ความคิดเห็นที่ 1 ไหนลองดูซิ ? มี ระยะห่างระหว่างเรา มากพอดีไม๊ ? แม่มดหุ่นกลมบอก : ถ้าระยะห่าง คือระยะทาง ระยะทางไม่สำคัญเท่าใจที่คิดถึงกันเสมอ หากระยะห่างคือใจ..มันไม่เคยมีอยู่แล้ว..ใจเราไม่เคยห่างกัน แต่ถ้ามันคือระยะของอารมณ์ เส้นกั้นบางๆ นั้น ไม่เคยห่างหาย เธอบอก.. “ระยะทาง ไม่ใช่อุปสรรคของมิตรภาพ หรือความรัก ..ไม่เคยเชื่อในคำที่ใครๆ บอกว่า ...รักแท้ แพ้ระยะทาง หรือ รักแท้แพ้ใกล้ชิด แต่ตัวเองคิดว่ารักแท้แพ้ ...(อีกฝ่าย)ไม่รัก มากกว่าค่ะ   เพราะหากคนสองคน ผูกพันมั่นคงกันแล้ว ต่อให้สุดหล้า ฟ้าไกล ก็ไม่มีอะไรมาขวางค่ะ” เขาบอก : เพราะเราไม่อาจรู้ได้ว่าระยะห่างที่เหมาะสมคืออะไร ดังนั้น ถึงแม้เป็นเพื่อน พี่ น้อง หรือแฟน จึงจำเป็นต้องใช้เวลาเพื่อค้นหาความเหมาะสมครับ เธอบอก : หากใกล้ชิดสนิทมากเกินไป ก็อาจเพลี่ยงพล้ำก้าวล้ำเส้นบางๆที่แบ่งกั้นเอาไว้ โดยที่บางทีก็ไม่รู้ตัว หรือเพียงคิดว่า หาก "ให้" ก็จะ "ได้รับ" กลับมาเท่าๆกัน  แม้จะคิด ว่าทุกสิ่งที่ให้คือ "ความจริงใจ" และปราศจาก "พิษภัย" ใดๆ แต่มาตรฐานของแต่ละคนก็ ไม่เหมือนกันนะคะ  ความเป็นส่วนตัว หรือที่ว่างที่แต่ละคนวางไว้เป็นกรอบรอบตัวเอง จึงต้องอาศัยเวลาค่อยๆเรียนรู้และปรับเข้าหากันอย่างเหมาะสม แต่บางครา...เราแต่ละคนไม่ให้เวลาที่จะเรียนรู้ใครอีกคนมากพอ จึงก้าวล้ำเส้น ทำลาย ความสัมพันธ์ลงอย่างไม่ทันระวังตัวระวังใจ ขณะที่ใครอีกคนที่ถูกล้ำเส้นนั้นก็ไม่เปิดใจ เข้าใจหรือประสานรอยร้าวให้กลับคืนมาได้ เพราะได้รู้สึกว่าสูญเสียสมดุลของระยะห่างไปแล้ว... หากใช้ "เวลา" ค่อยๆดำเนินความสัมพันธ์ พูดกันให้เข้าใจ เรียนรู้ใจกันและ กัน  ระยะห่างที่เหมาะสมคงจะถูกวางเอาไว้ได้... เฮ้อ ใน วันที่แรงบันดาลใจไม่อยู่ ทวนคำเดิมในกระทู้ ก่อนอื่น ต้องบอกว่า กระทู้นี่ไม่ใช่เรื่องแรงบันดาลใจคือใคร? หรือ อะไรนะ? แต่ได้แปลกใจที่สุด ได้รับความใส่ใจม้ากมาก มากเป็นพิเศษมาก มากเกินน้อมรับ ผู้เขียนขอกราบ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่สุดจากหัวใจ น่าจะได้รับโหวต ปกติมนุษย์สัมพันธ์เริ่ม: คนแปลกหน้า คนไม่รู้จัก คนรู้จัก คนเข้าใจ คนคุ้นเคย คนในใจ แต่เป็นไปได้อาจจะเป็นวิถีกลับกัน  : คนในใจ คนคุ้นเคย คนเข้าใจ คนรู้จัก คนไม่รู้จัก ท้ายสุดสุดท้ายได้เป็น คนแปลกหน้าที่รู้จักกันดี ใจคือจุดเริ่มของเรื่องราว ใจมีส่วนช่วยให้เห็นแรงบันดาลใจ แรงบันดาลใจเป็นผลของใจ และแรงบันดาลใจมักทำตามความต้องการของใจ ที่เคยเห็นมัวๆจะได้ เห็นชัด ที่ไม่เคยคิด จะได้แปลกใจที่คิดได้ ที่ไม่เคยทำ จะได้เป็นปลื้มที่ทำได้สำเร็จ แนะว่า..หมั่นรดน้ำ..ดูแล..ใส่ใจอย่างสม่ำเสมอ แรงบันดาลใจ จะได้ไม่รีบด่วนหลบหายไปไหน ? ...ขอดาวสักดวง ?...ขอบคุณมากกับคำแนะนำของคุณเจียวต้าย และทุกท่าน ดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้ามิใช่เป็นสิทธิ์ของเรา  แม้อยากได้และพยายามจับจองไว้ ก็เป็นแค่ในใจของตนเองเท่านั้น ..ไม่มีวันเป็นจริงไปได้เลย ถ้าเก็บดาวไว้ใส่กล่อง..