มดง่ามในสังคม
|
|
ข้าพเจ้านั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์วันนี้ ในตัว มีสร้อยสเตนเลส พร้อมพลาสติคเลี่ยม " หลวงพ่อเทียม" หรือ พระวิสุทธาจารย์เถระ
เจ้าอาวาสองค์ที่ ๘ วัดกษัตราธิราช อยุธยา อยู่เพียงองค์เดียว ทั้งสายสิญจ์ซึ่งมีตะกรุดในพลาสติค ซึ่งได้รับจากมือ หลวงพ่อลี
จังหวัดอุบล อยู่อีกชิ้นเท่านั้นที่คอ
เปิดเครื่องคอมพ์เครื่องนี้ มีภาพซึ่งโหลดจาก กล้องมือถือนานแล้ว
หนึ่งในนั้นเป็น ภาพที่ข้าพเจ้าถ่ายพวกเครื่องประดับนานาสารพัด ใหญ่บ้างเล็กบ้าง
ซึ่งเริ่มสะสมมานับได้ เกือบห้าสิบปีแล้วกระมัง บางชิ้นก็มีราคา บางชิ้นก็ไม่มีราคาค่างวดอันใด
บางชิ้นมีค่าทางใจ บางชิ้นสวมใส่เมื่อใด มีความสุขเพราะเป็นของซึ่งตนเอง ได้มาตามบารมีของตน
มิได้ปล้นมิได้ขโมยใครมา
แต่บางชิ้นแม้นรักปานใด สวมแล้วยังเจ็บใจ ที่มีคนเคยว่าว่าเป็น" แหวนพลอยตลก" เสียอย่างนั้น
การที่คนเราชอบเครื่องประดับและ ขยันขวนขวายหามาไว้สวมใส่ คงเป็นวาสนาบารมีของตนมาแต่อดีต
บางคน เขาก็ไม่ชอบจะมีเครื่องประดับตนรกรุงรัง แต่บางคน ในชีวิตข้าพเจ้า เขาถือเป็น ศักติ ของเขาอย่างยิ่งที่จะต้อง
สวมเครื่องประดับไปงานโน้นงานนี้ อันดูแล้วสง่างาม
ในระยะสองสามปีนี้ ข้าพเจ้ามิใคร่ได้ไปงานเล็กงานน้อยทั่วไปเหมือนสมัยทำงานประจำบริษัทฯ ต่างๆในอดีต
นาน ๆ ครั้ง ก็มีงานแต่งงาน ลูก หลาน เครือญาติแต่ละสาย จะจัดเครื่องประดับบนตัวให้ดูพอดีพองาม บางงานก็ต้อง
ดูอลังการเพื่อมิให้ ใครมันดูถูก จะหาว่า ไม่มีทรัพย์
บางงาน ก็ต้องถล่มตนลงสวมชิ้นนิดชิ้นน้อยพองามตาเพื่อมิให้เจ้าของงานคิดว่า สวมไปแสดงตนเป็นเศรษฐี
วันที่ลูกสาวแต่งงาน ข้าพเจ้า คัดเครื่องประดับ มีคุณค่า มีราคาค่างวด คัดใส่หีบไม้ใบน้อยเพื่อให้เธอไป
เป็นสินทรัพย์ส่วนตัว แม้นว่า ลูกจะบอกว่า แม่ หนูไม่อยากได้ แต่ก็จัดให้ เพื่อให้เธอรับสมบัติซึ่งแม่คัดแล้วว่า
หากเป็นพลอย ก็เป็นพลอยน้ำดีมีราคา หากเป็นเครื่องประดับ ก็ทำขึ้นจากวัสดุล้วนจริงดูงามตา เหมาะแก่ฐานะของเธอ
ในฐานะไปเป็นสะไภ้ของครอบครัวระดับน้องๆ เจ้าสัว คนหนึ่งของสังคม
แม้นว่า จะไม่อลังการเท่าเครื่องประดับชุดเพชรที่มารดาว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ เฟ้นหาทั้ง ต่างหู ทั้ง คอ ทั้ง ข้อมือ ทั้งแหวน
