียวๆเป็นสัญลักษณ์ว่าฉันอยู่ที่นี่นะ....และด้วยความที่โลกของเรามันกลมเอามากๆ ฉันกับเขาจึงมีเพื่อนร่วมกันอยู่หลายคนอย่างไม่น่าเป็นไปได้
2 ปีที่ผ่านมา เราคุยกันถูกคอ เข้ากันได้ดีในหลายๆเรื่อง จนฉันคิดไปเองว่าฉันรู้จักเขาเป็นอย่างดี และไม่มีใครที่จะเข้าใจเขาเหมือนฉันเป็นแน่....ฉันเผลอรักเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ สิ่งที่ฉันทำให้เขาจึงอยู่บนพื้นฐานของความรักและความหวังดี แต่ฉันก็หวังเอาไว้ลึกๆว่า สักวันเขาจะเห็นค่าและทราบซึ้งกับสิ่งที่ฉันทำให้
2 เดือนที่ผ่านมา "เขา" จากฉันไปอย่างไม่มีเยื่อใย...ฉันทบทวนเหตุผลมากมาย ทั้งน้อยใจและเสียใจที่เขาไม่มีเยื่อใยกับฉัน ฉันเฝ้าถามคนรอบกายว่าเหตุใดเขาจึงจากฉันไปทั้งๆที่ฉันทำดีกับเขามาตลอด....จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันคิดได้ว่าที่ผ่านมา ฉันไม่เคยถามเขาเลยว่าเขาต้องการในสิ่งที่ฉันทำให้หรือไม่ ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของเขา ไม่เคยนึกถึงจิตใจของเขา ไม่เคยยินดีกับน้ำใจ ความเป็นห่วงเป็นใยสิ่งที่เขามอบให้ ฉันดีแต่ต่อว่าเรื่องที่เขาไม่ได้อย่างใจ เรื่องที่เขาไม่ทำอย่างที่ฉันต้องการและอีกหลายอย่างมากมายที่ฉันพอจะคิดได้
2 เดือนที่ผ่านมา ไม่มีวันใดเลยที่ฉันไม่นึกถึงเขา และยิ่งฉันเข้าใจเขามากขึ้นเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดกับเขามากขึ้นเท่านั้น ทั้งๆที่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ไม่กล้าร้องขอความเห็นใจจากเขา ฉันได้แต่ปล่อยให้วันแต่ละวันผ่านไปช้าๆ โดยไม่คาดหวังว่าเขาจะกลับมาหรือไม่ ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่สิ่งต่างๆ ที่เขาเคยทำให้ฉันมันช่างติดตรึงใจเหลือเกิน...มันคงเป็นความหวังดีที่คนคนหนึ่ง มีให้ใครอีกคนหนึ่ง เพียงแต่กว่าคนที่ได้รับมันมาจะรู้ตัว มันก็สายเกินไปเสียแล้ว
ฉันเสียใจเหลือเกิน แต่เพราะสายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ วันนี้ฉันจึงต้องยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น และเพราะสายน้ำไม่เคยไหลย้อนกลับ ฉันจึงไม่มีโอกาสแม้แต่จะพูดคำว่าขอโทษกับเขา....คนที่ฉันหลงรักอย่างไม่มีเงื่อนไข
แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 53 16:16:29
แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 53 16:16:05
| จากคุณ |
:
รวยระรินกลิ่นชา   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 มิ.ย. 53 16:03:26
|
|
|
| 