ดาวก็จะหายไปตลอดกาล ถ้าปล่อยไว้อย่างนั้น มันก็จะอยู่ตรงนั้นให้เราได้ชมตลอดไป “ความคิดถึง ก็เหมือนดวงดาว ...อาจจะไม่ส่องแสงสว่างทุกค่ำคืน แต่ก็ไม่เคยสูญหายไปไหน ” *** ปล่อยดาวไว้บนท้องฟ้าเถิด ปล่อยดาวให้มีอิสระเหมือนเดิม ดาวไม่เคยหนีไปไหน ดาวอยู่ที่เดิมอยู่ตรงนั้นเสมอ ดาวไม่เคยจะรับรู้ได้บ้างเลย ? ..คิดถึงดาวจัง แปลกใจมาก ใครไม่รู้ไม่ใช่พี่น้องหรือญาติ ร่วมรู้จัก ร่วมเวลา ร่วมหัวเราะและร่วมร้องไห้ พูดคุย ปรึกษาได้ทุกเรื่อง ส่วนตัว สำหรับเรา เราตั้งใจ เต็มใจให้ ได้ทั้งหมด ในทุกเรื่องที่ถูกต้องศีลธรรม เพราะเธอและเขาคือ เพื่อน เสมอและตลอดกาล ยังจำได้ การเขียนที่ใช้เวลามากที่สุด กินพื้นที่วางกระทู้มากที่สุด ในเรื่องราวที่เราเข้าใจบ้างและที่ไม่เข้าใจอย่างมากที่สุด ..คำว่า “รอ” เป็นคือคำสั้นๆแต่บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อ “รอ”.. ทั้งหมดเพื่อเรื่อง...รอคอย October Sonata รักที่รอคอย ได้รับรางวัล ภาพยนตร์ยอดเยี่ยมแห่งปี 2552 ทั้งผู้คนและเรื่องราว ขอยืมคำ คุณ scottie : กลับมามันคงไม่เหมือนเก่าหรอกค่ะ จากคุณเจียวต้าย..เวลาเปลี่ยนไปทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงไม่กลับคืนหมือนเดิม ครับ คุณKTH (KTHc)แนะว่า สิ่งที่เสียไปแล้วไม่อาจหวนคืนได้ เช่นนั้นควรทำสิ่งที่ ยังอยู่ให้ดีต่อไปครับ อืมม ฤาจักหวนคืน ถ้าขอได้ จะให้คืนได้ไม๊ ? จำเป็นจริงๆ ขอบคุณความไม่มี ที่ช่วยเลือกผู้คน วัตถุ สิ่งของ ที่ได้เข้ามามีส่วนร่วมในทุกช่วงเวลาของชีวิต ขอบคุณความไม่มี ที่ช่วยสกัดกั้น..ขวาง..ปกป้องผู้คนที่อาจคิดร้าย..หวังร้ายไม่ให้เข้าใกล้ ขอบคุณความไม่มี     ยังคงให้ได้..เคยมีครั้งสองครั้งแต่แล้วกลับ..ไม่มี จนไม่มีเหลือ ไม่เหลือแม้ ..ใครสักคน เมื่อไหร่นะ?จะเลิกกลัวเธอ วันหนึ่งวันนั้นจะได้ไม่ต้องกลัว..ไปอย่างสบายที่สุด แต่ขนาดกลัวนะ..เราได้ทำเรื่องขอเป็น อาจารย์ใหญ่ ตั้งนานแล้ว คงไม่นานนักหรอก..วันนั้นจะได้มาถึงจะได้เจอกันนะ นักศึกษาแพทย์ วันนั้นเราจะไม่ต้องกลัวคุณหมอ คุณพยาบาล และโรงพยาบาลอีกตลอดไป “ มิตรภาพออนไลน์ สัมผัสเนิ่นนาน...ผูกพัน...ผูกใจ จาก...ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ..กลายเป็น..คนคุ้นเคย...คนรู้ใจ แต่หาก มิตรภาพ ถูกจำกัดไว้เพียงแค่ กรอบสี่เหลี่ยม ขนาดเท่าหน้าจอคอมพิวเตอร์เล็กๆ ตรงหน้าแล้วล่ะก็... คนแปลกหน้า...ก็ไม่มีวันจะได้รู้ใจ... เพราะอีกฝ่ายไม่มีตัวตน...” สำหรับเรา โลกไซเบอร์คืออีกโลกใหม่เรียกเอง ไม่มีพรมแดนและ ไม่มีตัวตน... แน่นอนในทุกกรณี..เราคือไม่มีตัวตนทั้งวันนี้และตลอดไป เราแค่มีมิตรภาพและความจริงใจมีเพียงแค่นี้ให้เธอ กระทู้นี้ คัดจากความเรียงทั้งหมด สรรเลือกตามแต่ที่ท่านผู้อ่านให้ความสนใจมาก ***ขอบคุณมากๆ ทุกท่านที่มีส่วนสละเวลามาอ่านและร่วมออกความคิดเห็น เป็นความสัตย์จริง ทุกๆท่านมีส่วนเป็นแรงบันดาลใจอย่างดีกับแต่ละเรื่อง ช่วยเสริมหนุนได้มี จินตนาการ คิด เขียนงานออกมา จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 06:11:40