อันดูเลิศค่าอลังการ ชุดซึ่งเธอสวมในงานแต่งนั้น
เวลาที่ลูกน้อมรับของนิดของน้อยข้าพเจ้า ข้าพเจ้ารู้สึกซาบซึ้งตื้นตันใจว่า
ในที่สุด ลูกได้ของที่แม่คัดแล้วว่าดีให้เธอไปหลายชิ้น ไม่ว่าจะเป็น สร้อยคอไพลินเม็ดเล็ก ๆ หรือ พลอยน้ำงาม
เหมาะแก่ราศีของเธอก็ตาม
สิ่งซึ่งเก็บไว้ นานไปก็มีคุณค่า มีราคา แม้นว่าบางขณะซึ่งหามาแสนยากแสนเย็น
เหมือนมดง่ามซึ่งค่อย ๆ ขนเมล็ดข้าวของมันมาเก็บไว้ในยุ้งฉาง
บัณฑิตสตรีทางกฎหมายเคยเขียนไว้ว่า สมบัติส่วนตัวของหญิง ซึ่งทางกฎหมายถือเป็นสมบัติส่วนตัวเหล่านี้
หากใครจะมายึด ทางศาลก็ยังยกไว้ให้ว่าเป็นสมบัติส่วนตัว
หากหญิงเก็บหอมรอมริบซื้อมา สร้างมา หากต้องแบ่งแยกจะเพราะด้วยเหตุอันใด
ก็ยังนับว่า เป็นสมบัติส่วนตัว ไม่ใช่ สินสมรส
วันที่ข้าพเจ้าทำตัวเรือนของพลอยเหล่านั้น ก็เมื่อทองยังบาทละ ห้าร้อย หนึ่งพัน สามพัน ห้าพัน เจ็ดพัน
ราคาสุดท้ายที่ข้าพเจ้าซื้อแหวนเพชร ไว้วง และ นำไปขายคืนร้าน ดูเหมือนว่า ทองบาทละ แปดพันเท่านั้น แต่ชั่วไม่
กี่เดือนนับจากนั้น ทองมันก็ขึ้นพรวด ๆๆ จนกลายเป็นเหยียบสองหมื่นมาหลายเพลาให้ตกตะลึงพรึงเพริด
สมัยที่ทองบาทละ สามพัน ห้าพัน เพื่อนข้าพเจ้าเคยสั่ง ไว้ว่า ให้ไปซื้อทองไว้เดือนละ ๑ บาท
แต่ข้าพเจ้ารู้สึกเป็นการแนะนำอันคร่ำครึไม่เข้าท่า ก็เลยไม่ได้ทำ
จะ ทำกิจกรรมเกี่ยวกับทองก็ต่อเมื่อจะสั่งร้านให้ยกทำตัวเรือน
นำพลอยซึ่งข้าพเจ้ามีไว้ ซื้อไว้ ไปใส่เพชรเม็ดน้อยๆ ประกอบเรือนทอง เท่านั้น
มดง่ามเก็บข้าว มีคุณค่าแก่รัง
แม่บ้าน ก็ควรจะเก็บเงินเก็บทองเพื่อให้มีคุณค่าแก่บ้าน
แต่เสียดายที่ข้าพเจ้ามิใช่นักเศรษฐกิจทองคำเหมือนนักเก็งกำไรเหมือนเจ้าสัวหลายคน จึงมิได้
ซื้อทองเดือนละ ๑ บาทเก็บไว้
ข้าพเจ้าจึงต้องมองสมบัติเหล่านั้น เป็นแค่สมบัติ ที่ประมาณค่ามิได้ต่อไป
และในบ้านไม้เก่ากลางสวนของข้าพเจ้านี้ ก็มิรู้จะสวมไปอวดมดง่ามตัวไหน เสียด้วย
จารไว้ ณ เรือนไม้เก่านนทบุรี สยาม ราชอาณาจักรไทย
ณ วันพุธ ๙ มิถุนายน พระพุทธศํกราช ๒๕๕๓ เพลาลงหน้าจอ ๒๑:๒๒ นาฬิกา
ภาพบางส่วนประมาณ ๑ ใน ๑๐ ของเครื่องประดับเพชรพลอย ซึ่งข้าพเจ้าเฝ้าเก็บมาแต่เล็กแต่น้อย
| จากคุณ |
:
tiki_ทิกิ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 มิ.ย. 53 21:32:11
|
|
|
| 