ความคิดเห็นที่ 2 +++++ โปรดทราบ +++++ เรียนถึง ทุกท่านเจ้าของความคิดเห็นในกระทู้นี้   ทุกความคิดเห็นที่ได้เลือกร่วมแสดง มิใช่เจตนาละเมิดลิขสิทธิ์งานเขียนของท่านใด แม้แต่ท่านเดียว ทุกๆชิ้นงาน ทุกๆความคิดเห็นที่ร่วมเวลา ร่วมออกความคิดเห็น เจ้าของกระทู้รับทราบแล้วและตั้งใจเลือกนำเสนอด้วยตระหนักถึงคุณค่าทางความคิด +++++ แต่ถ้าเจ้าของความคิดเห็นท่านใด ไม่ยินดีร่วมด้วย รบกวนแจ้งกลับด่วนที่สุด..***ด้วยตนเอง*** เจ้าของกระทู้เต็มใจแจ้งห้องถนนฯ ทำการ..ลบกระทู้นี้ทิ้งอย่างเร็วที่สุด เรียนมาด้วยความเคารพอย่างสูง PANPISA ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง ที่ช่วยให้งานเขียนกระทู้ได้จบลงอย่างสมบูรณ์ ด้วยความชื่นชมในทัศนคติสร้างสรรค์ที่น่าสนใจ ยอมรับ ความเรียงทั้งหมดจากมือใหม่มากหัดเขียนคนนี้ที่จบผ่านไปแล้ว แค่มีเพียงท่านเดียวเลือกแวะมาอ่าน ได้เพิ่มกำลังใจในการเขียนมากมายมาก ..ขอบคุณ.. PANPISA 10 มิ.ย.2553 จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 06:17:05

ความคิดเห็นที่ 3 ณ บัดนี้ ท่านได้ก้าวออกมาจากจุดเริ่มต้นแล้ว ความพากเพียรพยายามและความอดทน จะช่วยให้ผลงานงดงามขึ้นตามลำดับ และเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ก็จะเกิดเรื่องสั้น และนวนิยาย ใหม่ ๆ เพิ่มขึ้นในถนนนักเขียน อีกหนึ่งนาม ขอจงไปให้ถึงจุดนั้นครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 06:31:11

ความคิดเห็นที่ 4 การเดินทางที่แท้จริง ยาวไกลเสมอนะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 07:26:34

ความคิดเห็นที่ 5 แวะมาพัก อ่านแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เอ๊ะๆ จะเริ่มนับก้าวที่ หนึ่ง ที่สองแล้วหรือคะ รออยู่น้า เรื่องสั้นสักเรื่องก็ดีน้า จากคุณ : pajan เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 12:22:43

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับที่ปู่เจียวต้ายว่าครับ ...  หากคุณได้เริ่มก้าวๆแรกไปแล้ว ก้าวต่อๆไปมันก็คงไม่ยากเกินที่จะสานต่อ เป็นกำลังใจให้ครับ   และยินดีที่จะก้าวไปด้วยกัน จากคุณ : ซงย้ง เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 18:11:42

ความคิดเห็นที่ 7 คุณ คุณพีทคุง (พิธันดร) หนทางยาวไกล แต่เหมาะสมกับท่านผู้มีความสามารถ ทรงคุณค่าความดีสูงมากอย่างท่าน ... คุณ pajan อ่านแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง ยิ้มเรื่องไหน ? จะกลับไปอ่านเอง ยังคงที่เดิมอยู่ที่ 0 ไม่ผ่านน่ะ ... คุณ ซงย้ง ขอบคุณมาก ยินดีที่รู้จัก จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 20:14:15

ความคิดเห็นที่ 8 ไปมาแล้ว เชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน-เชียงใหม่ วนลูป อิอิ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 22:04:07

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ scottie ชอบคำว่า วนลูป มาก ประมาณ ขึ้น อุ้มผาง ตากได้ไม๊ ? เคยได้ไปกับน้า 2 ปีก่อน เหวี่ยงหักศอกขึ้นลงประมาณ 3 ชั่วโมงเต็ม ชอบมาก วิวสวยมาก เป็นปกติไม่ป่วย แต่ทานข้าวเย็นแล้วสลบเลย เครื่องดับ ถ้าเริ่มที่แม่ฮ่องสอน เค้ามีรถเมล์ไม่มีแอร์ให้นักท่องเที่ยวนั่งไปกลับเองอย่างที่เชียงใหม่-ปาย ไม๊ ? น้าไม่ไปด้วยแล้ว ต้องไปคนเดียว อยากไปแบบฝรั่งแบกเป้ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 23:22:51

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกคนต้องมีก้าวแรกเสมอจ้า มาให้กำลังใจสำหรับก้าวต่อๆไปจ้า จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 53 16:53:14

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ มนต้นไม้ (Setakan) ขอบคุณมาก เจ้าของคำ "..อยากให้ลมพัดหวน " นานๆมาเยี่ยมกัน แปลกใจนะ วันนี้ก็มา มาทันปิดงานด้วย ขอบคุณมากๆนะ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 53 18:27:23

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกๆท่าน ที่แวะมาอ่าน และช่วยปิดงาน ขอบคุณ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 03:59:06

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่กล้ารับครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 14:46:38

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนนี้ผมก้าวเข้าสู่ก้าวแรกของการหัดขับรถ -*- (กลัวๆๆ) ก้าวแรกจะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่แม้แต่จะคิด เป็นกำลังใจให้นะครับ ^^ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 20:13:02

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ KTH (KTHc) เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบคุณมากๆ กับการมาอ่านงานอย่างสม่ำเสมอ จากคุณ : PANPISA เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 53 00:53:38